Το Call of duty το πρωτοείδα ένα καλοκαίρι διακοπών στην Κρήτη. Πηγαίναμε με τον Λάμπρο τα απογεύματα στο Αρκαλοχώρι, στην καφετερία Sport Cafe , εκείνος για παιχνίδια στους υπολογιστές του μαγαζιού κι εγώ για να μπω από το μικρό PC μου στις ιστοσελίδες μου και τα e-mail μου μέσω WiFi του μαγαζιού.

Ο Λάμπρος τότε το γνώρισε και ξετρελάθηκε, αφού παιδιά από... διπλανούς υπολογιστές έπαιζαν στο ίδιο παιχνίδι. Φορούσαν και ακουστικά στ' αυτιά και καθώς δεν καταλάβαιναν ότι ακούγονταν, φώναζαν δυνατά σα να ήταν μέσα στο παιχνίδι.

Εμένα βέβαια δεν μου άρεσε που το θέμα του ήταν ο πόλεμος, που είχε σκοτωμούς, γι' αυτό και ποτέ δεν δοκίμασα να παίξω. Όταν ήρθαμε στην Αθήνα το αγόρασε για το PC την αρχή και μετά για το PS3. Και μέσω του internet πια, μπορούσε να παίξει με παιδιά από όλο τον κόσμο.

Τώρα η τρέλα για την τελευταία έκδοση του παιχνιδιού είναι το κάτι άλλο, αν κρίνω και από τα σχόλια που έγιναν στην ανάρτηση που μιλάω με χιούμορ γι' αυτό.

Η αλήθεια είναι ότι έχουν εκπληκτικά γραφικά και οι κατασκευαστές του παιχνιδιού έχουν στηριχτεί σε ιστορικά στοιχεία. Μάχες που όντως έγιναν. Την εποχή του ψυχρού πολέμου ή στο Βιετνάμ. Μπορεί να μοιάζει εθιστικό το να “στήνεσαι” για περισσότερες από δύο ώρες μπροστά στην οθόνη μιας τηλεόρασης προσπαθώντας να γίνεις ο ήρωας μιας πολεμικής μάχης ιδιαίτερα ρεαλιστικής. Μπορεί επίσης το παιχνίδι να γράφει πάνω στο κουτί με μεγάλα γράμματα ότι απευθύνεται σε ηλικίες μεγαλύτερες των 18 ετών. Μπορεί να λένε ψυχολόγοι ότι κάνει πιο βίαια τα παιδιά που εξοικειώνονται με το αίμα.

Ωστόσο πολλά από αυτά τα θεωρώ υπερβολικά. Τα παιδιά ξέρουν καλά πως πρόκειται απλά για ένα παιχνίδι και τίποτα περισσότερο. Ας μη γελιόμαστε. Η διαπαιδαγώγηση δεν γίνεται από την τηλεόραση. Στο σπίτι γίνεται, συζητώντας με τα παιδιά, ακούγοντας τα και αφιερώνοντας τους χρόνο στη συζήτηση.

Η ευτυχία του Λάμπρου είναι μεγάλη από την περασμένη Τετάρτη που πήρε την νέα έκδοση του Call of duty. Είναι πραγματικά προσεγμένη από τους κατασκευαστές μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και αξίζει τα λεφτά του.

Χάρηκα κι εγώ που έγινε αφορμή να γνωρίσω την εμπειρία και άλλων φίλων, πάνω στο παιχνίδι, από τα παιδιά τους. Έτσι αυτή η ιστοσελίδα βοηθά ουσιαστικά με τον διάλογο που αναπτύσσεται στην αμφίδρομη πληροφόρηση.

Έχω άδικο λοιπόν, όταν ζητώ να αφήσετε κατά μέρος τις αναστολές και να πάρετε μέρος στη συζήτηση προσθέτοντας το σχόλιο σας σε όποια ανάρτηση εκτιμάτε ότι αξίζει να το κάνετε;