Ζούμε τους καιρούς που θα τα δούμε όλα. Ο 91χρονος Σίντνεϊ Χάρμαν, ιδρυτής του κολοσσού στα ηχητικά συστήματα Ηarman Ιnternational, είναι ο νέος ιδιοκτήτης του περιοδικού «Νewsweek», ανακοίνωσε χθες ο όμιλος της «Washington Ρost» στον οποίο ανήκε επί μισόν αιώνα. Οταν ο Χάρμαν ρωτήθηκε γιατί αγόρασε το περιοδικό σε τόσο χαλεπούς καιρούς, απάντησε: «Διότι πρέπει να σταματήσω να σπαταλώ τη νιότη μου».

Έναντι ενός δολαρίου λένε οι γνωρίζοντες πουλήθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις τριών μηνών το διεθνούς φήμης περιοδικό που τον τελευταίο καιρό είχε σημειώσει μεγάλη πτώση στις πωλήσεις και στα διαφημιστικά έσοδα με αποτέλεσμα πέρσι να εμφανίσει ζημιές 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Η οικογένεια Γκράχαμ του ομίλου της Ρost επέλεξε τον Χάρμαν ανάμεσα σε άλλους τρεις υποψήφιους επειδή ήταν εκείνος που δεσιεύθηκε ότι θα κάνει τις λιγότερες απολύσεις – θα διατηρήσει τουλάχιστον 250 από τους 325 εργαζόμενους στο περιοδικό και θα αναλάβει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της εταιρείας, που υπολογίζονται γύρω στα 50 εκατομμύρια δολάρια.

«Σε καμία περίπτωση δεν έχω την αίσθηση ότι τα έντυπα τελείωσαν», δήλωσε ο Χάρμαν στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους του περιοδικού. «Βρισκόμαστε σε ένα σημείο σύγκλισης Τύπου, κινητών και ψηφιακής τεχνολογίας. Τώρα είναι η στιγμή για να ασχοληθεί με όλα αυτά ένας ικανός επιχειρηματίας. Το “Νewsweek” αποτελεί εθνικό θησαυρό».

Σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος του ομίλου στον οποίο ανήκε το περιοδικό Ντόναλντ Γκράχαμ ανέφερε ότι «στην αναζήτηση αγοραστή για το “Νewsweek”, θέλαμε κάποιον ο οποίος να ενδιαφέρεται κυρίως για την ποιοτική δημοσιογραφία. Και αυτός είναι ο Σίντνεϊ Χάρμαν». Μεταξύ των ταλαντούχων δημοσιογράφων που θα παραμείνουν δεν θα είναι ο μέχρι σήμερα διευθυντής Τζον Μίτσαμ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει όταν άρχισαν οι συζητήσεις για την εξαγορά.

Βουτιά στις πωλήσεις
Την περασμένη δεκαετία το «Νewsweek» και το «Τime», τα δύο μεγαλύτερα ειδησεογραφικά περιοδικά του κόσμου, πουλούσαν μαζί κάθε εβδομάδα περίπου 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως, πέρσι το «Νewsweek», που πρωτοεκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1933, με το ζόρι ξεπέρασε σε πωλήσεις το 1,5 εκατομμύριο συσσωρεύοντας μεγάλες ζημιές για τους ιδιοκτήτες του. Η επανασχεδίαση που έγινε δεν απέφερε τα αναμενόμενα, παρά την προσπάθεια να μοιάσει σε περιοδικά όπως το «Εconomist».

Καθώς περνούσε ο καιρός, η συντήρησή του με τις 12 διεθνείς εκδόσεις και τα 14 γραφεία σε όλο τον κόσμο γινόταν όλο και πιο δαπανηρή για την μητρική εταιρεία, εξ ου και η απόφαση για την πώλησή του στις αρχές Μαΐου.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, η πώλησή του στον Χάρμαν αφήνει να υπονοηθεί ότι ο «σωστός» ιδιοκτήτης ενός ζημιογόνου εντύπου είναι κάποιος που μπορεί να συνεχίσει να χάνει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως την ώρα που το επιτελείο προσπαθεί να βρει μια πιο επιτυχημένη προσέγγιση. Αυτό έδειξε να το καταλαβαίνει καλά ο Χάρμαν. Οπως είπε «δεν σκέφθηκε την αγορά με συνηθισμένους εμπορικούς όρους. Σκοπός της επένδυσής μου είναι να εξασφαλίσω τα καύσιμα για τη μετάβαση του περιοδικού σε μια νέα κατάσταση.

Θα το θεωρήσω νίκη εάν εξαλείψουμε τη ζημιά. Αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία. Αλλά ξέρω ότι θα χρειαστούν χρόνια για να γίνει αυτό, δεν πρόκειται να το πετύχουμε σε μερικούς μήνες».

Η βόλτα είναι από τα Χανιά, τον περασμένο μήνα, στο λιμάνι της πόλης... Η Ελλάδα είναι ίδια παντού, όπως η Αίγινα που φεύγουμε σε λίγο...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 31/07/2010

Από την ώρα που ΤΑ ΝΕΑ δημοσίευσαν την προκήρυξη της Σέχτας Επαναστατών έχω διαβάσει το κείμενο πάνω από δέκα φορές. Δεν είναι μόνο η δουλειά μου ή η επαγγελματική περιέργεια. Είναι που βρήκα μέσα σ' αυτό πολλές «αλήθειες» από αυτές που συζητούμε όταν βρισκόμαστε σε συντροφιές φίλων και προσπαθούμε να δώσουμε μια ερμηνεία για τα όσα ζούμε στην μετά Δ.Ν.Τ. εποχή.

Όχι πως τα πράγματα ήταν καλύτερα εδώ και δυο χρόνια... Απλά προστέθηκε ο φόβος και η αγωνία για το αύριο, μεγάλωσε η ανασφάλεια στη δουλειά, γιγαντώθηκε η ανεργία, διευρύνοντας απελπιστικά τις ομάδες που πλήττονται απ' αυτήν. Χωρίς μάλιστα να φαίνεται κανένα φως στην άκρη του τούνελ.

Είναι αντιληπτό πως δεν έχω κανένα απολύτως λόγο να δώσω άλλοθι στις ενέργειες ομάδων όπως η Σέχτα Επαναστατών. Ωστόσο, με αφορμή την τελευταία ενέργεια εναντίον του Σωκράτη Γκιόλια αναφέρουν ένα σωρό ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις ζωές όσων θεωρούν «συνεργαζόμενους με το σύστημα».

Σε κάθε περίπτωση πάντως κάποιοι στην κυβέρνηση και όχι απαραίτητα στην αντιτρομοκρατική υπηρεσία που είναι άλλη η δουλειά της, θα έπρεπε να δουν την κοινωνική διάσταση που βάζουν και να... διορθώσουν, όσο γίνεται, την πορεία τους. Αλλά δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα το κάνουν.

Διαθέτουν τέτοια αλαζονεία, λες και είναι χρόνια ή θα παραμείνουν χρόνια στην εξουσία που αποκλείεται να το κάνουν. Κλειδαμπαρώνονται στους υπουργικούς θώκους τους και αγνοούν τα αληθινά προβλήματα του ελληνικού λαού. για όλα φταίει το Δ.Ν.Τ. και γίνονται θεματοφύλακες του μνημονίου που έχουν υπογράψει, όπως ο κ. Λοβέρδος που δεν δίστασε να φέρει στη Βουλή νομοθετική ρύθμιση που θα απαγορεύει την υπογραφή κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας με αυξήσεις πάνω από το «0» για φέτος την αύξηση δηλαδή της ΕΓΣΣΕ που υπέγραψε η ΓΣΕΕ.

Και μπορεί να' ναι καλοκαίρι κι ο κόσμος να προσπαθεί να ζήσει αυτό που ήξερε ως... διακοπές κι ας είναι στη βεράντα του σπιτιού του, αφού μέχρι εκεί του φτάνουν τα όβολα, αλλά ο Σεπτέμβρης δεν είναι και τόσο μακριά κι ας περιμένουν τα χειρότερα.

Ο Δεκέμβρης του 2008 ήταν μόνο η αρχή. Κι αν τότε δεν κατάλαβαν τι έγινε κι έριξαν την ευθύνη σε μια θυμωμένη, ανεξέλεγκτη νεολαία, έξω από οργανώσεις και κόμματα, ας φανταστούν τι μπορεί να κάνει μια αγριεμένη κοινωνία που έχει ξεπεράσει το σοκ, το φόβο, το άγχος και την αγωνία για το αύριο.

Πόσο νομίζουν ότι θα κρύβονται πίσω από το Δ. Ν. Τ.; Το ψέμα έχει κοντά ποδάρια κι η κοροϊδία «πληρώνεται» ακριβά. Και δεν αναφέρομαι στις δημοτικές εκλογές. Εκεί, έτσι κι αλλιώς θα πάθουν πανωλεθρία οι κομματικοί εγκάθετοι. Όλα αλλάζουν γύρω μας με γρήγορους ρυθμούς κι αλίμονο σ' αυτούς που δεν είναι σε θέση να τις παρακολουθήσουν.

Ας πάνε να κάνουν να κάνουν τα μπανάκια τους τώρα τον Αύγουστο, ας βάλουν τα παπαγαλάκια τους να γράφουν ύμνους, ας αφήσουν πίσω τους το χαζοκούτι να παίζει τις επαναλήψεις και την άθλια «ενημέρωση» με τις κραυγές και τους... θορύβους των δήθεν σχολιαστών.

Τα μεγάλα προβλήματα είναι εδώ και μεγαλώνουν κι άλλο, μέρα με τη μέρα. και για την ώρα τα μόνα θύματα αυτής της άθλιας πολιτικής είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που βλέπουν να γίνεται κομμάτια η ζωή τους, να «τσακίζονται» τα όνειρά τους και να στριμώχνονται στην κρεατομηχανή που συνθλίβει ανθρώπινες συνειδήσεις και... δημιουργεί εν δυνάμει τρομοκράτες.

Υπάρχει ακόμα ένα μικρό περιθώριο να αλλάξουν ρώτα. Να είναι λιγότερο προκλητικοί στην καλοκαιρινή τους ραστώνη και να αφουγκραστούν το θυμό της κοινωνίας. Αντί να χρησιμοποιούν μέτρα επίταξης στα φορτηγά και τα βυτιοφόρα για να σπάσουν την απεργία ας εξαντληθούν στη συζήτηση με τους ενδιαφερόμενους για να βρουν λύσεις αποδεκτές.

Διαφορετικά, κείμενα σαν αυτό της Σέχτας Επαναστατών θα βρίσκουν όλο και περισσότερους ανθρώπους να τους εκφράζουν. Κι αλίμονό τους αν εφημερίδες σαν ΤΑ ΝΕΑ, για μια πρόσκαιρη κυκλοφοριακή αύξηση τις κάνουν πρώτο θέμα. Μόνοι τους θα βγάλουν τα μάτια τους.

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην τακτική στήλη μου.
  

Αν αυτή η προκήρυξη που δημοσιεύουν σήμερα, πρώτο θέμα στα ΝΕΑ, έχει ψήγματα αλήθειας κάποιοι από το σινάφι μας μάλλον δεν κοιμούνται καλά από χθες βράδυ. Όπου κι αν ζουν, όποιοι κι αν τους προστατεύουν…

Στον Σωκράτη Γκιόλια καταλογίζουν ένα σωρό πράγματα και γι’ αυτό θεωρούν ότι «του άξιζε ένα τραγικό τέλος».

Αλλά εδώ αφήνουν αιχμές με… ονοματεπώνυμα σε μεγαλοδημοσιογράφους και επιχειρηματίες των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Ασφαλώς και δεν συμφωνούμε με τέτοιες ακραίες λογικές, ούτε με τις λαϊκίστικες εκφράσεις που χρησιμοποιούν οι συντάκτες της προκήρυξης. Επιπλέον δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε πως κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να… απονέμουν δικαιοσύνη με τα όπλα.

Πέρα απ’ αυτά, το ίδιο σύστημα που απαγόρευε τη δημοσίευση των προκηρύξεων της «17 Νοέμβρη» στις εφημερίδες, επέβαλε τώρα σε μια εφημερίδα, ΤΑ ΝΕΑ, προκειμένου να στοχεύσει στην υψηλή κυκλοφορία, να το κάνει πρώτο θέμα και να δώσει πέντε (5) σελίδες με σχόλια και αναλύσεις των συντακτών της, μαζί με την προκήρυξη.

Έτσι, με μιας το θέμα της βενζίνης υποβαθμίστηκε και ας απασχολεί χιλιάδες οδηγούς που έχουν στεγνώσει τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων τους… Να, λοιπόν πως διαμορφώνονται οι ειδήσεις… Μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε, όλα όσα μάθαμε στα κοντά 30 χρόνια που υπηρετούμε τη δημοσιογραφία. Οι άνθρωποι έχουν τους δικούς τους νόμους και τρόπους να προβάλουν τα θέματα στις εφημερίδες.

Έχουν άδικο οι αναγνώστες που λιγοστεύουν μέρα με τη μέρα; Είχαμε σιχαθεί τα τηλεοπτικά δελτία «ειδήσεων», τώρα θα μας κάνουν να μη θέλουμε ούτε τις εφημερίδες που τις θεωρούσαμε πιο σοβαρές…

Έκανα μια «βόλτα» το πρωί στα διάφορα ειδησεογραφικά Blog. Τα ίδια κι εδώ. Εντάξει, κατακαλόκαιρο είμαστε, αλλά όχι κι έτσι βρε παιδιά! Υπάρχουν και όρια που δεν πρέπει να υπερβαίνουμε…

• Αν έχετε το κουράγιο και θέλετε, πατήστε ΕΔΩ και ΕΔΩ να διαβάσετε το δισέλιδο της προκήρυξης που δημοσιεύουν σήμερα ΤΑ ΝΕΑ. Αξίζει τον κόπο να διαθέσετε λίγο χρόνο για να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα. Μας μπάφιασαν στις αναλύσεις οι… «ειδικοί».

Το νέο φύλλο του «Ηλεκτρικού» που θα κυκλοφορήσει σε λίγο. Ήδη πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο…

Μυρμήγκι που δουλεύει και παράγει πολύ σημαντικό έργο είναι ο Μανώλης Φωτόπουλος. Ο οποίος, ειλικρινά, έχει εξελιχθεί σ’ έναν πολύ καλό δημοσιογράφο, οξυδερκή, με τις κεραίες του ανοιχτές μέχρι να δώσουμε το «τυπωθείτω», έτοιμος πάντα για μικρές επίκαιρες αλλαγές «επί του πιεστηρίου» στην κυριολεξία.

Μόλις ολοκληρώσαμε το 91 φύλλο του «Ηλεκτρικού». Είδα την ύλη με την επιστροφή μου από την καλοκαιρινή άδεια, τη Δευτέρα 19/7, την επομένη την πήρα στα χέρια μου και την Τετάρτη είχα ολοκληρώσει κασέ 12 σελίδων ταμπλόιντ και την έστειλα στο τυπογραφείο.

Την Παρασκευή 23/7 την πήρε στα χέρια του, έκανε τις παρατηρήσεις του, έβγαλε κείμενα που κρατιόταν κι έβαλε νέα με σπαρταριστή φρεσκάδα. Και τη Δευτέρα, μόλις χθες, το προωθήσαμε στο τυπογραφείο. Την ίδια μέρα το μεσημέρι του πήγα το τελικό έγχρωμο αντίτυπο… πανηγύρι να δουλεύει κανείς μαζί του. να το δει και σήμερα πήγαμε και το… διώξαμε. Είναι

Μ’ αρέσει που έχει άποψη και την υπερασπίζεται, αλλά ακούει και την γνώμη των ειδικών. Κάθε φύλλο που βγάζουμε μαζί είναι μια ξεχωριστή εμπειρία. Τώρα μάλιστα που βοηθάει ουσιαστικά με το γράψιμο της στα κείμενα και η Ελευθερία, όλα είναι πιο εύκολα.

Τι κι αν είναι Ιούλιος, ο Μανώλης είναι εδώ ακμαίος, δυνατός…

• Δείτε ΕΔΩ το τελευταίο φύλλο του «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ» και… ξεφυλλίστε το. Σίγουρα θα βρείτε κάτι ενδιαφέρον να διαβάσετε. Κι ας μην εργαστήκατε ποτέ στους ΗΣΑΠ.