ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/05/2010

Την περασμένη εβδομάδα σ' αυτή τη στήλη είχα γράψει ότι είναι περισσότερο από αναγκαίο να τονωθεί το ηθικό των Ελλήνων για να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τη θύελλα των αντεργατικών μέτρων. Και πρέπει να ομολογήσω πως η πρώτη αχτίδα φωτός φάνηκε στη μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση της 5 Μάη. Μου άρεσε μάλιστα που «διαψεύστηκα» στις εκτιμήσεις μου για το μέγεθος της και τον παλμό καθώς τα γεγονότα και η τεράστια συμμετοχή στην πορεία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.

Ειρηνική, όμορφη διαδήλωση μέχρι που προέκυψαν τα τρία θύματα - εργαζόμενοι στην MARFIN BANK πνιγμένη από τους καπνού του κτιρίου που πήρε φωτιά από τις μολότοφ που έριξαν άγνωστοι διαδηλωτές. Κι έτσι αποπροσανατολίστηκε η συζήτηση. Αυτά ήταν τα κυρίαρχα θέματα τις επόμενες μέρες. Μέχρι και στις κηδείες είχαν στείλει τηλεοπτικά συνεργεία τα... τρομερά ΜΜΕ. Κι ας έκαναν δημόσια έκκληση, οι συγγενείς, να αποτραπεί κάτι τέτοιο.

Ακόμα και τώρα στη Σταδίου 23 που βρίσκεται το υποκατάστημα της MARFIN BANK που κάηκε είναι γεμάτο λουλούδια στο πεζοδρόμιο, κεριά που καίνε και περαστικούς που κονστέκονται να διαβάσουν τα σημειώματα που άφησαν εκεί.
Όμως υπάρχει ακόμα ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών που δε λέει να... συνέλθει από το σοκ. Και πώς αλήθεια να συμβεί αυτό, όταν πριν ακόμα καταλαγιάσει ο αχός από τα αντιλαϊκά - αντεργατικά μέτρα που επιβάλουν ΔΝΤ και Ε.Ε. δίνεται η διαβούλευση για το νέο Ασφαλιστικό;

Νέες περικοπές συντάξεων, περισσότερα χρόνια δουλειάς, σύπτυξη ταμείων και να... οι πίνακες με παραδείγματα για τα ποσά που θα πάρουν οι υποψήφιοι συνταξιούχοι. Κρύος ιδρώτας ξανά, σκοτεινό το τοπίο και να... πάλι, το κλείσιμο στον εαυτό και οι κρυάδες...
Αυτά τα κρύα ντους κάθε τόσο , είναι που αναστατώνουν την κοινωνία. Διότι βλέπουν την αγορά να διανύει περίοδο ύφεσης.

Πιο πολύ βιώνουν το πρόβλημα οι ελεύθεροι επαγγελματίες της γειτονιάς που βλέπουν για μήνες να μην κάνουν εισπράξεις, την ίδια ώρα που τα νοίκια τρέχουν, το ΤΕΒΕ απαιτεί τις ασφαλιστικές εισφορές και ο ΦΠΑ πρέπει να αποδοθεί μέσα στις προθεσμίες των Εφοριών.

Είναι αυτοί που βλέπουν ήδη τις δύσκολες μέρες και τις βιώνουν στα σπίτια τους. Εκείνοι που δε σχεδιάζουν ούτε στο όνειρο διακοπές για το φετινό καλοκαίρι. Με τι και πώς να καλύψουν τα έξοδα; Εκείνοι που βάζουν εμφανώς τις διαχωριστικές γραμμές με τους υπαλλήλους του δημοσίου που συμβαίνει αυτή την εποχή να χάνουν πολλές από τις κατακτήσεις τους.

Μια ζωή λοιπόν να μας χωρίζουν. Χρόνια τώρα βρισκόταν στο στόχαστρο ο ιδιωτικός τομέας. Νέες, ελαστικές μορφές απασχόλησης, τα περίφημα στέιτζ, 700 ευρώ μισθοί. Και οι του δημοσίου φαντάζουν μακρινοί και ξένοι στο πρόβλημα. «Δεν τους αφορούσε» άμεσα κι ας έβλεπαν να ανοίγουν οι κερκόπορτες με τους ωρομίσθιους που έκαναν μαζικά την εμφάνισή τους.
Τώρα το ανάποδο σενάριο μπαίνει σε εφαρμογή. Σε πογκρόμ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα. Οι του ιδιωτικού που ακόμα δεν τους έχουν ακουμπήσει τόσο πολύ τα μέτρα «χαίρονται» για τον διασυρμό και την κατάντια των άλλων. Θα ήταν άραγε ικανοποιημένοι να τους φτάσουν στο επίπεδο ανασφάλειας; Ούτε να το διανοηθώ δεν θέλω...

Αυτή δεν είναι μια κοινωνία με συνοχή. Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του, σε μια εποχή που η ενότητα είναι το ζητούμενο, αφού μόνο μέσα από τους κοινούς αγώνες μπορεί να προσδοκούμε θετικά αποτελέσματα.

Ευτυχώς υπάρχουν ακόμα χώροι και άνθρωποι που το παλεύουν. Και βρίσκονται στις γειτονιές, από ενεργούς πολίτες που έχουν καταφέρει προ πολλού να βγάλουν από πάνω τους τον κομματικό φανατισμό και να ενωθούν σε κοινή γραμμή δράσης.
Το ηθικό πάντως είναι το κυρίαρχο τέτοιες δύσκολες ώρες. Το παλεύουμε με την κουβέντα, με την ηθική και όχι μόνο στήριξη. Ας ξεκινήσουμε από τον περίγυρό μας. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί που μας χρειάζονται...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί αύριο Σάββατο στη στήλη μου "Επισημάνσεις" στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΡΕΘΕΜΝΟΣ"