Η Ελένη Πορτάλιου, ως δήμαρχος Αθηναίων, θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα σ' αυτή την πόλη. Πέρα από το γεγονός ότι είναι ιδαίτερα εργατική, έχει ασχοληθεί ειδικά με την περιοχή μας. Εδώ εξηγεί στους πολίτες του 4ου Διαμερίσματος την εργασία των φοιτητών της για την καλύτερη αξιοποίηση του αρχαιολογικού πάρκου της Ακαδημίας Πλάτωνος, υιοθετώντας τις προτάσεις της ΕΚΑΠ.

Λένε τώρα, πως οι εκλογές είναι μια διαδικασία άκρως πολιτική και πρέπει να «μετράς» πολλά πράγματα πριν φτάσεις μέχρι την κάλπη. Μπορεί κα να 'χουν δίκιο αυτοί που τα λένε. Εγώ. πάντως, αν ψήφιζα με την καρδιά μου θα έδινα την ψήφο μου σε ανθρώπους που συμμετέχουν σε διάφορα ψηφοδέλτια, αλλά τους εκτιμώ, καθώς γνωρίζω την καθημερινή στάση και συμπεριφορά τους πάνω σε κορυφαία ζητήματα, όπως τουλάχιστον τα ιεραρχώ εγώ. Τα ονόματα τα έχω γράψει ήδη εδώ και φωτογραφίες αρκετών υποψηφίων, που έχω στη διάθεσή μου, τις δημοσίευσα.

Σήμερα θα σταθώ στην πόλη που ζω, την Αθήνα, με τα τεράστια προβλήματά της και διαλέγοντας με την καρδιά μου θα έλεγα «ναι» στην Ελένη Πορτάλιου, αυτή τη δυναμική γυναίκα του συνδυασμού «Ανοιχτή πόλη» που χωρίς να είναι το αναγνωρίσιμο πολιτικό πρόσωπο, πήρε το χρίσμα από τον πολιτικό χώρο.

Η Ελένη ήταν πάντα κοντά και δίπλα μας σε όσες κινήσεις κάναμε στην περιοχή ως Επιτροπή Κατοίκων Ακαδημία Πλάτωνα (ΕΚΑΠ).

Και όταν λέω πάντα, κυριολεκτώ. Με τις θέσεις της και τη στάση της στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας, υπερασπίστηκε και προώθησε τις θέσεις μας, ενώ με την επιστημονική της επάρκεια της στήριξε τις προτάσεις μας, Η πόρτα της ήταν ανοιχτή κάθε φορά που χρειάστηκε να την «χτυπήσουμε» χωρίς καμιά ιδιοτέλεια ή δεύτερη σκέψη, αφού και η ίδια, μέχρι την τελευταία στιγμή, δεν ήξερε ότι θα ηγηθεί του ψηφοδελτίου που κινείται στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ.

Το γεγονός επίσης ότι στο ψηφοδέλτιο για το 4ο Δημοτικό Διαμέρισμα υπάρχουν τέσσερις αξιόλογοι, ξεχωριστοί άνθρωποι, δοκιμασμένοι στους κοινωνικούς αγώνες, κάνει ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα.

Δεν ξέρω πώς θα σκεφτούν οι ψηφοφόροι την Κυριακή μπροστά στην κάλπη. Μακάρι να ρίξουν τα «κουκιά τους» με την καρδιά τους. Χωρίς να δυσαρεστηθούν φίλοι και σύντροφοι που είτε συμμετέχουν ως υποψήφιοι σε άλλα ψηφοδέλτια, είτε απέχουν συνειδητά από αυτές τις εκλογικές διαδικασίες; Είπαμε, η καρδιά έχει τα δικά της καπρίτσια και δεν συμβαδίζει με τη λογική και το συμφέρον.