Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Ας καλωσορίσουμε τον Δεκέμβρη

Posted in Επικαιρότητα

Με ένα αγαπημένο τραγούδι από το “Καλεντάρι” του Παντελή Θαλασσινού ας τον καλωσορίσουμε τον Δεκέμβρη που έρχεται. Καλό μήνα να 'χουμε,,,

Πάει κι ο Νοέμβρης... Ξεπνέει σιγά – σιγά. Ολοκληρώνει τις μέρες του. Τελειώνει. Κι από το πρωί ένας νέος μήνας ξημερώνει: Ο Δεκέμβρης!

Πάντα μου άρεσε αυτός ο μήνας. Από τότε που ήμουν παιδί. Θες γιατί θα έφερνε μαζί του τη γιορτή μου, τις διακοπές των Χριστουγέννων, τα κάλαντα, δεν ξέρω αν είναι το καθένα ξεχωριστά ή όλα μαζί, αλλά ο Δεκέμβρης πάντα είχε ένα χρώμα αλλιώτικο.

Άσε που τελειώνει και η χρονιά και φτάνει η ώρα των απολογισμών και των σχεδίων για τη νέα χρονιά... Και αναμένεται μια χρονιά ακόμα πιο δύσκολη από τούτη εδώ που τελειώνει...

Αλλά εμείς δεν το βάζουμε κάτω. Πάντα έτσι δεν κάναμε, άλλωστε; Όρθιοι δίναμε τον αγώνα μας για να πετύχουμε ότι καταφέρναμε. Όλα είναι στριμωγμένα, η πίεση μεγάλη, αλλά και οι αντοχές το ίδιο. Θα τα καταφέρουμε. Με αισιοδοξία κοιτάζουμε μπροστά. Ο Νοέμβρης ολοκλήρωσε τη διαδρομή του. Ας καλοδεχτούμε τον Δεκέμβρη.

Παρά τα σκουπίδια που έχουν μαζευτεί στην πόλη, η ελπίδα πως θα ξημερώσουν καλύτερες μέρες δε σβήνουν. Δεν έσβησαν ποτέ ώς τώρα... Η πόλη θα ντυθεί τα γιορτινά της. Κι αυτό το Site σε λίγο, θα έχει τα... χιονάκια του. Αντίσταση σ' αυτόν τον καλό καιρό που δεν λέει να τελειώσει. Πού θα πάει; Θα 'ρθει κι ο χειμώνας σ' αυτόν τον τόπο. Ο Δεκέμβρης, είμαι βέβαιος, ότι θα βοηθήσει σ' αυτό. Θα βάλει το χεράκι του...

Από το αφιέρωμα για τον Μίκη Θεοδωράκη που ΕΤ1 χθες, με αφορμή την απεργία των ανθρώπων του Τύπου ξάναπαιξε, για δεύτερη φορά, την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, αφιέρωμα στον μεγάλο Έλληνα συνθέτη...

Συμπαράσταση στον αγώνα μας

Posted in Δημοσιογραφικά

Άλλο ένα στιγμιότυπο από τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση έξω από την ΕΣΗΕΑ.

H ΓΣΕΕ συμπαραστέκεται στον αγώνα και τα αιτήματα των εργαζόμενων στο Τύπο, για την υπεράσπιση των βασικών και θεμελιακών εργασιακών τους δικαιωμάτων.

Οι εργαζόμενοι στον Τύπο βιώνουν όπως και όλοι οι εργαζόμενοι, τα λουκέτα, τις απολύσεις και την καταστρατήγηση των Σ.Σ. Εργασίας, γι’ αυτό και ο αγώνας είναι κοινός.

Ειδικότερα στο χώρο του Τύπου, εκτός των άλλων προκύπτει και σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας, πλουραλισμού και ελευθερίας του Τύπου, ζήτημα που αφορά όλους τους εργαζόμενους και συνολικά την κοινωνία.

Φωτογραφίες από την κινητοποίηση

Posted in Δημοσιογραφικά

Αγώνα αξιοπρέπειας τον είπαν οι ομιλητές. Και είχαν δίκιο. Για το ψωμί μας παλεύουμε, εμείς οι άνθρωποι του Τύπου. Και η σημερινή μαζική, μαχητική συγκέντρωση είναι ενθαρρυντική για την καλή έκβαση του αγώνα μας.

Πανό, πικέτες, συνθήματα... Η Αθήνα γέμισε με τις φωνές εκείνων που το σύστημα βολεύει να ορίζει ως καλοβολεμένους. Στο στόχαστρο των μέτρων που ξαθεμελειώνουν κάθε κατάκτηση ξεκινούν από τους ανθρώπους που εργάζονται στα Μ.Μ.Ε.. Έτσι ο τρόμος και η υποταγή θα περάσει πιο εύκολα. Ε, όχι δεν θα τους περάσει... Οι χιλιάδες που συμμετείχαν στη συγκέντρωση και διαδήλωση δείχνουν αποφασισμένοι να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις τους.

Έρχονται, με χαιρετούν, ανταλλάσσουν χαμόγελα. Τόσα χρόνια στον Τύπο γνωρίζω πολλούς από το σινάφι. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από χαμογελαστά πρόσωπα. Όχι στο φόβο, όχι στην τρομοκρατία που προσπαθούν να σπείρουν τα αφεντικά. Μετά το υπουργείο Εργασίας, οι συγκεντρωμένοι κατευθυνόμαστε στο υπουργείο Οικονομίας για να επιδοθεί ψήφισμα.

  • Δυστυχώς είχαμε και τα πρώτα επεισόδια. Δείτε ΕΔΩ.

Μάθημα ανθρωπιάς

Posted in Επικαιρότητα

Το μεταφέρω όπως το διάβασα. Συνέβη στο Ηράκλειο Κρήτης και με χαροποιεί ιδιαίτερα που στον γενέθλιο τόπο υπάρχουν ακόμα άνθρωποι...

Και όμως υπάρχουν ακόμη ΑΝΘΡΩΠΟΙ! Μαθήματα ανθρωπιάς, ήθους και αξιοπρέπειας παρέδωσε ένας Ηρακλειώτης, ο οποίος υπό καθεστώς πλήρους ανωνυμίας, έσπευσε να καταβάλλει τα χρήματα που χρωστούσε  συμπολίτης μας προκειμένου να γλυτώσει το σπίτι του από πλειστηριασμό. Είχε διαβάσει το σχετικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα «Πατρίδα»
προχθές και ένιωσε συγκλονισμένος από το γεγονός ότι κάποιος κινδύνευε να μείνει στο δρόμο για ένα ποσό της τάξεως περίπου των 6.000 ευρώ.

Όπως γράφει σήμερα η Ευ.Καρεκλάκη στην "Πατρίδα" σε μία εποχή οικονομικής κρίσης, ανέχειας και ηθικής κατάπτωσης, ο άνθρωπος αυτός απέδειξε εμπράκτως την ευαισθησία και την μεγαλοψυχία του με μοναδικό γνώμονα να σώσει από την οικονομική καταστροφή κάποιον παντελώς άγνωστο σε αυτόν. Έπραξε αυτό που του έλεγε η συνείδηση και η καρδιά του με ταπεινότητα.

Μακριά από φανφάρες και επικοινωνιακά τερτίπια. Και αυτό είναι το πιο συγκινητικό αλλά και παρήγορο συνάμα. Τέτοιες πράξεις σε κάνουν να χαμογελάς αισιόδοξα, αναφωνώντας: Και όμως υπάρχουν άνθρω-
ποι!

Τα στοιχεία του Ηρακλειώτη είναι στη διάθεση της εφημερίδας ωστόσο διατηρούν την ανωνυμία του, σεβόμενοι απόλυτα την επιθυμία του. Ήταν λίγο μετά τις 5 το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής όταν επισκέφθηκε τα γραφεία της εφημερίδας ένας καλοσυνάτος κύριος. Ζητούσε να μάθει πληροφορίες σε σχέση με το ρεπορτάζ που δημοσιεύαμε την ίδια ημέρα σχετικά με τον Ηρακλειώτη ο οποίος κινδύνευε να χάσει το σπίτι που είχε κληρονομήσει από τη μητέρα του, στην περιοχή της Θερίσσου, για ένα χρέος περίπου 6.000 ευρώ από επιταγή.

Ο πλειστηριασμός έχει προγραμματιστεί για αύριο στο Ειρηνοδικείο Ηρακλείου και ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος βρισκόταν σε κατάσταση απόγνωσης αφού δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να ξεπληρώσει την οφειλή του προς τον ιδιώτη.

Ο κύριος ζήτησε μόνο το τηλέφωνο του δικηγόρου Ιάσονα Παπαστεφανάκη, ο οποίος έχει αναλάβει να κάνει την ανακοπή κατά του προγράμματος πλειστηριασμού για λογαριασμό του ιδιοκτήτη του ακινήτου.

«Θέλω να βοηθήσω αυτήν την οικογένεια με όλη μου την ψυχή», μας εξομολογήθηκε ο 65χρονος Ηρακλειώτης με την ευγενική φυσιογνωμία. «Δεν θα ηρεμήσει η ψυχή μου και η συνείδηση μου όσο ξέρω ότι θα μπορούσα να σώσω το σπίτι του και δεν το έκανα. Εγώ, ξέρετε, μεγάλωσα ξυπόλυτος, σε μεγάλη φτώχεια. Η ζωή τα έφερε έτσι και σήμερα έχω οικονομική άνεση. Όσο ζω και όσο μπορώ, θα βοηθώ συνανθρωπους μου".

  • Το ρεπορτάζ το είδα ΕΔΩ.

Φωνή αντίστασης από τους εκπροσώπους των ΜΜΕ!

Posted in Επικαιρότητα

ΔΕΝ ΛΥΓΙΖΟΥΜΕ – ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ!
(οι υπογραφές συνεχίζονται...)

Το τσουνάμι που περιμέναμε, ήρθε. Εργοδότες, κυβέρνηση και τρόικα μας κήρυξαν τον πόλεμο. Τα «παπαγαλάκια» τους δουλεύουν υπερωρίες. Με λουκέτα, απολύσεις, απειλές και εκβιασμούς, έχουν στόχο να μας κάνουν να λυγίσουμε, είτε από τα χτυπήματα είτε από τον φόβο. Εμείς όμως, αντιστεκόμαστε. Γνωρίζουμε ότι οι εξελίξεις σήμερα θα καθορίσουν το τοπίο στα ΜΜΕ για τα πολλά επόμενα χρόνια: τις εργασιακές σχέσεις, τις αμοιβές και, τελικά, την ποιότητα της ενημέρωσης.

Γι’ αυτό, ως εκλεγμένα μέλη του Μικτού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ:

  1. Διεκδικούμε την υπογραφή γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας στα ΜΜΕ και την εφαρμογή της από όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου.
  2. Δηλώνουμε ότι αρμόδιες για την διαπραγμάτευση με τους εργοδότες είναι οι εκλεγμένες συνδικαλιστικές ενώσεις των εργαζομένων. Ωστόσο, οφείλουν να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις προτάσεις των εργαζομένων, για τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις, όπως αυτές διατυπώνονται από τις γενικές συνελεύσεις και τις εργασιακές επιτροπές.
  3. Λέμε όχι στις απολύσεις και αγωνιζόμαστε για την διασφάλιση των θέσεων εργασίας μας.
  4. Είμαστε αλληλέγγυοι με τους εκατοντάδες συναδέλφους μας που βρίσκονται ήδη στην ανεργία. Ζητάμε από την κυβέρνηση και τις συνδικαλιστικές ενώσεις την άμεση, ουσιαστική και έμπρακτη στήριξή τους.
  5. Δεν αποδεχόμαστε προτάσεις ή «παραινέσεις» για μείωση των αποδοχών μας, ειδικά αυτών που ορίζονται μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις. Δεν «τα φάγαμε όλοι μαζί», για να πληρώσουμε όλοι μαζί.
  6. Προειδοποιούμε ότι κάθε επιχείρηση που αρνείται την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης, ασκεί πιέσεις για σύναψη επιχειρησιακών ή επαίσχυντων ατομικών συμφωνιών και προχωρεί σε μαζικές απολύσεις για λόγους περικοπών, βρίσκεται αντικειμενικά στο στόχαστρο των κινητοποιήσεων.
  7. Ζητάμε να εφαρμοστεί η νομοθεσία για τις επιχειρήσεις που συστηματικά δεν πληρώνουν μισθούς και δεν καταβάλλουν τις νόμιμες εισφορές και τους φόρους που τους αναλογούν.
  8. Εάν οι εργοδότες ενδιαφέρονται πραγματικά για το μέλλον των ΜΜΕ, θα πρέπει να προσέλθουν άμεσα σε διάλογο και διαπραγματεύσεις με την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες Ενώσεις. Να σταματήσει άμεσα κάθε μονομερής, αυθαίρετη και προκλητική κίνηση από την εργοδοσία.
  9. Απαιτούμε από την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες ενώσεις να αρθούν, επιτέλους, στο ύψος των περιστάσεων. Να οργανώσουν την αντίσταση, με ουσιαστική κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, απεργιακών και μη.
  10. Καλούμε την ΕΣΗΕΑ και τις άλλες ενώσεις να ανοίξουν άμεσα τις πόρτες τους σε όλους τους συναδέλφους, ειδικά όσους εργάζονται στις διαδικτυακές «πύλες» και με μπλοκάκια, έτσι ώστε κανείς να μην βρεθεί ακάλυπτος αυτή την κρίσιμη περίοδο.
  11. Αγωνιζόμαστε για την προστασία των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων και ταμείων. Για να πληρώσουν οι υπεύθυνοι των σκανδάλων, που αφαίμαξαν τα αποθεματικά τους. Για την παροχή αξιοπρεπών υπηρεσιών υγείας και την τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί απέναντι στους συνταξιούχους.
  12. 12. Ενώνουμε την φωνή μας και αγωνιζόμαστε μαζί με όλους τους Έλληνες εργαζόμενους για την ακύρωση του επαίσχυντου Μνημονίου, που στραγγαλίζει την κοινωνία και την αξιοπρέπειά μας.

Τάσος Αναστασιάδης (Βήμα), Βίκυ Σαμαρά (Απογευματινή), Γιάννης Ελαφρός (Καθημερινή), Ιωάννα Ηλιάδη (Έθνος), Γιώργος Παυλόπουλος (Ημερησία), Σωτήρης Τριανταφύλλου (Goal News), Νίκος Ζαμπάρας (Σέντρα FM), Κώστας Ράπτης (Αθήνα 984), Νάσος Χατζητσάκος (Ελεύθερος Τύπος), Γιάννης Ιωακειμίδης (Πράσινη), Δήμητρα Κουντή (Σκάι Ραδιόφωνο), Κωνσταντίνος Δαυλός (Σκάι Τηλεόραση), Παναγιώτης Σώκος (Ελευθεροτυπίας)

Ζω, αντιδρώ, απεργώ...

Posted in Δημοσιογραφικά

Ενα τραγούδι που γράφτηκε για άλλες εποχές αλλά πάει γάντι και στις σημερινές...

Αυτό που συμβαίνει αυτόν τον καιρό στον Τύπο δεν είναι καθόλου κάτι απλό. Η επίθεση είναι κάθετη. Στόχος: Να τρομοκρατήσουν ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους που έχουν την ευθύνη της ενημέρωσης.

Αν περάσουν εδώ οι νέες εργασιακές σχέσεις όλα θα είναι πιο εύκολα για τους υπόλοιπους...

Η πρώτη δυναμική αντίδραση είναι γεγονός. Την Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010 η φωνή των ΜΜΕ θα σιγήσει. Τη μήνυμα θα είναι ηχηρό για τους εργοδότες και την κυβέρνηση που αφήνει να αναπτύσσεται ανενόχλητα μια τέτοια τακτική. Διότι με τη... συνεχή επίθεση στις κλαδικές συμβάσεις ανοίγει ο δρόμος διάπλατα σε κάποιους εργοδότες να γίνουν... πρωτοπόροι.

Ιδού η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ για την απεργία της Τρίτης:

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Η

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καλεί όλους τους δημοσιογράφους, που εργάζονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, τα κρατικά ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΓΓΕ-ΓΓΕ), το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τους διαδικτυακούς τόπους, σε 24ωρη απεργία από τις 6 πμ της Τρίτης 30 Νοεμβρίου έως τις 6 πμ της Τετάρτης 1 Δεκεμβρίου 2010 για να αντιταχθούμε:

  • Σε όλα αυτά που εξυφαίνονται στο όνομα δήθεν μεταρρυθμίσεων.
  • Στη συνολική επίθεση της Κυβέρνησης κατά των εργασιακών και ασφαλιστικών κατακτήσεων, την ίδια στιγμή που ευεργετεί τους ασυνεπείς εργοδότες, «ρυθμίζοντας» τις συσσωρευμένες μεγάλου ύψους οφειλές τους προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία του Τύπου (ΤΣΠΕΑΘ, ΤΑΙΣΥΤ, ΕΔΟΕΑΠ, ΤΑΤΤΑ, ΤΣΥΠΘ).
  • Στην αδράνεια των κυβερνητικών και άλλων ελεγκτικών μηχανισμών στις αυθαίρετες και παράνομες συμπεριφορές των εργοδοτών.
  • Στη συστηματική καταστρατήγηση από εργοδότες των συμβατικών τους υποχρεώσεων, που απορρέουν από την εργατική νομοθεσία και τις ΣΣΕ.
  • Στο φαινόμενο των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, τις υπεργολαβίες, τα «φασόν» και τη μαύρη εργασία, που διογκώνονται καθημερινά.
  • Στην περικοπή δαπανών για την παιδεία, την υγεία, την πρόνοια και το τεράστιο κοινωνικό έλλειμμα.
  • Στη δημιουργία νέας γενιάς «συμβασιούχων».
  • Διεκδικούμε:
  • Το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους και την κατάργηση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και έργου.
  • Το σεβασμό στο θεσμό των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και στα κοινωνικοασφαλιστικά δικαιώματα.
  • Να μπει φραγμός στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις απολύσεις και την ανεργία.


Την ημέρα της απεργίας και ώρα 11.00 π.μ. θα πραγματοποιηθεί έξω από την ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20) συγκέντρωση όλων των εργαζομένων στα ΜΜΕ (δημοσιογράφων, διοικητικών υπαλλήλων και τεχνικών), που έχει συγκαλέσει η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζομένων Ενώσεων στα ΜΜΕ και θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο Εργασίας (Σταδίου 29).

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Και ένα υπέροχο τραγούδι σε χαμηλούς τόνους. Τους χρειαζόμαστε...

Νέοι τρόποι επικοινωνίας στην υπηρεσία μας

Posted in Επικαιρότητα

Τελικά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο μεγάλη, σπουδαία και σημαντική είναι η εφαρμογή των νέων μέσων ενημέρωσης όταν τη βάλεις να υπηρετεί σωστά τον άνθρωπο. Χωρίς υπερβολές και καταχρήσεις...

Έχω θέσει εδώ και ένα μήνα σε λειτουργία το Facebook και το Twitter. Στο πρώτο, όρεξη και ώρα να έχεις να χαζεύεις τις αναρτήσεις των φίλων με έμφαση στις αναδημοσιεύσεις σημαντικών αναρτήσεων από άλλα Blog ή Site.

Στο δεύτερο με 55 ειδησεογραφικά Site να με ακολουθούν, έχω άμεσα την είδηση, την ώρα ακριβώς που συμβαίνει ή πάντως με μια πολύ μικρή απόκλιση από τον πραγματικό χρόνο ανάρτησης.

Το γεγονός δε, ότι σου δίνει μια πρώτη περίληψη σε 50 λέξεις, είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικό και μπορείς, αν θες, να πας στην ιστοσελίδα και να διαβάσεις λεπτομέρειες.
Φυσικά δεν έχουν όλες οι αναρτήσεις ενδιαφέρον. Πολλές αναπαράγονται,
χωρίς καμιά ιδιαίτερη επεξεργασία στην προσπάθεια τους να “βγουν” πρώτοι στη δημοσίευση. Αυτό το τελευταίο δεν το κατάλαβα ποτέ...

Νομίζω από την εμπειρία μου στο χώρο τελικά, σημασία δεν έχει να πει κανείς κάτι πρώτος, αλλά να το πει ολοκληρωμένα. Με όσα περισσότερα στοιχεία έχεις στη διάθεσή σου.

Σε λίγο αυτά τα δυο μέσα θα... παντρευτούν αρμονικά σ' αυτό το Site. Είπαμε, το ψάχνουμε το πράγμα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA