Από τον ΠΣΑΤ εκδόθηκε πριν από λίγο η ακόλουθη ανακοίνωση:
Το τελευταίο αντίο στον Γιώργο Δασκαλόπουλο, που πέθανε ξαφνικά από παθολογικά αίτια, σε ηλικία 45 ετών, θα απευθύνουν αύριο το πρωί συγγενείς, φίλοι και συνάδελφοι.

Η κηδεία του Γιώργου Δασκαλόπουλου θα γίνει αύριο, Παρασκευή 23 Ιουλίου, στις 10 το πρωί, στην ιδιαίτερη πατρίδα του, το Παλαιοξάρι Φωκίδας. Το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, διερμηνεύοντας τα αισθήματα του συνόλου των αθλητικών συντακτών, απευθύνει για μια ακόμη φορά τα πιο θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του, ενώ αποφάσισε να κατατεθεί στεφάνι στη σωρό του και να θεσμοθετηθεί ετήσιο έπαθλο στη μνήμη του .

Όλοι εμείς που γνωρίσαμε τον Γιώργο Δασκαλόπουλο θα έχουμε να θυμόμαστε το ήθος του, τη δημοσιογραφική του επάρκεια και το μαχητικό του πνεύμα για την ανάδειξη της αλήθειας και της υπεράσπισης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων όλων των εργαζομένων.

Καλό ταξίδι Γιώργο. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.

Μακάρι να μπορούσα να πάω, αλλά θα 'χω δουλειά ώς τις 7 το απόγευμα καθώς είμαι βάρδια στην «Κ».

Έχω πάει στο χωριό του και είναι πραγματικά υπέροχο πάνω στο βουνό...

Ακούστε τη μαρτυρία μια από τις πρώτες αυτόπτες μάρτυρες που έφτασαν στον τόπο του εγκλήματος...

Το επάγγελμά μας έχει τα καλά του και τα κακά του. Καλά μπορεί να θεωρηθούν ότι μπορείς να ασχολείσαι και να έχεις άποψη επί παντώς απιστητού, επικαλούμενος φυσικά τη γνώμη των ειδικών όπως προκύπτει από την έρευνα και το ρεπορτάζ. Αυτή ακριβώς η ελεύθερη δημοσιογραφία μπορεί να έχει και το αντίτιμό της που καμιά φορά είναι και σκληρό καθώς φτάνει ώς το θάνατο.

Τον Σωκράτη Γκιόλια που δολοφόνησαν άγνωστοι χθες τα ξημερώματα δεν τον γνώριζα από κοντ. Δεν έτυχε να δουλέψουμε μαζί. Εγώ εφημεριδάς, εκείνος τηλεοπτικός περισσότερο. Έδινε και σε μένα πάντως την εντύπωση και την εικόνα του μαχητικού δημοσιογράφου. Κι ενώ ήταν εξειδικευμένος στο αθλητικό ρεπορτάζ και σε θέματα στίβου, δεν είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να ασχοληθεί και με άλλα ζητήματα που συνήθως άπτονται στο ελεύθερο, αλλά και στο υπ. Μεταφορών και Επικοινωνιών.

Μαθήτευσε κοντά στoν Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, υπήρξε για πολλά χρόνια αρχισυντάκτης της εκπομπής του, τον πάντρεψε κι όλας πριν από επτά χρόνια. Αλλά τα τελευταία χρόνια χώρισαν οι δρόμοι τους. Θα μου πείτε ο πρώτος είναι ή ο τελευταίος που χωρίζουν οι επαγγελματικοί δρόμοι; Όχι βέβαια!

Απλά το σημειώνω γιατί το «διαζύγιο» δεν ήταν αναίμακτο. Έφτασαν σε δημόσιους διαπληκτισμούς με βρισιές και εντάσεις τέτοιες που οδηγήθηκαν στα δικαστήρια. Ωστόσο, αυτό δεν εμπόδισε  τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο να του γράψει τον επικήδειο στο site του, την ιντερνετική «Ζούγκλα».

Βέβαια αυτό δε σημαίνει τίποτα. Μετά θάνατον ο νεκρός «δεδικαίωται». Και τι θάνατο... Καρτέρι του έστησαν επαγγελματίες εγκληματίες έξω από το σπίτι του.

Κινδυνεύουν λοιπόν οι ελεύθερες φωνές; Φτάσαμε σε τέτοιο επίπεδο; Υπερβολικό ακούγεται. Αρκεί να μη μπει στο μάτι μεγάλων συμφερόντων.

Στο Troktiko που όσο ζούσε ο Γκιόλιας ορκίζονταν ότι δεν ήταν δικό του, όλα τα θέμα χθες αυτόν αφορούσαν. Το Blog δίνει νήμα σε αναγνώστες που που μιλάνε γι' αυτόν με τα καλύτερα λόγια. «Ένας άνθρωπος οικογενειάρχης, τίμιος, αγωνιστής που τα έβαλε με το κατεστημένο».

Και φυσικά πήραν «φωτιά» ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, ενώ σήμερα οι εφημερίδες δίνουν μεγάλο χώρο στα ρεπορτάζ τους. Πού βρέθηκαν, αλήθεια, τόσες φωτογραφίες του; «Αντίο φίλε... Καλό σου ταξίδι...» είχε πάνω της μια φωτογραφία με φώτοσοπ από κάποιον που θεωρεί ότι ο Γκιόλιας έκανε τη δημοσιογραφία λειτούργημα και όχι επάγγελμα.

Ας είναι... Έχει και ο χώρος μας ήρωες, αλλά εγώ δεν θα ήθελα να γίνω για κανένας ήρωας. Μόνο την ησυχία μου και την ηρεμία μου θέλω.

Ωστόσο για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ήταν μια στυγνή δολοφονία που θυμίζει άλλες εποχές και άλλες χώρες και όχι πολιτική. Κατά την ταπεινή μου γνώμη.

Η κηδεία του Σωκράτη Γκιόλια γίνεται σήμερα στις 16.30 στον ιερό ναό Αγίων Αναργύρων Ηλιούπολης.

Να και μια άλλη εκδοχή που έδωσε η αστυνομία όπως παρουσιαστηκε στα χθεσινά ΜΜΕ.

• Για πρώτη φορά οι διαχειριστές του Troktikou αναγνωρίζουν ότι η ιδέα και το όραμα της δημιουργίας του ήταν δική του.
• Δείτε ΕΔΩ την ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ για τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια.

Ουρά για να μπεις στην εκκλησία, παραμονή της Αγίας Μαρίνας και να προσκυνήσεις. Εδώ, στο χωριό, έχουν το δικό τους κόσμο, τη δική τους ζωή. Κι αυτή η διαφορετικότητα είναι που μ' αρέσει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/07/2010

Ε, ναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αισθανόμαστε πιο ασφαλείς, πώς να το κάνουμε! Μας προσέχουν οι άνθρωποι. Σου λέει αυξάνεται το προσδόκιμο όριο ζωής, μπορούν να δουλεύουν και περισσότερο. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπάρχει δουλειά...

Και δεν τα λέμε έτσι στο βρόντο όλα αυτά. Η Κομισιόν, διαβάζουμε στην ειδησεογραφία των ημερών, πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσα από την “Πράσινη Βίβλο” την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Αυτό, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι δικοί μας νομοθέτες με εντολή της Τρόικας. Που σημαίνει ότι σε πολύ λίγο χρόνο ίσως έχουμε και νέα αύξηση σε μια τροπολογία που θα μπει σε άσχετο νομοσχέδιο. Μήπως δεν ξέρουν απ' αυτά τα τερτίπια οι βουλευτές μας;

Η Κομισιόν, λοιπόν, θέτει το ζήτημα της βιωσιμότητας των Ταμείων στο πλαίσιο, δήθεν, της σταθερότητας των δημόσιων οικονομικών. Και τα... επιχειρήματα της είναι ατράνταχτα: “Καθώς οι άνθρωποι θα ζουν περισσότερο, θα πρέπει να εργάζονται και περισσότερο. Σε διαφορετική περίπτωση θα απειληθεί το ύψος των συντάξεων ή τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων θα αυξηθούν τόσο πολύ ώστε να μην είναι βιώσιμα”.

Και οι αναλογιστικές μελέτες που κάντε βρε παλικάρια για τη βιωσιμότητα των Ταμείων πάνε στο βρόντο; Παραμύθια της Χαλιμάς ήτανε όλα αυτά; Θα ενδιέφερε μια απάντηση. Αλλά ποιος έχει την ευαισθησία και την υπευθυνότητα να τη δώσει;

Το φόβητρο που σηκώνουν μόνιμα οι οικονομολόγοι του... γλυκού νερού είναι η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων που σήμερα είναι 4 προς έναν, ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, το 2060 για έναν συνταξιούχο θα αντιστοιχούν μόλις δύο εργαζόμενοι.

Φυσικά η Κομισιόν ρίχνει δήθεν το κοκαλάκι ότι τα συνταξιοδοτικά συστήματα και η ηλικία συνταξιοδότησης ανήκουν στη... δικαιοδοσία των κρατών – μελών (δες εμάς πως μας υποχρέωσαν πισθάγκωνα να τα αλλάξουμε προς το χειρότερο για τους ασφαλισμένους...) όμως οι εξουσίες που απέκτησε στη διάρκεια της κρίσης η Ευρωζώνη της επιτρέπουν να κάνει προτάσεις (ξέρουμε δα τι σημαίνει ο όρος “προτάσεις”...) για να διασφαλίσει την οικονομική σταθερότητα.

Να σημειώσουμε ακόμα ότι είναι τόσο μεγάλη η δύναμη της επιτροπής όσον αφορά τη ρύθμιση των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων, ώστε μπορεί να επιβάλει πανευρωπαϊκές ρυθμίσεις. Ήδη χαρακτηρίζει τη νομοθεσία που τα διέπει “αποσπασματική και ανεπαρκή” οπότε καταλαβαίνετε τι μέλλει γενέσθαι...

Ιδέες προβληματισμού, χαρακτηρίζει το σχέδιο ενιαίου ευρωπαϊκού πλαισίου για τις συντάξεις που περιέχονται στην “Πράσινη Βίβλο”, ο αθηναϊκός τύπος στην παρουσίαση του. Και φυσικά, πολύ σωστά, ο οικονομικός τύπος, δίδει ιδιαίτερο βάρος.

Πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι, εμείς με τα τόσα που έχουμε δει ώς τώρα, μπορούμε να εκτιμήσουμε πως στοχεύουν στο να απομυζήσουν κι άλλο τον ιδρώτα του εργαζόμενου και να σπείρουν το φόβο και τον πανικό του “μη διαμαρτύρεστε, πάντα υπάρχουν και χειρότερα που δεν τα είδατε ακόμα...”

Αυτό ξέρουν να κάνουν για να ποδηγετήσουν το λαό και να ελέγχουν τις αντιδράσεις, αυτό κάνουν και τώρα. Το ζήτημα που μας αφορά άμεσα είναι αν θα τους αφήσουμε να υλοποιήσουν όλα αυτά τα επικίνδυνα σχέδιά τους. Η απάντησή μας είναι ένα μεγάλο και αποφασιστικό “όχι”. Θα μας βρουν μπροστά τους να του χαλάμε τα σχέδια...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου "Επισημάνσεις".
  

Η Μαριγώ στην αυλή της Στασούλας, ένα απόγευμα από τα πολλά που έρχεται για να της μετρήσει την πίεση. Φωτορεπόρτερ ο Λάμπρος που “τράβηξε με το κινητό του το στιγμιότυπο, κατόπιν σχετικών οδηγιών. 94 χρονώ και βάλε η Μαριγώ, ασφαλισμένη στον ΟΓΑ, εισπράττει κάθε μήνα το φοβερό ποσό των 340 ευρώ!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/07/2010

Οι μεγάλες αλλαγές που δίνουν άλλον τόνο στην κοινωνική ασφάλιση, όπως την ξέραμε μέχρι σήμερα, έχουν οδηγήσει χιλιάδες εργαζόμενους που έχουν θεσμοθετήσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα, άρον – άρον στην εγκατάλειψη της εργασίας τους, σε μια προσπάθεια να διασώσουν ότι μπορούν από τη λαίλαπα που βλέπουν να έρχεται.

Περισσότερους από 150.000 τους βγάζουν δημοσιεύματα των εφημερίδων. Αλλά φοβερός ο τρόπος που σκέφτονται κάποιοι στην κυβέρνηση. Σαν τους... μικρομπακάληδες και αγνοώντας επιδεικτικά το αύριο βρίσκουν αυτό το κύμα φυγής “ανάσα για τον προϋπολογισμό” καθώς θα εξοικονομηθούν 270 εκατ. ευρώ στην τριετία.

Τέτοια ρεαλιστική – ωμή λογική ούτε στα πιο σκληρά νεοφιλελεύθερα καθεστώτα δεν θα τη βρεις. Πουθενά δεν υπάρχει αποτυπωμένη η αγωνία όλων αυτών των ανθρώπων που οδηγούνται επί σφαγή. Που δεν ξέρουν αν θα υπάρχει αύριο για τους ίδιους και, κυρίως, για τα παιδιά τους. Κρατούν μόνο μια μεζούρα και μετρούν. Οι χειρότεροι διαχειριστές των τελευταίων χρόνων...

Και κανείς από αυτούς τους μεγαλόσχημους που εφαρμόζουν κατά γράμμα όσα περιέχει το Μνημόνιο που υπέγραψαν με την Τρόικα δεν αναρωτήθηκε αυτό που και ένα παιδί θα μπορούσε να το εκφράσει ως αγωνία: Και πού θα βρουν τα Ταμεία τόσα χρήματα να πληρώσουν όσους δικαιούνται σύνταξη;

Τι λες καλέ που θα μπουν σε τέτοιες απλές λογικές... Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για μεγάλα πράγματα.... Ο σκοπός είναι να σωθεί η οικονομία από την πτώχευση και να μην πειραχθεί κανένας από αυτούς που τη λεηλάτησαν. Να συνεχίσει να λειτουργεί άψογα το σύστημα υπέρ των οικονομικά ισχυρών.

Έτσι ήταν πάντα, το ξέραμε. Το κακό είναι πως, άλλα ευαγγελίζονταν και υπόσχονταν προεκλογικά και άλλα εφαρμόζουν τώρα.

Θα μπορούσαν, τουλάχιστον, να ήταν πιο ειλικρινείς. Να πουν στον ελληνικό λαό ευθαρσώς την αλήθεια και να του ζητήσουν να αποφασίσει με δημοψήφισμα για την τύχη του. Κι αν είχαν τα κότσια να δώσουν και τις παραιτήσεις τους, λέγοντας απλά, πως θέλουν νέα εντολή για να εφαρμόσουν σκληρά μέτρα. Όχι άλλα τη μία και άλλα την άλλη...

Ένα πράγμα που δεν μπορεί να χωνέψει ο Έλληνας είναι η κοροϊδία. Το ψεύτικο χαμόγελο, το χτύπημα στην πλάτη, το “έλα μωρέ, θα τα καταφέρεις εσύ, πέρασες και πιο δύσκολα, θα αντέξεις”. Ντροπή, να κάνουν ένα ολόκληρο λαό πειραματόζωο με τη λογική ότι “θα αντέξει”!

Ας είναι λοιπόν καλοί στους εντολοδόχου τους, το Δ.Ν.Τ., την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα και τη Ε. Ε. Μόνο που δεν τους ψήφισαν αυτοί...

Και τώρα φοβούνται. Γιατί οι αγορές που θεοποίησαν τώρα είναι απειλή για τους ίδιους. Ε, ας την αντιμετωπίσουν, οι μεγάλοι οικονομολόγοι...

Μόνο να αφήσουν ήσυχους τους απλούς ανθρώπους. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τους στερούν το όνειρο. Να τους “πυροβολούν” καθημερινά με σενάρια τρόμου... Ούτε μπορούν να σαρώσουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Και να ξέρουν πως θα κριθούν για τις πράξεις τους.

Η κοινωνία παρακολουθεί βουβή και τρομαγμένη όλα όσα συμβαίνουν. Τα μαγαζιά δεν κάνουν τζίρο. Τα χρήματα αρχίζουν να λιγοστεύουν. Οι ανάγκες μπαίνουν στο μικροσκόπιο του οικογενειακού προϋπολογισμού.

Υποθέτω, πως την περιμένουν την έκρηξη. Μόνο που δεν ξέρουν πότε και πώς θα εκδηλωθεί. Ήδη, αν και κατακαλόκαιρο, οι απεργιακές κινητοποιήσεις των συνδικάτων έχουν κόσμο. Και ποιος είναι σε θέση να προγραμματίσει μέσα σε τέτοιους καιρούς διακοπές; Τζάμπα τα φυλλάδια που βάζουν οι εφημερίδες...

Το κείμενο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.