Τρεις χιλιάδες τρικάκια  που θα περιέχουν αυτό το μήνυμα (και το άλλο πιο κάτω) θα μοιραστούν σήμερα στην περιοχή μας και θα καλούν τους κατοίκους να πάρουν μέρος στην αυριανή γενική απεργία.

Στην 24ωρη απεργία της 5/5 με αφορμή και το χαμό τριών συνανθρώπων μας στην τράπεζα MARFIN της Σταδίου οι δημοσιογράφοι δέχτηκαν τα πυρά της κοινωνίας και αναγκάστηκαν να αναστείλουν την απεργία τους. Ήταν η πρώτη φορά στα 28 χρόνια που είμαι στο επάγγελμα που βίωσα μια τέτοια κατάσταση.

Το ζήτημα που άνοιξε τότε αν πρέπει οι δημοσιογράφοι να απεργούν μαζί με τους άλλους εργαζόμενους. Η ίδια η ΓΣΕΕ, άλλωστε με έγγραφό της είχε ζητήσει από την ΕΣΗΕΑ να μην συμμετέχουν στην αυριανή γενική απεργία με το σκεπτικό ότι πρέπει να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό για όλα όσα θα συμβούν στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία.

Φυσικά το θέμα είναι πολύ πιο βαθύ και αφορά το ρόλο των δημοσιογράφων. Αυτό, δηλαδή, που έχουμε στην τηλεόραση, είναι υπεύθυνη ενημέρωση; Στα πρωινάδικα, στα μεσημεριανά, στα απογευματινά, στα δελτία ειδήσεων των οκτώ;

Δείτε και στα ραδιόφωνα και τις εφημερίδες. Πόσοι και ποιοι είναι αυτοί που ενδιαφέρονται αληθινά να ενημερώσουν σωστά και υπεύθυνα τον ελληνικό λαό για όλα όσα συμβαίνουν αυτόν τον καιρό; Δακτυλοδεικτούμενοι είναι.

Άλλοι γιατί δεν ξέρουν, δεν έχουν τις κατάλληλες γνώσεις ή τα κότσια κι άλλοι γιατί δεν μπορούν. Δεν τους κακίζω. Τους καταλαβαίνω. Ποιο παρεμβατικό ρόλο έχει παίξει η ΕΣΗΕΑ για να σταματήσει αυτό τον εσμό των καλαμοκαβαλάρηδων που αυτοχαρακτηρίζονται δημοσιογράφοι και ασχολούνται, δήθεν, με την ενημέρωση του ελληνικού λαού;

Δεν έχει απολύτως κανένα ρόλο παίξει. Ουδής σοβαρός άνθρωπος που ζει έντιμα από αυτό το επάγγελμα θα ρισκάρει τα πάντα ως Δον Κιχότης.

Να πάμε λοιπόν την επόμενη εβδομάδα στην απεργία, όπως αποφάσισαν τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, αλλά να δω πώς θα καλυφθεί μια μεγάλη απεργία σαν την αυριανή με το πιο σοβαρό δίκαιο αίτημα που αφορά την κοινωνική ασφάλιση όπως τουλαχιστον την ξέραμε μέχρι σήμερα.

Εμείς θα πάμε στην απεργία. Και στη συγκέντρωση. Από άποψη και θέση γιατί μας είναι αδύνατον να αποδεχθούμε έτσι απλά να βλέπουμε να χάνουμε κατακτήσεις αιώνων και να μένουμε έτσι απαθείς. Σ’ αυτό το δρόμο πρέπει να κινηθούμε όλοι. Αν θέλουμε να κοιτάζουμε αύριο τα παιδιά μας στα μάτια χωρίς να ντρεπόμαστε…

Κάθε παρουσία μετράει... Διαλύουν τις ζωές μας, ας το καταλάβουμε...

Η ανακοίνωση της ΠΟΕΣΥ που δεν θέλει τους δημοσιογράφους να συμμετέχουν στη Γενική Απεργία της Πέμπτης έχει ως εξής:

“Το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.) εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του στο υπό κατάθεση Ασφαλιστικό νομοσχέδιο, το οποίο επιχειρεί να ανατρέψει ολόκληρη τη δομή του ασφαλιστικού συστήματος και τα ώριμα δικαιώματα των ασφαλισμένων.

Σημειώνει επίσης ότι στο προσχέδιο που κατατέθηκε εισάγεται η έννοια «των οικονομικών δυνατοτήτων του αντίστοιχου κατά περίπτωση ασφαλιστικού ταμείου», κάτι που σημαίνει ότι ανατρέπεται το ανταποδοτικό με το κεφαλαιοποιητικό σύστημα.

Επίσης, από 01.01.2018, το κράτος εξασφαλίζει μόνο το ποσό των 360 ευρώ ως βασική σύνταξη, που στην περίπτωση των δημοσιογράφων δεν θα ισχύει, αφού το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ θα οφείλει «εξ’ ιδίων πόρων» να καλύπτει όλες τις συντάξιμες αποδοχές (βασική και αναλογική σύνταξη). Το δημόσιο, στην περίπτωση των δημοσιογράφων, αποσύρεται από κάθε υποχρέωση εγγύησης και χρηματοδότησης των ασφαλιστικών τους φορέων, ενώ την ίδια ώρα παρακρατεί το 10% του αγγελιοσήμου.

Το Διοικητικό Συμβούλιο εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις και στον κλάδο περίθαλψης, όπου οι διατάξεις του νομοσχεδίου απειλούν με κατεδάφιση τον Ε.Δ.Ο.Ε.Α.Π. και καταργούν κατακτήσεις των εργαζομένων στα ΜΜΕ στο κρίσιμο θέμα της υγείας.

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας, αφού έλαβε υπόψη του το αίτημα της ΓΣΕΕ για μη συμμετοχή των δημοσιογράφων στην 24ωρη Γενική Απεργία της 20ης Μαΐου «για την πλήρη ενημέρωση της κοινής γνώμης», αποφάσισε να προτείνει στις Ενώσεις-μέλη της τη διεξαγωγή 24ωρης απεργίας την ερχόμενη εβδομάδα. Ο προσδιορισμός της ημερομηνίας της απεργίας θα γίνει μετά από συνεννόηση με τις Ενώσεις Συντακτών.”

Οι παίκτες της ομάδας μας πανηγυρίζουν το Κύπελλο Τύπου 2009 - 2010...

Τώρα με φαντάζεστε εμένα στην κερκίδα του γηπέδου της Λεωφόρου Αλεξάνδρας να παρακολουθώ με το γιο μου έναν ποδοσφαιρικό αγώνα; Ε, λοιπόν συνέβη χθες το απόγευμα. Μπήκαμε από τη θύρα δέκα που είχε πλάτη στον ήλιο αν και τελικά δεν είχε τόσο ήλιο όπως φοβόμασταν. Η βροχή της προηγούμενη ημέρα έκανε κάπως πιο υποφερτά τα πράγματα.

Διακρίνω στις κερκίδες τον διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας Νίκο Κωνσταντάρα με τα παιδιά του και τον σύμβουλο έκδοσης και υπεύθυνο για τους τεχνικούς και τα πιεστήρια της “Κ” Νίκο Ναούμη με τη γυναίκα του, τα παιδιά του και το εγγόνι του. Ψάχνω να βρω κάποιον από το Αθλητικό της “Κ”.Μπορεί και να μην κατάφερα να εντοπίσω γιατί ο κόσμος ήταν αρκετός για μια τέτοια διοργάνωση.

Ο εκφωνητής με ασύρματο μικρόφωνο κάθεται κοντά μας και παρεμβαίνει όπου και όταν κρίνει σκόπιμο. Μέσα στο γήπεδο κάμερες και έξω δυο βαν της ΕΡΤ μεταδίδουν, λένε, τον αγώνα κι αυτόν που θα ακολουθήσει αμέσως μετά ζωντανά στο ψηφιακό της αθλητικό κανάλι.

Οι ομάδες είναι έτοιμες να ξεκινήσουν, αλλά τηρώντας τις παραδόσεις κρατούν ενός λεπτού σιγή για τον εκδότη της “Κ” που “έφυγε” από κοντά μας. Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας μας έχουν στο αριστερό χέρι τους μαύρο περιβραχιόνιο σε ένδειξη πένθους.

Παρακολουθώ την κερκίδα. Η γυναίκα του Νίκου Ναούμη έχει μαζί της ειδική κόρνα και... σχολιάζει τον αγώνα. Τρεις κάμερες “γράφουν” τον αγώνα. Ο Λουκάκης στον πάγκο, ωρύεται, φωνάζει, βρίζει, σχολιάζει δυνατά. Ακούγεται σε όλο το γήπεδο κάθε φορά που οι παίκτες του δεν ακουν τις οδηγίες και παραβαίνουν τις εντολές. Φωτογραφίες τραβά ο Γιάννης Μπαρδόπουλος από την “Κ”.

Ένας τύπος, μάλλον βαρεμένος, περιφέρεται στις κερκίδες έχοντας μπροστά του ένα χαρτοπανό και πάνω του έχει γράψει με κεφαλαία μεγάλα γράμματα “Δημοσιογράφοι αφήστε τη μπάλα και γράψτε την αλήθεια”. Είναι ο γνωστός περιθωριακός τύπος των γηπέδων Μητσάρας. Μοίραζε μάλιστα και μια φωτοτυπία από προηγούμενο δημοσίευμα της “Εξέδρας” όπου είχε τον ίδιο σε φωτογραφία στο γήπεδο της Νίκαιας με άλλο πλακάτ που έγραφε τότε “100 βουλευτές και πολλοί είστε λαμόγια για 10.000.000 Έλληνες”.

Τώρα σε ότι αφορά τον αγώνα αν και είχα χρόνια να πάω στο γήπεδο δεν ήταν και κάτι καταπληκτικό. Κάτι έκαναν οι δικοί μας, ευτυχώς οι του ΑΝΤΕΝΝΑ ήταν εντελώς “πεθαμένοι” κι έτσι το πρώτο δικό μας γκολ μπήκε μόλις στο 11' από τον Δρακοτό. Ο ίδιος σκόραρε και στο 21' κάνοντας το 2-0. Στο 33' ο Ζάκρος από την “Κ” έκανε το 3-0 για να ολοκληρωθεί το πρώτο ημίχρονο.

Με την επιστροφή περιμέναμε να βάλουμε καμιά... δεκαρία ακόμα σύμφωνα με τα λεγόμενα του προπονητή μας Δημήτρη Λουκάκη. Αφού στο πρώτο ημίχρονο με τους... αναπληρωματικούς πετύχαμε τρία, τι θα κάναμε στο δεύτερο, όπου είχε βάλει πια τη βασική εντεκάδα; Ωστόσο τίποτα από αυτά δεν έγινε. Στο 65' ο Προβόπουλος μείωσε το σκορ σε 3-1 για τον ΑΝΤΕΝΝΑ και στο 75' ο δικός μας Παπαϊωάννου επικύρωσε τη νίκη με 4-1 δίνοντας στην ομάδα και το χρυσό κύπελλο για τη φετινή διοργάνωση.

Πανηγυρισμοί, ιστορικές φωτογραφίες στο κέντρο του γηπέδου όλη η ομάδα, ένα κλίμα; γιορτής. Τελικά ο Λουκάκης έκανε καλή δουλειά όλο το χρόνο με την ομάδα και τα παιδιά του. Μπράβο του!

Κι εμείς περάσαμε, ως φίλαθλοι, δυο ώρες πολύ όμορφες, ξεχωριστές...

Στην επάνω ένθετη φωτογραφία οι πανηγυρισμοί για το τρόπαιο συνεχίζονται... Κάτω ο διευθυντής σύνταξης της "Κ" Νίκος Κωνσταντάρς έχει μπεί στο γήπεδο, λίγο πριν αρχίσει το παιχνίδι για να εμψυχώσει την ομάδα. Κι εδώ ο Γιάννης Μπαρδόπουλος, φωτογράφος της "Κ", στήνει όλη την ομάδα για μια αναμνηστική φωτογραφία...

Μηνύματα με SMS στο κινητό μου: Η διοίκηση της κυπελλούχου Τύπου θα μιλήσει στο TΗΛΕΑΣΤΥ σήμερα στις 16.00. Θα παρουσιαστεί και το τρόπαιο. Η ομάδα θα μαζευτεί στο club LA COSTA Ν. Μάκρη (17.00) μετά την εκκλησία Αγ.Μαρίνας Λ. Μαραθώνος δεξιά. Διασκέδαση περιμένοντας το σούπερ κάπ...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/05/2010

Την περασμένη εβδομάδα σ' αυτή τη στήλη είχα γράψει ότι είναι περισσότερο από αναγκαίο να τονωθεί το ηθικό των Ελλήνων για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τη θύελλα των αντεργατικών μέτρων. Και πρέπει να ομολογήσω πως η πρώτη αχτίδα φωτός φάνηκε στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 5 Μάη. Μου άρεσε μάλιστα που «διαψεύστηκα» στις εκτιμήσεις μου για το μέγεθος της και τον παλμό καθώς τα γεγονότα και η τεράστια συμμετοχή στην πορεία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Ειρηνική, όμορφη διαδήλωση μέχρι που προέκυψαν τα τρία θύματα - εργαζόμενοι στην MARFIN BANK πνιγμένη από τους καπνού του κτιρίου που πήρε φωτιά από τις μολότοφ που έριξαν άγνωστοι διαδηλωτές. Κι έτσι αποπροσανατολίστηκε η συζήτηση. Αυτά ήταν τα κυρίαρχα θέματα τις επόμενες μέρες. Μέχρι και στις κηδείες είχαν στείλει τηλεοπτικά συνεργεία τα... τρομερά ΜΜΕ. Κι ας έκαναν δημόσια έκκληση, οι συγγενείς, να αποτραπεί κάτι τέτοιο.

Ακόμα και τώρα στη Σταδίου 23 που βρίσκεται το υποκατάστημα της MARFIN BANK που κάηκε είναι γεμάτο λουλούδια στο πεζοδρόμιο, κεριά που καίνε και περαστικούς που κονστέκονται να διαβάσουν τα σημειώματα που άφησαν εκεί.
Όμως υπάρχει ακόμα ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών που δε λέει να... συνέλθει από το σοκ. Και πώς αλήθεια να συμβεί αυτό, όταν πριν ακόμα καταλαγιάσει ο αχός από τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που επιβάλουν ΔΝΤ και Ε.Ε. δίνεται η διαβούλευση για το νέο Ασφαλιστικό;

Νέες περικοπές συντάξεων, περισσότερα χρόνια δουλειάς, σύπτυξη ταμείων και να... οι πίνακες με παραδείγματα για τα ποσά που θα πάρουν οι υποψήφιοι συνταξιούχοι. Κρύος ιδρώτας ξανά, σκοτεινό το τοπίο και να... πάλι, το κλείσιμο στον εαυτό και οι κρυάδες...
Αυτά τα κρύα ντους κάθε τόσο , είναι που αναστατώνουν την κοινωνία. Διότι βλέπουν την αγορά να διανύει περίοδο ύφεσης.

Πιο πολύ βιώνουν το πρόβλημα οι ελεύθεροι επαγγελματίες της γειτονιάς που βλέπουν για μήνες να μην κάνουν εισπράξεις, την ίδια ώρα που τα νοίκια τρέχουν, το ΤΕΒΕ απαιτεί τις ασφαλιστικές εισφορές και ο ΦΠΑ πρέπει να αποδοθεί μέσα στις προθεσμίες των Εφοριών.

Είναι αυτοί που βλέπουν ήδη τις δύσκολες μέρες και τις βιώνουν στα σπίτια τους. Εκείνοι που δε σχεδιάζουν ούτε στο όνειρο διακοπές για το φετινό καλοκαίρι. Με τι και πώς να καλύψουν τα έξοδα; Εκείνοι που βάζουν εμφανώς τις διαχωριστικές γραμμές με τους υπαλλήλους του δημοσίου που συμβαίνει αυτή την εποχή να χάνουν πολλές από τις κατακτήσεις τους.

Μια ζωή λοιπόν να μας χωρίζουν. Χρόνια τώρα βρισκόταν στο στόχαστρο ο ιδιωτικός τομέας. Νέες, ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα περίφημα στέιτζ, 700 ευρώ μισθοί. Και οι του δημοσίου φαντάζουν μακρινοί και ξένοι στο πρόβλημα. «Δεν τους αφορούσε» άμεσα κι ας έβλεπαν να ανοίγουν οι κερκόπορτες με τους ωρομίσθιους που έκαναν μαζικά την εμφάνισή τους.
Τώρα το ανάποδο σενάριο μπαίνει σε εφαρμογή. Σε πογκρόμ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα. Οι του ιδιωτικού που ακόμα δεν τους έχουν ακουμπήσει τόσο πολύ τα μέτρα «χαίρονται» για τον διασυρμό και την κατάντια των άλλων. Θα ήταν άραγε ικανοποιημένοι να τους φτάσουν στο επίπεδο ανασφάλειας; Ούτε να το διανοηθώ δεν θέλω...

Αυτή δεν είναι μια κοινωνία με συνοχή. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του, σε μια εποχή που η ενότητα είναι το ζητούμενο, αφού μόνο μέσα από τους κοινούς αγώνες μπορεί να προσδοκούμε θετικά αποτελέσματα.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα χώροι και άνθρωποι που το παλεύουν. Και βρίσκονται στις γειτονιές, από ενεργούς πολίτες που έχουν καταφέρει προ πολλού να βγάλουν από πάνω τους τον κομματικό φανατισμό και να ενωθούν σε κοινή γραμμή δράσης.
Το ηθικό πάντως είναι το κυρίαρχο τέτοιες δύσκολες ώρες. Το παλεύουμε με την κουβέντα, με την ηθική και όχι μόνο στήριξη. Ας ξεκινήσουμε από τον περίγυρό μας. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί που μας χρειάζονται...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο Σάββατο στη στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΡΕΘΕΜΝΟΣ"