Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Στο όριο της φτώχειας 2 στους 5 Ελληνες

Posted in Επικαιρότητα

Συγκλονιστικά τα στοιχεία που παρουσίασε χθες η Eurostat καθώς στο όριο της φτώχειας ζουν δύο στους πέντε Έλληνες, έχοντας ήδη λάβει τις κοινωνικές παροχές από το κράτος, ενώ ένας στους δέκα δεν έχει πόρους να πληρώσει «τα προς το ζειν», σύμφωνα με την Eurostat για το 2008. Η Ελλάδα είναι η 4η χώρα (20,1% ή 2,2 εκ. πολίτες) στην Ε.Ε. με το υψηλότερο ποσοστό ατόμων που βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Πρώτη Λετονία και ακολουθεί η Ρουμανία και η Βουλγαρία.

Τα χαμηλότερα ποσοστά καταγράφονται στην Τσεχία (9%), στην Ολλανδία και τη Σλοβακία (11%).
Σύμφωνα με τη Eurostat, τα άτομα που ζούνε στο όριο της φτώχειας είναι εκείνα που το εισόδημα τους είναι κάτω του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Στην «Ε.Ε. των 27», το 16,5% των πολιτών (81 εκ. άτομα) ζούσε στο όριο τις φτώχειας (έχοντας λάβει τις κοινωνικές παροχές).

Το 11,2% του πληθυσμού της Ελλάδας (1,2 εκ. πολίτες), αντιμετώπιζε σοβαρές δυσκολίες να πληρώσει το ενοίκιο του σπιτιού του, τη θέρμανση, να λάβει γεύμα με κρέας ή ψάρι τρεις φορές την εβδομάδα, να ανταποκριθεί σε αναπάντεχα έξοδα κ.λπ. Στην «Ε.Ε. των 27» το 8% του πληθυσμού αντιμετώπιζε τέτοιου είδους δυσκολίες. Τα υψηλότερα ποσοστά καταγράφονται στη Βουλγαρία (41%) και στη Ρουμανία (33%), ενώ τα χαμηλότερα στο Λουξεμβούργο, τη Σουηδία, την Ολλανδία, τη Δανία και την Ισπανία (κάτω από το 3%).

Τέλος, το 7% του πληθυσμού της Ελλάδας ζει στα λεγόμενα «νοικοκυριά χαμηλής πυκνότητας εργασίας», δηλαδή σε νοικοκυριά όπου οι ενήλικοι (από 18 έως 59 ετών) εργάζονται λιγότερο από το 20% των δυνατοτήτων τους (εξαιρούνται οι φοιτητές). Το αντίστοιχο ποσοστό στην «Ε.Ε. των 27» είναι 9%.

Το θέμα είναι παρμένο από Sofokleousln.gr

Ρήγμα στο εκδοτικό μέτωπο;

Posted in Δημοσιογραφικά

Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη. Όποιος μπορεί, ας πάει σ΄αυτή τη συναυλία, έξω από την ΕΡΤ.

Είναι η πιο κρίσιμη ημέρα στον εκδοτικό κλάδο. Από τη συνάντηση που θα γίνει τελικά σήμερα, μεταξύ των μελών του ΔΣ της  ΕΣΗΕΑ και του προέδρου της ΕΙΗΕΑ θα κριθεί όχι μόνο αν θα γίνουν οι απεργίες, αλλά και το μέλλον του κλάδου. Το δόγμα Ψυχάρη  για την υπογραφή της σύμβασης είναι “μηδενικές απολύσεις- μηδενικές αυξήσεις”, ενώ βέβαια προηγήθηκε το κύμα των “αποχωρήσαντων” σε ΔΟΛ και Πήγασο.

Από την άλλη πλευρά , για πρώτη φορά φαίνεται πως το μέτωπο των εκδοτών δεν είναι εννιαίο. Εκτός από τη Μάνια Τεγοπούλου που δήλωσε στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας πως είναι έτοιμη να υπογράψει Συλλογική Σύμβαση με την ΕΣΗΕΑ, κι άλλες εφημερίδες, για διαφορετικούς λόγους είναι έτοιμες να ακολουθήσουν τη γραμμή της.

Διαμορφώνεται έται ένα εσωτερικό μέτωπο διαφωνούντων με την τακτική Ψυχάρη,  είτε εξαιτίας προσωπικών κακών σχέσεων με το Σ. Ψυχάρη , είτε για λόγους επιβίωσης.   Έτσι , την ίδια ώρα που οι “μεγάλοι” εκδότες ετοιμάζονται να κυκλοφορήσουν τις  εφημερίδες τους την Παρασκευή , υπάρχει το ενδεχόμενο η ΕΣΗΕΑ να υπογράψει με τους διαφωνούντες, οι εφημερίδες των οποίων θα κυκλοφορήσουν κανονικά , τόσο την Παρασκευή και το Σάββατο, όσο και την Κυριακή.

Ως πότε θα μετράμε... νεκρούς;

Posted in Επικαιρότητα

Όλο και περισσότερο προβληματίζει το γεγονός ότι καθόμαστε απραγείς και παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν γύρω μας σα να μη μας αφορούν. Κι όμως αλλάζουν όλα γύρω μας με φοβερούς ρυθμούς και δεν αντιδρούμε δυναμικά. Ένας φόβος επικίνδυνος κυριαρχεί γύρω μας.

Ακούμε ειδήσεις με αυτοκτονίες ανθρώπων στη γειτονιά μας, επαγγελματιών που χτυπήθηκαν από την κακή συγκυρία και προχώρησαν στο απονενοημένο διάβημα και το κουβεντιάζουμε ψιθυριστά.

Όταν αυτά συμβαίνουν γύρω μας θα πρέπει κάτι να κάνουμε. Όχι πάντως να παραμένουμε απαθείς θεατές ενός δράματος...

Τέσσερις άνθρωποι αυτοκτόνησαν τον τελευταίο καιρό στη γειτονιά μας. Κάποιους από αυτούς θα τους γνωρίζατε. Άνθρωποι σαν κι εμάς ήταν που τους έπνιξαν τα χρέη στις τράπεζες και νομίζοντας ότι δεν υπάρχει έξοδος διαφυγής τα... παράτησαν.

  • Ο Δημήτρης από το κομμωτήριο στην Πλάτωνος.
  • Ο μανάβης στη μικρή πλατεία.
  • Ο υδραυλικός που είχε το μαγαζί του δίπλα στο ψιλικατζίδικο, Τριπόλεως και Πλάτωνος.
  • Ένας επιχειρηματίας πίσω από το καπνεργοστάσιο.

Τραγικός ο κατάλογος... Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε ονοματεπώνυμα. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχει πρόβλημα. Και το πέρασμά από τη μια κατάσταση στην άλλη δεν είναι παρά μια λεπτή κόκκινη γραμμή. Δεν θέλει και πολύ να την περάσεις.

Γι' αυτό τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται η αλληλεγγύη στο μικρό κοινωνικό μας περίγυρο. Να ξαναβρεθούμε, να μιλήσουμε, μοιραστούμε εμπειρίες, βάσανα, δυσκολίες. Να στηρίξουμε έμπρακτα αυτούς που έχουν ανάγκη.

Ας το ξεκαθαρίσουμε: Μόνοι μας είμαστε. Κανένα κράτος, καμιά Πολιτεία, καμιά κυβέρνηση δεν θα μας υπερασπιστεί. Εμείς θα προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Όχι όμως με παραίτηση, αλλά με δράση.

Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Μπορούμε να σηκώσουμε ψηλά το κεφάλι. Μπορούμε, όλοι μαζί να αντιδράσουμε. Μόνο έτσι θα μας φοβηθούν και ίσως ξανασκεφτούν κάποιες επιλογές αυτοί που είναι απέναντι.

Να αναδείξουμε την ανθρωπιά, να σκύψουμε στα προβλήματα των διπλανών μας, να ακούσουμε την καρδιά μας και το ένστικτό μας. Απλά πράγματα που για χρόνια τα κάναμε και που τα τελευταία χρόνια κάποιοι κατάφεραν να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε και να μας ωθήσουν στην παραίτηση και την απομόνωση. Έτσι γίναμε εύκολα θύματα...

Θα τους αφήσουμε να το συνεχίσουν αυτό ή θα αντισταθούμε δυναμικά ορθώνοντας το δικό μας αποφασιστικό όχι;

Τρίωρη στάση εργασίας αύριο Τρίτη

Posted in Επικαιρότητα

Ξανά στους δρόμους με το κεφάλι ψηλά. Δεν θα τους αφήσουμε να πάρουν και τις ζωές μας...

Συνεχίζονται και κλιμακώνονται οι αντιδράσεις της ΓΣΕΕ ενάντια στις συνεχιζόμενες ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων που επιβάλλει η τρόικα και υλοποιεί η κυβέρνηση.

Αύριο Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010 η Συνομοσπονδία μαζί με την ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιήσει παναττική στάση εργασίας από ώρα 12:00 έως 15:00 και συλλαλητήριο στις 13:00 στο Σύνταγμα (Αμαλίας μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη).

Η αγωνιστική απάντηση των συνδικάτων θα συνεχιστεί με τη νέα 24ωρη Γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ την Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου και με το συλλαλητήριο την ίδια ημέρα στις 11:00 π.μ στο Πεδίον του Άρεως.

Οι εργαζόμενοι με ενωτικούς αγώνες και δράση θα ακυρώσουν στην πράξη τις αντεργατικές ρυθμίσεις, θα αποκρούσουν τις επιθέσεις στα δικαιώματά τους.

Οι κινητοποιήσεις μας θα συνεχιστούν όσο συνεχίζονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, διευρύνουν την ύφεση και αυξάνουν την ανεργία.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Ξανά η "Απογευματινή των Εργαζομένων" ...

Posted in Δημοσιογραφικά

Το εξώφυλλο της εφημερίδας των εργαζομένων που μπορείτε να τη βρείτε στα σημεία διανομής των Free Press.
Είμαστε ακόμη εδώ. Και συνεχίζουμε να Αντιστεκόμαστε! Η "Απογευματινή των Εργαζομένων" επιστρέφει σήμερα Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου, με ένα ακόμη φύλλο, αποτέλεσμα συλλογικής εργασίας των απλήρωτων επί πέντε μήνες δημοσιογράφων, διοικητικών και τεχνικών της εφημερίδας “Απογευματινή”.

Στόχος μας είναι να αναδείξουμε, όπως γράφουν οι εργαζόμενοι,  την πρωτοφανή κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, καθώς όχι μόνο εξακολουθούμε να είμαστε απλήρωτοι, αλλά απειλούμαστε και με μία αίτηση πτώχευσης που έχει ως στόχο να μας αναγκάσει σε παραίτηση από τα νόμιμα δικαιώματα μας, αλλά και να αναδείξουμε το σύνολο των προβλημάτων του κλάδου των ΜΜΕ, και κυρίως την απίστευτη επίθεση που δέχεται συνολικά η ελληνική κοινωνία και όλοι οι Ελληνες εργαζόμενοι.

Αυτό που συμβαίνει με την πλήρη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι ένα πείραμα για την επιστροφή σε ένα εργασιακό μεσαίωνα. Δεν είναι τυχαίο ότι η συγκυβέρνηση Τρόικας – ΠΑΣΟΚ επέλεξε τον κλάδο της Ενημέρωσης ως το πρώτο πειραματόζωο για την εφαρμογή των πιο ακραίων μέτρων.

Πειραματόζωα είναι όμως και όλοι οι 'Ελληνες εργαζόμενοι, οι οποίοι βλέπουν εν μία νυκτί να επιχειρείται η ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων που χρειάστηκε δεκαετίες για να κατακτηθούν, και η μετατροπή όλων μας από εργαζόμενους σε σκλάβους- κωπηλάτες στη γαλέρα του Τρίτου Μνημονίου. Η λαίλαπα αυτή είναι προφανές πως μας αγγίζει όλους, και όλοι μαζί θα πρέπει να την αντιπαλέψουμε.

Από την πλευρά μας οι εργαζόμενοι της Απογευματινής θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε. Γιατί έτσι επιτάσσει η προσωπική και επαγγελματική μας αξιοπρέπεια. Αλλά και γιατί το οφείλουμε σε όλους τους συναδέλφους μας και σε όλους τους εργαζόμενους όλων των κλάδων, που βρίσκονται αντιμέτωποι με την εργοδοτική θρασύτητα.

Προσπάθησαν -και συνεχίζουν να προσπαθούν- να μας σταματήσουν, να μας εκφοβίσουν, να μας εξοντώσουν. Η διοίκηση της “Εκδόσεις Απογευματινή ΑΕ” όχι μόνο εξακολουθεί να μη μας πληρώνει, όχι μόνο προσπαθεί να μας εξωθήσει σε παραίτηση, αλλά απέλυσε κι από πάνω 6 απλήρωτους εργαζόμενους, και κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα ζητώντας να μην μας επιτρέπεται πλέον ούτε η προσπάθεια είσπραξης των δεδουλευμένων μας με κάθε νόμιμο τρόπο!

Όμως κερδίσαμε ήδη την πρώτη μάχη, καθώς το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα της επιχείρησης για προσωρινή διαταγή υπέρ της “Εκδόσεις Απογευματινή ΑΕ”. Και είμαστε βέβαιοι πως στο τέλος θα δικαιωθούμε, και μαζί μας όλοι οι εργαζόμενοι στον Τύπο, που βάλλονται με πρόσχημα την κρίση.

Εργαζόμενοι στην "Α"

ΒΗΜΑ by diakladikimme

Η αλληλεγγύη είναι το παν...

Posted in Δημοσιογραφικά

Παίζει” τώρα στο διαδίκτυο. Και μπορεί να μη δουλεύουμε στον ΔΟΛ, αλλά μας αφορά κι εμάς με την έννοια ότι δεν είναι καθόλου απίθανο αύριο να βρεθούμε στη θέση τους. Όλα παίζουν με ταχύτητες που αδυνατούμε να τις παρακολουθήσουμε:

Ανοιχτή επιστολή προς τους συναδέλφους μας στα Νέα, 12/12/2010

Προς τους συναδέλφους στα Νέα

Από: Τάσο Αναστασιάδη, εκ μέρους των εργαζομένων στο Βήμα

Θέμα: Έκκληση για βοήθεια

Ημερομηνία: Κυριακή, 12/12/2010

Συνάδελφοι,

Μόλις μια εβδομάδα αφού μας απέλυσαν και αναγκάστηκαν να το αναστείλουν, κατά πολύ χάρη στην αλληλεγγύη μεταξύ μας (και τη δική σας μαζί για την οποία ξέρετε πόσο σας ευχαριστήσαμε), μας ξανα-απέλυσαν ωστόσο και πάλι. Με εξαπάτηση, όπως ίσως ξέρετε. Και εμείς, στο Βήμα, ξεκινήσαμε έναν αγώνα αξιοπρέπειας (μπορείτε να δείτε τις αποφάσεις μας, ομόφωνες, στο blog του εκπροσώπου μας http://etovima.blogspot.com/). Είναι αλήθεια ότι στην πρώτη πράξη, ηττηθήκαμε: δεν μπορέσαμε καν να κόψουμε την κυκλοφορία του Βήματος σήμερα, γιατί τα είχαν όλα οργανώσει καλά.

Αύριο, Δευτέρα, το σωματείο μας θα καλύψει την αποφασιστικότητά μας για απεργία διαρκείας στο Βήμα -η δουλειά μας είναι η μόνη μας δύναμη. Το σωματείο μας, αλλά και τα άλλα σωματεία του τύπου, όλοι ξέρουν ότι αυτό που διακυβεύεται τώρα ξεπερνάει κατά πολύ τους 21 απολυμένους του Βήματος. Άλλωστε, οι απολύσεις αυτές δεν έχουν καμία σχέση με την υποτιθέμενη «κρίση», με υποτιθέμενες «ζημιές», με αναδιαρθρώσεις της εφημερίδας, κλπ. Είναι απολύσεις που ζητάνε οι εργοδότες από τον άρτι εκλεγέντα πρόεδρό τους και επικεφαλής της εταιρείας μας, για να δείξουν ότι οι υπογραφές τους δεν τους δεσμεύουν στα αναλώσιμα, δηλαδή εμάς τους εργαζομένους.

Οι εργαζόμενοι σε όλο τον όμιλο, οι διοικητικοί, στο ΒήμαFM, στην Εξέδρα, στο in.gr, καταλαβαίνουν πόσο κρίσιμα είναι τα πράγματα για όλους μας και είναι αποφασισμένοι να μας βοηθήσουν -το έχουν επανειλημμένα διατυπώσει, το είπαν πάλι, το έχουν διακηρύξει στις συνελεύσεις τους, το έχουν κάνει πράξη. Ξέρουμε ότι και για εσάς ισχύει το ίδιο. Αλλά, επειδή είσαστε η μεγαλύτερη ίσως εφημερίδα στην Ελλάδα, επίσης ξέρουμε πόσες πιέσεις δέχεστε για να μη σταθείτε έμπρακτα στο πλευρό μας. Επίσης ξέρουμε ότι οι περισσότεροι από εσάς είστε ειλικρινά μαζί μας. Το έχω διαπιστώσει από τις συζητήσεις με πολλούς από εσάς, το είδα με τα μάτια μου όταν παραβρέθηκα στη συνέλευσή σας (για το Βήμα ακριβώς) την περασμένη εβδομάδα, σε αυτή τη συνέλευση που ήθελαν να πετάξουν έξω τον εκπρόσωπο των απολυμένων του 5ου ορόφου. Γιατί άκουσα τους συναδέλφους να λένε -δικαίως- ότι συμπαράσταση με λόγια απλώς δεν υπάρχει, έστω και αν οι φωνές αυτές επισκιάστηκαν στη συνέχεια.

Ο κοινός μας εργοδότης το ξέρει και, για αυτό, θέλει να μας αφήσει μόνους. Ασφαλώς, τα σωματεία μας θα προσπαθήσουν να μας βοηθήσουν -ιδιαίτερα αν τους το ζητήσετε και εσείς. Όμως, όπως καλά γνωρίζετε, η δύναμή μας δεν είναι τα ΔΣ, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ μας. Σε σας, έτσι, κυρίως εναπόκειται το βάρος τώρα. Αν αποφασίσετε να μας συμπαρασταθείτε έμπρακτα, δηλαδή με απεργία, μαζί με τον υπόλοιπο ΔΟΛ, τότε η ζυγαριά θα μπορέσει να αντιστραφεί. Αν μας αφήσετε μόνους, ο εργοδότης μας θα έχει μεγάλη πιθανότητα να μας τσακίσει. Σας ζητούμε βοήθεια…

Τάσος Αναστασιάδης

Εκπρόσωπος εργαζομένων στο Βήμα

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA