Φωτογραφίες από τη συμμετοχή του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Γέρακα στο Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος για νέους στην Άκρα Κάτω Ιταλίας.

Πέρσι τέτοιον καιρό καταγράψαμε τη θετική δράση αυτού γυμνασίου που οφείλετε στους δραστήριους καθηγητές τους και στα παιδιά που μοχθούν για να κάνουν το καλύτερο. Τώρα  "τόλμησαν" να ανεβάσουν  "Βάκχες"... Μπράβο τους!

Στις 11 Μαΐου 2011, κάτω από ένα ουρανό που ήταν ίδιος πριν 2500 χρόνια, ο αέρας φέρνει ακόμα τα ίδια αρώματα της Σικελικής φύσης και οι πέτρες του αρχαίου ελληνικού θεάτρου της Άκρας στην Κάτω Ιταλία έχουν το ίδιο άγγιγμα. Εκεί οι 15 μαθητές και μαθήτριες του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Γέρακα παρουσίασαν τις Βάκχες του Ευριπίδη στα πλαίσια του 17ου Φεστιβάλ Αρχαίου Ελληνικού Δράματος για Νέους.

Το Διεθνές Φεστιβάλ είναι ο σημαντικότερος θεσμός παραστάσεων Αρχαίου δράματος για νέους στον κόσμο. Επί ένα ολόκληρο μήνα 3000 μαθητές και φοιτητές από την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία παρουσιάζουν τις δικές τους εκδοχές κλασικών ελληνικών τραγωδιών ή κωμωδιών.

Εδώ, όπου πέρασαν 2500 χρόνια από τότε που ακούστηκε για τελευταία φορά ο ελληνικός δραματικός λόγος, ήταν η πρώτη φορά που προσκλήθηκαν ελληνική σχολεία. Έτσι το Φεστιβάλ άνοιξε με την παρουσία των τριών καλλιτεχνικών σχολείων της χώρας: της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και του Ηρακλείου Κρήτης.

Για την παρουσίαση των Βακχών από 15 μαθητές και μαθήτριες της Γ’ Γυμνασίου (κατεύθυνσης θεάτρου) και της Α΄ Λυκείου (κατεύθυνσης χορού), ο σκηνοθέτης-καθηγητής, Κωνσταντίνος Μίχος, ακολούθησε μια συλλογική διαδικασία, η οποία ενέπλεξε δημιουργικά όλο το δυναμικό του Καλλιτεχνικού Σχολείου Γέρακα.

Οι λυκειακές τάξεις έκαναν δραματουργική ανάλυση της τραγωδίας και επέλεξαν τη μετάφραση του Γιώργου Χειμωνά. Τα κοστούμια, χάρτινες υπενθυμίσεις αρχαίων ελληνικών κιόνων, τα οποία όμως σκίζονταν για να ξεπροβάλει το πραγματικό σώμα των παιδιών, σχεδιάσθηκαν από τις εικαστικούς-καθηγήτριες, Ντίνα Μπολιεράκη και Ελπίδα Πανονίδου, και υλοποιήθηκαν με τη συμμετοχή των μαθητών της εικαστικής κατεύθυνσης.

Από τα μαθήματα της δημιουργικής γραφής προέκυψαν σκηνοθετικές ιδέες και στα μαθήματα των δημοτικών χορών ερευνήθηκε η σχέση της ταραντέλας με το ζωναράδικο. Πάνω σε αυτή τη σχέση βασίστηκαν τα βήματα του χορού της παράστασης. Παράλληλα, το μουσικό μέρος της παράστασης συμπεριέλαβε τόσο ελληνόφωνα τραγούδια της Κάτω Ιταλίας όσο και ένα χορικό-δώρο από τον Κώστα Βόμβολο, εκτελεσμένα όλα με διαφορετικούς τρόπους, μέχρι και μία «άγρια» διασκευή-καταστροφή από ένα μαθητή με ηλεκτρική κιθάρα.

Η σκηνοθεσία, με απόηχους από τα γραπτά για την πειθαρχία και το σχολείο του Μ. Φουκώ και των Ζ. Ντελέζ- Φ. Γκουαταρί, άφηνε να ξεπροβάλει πάνω στην σκηνή η τρομερή λιμπιντική ενέργεια των παιδιών, βασισμένη στο κείμενο της τραγωδίας, αλλά πέρα από το λόγο. Τα παιδιά ίσως δεν έχουν βρει ακόμα τον τρόπο να μιλήσουν με ακρίβεια και σαφήνεια. Έχουν, όμως, σώματα, χειρονομίες, στάσεις, διαθέσεις, κραυγές, είναι «συμβάντα», είναι σημαινόμενα πέρα από τα σημαίνοντα.

Με μέσο τα παιδικά παιχνίδια στην παράσταση αναδείχθηκε η κρυμμένη σεξουαλικότητα των παιδιών, η βία και γενικά όλα αυτά που αρνιόμαστε να κοιτάξουμε. Συγχρόνως έγινε ένα σχόλιο που είχε ένα διπλό αποδέκτη: αφενός την εξουσία που προσπαθεί να καταπνίξει οποιαδήποτε εκδήλωση πέρα από αυτό που η ίδια επιτρέπει, και αφετέρου τα παιδιά αλλά υπενθυμίζοντάς τους την τραγική κατάληξη, όταν η μανία και η εξέγερση αστοχήσουν.

Η άποψη ότι το θέατρο για νέους δεν είναι ένα θέατρο, όπου παιδιά απαγγέλλουν με σοβαροφάνεια και ορθοφωνία κείμενα για εμπειρίες που δε μπορούν να έχουν. Αντίθετα, πρόκειται για ένα θέατρο, όπου χρησιμοποιώντας τα κλασικά κείμενα, ως ευκαιρία αναστοχασμού της πραγματικότητας που βιώνουν, τα παιδιά αναδεικνύουν τη δική τους σχέση με αυτά τα κείμενα. Η αντίδραση του Ιταλικού εφηβικού κοινού, το οποίο ενθουσιάστηκε αναγνωρίζοντας στην παράσταση μια εκδοχή τραγωδίας που ήταν και δικιά του, κοντά στην πραγματικότητα της ζωής του, απέδειξε την παραπάνω λειτουργία του θεάτρου.

Το τριήμερο ταξίδι κράτησε λίγο περισσότερο, αλλά η μία ημέρα καθυστέρησης της πτήσης λόγω σκόνης από το ηφαίστειο της Αίτνας, αντί να κουράσει τα παιδιά, τους πρόσφερε μια επιπλέον ημέρα στις Συρακούσες και μια επιπλέον ευκαιρία να συναντήσουν μαθητές οι οποίοι είχαν δει την παράστασή τους, να απολαύσουν την επιτυχία τους αλλά και την επικοινωνία με αφορμή μία παράσταση Αρχαίου Ελληνικού Δράματος.

Μπράβο παιδιά, πάντα τέτοια. Μας κάνετε περήφανους!

Ήταν κατ' αρχήν μια ευχάριστη έκπληξη για μας η υπογραφή του Ανδρέα Ρουμελιώτη σ' ένα ρεπορτάζ που αφορά τα νυχτερινά σχολεία. Κι αυτό γιατί είχαμε την εντύπωση ότι είχε απολυθεί αφού η στήλη του "Εδώ ράδιο Ε», εδώ και κάμποσο καιρό, έπαψε να δημοσιεύεται στην εφημερίδα. Με το δικό του ξεχωριστό τρόπο επισκέφθηκε το νυχτερινό της Ακαδημίας Πλατώνα και του Μοσχάτο, δυο σχολεία που τελούν υπό κατάληψη μετά την ανακοίνωση του υπουργείου Παιδείας ότι πρόκειται να καταργηθούν.

Εμείς επιλέξαμε μόνο το κομμάτι που αφορά στην Ακαδημία Πλάτωνα για εύλογους λόγους. Και ιδού το κείμενο, έτσι όπώς γράφει ο Ανδρέας Ρουμελιώτης:

«Η Ζωή είναι ωραία! Αλλά, δυστυχώς, τα 'χει με άλλον»... Την ώρα που τ' άλλα ανέμελα παιδάκια βγαίνουν βόλτα στις πλατείες, στα καφέ και στα μπαράκια, εκείνο μόλις έχει σχολάσει απ' τη δουλειά και τρέχει σαν τον Βέγγο να προλάβει. Για να μην πάρει πάλι απουσία την πρώτη ώρα στο εσπερινό σχολείο. Πάντα με την ψυχή στο στόμα.

Εφτά χιλιάδες παιδιά πάνε στα 92 Γυμνάσια, τα Εσπερινά. Άλλα τόσα, στα 17 Λύκεια. Έντεκα χιλιάδες στα νυχτερινά επαγγελματικά. Ανήλικα στη μαύρη εργασία, σε δουλειές του ποδαριού. Μετανάστες δεύτερης γενιάς. Αλλά και μεγάλοι άνθρωποι που δεν το βάζουν κάτω. Έστω και τώρα, στα γεράματα, βρίσκουν το κουράγιο για να μάθουν γράμματα. Αυτά τα παιδιά, της νύχτας, αγαπούν πραγματικά το σχολείο. Γιατί θυσιάζουν γι' αυτό όλο τον ελεύθερο χρόνο τους.

Χρειάζεται βεβαίωση εργοδότη, βιβλιάριο ενσήμων ή κάρτα ανεργίας για να πας Εσπερινό. Τώρα όμως απολύουν παντού. Ποιος δίνει βεβαίωση και ένσημα για τη μαύρη εργασία; Αν δεν συμπληρώνεις μεροκάματα για να βγάλεις κάρτα ανεργίας, πρέπει να εγκαταλείψεις το σχολείο; Μέχρι χθες οι καθηγητές έκαναν «τα στραβά μάτια», ζητούσαν απλώς μια υπεύθυνη δήλωση, δεν έβαζαν απουσίες την πρώτη ώρα. Ομως η φάση ζορίζει. Ποιος είχε τη φαεινή ιδέα να γίνονται οι εισαγωγικές εξετάσεις των Εσπερινών Λυκείων με το φως της ημέρας; Κυκλοφορούν αυτή την εποχή πολλοί εργοδότες που θα δώσουν τη νόμιμη εκπαιδευτική άδεια μετ' αποδοχών;

Η κρίση ξέρει πώς να κάνει ταξική διάκριση. Σβήνει τα φώτα σε πολλά σχολεία νυχτερινά. Αλλάζει τα φώτα σ' αυτά τα αξιέπαινα παιδιά. Μπήκαμε στην κατάληψη του 5ου Εσπερινού Ακαδημίας Πλάτωνος. Μιλήσαμε με όλους: με μαθητές, γονείς, καθηγητές.

Επιχειρήσαμε μια πρωτογενή, επιτόπια, δειγματοληπτική έρευνα. Από σχολείο σε σχολείο και από τάξη σε τάξη. Με ερωτηματολόγιο: για τον τόπο κατοικίας και εργασίας, τον χρόνο μετακίνησης, τα ιδιαίτερα προβλήματα του κάθε μαθητή. Κάτι που θα 'πρεπε να 'χουν κάνει πριν ανακοινώσουν καταργήσεις και συγχωνεύσεις του υπουργείου οι κοινωνικοί λειτουργοί... Το συμπέρασμα της έρευνάς μας είναι λυπηρό: τουλάχιστον ένα στα τρία παιδιά δεν θα τα καταφέρει και θα εγκαταλείψει άμεσα το νυχτερινό σχολείο.

Νύχτα στη μαθητική κατάληψη Ακαδημίας Πλάτωνος
«Με τα αφεντικά είμαστε μια οικογένεια: μας έχουν μπιιιπ τη μάνα». Φωτογραφίζουμε τα συνθήματα στο μαντρότοιχο του 5ου Εσπερινού: «Η ρουφιανιά σήμερα λέγεται και καριέρα». Σουρουπώνει στην Ακαδημία Πλάτωνος. Στο παγκάκι, κάποιος βαράει στη φλέβα. Ο «σύνδεσμός» μας είναι ήδη εκεί και μας περιμένει. Οι συστάσεις και τα διαπιστευτήρια, στην καγκελόπορτα. Μας ανοίγουν. Μπαίνουμε στην κατάληψη.

«Ο εισαγγελέας;»
Γκρεμίδι το σχολείο. Επικίνδυνο. Με ρωγμές απ' τον σεισμό του '99. Δέκα χρόνια μάθε παιδί μου γράμματα, μες στα χαλάσματα. Μόλις πέρσι άρχισαν κάποιες επισκευές. Κατευθυνόμαστε στα κοντέινερ που τελούν χρέη αιθουσών διδασκαλίας. Η «μαρίδα» παίζει με πάθος χαρτιά και καπνίζει αρειμανίως. Γέλια, φωνές, μπινελίκια. Με το που με κιαλάρει ο ψιλο-πανκιοκουρεμένος ο αρχηγόπουλος, πετάγεται πάνω σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα: «Είσαι ο εισαγγελέας;» «Περίπου... Δημοσιογράφος είμαι».

«Ρε άντε να ξελαφρώσεις»...
Προσπαθώ να του χαμογελάσω. Δεν μασάει: «Τι θέλει αυτός ο μυστήριος με τη φωτό»; «Απ' την "Ελευθεροτυπία" ήρθαμε και θέλουμε να γράψουμε για σας». «Τι θα γράψεις;»! Μου επιτίθεται ένα κοριτσάκι. «Ο,τι μου πεις εσύ! Θέλω να σε υποστηρίξω για να τελειώσεις το σχολείο. Γι' αυτό ήρθα μες στη νύχτα εδώ».

«Τι μπορεί να σου πει αυτή;... Δώσ' της 40 ευρώ να σου κάνει μια πι...». «Της τη λέει», προφανώς για να σπάσει τον πάγο και να δημιουργήσει κλίμα οικειότητας ο σκουλαρικάκιας... «Ρε άντε στην τουαλέτα να τον παι..., να ξελαφρώ»!.. Γέλια. Δεν είναι για τα δόντια του η πιτσιρίκα. Δαγκώνει! «Σταματήστε, ρε, τα χαρτιά να μιλήσουμε στον άνθρωπο»! Δίνει εντολή ο αρχηγόπουλος. «Οχι, ρε παιδιά, μη σας αναστατώνουμε. Τελειώστε την παρτίδα. Βγάζουμε φωτογραφίες και επιστρέφουμε».

Πρόεδρος Ρουμάνος
Μπάζα. Σκουπίδια. Ρημαγμένες τουαλέτες. Σπασμένες πόρτες. Κόλαση. Επιστρέφουμε στο κοντέινερ: «Ποιος κέρδισε;». «Εγώ»! «Είσαι ο και λέγεσαι». «Δεν μιλάω εγώ - αυτός να στα πει που είναι ο πρόεδρος». Σοβαρό και μετρημένο παιδί δείχνει ο Γιώργος. Ο (!) πρόεδρος. Ρουμάνος. Από την Ντουλίτσα. Δούλευε αποθηκάριος. Μόλις σχόλαγε ερχόταν απ' ευθείας στο νυχτερινό σχολείο. Τώρα όμως τον σχολάσανε, είναι άνεργος και ψάχνει οτιδήποτε. Ανεργος και ο πατέρας του. Ζουν 8 χρόνια εδώ χάμου. Με τα λίγα που βγάζει η μαμά του. Λαντζέρα δουλεύει. Σ' ένα εστιατόριο στην Ακαδημίας.

«Είναι καλύτερα τα σχολεία στη Ρουμανία απ' αυτό εδώ», μας λέει ο πρόεδρος Γιώργος. «Βλέπεις πού κάνουμε μάθημα... Μένω με τους γονείς μου εδώ δίπλα, στο Μεταξουργείο: πού θα τρέχω στον Αγιο... τάδε μες στη νύχτα μετά τη δουλειά για να σπουδάσω; Οι καθηγητές, οι γονείς, όλοι οι κάτοικοι της περιοχής Κολωνού και Βοτανικού αντιδρούν στην κατάργηση του σχολείου μας. Ζητάμε να επισκευαστεί γρήγορα και να μείνουμε εδώ.
Γι' αυτό κάνουμε ένα μήνα κατάληψη».

Η αντιπρόεδρος
Χάρμα παιδί η Μαρία, η (!) αντιπρόεδρος. «Εγώ τον πριμοδότησα και πήρε την προεδρία. Τι σχέση έχει που 'ναι Ρουμάνος, είναι ο καλύτερος», λέει για τον Γιώργο και φωτογραφίζεται μαζί του. Ο πατέρας της ταξιτζής. Η μαμά της εργάτρια στη Δέλτα. Η ίδια δουλεύει σε ζαχαροπλαστείο. Στην Ηλιούπολη. «Εκανα ένα ντουσάκι και πεταγόμουν στο σχολείο. Τώρα που το καταργούν πού θα πηγαίνω μες στη νύχτα;»

Μπορεί αναρχικός, μπορεί και μπάτσος...
Ο καλυτερότερος όλων όμως είναι ο Νίκος. Ετών 14. Πρόεδρος της Β' Τάξης. Γεννημένος συνδικαλιστής! Φοβερή φατσούλα. Ρητορεύει απίθανα. Αυτός είναι που πρωτοστατεί στις πορείες. Βοηθούσε τον μπαμπά του στις οικοδομές αλλά «δυστυχώς με την κρίση δεν έχει δουλειές». Η μαμά του ήταν συμβασιούχος στο Δήμο Αθηναίων. Κάνει κι αυτή κατάληψη. Είναι «Ορίτζιναλ». Πάει με το αδερφάκι του στη «Θύρα 2» της ΑΕΚ. «Στους τρελούς».

«Ηρθανε οι μπάτσοι έξω από το σχολείο και μας απειλούν ότι θα φέρουν εισαγγελέα. Λέω σ' έναν: "Αμα μας στείλουν στα Εξάρχεια θα γίνω αναρχικός. Υποχρεωτικά... Ενώ εγώ θέλω να σπουδάσω για να βρω μια καλή δουλειά. Οπως εσύ. Στην αστυνομία. Δεν έχω δικαίωμα;"».

Φάπες στο λοφάκι
Ο Βασίλης (με το λευκό) δουλεύει σ' ένα βενζινάδικο στο Παλιό Φάληρο απ' τις 8 μέχρι τις 6. Από κει έρχεται Ακαδημία Πλάτωνος. Πάντα αγχώνεται για να μην πάρει απουσία την πρώτη ώρα. Ο πατέρας του είναι συνταξιούχος. Η μητέρα του άνεργη. «Βράζουμε εδώ μέσα» λέει. «Διώχνουνε εμάς, το 5ο Εσπερινό και φέρνουνε το 51, το 27 και το 66 εδώ. Μπάχαλο! Μένω Κολωνό. Πρέπει να 'ρχομαι από Φάληρο, να παίρνω το 051 το λεωφορείο που κάνει τέρμα στη Μενάνδρου, και να πηγαίνω Πρασά και Ασκληπιού. Αποκλείεται να προλαβαίνω»!

Ο Ηλίας (δίπλα του) μένει και δουλεύει εδώ στον Κολωνό. Σ' ένα μαγαζί με χαρτικά. Τρώει κάτι στο πόδι, έρχεται σχολείο και μετά πάει με το παπάκι στους Αγίους Θεοδώρους. Σ' ένα κλαμπάκι όπου κάνει τον dj. «Θέλω να τελειώσω το σχολείο, αλλά αν μας πάνε Εξάρχεια, δεν θα τα καταφέρω».

Ξαφνικά πέφτει σύνθημα «πάμε, πάμε»! Ενα λεφούσι φεύγει τρέχοντας. «Τι τρέχει;» ρωτάω. «Παίζουν ξύλο εκεί πάνω στο λοφάκι και πάνε να ρίξουν καμιά φάπα. Μην ανησυχείς. Θα γυρίσουν». Ντεν ανησυχώ...

«Μόνο ένα δικαίωμα μας έχει μείνει»...
Μπαίνουν στο κοντέινερ δύο καθηγητές. Απ' τον τρόπο που τους μιλάνε φαίνεται πως τ' αγαπάνε και τα συμμερίζονται τα παιδιά! Κάθε τόσο έρχεται ένα περιπολικό και ζητάει ονόματα καταληψιών. Αλλά αυτοί είναι εκπαιδευτικοί, όχι δωσίλογοι. Ούτε κουκουλοφόροι. Ξέρουν πως έχουν να κάνουν με τρυφερά και ευαίσθητα αγρίμια. Δεν παραξενεύονται με τίποτα πια. Ούτε που ο μαθητής τους τούς ζητάει τσιγάρο... Δίπλα μου ένα ζευγαράκι φιλιέται γλυκά. Μπαίνει στο κοντέινερ ένας νεαρός ιερωμένος - ο καθηγητής των θρησκευτικών. «Πάτερ, να σας φωτογραφίσουμε με τα παιδιά;». «Πάω μια στιγμή στο γραφείο του λυκειάρχη και επιστρέφω».

Αργησε. Λέμε «γεια χαρά νταν» και βγαίνουμε στην πλατεία. Εχω ένα σφίξιμο στο στομάχι και ένα κόμπο στο λαιμό. Δεν ξέρω πώς νιώθει ο Μάριος. Ακαδημία Πλάτωνος: μερικές σκηνές που δεν πρόλαβε να δείξει στην ομότιτλη ταινία του ο Αντώνης Καφετζόπουλος. Φωτογραφίζουμε ένα τελευταίο σύνθημα στο μαντρότοιχο: «Ενα μόνο δικαίωμα μας έχει μείνει: η άρνηση».

Έφτασε η ώρα των εκλογών στην Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Κοινότητας Δήμου Αθηναίων. Την Κυριακή 3/4, από το πρωί ώς το απόγευμα θα μπορούν οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι των σχολείων να ψηφίσουν εκείνους που θεωρούν άξιους να τους εκπροσωπήσουν στο δευτεροβάθμιο όργανο.

Επιχειρούμε να... σπάσουμε τη μονοκρατορία των σημερινών κυβερνώντων και να δημιουργήσουμε εκείνη την Ένωση που θα είναι πραγματικά δίπλα στους Συλλόγους Γονέων και θα αναδεικνύουν τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα σχολεία της περιοχής μας.

Ήδη έχουμε ξεκινήσει μια τιτάνια προσπάθεια για να συγκροτηθεί δεύτερο ψηφοδέλτιο. Έχουμε κιόλας επτά υποψήφιους και κάνουμε μια προσπάθεια να τους διπλασιάσουμε μέχρι αύριο το απόγευμα (Πέμπτη) που θα κατατεθεί το ψηφοδέλτιο στην Εφορευτική Επιτροπή η οποία έχει την ευθύνη για τη διεξαγωγή των εκλογών.

Μπορούμε; Το ερώτημα είναι ρητορικό. Το ζητούμενο είναι να πει κανείς το μεγάλο «ναι» στην αλλαγή ρότας στη λειτουργία της Ένωσης. Εγώ, μαζί με μερικούς φίλους, που η σχέση μας έχει δοκιμαστεί στη ζωή θα δώσουμε τη μάχη μας. Και ελπίζουμε να έχουμε αποτελέσματα.

Ο κόσμος μας γνωρίζει. Έχουμε δοκιμαστεί στου Συλλόγους Γονέων μέσα από τους οποίους έχουμε προσφέρει εθελοντικά την ψυχή μας. Με το κεφάλι ψηλά προχωρούμε μπροστά. Οι εποχές επιβάλλουν τη συστράτευση όλων μας...

Οι νέες αλλαγές στο Λύκειο

Γενικής παιδείας η Α’ Λυκείου, κατεύθυνση και η Β’

Σύμφωνα με τις αλλαγές που ανακοίνωσε η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, η Α' τάξη θα είναι γενικής παιδείας με επτά υποχρεωτικά μαθήματα και η Β' Λυκείου θα έχει δύο κατευθύνσεις και ο αριθμός των μαθημάτων θα μειωθεί σε 12 από 17. Στην Γ’ Λυκείου οι κατευθύνσεις γίνονται τρεις με μείωση των μαθημάτων σε 10 από 16 αλλά αύξηση των ωρών διδασκαλίας.

Και στις τρεις τάξεις εισάγεται η ερευνητική εργασία που θα πρέπει να εκπονεί ο μαθητής ανά τετράμηνο, ενώ η μία από τις εργασίες θα μπορεί να είναι και στα αγγλικά. Υποχρεωτικό θα είναι το μάθημα της Ιστορίας και στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Τα Θρησκευτικά θα είναι υποχρεωτικά στην Α' και Β' τάξη και επιλογής στη Γ΄ Λυκείου.

Όπως δήλωσε η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, η μορφή και το είδος των εισαγωγικών εξετάσεων θα έχουν διαφορετικά στοιχεία που δε θα απαιτούν αποστήθιση. Οι εξετάσεις είπε, θα διεξάγονται κεντρικά και με διαδικασίες που διασφαλίζουν το αδιάβλητο ενώ τα Πανεπιστήμια θα καθορίζουν το συντελεστή βαρύτητας των μαθημάτων στα οποία θα εξετάζονται οι υποψήφιοι.

• Από την kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πρεμιέρα της χορευτικής ομάδας του Συλλόγου Γονέων στην εθνική γιορτή του σχολείου σήμερα το πρωί. Τέσσερις παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί έδωσαν ένα άλλο χρώμα στη σχολική γιορτή. Στους παρεβρισκόμενους μοιράστηκε η παραπάνω ανακοίνωση - ενημερωτικό σημέιωμα του Συλλόγου μας. Άλλη μια καλή στιγμή στο σχολείο μας...

Ασε με να κάνω λάθος... Ασε να δω μονάχος τι μου παίρνει τα μυαλά...