Ουρά για να μπεις στην εκκλησία, παραμονή της Αγίας Μαρίνας και να προσκυνήσεις. Εδώ, στο χωριό, έχουν το δικό τους κόσμο, τη δική τους ζωή. Κι αυτή η διαφορετικότητα είναι που μ' αρέσει...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/07/2010

Ε, ναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση αισθανόμαστε πιο ασφαλείς, πώς να το κάνουμε! Μας προσέχουν οι άνθρωποι. Σου λέει αυξάνεται το προσδόκιμο όριο ζωής, μπορούν να δουλεύουν και περισσότερο. Με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα υπάρχει δουλειά...

Και δεν τα λέμε έτσι στο βρόντο όλα αυτά. Η Κομισιόν, διαβάζουμε στην ειδησεογραφία των ημερών, πρότεινε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσα από την “Πράσινη Βίβλο” την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Αυτό, ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι δικοί μας νομοθέτες με εντολή της Τρόικας. Που σημαίνει ότι σε πολύ λίγο χρόνο ίσως έχουμε και νέα αύξηση σε μια τροπολογία που θα μπει σε άσχετο νομοσχέδιο. Μήπως δεν ξέρουν απ' αυτά τα τερτίπια οι βουλευτές μας;

Η Κομισιόν, λοιπόν, θέτει το ζήτημα της βιωσιμότητας των Ταμείων στο πλαίσιο, δήθεν, της σταθερότητας των δημόσιων οικονομικών. Και τα... επιχειρήματα της είναι ατράνταχτα: “Καθώς οι άνθρωποι θα ζουν περισσότερο, θα πρέπει να εργάζονται και περισσότερο. Σε διαφορετική περίπτωση θα απειληθεί το ύψος των συντάξεων ή τα έξοδα των ασφαλιστικών ταμείων θα αυξηθούν τόσο πολύ ώστε να μην είναι βιώσιμα”.

Και οι αναλογιστικές μελέτες που κάντε βρε παλικάρια για τη βιωσιμότητα των Ταμείων πάνε στο βρόντο; Παραμύθια της Χαλιμάς ήτανε όλα αυτά; Θα ενδιέφερε μια απάντηση. Αλλά ποιος έχει την ευαισθησία και την υπευθυνότητα να τη δώσει;

Το φόβητρο που σηκώνουν μόνιμα οι οικονομολόγοι του... γλυκού νερού είναι η αναλογία εργαζομένων – συνταξιούχων που σήμερα είναι 4 προς έναν, ενώ σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, το 2060 για έναν συνταξιούχο θα αντιστοιχούν μόλις δύο εργαζόμενοι.

Φυσικά η Κομισιόν ρίχνει δήθεν το κοκαλάκι ότι τα συνταξιοδοτικά συστήματα και η ηλικία συνταξιοδότησης ανήκουν στη... δικαιοδοσία των κρατών – μελών (δες εμάς πως μας υποχρέωσαν πισθάγκωνα να τα αλλάξουμε προς το χειρότερο για τους ασφαλισμένους...) όμως οι εξουσίες που απέκτησε στη διάρκεια της κρίσης η Ευρωζώνη της επιτρέπουν να κάνει προτάσεις (ξέρουμε δα τι σημαίνει ο όρος “προτάσεις”...) για να διασφαλίσει την οικονομική σταθερότητα.

Να σημειώσουμε ακόμα ότι είναι τόσο μεγάλη η δύναμη της επιτροπής όσον αφορά τη ρύθμιση των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων, ώστε μπορεί να επιβάλει πανευρωπαϊκές ρυθμίσεις. Ήδη χαρακτηρίζει τη νομοθεσία που τα διέπει “αποσπασματική και ανεπαρκή” οπότε καταλαβαίνετε τι μέλλει γενέσθαι...

Ιδέες προβληματισμού, χαρακτηρίζει το σχέδιο ενιαίου ευρωπαϊκού πλαισίου για τις συντάξεις που περιέχονται στην “Πράσινη Βίβλο”, ο αθηναϊκός τύπος στην παρουσίαση του. Και φυσικά, πολύ σωστά, ο οικονομικός τύπος, δίδει ιδιαίτερο βάρος.

Πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι, εμείς με τα τόσα που έχουμε δει ώς τώρα, μπορούμε να εκτιμήσουμε πως στοχεύουν στο να απομυζήσουν κι άλλο τον ιδρώτα του εργαζόμενου και να σπείρουν το φόβο και τον πανικό του “μη διαμαρτύρεστε, πάντα υπάρχουν και χειρότερα που δεν τα είδατε ακόμα...”

Αυτό ξέρουν να κάνουν για να ποδηγετήσουν το λαό και να ελέγχουν τις αντιδράσεις, αυτό κάνουν και τώρα. Το ζήτημα που μας αφορά άμεσα είναι αν θα τους αφήσουμε να υλοποιήσουν όλα αυτά τα επικίνδυνα σχέδιά τους. Η απάντησή μας είναι ένα μεγάλο και αποφασιστικό “όχι”. Θα μας βρουν μπροστά τους να του χαλάμε τα σχέδια...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην στήλη μου "Επισημάνσεις".