Είναι από τις πρωτοβουλίες που αξίζουν ένα μεγάλο μπράβο. Η πλατεία Κοτζιά, απέναντι από το παλιό Δημαρχείο της Αθήνας έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο λουλουδότοπο. Μπορείτε να το φανταστείτε; Η απόλυτη ομορφιά των λουλουδιών δυο βήματα από την Ομόνοια.

Ναι, έτσι ακριβώς είναι. Πήγαμε το απόγευμα της Κυριακής μια βόλτα και ψωνίσαμε. Αρκετά φυτά στο μπαλκόνι θέλουν αλλαγή. Η ζέστη και κι ο καύσωνας του καλοκαιριού τα σκοτώνουν. Και τι θέλουμε δηλαδή; Εδώ δοκιμάζονται οι ανθρώπινες αντοχές κάποιες μέρες του χρόνου από τις υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται σ' αυτή την απάνθρωπη πόλη...

Η έκθεση του Συνεταιρισμού Φυτωριούχων Αττικής είναι εξαιρετική. Χάρμα οφθαλμών να κινείσαι ανάμεσα στα περίπτερα με τα φυτά. Το μάτι ξελαμπικάρει, η ψυχή χαίρεται.

Όλα είναι υπέροχα. Λουλούδια εποχιακά, ανθισμένα, έτοιμα να τα υποδεχθούν σε ανοιχτούς χώρους.

Παρατηρώ τους ανθρώπους. Ξεχωριστοί όσοι άφησαν τη ζεστή γωνιά του σπιτιού τους να έρθουν εδώ στην πλατεία Κοτζιά και ψωνίσουν φυτά και άνθη για να ομορφύνουν την αυλή τους. Βλέπουν, ρωτούν τους υπεύθυνους, ψωνίζουν...

Και οι τιμές είναι προσεγγίσιμες για ένα μέσο οικογενειακό βαλάντιο. Τελικά η ομορφιά δεν κοστίζει.

Η επόμενη κίνηση είναι στη βεράντα του σπιτιού. Τα πέντε διαφορετικά φυτά εξωτερικού χώρου που πήραμε παίρνουν το δρόμο τους για τις γλάστρες. Είναι ο τελικός τους προορισμός. Γι' αυτό άλλωστε δεν τα πήραμε;

Αλλάζει η διάθεση με όλα αυτά τα υπέροχα άνθη. Χρειάζεται αυτή η αλλαγή στο μάτι. Έχει “πείξει” στους εσωτερικούς χώρους της δουλειάς μας και στο μπετόν. Η αλλαγή είναι απαραίτητη για τη συνέχεια. Το αύριο έχει πολύ κουπί και χρειάζονται αντοχές...

• Η διάρκεια της έκθεσης είναι μέχρι τις 10 Οκτωβρίου κι ΕΔΩ θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την ανθοκομική έκθεση στην πλ. Κοτζιά.

Οι “επίσημες” κάμερες θα μας δώσουν σύντομα φωτογραφίες από το “κρεβάτι”. Εδώ με το θαυματουργό κινητό μου τηλέφωνο...

Εγώ, σε γαμηλιώτικο κρεβάτι δεν είχα ξαναπάει. Κάπου το θεωρούσα και λίγο υπόθεση... γυναικών, αλλά έλα που στο... κρεβάτι της κόρης μου δεν γινόταν να απουσιάσω. Κι έτσι κατάλαβα ότι όλο αυτό το φανταχτερό πανηγύρι έχει πίσω του πολύ δουλειά για να γίνει. Να είναι όλα στην εντέλεια στο σπίτι που θα υποδεχθεί καμιά 50ριά καλεσμένους. Μόνο όποιος το 'χει κάνει μπορεί να καταλάβει τι λέω.

Θα ήθελα να σας περιγράψω με λεπτομέρειες τι συμβαίνει σε ένα κρεβάτι λίγο πριν το γάμο, αλλά οι συνθήκες δεν είναι ιδανικές και δυσκολεύουν την κατάσταση. Άσε που η Ειρήνη έχει καταλάβει για τι γράφω και με... δουλεύει “να γράψεις ότι δεν έχω καλή φωνή απόψε, είναι είδηση”.

Μάλιστα, κάπως έτσι κυλάει το βράδυ στη βεράντα της Αλκινόου 23 λίγο πριν αρχίσουν να έρχονται οι καλεσμένοι για να λάβει σάρκα και οστά το συμβάν.

Φυσάει ένα ελαφρό αεράκι στον 6ο όροφο καθώς αρχίζει να πέφτει η νύχτα, 7.20, ενώ μέσα στο σπίτι κάνουν τις τελευταίες δουλειές, ένα τελευταίο σφουγγάρισμα, κάποιος στο μπάνιο και κάποιος στην κουζίνα να επιμελείται τα φαγητά που θα σερβίρουν λίγο αργότερα.

Είναι ωραία όμως συντροφιά με ένα ουίσκι στο μπαλκόνι. Παντρεύεται, την ερχόμενη Κυριακή, η κόρη μου, τρέχουμε γι' αυτήν όλο τον προηγούμενο καιρό και... δεν το πιστεύω. Σαν χθες μου φαίνεται που ήρθαμε σ' αυτό το σπίτι. Μικρούλα αυτή 13 χρονών. Και να που στα 28της τώρα παντρεύεται... Έχει αγχωθεί, έχουν πέσει ένα σωρό πράγματα στις πλάτες της και μεις, όσο και να είμαστε κοντά της δεν ξέρω πόσο την βοηθάμε ουσιαστικά.

Τώρα είναι στο δικό της σπίτι, φτιαγμένο όπως το ονειρευόταν εκείνη και ο άνδρας της, παρέα με τον άνθρωπο που έχει επιλέξει να έχει για σύντροφο την υπόλοιπη ζωή της, τον Χριστόφορο και κάνουν σχέδια και όνειρα για τη ζωή. Μ' αρέσει που τους βλέπω έτσι. Γεμάτους θετική ενέργεια να δίνουν τη δική του μάχη με αξιοπρέπεια. Κι αυτό, όπως και να το κάνεις, είναι όμορφο κι ας γίνεται σε δύσκολους καιρούς.

Ίδιο στιγμιότυπο, δευτερόλεπτα αργότερα, από το πρώτο. Η ατμόσφαιρα είναι θετικά φορτισμένη. Γέλια και χαρές διάχυτες παντού...

Τελικά είχε και τα ωραία του το κρεβάτι. Μαζεύτηκαν όλοι αυτοί που περιμέναμε, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους από τα σόγια και κουβεντιάσαμε με του... παλιούς που είχαμε καιρό να τους δούμε.

Έχουμε “μοιραστεί” στα δωμάτια, πού να χωρέσουν σ' ένα τριάρι μεγάλο πολυκατοικίας τόσοι άνθρωποι και παρακολουθούμε τη διαδικασία στρωσίματος του κρεβατιού. Το έθιμο θέλει ελεύθερες κοπέλες να αναλαμβάνουν πρώτο ρόλο κι έναν... εκνευρισμένο γαμπρό να έχει τις ενστάσεις του για το αποτέλεσμα τις δουλειάς του. Τρεις φορές συμβαίνει αυτό και ο Χριστόφορος ήταν άψογος στο ρόλο του. Κανονική θεατρική παράσταση, χωρίς πρόβες. Πού να μαζέψεις όλο αυτόν τον κόσμο σε μια τελική;

Ύστερα, αφού ολοκληρώθηκε το στρώσιμο έβαλαν πάνω του δυο μικρά παιδιά να... κυλιστούν κάνοντας κωλοτούμπες, χειροκρότησαν και άρχισαν να ρίχνουν χρήματα. Εδώ ήταν το καλύτερο μέρος της υπόθεσης. Άλλοι χύμα κι άλλοι σε φακελάκια με ονοματεπώνυμο, στο κρεβάτι έπεσαν αρκετά. Πόσα; Μόνο το ζευγάρι γνωρίζει και δεν... συνηθίζεται να δίνει αναφορά. Έτσι γίνεται πολλά χρόνια τώρα. Μην το χαλάσουμε το έθιμο...

Τελειώνοντας, ο μπουφές ήταν στρωμένος με πάρα πολλών ειδών φαγητά. Τέσσερα σπίτια βοήθησαν γι' αυτό κι είχε τόση ποσότητα που θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες για άλλους τόσους καλεσμένους.

Η φωτογραφία είναι παρμένη πάνω από τα μηχανή στα φανάρια της Τηλεφάνους με τη Λένορμαν. Την ώρα που ήμασταν στο δρόμο για δουλειές...

Σιγά την είδηση, θα μου πείτε. Σάββατο είναι, φυσιολογικό ακούγεται για μας που όλη την εβδομάδα “τρέχουμε” στις δουλειές μας να στριμώχνουμε εδώ, ότι έχει να κάνει με το σπίτι και τον εαυτό μας.

Κι αυτό το Σάββατο κι αν έχει τρέξιμο... Η Ειρήνη θα κάνει απόψε το κρεβάτι του γάμου και περιμένει κόσμο στο σπίτι της. Είναι φυσικό να είμαστε δίπλα της σε ότι χρειαστεί.

Εγώ, ας πούμε, έχω αναλάβει να πάω να πάρω το νυφικό, τις λαμπάδες και τις μπομπονιέρες από το κατάστημα που τα έχουν παραγγείλει, Πατριάρχου Ιωακείμ στο Κολωνάκι. Κι επειδή θέλουν άπλα θα χρειαστεί να πάω δυο φορές. Ευτυχώς ήρθε η φίλη της Ειρήνης η Χαρά με το αυτοκίνητό της κι έτσι δε χρειάστηκε να κάνω δυο φορές το δρομολόγιο Κολωνάκι – Αιγάλεω.

Χρειάζομαι ακόμα ένα μικρό “φρεσκάρισμα” και πρέπει να βρω χρόνο για το κομμωτήριο. “Στρίμωξα” τα πράγματα και η Σύλβια τα κατάφερε να με περιποιηθεί. Ο πατέρας της νύφης πρέπει να “φαίνεται” το βράδυ στους καλεσμένους.

Και στο μεταξύ ο καιρός δείχνει να το πάει για βροχή. Οι πρώτες σταγόνες έκαναν κιόλας την εμφάνισή τους. Κι εμείς τρέχουμε στη λαϊκή αγορά των Κάτω Πατησίων να ψωνίσουμε χρειαζούμενα πράγματα και στο σούπερ μάρκετ για τα υλικά των φαγώσιμων του βραδινού μπουφέ.

Στο σπίτι περιμένουμε τον Γιάννη να βάλει την κουρτίνα της κουζίνας που εγώ “απέτυχα” να βάλω το προηγούμενο Σάββατο. Μερικά πράγματα όσο απλά κι αν φαίνονται θέλουν το μάστορα τους. Μόλις είκοσι λεπτά χρειάστηκε μόνο ο Γιάννης και την τοποθέτησε σωστά την κουρτίνα...

Κι ο Λάμπρος περιμένει να τον πάω στο ραντεβού με τους φίλους του για να ψωνίσουν δώρο στη συμμαθήτρια και φίλη τους που απόψε το βράδυ έχει πάρτι. Όλα μαζεμένα. Κι ο καημένος θα πρέπει να... μοιραστεί σε δύο τις εκδηλώσεις. Τέτοια... προβλήματα να 'χαμε και τι στον κόσμο...

Σάββατο με ένα καιρό που κάνει κύκλους χωρίς καμιά σταθερότητα. Η μαυρίλα και η βροχή εξελίσσεται σε ήλιο και ζέστη. Λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούν στους δρόμους. Και στους πάγκους της λαϊκής αγοράς έχουν βάλει ταμειακές μηχανές και εκδίδουν αποδείξεις. Όχι ακόμα όλοι, οι περισσότεροι... Το είδαμε κι αυτό....

Η φωτογραφία ειναι από την Ισπανία όπου οι εργαζόμενοι βλέπουν το βρόβλημα να τους πλησιάζει απειλητικά...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/10/2010

Με γενική απεργία στην Ισπανία και μεγάλη ευρω-διαδήλωση στις Βρυξέλλες, τα συνδικάτα προσπάθησαν την Τετάρτη που μας πέρασε να κινητοποιήσουν ολόκληρη την Ευρώπη κατά της λιτότητας που ακολούθησε την κρίση του δημοσιονομικού χρέους.

Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων που ενορχήστρωσε την ευρωπαϊκή ημέρα δράσης πίστευε ότι μπορούσε να συγκεντρώσει στις Βρυξέλλες 100.000 διαδηλωτές που είχαν φτάσει από 30 χώρες για να φωνάξουν “όχι στη λιτότητα”. Είναι μια σημαντική διαδήλωση του είδους από τον Δεκέμβριο του 2001, όταν η ΕΕΣ είχε κινητοποιήσει 80.000 ανθρώπους στην πρωτεύουσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ναζητήσουν “περισσότερο κοινωνική Ευρώπη”.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε την ίδια ημέρα τα σχέδιά της για την επιβολή προστίμου στις χώρες της ευρωζώνης που δεν περιορίζουν με αρκετά ταχείς ρυθμούς το χρέος τους ή έχουν υπερβολικές δαπάνες και την Πέμπτη συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. Τα συνδικάτα ελπίζουν να τους έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα.

Οι περισσότερες κυβερνήσεις που έχουν σημειώσει παρεκτροπές στα δημοσιονομικά τους ελπίζουν να τα εξυγιάνουν με περιοριστικά μέτρα και μεταρρυθμίσεις όπως στο συνταξιοδοτικό.

“Σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν σημαντικές περικοπές στις δημοσιονομικές τους δαπάνες, σε μια στιγμή που η οικονομία βρίσκεται πολύ κοντά στην ύφεση και είναι βέβαιο ότι η οικονομία να εισέλθει σε ύφεση εξαιτίας αυτών των πληγμάτων”, προειδοποιεί ο γενικός γραμματέας της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων Τζον Μονκς

Οι ανησυχίες είναι ιδιαιτέρως έντονες στην Ισπανία, όπου, υπό την πίεση της Ε.Ε. και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η κυβέρνηση μείωσε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πάγωσε τις συντάξεις, έθεσε τέλος σε ορισμένα κοινωνικά επιδόματα και αναμόρφωσε την αγορά εργασίας.

Στην Πορτογαλία, η πρώτη συνδικαλιστική συνομοσπονδία της χώρας (CGTP) προσκείμενη στο Κομμουνιστικό Κόμμα, διοργάνωσε διαδηλώσεις στη Λισαβόνα και στο Πόρτο.

Τα δύο μεγαλύτερα συνδικάτα της Πολωνίας, η Αλληλεγγύη και το OPZZ, περιμένουν "πολλές χιλιάδες διαδηλωτές" μπροστά στην έδρα της κυβέρνησης. Άλλες διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν στην Ιρλανδία, την Ιταλία, τη Σερβία και τη Λετονία.

Σε όλες τις χώρες οι διεκδικήσεις είναι παρόμοιες: η υποστήριξη της ανάπτυξης και να μην πληρώσουν οι μισθωτοί τα σφάλματα του χρηματοπιστωτικού τομέα.

Στη Γαλλία νέες συγκεντρώσεις διοργανώνονται το Σάββατο σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μεταρρύθμιση των συντάξεων.

Στην Ελλάδα είχαμε απλά μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην πλατεία Κλαυθμώνος λες και μας η λιτότητα δεν μας έχει πειράξει και τόσο. Αλλά αυτοί είναι οι προγραμματισμοί της ΓΣΕΕ, έτσι πορεύεται με βάση και τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου Γ. Παναγόπουλου στο πρακτορείο Ρόιτερ. Να απογοητευτούν οι εργαζόμενοι, να σκύψουν το κεφάλι και να γίνουν πιο εύκολα θύματα. Ε, δεν θα τους περάσει...

• Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου.
  

Όπως κάνουμε πάντα σ' αυτό το Site ο καλύτερος για να μας βάλει στο κλίμα είναι ο Παντελής Θαλασσινός με ένα τραγούδι από τον υπέροχο δίσκο του «Καλεντάρι».

Γεμάτος με καλές ειδήσεις έρχεται ο καινούριος μήνας. Γενέθλια, ο γάμος της Ειρήνης ε, δεν είναι που άρχισε σιγά - σιγά να βάζει πόδι στο χειμώνα... Συννεφιασμένος ή βροχερός ο καιρός είναι πάντα γλυκύτατος στη μεσογειακή Ελλάδα που δεν φημίζεται για τους... χιονιάδες της.

Ανασκουμπώνομαι. Έχω πράγματα να κάνω. Είναι και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση μπροστά... Αλλά αυτά αφορούν πιο πολύ τους υποψήφιους που τρέχουν να βρουν σταυρούς για να εκλεγούν. Τους άλλους, τους ψηφοφόρους, δεν του βλέπω να τρελαίνονται και τόσο... Άλλα μα ς απασχολούν παιδιά, πιο σοβαρά.

Φυσικά δεν θα αποφύγουμε να φάμε στη... μάπα τα γκάλοπ που θα δείχνουν τον τάδε υποψήφιο να προηγείται του αντιπάλου του. Κάτι πρέπει να κάνουν κι αυτές οι έρμες οι εφημερίδες για να «γεμίσουν» τις λευκές σελίδες τους,

Ας είναι. Εδώ θα είμαστε και θα τα δούμε όλα αυτά. Αισιόδοξα και με το κεφάλι ψηλά, ας τον καλωσορίσουμε τον Οκτώβρη.

Ο Σεπτέμβρης της μελαγχολίας μας αποχαιρετά απόψε. Καλός ήταν ο κακομοίρης...

Πάει κι ο Σεπτέμβρης. «Σβήνει» απόψε το βράδυ, χάνεται στο βάθος του χρόνου. Από αύριο ξημερώνει Οκτώβρης... Κι ήταν ωραίος ο μήνας που φεύγει... Είχε βέβαια τα τρεξίματά του, τις αγωνίες του, είχε εκείνο το φόβο και την ανασφάλεια που έχει πιάσει όλους τους Έλληνες για το αύριο, αλλά τι να σου κάνει κι αυτός. Στο μυαλό μας μέσα είναι όλα, τελικά.

Εμείς τον είχαμε «δαιμονοποιήσει». Να δεις, λέγαμε, τι έχει να γίνει το Σεπτέμβρη... Βλέπαμε το ένα μετά το άλλο, τα νομοσχέδια που αφορούσαν βλαπτικές μεταβολές σε βάρος μας στα εργασιακά, το ασφαλιστικό, να 'ρχονται και να ψηφίζονται στη Βουλή κατακαλόκαιρα και λέγαμε «δε μπορεί, ο κόσμος θα βγει στους δρόμους, θα αντιδράσει το Σεπτέμβρη». Αλλά ο Σεπτέμβρης φεύγει και δυστυχώς αυτό δεν το είδαμε. Οι δρόμοι μπορεί να είναι τις περισσότερες μέρες γεμάτοι διαδηλωτές που προσπαθούν να διασώσουν ότι μπορούν από τη νεοφιλεύθερη λαίλαπα που σαρώνει τα πάντα στο διάβα της: τη δουλειά, την περιουσία, το σπίτι, ότι μπορεί ο καθένας που νιώθει ότι απειλείται. Αλλά μόνο οι φορτηγατζήδες έδειξαν να έχουν «τσαγανό» και επιμένουν στον αγώνα τους κι ας πέρασε το νομοσχέδιο που διαλύει τις περιουσίες τους.

Για την ώρα ο κόσμος δείχνει να είναι φοβισμένος. Έχει κλειστεί στον εαυτό του, στο σπίτι του, στο μικρόκοσμό του και απαξιώνει τα πολιτικά κόμματα και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Το χειρότερο είναι ότι με όσες οικονομίες του απόμειναν ετοιμάζεται να αγοράσει καινούργια, σύγχρονης τεχνολογίας τηλεόραση πλάσματος για να «φάει» στη μάπα όλο το σκουπιδολόι που προσφέρουν τα τα κανάλια... Αυτό θα είναι το πραγματικό τέλος, πιστέψτε με. Αποκομμένοι άνθρωποι, αποβλακωμένοι που δε συμμετέχουν σε κοινωνικές δράσεις, είναι επικίνδυνοι.

Αχ μωρέ Σεπτέμβρη!.. Μας το φύλαγες αυτό το... κακό. Όπως και να 'χει εμείς σ' αγαπάμε. Έχεις πάντα την ομορφιά και τη δύναμη να μας κάνει να «περπατάμε» δυο βήματα πιο μπροστά...