Διευρύνεται το αναγνωστικό κοινό αυτού του Site. Νέοι φίλοι προστίθενται στην παρέα μας και μένουν να μοιραστούν μαζί μας καθημερινά καινούρια πράγματα. Όπως θα δείτε στον μετρητή, στην μπάρα δεξιά ξεπέρασαν τις 75.000 επισκέψεις. Γι' αυτό και τα τόσα “ευχαριστώ” στον τίτλο του σημειώματος.

Η αλήθεια είναι ότι το παλεύω. Προσπαθώ, όσο γίνεται, να μην υπάρχουν αναδημοσιεύσεις, αλλά πρωτογενή κείμενα που όπως αντιλαμβάνεστε έχουν το χρόνο τους να γραφτούν, να δακτυλογραφηθούν, να δημοσιευθούν σ' αυτό το χώρο.

Το Site ακολουθεί ένα δρόμο παραδοσιακό. Ζει καθημερινά την ένταση της παραγωγής και κάποια στιγμή ξεχωρίζει πράγματα και τα δημοσιεύει εδώ για να τα μοιραστεί μαζί σας. Και όπως θα έχετε δει, δεν έχει την απόλυτη εξειδίκευση σε κάποια θέματα. Το αντίθετο θα έλεγα. Αναδεικνύει ζητήματα κατ' απόλυτη προσωπική εκτίμηση, δίνει ένα... βάρος στην επαγγελματική μου δράση, με βήμα για τις δουλειές μου και καμιά φορά προβάλει απλά, ασήμαντα για τους άλλους, αλλά με βαρύτητα για μένα ζητήματα που κάτω από άλλες συνθήκες μέσα στο καθημερινό τρέξιμο μπορεί και να μην τα προσέχαμε καθόλου.

Κάπως έτσι κινούμε τα τελευταία τρία – τέσσερα χρόνια που άρχισα μια ιδιότυπη σχέση με το internet. Πρώτα με το Blog μου και μετά εδώ, σ' αυτό το Site. Εξάλλου, μόνος μου είμαι σ' αυτή την προσπάθεια, δεν υπάρχει πίσω μου καμιά ομάδα που να το ενημερώνει συνεχώς για ζητήματα επικαιρότητας.

Οι εγγραφές έχουν να κάνουν με το χρόνο που έχω στη διάθεσή μου. Κι αυτός δεν υπάρχει πάντα. Μερικές φορές δεν προλαβαίνω να αναπνεύσω από το τρέξιμο. Άλλοτε πάλι γίνονται σ' ένα διάλειμμα ξεκούρασης, έτσι για να χαλαρώσω λίγο.

Ένα πάντως είναι σαφές. Δεν έχω καμιά αγωνία και κανένα άγχος για την αναγνωσιμότητα του. Δεν έχω “πελάτες” να διαφημίσω για να τους το “πουλήσω” αυτό. Και επιπλέον πάει πολύς καιρός, από τότε που μπήκα στο δημοσιογραφικό επάγγελμα, σχεδόν 30 χρόνια τώρα για να μπορέσω να δω την υπογραφή μου δημοσιευμένη.

Το κέφι μου κάνω, γι' αυτό και υπάρχει πάντα πάνω μου χαρτί διαθέσιμο για σχόλια. Κι εδώ υπάρχει διαθέσιμος χώρος για τη φιλοξενία του. Σας ευχαριστώ που είσαστε συνοδοιπόροι, σ' αυτό το ωραίο ταξίδι...

Της το φύλαγε της Ειρήνης να βρέχει την ώρα που πήγαινε στην εκκλησία, όταν φτάσαμε και αφού τέλειωσε ο γάμος, σχεδόν μέχρι το πρωί... Εδώ το ζευγάρι μέσα στην εκκλησία την ώρα που χορεύει το χορό που Ησαϊα...

Με τον Νίκο Μαράτση και την αδερφή μου Μαλάμω στο τραπέζι στο κέντρο “Ονείριον”, λίγο αργότερα. Το γλέντι κράτησε ώς τις 3.30 παρότι εργάσιμη μέρα η επομένη. Και κατά γενική εκτίμηση άρεσε σε όλους το σέρβις.

Ο γαμπρός και η νύφη περνάνε στα τραπέζια να χαιρετίσουν. Έχουν μόλις κάνει εντυπωσιακή είσοδο, έχουν κόψει την τούρτα και πριν αρχίσει ο χορός περνούν από όλα τα τραπέζια. Εδώ με τον αδερφό μου Κωστή και τη γυναίκα του Μαρία.

Στο τραπέζι της Στασούλας για ένα τσούγκρισμα με το ποτό. Παρακολουθεί από κοντά ο ξάδερφος μου ο Γιώργος. Έδωσε ο Θεός να βρεθούμε ύστερα από τόσο χρόνια σε γάμου χαρά. Κι αυτό είναι ότι πιο όμορφο...

Τα αστεία είναι μέρος του προγράμματος. Η ένταση μεγάλη, η πίεση υπερβολική λογικό είναι να χρειάζεται να χαλαρώσουμε λίγο. Και ο Γιώργος Θεοδωράκης είναι μάνα σ' αυτά. Η καλή παρέα μετράει τις πιο δικές σου ώρες...

Μόλις έχει πετάξει την ανθοδέσμη της η Ειρήνη. Κάποιο απάντρευτο κορίτσι την έπιασε στον αέρα και θεωρητικά θα έχει καλή τύχη. Όμως η Ειρήνη θεωρεί σκόπιμο σ' αυτή τη μέρα της χαρά της να φωτογραφηθεί με τις φίλες της.

• Ευχές από την καλή φίλη Ελένη. Πατήστε ΕΔΩ για να τις δείτε...
  

Ετοιμαζόμαστε για την εκκλησία. Η κομμώτρια φτιάχνει την Ειρήνη. Η πρώτη εικόνα, στα κρυφά...

Κάπου 200 άνθρωποι ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Επιτροπής Κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνα και ήρθαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του 4ου Διαμερίσματος Δήμου Αθηναίων για να παρακολουθήσουν τη λαϊκή συνέλευση, να καταθέσουν τις προτάσεις τους και να ακούσουν τους ομιλητές και το ψήφισμα.

Πατήστε ΕΔΩ να το διαβάσετε.

Ένας από τους δύο φοιτητές που έκανε τα σχέδια πάνω στις προτάσεις της ΕΚΑΠ για την ανάδειξη της Ακαδημίας Πλάτωνα εξηγεί στους παρεβρισκόμενους κατοίκους σχετικά με την εργασία τους.

Λίγο μετά, στον προθάλαμο της αίθουσας εκδηλώσεων είχαμε την ευκαιρία να δουμε τα σχέδια και τους ειδικά σχεδιασμένους χάρτες από την εργασία των παιδιών και να μας εξηγήσουν πράγματα.

Η Ελένη Πορτάλιου που συνέβαλε τα μέγιστα στην προσπάθεια αυτή των φοιτητών εξηγεί και η ίδια τις προτάσεις όπως είναι καταγραμμένες στην εργασία των φοιτητών της.

Ο Δήμος Αποστολίδης παρακολουθεί τον Λάμπρο στο κομπιούτερ να κάνει ρυθμίσεις στο ρομπότ της LEGO.

Ο Δήμος στον ιδιαίτερα εντυπωσιακό πάγκο του GR ROBOT με τους φίλους και συνεργάτες του.

Άλλο ένα στιγμιότυπο στο εκπαιδευτήριο της LEGO.

Οι πάγκοι με τα εκθέματα και τους ανθρώπους που αγαπούν να κατασκευάζουν τα ρομπότ και να δείχνουν πως λειτουργούν.

Παιδιά από τα ΤΕΙ, το Πολυτεχνείο Κρήτης με τους “Κουρήτες”, αλλά και ιδιώτες δίνουν και φέτος το παρόν στην έκθεση.

Φέτος με το γάμο των παιδιών την Κυριακή η κατάσταση, από πλευράς χρόνου ήταν πιεσμένη. Ωστόσο δεν θέλαμε να περάσει η έκθεση και να μην πάμε με τον Λάμπρο να τη δούμε. Το κάναμε λοιπόν την Παρασκευή το απόγευμα.

Πήγαμε στην “Τεχνόπολι” στο Γκάζι, στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα και απολαύσαμε όλα αυτά τα ηλεκτρονικά κατασκευάσματα που μπορεί να κάνει ο νους του ανθρώπου.

Ο Δήμος σταθερά εκεί με τον πάγκο του, μεγαλύτερο από πέρσι, που σημαίνει ότι ο κόσμος τον εμπιστεύεται και μέσα από το Site του τον αγκαλιάζει όλο και περισσότερο. Και πολύ χαίρομαι γι' αυτό. Μ' αρέσει να βλέπω καλά παιδιά, σαν το Δήμο, να προοδεύουν σ' αυτό που έχουν επιλέξει να κάνουν και αγαπούν.

Καθίσαμε καμιά ωρίτσα. Ο Λάμπρος πήρε μέρος σ' ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα της LEGO και πολύ του άρεσε που ένοιωσε ότι είναι σε θέση να προγραμματίσει μόνος του με απλά βήματα από το κομπιούτερ του το ρομποτάκι του. Το φωτογράφισε, γνώρισε κι ένα φίλο από τα Πετράλωνα, ένα χρόνο μεγαλύτερο του, όμορφα ήταν...

Παρακολουθήσαμε κι έναν αγώνα... ποδοσφαίρου με ρομπότ. Η μια ομάδα από το Πολυτεχνείο Κρήτης, τους “Κουρήτες”, η άλλη από γερμανικό πανεπιστήμιο. Μας εξήγησαν πως τα ρομπότ αντιμετωπίζουν πολύ διαφορετικά από τους ανθρώπους το ποδόσφαιρο. Το είδαμε. Και είναι λίγο παράξενο. Γελάσαμε.

Μας έκαναν δώρο και το περιοδικό PCWORLD του περασμένου Αυγούστου με μια προσφορά για ένα πακέτο σύνδεσης Vodafon Mobile Broadband on Denmand με USB modem για 10 ημέρες δωρεάν internet. Δεν ξέρω αν ισχύει ακόμα, αλλά δελεαστική ακούγεται η προσφορά.

Η Athens Digital Week είναι κι εφέτος άκρως ενδιαφέρουσα. Μπορεί να διαθέτει λιγότερα εκθέματα από πέρσι αλλά πάντα είναι όμορφα να την επισκεφθείτε με τα παιδιά σας. Κάτι θα έχει πάρει το μάτι σας και από τα ρεπορτάζ της τηλεόρασης. Άσε που στο χώρο έχει πολύ ωραία μοντέρνα μουσική και ενίοτε ζωντανά συγκροτήματα έξω και δίπλα από την έκθεση. Το μόνο πρόβλημα είναι η ιδιαίτερα χαμηλή θερμοκρασία που κάνει απαγορευτικό να καθίσεις έξω αν δεν είσαι για τα καλά ντυμένος.

• Δείτε ζωντανα από την κάμερα του Gr Robot πατώντας ΕΔΩ τι συμβαίνει τώρα στο χώρο της έκθεσης...
  

Ο μικρός δεξιά ποζάρει ευτυχής μπροστά στο κατασκεύασμα του. Δεν έχει πάει ακόμα φαντάρος, σπουδάζει στο τμήμα Πληροφορικής της Παντείου και έχει κατασκευάσει αυτό το ρομπότ – φύλακα για το σπίτι όταν λείπουν τα αφεντικά.

Το ζευγάρι, Χριστόφορος και Ειρήνη, σ' ένα τρυφερό ενσταντενε λίγο πριν το γάμο...

Με το ζευγάρι που θα... παντρέψουν σε λίγο ο Χριστόφορος με την Ειρήνη.

Ξημερώνει Κυριακή αύριο, η μέρα που έχει οριστεί για το γάμο της Ειρήνης και του Χριστόφορου. Ήδη τα αδέλφια μου έφτασαν στην Αθήνα.

Την Πέμπτη το βράδυ η Ειρήνη έκανε το δικό της μπάτσελορ πάρτι με τις φιλενάδες της. Πρέπει να άργησαν γιατί ξύπνησε το μεσημέρι της επόμενης μέρας. Και στα σπίτια έχουμε τις τελευταίες πινελιές και ετοιμασίες. Θα 'ρθουν άνθρωποι και πρέπει να είναι όλα στη θέση τους. Ποτέ δεν κατάλαβα αυτόν τον πανικό, αλλά πρέπει να είναι πρόβλημα δικό μου, γιατί όλους τους βλέπω να τρέχουν και γω, σε ότι αφορά το γάμο, εγώ είμαι ήρεμος. Είναι καλό τώρα αυτό γιατρέ ή πρέπει να ανησυχώ;

Σάββατο μεσημέρι... Από χθες ο Λάμπρος δεν είχε φροντιστήριο, έπαιξε λίγο μπάσκετ και κατά τις 5 πήγα και τον πήρα. Περάσαμε και από το ΜΑΧ να πάρουμε το βιβλίο των Γερμανικών που περιμέναμε αλλά ακόμα δεν το έφεραν. Αλλάξαμε όμως το βιβλίο που δεν ήθελε αυτή την έκδοση και πήραμε ένα άλλο.

Το βράδυ ήρθε στο σπίτι ο Μηνάς και του κάναμε το τραπέζι. Είναι κοντά μια βδομάδα τώρα που έχει ανεβεί στην Αθήνα και δεν μπορέσαμε να βρεθούμε να τα πούμε λίγο. Έτσι χθες του κάναμε το τραπέζι. Ήθελε και η Ειρήνη να τον γνωρίσει. Έχει ακούσει τόσα γι' αυτόν οπότε φυσιολογικά έχει θεριέψει η φαντασία της. Λογικό είναι να θέλει να τον γνωρίσει. Ήρθαν και κάθισαν λίγο μαζί με τον Χριστόφορο.

Ο Μηνάς ήρθε και θα μείνει ώς την Κυριακή για την εκκλησία του Αγίου Χριστόφου στο Δάσος Χαϊδαρίου. Θα συμμετάσχει στο μυστήριο. Κρατάει τα ρούχα της δουλειάς. Ύστερα θα φύγει, δεν θα καθίσει στο τραπέζι. Έχει κλείσει να επιστρέψει με το αεροπλάνο στο Ηράκλειο.

Κατά τα άλλα μικροδουλειές όλο και βγαίνουν που θέλουν το χρόνο τους για να διεκπεραιωθούν. Φυσικά δεν μπόρεσα να πάω στη χθεσινή μάζωξη των παιδιών της Συντακτικής Ομάδας του “Μηνύματος”. Μόνο στον Καφέζα πετάχτηκα για λίγο κι αυτό γιατί το υποσχέθηκα στη Σούλα που είναι στο χωριό της.

Και μια φωτογραφία έξω στο μπαλκόνι της Αλκινόου 23 με τα παιδιά της Μαλάμως, τις νύφες της και την Αργυρώ. Δυστυχώς στη φωτογραφία δεν φαίνεται ο Παναγιώτης.