Η Χαλκίδα όπως φαίνεται από το σαλόνι των ανθρώπων που μας φιλοξένησαν. Όμορφη πόλη...

Η Στασούλα ήθελε να πάμε μια βόλτα στη Χαλκίδα σε μια φίλη της τη Γεωργία, τη μαμά του Φάνη που “υπηρέτησε” την κοινωνική του θητεία στο δήμο Αρκαλοχωρίου. Εκεί αναπτύχθηκε μια καλή σχέση. Κι έτσι ήθελε να την επισκεφθεί.

Το είδαμε σαν εκδρομή. Η Χαλκίδα δεν είναι και μακριά και επιπλέον λειτούργησε χαλαρωτικά, μετά το άγχος του γάμου. Πραγματικά ήταν ωραίοι άνθρωποι. Φιλόξενοι όσο δεν πάει, άνοιξαν την καρδιά τους και το σπίτι τους να μας δώσουν ότι καλύτερο είχαν. Ο χρόνος ήταν περιορισμένος γιατί αργήσαμε να ξυπνήσουμε. Καθίσαμε μέχρι τις 3,30 και κοντά μια ώρα μετά, κοιμηθήκαμε. Φυσιολογικά λοιπόν ξυπνήσαμε “πιασμένοι” κατά τις 10,30 το πρωί της Δευτέρας.

Για τη Χαλκίδα φύγαμε εγώ με τη Στασούλα. Ήταν όμορφη η διαδρομή. Ο καιρός συννεφιασμένος το γύρισε σε βροχή από το μεσημέρι και μετά. Ότι καιρό είχε στην Αθήνα την Κυριακή το βράδυ τον μετέφερε εδώ την επομένη.

Οι άνθρωποι όπως ανέφερα ήδη ήταν όλοι εξαιρετικοί. Φάγαμε μαζί τους το μεσημέρι, ήπιαμε καφέ, φάγαμε φρούτα, κουβεντιάσαμε, μου άρεσε πολύ η παρέα τους.

Στον πηγαιμό για τη Χαλκίδα περάσαμε από τη μεγάλη κρεμαστή γέφυρα και στην επιστροφή από τη μικρή μέσα από την πόλη. Προλάβαμε το βραδινό καράβι των Μινωικών Γραμμών για το Ηράκλειο Κρήτης, μια ώρα σχεδόν πριν τον απόπλου.

Με το ίδιο καράβι φεύγει και ο αδερφός μου ο Κωστής με τη γυναίκα του Μαρία. Θα έχει παρέα η Στασούλα στο ταξίδι. Επιπλέον έχει αφήσει ο Κωστής το αυτοκίνητο στο λιμάνι του Ηρακλείου κι έτσι θα εξυπηρετηθούν καλύτερα.

Εννιά η ώρα το βράδυ ήμουν σπίτι. Έβαλα τις πυτζάμες μου και κάθισα να γράψω. Μάλλον θα τα “ανεβάσω” αύριο. Η κούραση δεν έχει φύγει και μάλλον θα περάσει λίγος χρόνος μέχρι να συνέλθουμε. Είμαι όπως γεμάτος. Όλα πήγαν καλά. Ο γάμος ήταν τέλειος σε όλες του τις λεπτομέρειες. Η Ειρήνη και ο Χριστόφορος χαρούμενοι και ευτυχισμένοι στη νέα τους ζωή. Αυτοί κι αν θέλουν χρόνο για να συνέλθουν. “Ξεβιδώθηκαν” την Κυριακή το βράδυ στο κέντρο...