Όλο και περισσότερο προβληματίζει το γεγονός ότι καθόμαστε απραγείς και παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας σα να μη μας αφορούν. Κι όμως αλλάζουν όλα γύρω μας με φοβερούς ρυθμούς και δεν αντιδρούμε δυναμικά. Ένας φόβος επικίνδυνος κυριαρχεί γύρω μας.

Ακούμε ειδήσεις με αυτοκτονίες ανθρώπων στη γειτονιά μας, επαγγελματιών που χτυπήθηκαν από την κακή συγκυρία και προχώρησαν στο απονενοημένο διάβημα και το κουβεντιάζουμε ψιθυριστά.

Όταν αυτά συμβαίνουν γύρω μας θα πρέπει κάτι να κάνουμε. Όχι πάντως να παραμένουμε απαθείς θεατές ενός δράματος...

Τέσσερις άνθρωποι αυτοκτόνησαν τον τελευταίο καιρό στη γειτονιά μας. Κάποιους από αυτούς θα τους γνωρίζατε. Άνθρωποι σαν κι εμάς ήταν που τους έπνιξαν τα χρέη στις τράπεζες και νομίζοντας ότι δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής τα... παράτησαν.

• Ο Δημήτρης από το κομμωτήριο στην Πλάτωνος.
• Ο μανάβης στη μικρή πλατεία.
• Ο υδραυλικός που είχε το μαγαζί του δίπλα στο ψιλικατζίδικο, Τριπόλεως και Πλάτωνος.
• Ένας επιχειρηματίας πίσω από το καπνεργοστάσιο.

Τραγικός ο κατάλογος... Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε ονοματεπώνυμα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει πρόβλημα. Και το πέρασμά από τη μια κατάσταση στην άλλη δεν είναι παρά μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Δεν θέλει και πολύ να την περάσεις.

Γι' αυτό τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται η αλληλεγγύη στο μικρό κοινωνικό μας περίγυρο. Να ξαναβρεθούμε, να μιλήσουμε, μοιραστούμε εμπειρίες, βάσανα, δυσκολίες. Να στηρίξουμε έμπρακτα αυτούς που έχουν ανάγκη.

Ας το ξεκαθαρίσουμε: Μόνοι μας είμαστε. Κανένα κράτος, καμιά Πολιτεία, καμιά κυβέρνηση δεν θα μας υπερασπιστεί. Εμείς θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Όχι όμως με παραίτηση, αλλά με δράση.

Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Μπορούμε να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι. Μπορούμε, όλοι μαζί να αντιδράσουμε. Μόνο έτσι θα μας φοβηθούν και ίσως ξανασκεφτούν κάποιες επιλογές αυτοί που είναι απέναντι.

Να αναδείξουμε την ανθρωπιά, να σκύψουμε στα προβλήματα των διπλανών μας, να ακούσουμε την καρδιά μας και το ένστικτό μας. Απλά πράγματα που για χρόνια τα κάναμε και που τα τελευταία χρόνια κάποιοι κατάφεραν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε και να μας ωθήσουν στην παραίτηση και την απομόνωση. Έτσι γίναμε εύκολα θύματα...

Θα τους αφήσουμε να το συνεχίσουν αυτό ή θα αντισταθούμε δυναμικά ορθώνοντας το δικό μας αποφασιστικό όχι;

Ξανά στους δρόμους με το κεφάλι ψηλά. Δεν θα τους αφήσουμε να πάρουν και τις ζωές μας...

Συνεχίζονται και κλιμακώνονται οι αντιδράσεις της ΓΣΕΕ ενάντια στις συνεχιζόμενες ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων που επιβάλλει η τρόικα και υλοποιεί η κυβέρνηση.

Αύριο Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010 η Συνομοσπονδία μαζί με την ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιήσει παναττική στάση εργασίας από ώρα 12:00 έως 15:00 και συλλαλητήριο στις 13:00 στο Σύνταγμα (Αμαλίας μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη).

Η αγωνιστική απάντηση των συνδικάτων θα συνεχιστεί με τη νέα 24ωρη Γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου και με το συλλαλητήριο την ίδια ημέρα στις 11:00 π.μ στο Πεδίον του Άρεως.

Οι εργαζόμενοι με ενωτικούς αγώνες και δράση θα ακυρώσουν στην πράξη τις αντεργατικές ρυθμίσεις, θα αποκρούσουν τις επιθέσεις στα δικαιώματά τους.

Οι κινητοποιήσεις μας θα συνεχιστούν όσο συνεχίζονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, διευρύνουν την ύφεση και αυξάνουν την ανεργία.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Εργαζόμενοι στην "Α"

ΒΗΜΑ by diakladikimme

“Παίζει” τώρα στο διαδίκτυο. Και μπορεί να μη δουλεύουμε στον ΔΟΛ, αλλά μας αφορά κι εμάς με την έννοια ότι δεν είναι καθόλου απίθανο αύριο να βρεθούμε στη θέση τους. Όλα παίζουν με ταχύτητες που αδυνατούμε να τις παρακολουθήσουμε:

Ανοιχτή επιστολή προς τους συναδέλφους μας στα Νέα, 12/12/2010

Προς τους συναδέλφους στα Νέα

Από: Τάσο Αναστασιάδη, εκ μέρους των εργαζομένων στο Βήμα

Θέμα: Έκκληση για βοήθεια

Ημερομηνία: Κυριακή, 12/12/2010

Συνάδελφοι,

Μόλις μια εβδομάδα αφού μας απέλυσαν και αναγκάστηκαν να το αναστείλουν, κατά πολύ χάρη στην αλληλεγγύη μεταξύ μας (και τη δική σας μαζί για την οποία ξέρετε πόσο σας ευχαριστήσαμε), μας ξανα-απέλυσαν ωστόσο και πάλι. Με εξαπάτηση, όπως ίσως ξέρετε. Και εμείς, στο Βήμα, ξεκινήσαμε έναν αγώνα αξιοπρέπειας (μπορείτε να δείτε τις αποφάσεις μας, ομόφωνες, στο blog του εκπροσώπου μας http://etovima.blogspot.com/). Είναι αλήθεια ότι στην πρώτη πράξη, ηττηθήκαμε: δεν μπορέσαμε καν να κόψουμε την κυκλοφορία του Βήματος σήμερα, γιατί τα είχαν όλα οργανώσει καλά.

Αύριο, Δευτέρα, το σωματείο μας θα καλύψει την αποφασιστικότητά μας για απεργία διαρκείας στο Βήμα -η δουλειά μας είναι η μόνη μας δύναμη. Το σωματείο μας, αλλά και τα άλλα σωματεία του τύπου, όλοι ξέρουν ότι αυτό που διακυβεύεται τώρα ξεπερνάει κατά πολύ τους 21 απολυμένους του Βήματος. Άλλωστε, οι απολύσεις αυτές δεν έχουν καμία σχέση με την υποτιθέμενη «κρίση», με υποτιθέμενες «ζημιές», με αναδιαρθρώσεις της εφημερίδας, κλπ. Είναι απολύσεις που ζητάνε οι εργοδότες από τον άρτι εκλεγέντα πρόεδρό τους και επικεφαλής της εταιρείας μας, για να δείξουν ότι οι υπογραφές τους δεν τους δεσμεύουν στα αναλώσιμα, δηλαδή εμάς τους εργαζομένους.

Οι εργαζόμενοι σε όλο τον όμιλο, οι διοικητικοί, στο ΒήμαFM, στην Εξέδρα, στο in.gr, καταλαβαίνουν πόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα για όλους μας και είναι αποφασισμένοι να μας βοηθήσουν -το έχουν επανειλημμένα διατυπώσει, το είπαν πάλι, το έχουν διακηρύξει στις συνελεύσεις τους, το έχουν κάνει πράξη. Ξέρουμε ότι και για εσάς ισχύει το ίδιο. Αλλά, επειδή είσαστε η μεγαλύτερη ίσως εφημερίδα στην Ελλάδα, επίσης ξέρουμε πόσες πιέσεις δέχεστε για να μη σταθείτε έμπρακτα στο πλευρό μας. Επίσης ξέρουμε ότι οι περισσότεροι από εσάς είστε ειλικρινά μαζί μας. Το έχω διαπιστώσει από τις συζητήσεις με πολλούς από εσάς, το είδα με τα μάτια μου όταν παραβρέθηκα στη συνέλευσή σας (για το Βήμα ακριβώς) την περασμένη εβδομάδα, σε αυτή τη συνέλευση που ήθελαν να πετάξουν έξω τον εκπρόσωπο των απολυμένων του 5^ου ορόφου. Γιατί άκουσα τους συναδέλφους να λένε -δικαίως- ότι συμπαράσταση με λόγια απλώς δεν υπάρχει, έστω και αν οι φωνές αυτές επισκιάστηκαν στη συνέχεια.

Ο κοινός μας εργοδότης το ξέρει και, για αυτό, θέλει να μας αφήσει μόνους. Ασφαλώς, τα σωματεία μας θα προσπαθήσουν να μας βοηθήσουν -ιδιαίτερα αν τους το ζητήσετε και εσείς. Όμως, όπως καλά γνωρίζετε, η δύναμή μας δεν είναι τα ΔΣ, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ μας. Σε σας, έτσι, κυρίως εναπόκειται το βάρος τώρα. Αν αποφασίσετε να μας συμπαρασταθείτε έμπρακτα, δηλαδή με απεργία, μαζί με τον υπόλοιπο ΔΟΛ, τότε η ζυγαριά θα μπορέσει να αντιστραφεί. Αν μας αφήσετε μόνους, ο εργοδότης μας θα έχει μεγάλη πιθανότητα να μας τσακίσει. Σας ζητούμε βοήθεια…

Τάσος Αναστασιάδης

Εκπρόσωπος εργαζομένων στο Βήμα

Χειρότερο εφιάλτη από την πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου απέναντι στους εργαζόμενους δεν θα μπορούσε πριν από έναν χρόνο να φανταστεί ούτε ο πιο εμπαθής, ακόμη και σε βαθμό... παράνοιας εχθρός του ΠΑΣΟΚ!

Βάσει του νομοσχεδίου που προώθησε την Πέμπτη στη Βουλή το υπουργικό συμβούλιο και το οποίο θα ψηφίσουν κατεπειγόντως σε νόμο οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο κάθε εργοδότης του ιδιωτικού τομέα θα μπορεί πλέον να μειώνει όσο θέλει τους μισθούς των εργαζομένων, χωρίς κανένα όριο πέραν του κατώτατου μισθού των 740 ευρώ μεικτά: από τα π.χ. 1.500 ή και 2.500 ευρώ να τους ρίχνει στα... 1.000 ή και στα 740 ευρώ!!!

Πιο αντεργατικός νόμος δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία του ελληνικού κράτους, ούτε στη διάρκεια των πιο ειδεχθών δεξιών δικτατορικών καθεστώτων. Στόχος του νόμου αυτού δεν είναι μόνο ο πλήρης μισθολογικός εξευτελισμός των εργαζομένων, αλλά και η ηθική απαξίωση και ο διασυρμός τους ενώπιον των εργοδοτών. Να αισθάνονται δηλαδή οι εργαζόμενοι ότι ανά πάσα στιγμή βρίσκονται στο απόλυτο έλεος του αφεντικού τους, που μπορεί να τους λιώσει!

Είναι τόσο απεχθής αυτή η πολιτική, που ακόμη και ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν αισθάνεται την ανάγκη να διακηρύσσει κάθε μέρα, όπου βρεθεί κι όπου σταθεί, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε μειώσεις των μισθών στον ιδιωτικό τομέα από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Εννοεί έτσι ότι είναι αποκλειστική επιλογή του πρωθυπουργού η λεηλασία των εισοδημάτων των Ελλήνων εργαζομένων και όχι επιταγή ή απαίτηση των ξένων επικυρίαρχων της πατρίδας μας. Πρόκειται δηλαδή για εφαρμογή του πραγματικού κυβερνητικού προγράμματος του Γ. Παπανδρέου, το οποίο υπερβαίνει τις εντολές των ξένων δυναστών της Ελλάδας.

Οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου έχει σχέδιο να πετάξει στον κοινωνικό Καιάδα τους εργαζόμενους. Αργά αργά κάποιοι αρχίζουν να αντιδρούν. «Η ΠΑΣΚ Σιδηροδρομικών δεν είναι διατεθειμένη να βαδίσει στον ολισθηρό δρόμο που επέλεξε η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αποφάσισε σήμερα να διακόψει κάθε δεσμό με αυτές τις πολιτικές και τους εκφραστές της» υπογραμμίζει σε ανακοίνωση που εξέδωσε την Πέμπτη.

Ρήξη με την κυβέρνηση ενδέχεται να επιλέξει και η ΠΑΣΚΕ, η συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό το συμπέρασμα συνάγεται τουλάχιστον αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς ανακοίνωση της ΠΑΣΚΕ, όπου τονίζεται ότι «η ΠΑΣΚΕ υπηρετεί τους εργαζόμενους, αρχές και αξίες και όχι νεοφιλελεύθερες συνταγές που υλοποιεί η κυβέρνηση». Λόγια του αέρα, μπορεί εύκολα να αντιτάξει κανείς, λαμβάνοντας υπόψη το αμαρτωλό παρελθόν των κυβερνητικών συνδικαλιστών. Ισως. Μερικές φορές όμως τα πράγματα αλλάζουν. Εκατό χρόνια πίσω φέρνει τους εργαζόμενους της χώρας μας η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από πλευράς εργασιακών σχέσεων. Στην εποχή πριν από την αιματηρή Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο, η οποία σηματοδότησε τη σταδιακή καθιέρωση της οκτάωρης εργασίας και την πορεία βαθμιαίας κατάκτησης εργατικών δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής (!) Διεθνούς Γιώργος Παπανδρέου παίρνει τώρα πίσω από τους Ελληνες όλα όσα κέρδισαν με αγώνες στη διάρκεια ενός αιώνα.

Η εθνική ταπείνωση στην οποία οδήγησε την Ελλάδα ο πρωθυπουργός, ακολουθώντας την εντελώς αντίθετη πορεία με τον πατέρα του, τον Ανδρέα Παπανδρέου, συνοδεύει την εξαθλίωση του ελληνικού λαού. «Το τελευταίο διάστημα χάνω τις κυριακάτικες προπονήσεις μου στο ποδόσφαιρο γιατί ασχολούμαι με την Ελλάδα» είπε περιφρονητικά στους Ελληνες βουλευτές ο Φινλανδός κομισάριος Ολι Ρεν, αφού προηγουμένως τους είχε αφήσει να τον περιμένουν στη Βουλή 40 λεπτά μετά την καθορισμένη ώρα. «Σιγά μην προσβληθούν οι υποτελείς» σκέφθηκε προφανώς.

Η γενική απεργία της Τετάρτης θα δείξει αν οι Ελληνες εργαζόμενοι είναι έτοιμοι να αντιδράσουν στην επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα που τους οδηγεί η κυβέρνηση ή αν θα περάσουμε μια «εργασιακή... τουρκοκρατία» πριν εξεγερθούν οι σύγχρονοι «ραγιάδες»...

Το άρθρο αυτό του Γιώργου Δελαστίκ δημοσιεύθηκε στο Έθνος, 12/12/2010.