Εικόνες από το ταξίδι μας στο Θραψανό, τέλος Νοέμβρη με αρχές Δεκέμβρη του 2023

thrapsano22.201123

Μια εικόνα από το πρώτο ξημέρωμα στο χωριό μου Θραψανο, ένα χειμωνιάτικο πρωί του Νοέμβρη 2023. Έβρεχε, κατά διαστήματα, όλη τη νύχτα και μας άρεσε πολύ αυτό το τοπίο, οπότε ντυθήκαμε και βγήκαμε έξω, να καταγράψουμε όλη αυτή την ομορφιά πριν τις 8 το πρωί.

thrapsano2.20123
Μου αρέσει το πρωινό περπάτημα... Πήγα μέχρι το παλιό δημαρχείο και τράβηξα αρκετές φωτογραφίες από τη βόλτα μου. Δείτε ο δρόμος είναι ακόμα γεμάτος από τα νερά της βραδινής βροχής. Και τα φώτα στους φανοστάτες είναι ακόμα αναμμένα. Είναι και αυτός ο βαρύς συννεφιασμένος καιρός.

patriko.noemvris23
Ξημέρωμα έξω από την αυλή του πατρικού μου, όπως το βρήκαμε όταν κατεβήκαμε τον Νοέμβρη του 2023. Υπάρχουν δουλειές που πρέπει να γίνουν ακόμα, αλλά χρειάζεται υπομονή, γιατί αυτή την περίοδο, έχουμε άλλες προτεραιότητες. Πάντως από την πρώτη μέρα που φτάσαμε, ανασκουμπωθήκαμε να κάνουμε πράγματα που χρειάζονταν... Και ξεκινήσαμε βάφοντας άλλο χρώμα τις αυλές μας... 

thrapsano4.201123
Ανάψαμε και το τζάκι και ήρθαν και οι αδελφές μου Στασούλα και Μαλάμω. Και περάσαμε πολύ όμορφα εκείνο το βράδυ, καθώς προσθέσαμε στις ρακές μας και μια πίτσα που έψησε το πι και φι η Στασούλα. Και τι είναι χειμώνας; Μια παρεά με ανθρώπους που αγαπάς και ιστορίες.

thrapsano5.201123
Αυτός είναι ο φούρνος του χωριού μας, δίπλα μας. Από δω προμηθευόμαστε, σχεδόν καθημερινά ή μέρα παρά μέρα, φρέσκο ψωμί. Έχει τα πάντα και βλέπεις τους ανθρώπους που τον διαχειρίζονται να ζημώνουν το ψωμί και τα άλλα πράγματα που πουλάνε, μπροστά σου. Άσε που μπορείς να ανταλλάξεις και δυο κουβέντες ανθρώπινες...

thrapsano6.191123
Κι αυτό είναι το σπίτι του αδελφού μου Κωστή. Ο ίδιος δεν είναι πια κοντά μας, αλλά μένει εκεί η γυναίκα του, η Μαρία.. Στην πρωτη ευκαιρία την επισκεφτήκαμε και μιλήσαμει. Έκανε σε όλους μας καλό αυτή η επικοινωνία. Εικόνες από το Θραψανό, λίγο πριν μπούμε στο δεύτερο δεκαήμερο του Νοέμβρη 2023. Αλλά οι 15 μέρες, έφυγαν σαν αέρας και την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2023, επιστρέψαμε... Καιρός, να ξαναβάλουμε τα πράγματα στη δική μας "ρουτίνα"... 

Έτοιμος και Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ τ. 20

Posted in Δημοσιογραφικά

Σε χρόνο ρεκόρ ετοιμάσαμε τον ΚΡΕΟΝΤΑ τ.20. Και βάζουμε άμεσα μπροστά και για το επόμενο φύλλο τ. 21. Να καλύψουμε και το τρίμηνο Οκτώβριος – Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2010. με αναφορά στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Είναι μια ευκαιρία για τον τοπικό εξωραϊστικό σύλλογο να έχει μια παρέμβαση στα δρώμενα και να προτείνει κάποιους ανθρώπους που εκτιμά ότι μια ψήφος στο πρόσωπό τους μπορεί να κάνει τη διαφορά. Κι ευτυχώς που έχω περισσότερο χρόνο στη διάθεσή μου, με το υπόλοιπο της άδειάς μου, που μου επιτρέπει να δώσω κάτι παραπάνω. Είναι και που οι δουλειές, η μια μετά την άλλη, μπαίνουν σε μια σειρά και ως εκ τούτου υπάρχει η δυνατότητα να δρομολογηθεί κάτι καλύτερο και να αποδώσει άμεσα καρπούς.

Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ δίνει τη δική του ξεχωριστή μάχη για να αναδείξει ζητήματα που αφορούν την περιοχή, το περιβάλλον, την ποιότητα ζωής. Είναι που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που διαθέτουν χρόνο από τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο τους γι' αυτή τη δουλειά.

Κι αυτό μ' αρέσει. Γι' αυτό είμαι κοντά τους και τους στηρίζω τεχνικά για να προβάλλουν τη δουλειά τους. Λίγοι ή πολλοί, σημασία έχει ότι το παλεύουν καθαρά, έντιμα, με ζήλο, όρεξη και διάθεση.

  • Πατήστε ΕΔΩ για να δείτε το τελευταίο φύλλο του ΚΡΕΟΝΤΑ όπως είναι τυπωμένος.

Τέλος εποχής για την καφετερία JOB

Posted in Επικαιρότητα

Μια ερημιά πια η JOB που κάποτε, όχι πολύ παλιά, έσφυζε από ζωή...

Πάνε κοντά δεκαπέντε χρόνια που την ξέρω την καφετερία JOB στα Σεπόλια. Στην Καλαμά, απέναντι από ένα γυμνάσιο κι ένα λύκειο, τα 53άρια και σε μικρή απόσταση από τα 54 γυμνάσιο και λύκειο. Δίπλα της είναι άλλη μια καφετέρια, η KAYAK.

Περνάω κάθε πρωί στην επιστροφή από το 54 γυμνάσιο που αφήνω τον Λάμπρο για να πάω στο γραφείο μου στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Και πιάνεται η ψυχή μου από την εγκατάλειψη. Φετινό είναι το κακό. Και χωρίς να ξέρω την ακριβή αιτία, υποθέτω ότι το κλείσιμό της εντάσσετε στο γενικότερο κλίμα της οικονομική κρίσης.

Για σκέψου όμως: Όταν κλείνει μια καφετέρια δίπλα σε σχολικές μονάδες με... εξασφαλισμένη πελατεία, τι να περιμένεις από κει και πέρα;

Κι έχω ένα σωρό αναμνήσεις από την JOB. Πόσα Δ. Σ. Του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων όταν ακόμα πήγαινε η Ειρήνη στο 54 γυμνάσιο που συστεγαζόταν με το 53 ή ο Λάμπρος στο 146 δημοτικό σχολείο Αθηνών. Εκεί βρισκόμασταν και τα λέγαμε, μ' ένα καφεδάκι ή ένα ποτό παρέα. Ήταν τότε, που δυσκολευόμαστε να έχουμε πρόσβαση μέσα στο σχολείο και βόλευε να βρισκόμαστε εκεί.

Τώρα, μια ερημιά. Τα λουλούδια ξεραμένα στις γλάστρες, ευτυχώς κάποιος ευαισθητοποιήθηκε και τα κούρεψε... Δεν άντεξα χθες το πρωί και κατέβηκα από τη μηχανή και φωτογράφησα τη JOB. Μου είναι, ακόμα και τώρα που γράφω, δύσκολο να αντιληφθώ το κακό που έχει συμβεί με τα μαγαζιά στη γειτονιά και κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Πού θα πάει πια αυτή η κατάσταση;

Athens Digital Week 2010

Posted in Επικαιρότητα

Για τρίτη συνεχή χρονιά, η “Τεχνόπολις” του Δήμου Αθηναίων φιλοξενεί το Athens Digital Week, τη μεγαλύτερη γιορτή για τις νέες, συναρπαστικές τεχνολογίες της εποχής μας. Πρόκειται για το θεσμό που κάθε χρόνο φέρνει χιλιάδες επισκέπτες σε επαφή με τη σύγχρονη τεχνολογική πραγματικότητα και τις παγκόσμιες τάσεις και ιδέες που κυριαρχούν σήμερα στο χώρο της ψηφιακής τεχνολογίας.

Από αύριο Πέμπτη 7 έως την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 2010, ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πρόγραμμα με προβολές, ομιλίες, διαδραστικά workshops και events, θα δώσει σε όλους μας την ευκαιρία να βιώσουμε την τεχνολογία με τρόπο μοναδικό!

Το Grobot.gr του καλού φίλου Δήμου Αποστολίδη θα συμμετέχει και αυτή τη χρονιά ενεργά και τις 4 ημέρες του Event παρουσιάζοντας στο κοινό τις ρομποτικές δημιουργίες των μελών του. Καλή επιτυχία παιδιά!

  • Δείτε ΕΔΩ περισσότερα πράγματα από το Site του Δημάκου κι ΕΔΩ ζωντανά ότι συμβαίνει τώρα στο χώρο της έκθεσης...

Σαββατοκύριακο γεμάτο εκδηλώσεις

Posted in Επικαιρότητα

Εγώ δεν θα είμαι στο πάρκο της Ακαδημία του Πλάτωνα αυτό το Σαββατοκύριακο, λόγω του γάμου της Ειρήνης και του Χριστόφορου και του τρέξιμου που συνεπάγεται για να πάνε όλα καλά. Όμως το πάρκο από το Σάββατο ώς την Κυριακή θα σφύζει από ζωή, κίνηση, δράση γι' αυτό σας προτείνω, αν το μπορείτε, να πάτε να παρακολουθήσετε τις εκδηλώσεις και να πάρετε μέρος στη συνέλευση που θα γίνει την Κυριακή. Στόχος είναι να ακουστεί η φωνή όλων. Θα γίνει ο απολογισμός δράσης της ΕΚΑΠ, θα είναι έτοιμη και θα μοιραστεί η εφημερίδα μας που τις προηγούμενες μέρες δώσαμε μάχη με το χρόνο να τα καταφέρουμε...

Επιπλέον, έχει μια ξεχωριστή αξία να ακουστεί και η δικιά σας φωνή. Ο πλουραλισμός, η πολυχρωμία θέσεων και απόψεων και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα είναι που κάνουν τη διαφορά και εξακολουθούν φέρνουν την ΕΚΑΠ, ένα άτυπο όργανο λαϊκής έκφρασης και συμμετοχής, να χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού της τοπικής κοινωνίας.

Δεν μας ξέρουν προσωπικά, αλλά αντιλαμβάνονται την πλούσια δράση μας. Τη βλέπουν καθημερινά μέσα από το Blog. Εδώ δεν έχει θέση η αγωνία για μια “θεσούλα” ή ένα “αξίωμα”. Έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουν τέτοια.

Οι αφίσες μας από τη Δευτέρα “παίζουν” στην περιοχή. 700 κομμάτια, 5000 ασπρόμαυρες Α4, 100 χρωματιστές Α4 και 100 Α3 σε κίτρινο χαρτί σαν αυτή που βλέπετε εδώ και 200 Α4 ασπρόμαυρες των παιδιών της.... έχουν ήδη κολληθεί σε σημεία που είναι σίγουρο ότι θα τα δουν οι κάτοικοι της περιοχής.

Επιπλέον τα Blog όλων πήραν “φωτιά” και προβάλλουν το γεγονός. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Παντού “παίζει” η αφίσα υπέροχο δημιούργημα της Γιώτας που ξέρει να μας ξαφνιάζει πάντα θετικά.

Κέντρο επαφής και επικοινωνίας το καφενεδάκι των παιδιών στη γωνία Μοναστηρίου και Τηλεφάνους. Εκεί η κουβέντα και ο σχεδιασμός με μια ρακή έχει άλλη αξία για όσους είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν εθελοντικά στην προβολή και την ανάδειξη του αρχαιολογικού πάρκου της Ακαδημίας του Πλάτωνα.


Κλειστή η Πανεπιστημίου...

Posted in Επικαιρότητα

Η ζωή στην Αθήνα έχει τα απρόοπτα της. Φεύγοντας από το Α' Νεκροταφείο είδα την Πανεπιστημίου κλειστή. Οι απολυμένοι της Ολυμπιακής είχαν “κλείσει” το δρόμο δημιουργώντας ένα απίστευτο τράφικ καθώς η τροχαία προσπαθούσε να δώσει λύση στο πρόβλημα, διοχετεύοντας την κυκλοφορία ανάποδα στην Ακαδημίας. Τι να κάνουμε, έχουν κι αυτοί τα δίκια τους...

Τελευταίο “αντίο” στον Λευτέρη Χατζηανδρέου

Posted in Επικαιρότητα

Πάει κι ο Λευτέρης Χατζηανδρέου. Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή ο βετεράνος συνδικαλιστής της ΠΕΤ ΟΤΕ, ο άνθρωπος που επέζησε μιας εκτέλεσης των Γερμανών, γραμματέας του συνδικάτου στην περίοδο της Γερμανικής Κατοχής, ποζάρει ακόμα απέναντι από το γραφείο μου, πιτσιρικά ακόμα πάνω στο βαρέλι, έξω από την Κωλέτη να μιλά στους συναδέλφους του, τεχνικούς του ΟΤΕ.

Ο μπάρμπα Λευτέρης, έτσι τον λέγαμε και του άρεσε, ένοιωθε σαν το σπίτι του στην ΠΕΤ ΟΤΕ. Ερχόταν συχνά, τότε που μπορούσε και περπατούσε να μας δει, να κουβεντιάσει μαζί μας, να μας ενθαρρύνει στον καθημερινό αγώνα μας.

Όρθιος, δυνατός, διέσωσε και παρέδωσε το καταστατικό του ΕΚΑ, με τα πρακτικά, το οποίο μάλιστα εξέδωσε σε βιβλίο το Εργατικό Κέντρο Αθήνας και τον τίμησε για την πράξη του.

Ο μπάρμπα Λευτέρης, έφυγε πλήρης ημερών. Κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από τη ζωή που του φέρθηκε πολύ σκληρά στα τελευταία του. Έχασε το γιο του και τη γυναίκα του. Ζούσε μόνος του κι αυτό ήταν που του κόστισε πιο πολύ απ' όλα. Γιατί ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός. Έπαιρνε τηλέφωνο στην ΠΕΤ ΟΤΕ, κάποια στιγμή που αισθανόταν μόνος του, και με ζητούσε να μιλήσουμε. “Δεν έχω κανέναν” μου έλεγε “έχω μείνει ολομόναχος, δεν μπορώ και να περπατήσω, να βγω λίγο έξω, να δω ανθρώπους”.

Χθες το πρωί το ξαφνικό μαντάτο από την Πόπη με συγκλόνισε. “Να το πείτε στην ΠΕΤ ΟΤΕ” ήταν η τελευταία επιθυμία του. “Θέλω να έρθουν στην κηδεία μου”.

Και βέβαια και θα έρθουμε μπάρμπα Λευτέρη, να σ' αποχαιρετήσουμε στο τελευταίο ταξίδι. 11,30 π.μ. Στο Α' Νεκροταφείο στην εκκλησία του Αγ. Λάζαρου. Στοιχειώδης υποχρέωση απέναντι σε έναν άνθρωπο σύμβολο.


Στην εκκλησία η ατμόσφαιρα είναι δύσκολη. Μερικοί φίλοι που τον αγάπησαν και τον στήριξαν όσο ζούσε ήταν εκεί. Ξεχώρισα πέρα από τα δυο παιδιά του και τις νύφες του τον Βασίλη Λάμπρου που εκφώνησε και σύντομο επικήδειο, τον Αντώνη Παναγιωτακόπουλο, τον Αντώνη Μπιρμπιλή, τον Γιάννη Μαριόλη τον Κώστα Ανέστο, τον Θανάση Φωλιά, τον Γιώργο Μανωλόπουλο και τον Παναγιώτη Μπρόφα.

Μια νέα εβδομάδα μας καλωσορίζει

Posted in Δημοσιογραφικά

Αυτό είναι το νέο τεύχος του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ. Πατήστε πάνω στη φωτογραφία του εξωφύλλου να δείτε ολόκληρη της εφημερίδα όπως είναι τυπωμένη. Οι συνταξιούχοι των ΗΣΑΠ είναι σήμερα στην Αίγινα. Έχουν την ετήσια αρτοκλασία τους στον Άγιο Νεκτάριο. Με πήραν από εκεί και τα είπαμε...

Όσο κι αν είναι η τελευταία εβδομάδα που οδηγεί στο γάμο της Ειρήνης, όσο κι αν όλο και κάποιες εκκρεμότητες θα 'χει και κάποια τρεξίματα, το καλό είναι ότι βρίσκομαι σε πολύ καλό δρόμο.

Η Δευτέρα με βρίσκει με τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ να έχει πάρει, από την Παρασκευή το δρόμο για το πιεστήριο. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας θα παραδοθεί και θα 'χει γίνει η ταχυδρόμησή του.

Ολοκληρώνεται και η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ. Αύριο έχουμε ορίσει ραντεβού της Συντακτικής Επιτροπής στην ΠΕΤ ΟΤΕ για να δούμε το δοκίμιο, να κάνουμε τις τελευταίες διορθώσεις και να φύγει κι αυτή για το πιεστήριο.

Σε πολύ καλό δρόμο είναι και Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ. Παραδόθηκε ολοκληρωμένος, από πλευράς κειμένων και κασέ, από το απόγευμα της Παρασκευής. Δεν ήταν εκεί ο Νίκος να παραλάβει το υλικό, αλλά το άφησα με το Ζουζούνι μου. Στην πρώτη ευκαιρία θα περάσω και θα το πάρω. Σήμερα έφτασε στο e-mail μου και το PDF για διορθώσεις.

Δουλειά κάναμε και στην εφημερίδα της ΕΚΑΠ, την Κυριακή το μεσημέρι, στο σπίτι της Ματίνας μαζί με τη Βίκυ. Ελπίζω να ξεπεράσουμε τα μικρά τεχνικά προβλήματα και αν είμαστε έτοιμοι την ερχόμενη Κυριακή που θα γίνει η Γενική Συνέλευση για να μοιραστεί εκεί. Ένα επίσης μικρό πρόβλημα με τις διαφημίσεις της πρώτης σελίδας θα το λύσουμε φαντάζομαι...

Όμορφα πάει η δουλειά. Έχει μπει σ' ένα καλό ρυθμό και κυλά χωρίς προβλήματα. Ωραία ξεκινά η νέα εβδομάδα... Καλύτερα δε γινόταν.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA