Αυτό είναι το εξώφυλλο του τελευταίου φύλλου της ΦΩΝΗΣ. Πατήστε ΕΔΩ για να το διαβάστε όπως είναι τυπωμένη.

Κάθε φορά που τελειώνω μια δουλειά μου δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά που παίρνω. Με το τελικό “Ο.Κ.” για το “τυποθείτω” έχει φύγει ένα μεγάλο βάρος από την πλάτη μου κι ας μπαίνουν τα... θεμέλια για το επόμενο εγχείρημα. Έτσι τώρα και τη ΦΩΝΗ...

Το κακό είναι ότι έπεσε η έκδοση σε μια κακή συγκυρία. Από τη μια ξαφνικά, για λόγους που δεν μπορώ να κατανοήσω, οι δουλειές “έπεσαν” όλες μαζί. Τώρα ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τώρα ο ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ, τώρα η ΦΩΝΗ και ξανά ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ, η εφημερίδα της ΕΚΑΠ και το “Μήνυμα για όλους”.

Ευτυχώς που ήμουν μέσα μου καλά και χάρηκα όλη αυτή τη διαδικασία χωρίς να.. πελαγώσω. Βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι από την περασμένη Δευτέρα είμαι σε 15νθήμερη άδεια από την εφημερίδα κι έτσι τα βράδια δεν είχα τουλάχιστον την πίεση της καθημερινής έκδοσης που, για όσους γνωρίζουν το αντικείμενο δεν είναι καθόλου λίγη.

Έτσι όλα πήγαν ή πάνε καλά... Όπως θα έχετε δει όλες αυτές τις ημέρες, το ένα μετά το άλλο, τα έντυπα ολοκληρώνονται μια χαρά, ενώ και τα τελευταία βρίσκονται σε καλό δρόμο. Κι εγώ χαίρομαι που βλέπω γύρω μου ευχαριστημένους ανθρώπους...

Αυτό τεύχος της ΦΩΝΗΣ παρόλο που ετοιμάστηκε σχετικά γρήγορα μας “παίδεψε” λίγο στο κλείσιμό του του. Αιτία κάποιες φωτογραφίες που θεώρησαν ότι έπρεπε να αλλαχτούν. Δεν είναι κατ' ανάγκην κακό αυτό. Δικό τους είναι το έντυπο, ότι θέλουν το κάνουν και παρά το γεγονός ότι εγώ το κοιλοπονώ μέχρι να ολοκληρωθεί η έκδοσή δεν με ενοχλεί πια καμιά αλλαγή. Το ζητούμενο είναι να μην υπάρχουν παραπονεμένοι άνθρωποι και κυρίως να μην έχει συμβάλει σ' αυτό το παραπάνω περιοδικό της ΠΕΤ ΟΤΕ.

Στην ΚΑΜΠΥΛΗ όλα αυτά τα χρόνια έχουν κατανόηση. Ξέρουν τις ιδιομορφίες του συνδικαλιστικού χώρου και τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπους που το υπηρετούν. Κι ευτυχώς, έχω την ανοχή τους, όταν αυτή χρειάζεται, χωρίς γκρίνιες...

Είναι και που η συνεργασία μου με την Αμαλία είναι άψογη, με το καλαμπούρι, με το αστείο, με το χαμόγελο κι έτσι η ένταση λιγοστεύει και υπάρχει μια γενικότερη καλή διάθεση.

Πάνε τώρα τόσα χρόνια που συνεργάζομαι με τα παιδιά. Με ξέρουν και τους ξέρω. Είναι και η παρουσία του Κώστα Σκηνιώτη που δίνει μια αίσθηση ελευθερίας καθώς μια κουβέντα μαζί του είναι ικανή να σε οπλίσει με δύναμη και αισιοδοξία. Ε, δεν τα βρίσκεις όλα αυτά μαζεμένα στο χώρο ενός τυπογραφείου.

Το καλό είναι ότι δεν τους έχει επηρεάσει η γενικότερη κρίση. Έχουν μπόλικη δουλειά. Είναι βέβαια και η εποχή τώρα που ετοιμάζονται τα φυλλάδια και οι κάρτες των υποψηφίων για τις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά στην ΚΑΜΠΥΛΗ πάντα έχουν δουλειά. Ευτυχώς...