Ώρες -ώρες ντρέπομαι για τη δουλειά που κάνω. Κι ας έχω βγάλει τίμια το ψωμί μου μέχρι σήμερα... Όμως δεν μπορώ να διαβάσω με τη μεγαλύτερη ευκολία δημοσιεύματα του τύπου “οι κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν για τις επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας”. Ποιος εργαζόμενος θα συμφωνούσε να μειωθεί το εισόδημά του;

Αλήθεια αυτοί που εκπροσωπούν τους εργαζόμενους σ' αυτού του τύπου τις συζητήσεις έχουν εξουσιοδότηση για κάτι τέτοιο; Ιδού η σημερινή είδηση που “παίζει” ευρέως για ευνόητους λόγους:

Σε συμφωνία για απόκλιση αμοιβών έως 12% στις επιχειρησιακές συμβάσεις έναντι των κλαδικών και για χρονικό διάστημα που δεν θα ξεπερνά τα δύο έτη, κατέληξαν αργά το βράδυ της Τετάρτης εργοδότες και εργαζόμενοι.

Η εν λόγω συμφωνία θα τεθεί από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας υπόψη της τρόικας και εφόσον λάβει την έγκριση θα προχωρήσει τις επόμενες ημέρες στη διαμόρφωση νομοθετικής ρύθμισης, η οποία θα πρέπει να εγκριθεί από τη Βουλή, πριν από τη συζήτηση του προϋπολογισμού του 2011.

Μετά από πρωτοβουλία του υπουργείου Εργασίας οι κοινωνικοί εταίροι κατέληξαν σε συμφωνία προκειμένου να αποφευχθεί η «ισοπεδωτική» ρύθμιση που ζητούσε η τρόικα για γενική υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι των κλαδικών.

Τρία είναι τα σημεία της συμφωνίας και προβλέπουν απόκλιση των αμοιβών των επιχειρησιακών συμβάσεων έως 12% από τις κλαδικές συμβάσεις, χρονική διάρκεια ισχύος των επιχειρησιακών συμβάσεων για ένα συν ένα έτη χωρίς απολύσεις και διαπραγμάτευση είτε από το εργοστασιακό σωματείο, είτε από το κλαδικό αναλόγως με το μέγεθος της επιχείρησης.

Συγκεκριμένα η διαπραγμάτευση για την νέα σύμβαση θα γίνεται από το εργοστασιακό σωματείο στις μεγάλες επιχειρήσεις. Στις επιχειρήσεις με προσωπικό από 20 έως 50 άτομα θα απαιτείται πλειοψηφία δύο τρίτων και στις μικρότερες επιχειρήσεις το ρόλο της μεσολάβησης θα αναλαμβάνει το κλαδικό σωματείο

Η δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων θα παρέχεται στις περιπτώσεις των κλάδων όπου η σύμβαση θα υπογράφονται από την πλειοψηφία των εργοδοτών, δηλαδή από τις επιχειρήσεις που αντιπροσωπεύουν το 50% συν ένα του συνόλου των εργαζομένων του κλάδου.

Πόσο ακόμα πιο χαμηλά θα πέσουμε;