Ούτε 800 άτομα δε μαζεύτηκαν στη Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ. Δεν υπήρξε απαρτία κι έτσι μετά από ένα μήνα θα επιχειρήσουν ξανά να κάνουν Γενική Συνέλευση... Κρίμα, είμαστε άξιοι της μοίρας μας... Λέω θα επιχειρήσουν, γιατί αν όλα πάνε καλά εγώ θα είμαι με άδεια στην Κρήτη, στο χωριό μου...

Κι όμως δεν θα έπρεπε να είναι έτσι. Έχουμε ένα καλό ασφαλιστικό ταμείο κι ένα φορέα που μας παρέχει μια ικανοποιητική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Και γι' αυτό πασχίζαμε να μπούμε κάποτε στην ΕΣΗΕΑ. Για την «ασπιρίνη». Διότι το να είσαι μέλος στην ΕΣΗΕΑ ήταν απαραίτητη προϋπόθεση να γραφτείς και στον ΕΔΟΕΑΠ.

Με όσα όμως γίνονται γύρω μας τον τελευταίο καιρό δεν είμαι σίγουρος τι από αυτά μπορούμε να κρατήσουμε. Διότι ο ΕΔΟΕΑΠ δεν είναι ένα ταμείο του δημοσίου. Εμείς, ως μέτοχοι, εκλέγουμε την εκάστοτε διοίκηση.

Μ' αυτή την αγωνία πήγα στη Γενική Συνέλευση, στο θέατρο «Ιλίσια». Περίμενα ότι θα είχαν ενεργοποιηθεί κι άλλοι συνάδελφοι και θα έρχονταν να διερευνήσουμε τρόπους για να διασφαλίσουμε τις κατακτήσεις μας. Δυστυχώς έπεσα έξω. Στις 2 μ.μ. ελάχιστοι άνθρωποι είναι εδώ. Και οι περισσότεροι συνταξιούχοι.

Πού είναι οι εν ενεργεία συνάδελφοι; Έχουν δουλειές; Κι εγώ 'αφησα ότι είχα, διότι ήταν επιτακτική ανάγκη και πρώτη πρωτεραιότητα να είμαι εδώ. Μα, τι διάβολο γίνεται; Ο κόσμος «χαλάει» γύρω μας κι εμείς καθόμαστε αραχτοί και περιμένουμε να γίνει ένα θαύμα;

Ή έχουν μάθει, οι άνθρωποι του σιναφιού, να συνδιαλέγονται με την εξουσία και θεωρούν ότι αυτά τα μέτρα «αφορούν τους άλλους» και όχι το ταμείο μας; Αλλά κι έτσι να συμβαίνει, προς στιγμήν, δεν θα αλλάξουν νομίζουν τα πράγματα;

Στο σινάφι μας έχουμε το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει συνολικά η κοινωνία. Αντί να βγούμε στους δρόμους, αντί να πάρουμε ανοιχτά θέση, καθόμαστε «βολεμένοι» μέχρι να μας ακουμπήσει ατομικά το πρόβλημα.

2.10 στην πλατεία του θεάτρου οι τεχνικοί ετοιμάζουν ακόμα τα μικρόφωνα. Ήρεμα και χαλαρά. Εξάλλου δεν υπάρχει και πίσεη. Η αίθουσα είναι άδεια... Με ποιους και πώς να κάνεις αγώνες για να διασώσεις ότι μπορείς από τη λέλαπα που έρχεται; Και τα σώβρακα θα μας πάρουν...

2.40. Δεν υπάρχει ακόμα απαρτία. Χρειάζονται 900 υπογραφές. Πληθαίνει ο κόσμος στην πλατεία και συζητούν σε πηγαδάκια σιγανόφωνα...

3.00. Ο αριθμός έχει φτάσει τους 450. Εχουμε αόμα δρόμο. Η πρόεδρος κ. Σπανοπούλου ενημερώνει από το μικρόφωνο για την κατάσταση. Απογοητευτική εικόνα για τέτοιους δύσκολους καιρούς...