Την ώρα που εμείς ανεβάζουμε το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, την ώρα που εμείς ιδιωτικοποιούμε, δείτε τι γίνεται στην Βολιβία!

Μας βλέπω σε λίγο να ευχόμαστε να γίνουμε "τριτοκοσμική" χώρα! Ίσως έτσι μάθουμε να σκεφτόμαστε και να ψηφίζουμε κι εμείς κάποιον "ιθαγενή" που θα νοιάζεται επιτέλους για τη χώρα του και τον λαό της!

H κυβέρνηση της Βολιβίας υπό τον Έβο Μοράλες, ανακοίνωσε, ότι συμφώνησε στις διατάξεις νομοσχεδίου για την εθνικοποίηση του συνταξιοδοτικού συστήματος στη χώρα και την μείωση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 58 έτη.

Το φιλόδοξο μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο, που θα σημάνει την διάλυση των δύο ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων που διαχειρίζονταν το σύστημα επί χρόνια, πρόκειται να σταλεί το ταχύτερο στο Κογκρέσο, δήλωσε ο πρόεδρος Έβο Μοράλες. Το νομοσχέδιο αποτελεί προϊόν τεσσάρων ετών διαπραγματεύσεων με συνδικαλιστές.

Πέραν της μείωσης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στα 58 από τα 65 χρόνια, οι μητέρες και οι εργαζόμενοι σε ορυχεία και μεταλλεία θα δικαιούνται συνταξιοδότησης σε μικρότερη ηλικία.

«Χαράσσουμε νέα πολιτική για την αναδιανομή των εισφορών των εργαζομένων, σε αναζήτηση χαμηλότερου ποσοστού φτώχειας και περισσότερης ισότητας», δήλωσε ο Μοράλες, πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της Βολιβίας. Βάσει του νομοσχεδίου, που ο Μοράλες κάλεσε το Κογκρέσο να εγκρίνει τις επόμενες εβδομάδες, το κρατικό σύστημα διαχείρισης των συντάξεων θα αρχίσει να αντικαθιστά τα ιδιωτικά ταμεία από το 2011.

Δεν υπήρξε επίσημη αντίδραση από τις δύο ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες που διαχειρίζονται το σύστημα, την Prevision, θυγατρική της Ισπανικής BBVA, και τη Futuro, θυγατρική της Ελβετικής Zurich Financial Services. Οι δύο εταιρίες χειρίζονται τα συνταξιοδοτικά ταμεία που καλύπτουν 1,3 εκατ. πολίτες της Βολιβίας, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Ο Μοράλες επιδιώκει να αντιστρέψει το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων που είχε διεξαχθεί την δεκαετία του 1990--ήδη έχει εθνικοποιήσει μια σειρά εταιριών κοινής ωφέλειας, ενεργειακούς και ορυκτούς πόρους.

• Φίλος το βρήκε στο TVXS και μου το έστειλε...

Ο Λάκης Αλεξάνδρου δεν ζει πια ανάμεσά μας. Έφυγε για το μεγάλο ταξίδι χωρίς επιστροφή...

Το σημερινό κομμάτι ΔΕΝ είναι δικό μου. Αποτελεί, ωστόσο, κομμάτι της δημοσιογραφικής ιστορίας που οφείλω να την αποκαταστήσω κάποτε. Αργότερα, ίσως μπορέσω να πω περισσότερα πράγματα και για το άρθρο αυτό:

Κανονικά σήμερα θα έπρεπε να γράφω για τον ερασιτεχνικό Ολυμπιακό, που δεν μπορεί ν’ αποκτήσει διοίκηση, αφού αναβλήθηκαν για δεύτερη φορά οι αρχαιρεσίες. Για τον ερασιτεχνικό Παναθηναϊκό, που, επίσης, αντιμετωπίζει προβλήματα και το τμήμα του βόλεϊ μόνο χάρη στη φιλοτιμία των παικτών και των προπονητών δεν έχει διαλυθεί και, μάλιστα, η ομάδα αποδίδει πολύ καλά. Για τα πολλά προβλήματα του λεγόμενου ερασιτεχνικού αθλητισμού της πατρίδας μας.

Αλλά κάθε έτος, τέτοιες μέρες, νιώθω μια μελαγχολία κι ένα κενό μέσα μου. Γι’ αυτό επιτρέψτε μου κατ’ αρχήν να «μιλήσω» προσωπικά και να εξομολογηθώ για κάτι που με «τρώει» χρόνια τώρα. Οσο ζω δεν θα συγχωρήσω τον εαυτό μου, γιατί τότε, το 1973, δεν βρέθηκα στο Πολυτεχνείο. Ημουν 18 ετών και φοβήθηκα. Με απέτρεψε ο αείμνηστος πατέρας μου, που τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου 1967 έτρεχε να κρυφτεί, για να μην τον συλλάβουν επειδή πίστευε στην ισότητα όλων των ανθρώπων, στο δικαίωμά τους στην εργασία, στην υγεία και στην παιδεία. Και, φυσικά, στην ελευθερία. Από τότε αισθάνομαι, ότι δεν ολοκληρώθηκα ως άνθρωπος. Οτι δεν έκανα το καθήκον μου. Οτι δεν εκπλήρωσα μια αποστολή, που ναι μεν δεν μου ανέθεσε κάποιος άλλος, αλλά ο εαυτός μου.

Αρκετά, όμως, για εμένα. Αλλωστε, ποιον ενδιαφέρουν τα συναισθήματά μου; Το σπουδαίο ποίημα του Μίκη Θεοδωράκη, «Στον Αγνωστο Ποιητή», γραμμένο και μελοποιημένο το 1969, όταν βρισκόταν εκτοπισμένος στη Ζάτουνα, πιστεύω, ότι εκφράζει απόλυτα την κατάσταση της σημερινής Ελλάδος. Γι’ αυτό, ως ένδειξη τιμής για εκείνους που έδωσαν τη ζωή τους ή αγωνίσθηκαν τότε για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι (έστω κι αν αυτή η ελευθερία δεν είναι ακριβώς εκείνη, που οραματίσθηκαν οι νέοι της εποχής), επέλεξα κάποια μέρη του, που θεωρώ, ότι είναι διαχρονικά. Οπως όλο το ποίημα, άλλωστε.

«Διονύσιε Σολωμέ, σε σέ κράζω - Κρατούμενοι και κρατούντες - δέροντες και δερόμενοι - διατάσσοντες και διατασσόμενοι - τρομοκρατούντες και τρομοκρατούμενοι - κατέχοντες και κατεχόμενοι  - διηρημένοι οι Ελληνες.
Kωστή Παλαμά, σε σέ  κράζω - Ποτέ άλλοτε τόσο φως δεν έγινε σκότος - τόση ανδρεία φόβος - τόση αδυναμία  η δύναμη - τόσοι  ήρωες μαρμάρινες προτομές - Πατρίς του Διγενή και του Διάκου η πατρίς μου  - σήμερα χώρα υποτελών.

Νίκο Καζαντζάκη, σε σέ  κράζω - Ομως αν λησμονούν οι θνητοί που μιλούν ακόμα τη γλώσσα του Ανδρούτσου - η μνήμη κατοικεί πίσω από τα σίδερα και τις σκοπιές - η μνήμη κατοικεί μέσα στα λιθάρια - φωλιάζει στα κίτρινα φύλλα - που σκεπάζουν το κορμί σου Ελλάδα.

Η ψυχήτης πατρίδας μου - είναι αυτός ο σπόρος - που άπλωσε ρίζες - πάνω στο βράχο - Είσαι συ μάννα, γυναίκα, κόρη - που αγναντεύεις τις θάλασσες και τα βουνά - Και κρυφά βάφεις με αίμα - τα κόκκινα αυγά της Ανάστασης - που εγκυμονούν οι καιροί και οι άντρες.

Αμποτε να ‘ρθει στη δύστυχη χώρα μου Πάσχα Ελλήνων. Αγνωστε ποιητή σε σέ κράζω».

Χωρίς σχόλιο...

Το πρωτοσέλιδο της "Απογευματινής των εργαζομένων" που σήμερα, Δευτέρα 22 Νοεμβρίου, κυκλοφορεί στα σημεία διανομής των free press .

“Αντιστεκόμαστε... γιατί έτσι οφείλουμε στην επαγγελματική και προσωπική μας αξιοπρέπεια. Γιατί μάθαμε να μη λυγίζουμε στις δυσκολίες. Αντιστεκόμαστε γιατί μια ιστορική εφημερίδα, μια επιχείρηση με 130 εργαζομένους, μπορεί να σωθεί.

Ακόμη και τώρα, την ύστατη στιγμή. Προσπάθησαν να μας εμποδίσουν. Τίποτε, όμως, δεν πρόκειται να μας σταματήσει. Με την έκδοση της “Απογευματινής των Εργαζομένων” σήμερα στέλνουμε ένα σαφές μήνυμα: Θα συνεχίσουμε τον αγώνα.

Και ενώνουμε τη φωνή μας, με τις φωνές όλων των εργαζομένων που αντιμετωπίζουν – με πρόσχημα την κρίση – μια πρωτοφανή προσπάθεια καταπάτησης ακόμη και στοιχειωδών δικαιωμάτων".

Εργαζόμενοι στην "Απογευματινή"

Πατήστε ΕΔΩ για να δείτο πρωτοσέλιδο σε καλύτερη ανάλυση κι ΕΔΩ δείτε και τις 48 σελίδες της εφημερίδας.

Βουνό τα σκουπίδια στους κάδους του δήμου, κίνδυνος για την υγεία μας. Αν υπήρχε οργανωμένο κράτος κάτι θα έκανε, αλλά πού...

Υποθέτω θα το έχετε δει έξω από την πόρτα σας, στους πρώτους κάδους αποκομιδής απορριμμάτων του δήμου. Αντιαισθητικό και επικίνδυνο για την υγεία των πολιτών. Κι όλα αυτά γιατί; Απλά γιατί αποφάσισαν οι άνθρωποι που ασχολούνται μ' αυτό να απεργήσουν διεκδικώντας δίκαια αιτήματά τους.

Η είδηση είναι απλή:

Την κλιμάκωση των κινητοποιήσεών τους, με δυο νέες 24ωρες απεργίες τη Δευτέρα και την Τρίτη, αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στους Δήμους.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι δεν θα γίνει αποκομιδή των σκουπιδιών ούτε τις επόμενες 48 ώρες (σ.σ. οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ είχαν απεργία και την Παρασκευή), πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (νοσοκομεία, λαϊκές αγορές).

Μετά το τέλος συνεδρίασης η Ομοσπονδία των εργαζομένων στους ΟΤΑ κάλεσε όλους του Συλλόγους - μέλη της να προχωρήσουν τη Δευτέρα (σήμερα) σε Γενικές Συνελεύσεις για ενημέρωση και κινητοποίηση των εργαζομένων.

Τέλος, καλεί τα μέλη της σε συγκέντρωση αύριο, Τρίτη 23 Νοεμβρίου και ώρα 10.00 στην Πλατεία Καραϊσκάκη και πορεία στη συνέχεια προς το υπουργείο Εσωτερικών. Μετά το πέρας της πορείας, αναφέρει ανακοίνωση της Ομοσπονδίας, θα αποφασιστεί η περεταίρω κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Οι εργαζόμενοι διεκδικούν την υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης, νέο μισθολόγιο, προάσπιση των δικαιωμάτων των συμβασιούχων, κατοχύρωση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους όσον αφορά στο εφάπαξ, την επικουρική σύνταξη και την υγειονομική περίθαλψη. Ποιος θα μπορούσε να πει όχι σε όλα αυτά; Αλλά και ποιος μπορεί να αντέξει να ζει σε ένα τέτοιο περιβάλλον;

Η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κρατά ακόμα αντιστάσεις. Εδώ, σε μια διαμαρτυρία, την ώρα που οι εκπρόσωποι της τρόικας συζητούσαν την απελευθέρωση της ενέργειας. Υγιής αντίδραση...

Το είχα βάλει στην μπάρα δεξιά. Το βάζω κι εδώ για να το επισημάνουμε καλύτερα. Αφορά την εργασία. Μας αφορά όλους δηλαδή κατά κάποιο τρόπο, είτε έχουμε δουλειά, είτε δεν έχουμε. Στις δύσκολες μέρες που περνάμε η δουλειά είναι ότι πιο σημαντικό μπορεί να έχει κάποιος υγιής και σε ηλικία που ακόμα μπορεί να προσφέρει στην παραγωγή.

Αυτή ήταν η σκέψη μου όταν αποφάσισα να ενσωματώσω μόνιμα, κάτω από τις καθημερινές αναρτήσεις μια μηχανή αναζήτησης εργασίας.

Εύχομαι να μη χρειαστείτε να το θέσετε σε λειτουργία για προσωπική υπόθεση. Κι ελπίζω, αν το κάνετε, να είναι στο πλαίσιο της αλληλεγγύης για φίλους ή παιδιά. Μόνο έτσι να το δοκιμάστε αν λειτουργεί, που λειτουργεί...

Τα βήματα που θα ακολουθήσετε είναι πολύ απλά. Με πιο ψιλά γράμματα μπορείτε να τα διαβάσετε. Υπάρχουν δύο πλαίσια. Στο ένα γράφετε την ειδικότητα που ψάχνετε και στο άλλο την περιοχή που σας ενδιαφέρει. Και μετά πατάτε «αναζήτηση».

Κι όλα είναι στα πόδια σας πια...

Ένα υπέροχο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη... Δεν ξέρω αν είδατε χθες το αφιέρωμα της εκπομπής του Σπύρου Παπαδόπουλου από την ΝΕΤ στον μεγάλο μας συνθέτη, ήταν μια όαση στο έρημο τηλεοπτικό τοπίο. Ο ίδιος, οι καλεσμένοι του, οι τραγουδιστές...

Ο Ζαχαρίας Καλογεράκης είναι ο νέος δήμαρχος στον καλλικρατικό δήμο «Μίνωα» Πεδιάδας, αυτόν που προέκυψε από την συνένωση των καποδιστριακών δήμων Θραψανού, Αρκαλοχωρίου και Καστελλίου. Τον δικό μου δήμο στο χωριό, ντε...

Από το Αρκαλοχώρι είναι ο Ζαχαρίας και μάλιστα υπήρξε για ένα φεγγάρι και δήμαρχος του χωριού.

Αυτό υπάρχει χαραγμένο στη μνήμη μου κι ας πέρασαν αρκετά χρόνια. Θα πρέπει μάλιστα να του είχα πάρει συνέντευξη για τον έντυπο «Θραψανιώτη» όταν για δυο χρόνια κυκλοφορούσε μηνιάτικος, εκεί γύρω στα 1983 -85. Τώρα τη σκυτάλη παραλαμβάνει από τον Χρήστο Γιαννόπουλο με 51,60%, έναντι 48,39%, για 350 ψήφους στους 14.000 ψηφοφόρους.

Βεβαίως υπάρχουν ζητήματα που δεν έχουν ακόμα ξεκαθαριστεί όπως πού θα είναι η έδρα του νέου δήμου. Ούτε κι εγώ δεν ξέρω. Γνωρίζω μόνο ότι στο Αρκαλοχώρι είναι μισθωμένο το κτίριο που χρησιμοποιούσε για να στεγάσει τις υπηρεσίες του ο δήμος, ενώ στο Θραψανό οι εγκαταστάσεις του δήμου είναι ιδιόκτητες.

Θα μου πείτε τώρα και τι σε μέλει εσένανε που δεν... μένεις εκεί. Με νοιάζει... Φτιάχνω το πατρικό  μου και έχω σχέδια για το μέλλον. Έχω λόγους λοιπόν...

Καλή δύναμη στον καινούριο δήμαρχο και καλά κουράγια στο νέο του ρόλο!