Τα λουλούδια ομορφαίνουν τις ζωές μας. Και μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα!

Durmaz1.060522
Ο φίλος μας Yaşar Durmaz από τη Σμύρνη της Τουρκίας, "ανεβάζει" καθημερινά υπέροχες φωτογραφίες με λουλούδια, σαν αυτά που σας έχουμε σήμερα, στον τοίχο του στο Facebook. Μας αρέσουν πολύ και δεν παραλείπουμε να κάνουμε ένα λάικ στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη. Δείτε ΕΔΩ μερικά λουλούδια του.

durmaz1.240522
Είναι από τις όμορφες αναρτήσεις στο διδίκτυο που μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για τη ζωή. Και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αν αυτά τα λουλούδια αντέχουν και συνεχίζουν να είναι τόσο όμορφα, μπορούμε κι εμείς, σίγουρα, να συνεχίζουμε να δίνουμε, με αξιοπρέπεια, τις μάχες μας στην καθημερινότητα μας. Δείτε άλλο ένα δημοσίευμα του ΕΔΩ.

Durmaz2.060522
Ομορφιές ξεχωριστές, με τις οποίες είναι γεμάτη ολόκληρη η γη και όχι μόνο ο μικρόκοσμος μας. Για την Σμύρνη, την πόλη της Τουρκίας που μένει ο Yaşar Durmaz έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αν και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πάμε. Δείτε ΕΔΩ καθώς, στόχος μας είναι να γνωρίσουμε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου, μπορούμε. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

durmaz2.240522
Θα συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε σ' αυτό το site, όσο η αφορμή με τα λουλούδια είναι εδώ... Κι όσο τα λουλούδια "κρατάνε" τη ζωντάνια τους, τόσο αυτά θα γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, όλο και πιο όμορφα. Κάθε εποχή έχει πραγματικά υπέροχα πράγματα να μας δώσει. Ακόμα κι όταν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, λόγω των οιώσεων της εποχής...

Durmaz3.060522

Ολοκληρώσαμε και τα 870.000 «κλικ» και πάμε για τα 880.000! Σταθερά μπροστά…

Posted in Επικαιρότητα

rula.viki
Δυο φίλες που φωτογραφήθηκαν χθες στη Μαλακάσα και ανέβασαν στον τοίχο τους στο Facebook τη φωτογραφία τους. Η Βίκυ και η Ρούλα. Τις είδα εκεί και μιλήσαμε…

malakasa1.150315
Δύο γενικά πλάνα από το μεσημεριανό διάλειμμα της Συνέλευσης Περιοχής μας, χθες στη Μαλακάσα. Ήταν όμορφα, παρέες – παρέες, καθώς κάθονταν για φαγητό…

malakasa2.150315
Συζητούσαν, είχαν την ευκαιρία να κάνουν καλές συναναστροφές. Το ένιωσα και ούτε έμεινα στιγμή, μόνος. Όλο και κάποιους αγαπημένους ανθρώπους θα έβλεπα και θα ανταλλάσαμε μερικές κουβέντες…

Ένας ακόμα μικρός σταθμός ολοκληρώθηκε χθες, καθώς το κοντέρ του μετρητή επισκεψιμότητας, δεξιά στη μπάρα του Site μας, ξεπέρασε τα 10.000 τελευταία «κλικ» από διαφορετικές Ι.Ρ. φτάνοντας αισίως τις 870.000 και βάζοντας πλώρη για τις 880.000.

Είναι ωραίο να βλέπεις και να αισθάνεσαι αυτή την αποδοχή. Έχεις την αίσθηση, ότι κανένας λόγος δεν πάει χαμένος, αντίθετα βρίσκει καρδιές να ακουμπήσει. Και χαίρομαι γι’ αυτό.

Πιο πολύ όμως χαίρομαι όταν διαπιστώνω την αληθινή τους παρέμβαση, καθώς συναντώ ανθρώπους στο δρόμο μου που μου μιλούν με αγάπη γι’ αυτό. Όπως χθες, στη Συνέλευση Περιοχής που είχαμε στη Μαλακάσα… Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που με πλησίασαν χαρούμενοι για τη συνάντηση, λίγο πριν αρχίσει η Συνέλευση ή στο μεσημεριανό διάλειμμα, για να μου πουν δυο καλά λόγια για το ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και τις αναρτήσεις εδώ…

Και χαίρομαι πιο πολύ, γιατί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν σχόλια στο Site σχετικά με τα δημοσιεύματα ή στέλνουν e-mail ή εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που δίνουν τα κοινωνικά δίκτυα για σχόλια και κουβέντα που ενθαρρύνει…

Ξέρετε, όπως την εισπράττετε εσείς, όταν διαβάζετε κάποιο καλό κομμάτι εδώ, έτσι συμβαίνει και σε μένα με όποιον τρόπο κι αν επιλέγετε να κάνετε αυτή την επικοινωνία μαζί μου. Ακόμα και μέσω του τηλεφώνου, SMS ή Viber.

Λέω πως αυτό, είναι πιο πολύ από την όποια αναγνωσιμότητα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ που δεν είναι καθόλου λίγη, αν σκεφτείς πως ένας άνθρωπος και μόνο, επιμελείται και φροντίζει όλη αυτή την καθημερινή ενημέρωση, επικοινωνία και δράση…

Ναι, παίρνω κουράγιο και δύναμη από αυτή την αμφίδρομη σχέση… Διότι όλη η υπόθεση θέλει το χρόνο της, δεδομένου ότι εγώ είμαι της παλιάς σχολής, εκείνης που γράφει ακόμα με την πένα ή το στυλό και στη συνέχεια, ελλείψει γραμματέως, δακτυλογραφώ τον εαυτό μου, για να μπορώ να κάνω την ανάρτηση μου…

Μ’ αρέσει όμως… Είναι κομμάτι του εαυτού μου, η συντροφιά μου, η παρέα μου... Κι όταν βλέπω τα σχόλια σας, πράγμα που σημαίνει πως «ακούμπησε» κάποιους, τότε είμαι πολύ χαρούμενος και δεν νιώθω, ούτε την κούραση, ούτε την «υποχρέωση» της καθημερινής παρουσίας εδώ, ως βάρος.

Για μένα είναι πια μια μορφή έργου, μια μαρτυρία, καθώς ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ έρχεται καθημερινά σε επαφή με πολλούς ανθρώπους, πέρα από τους αδελφούς, που δεν έχουν ακούσει ποτέ για τον Ιεχωβά Θεό.

Μπορεί λοιπόν να πει κανείς ότι γίνεται μια άλλης μορφής μαρτυρία, ώστε να μάθει ο πολύς κόσμος για την Αλήθεια. Κι αυτό με χαροποιεί διπλά, επειδή γίνεται με έναν προσεκτικό τρόπο, ώστε να μη δίνεται μομφή, αλλά αίνος στο Όνομα Του. Και αυτό, από όποια πλευρά κι αν το δεις, είναι πολύ μεγάλη υπόθεση…

Ενθάρρυνση που έρχεται από τη Θεσσαλονίκη, την πρωτεύουσα της Βόρειας Ελλάδας

Posted in Μαρτυρίες

pasxalis.thess
Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ παρακολουθεί όσα συμβαίνουν γύρω μας και μας αφορούν... Ιδιαίτερα επικεντρώνει στη δράση αδελφών από την οποία μπορούμε να πάρουμε ενθάρρυνση... Όσο μπορεί βέβαια, ένα προσωπικό Site…. Σήμερα, λέω να σας πάρω, να πάμε μια βόλτα στη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα στη όμορφη Θεσσαλονίκη. Εδώ ο αδελφός Πασχάλης Γεμενετζής, 90 ετών, 60 χρόνια, παρακαλώ, τακτικός σκαπανέας...

me.marina.thess
Ένα πολύ όμορφο στιγμιότυπο... Είναι ο αδελφός Πασχάλης με την αδελφή Μαρίνα από την κεντρική εκκλησία της Θεσσαλονίκης. Έχουμε δημοσιεύσει κι άλλοτε φωτογραφία της στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, να κάνει έργο. 80 ετών σκαπάνισσα... Άνθρωποι σαν αυτούς μας δίνουν κουράγιο και δύναμη, να συνεχίσουμε να προσφέρουμε με περισσότεροι δύναμη και να βοηθάμε ανθρώπους να γνωρίσουν την Αλήθεια, για να σωθούν…

pasxalis1.thess
Ο Πασχάλης γεννήθηκε το 1926. Η καταγωγή του είναι από το Αιδινίο της Μ. Ασίας... Προσφυγάκι, δηλαδή... Μέχρι το 1956 έμενε στο χωριό, Θόλος Σερρών… Γνώρισε την Αλήθεια το 1956. Όταν ο γιός του Κωνσταντίνος ήταν μόλις δύο (2) ετών, χώρισαν με την σύζυγο του, λόγω της Αλήθειας και σε δύο χρόνια ξανάσμιξαν, γιατί εκείνη γνώρισε την Αλήθεια… Αμέσως άρχισε ο διωγμός… Έφυγαν από τη μικρή κοινωνία του χωριού και πήγαν στη Θεσσαλονίκη. Εδώ, μιλάει με ένα τεράχρονο κοριτσάκι για τον Χριστό...

me.to.gio.tu
Ήταν κάτι που έκαναν πολλοί, εκείνη την περίοδο... Η εσωτερική μετανάστευση ανθούσε... Από τότε, είναι τακτικός σκαπανέας… Η σύζυγος του πέθανε νωρίς και τώρα μένει με την κόρη του, την Ρεβέκκα. Από το 1987 έως το 1992 υπηρέτησε ως ειδικός σκαπανέας στις περιοχές της Αμφιλοχίας και της Αταλάντης… Από το 1977, όταν έγιναν τα πρεσβυτέρια, είναι πρεσβύτερος… Το 2.000 έκανε εγχείρηση καρδιάς, με τρία μπάι πας… Ωστόσο αυτό δεν τον σταμάτησε από το σκαπανικό… Εδώ με τον γιό του Κωνσταντίνο.

kostas.viki
Ο αδελφός Πασχάλης είναι «ζωντανός» άνθρωπος, περπατά πολλά χιλιόμετρα καθημερινά και είναι το πρότυπο πολλών μέσα στην εκκλησία του… Το πρόγραμμα του έχει ως εξής: καθημερινά από τις 9 το πρωί κατεβαίνει στην Αριστοτέλους για έργο δρόμου, μέχρι τη μία το μεσημέρι… Βγάζει ίσα με 100 ώρες το μήνα, έργο... Υπόδειγμα πίστης και ζήλου.... Είπατε, τίποτα; Στη φωτογραφία, ο γιός του Κωνσταντίνος με τη γυναίκα του, Βίκυ, σε πιο νεαρή ηλικία...

panos.rosofoni.thess
Ο αδελφός Παναγιώτης Στεργιάδης που εικονίζεται σ’ αυτήν τη φωτογραφία, είναι από τη Γεωργία, 80 χρονών, τακτικός σκαπανέας. Είναι 30 χρόνια στην Αλήθεια και είναι από την Ρωσική Δυτική, εκκλησία της Θεσσαλονίκης… Η Θεσσαλονίκη έχει πέντε ρώσικες εκκλησίες. Η γυναίκα του, η Σοφία, είναι αρκετά χρόνια στην Αλήθεια όπως και τα παιδιά του...

konstantinos.viki
Ο Κωνσταντίνος Γεμενετζής, χειμώνα, επί το έργο... Με τα περιοδικά της οργάνωσης στο σταντ, στους δρόμους της Θεσσαλονίκης... Η δική του εκκλησία είναι οι Συκιές Νοτία, Θεσσαλονίκης που ανήκει στην 4η Περιοχή, μια εκκλησία με 87 ευαγγελιζόμενους στην οποία οι 14 είναι τακτικοί σκαπανείς... Ο Κωνσταντίνος κάνει έργο και από το διαδίκτυο με το κωδικό όνομα K.V. GEMENTZS μαζί με τη γυναίκα του Βίκη στο Google+ όπου και «μιλούμε» συχνά.

altino.thess
Ονομάζεται Αλτίνος, αδελφός από την αλβανική εκκλησία της Θεσσαλονίκης... Γνώρισε την Αλήθεια, όταν τον κτύπησε μια χειροβομβίδα, τότε, με τα επεισόδια που έγιναν στην Αλβανία με τον Μπερίσα... Βλέπεις, καμιά φορά τα προβλήματα οδηγούν σε καλό… Και δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η μόνη φορά που μαθαίνουμε κάτι τέτοιο…

Πρεσβύτερος, ετών 106 (στα 107) μας δείχνει με τη ζωντάνια του το φωτεινό μονοπάτι…

Posted in Μαρτυρίες

Ετούτο το ραντεβού ήταν να γίνει εδώ και πολύ καιρό… Από τον περασμένο Δεκέμβρη, τα συζητούσαμε… Να βρούμε την κατάλληλη ευκαιρία, να πάω και να γνωρίσω από κοντά τον αδελφό Περικλή Γιαννουρή από το χωριό Σταυρωμένος της Σητείας Κρήτης, ετών 106 (σε τρεις μήνες θα μπει στα 107!). Και να, που χθες τα καταφέραμε… Ακούστε τον να μιλά και θαυμάστε τη ζωντάνια του και την ενεργητικότητα του…

gialuris1.130315
Δεν με εμπόδισε ο καιρός… Τίποτα δεν θα μπορούσε να με σταματήσε. Είχα διαβάσει τη βιογραφία του, όπως την έγραψε ο ίδιος στη ΣΚΟΠΙΑ του 2003. Δείτε ΕΔΩ. Την είχα δημοσιεύσει κι εγώ στο Site αυτό και ήθελα οπωσδήποτε να πάω στο προσδιορισμένο ραντεβού μας. Και τα κατάφερα… Ήμουν εκεί στην ώρα μου, παρά το ψιλόβροχο που έριχνε στο Λεκανοπέδιο εκείνη την ώρα…

gialuris2.130315
Έντεκα το πρωί της Παρασκευής, όπως είχαμε συνεννοηθεί, ήμουν εκεί… Στο σπίτι της κόρης του Ρένας, στο Αιγάλεω… Σε μια κουβέντα γνωριμίας που ξεπέρασε κάθε καθορισμένο όρια και κράτησε κοντά δυόμιση ώρες . Κι εκείνος, ακούραστος όπως ήταν, είχε διάθεση και για περισσότερο… Χωρίς καμιά υπερβολή, ενθουσιάστηκα από τη γνωριμία… Και ωφελήθηκα από τα όσα άκουσα.

gialuris3.130315
Τη ζωή του, λίγο – πολύ την έχει καταγράψει, όπως είπαμε ο ίδιος ύστερα από αίτημα του Γραφείου Τμήματος στη ΣΚΟΠΙΑ. Αλλά ένιωσε την ανάγκη να μου μιλήσει ο ίδιος γι’ αυτή την εμπειρία του. Επισημαίνοντας πόσο προσεκτικοί ήταν οι αδελφοί στο Γραφείο Τμήματος. Πριν δημοσιευθεί τον βρήκαν, λέει, και του διάβασαν το κείμενο της αυτοβιογραφίας, επειδή, ότι έγραψε ο ίδιος ήταν πολύ μεγάλο και χρειάστηκε να γίνουν κάποιες περικοπές… Δεν ήθελαν με τίποτα να αλλοιωθεί το νόημα όσων έλεγε…

gialuris4.130315
Εδώ, σε μια φωτογραφία μαζί με τα παιδιά του, Ρένα και Γιώργο… Ο ίδιος μίλησε με πολύ σεβασμό και αγάπη γι’ αυτά, όπως και για τη σύζυγο του, το «καμάρι του» όπως την έλεγε που έχασε τον περσινό Σεπτέμβρη… Και εκείνοι τον προσέχουν σαν τα μάτια τους . Είναι σίγουρα ένας θησαυρός εν ζωή. Ένα ζωντανό παράδειγμα ακεραιότητας και πίστης για όλους μας…

gialuris5.130315
Ήμουν εκεί, δίπλα του και δεν το πίστευα… Προσπάθησα να διαχειριστώ το ζήτημα με όση περισσότερη διακριτικότητα ήταν δυνατή. Ούτε μπλοκ σημειώσεων χρησιμοποίησα, ούτε δημοσιογραφικό μαγνητόφωνο... Δεν ήθελα με τίποτα να του αποσπάσω την προσοχή. Είχα μόνο προσηλωμένη την καρδιά μου και το μυαλό μου στα λόγια του και ρουφούσα την κάθε λέξη του, σαν σφουγγάρι…

gialuris6.130315Με τα αστεία του, με τα λόγια του, χαλάρωνε την ατμόσφαιρα και μας… το «χρέωσε» κιόλας, λέγοντας πως εμείς «φταίμε» που ανοίξαμε τους κρουνούς της μνήμης του… Ήταν τόσο όμορφα και εποικοδομητικά αυτά που ακούσαμε… Από τα δύσκολα χρόνια της εξορίας στη Μακρόνησο ώς τώρα στην εκκλησία Αιγάλεω Νοτία που ανήκει και είναι, τιμητικά, πρεσβύτερος. Πριν λίγες μέρες το πρεσβυτέριο πήγε σπίτι του για να συμμετάσχει και ο ίδιος…

gialuris7.130315
Εκεί όμως που κόντεψα να… πάθω με την τόλμη του και την αποφασιστικότητα του, ήταν όταν τον είδα να χειρίζεται το τάμπλετ του με περισσή άνεση... Ήξερε να το ανοίγει, να βρίσκει τη Γραφή και μου διάβασε μάλιστα πολύ καθαρά μερικά εδάφια… Αυτή ήταν επίσης άλλη μια πλευρά του που μου άρεσε πολύ… Η προσαρμογή του στο σήμερα… Θεωρούσε την τεχνολογία, εργαλείο και τη χρησιμοποιούσε στο έργο του…

gialuris8.130315
Ο αδελφός Γιαννουρής, πέρα από το τάμπλετ του, έχει και τον προσωπικό του ηλεκτρονικό υπολογιστή. Σταθερό. Με πύργο και οθόνη. Και κάνει έργο, μ’ αυτόν… Όπως έκανε στα νιάτα του με τη γραφομηχανή του, μια κλασική OLIVETI. Γράφει και στέλνει δεκάδες επιστολές με στόχο, άνθρωποι που έχουν καθαρή καρδιά να γνωρίσουν την Αλήθεια για τον Ιεχωβά Θεό. Τι ευλογία, ήταν για μένα μια τόσο όμορφη επαφή και γνωριμία…

Το ξέρετε το τραγούδι «λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά»; Θυμηθείτε το!

Posted in Δημοσιογραφικά

waterfall

Πήρα δυο όμορφες εικόνες από το διαδίκτυο, δανεικές να προβάλω αυτή την ομορφιά γύρω μου… Γιατί υπάρχει, προφανώς υπάρχει κι αν δεν το βλέπουμε, είναι δικό μας το πρόβλημα… Για να κάνουμε μια προσπάθεια ακόμα… Χαμογελάστε…
anixiatiki.anatoli
penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 14/03/2015

Είναι γνωστό το παλιό τραγούδι που κάποια στιγμή όλοι σιγοτραγουδήσαμε στα νιάτα μας. Μερικοί το τραγουδάνε ακόμα… Κι έχουν δίκιο. Αποτυπώνει μια πραγματικότητα με τον καλύτερο τρόπο, καθώς λέει πολύ πρακτικά πράγματα: «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολύ δουλειά». Είναι το ρεφραίν, είναι οι στίχοι, τι σημασία έχει; Το βέβαιο είναι ότι, σε τούτο τον τόπο μιλάμε πολύ, ατέλειωτα και κάνουμε λίγα.

Ιδού λοιπόν μερικές σκέψεις που αφορούν ακριβώς αυτή την κατάσταση προκειμένου να προβληματιστούμε λίγο σε σχέση με ότι συμβαίνει ή για την ακρίβεια με ότι δεν… συμβαίνει.

Σε λίγο κλείνουν δύο μήνες μετά τις εκλογές της 15ης Γενάρη και τι έχουμε δει ως τώρα; Μια νέα κυβέρνηση που στριμωγμένη από τους καλούς «φίλους – εταίρους και δανειστές μας», δεν έχει ασχοληθεί ακόμα με τίποτα το ουσιαστικό… Μόνο δηλώσεις σχετικά με το τι θα πράξει στο μέλλον… Ας τους θυμίσει κάποιος, διακριτικά, πως δεν κάνουν αντιπολίτευση. Ο λαός τους έδωσε ψήφο για να κυβερνήσουν… Και είναι κυβέρνηση…

Αλλά για να κυβερνήσουν, μάλλον χρειάζεται να πάνε στα υπουργεία τους, αντί να είναι καθημερινά στα πρωινάδικα, σε ανόητες συζητήσεις, όπου δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος και όπου… εξελίσσεται σε ένα θόρυβο και τίποτε άλλο.

Να σας εκμυστηρευτώ ότι όσο και αν με ενδιαφέρει, λόγω και της εργασίας μου η ενημέρωση, είναι αδιανόητο να διαθέσω σπάταλα, τόσο χρόνο για το τίποτε…. Όμως αυτοί, κάποιοι δημοσιογράφοι – φαφλατάδες παρέα με αρχόσχολους πολιτικούς που πάνε εκεί, όντας στην αντιπολίτευση για να γκρινιάξουν, να σχολιάσουν, να λοιδορήσουν τους κυβερνητικούς αξιωματούχους που είναι επίσης εκεί για να στηρίξουν την πολιτική τους. Έτσι, τουλάχιστον, νομίζουν…episimansis

Αλλά, αν δεν κάνω λάθος, αυτό είναι κάτι που οφείλουν να το κάνουν στη Βουλή. Εκεί θα υποστηρίξουν τα νομοθετήματα τους, τα οποία ενδεχομένως και εφόσον κινηθούν στη λογική των εξαγγελιών τους, θα κάνουν τη διαφορά.

Οι πολίτες την περιμένουν αυτή τη διαφορά. Γι’ αυτόν, ακριβώς το λόγο απέρριψαν τους προηγούμενους, τη συγκυβέρνηση δηλαδή Σαμαρά – Βενιζέλου. Περιμένουν μια ανάσα, να δουν να σταματά η αδικία που τους αφορά, να μπει ένα τέλος σε αυτό που κάποιοι, επιλεκτικά μάθανε να λένε πως, τάχα μου, το κράτος έχει συνέχεια… Δεν έχει καμιά συνέχεια αδέλφια, διότι απλά είναι ανύπαρκτο. Κι αν συνεχίζει να λειτουργεί υποτυπωδώς, αυτό έχει να κάνει με καθαρή τύχη και την καλή θέληση των πολιτών του, όχι όλων βεβαίως, των συνήθη «υπόπτων».

Ας φύγουν από την τηλεόραση και τα πρωινάδικα οι υπουργοί! Δεν έχουν θέση εκεί. Ας ασχοληθούν με το πραγματικό κυβερνητικό έργο… Ας αρχίσουν να φέρνουν στη Βουλή νομοθετήματα, που θα δείχνουν ότι οι προθέσεις τους μπορεί να υλοποιηθούν. Ας αρχίσουν, επιτέλους, να κυβερνούν!

Λυπάμαι που το λέω, αλλά μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν το έχουμε δει… Δυο μήνες έφυγαν σαν αέρας κι άλλοι τρεις επίσης θα φύγουν και ύστερα η θηλιά στο λαιμό μας από την Ε.Ε. θα αρχίσει να σφίγγει με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μαζέψουν τα αμάζευτα…

Το χειρότερο θα είναι ότι θα… στείλουν όσο πιο μακριά γίνεται την ελπίδα που χρησιμοποίησαν στο προεκλογικό σύνθημα τους. Αυτήν που τους έδωσε το προβάδισμα. Ας ανασκουμπωθούν λοιπόν και ας δουλέψουν…

Οι χαμηλοσυνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι (όσοι εν πάση περιπτώσει έχουν ακόμα δουλειά…) θέλουν να δουν φως, όπως και οι άνεργοι που ονειρεύονται να βρουν μια αξιοπρεπή δουλειά και ένα μισθό για να ζήσουν. Θα τους δώσουν αυτή τη χαρά, έστω και κοντοπρόσθεσμα; Το οφείλουν…

Για να μη διαψευστεί για άλλη μια φορά το πολιτικό σύστημα και μάλιστα τόσο γρήγορα… Φοβάμαι, ότι με συνείδηση προχωρούν σ’ αυτό… Τι κρίμα. Ανέβασαν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί, αύριο Σάββατο 14/03/2015, στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Παρακολούθησα τη Γεν. Συνέλευση του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Posted in Επικαιρότητα

gen.sinelefsi1.110315
Στο Σωματείο των Συνταξιούχων ΗΣΑΠ έχω τη δημοσιογραφική επιμέλεια της διμηνιαίας εφημερίδας «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος», για περισσότερες από δύο δεκαετίες, τώρα… Τι πιο φυσικό λοιπόν να βρεθώ στην εκλογοαπολογιστική τους Συνέλευση που πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη 11/03/2015 στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ.

gen.sinelefsi2.110315
Ολόκληρο το Διοικητικό Συμβούλιο ήταν στο πάνελ της Συνέλευσης. Σύμφωνα με το καταστατικό «απολογούνταν» για τη διετή δράση του, μέσω του γραμματέα του, Νίκου Μητρόκωστα. Με μικρές μόνο παρεμβολές από συγκεκριμένους ανθρώπους που συνηθίζουν να δικαιώνουν την παρουσία τους, μέσα από άγονη γκρίνια…

gen.sinelefsi3.110315
Η αίθουσα στον ημιώροφο του ξενοδοχείου ΤΙΤΑΝΙΑ ήταν γεμάτη από μέλη του Σωματείου, συνταξιούχους που θεώρησαν επιβεβλημένο να είναι εκεί, να ακούσουν και να μιλήσουν, εφόσον το έκριναν σκόπιμο. Να συγχαρούν ή να κάνουν κριτική για τη δράση του απερχόμενου Δ.Σ.

gen.sinelefsi4.110315
Στο βήμα ο επί πολλά χρόνια πρόεδρος του Σωματείου και σήμερα πρόεδρος του Μουσείου Ηλεκτρικού Σιδηρόδρομου, Μανώλης Φωτόπουλος… Μ’ αυτόν, ως πρόεδρο, ξεκίνησα τη συνεργασία μαζί τους, καθώς από κοινού βγάλαμε τον «ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ Σιδηρόδρομο»… Δίπλα του, όρθιος, ο νυν πρόεδρος, Θύμιος Ρουσιάς.

gen.sinelefsi5.110315
Άλλη μια πλευρά της αίθουσας που πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση… Πάντα είχε πολύ κόσμο… Και δεν είναι καθόλου υπερβολή, αυτό που λέχθηκε και χθες δημόσια από το βήμα, ότι πολλά Σωματεία που καλύπτουν εν ενεργεία εργαζόμενους θα ζήλευαν αυτή την πολυπληθή παρουσία…

gen.sinelefsi6.110315
Όμως, τίποτα δεν γίνεται τυχαία και τίποτα δεν χαρίζεται… Αυτή τη σχέση εμπιστοσύνης, την έχουν οικοδομήσει με το χρόνο… Το Σωματείο είναι ανοιχτό σε όλους... Βρίσκεται στον τερματικό σταθμό του ηλεκτρικού, στον Πειραιά και από εκεί περνάνε καθημερινά πολλοί για να πουν μια καλημέρα, να πιουν μια ρακή, να κουβεντιάσουν…

gen.sinelefsi7.110315
Επιπλέον κατάφεραν να βγάλουν από πάνω του, κάτι που «ταλαιπώρησε» πολύ το συνδικαλιστικό κίνημα στις δεκαετίες του ’80, του ’90 και του 2000: Τον έντονο κομματισμό. Εδώ, αυτό δεν υπάρχει, εκτός από κάποιους, ευτυχώς ελάχιστους, δακτυλοδεικτούμενους, που θέλουν να το τονίζουν μόνοι τους… Δεν το ενθαρρύνουν όμως, αυτό είναι βέβαιο.

gen.sinelefsi8.110315
Εκείνο που μετράει είναι το κοινό συμφέρον της υπεράσπισης των κατακτήσεων τους και αυτό που τους ενώνει είναι οι μνήμες από το χώρο της εργασίας, όσο ήταν στην ενεργό υπηρεσία... Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι δίδουμε τόσο χώρο στην εφημερίδα σε κάθε έκδοση, στις μνήμες... Με αυτές και γι’ αυτές, ζουν. Και αγαπούν ότι δημιούργησαν. Και λυπούνται όταν το βλέπουν να καταστρέφεται…

Όλοι στη γειτονιά του, έμαθαν κρυφά τη νοηματική για να του κάνουν έκπληξη!

Posted in Επικαιρότητα

Μια ολόκληρη γειτονιά συνωμότησε για καλό σκοπό: Για να μην νιώθει διαφορετικός ο νεαρός με προβλήματα ακοής. Στο τέλος όλοι ξεσπούν σε κλάματα. Δείτε το βίντεο.

Το διαβάσαμε στο διαδίκτυο και είδαμε το συγκεκριμένο βίντεο να κάνει τον κύκλο του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Είναι πραγματικά ιδιαίτερα συγκινητικό στις μέρες μας, ξαφνιαστήκαμε και το καταχωρούμε στο Siteμας για να δώσουμε λίγη ελπίδα στους αναγνώστες μας πως τίποτα δεν τέλειωσε, ο αγώνας συνεχίζεται και η νίκη είναι μπροστά…

Αυτή είναι μια πρώτη δική μου ανάγνωση. Ασφαλώς μπορείτε να κάνετε κι άλλες, καλύτερες. Τις περιμένω. Να τις μοιραστούμε. Για να ενθαρρυνθούμε όλοι. Το χρειαζόμαστε.

Αναφέρεται στο δημοσίευμα.

Ο Muaharrem είναι ένας νεαρός με προβλήματα ακοής που ζει στην Κωνσταντινούπολη. Μια μέρα καθώς βγαίνει από το σπίτι του μαζί με την αδελφή του, τον περιμένει μια έκπληξη. Οι περαστικοί αρχίζουν να τον χαιρετούν στη νοηματική γλώσσα.

Ο περαστικός, ο φούρναρης, κάποιος που ψωνίζει φρούτα.

Ακόμα και ο ταξιτζής όπου επιβιβάζονται, του απευθύνεται στη νοηματική.

Όταν ο νεαρός συνειδητοποιεί ότι αυτό μόλις έζησε έχει καταγραφεί ήταν σκηνοθετημένο και έχει καταγραφεί από κάμερες ξεσπάει σε κλάματα και όλοι εμφανίζονται δίπλα του και τον αγκαλιάζουν.

Σκοπός του βίντεο ήταν η ανάδειξη της νέας υπηρεσίας γνωστής εταιρείας τεχνολογίας, που προσφέρει εξυπηρέτηση πελατών στη νοηματική για ανθρώπους με προβλήματα ακοής.

Το βίντεο έχει γίνει viral με πάνω από 3 εκ. προβολές.
  • Αναδημοσίευση από το http://www.thetoc.gr/ Tης Ελίνας Μαμμή

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού παρών στο 3ο Φεστιβάλ Κρητικής Κουζίνας…

Posted in Κρήτη

sef1a.090315
Τι όμορφη έκπληξη να ανοίγω τον υπολογιστή μου και να βλέπω τη δυναμική δράση του Πολιτιστικού συλλόγου του χωριού μου καθώς συμμετείχε στο 3ο Φεστιβάλ κρητικής Κουζίνας… Τι αφορά αυτό το Φεστιβάλ; Δείτε ΕΔΩ ένα ενημερωτικό σημείωμα…

sef1.090315
Οι δύο σεφ που εκπροσώπησαν το χωριό μας. Πρόκειται για τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Γιώργο Μαυραντωνάκη και την Κατερίνα Φρουδάκη. Χαρακτηριστικό το πήλινο τσουκάλι. Κάνει πιο νόστιμο το φαγητό. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

sef2.090315
Φυσικά το ΚΡΗΤΗ TV δεν θα έχανε ένα τέτοιο γεγονός… Ήταν εκεί και παρουσίασε την εκδήλωση με τον καλύτερο τρόπο, παίρνοντας εικόνες και μικρές συνεντεύξεις παρουσιάσεις από όσους πήραν μέρος στην εκδήλωση. Δείτε κι άλλα σχετικά ΕΔΩ.

sef3.090315
Περήφανη η ομάδα με πρώτους τους σεφ, φωτογραφίζεται μπροστά στον πάγκο της… Σε κάθε περίπτωση είναι ωραίο να διαπιστώνεις ότι νέοι άνθρωποι αγωνίζονται για την διατήρηση της παράδοσης. Περισσότερα γι το ίδιο θέμα, δείτε ΕΔΩ.

sef4.090315
Το φαγητό με το οποίο διαγωνίζονταν η ομάδα του χωριού, ένα παλιό παραδοσιακό. Όπως φαίνεται καθαρά στην πρώτη φωτογραφία ήταν αρνάκι με άγρια χόρτα, γιαχνί. Αχ, να είχα ένα πιάτο στο τραπέζι μου, απόψε… Πολύ θα το ήθελα. Δείτε κι άλλα για το φεστιβάλ ΕΔΩ.

sef5.090315
Η ομορφιά της προετοιμασίας και της εκτέλεσης της συνταγής μοναδική… Μαγείρεψαν εκεί, μπροστά στον κόσμο που τους έβλεπε, όπως άλλωστε και όλοι οι διαγωνιζόμενοι… Μπράβο τους και για τη συμμετοχή (που δεν είναι η πρώτη) και για τη θετική παρουσία. Δείτε κι ΕΔΩ.

sef6.090315
Ο Γιώργος μιλάει στο μικρόφωνο της ΚΡΗΤΗ TV, ενώ είναι πάνω από το τσουκάλι του. Υποθέτω πως κάνει δηλώσεις σε σχέση με το φαγητό που ετοιμάζει. Έχοντας ανάλογη εμπειρία από την TV που παρουσιάζει τόσες εκπομπές για το φαγητό, σχεδόν είμαι βέβαιος. Δείτε κι ΕΔΩ.

sef7.090315
Περήφανη η Κατερίνα επιδεικνύει το πιάτο της ομάδας… Δίπλα της και ο Γιώργος για τον οποίο, ομολογώ δεν γνώριζα την ενασχόληση του με την κουζίνα… Του αξίζει διπλό έπαινος για την ευπρόσωπη παρουσία της ομάδας. Γνωρίστε κι άλλα ενδιαφέροντα για το 3ο Φεστιβάλ ΕΔΩ.

sef8.090315
Η ομάδα μας μπροστά στην κριτική επιτροπή, άκουσε τα καλύτερα… Μπράβο τους για άλλη μια φορά. Πέρα από τα όποια βραβεία που μπορεί να αφορούν επαγγελματίες το πιο σημαντικό είναι να πείσεις πως έχει μια πολύ όμορφη κουζίνα που αντέχει στο χρόνο. Δες κι ΕΔΩ ένα κρητικό site για τη μαγειρική.

sef9.090315
Αξίζει επίσης ένα μεγάλο μπράβο σε όσους στήριξαν με τις χορηγίες τους την ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού. Λέω για τον Συνεταιρισμό Θραψανού που πρόσφερε το λάδι του και τον συγχωριανό μας Αγγελάκη που πρόσφερε τα κρασιά… Για να πάρετε μια γεύση του τι έγινε εκεί, δείτε ΕΔΩ και ΕΔΩ ένα ρεπορτάζ στην κρητική τηλεόραση…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA