Ζούμε τους καιρούς που θα τα δούμε όλα. Ο 91χρονος Σίντνεϊ Χάρμαν, ιδρυτής του κολοσσού στα ηχητικά συστήματα Ηarman Ιnternational, είναι ο νέος ιδιοκτήτης του περιοδικού «Νewsweek», ανακοίνωσε χθες ο όμιλος της «Washington Ρost» στον οποίο ανήκε επί μισόν αιώνα. Οταν ο Χάρμαν ρωτήθηκε γιατί αγόρασε το περιοδικό σε τόσο χαλεπούς καιρούς, απάντησε: «Διότι πρέπει να σταματήσω να σπαταλώ τη νιότη μου».

Έναντι ενός δολαρίου λένε οι γνωρίζοντες πουλήθηκε έπειτα από διαπραγματεύσεις τριών μηνών το διεθνούς φήμης περιοδικό που τον τελευταίο καιρό είχε σημειώσει μεγάλη πτώση στις πωλήσεις και στα διαφημιστικά έσοδα με αποτέλεσμα πέρσι να εμφανίσει ζημιές 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Η οικογένεια Γκράχαμ του ομίλου της Ρost επέλεξε τον Χάρμαν ανάμεσα σε άλλους τρεις υποψήφιους επειδή ήταν εκείνος που δεσιεύθηκε ότι θα κάνει τις λιγότερες απολύσεις – θα διατηρήσει τουλάχιστον 250 από τους 325 εργαζόμενους στο περιοδικό και θα αναλάβει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις της εταιρείας, που υπολογίζονται γύρω στα 50 εκατομμύρια δολάρια.

«Σε καμία περίπτωση δεν έχω την αίσθηση ότι τα έντυπα τελείωσαν», δήλωσε ο Χάρμαν στην πρώτη του συνάντηση με τους δημοσιογράφους του περιοδικού. «Βρισκόμαστε σε ένα σημείο σύγκλισης Τύπου, κινητών και ψηφιακής τεχνολογίας. Τώρα είναι η στιγμή για να ασχοληθεί με όλα αυτά ένας ικανός επιχειρηματίας. Το “Νewsweek” αποτελεί εθνικό θησαυρό».

Σε ανακοίνωσή του ο πρόεδρος του ομίλου στον οποίο ανήκε το περιοδικό Ντόναλντ Γκράχαμ ανέφερε ότι «στην αναζήτηση αγοραστή για το “Νewsweek”, θέλαμε κάποιον ο οποίος να ενδιαφέρεται κυρίως για την ποιοτική δημοσιογραφία. Και αυτός είναι ο Σίντνεϊ Χάρμαν». Μεταξύ των ταλαντούχων δημοσιογράφων που θα παραμείνουν δεν θα είναι ο μέχρι σήμερα διευθυντής Τζον Μίτσαμ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει όταν άρχισαν οι συζητήσεις για την εξαγορά.

Βουτιά στις πωλήσεις
Την περασμένη δεκαετία το «Νewsweek» και το «Τime», τα δύο μεγαλύτερα ειδησεογραφικά περιοδικά του κόσμου, πουλούσαν μαζί κάθε εβδομάδα περίπου 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Όμως, πέρσι το «Νewsweek», που πρωτοεκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1933, με το ζόρι ξεπέρασε σε πωλήσεις το 1,5 εκατομμύριο συσσωρεύοντας μεγάλες ζημιές για τους ιδιοκτήτες του. Η επανασχεδίαση που έγινε δεν απέφερε τα αναμενόμενα, παρά την προσπάθεια να μοιάσει σε περιοδικά όπως το «Εconomist».

Καθώς περνούσε ο καιρός, η συντήρησή του με τις 12 διεθνείς εκδόσεις και τα 14 γραφεία σε όλο τον κόσμο γινόταν όλο και πιο δαπανηρή για την μητρική εταιρεία, εξ ου και η απόφαση για την πώλησή του στις αρχές Μαΐου.

Σύμφωνα με τους αναλυτές, η πώλησή του στον Χάρμαν αφήνει να υπονοηθεί ότι ο «σωστός» ιδιοκτήτης ενός ζημιογόνου εντύπου είναι κάποιος που μπορεί να συνεχίσει να χάνει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια ετησίως την ώρα που το επιτελείο προσπαθεί να βρει μια πιο επιτυχημένη προσέγγιση. Αυτό έδειξε να το καταλαβαίνει καλά ο Χάρμαν. Οπως είπε «δεν σκέφθηκε την αγορά με συνηθισμένους εμπορικούς όρους. Σκοπός της επένδυσής μου είναι να εξασφαλίσω τα καύσιμα για τη μετάβαση του περιοδικού σε μια νέα κατάσταση.

Θα το θεωρήσω νίκη εάν εξαλείψουμε τη ζημιά. Αυτό θα είναι τεράστια επιτυχία. Αλλά ξέρω ότι θα χρειαστούν χρόνια για να γίνει αυτό, δεν πρόκειται να το πετύχουμε σε μερικούς μήνες».