ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/04/2010

Μπορεί να μην είναι έτσι αλλά θα μου επιτρέψετε να το ρισκάρω. Στο τέλος - τέλος το άκουσα τις μέρες που προηγήθηκαν και από πολλούς φίλους που εμπιστεύομαι την κρίση τους.

Αυτή η συγκυρία να πιάσουν τους «εγκεφάλους» μεγάλης τρομοκρατικής οργάνωσης ακριβώς την ημέρα που ανακοινώθηκε το πακέτο «στήριξης» από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) των 80 δις ευρώ για τα δύο επόμενα χρόνια εμένα (και όχι μόνο εμένα...) μου βάζουν ψύλλους στ' αυτιά...

Βρε, τι είναι τούτοι; «Άπιαστος» και αποφασισμένος να την... τσακίσει την τρομοκρατία. Στην προηγούμενη θητεία του «εξάρθρωσε» τη 17 Νοέμβρη και τώρα είναι έτοιμος να... ξεκαθαρίσει το τοπίο με τον ΕΛΑ...

Αλλά από τα στοιχεία που έδωσε η ασφάλεια στη δημοσιότητα και στα οποία δημοσιεύθηκαν στον Τύπο, αυτές οι... φάτσες που συνελήφθησαν δεν μου κάνουν για εγκληματίες, βρε παιδί μου...

Έχοντας όμως ισχυρή μνήμη, θυμάμαι πως από την εποχή του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου οι έχοντες την ευθύνη του επικοινωνιακού έφερναν κοντά σε κάθε εθνικό γεγονός και κάτι άλλο δίπλα του, να ισορροπούν την κατάσταση.

Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν... ησυχάσαμε με τις ανακοινώσεις και τις συλλήψεις. Στις λαϊκές γειτονιές οι πολίτες συνεχίζουν να αισθάνονται ανασφαλείς καθώς οι κλοπές είναι σε πρώτο πλάνο.

Το πιο σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας είναι η ασκούμενη οικονομική πολιτική και οι επιπτώσεις της. Ανασφάλεια στη δουλειά, μείωση του εισοδήματός μας και μια φορολογία που έρχεται να κάνει ακόμα πιο δύσκολη την καθημερινότητά μας.

Και οι πρώτες δηλώσεις στο περιοδικό «Προφίλ» του επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος Καν περί αποπληθωρισμού μας τρόμαξε ακόμα περισσότερο καθώς προέτρεψε έμμεσα να γίνουν περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα για χάρη της… ανταγωνιστικότητας. Όχι πως δεν το περιμέναμε αλλά διαφορετικά είναι το ακούς τόσο κυνικά.

Ας πανηγυρίζουν λοιπόν τα ΜΜΕ για το κατόρθωμα Χρυσοχοϊδη. Εμάς ουδόλως μας αγγίζουν όλα αυτά. Χορτασμένα είναι, «μπουκωμένα», παίζουν το δικό τους παιχνίδι αποπροσανατολισμού.

Ούτε που θα πέσουμε στην παγίδα τους να δώσουμε καμιά αξία στους διαλόγους προϊόντα υποκλοπών που θα αρχίσουν να βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Έτσι κι αλλιώς το ξέραμε πάντα πως το σύστημα μπορεί να παρακολουθεί τον καθένα που θεωρεί ύποπτο, ότι λειτουργεί ενάντια στο συμφέρον του.

Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για να μην περάσουν τα οικονομικά μέτρα που λειτουργούν καθαρά σε βάρος μας. Θα γελάμε και θα λοιδορούμε πρωτοβουλίες για «λαϊκό κουμπαρά» προκειμένου να αποσβεστεί το δημόσιο χρέος.

Και θα θυμώνουμε κάθε φορά που θα διαβάζουμε από περισπούδαστους αρθρογράφους πως δεν μπορεί να συνεχίζαμε να ζούμε με περισσότερα απ' ότι βγάζουμε». Πού τα είδατε αυτά παλικάρια; Μια ζωή, όσο θυμάμαι λιτότητα στη λιτότητα ήταν, από το 1985 ώς τα σήμερα... Πότε προλάβαμε να κάνουμε όλες αυτές τις αλόγιστες σπατάλες; Εκτός κι αν όλα σε αυτά, τα παπαγαλάκια που λειτουργούν ως η φωνή του αφεντικού τους, βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέπτη και τον περιγράφουν...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη ομώνυμη στήλη μου. Και μια όμορφη πρόταση από την Μαριέττα Μουρούτη. Δείτε ΕΔΩ.