Όταν βλέπεις τέτοια πρωτοσέλιδα είναι να αρχίσεις να χτυπάς το κεφάλι σου σου στον τοίχο. Κι όμως συνέβη σήμερα στην πρώτη σελίδα του «Αδέσμευτου Τύπου» του κ. Ρίζου. Η Τζούλια στην πρώτη σελίδα!

Αφού έδωσε χαρά και οφθαλμόλουτρο σε χιλιάδες Έλληνες με το πορνό DVD της, τώρα το… παίζει και δωροθέτης για τη σωτηρία της Ελλάδας.

Τέτοια μας αξίζουν; Εμείς λέμε: Γυρίστε τους την πλάτη. Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που ονειρευόμαστε. Δεν είναι δυνατόν στο όνομα κάποιων πωλήσεων το κάθε ψώνιο να μπαίνει με ελαφρά καρδιά στην πρώτη σελίδα. Αν υπάρχουν εκεί δημοσιογράφοι και έχουν λόγο θα έπρεπε να το πουν στον κ. εκδότη που αρέσκεται να τονίζει παντού και τη δημοσιογραφική ιδιότητά του. Ούτε γι’ αστείο δεν της πρέπει η πρώτη σελίδα σ’ αυτό το ψωνισμένο σούργελο. Ας σεβαστούν κάποιους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα.

• Δείτε ΕΔΩ το σχετικό δημοσίευμα. Οι άνθρωποι δεν κρατήθηκαν και το ανέβασαν και στην ιστοσελίδα της εφημερίδας.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/04/2010

Την προηγούμενη Τρίτη μια μεγάλη σε κυκλοφορία αθηναϊκή εφημερίδα, η «Ελευθεροτυπία», επέλεξε με απόφαση της ιδιοκτησίας τους να μη βάλει στο πρωτοσέλιδο της ούτε μια λέξη για την επιτυχία της αστυνομίας να ανακαλύψει την κεντρική γιάφκα του Επαναστατικού Αγώνα στην Κυψέλη. Και αμέσως στο χώρο μας, άστραψαν και βρόντηξαν οι ειδικοί για το τι είναι είδηση κι αν τελικά η όποια εφημερίδα έχει το δικαίωμα να... αποκρύπτει ειδήσεις.

Βροχή οι καταγγελίες στα Blog. Υποθέτω και στους ίδιους τους συντάκτες της εφημερίδας, μιας και την ίδια μέρα «αναγκάστηκαν» να κάνουν Συνέλευση και να τοποθετηθούν με ανακοίνωση πάνω στο θέμα.

Και επειδή η ιδιοκτησία είχε διαφορετική άποψη επέλεξε, την επομένη να αναδείξει το ζήτημα σε πρώτο θέμα στην πρώτη σελίδα, απλώνοντάς το στις δύο και τρία σελίδες του φύλλου της. Η αλήθεια είναι ότι ξαναμπαίνει για συζήτηση ένα σοβαρό ζήτημα γύρω από τι είναι είδηση και ώς πού φτάνει η υποχρέωση ενός μέσου ενημέρωσης να την αναδείξει χάριν των αναγνωστών του.

Όλοι όσοι ζούμε μέσα στα ΜΜΕ ξέρουμε καλά πώς γίνεται η επιλογή των ειδήσεων. Ξέρουμε επίσης πως υπάρχουν θέματα κοινής λήψης, συνήθως μέσα από δελτία τύπου των ενδιαφερομένων, αλλά και θέματα που «βγάζουν» οι ρεπόρτερ με προσωπική έρευνα και έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία.

Απορώ λοιπόν γιατί «ξαφνιάστηκαν» όσοι έβγαλαν πυρσό διαμαρτυρίας. Δεν πήραν άραγε ποτέ μέρος σε συσκέψεις στελεχών για την αξιολόγηση των θεμάτων της ημέρας; Δεν άκουσαν ποτέ να χτυπά το τηλέφωνο του εκδότη ή του διευθυντή από υψηλά ιστάμενα πρόσωπα και να... παρακαλούν για ειδικό χειρισμό σε θέματα που τους αφορούν; Ή ζουν στον ιδανικό πλανήτη, όπου τις ειδήσεις τις διαμορφώνουν πραγματικά οι δημοσιογράφοι λαμβάνοντας υπόψη τη δεοντολογία του συνδικαλιστικού και κλαδικού τους οργάνου, της ΕΣΗΕΑ;

Ύστερα από 28 χρόνια στο χώρο, γελάω πια με μερικά πράγματα. Ποιος δημοσιογράφος πιστεύει στ' αλήθεια ότι, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση τα τελευταία χρόνια στον Τύπο, μπορεί να διατυπώσει πραγματικά την άποψή του;
Μόνο σε στήλες σαν αυτή εδώ υπάρχει η απόλυτη ελευθερία να διατυπώνουμε την άποψή μας ακόμα κι αν... ερχόμαστε σε κόντρα με την ειδησεογραφία της εφημερίδας. Και αυτό είναι το μεγάλο κίνητρο για έναν επαγγελματία. Να έχει έναν ελεύθερο χώρο για να διατυπώσει τη δικιά του αλήθεια.

Τώρα κάποιοι από τους αναγνώστες μου που δεν γνωρίζουν από τα... μέσα θα αναρωτιούνται τι συμβαίνει και θα πέφτουν από τα σύννεφα με όλες αυτές τις αποκαλύψεις. Αλλά είναι ώρα να γίνουν πιο σωστοί αναγνώστες, επιλεκτικοί σ' αυτά που τους «σερβίρουν» και απαιτητικοί από τους αρθρογράφους που σέβονται και εκτιμούν για το ήθος τους, την καθαρότητα και τον τρόπο γραφής τους.

Η δύναμη είναι στα χέρια σας. Εσείς απορρίπτεται ή αναδεικνύεται τη δουλειά μας. Εσείς είστε η πραγματική δύναμη των μέσων ενημέρωσης, Μη λειτουργείτε ως καταναλωτές αμάσιτης τροφής, αλλά ως αναγνώστες που απαιτούν να σέβονται τη λογική σας. Αν το κάνετε αυτό πολλά πράγματα θα αλλάξουν στο χώρο του Τύπου. Όλο το κύκλωμα θα γίνει πιο... προσεκτικό. Κάθε σελίδα θα έχει ως κυρίαρχο στόχο της, πραγματικά την ενημέρωση του αναγνώστη.

Μέχρι να γίνει αυτό θα συνεχίζουν να γεμίζουν σελίδες με... χαζά, εύπεπτα θέματα και θα αρνούνται, φοβούμενοι τις συνέπειες των ισχυρών, οικονομικά ή πολιτικά, να πουν μεγάλες αλήθειες για τα ζητήματα που θα έπρεπε να είναι κυρίαρχα επειδή απασχολούν αληθινά τους αναγνώστες και την κοινωνία.

Και κάθε τόσο θα «βγαίνουν» κάποιοι τύποι από το χώρο μας και θα ξελαρυγγιάζονται να λένε πως κάποιοι εκδότες «πνίγουν» τις ειδήσεις. Το ζήτημα είναι, όπως έγραψα και στην αρχή του κομματιού, να ξεκαθαρίσουμε τι αποτελεί είδηση και με ποια κριτήρια αξιολογείται η προβολή της. Αλλά αυτό δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Είναι σαν το θεμελιώδες ερώτημα, ποιος έγινε πρώτα, η κότα ή το αβγό;

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης ΡΕΘΕΜΝΟΣ. Χαλαρώστε τώρα λιγάκι, Σαββατοκύριακο έρχεται... Δείτε ΕΔΩ ένα εκπληκτικό PPS που μου έστειλε χθες η Μαριέττα Μουρούτη με γλυπτά μέσα στο δάσος. Έχει και μουσική. Μη βιαστείτε να το... περάσετε στα γρήγορα...
  

Τα περισσότερα παιδιά, ιδιαίτερα όμως τον Ανδρέα Αναγνώστου και τη Θεοδοσία Κοντζόγλου, τους ξέρω πάρα πολλά χρόνια τώρα στο χώρο του Τύπου. Είναι αξιόλογοι συνάδελφοι στη δουλειά τους και καλά παιδιά στη ζωή. Απ' αυτά που λες πως χρειάζεται ο τόπος και τα ΜΜΕ.

Προχθές πήρα ένα SMS στο κινητό μου, ότι ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει το περιοδικό των δημοσιογράφων. Και σήμερα μαζί με τις εφημερίδες το ζήτησα από τον περιπτερά μου. Νο 001. Φρεσκότατο. Και αληθινά ωραίο!

Στάθηκα στο Editorial της σελίδας 6. Και διάβασα όσα ο Ανδρέας καταγράφει ως διευθυντής του περιοδικού. Και λέει αλήθειες: “Το να βγάλεις περιοδικό στις μέρες μας φαντάζει αλλόκοτο. Θεωρείται “αυτοκτονία”, αφού διανύουμε μια βαθιά οικονομική κρίση. Για μας , μια παρέα δημοσιογράφων, ήταν ανάγκη. Αυτή η “υπέρτατατη θεότητα” όπως την αποκαλούσαν οι αρχαίοι Έλληνες”.

Ύστερα πήγα στις 8 – 9 σελίδες και είδα φωτογραφημένη όλη τη Συντακτική Ομάδα. Και μελαγχόλησα. Μεγαλώσαμε παιδιά! Εκατό σελίδες προσεγμένες. Διαλεγμένα θέματα και καλό κασέ. Χωρίς τα εξεζητημένα σελέμπριτης που θα συναντήσεις σε όλα τα έντυπα ποικίλης ύλης.

Το όμορφο “κλείσιμο” της ύλης του πρώτου φύλλου κάνει ο Νίκος Μουλίνος. Κάτι “μου λέει” η φάτσα του στο έντυπο, αλλά δεν θυμάμαι να έχουμε συνεργαστεί κάπου. “Μια ομάδα, μια μικρή ομάδα με μεράκι, με πείσμα, με εσωτερική διάθεση, με τσαμπουκά, έμπειρη, κόντρα στην εποχή που είναι δύσκολη και απαιτητική “ταξιδεύει” στην ανοιχτή θάλασσα της αγοράς, όχι ζητώντας, αλλά αναζητώντας εκλεκτικές συνάφειες και σχέσεις με το μεγάλο κοινό”.

Καλοτάξιδο παιδιά! Εύχομαι από ψυχής τα καλύτερα. Θα σας περιμένουμε με αγωνία κάθε μήνα στα περίπτερα.

• Κι εσείς, οι αναγνώστες μου, αναζητήστε το Attica Press στα περίπτερα, έχει μόνο 3,50 ευρώ. Και για να πάρετε μια “γευση” από τη δουλειά τους, δείτε ΕΔΩ τα περιέχομενα του πρώτου τεύχους κι ΕΔΩ την διαδικτυακή του παρουσία που προηγήθηκε του εντύπου.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/04/2010

Μπορεί να μην είναι έτσι αλλά θα μου επιτρέψετε να το ρισκάρω. Στο τέλος - τέλος το άκουσα τις μέρες που προηγήθηκαν και από πολλούς φίλους που εμπιστεύομαι την κρίση τους.

Αυτή η συγκυρία να πιάσουν τους «εγκεφάλους» μεγάλης τρομοκρατικής οργάνωσης ακριβώς την ημέρα που ανακοινώθηκε το πακέτο «στήριξης» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) των 80 δις ευρώ για τα δύο επόμενα χρόνια εμένα (και όχι μόνο εμένα...) μου βάζουν ψύλλους στ' αυτιά...

Βρε, τι είναι τούτοι; «Άπιαστος» και αποφασισμένος να την... τσακίσει την τρομοκρατία. Στην προηγούμενη θητεία του «εξάρθρωσε» τη 17 Νοέμβρη και τώρα είναι έτοιμος να... ξεκαθαρίσει το τοπίο με τον ΕΛΑ...

Αλλά από τα στοιχεία που έδωσε η ασφάλεια στη δημοσιότητα και στα οποία δημοσιεύθηκαν στον Τύπο, αυτές οι... φάτσες που συνελήφθησαν δεν μου κάνουν για εγκληματίες, βρε παιδί μου...

Έχοντας όμως ισχυρή μνήμη, θυμάμαι πως από την εποχή του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου οι έχοντες την ευθύνη του επικοινωνιακού έφερναν κοντά σε κάθε εθνικό γεγονός και κάτι άλλο δίπλα του, να ισορροπούν την κατάσταση.

Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν... ησυχάσαμε με τις ανακοινώσεις και τις συλλήψεις. Στις λαϊκές γειτονιές οι πολίτες συνεχίζουν να αισθάνονται ανασφαλείς καθώς οι κλοπές είναι σε πρώτο πλάνο.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας είναι η ασκούμενη οικονομική πολιτική και οι επιπτώσεις της. Ανασφάλεια στη δουλειά, μείωση του εισοδήματός μας και μια φορολογία που έρχεται να κάνει ακόμα πιο δύσκολη την καθημερινότητά μας.

Και οι πρώτες δηλώσεις στο περιοδικό «Προφίλ» του επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν περί αποπληθωρισμού μας τρόμαξε ακόμα περισσότερο καθώς προέτρεψε έμμεσα να γίνουν περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα για χάρη της… ανταγωνιστικότητας. Όχι πως δεν το περιμέναμε αλλά διαφορετικά είναι το ακούς τόσο κυνικά.

Ας πανηγυρίζουν λοιπόν τα ΜΜΕ για το κατόρθωμα Χρυσοχοϊδη. Εμάς ουδόλως μας αγγίζουν όλα αυτά. Χορτασμένα είναι, «μπουκωμένα», παίζουν το δικό τους παιχνίδι αποπροσανατολισμού.

Ούτε που θα πέσουμε στην παγίδα τους να δώσουμε καμιά αξία στους διαλόγους προϊόντα υποκλοπών που θα αρχίσουν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Έτσι κι αλλιώς το ξέραμε πάντα πως το σύστημα μπορεί να παρακολουθεί τον καθένα που θεωρεί ύποπτο, ότι λειτουργεί ενάντια στο συμφέρον του.

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να μην περάσουν τα οικονομικά μέτρα που λειτουργούν καθαρά σε βάρος μας. Θα γελάμε και θα λοιδορούμε πρωτοβουλίες για «λαϊκό κουμπαρά» προκειμένου να αποσβεστεί το δημόσιο χρέος.

Και θα θυμώνουμε κάθε φορά που θα διαβάζουμε από περισπούδαστους αρθρογράφους πως δεν μπορεί να συνεχίζαμε να ζούμε με περισσότερα απ' ότι βγάζουμε». Πού τα είδατε αυτά παλικάρια; Μια ζωή, όσο θυμάμαι λιτότητα στη λιτότητα ήταν, από το 1985 ώς τα σήμερα... Πότε προλάβαμε να κάνουμε όλες αυτές τις αλόγιστες σπατάλες; Εκτός κι αν όλα σε αυτά, τα παπαγαλάκια που λειτουργούν ως η φωνή του αφεντικού τους, βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη και τον περιγράφουν...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη ομώνυμη στήλη μου. Και μια όμορφη πρόταση από την Μαριέττα Μουρούτη. Δείτε ΕΔΩ.