Περιμένοντας με... στιλ τη μπαλιά της Ειρήνης. Η πρώτη επαφή με το σπορ ήταν καλή...

Ούτε κι εγώ ξέρω πόσα χρόνια είχα να παίξω πινγκ πονγκ. Αλλά, φαίνεται, ότι είναι σαν το ποδήλατο. Άμα το μάθεις δεν το ξεχνάς εύκολα.

Την Κυριακή το απόγευμα, την ώρα που έκλειναν οι κάλπες και κάποιοι υποψήφιοι αγωνιούσαν για την έκβαση των αποτελεσμάτων πήγαμε με τον Χριστόφορο, την Ειρήνη και τον Λάμπρο στο μπόουλινγκ, απέναντι από τα πολυσινεμά στου Ρέντη, να παίξουμε.

Η αλήθεια είναι ότι δε με... έπαιρναν στα σοβαρά για το παιχνίδι. Σου λέει, «τι δουλειά έχει ο γέρος τώρα με τα πιτσιρίκια»...

Ωστόσο το πάλεψα. Στάθηκα για τις 2.30 ώρες που μείναμε εκεί, όρθιος με αξιοπρέπεια. Και παίξαμε όλη την ώρα, μέχρι που ιδρώσαμε...

Νομίζω πως ο Χριστόφορος βρήκε έναν καλό αντίπαλο στο πρόσωπό μου. Κι εγώ το χάρηκα παίζοντας παρέα με τα παιδιά μου.

Η επόμενη μέρα ήταν λίγο πιο δύσκολη. Οι μυς των ποδιών μου... δοκιμάστηκαν. Θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να συνέλθω.

Η αλήθεια είναι πως έτσι αγύμναστος όπως είμαι, μάλλον δεν είναι είναι για μένα τέτοια αθλήματα...
Ωστόσο αν είναι να το ξανακάνουμε, έτσι όλοι μαζί, μέσα θα είμαι... Στιγμές φανταστικές που αξίζει να τις ζεις παρέα με τους ανθρώπους σου.

Η Ειρήνη αντιμετωπίζει θετικά τις... επιθέσεις μου. Ο Λάμπρος, ως φωτογράφος, καταγράφει τις στιγμές...

• Δείτε πατώντας ΕΔΩ ένα εκπληκτικό pps με πολλαπλά μηνύματα...