Υπήρχε ανάγκη να σταθώ στην ουρά της Εθνικής μια τέτοια μέρα, πρώτη του Νοέμβρη, που καθώς φαίνεται από την κίνηση, πολύ κόσμος πήγε να διευθετήσει υποθέσεις του ή να εισπράξει από τα γκισέ της τράπεζας το μισθό του ή τη σύνταξή του.

Το χαρτάκι προτεραιότητας που πήρα ανέφερε ότι ο μέσος όρος αναμονής ήταν 38 λεπτά, χρόνος υπερβολικός για μια μέρα με τόσες προγραμματισμένες δουλειές στην αρχή ενός καινούριου μήνα και μια επίσης νέας εβδομάδας. και να φανταστείτε ότι συνειδητά διάλεξα ένα περιφερειακό υποκατάστημα, αυτό της Ακαδημίας Πλάτωνος.

Ωστόσο ο κόσμος που περιμένει υπομονετικά μπροστά στα δύο γκισέ που δουλεύουν με καλούς ρυθμούς. Ένα κοριτσάκι δίπλα μου δε βάζει γλώσσα μέσα του. Έχει έρθει μαζί με τη γιαγιά του που ευτυχώς εξυπηρετήθηκε γρήγορα και το πήρε και έφυγαν.

Οι άνθρωποι κοιτούν τα ρολόγια τους περιμένοντας. Αγχωμένοι στην καθημερινότητα μας, πού να προλάβουμε να κάνουμε όσα βάζουμε πάνω στο κεφάλι μας.

Ευτυχώς που η Συντακτική Επιτροπή για τη «ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ» ολοκληρώθηκε γρήγορα μέσα σε καλό κλίμα, χωρίς εντάσεις και χωρίς λόγο προστριβές. Ξέρω βέβαια ότι η βδομάδα αυτή θα 'ναι δύσκολη λόγω του ότι φτάσαμε στην τελευταία εβδομάδα πριν από τις εκλογές και όλους τρέχουν να «διεκπεραιώσουν» υποχρεώσεις μπροστά στις κάλπες, αλλά η υπόμνηση στις συνδικαλιστικές παρατάξεις να είναι συνεπείς στο χρονοδιάγραμμα παράδοσης των κειμένων τους ίσως βοηθούσε όλη την προσπάθεια.

Κατά τα άλλα ο καιρός είναι καλός. Έχει ήλιο και κάνει ζέστη στους εσωτερικούς χώρους αν και έξω υπάρχει παγωνιά. Το νιώθεις στα χέρια πάνω στη μηχανή και στο γεγονός ότι αισθάνεσαι την ανάγκη να κουμπώσεις το μπουφάν πάνω στη μηχανή.

Το ίδιο πράγμα είναι βεβαίως ανυπόφορο στους εσωτερικούς χώρους, δεινοπάθησα στην αναμονή της τράπεζας με το δερμάτινο μπουφάν πάνω μου, αλλά δεν είχα κι άλλη επιλογή...