Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Μη μας τα ισοπεδώνεται όλα βρε παιδιά...

Posted in Δημοσιογραφικά

Πηγαίνοντας για τις εκλογές, ένα τραγούδι πρόταση του Γιάννη Κ. Ιωάννου του Μπρέχτ, είναι νομίζω ότι πρέπει να χαλαρώσουμε λίγο, χαμηλώνοντας τις στροφές...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 06/11/2010

Κανονικά στο σημερινό σημείωμα έπρεπε να γράψω για τις αυριανές εκλογές. Όλα εκεί οδηγούν. Από το πρωί, ο κόσμος για 12 ώρες θα προσέρχεται στις κάλπες για να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα προκειμένου να δώσει στον «Καλλικράτη» μια άλλη, καλύτερη προοπτική. Γι' αυτά όμως έχει η εφημερίδα που κρατάτε στα χέρια σας πολλά πράγματα σε άλλες σελίδες της.

Εγώ θα προσπαθήσω να κάνω την υπέρβαση. Θα μείνω να σχολιάσω μια είδηση που... πέρασε στα ψιλά των εφημερίδων την εβδομάδα που διανύουμε.
Λέω για την είδηση ότι
το αλκοόλ είναι πιο επικίνδυνη ουσία από την ηρωίνη... Ε, όχι βρε παιδιά, μη μας τα ισοπεδώνεται όλα... Για ένα ποτηράκι κρασί και μια ρακή με καλή παρέα ζούμε... Αυτό είναι το αποκούμπι μας. Δεν δικαιούσθε να μας... το πάρετε κι αυτό.

Άκου τώρα... Τη μελέτη την έκανε ανεξάρτητη βρετανική επιτροπή για τα ναρκωτικά και αφορά συνολικά 20 ναρκωτικές ουσίες, οι οποίες βαθμολογήθηκαν με βάση την εκατοντάβαθμη κλίμακα ως προς τη βλάβη που προκαλούν αφενός στους χρήστες και αφετέρου στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Επιστημονικά πράγματα, τεκμηριωμένα, όχι στο πόδι... Εντάξει, θα το λάβουμε υπόψη μας

Το ξέρουμε ότι με την κατάχρηση, οι αξαρτησιογόνες ουσίες μπορεί να οδηγήσουν από το θάνατο ώς τη διάλυση των ανθρώπινων σχέσεων. Και κατανοούμε αυτό που ανακάλυψαν, πως η ηρωίνη,το κρακ και η κρυσταλλική μεθυλλαμφεταμίνη είναι τα πλέον βλαβερά ναρκωτικά για τον ίδιο τον άνθρωπο, ενώ το αλκοόλ, η ηρωίνη και η κοκαϊνη είναι πιο βλαβερά για την κοινωνία.

Όσο για τον τον καπνό, από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι έχει τις ίδιες βλαβερές συνέπειες με την κοκαϊνη. Στο τέλος, όταν προστέθηκαν οι βαθμολογίες των ναρκωτικών ουσιών και στις δύο κατηγορίες, στην κορυφή βρέθηκε το αλκοόλ.

Αυτά περιέχει η έρευνα. Φυσικά δεν έχω κανένα λόγο να την αμφισβητήσω, ούτε την επιστημονική επάρκεια έχω, ούτε και είμαι διατεθειμένος να το κάνω. Εκεί που θα σταθώ εγώ, είναι στο σημείο που αφορά τον μέσο Έλληνα που του αρέσει, όπως αρέσει και σε μένα, ένα κρασάκι παρέα με φίλους στον ελάχιστο πια, ελεύθερο χρόνο που έχουμε.

Και το μόνο που μπορώ να κάνω από αυτό το χώρο έκφρασης που μου παραχωρεί ευγενικά η εφημερίδα, είναι να... υπερασπιστώ το δικαίωμα στη μικρή απόλαυση, σε καιρούς ιδιαίτερα δύσκολους.
Καταγράψτε το αν θέλετε και ως
πράξη αντίστασης. Δεχόμαστε καθημερινά πολλές πιέσεις και απαγορεύσεις. Μας κάνουν, ύστερα από 30 χρόνια στην παραγωγή, να αγωνιούμε για το αύριο και να νοιώθουμε ανασφαλείς. Δεν βλέπουμε από πουθενά φως για το αύριο. Χρειαζόμαστε, το έχουμε ανάγκη ένα ποτό με καλή παρέα. Κι αυτό το προνόμιο, το δηλώνουμε και δημόσια, δεν πρόκειται να το απεμπολήσουμε όσο η υγεία μας το επιτρέπει.

Κάτω τα χέρια από το αλκοόλ!... Αρκετά επηρεάζετε τη ζωή μας, στοπ. Εδώ δεν υπάρχει χώρος να αναπτύξετε τις πολιτικές σας. Τα κάνατε με το κάπνισμα, δεν είναι υπερβολικό να βάλετε στο στόχαστρο και το αλκοόλ;
Ελάτε να τους αποδείξουμε ότι μπορούμε
να οργανώσουμε δυναμικά την αντίδρασή μας, ότι δεν παραδίδουμε εύκολα τις μικρές απολαύσεις - κατακτήσεις μας. Μπορούμε. Κι επιτέλους, δε νομίζετε ότι από κάπου πρέπει να αρχίσουμε να λέμε τα δικά μας «όχι»;

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευεθεί αύριο στη στήλη μου "Επισημάνσεις", στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΡΕΘΕΜΝΟΣ"

Κι αυτό, γεμάτο ευαισθησία...

Στη μάχη των εκλογών με SMS

Posted in Επικαιρότητα

Ο Κώστας Κίτσιος, γνωστός από τους αγώνες του στη γειτονιά και όχι μόνο, με το χιούμορ πάντα ως δύναμη διαθέσιμο, κατεβαίνει στο 4ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων με το συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη. Εδώ... «ψαρεύει» ψηφοφόρους. Μην το βλέπεται σαν... τυφλόμυγα, δεν τον ξέρετε καλά τον Κώστα...

Θεμιτά θεωρώ ότι προσπαθούν οι υποψήφιοι στις μεθαυριανές εκλογές να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Υποτίθεται βεβαίως ότι απευθύνονται σε εν δυνάμει ψηφοφόρους τους. Στην πραγματικότητα κάποιοι, πήραν από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας τους αριθμούς και στέλνουν σοριδών μηνύματα SMS.

Σ' αυτή την περίπτωση δεν ξέρω αν κάνουν καλό ή περισσότερο κακό. Αγαναχτεί ο παραλήπτης. Σου λέει «τώρα με θυμήθηκαν;» Ε, τι να κάνουμε, δεν έχουν καλή οργάνωση, ας το παραδεχτούμε... Δεν είναι σαν την Εφορία που διάλεξε μόλις μερικές μέρες πριν από τις εκλογές να στείλει τα χρεωστικά εκκαθαριστικά στους άμοιρους πολίτες με καταληκτική ημερομηνία την 31/12/2010, μαζί με την περαίωση της τελευταίας δεκαετίας που θεωρεί όλους του επαγγελματίες, εμάς δηλαδή, εκ προημίου απατεώνες και κλέφτες.

Πώς να μην πάει ο άλλος χαρούμενος να ψηφίσει τους κυβερνητικούς υποψηφίους; Τόση φροντίδα και... περίθαλψη δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας...

Η δικιά μου συμβουλή προς τους υποψηφίους είναι, για τις δυο μέρες που έμειναν, να... χαμηλώσουν τους τόνους και να κάνουν πιο διακριτική την παρουσία τους. Ο κόσμος είναι ένα καζάνι που βράζει. Ας προσέξουν να μην «ξεσπάσει» πάνω τους. Μπορεί και να μην φταίνε...

Πλήγμα το κλείσιμο της «Απογευματινής»

Posted in Δημοσιογραφικά

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει την ιδιοκτησία της εφημερίδας «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ», που οδηγεί ένα ιστορικό έντυπο σε κλείσιμο αφήνοντας κυριολεκτικά στο δρόμο 130 εργαζομένους.

Ύστερα από τέσσερις μήνες ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, μη καταβολή δεδουλευμένων, εκμετάλλευσης της ανοχής και υπομονής των εργαζομένων, η ιδιοκτησία της εφημερίδας, με τον πλέον κυνικό τρόπο, προσφεύγει στη διαδικασία της πτώχευση, με συνέπεια:

  • Οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα να στερούνται και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων (δεδουλευμένα, αποζημιώσεις, επιδότηση ανεργίας…).
  • Η ενημέρωση να υφίσταται πλήγμα, αφού αποδεικνύεται ότι ακόμα και μια ιστορική εφημερίδα μπορεί απλά να σταματήσει να υπάρχει, όταν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών της –σε άλλους τομείς, όπως τα δημόσια έργα– παύουν να εξυπηρετούνται από την ιδιότητα του εκδότη.

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ ζητάει από την Κυβέρνηση να σταματήσει να παρακολουθεί ως Πόντιος Πιλάτος τις εξελίξεις και να αναλάβει τις ευθύνες της για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα ΜΜΕ. Να αντιληφθεί ότι τα ειδικά προνόμια που απολαμβάνουν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ χρησιμοποιούνται για τις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες και όχι για την ενημέρωση του πολίτη.

Ταυτόχρονα, καλεί τους εργαζομένους στα ΜΜΕ σε αγώνα για το δικαίωμα στην ενημέρωση, το δικαίωμα στη δουλειά, το δικαίωμα στην επιβίωση.

ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Επιστολή στην υπουργό Εργασίας από ΓΣΕΕ

Posted in Επικαιρότητα

Πόσο ευγενικός μπορεί να είναι κανείς όταν προσπαθεί να πει σε μια υπουργό Εργασίας σοσιαλιστικής κυβέρνησης πως επιβάλλεται να σέβεται του νόμους που προασπίζουν τα συμφέροντα των εργαζομένων; Η ΓΣΕΕ ξεπέρασε κάθε λογική. Ιδού η επιστολή που έστειλε σήμερα στην κ. Κατσέλη:

Κυρία Υπουργέ,

Ακρογωνιαίοι λίθοι του νομικού οικοδομήματος των συλλογικών συμβάσεων στη χώρα μας, σε απόλυτη εναρμόνιση με το ευρωπαϊκό και διεθνές δίκαιο, είναι οι διατάξεις που ορίζουν ότι:

α) Οι εθνικές γενικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας (ΕΓΣΣΕ) καθορίζουν τους ελάχιστους όρους εργασίας, που ισχύουν για τους εργαζόμενους όλης της χώρας.
β) Αν η σχέση εργασίας ρυθμίζεται από περισσότερες ισχύουσες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εφαρμόζεται η πιο ευνοϊκή για τους εργαζόμενους.
γ) Δίνεται η δυνατότητα στον Υπουργό Εργασίας να επεκτείνει και να κηρύξει γενικώς υποχρεωτική για όλους τους εργαζόμενους του κλάδου ή επαγγέλματος συλλογική σύμβαση εργασίας (σ.σ.ε.) η οποία δεσμεύει ήδη εργοδότες που απασχολούν το 51% των εργαζομένων του κλάδου ή επαγγέλματος.

1. Όσον αφορά τη δυνατότητα για κήρυξη σ.σ.ε. ως γενικώς υποχρεωτικής, με δηλώσεις σας φαίνεται να συμμερίζεσθε ότι η αντίθετη πρόβλεψη στο επικαιροποιημένο Μνημόνιο αφενός θα προκαλέσει αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ των επιχειρήσεων αφετέρου ότι αντιβαίνει στη συνταγματική αρχή για δικαίωμα ίσης αμοιβής για όμοια εργασία.
2. Όσον αφορά στη γενική πρόβλεψη του επικαιροποιημένου Μνημονίου ότι η Κυβέρνηση πρέπει να διασφαλίσει ότι οι συμβάσεις σε επίπεδο επιχείρησης υπερισχύουν των κλαδικών συμβάσεων, η ΓΣΕΕ επανειλημμένα έχει διατρανώσει τη θέση της ότι νομοτελειακά αυτό θα οδηγήσει σε εργασιακή ζούγκλα, σε διάλυση των εγγυήσεων που παρέχουν οι συλλογικές συμβάσεις και στην ανάδειξη των ατομικών συμβάσεων εργασίας ως ρυθμιστή των όρων εργασίας, καθεστώς κατάφωρα αντίθετο προς θεμελιώδεις διατάξεις του ελληνικού Συντάγματος και της διεθνούς έννομης τάξης.

Θεωρούμε ότι η παρ. 7 του άρθρου 2 του Ν. 3845/10 είναι αλυσιτελής και νομικά μετέωρη διάταξη, σύμφωνα με την οποία τα διάφορα είδη σ.σ.ε. μπορούν «ν’ αποκλίνουν» μεταξύ τους, καταλείποντας σε υπουργική απόφαση την εξειδίκευση.

Παρόλο που η νομοθετική διάταξη αυτή, όπως είναι διατυπωμένη, δεν μπορεί να παράξει έννομα αποτελέσματα, δεδομένου ότι παραμένουν με ισχύ άλλες θεμελιώδεις διατάξεις του Ν.1876/90 περί συρροής συμβάσεων με κριτήριο υπερίσχυσης την ευνοϊκότερη ρύθμιση, όπως και της υπερίσχυσης της ΕΓΣΣΕ έναντι όλων, ήδη κάποιοι (ελάχιστοι) επιτήδειοι εκμεταλλευόμενοι τη γενικευμένη σύγχυση έσπευσαν να επωφεληθούν με ιδιοτελείς σκοπούς, επικαλούμενοι προσχηματικά δικαίωμα από μία μη νομικά εφαρμόσιμη διάταξη.

Μετά την ανάληψη των νέων καθηκόντων σας αναλάβατε τη δέσμευση ότι θα ρυθμίσετε (νομοθετικά) το ζήτημα, αναγνωρίζοντας ότι η διάταξη αυτή δεν πρέπει να έχει γενική, οριζόντια εφαρμογή αλλά θα αφορά μόνο επιχειρήσεις, που αποδεδειγμένα και με αντικειμενικά κριτήρια απειλούνται να κλείσουν, ώστε να μην απολυθούν εργαζόμενοι, ότι θα ισχύει μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα, με κατώφλι πάντοτε την ΕΓΣΣΕ και ότι θα αποτελεί μέρος ενός γενικότερου σχεδίου διάσωσης της επιχείρησης με σύμπραξη Τραπεζών, δανειστών κλπ.

Η καθυστέρηση υλοποίησης της δέσμευσής σας αυτής έχει επιτρέψει σε επιτήδειους να επωφεληθούν, όπως προελέχθη, της συγχύσεως που προκάλεσε η «πονηρή» διάταξη του άρθρου 2 παρ.7 του Ν.3845/2010 και κατ’ επέκταση να πυροδοτηθεί σειρά δημοσιευμάτων στον Τύπο και στην Τηλεόραση, που τροφοδοτούνται από άστοχες και άκαιρες δηλώσεις αλλά και αναλύσεις, προβλέψεις, εκτιμήσεις ειδικών και μη.

Η ΓΣΕΕ, κυρία Υπουργέ, θεωρεί ότι πρέπει να λάβετε άμεσα νομοθετική πρωτοβουλία για ν’αποσαφηνισθεί το θολό τοπίο και να σταματήσει η πλήρης εργασιακή ανασφάλεια που βιώνουν οι εργαζόμενοι, στην κατεύθυνση σεβασμού του Συντάγματος, των Διεθνών Συμβάσεων Εργασίας και του ευρωπαϊκού νομικού και κοινωνικού κεκτημένου, το οποίο είναι αδιανόητο να εφαρμόζεται στη συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων εργαζομένων πλην των Ελλήνων με την άσχετη και προσχηματική επίκληση των δημοσιονομικών προβλημάτων της χώρας. Άλλωστε ούτε η απαιτούμενη Ανάπτυξη ούτε η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας προϋποθέτουν την κατεδάφιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, οι οποίοι έχουν ήδη υποστεί δυσανάλογες θυσίες για την έξοδο της χώρας από την κρίση.

Με τιμή
Ο Πρόεδρος                         Ο Αναπλ. Γ. Γραμματέας

Γιάννης Παναγόπουλος              Στάθης Ανέστης

Ο Χάρης παρουσιάζει το δεύτερο βιβλίο του

Posted in Επικαιρότητα

Μια υπέροχη μπαλάντα σε μουσική Νένα Βενετσάνου και ενορχήστρωση Γιάννη Ιωάννου...

Στου «Καπράλου», στο καφέ στο λόφο Κολωνού, στην καρδιά της περιοχής μας, παρουσιάζει σήμερα το απόγευμα ο Χάρης Κατσιβαρδάς το δεύτερο βιβλίο του που στο παρελθόν έχουμε παρουσιάσει και από εδώ.

Ο Χάρης έχει το δικό τρόπο να «συσπειρώνει» κόσμο, καθώς είναι ξανά υποψήφιος στο 4ο Διμέρισμα Δήμου Αθηναίων (κοινότητα το λένε τώρα με τον «Καλλικράτη»). Έμπειρος, ύστερα από μια τετραετή θητεία εκτιμώ ότι η παρουσία του θα βοηθήσει στην προώθηση και την επίλυση των τοπικών προβλημάτων γι' αυτό και ζητώ από όσους ψηφίζουν στο 4ο και θα δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στον Νικήτα Κακλαμάνη, να δωσουν ένα στευρό και στον Χάρη.

Απόψε θα 'ναι μια δικιά του μέρα, στου «Καπράλου». Δυστυχώς, η ανάγκη να είμαι στην εφημερίδα τέτοια ώρα και μάλιστα μια δύσκολη μέρα σαν την Πέμπτη, δεν θα μου επιτρέψει να είμαι εκεί. Του εύχομαι όμως κάθε επιτυχία.

Ο Χάρης είχε την καλοσύνη να με καλέσει προσωπικά στο κινητό μου τηλέφωνο. Με τιμά η πρόσκληση σε μια τέτοια πνευματική εκδήλωση όπως είναι η παρουσίαση του δεύτερου βιβλίου του.

  • Πατήστε ΕΔΩ και δείτε το εξώφυλλο του βιβλίου του σε αρχείο PDF. Ο Χάρης έχει ένα ιδιόμορφο, αλλά απολαυστικό γράψιμο.

Και μια τηλεοπτική πρόταση για το βράδυ. Δείτε στις 9,00 μμ.μ. από το STAR μια υπέροχη ταινία. "Νύχτες στη Ροδάνθη", πρωτοανέβηκε στις αίθουσες πριν δυο χρόνια και είναι η πρώτη τηλεοπτική μετάδοσή της. Την είδα και μπορώ να σας εγγυηθώ ότι πρόκειται για μια πραγματικά ωραία ταινία... Είναι βασισμένη στο ομώνυμο best seller του Νίκολας Σπαρκς. Ρομαντικό αισθηματικό δράμα, αναζητήστε το στα βιβλιοπωλεία...

Οι δικοί μας άνθρωποι στις εκλογές

Posted in Επικαιρότητα

Φυσικά στο τηλέφωνο είναι όλες αυτές τις μέρες ο πρόεδρος της ΠΕΤ ΟΤΕ Βασίλης Λάμπρου, για να κάνει γνωστή την κάθοδο του στις περιφερειακές εκλογές στο συνδυασμό του Βασίλη Κικίλια.

Την Κυριακή ψηφίζουμε για τον «Καλλικράτη», τη νέα αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση από την οποία δεν ξέρουμε καλά - καλά τι μας περιμένει. Στην Αθήνα έχουν ξεκινήσει στον Πεδίον του Άρεως, από χθες βράδυ οι τελικές προεκλογικές συγκεντρώσεις των υποψηφίων.

Και στο δρόμο ή πάνω στα παρπρίζ των αυτοκινήτων, στη γειτονιά, θα δείτε τα φυλλάδια ή τις κάρτες των υποψηφίων. Όσων ενδιαφέρονται να κάνουν γνωστό το εγχείρημά τους και να υφαρπάξουν την ψήφο μας.

Χωρίς να θέλω να επηρεάσω κανέναν σε σχέση με τη στάση που θα κρατήσει σ' αυτές τις εκλογές, αποχή ή συμμετοχή, το κομμάτι αυτό αφορά τους δεύτερους, αυτούς που θα πάνε στην κάλπη την Κυριακή να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.

Κι αυτό γιατί θέλω να κάνω «γνωστούς» τουλάχιστον στην περιοχή που μένω, το 4ο Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων κάποιους ανθρώπους που κατεβαίνουν υποψήφιοι και για τους δικούς τους λόγους δεν έδωσαν και τόση διάστηση στο θέμα αυτό.

Έχουμε και λέμε λοιπόν... Με το συνδυασμό του Νικήτα Κακλαμάνη κατεβαίνει στο 4ο διαμέρισμα ο Χάρης Κατσιβαρδάς, στο ίδιο Διαμέρισμα με το συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη, ο Κώστας Κίτσιος, με το συνδυασμός της Ελένης Πορτάλιου οι Αθηνά Μερτζέλου, Λίλα ΚόγουΆγγελος και Μοιράγια Χονδρορίζου, με τον συνδυασμό του Άγγελου Χάγιου, η Ματίνα Παπαχριστούδη. Όλοι πανάξιοι, έντιμοι και «καθαροί», ο καθένας στο χώρο του, δοκιμασμένοι στα τοπικά κινήματα ή στους Συλλόγους Γονέων στα σχολεία.

Για την Περιφέρεια, κεντρικός τομέας Αθηνών, με τον Κικίλια κατεβαίνει ο πρόεδρος της ΠΕΤ ΟΤΕ, Βασίλης Λάμπρου, με τη Λαϊκή Συσπείρωση, ο Αλέξανδρος Περράκης, ενώ με τον Δημαρά,  ο φίλος μου Χρήστος Σιαμέτης.

Να με συγχωρήσουν αν είναι κι άλλοι φίλοι υποψήφιοι που δεν τους ξέρω. Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να 'χουν, επειδη έκανα αυτή την παρουσίαση, καμιά ιδιαίτερη μεταχείριση από τους ψηφοφόρους. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις ότι έχει τέτοια δύναμη το Site αυτό...

Εύχομαι σε όλους καλή επιτυχία... Αν μη τι άλλο, χρειαζόμαστε ηθικά στοιχεία την επόμενη μέρα. Και γι' αυτό «βάζω» το χέρι μου στη φωτιά...

Η ξεκούραση του πολεμιστή... Ο Αλέξανδρος Περάκης, υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στον κεντρικό τομέα, με τη "Λαϊκή Συσπείρωση" βρίσκει λίγο χρόνο και για το γιο του...

Το Site της εφημερίδας «Ρέθεμνος»

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτό είναι το Site της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ρέθεμνος», όπως φαίνεται στο κομπιούτερ μου, στην οποία έχω προσωπική στήλη και αρθρογραφώ.

Είχα ακούσει από καιρό, από ανθρώπους της εφημερίδας, εκδότες και φίλους, ότι ετοίμαζαν το Site της εφημερίδας. Καιρό τώρα το... έψαχνα στο internet, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Και την προηγούμενη εβδομάδα «έπεσε» στην αντίληψή μου και το χάρηκα.

Με το «Ρέθεμνος» έχουμε αναπτύξει μια πολύ ανθρώπινη σχέση. Από τους ανθρώπους που την έχουν, την Γεωργία και τον Νίκο, μέχρι τους ανθρώπους που τη φτιάχνουν μιλάμε σχεδόν κάθε εβδομάδα. Τη στήλη μου «Επισημάνσεις» την κρατάω από το πρώτο φύλλο της έκδοσης, εδώ και δέκα χρόνια και είχα πάντα την ελευθερία να γράφω ότι θέλω, ανεξάρτητα από τη γραμμή της εφημερίδας.

Δεν υπάρχει πιο σπουδαίο και σημαντικό πράγμα για έναν επαγγελματία δημοσιογράφο απ' αυτό. Πρέπει επίσης να αναφέρω στα συν της σχέσης μου με το «Ρέθεμνος» ότι έγινε η αφορμή να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους στην πόλη και στο νομό, περισσότερους κι από το Ηράκλειο που γεννήθηκα και μεγάλωσα.

Με την εβδομαδιαία επαφή μου, αγάπησα τον τόπο, δέθηκα με πολύ κόσμο και είναι τέτοια η αγάπη τους κάθε φορά που πάω κάτω ώστε νοιώθω αληθινά αυτή τη θετική αύρα να είναι κυρίαρχη παντού.

Το ραντεβού μας είναι σταθερό. Τετάρτη ή Πέμπτη θα στείλω το κομμάτι μου, γύρω στις 600 λέξεις. Εξωτερικεύω τις σκέψεις μου και «εισπράττω» από τους αναγνώστες θετική αύρα. Τώρα, μέσω της ιστοσελίδας, η επαφή αυτή γίνεται ακόμα πιο ζεστή.

Διότι οι άνθρωποι έχουν κέφια... Έφτιαξαν έναν διαδικτυακό τόπο και τον ενημερώνουν καθημερινά με ειδήσεις. Οι ενότητες που διαθέτει είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Το περασμένο Σάββατο, ας πούμε, είδα το πρωτοσέλιδο, μαζί με τους προνομιούχους Ρεθυμνιώτες που μπορούσαν να αγοράσουν το νέο φύλλο την ίδια μέρα στα περίπτερα.

Μια παρατήρηση μόνο. Ένα αρχείο PDF για κάθε τεύχος θα έδινε τη δυνατότητα, σε όσους ήθελαν, να την... ξεφυλλίσουν κιόλας. Το χαρτί, βέβαια, έχει άλλη αξία. Συμφωνώ, αλλά ας το δουν οι υπεύθυνοι.
Καλοτάξιδο να ΄ναι!

  • Πατήστε ΕΔΩ να δείτε το Site της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ρέθεμνος». Θα το βρείτε επίσης και στη μπάρα δεξιά, μόνιμο λιγκ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA