Η Έκτακτη Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ ήταν η αφορμή να κατέβω στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) στον Πειραιά… Υπέγραψα για να δηλώσω την παρουσία μου και μπήκα, ως είχα υποχρέωση στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη». Και περίμενα να… αρχίσουμε. Μια ώρα και 10 λεπτά, αυτή ήταν η κατάσταση που βλέπετε, στην αίθουσα…


Δεν ξέρω τι φταίει με την επαγγελματική τάξη των δημοσιογράφων… Τόσο πολύ δεν είναι σε θέση να ζήσουν την πραγματικότητα που τους αφορά άμεσα; Κινδυνεύει αυτό καθεαυτό το ταμείο Υγείας και Επικούρησης να μην υπάρχει αύριο, μετά το «κούρεμα» των αποθεματικών του, αλλά οι συνάδελφοι δεν ήταν εκεί… Μόνο κάτι στην ηλικία μου ή και μεγαλύτεροι που ξέρουν τι σημαίνει ασφαλίση.


Δεν άντεχα τα… πηγαδάκια εκτός αιθούσης, τις φιλολογικές συζητήσεις κι έφυγα. Ήταν η μέρα καλή και προτίμησα, απογοητευμένος, να κάνω μια βόλτα στην περιοχή… Ξεκίνησα από το μικρό λιμανάκι με τα κότερα… Αφήνουν τη φαντασία να ταξιδεύει… Και το χρειαζόμαστε πολλές φορές, αυτό…


Πραγματικά ο Φλεβάρης μας αποχαιρέτησε χθες. Τα σύννεφα έπαιζαν κρυφτό με τον ήλιο, αλλά ήταν όμορφα να τα παρακολουθείς… Μου άρεσε, αν και μόνος, να περπατήσω μια ώρα ή και περισσότερο σε όλο το χώρο που δεν ήταν και μικρός… Και πανέμορφος…


Φανταστική η Καλλίπολη, ψηλά στον Πειραιά, όπως φαίνεται από εδώ… Πράσινο, θάλασσα, πόλη, όλα σε ένα… Βάλτε τη στο πρόγραμμά σας, αυτή τη διαδρομή… Είναι πραγματικά μοναδική. Λες και είναι πίνακας ζωγραφικής. Άφησα τον εαυτό μου να χαλαρώσει και αιχμαλώτισα τις στιγμές με τη φωτογραφική μηχανή του κινητού μου τηλεφώνου…


Μια άλλη πλευρά του ΣΕΦ, όχι και τόσο γνωστή. Χρειάζεται να περπατήσεις αρκετά μέσα, για τη βρεις… Πολύ ησυχία επικρατεί έξω… Μόνο κάτι νέα παιδιά παίζουν στα γηπεδάκια μπάσκετ και ποδοσφαίρου που ξεφυτρώνουν παντού. Και τα χαίρεται η ψυχή μου… Ο ουρανός συνεχίζει να κάνει τα δικά του παιχνίδια…


Συχνά θα συναντήσετε πολλά τέτοια δρομάκια μέσα στο πάρκο του ΣΕΦ. Τα δέντρα, αριστερά στη φωτογραφία, είναι πλάτανοι που τώρα βγάζουν τα πρώτα μικρά τρυφερά φυλλαράκια τους. Γι’ αυτό και το πράσινο είναι κάπως, όχι και τόσο συνηθισμένο… Περπατώ με αργούς ρυθμούς και απολαμβάνω την κάθε στιγμή.


Άλλο ένα κανάλι με ψαρόβαρκες, δίπλα στο ΣΕΦ. Στο βάθος η γνωστή ψαροταβέρνα του «Δουράμπεη»… Σε άλλες εποχές καλύτερες από τις σημερινές, έχω γευτεί την κουζίνα της… Δε βγαίνουν μερικά ονόματα τυχαία, προφανώς έχουν μοχθήσει κάποιοι να το κάνουν και να το υπερασπιστούν…

Δύο νέες φωτογραφίες από το Warwick κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και δείχνουν το έργο οικοδόμησης του νέου Μπέθελ να προχωρεί κανονικά… Τα κτίρια αρχίζουν να παίρνουν μορφή. Και η καρδιά μας γεμίζει ευχαριστίες για τον Δημιουργό.


Το βλέπετε, όλα πάνε καλά… Βήματα σταθερά και σίγουρα… Σκέψου, λέει, να μπορούσαμε κάποτε να το επισκεφθούμε… Ξέρεις, μερικές σκέψεις μπορούν να γίνουν πραγματικότητα… Αρκεί να το θέλουμε με όλη μας την καρδιά και να το επιδιώξουμε…


Κι ένα τοπίο με λουλούδια, φανταστικό… Έτσι κι αλλιώς από αύριο ο Μάρτιος μπαίνει στη ζωή μας και μαζί του κουβαλάει κάτι από την άνοιξη. Ας είμαστε υπομονετικοί… Όσο κι αν βρέχει, ή άνοιξη είναι «άντε πόρτας».


Θα μπορούσατε να το φανταστείτε: Πώς και με τι ταχύτητα κινείται η γη μέσα σε 24 ώρες... Πώς, εκτός από την περιδίνηση γύρω από τον άξονα της, η γη περιστρέφεται και γύρω από τον ήλιο. Ότι ο ήλιος μας, είναι απλά ένα αστέρι ανάμεσα σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια… Δείτε αυτό και άλλα πολλά σ’ αυτόν τον πίνακα ελέγχου… Υπερβολικά όμορφο και εντυπωσιακό για τον Δημιουργό μας…

Άλλο ένα μικρό ρεκόρ με 10.000 νέους επισκέπτες από ξεχωριστές Ι.Ρ. «μαζέψαμε» εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Τον τελευταίο καιρό λες και έχει κανείς πατήσει ένα γκάζι και πληθαίνουμε, ενώ μεγαλώνει η παρέα μας…

Το θέμα με τη Συνέλευση των Ρομά για πρώτη φορά στη γλώσσα τους ρομανί, στη Μαλακάσα, το προηγούμενο Σάββατο απογείωσε τις επισκέψεις και έδωσε σε πολλούς τη δυνατότητα να κάνουν θετικά σχόλια για το γεγονός, το τόσο όμορφο, ότι ένας παραμελημένος λαός και περιπλανώμενος, όπως είναι οι Ρομά, πυκνώνουν τις τάξεις του λαού του Ιεχωβά και γνωρίζουν την αλήθεια, κάνοντας τομές στη ζωή τους για να μπορούν να τον υπηρετούν με την καρδιά τους, υπεύθυνα.

Η μεγαλύτερη όμως ομορφιά είναι ότι συζητάμε και ανταλλάσσουμε απόψεις… Στην μπάρα δίπλα, δεξιά, δημοσιεύονται τα τελευταία σχόλια που έχουν γίνει σε ανάλογα δημοσιεύματα... Έχει ρυθμιστεί έτσι το πράγμα που φαίνονται κι εκεί και στα δημοσιεύματα τα σχόλια αυτά. Ξέρετε, εκτιμώ πολύ αυτή την επικοινωνία γι’ αυτό και αν προσέξετε, απαντώ πάντα… Θέλω να νιώθουν, όσοι επιλέγουν αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας ή όποιον άλλον επιλέγουν, ωραία όταν ασχολείστε έτσι όμορφα με την ταπεινότητα μου…

Ένα μικρό διάλειμμα κάνω σήμερα σε σχέση με τις φωτογραφίες που έχω να δημοσιεύσω από την εκδρομή της περασμένης Δευτέρας στην Αράχωβα και την Αγόριανη… Την τελευταία μάλιστα θα συνεχίσουμε να την περπατάμε μαζί από αύριο…

Σήμερα έχω ένα πολύ σοβαρό θέμα να δω, που αφορά το ταμείο Υγείας και Επικούρησης, τον ΕΔΟΕΑΠ, όπου ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι, είμαι μέτοχος και ασφαλισμένος.

Στις 11:00 θα είμαι παρών στη Γενική Συνέλευση του ΕΔΟΕΑΠ που πραγματοποιείται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας στον Πειραιά και συγκεκριμένα στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη». Το πράγμα είναι μάλλον σοβαρό και αφορά την ίδια την ύπαρξη και λειτουργία του Ταμείου μας, μετά το "κούρεμα" των αποθεματικών του και τη διαφαινόμενη κατάργηση του αγγελιόσημου…

Κι ύστερα, λέω να πάω μια βόλτα να δω την αδελφή μου, Μαλάμω στο σπίτι της. Έχω καιρό να το κάνω και μου έχει λείψει… Όπως κι ολόκληρη η οικογένεια της. Ελπίζω μόνο να είναι εκεί…

Εδώ στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ πάντως, κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε ώστε να έχουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Και φαίνεται αυτό από τις εκατοντάδες καθημερινές επισκέψεις που ενθαρρύνουν και οδηγούν σε αυθόρμητα χαμόγελα, αφού μπορούμε να ανακαλύπτουμε κάθε μέρα όμορφες στιγμές, μοναδικές που αξίζει να τις προβάλουμε. Και δεν καταβάλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια γι’ αυτό. Πιστέψτε με…

Κάτι σαν ημερολόγιο, είναι αυτός ο ιστότοπος… Με πολύ αγάπη για τον άνθρωπο και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει… Δεν επιχειρούμε να τα παρουσιάζουμε με περίπλοκο τρόπο. Αντιθέτως, το κάνουμε πολύ απλά, όπως στ’ αλήθεια είναι η ζωή… Κι αυτό, νομίζω, ότι είναι στα συν του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Ιδού και το ειδικό δικαστήριο για τον πρώην υπουργός Οικονομίας κ. Παπακωνσταντίνου της κυβέρνησης Παπανδρέου, όταν μας έβαλαν στα Μνημόνια. Δικάζεται επειδή διέγραψε συγγενικά του πρόσωπα από τη Λίστα Λαγκάρντ. Ο τίτλος από την εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ της Νέας Υόρκης.


Τόση και τέτοια ήταν η πολιτική ξεδιαντροπιά τους, που δυστυχώς μέχρι σήμερα, ουδείς από αυτούς που περιέχονται στη Λίστα Λαγκάρντ κατέβαλε ένα ευρώ στο ελληνικό δημόσιο. Μόνο από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους ήξεραν να τα παίρνουν. Ο τίτλος από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.


Μικρή σχετικά η προβολή του σημαντικού κατά την εκτίμηση μας θέματος από τις εφημερίδες της 26/02/2015. Ελπίζουμε τις επόμενες μέρες να έχουν κάτι περισσότερο… Ο ελληνικός λαός θα ήθελε να μάθει ποιοι και πώς τον κορόιδευαν και να καταδικαστούν. Ο τίτλος από την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ.


Πολλές ήταν οι αναφορές και οι συσχετισμοί με τη δίκη Κοσκωτά… Οι νεότεροι ασφαλώς δεν γνωρίζουν, αλλά επρόκειτο για άλλο ένα φιντανάκι απατεώνα που έμπλεξε με τις τράπεζες, τα ΜΜΕ και τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Στην ίδια αίθουσα της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου γίνεται και η δίκη Παπακωνσταντίνου... Από την ΠΑΤΡΙΔΑ.


Άλλη μια… αγωνία για τους θιασώτες του ποδοσφαίρου… Χωρίς αγώνες αυτή Κυριακή… Προκειμένου να παρθούν μέτρα κατά της βίας στα γήπεδα. Πόσα χρόνια το ακούω αυτό και δε γίνεται τίποτα… Μόνο λόγια, παχιά λόγια και… εντυπωσιακές κινήσεις. Και μετά πάλι τα ίδια… Η φωτογραφία από την ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ. Οι τίτλοι, εδώ από την ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ και κάτω από το ΕΘΝΟΣ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/02/2015

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κανείς ανάμεσα μας που να πιστεύει ότι οι όποιες αλλαγές επαγγέλονταν ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά, θα μπορούσε να εφαρμοζόταν στην πράξη, ευθύς μετά τη νίκη του, χωρίς να ανοίξει μύτη… Θυμάμαι τώρα που κάποιες εφημερίδες όταν άκουσαν τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα πως και τα μισά να κάνει, απ’ όσα εξήγγειλε, θα καθίσει 40 χρόνια στην εξουσία…

Χαλάει όμως έτσι η… σούπα της αριστερής παρένθεσης που ήθελαν οι… ηττημένοι!.. Βάζουν τα παπαγαλάκια τους να λένε πως τάχα μου δεν υλοποιούν το πρόγραμμα τους, δεν σκίζουν τα μνημόνια, δεν, δεν, δεν… Οι ίδιοι που φόρτωσαν με όλα αυτά τα βάρη την οικονομία και τους πολίτες της τώρα κομπάζουν πως οι σημερινοί κυβερνώντες δεν τηρούν τις υποσχέσεις τους.

Αν, όντως έτσι έπρεπε να γίνει, τότε δεν θα είχαμε εκλογές, αλλά… επανάσταση. Αναρωτήθηκε άραγε κανείς από τους θιασώτες αυτών των θεωριών, απέναντι σε ποιους θα παίρναμε τα όπλα; Στους «φίλους – εταίρους – δανειστές μας»; Και θα σκίζαμε τις συμφωνίες που επέβαλαν χωρίς καν να τις διαβάζουν αυτοί που τους εφάρμοζαν. Τις περισσότερες εκτός Βουλής με τις περίφημες Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου;

Δυστυχώς οι φωνές δεν είναι μόνο από το απέναντι πολιτικό στρατόπεδο, οπότε και θα μπορούσε να τις θεωρήσει κανείς, φυσιολογικές. Προέρχονται και από το εσωτερικό.

Οι παλέμαχοι Μανώλης Γλέζος, Μίκης Θεοδωράκης, ο πολιτικός Π. Λαφαζάνης, ο υπουργός Κατρούγκαλος και τόσοι άλλοι, έχουν βάλει στο στόχαστρο τον υπουργό Οικονομίας, Γιάνη Βαρουφάκη. Τον «δείχνουν», λέγοντας ότι αυτός «φταίει» για όλα. Το ίδιο θυελλώδης ήταν και η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη το απόγευμα. Τόσο ανυπόμονοι, δεν είναι υπερβολή;

Ο Βαρουφάκης αποδεικνύεται κάθε μέρα, όλο και πιο ικανός. Στον Χατζηνικολάου προχθές, αναγκάστηκε να τα πάρει όλα πάνω του, υπενθυμίζοντας, ότι μπορεί να εκλέχτηκε με το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι μέλος του κόμματος για να υπακούει στις αποφάσεις. Και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματα του.

Στην Ευρώπη και στα ταξίδια του για να πείσει, προκειμένου οι «εταίροι – φίλοι μας- δανειστές» να δώσουν έναν αέρα τεσσάρων μηνών, έδειξε να χειρίζεται καλά τα πράγματα. Γνωρίζει το αντικείμενο του υπουργείου του και είναι σε θέση να αρθρώσει μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση που να βασίζεται στις αρχές της οικονομίας. Ξέρει πότε να κάνει πίσω, να ελιχθεί να πετύχει στη διαπραγμάτευση. Και χειρίστηκε πολύ καλά τους προφεσόρους που μέχρι τώρα το έπαιζαν αφεντικά κι έβλεπαν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους ως υποτελείς, όπως είναι οι Γερμανοί.

Φυσικά οι τέσσερεις μήνες θα περάσουν σαν αέρας, ήδη έφυγε ο πρώτος… Και τότε θα βρεθούν μπροστά σε πολύ μεγάλα προβλήματα. Μέχρι τότε όμως οι απλοί πολίτες θέλουν να δουν ότι δεν συνεχίζουν να τους αντιμετωπίζουν ως υποζύγια, αλλά θα ελαφρύνουν κάπως την κατάσταση ιδιαίτερα εκείνων των συνανθρώπων μας που βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση που δε ζουν σαν άνθρωποι, αλλά απλά επιβιώνουν.

Είναι απαραίτητο αυτό προκειμένου να πάρουν μια ανάσα… Να ελπίσουν ξανά, να ονειρευτούν ότι κάτι μπορεί να γίνει στο μέλλον, ότι υπάρχει λίγο φως, κάτι που ως χθες είχαν ξεχάσει ότι υπήρχε... Εδώ, θα δοθεί το στοίχημα. Οι πολιτικοί, ως επαγγελματίες, θα βρίσκουν πάντα αιτίες να γκρινιάζουν, να αυτοεπιβεβαιώνονται έτσι, κάνοντας κριτική. Οι πολίτες όμως επιθυμούν να ζήσουν, να πορευτούν, να μεγαλώσουν παιδιά και να μη βλέπουν τις ζωές τους να διαλύονται… Ας είναι πιο ψύχραιμοι αυτοί που κυβερνούν και ας λάβουν υπόψη τους, τους πολίτες, όχι τους πολιτικούς. Τότε σίγουρα θα πετύχουν το στόχο τους, να δώσουν μια μικρή ανάσα…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο 28/02/2015 στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Το είδαμε κι αυτό, στρωμένο με χιόνι τον Παρνασσό, καθώς ανεβαίναμε με τα αυτοκίνητα μας να πάμε από την Αράχωβα στον Επτάλοφο (Αγόριανη), στην ταβέρνα που είχαμε κλείσει για φαγητό. Μια διαδρομή μοναδική, ανάμεσα στα χιόνια και τα έλατα…


Οι φωτογραφίες είναι παρμένες μέσα από το αυτοκίνητο καθώς κινείται... Ψιλοβρέχει κιόλας γι’ αυτό και οι σταγόνες στο παρμπρίζ… Πιο καθαρός καιρός, δε γινότανε, δεδομένου ότι είχε κι αυτή την ομίχλη που συναντήσαμε σε πολλά σημεία του επαρχιακού δρόμου και χρειαζόταν προσοχή στην οδήγηση.


Δες έναν καιρό φορτωμένο από μαύρα, απειλητικά σύννεφα που άλλοτε «μεταφράζονταν» σε ομίχλη κι άλλοτε σε χιονόνερο… Το χιόνι όμως δεν ήταν παντού. Όπως εδώ, ας πούμε, δεν είναι ευδιάκριτο… Το έβλεπε ο ήλιος και οι φωτεινές και ζεστές ακτίνες του, δε σηκώνουν παιχνίδια…


Αλλού πάλι έμοιαζε με τοπίο από κινηματογραφική ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου... Μου άρεσε και μόνο που το έβλεπα. Δεν με τρέλαινε η ιδέα να κατέβω και να παίξω χιονοπόλεμο... Έτσι κι αλλιώς είχε αρχίσει να παγώνει, μαύριζε κιόλας…


Η ομίχλη, όπως έλεγα και πριν, ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα σε πολλά σημεία της διαδρομής. Αλλά εμείς είμαστε σε εκδρομή με καλή παρέα… Τι ανάγκη είχαμε… Ανάψαμε τα ειδικά φώτα, χαμηλώσαμε την ταχύτητα και απολαύσαμε τη διαδρομή μας…


Μια στροφή, όπου το χιόνι, έστω και παγωμένο αντέχει στο χρόνο... Μοναδικό το θέαμα… Μας κέρδισε, ως ένα σημείο σε όλη την υπέροχη διαδρομή μας, αυτή την αξέχαστη Δευτέρα στην εκδρομή μας… Θα τη θυμόμαστε πολύ καιρό… Ρίχνω ίσως πολύ βάρος, αλλά οι φωτογραφίες είναι υπέροχες…


Είχα βγάλει το κινητό μου έξω από το αυτοκίνητο καθώς κινούνταν και φωτογράφιζα, ότι όμορφο βρίσκονταν στη διαδρομή μας… Και τα έλατα στον Παρνασσό είναι πάντα φανταστικά… Η όλη ατμόσφαιρα ήταν μαγική... Έμοιαζε θαρρείς βγαλμένη από παραμύθι… Και προσπαθούσα να «αιχμαλωτίσω» κάθε στιγμή.


Τελευταία φωτογραφία για σήμερα από τα χιόνια που περάσαμε, καθώς πηγαίναμε με τα αυτοκίνητα μας να βρούμε την ταβέρνα που είχαν κλείσει οι οργανωτές της εκδρομής για να φάμε… Είναι τυχαίες φωτογραφίες, καθώς το αυτοκίνητο μας κινείται με σχετικά μικρή ταχύτητα…

Όλοι ή σχεδόν όλοι οι εκδρομείς (απουσιάζει ο… φωτογράφος) σε μια αναμνηστική φωτογραφία στην Αράχωβα, λίγο πριν πάρουμε το δρόμο για τον Επτάλοφο (Αγόριανη) όπου είχαμε κλείσει ταβέρνα για φαγητό… Ήταν η καλύτερη παρέα που θα μπορούσε να έχει κανείς…


Ο δήμος είχε κάνει μια πολύ πρωτότυπη διακόσμηση, υποθέτω λόγω των ημερών, στους δημόσιους δρόμους. Έβαλε πολύχρωμα πλαστικά καπέλα πάνω στα δέντρα… Τι, μόνο ο δήμος Αθηναίων θα ήταν με κείνα τα… περίφημα πλεκτά που «έντυσε», ως εικαστική παρέμβαση τους κορμούς δέντρων, μέσα στην κρίση;


Περιπλανηθήκαμε στον κεντρικό δρόμο της Αράχωβας… Δεν είχαμε δυστυχώς το χρόνο να μπούμε στα ενδότερα και να περπατήσουμε στα όμορφα σοκάκια της... Αλλά κι εδώ, τη βιτρίνα, το πέρασμα, όλα ήταν προσεγμένα. Και τα μαγαζιά όμορφα, τακτοποιημένα…


Εντύπωση μου έκαναν οι γούνες… Είναι βλέπεις μεγάλο το υψόμετρο, αρκετό το κρύο και χρειάζεται να είναι ντυμένος καλά ο επισκέπτης… Δεν είναι εξάλλου και πολύ μακριά το χιονοδρομικό κέντρο… Και δεν χρειάζονται ηρωισμοί. Καλύτερα να πατά κανείς τα πόδια του στη γη…


Χτισμένη καθώς είναι στην πλαγιά μιας ορεινής περιοχής, η Αράχωβα, δίνει τη δυνατότητα να συναντήσεις σε πολλά σημεία αυτά τα διαφορετικά επίπεδα… Ο ουρανός ήταν φορτωμένος μαύρα σύννεφα. Αλλού, την ίδια ώρα έβρεχε. Εμάς όμως μας έκανε καλό καιρό και απολαύσαμε το τοπίο…


Απαραίτητο αξεσουάρ το ξύλινο μπαστούνι και ότι έχει σχέση με ξύλο σκαλιστό… Και όλα αυτά έξω από μια… υπεραγορά τροφίμων, όπως μπορείτε να δείτε και εσείς στη φωτογραφία. Μερικοί έσπευσαν να φωτογραφηθούν δίπλα τους. Πρωτόγνωρα πράγματα για τα παιδιά της πόλης.


Στην πλατεία με τα καφέ αρκετοί άνθρωποι έχουν βγει να πάρουν τον αέρα τους και λίγο ήλιο με… δόσεις. Προσεγμένα τα μαγαζιά και ευπαρουσίαστα… Σωστά. Όλο αυτό το κόνσεπτ το πουλάνε σε όσους βάζουν και όχι άδικα την Αράχωβα ψηλά στους τόπους προτίμησης των χειμωνιάτικων προορισμών τους.


Ώρα για μια φωτογραφία… Αυτές θα συνθέσουν αργότερα τις αναμνήσεις αυτής της πολύ ξεχωριστής μέρας που πήγαμε εκδρομή… Εδώ ποζάρουν ο Άκης με την Τερέζα, τη σύζυγό του. Μακρινό το πλάνο που «πιάνει» τη στιγμή… Αλλά υπέροχο…


Δείτε όμως και το αποτέλεσμα του φωτογράφου στο πιο πάνω στιγμιότυπο. Εκπληκτικό! Το νιόπαντρο ζευγάρι έχει πια, άλλη μια υπέροχη φωτογραφία για το αρχείο τους. Επειδή όμως, είμαστε και νιώθουμε μια δεμένη παρέα, τη δημοσιεύω κι εδώ, στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.


Ένα παρόμοιο περιστατικό κι εδώ… Τα κορίτσια ετοιμάζονται να φωτογραφηθούν… Ο φωτογράφος περιμένει υπομονετικά, διότι η προετοιμασία στη γυναίκα απαιτεί χρόνο. Το αποτέλεσμα όμως σίγουρα θα τον αποζημιώσει… Άξιζε η αναμονή. Δείτε, παρακαλώ, την πιο κάτω φωτογραφία…

Η Αράχωβα (ή Αράχοβα) είναι μία ορεινή κωμόπολη του Νομού Βοιωτίας χτισμένη στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, σε υψόμετρο 968 μέτρων. Αποτελούσε έδρα του ομώνυμου δήμου μέχρι τα τέλη του, ενώ με την εφαρμογή του προγράμματος "Καλλικράτης" εντάχθηκε στον νέο Δήμο Διστόμου-Αράχωβας-Αντίκυρας, του οποίου αποτελεί Δημοτική Ενότητα.


Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 2.657 κάτοικοι. Αποτελεί δημοφιλές χειμερινό θέρετρο, χάρη στην ύπαρξη χιονοδρομικού κέντρου, (που τελευταία επεκτάθηκε και ανακαινίστηκε) και τη μικρή της απόσταση από την Αθήνα (153 χιλιόμετρα). Η Αράχωβα είναι χτισμένη σε μία πλαγιά του Παρνασσού, που καταλήγει σε μία χαράδρα, στο βάθος της οποίας ρέει ποταμός Πλείστος. Το μέσο υψόμετρο του οικισμού είναι 960 μέτρα.


Ο οικισμός βρίσκεται πάνω στην κύρια οδό που συνέδεε από την αρχαιότητα τους Δελφούς και την πεδιάδα της Άμφισσας με την Βοιωτία. Η θέση της πάνω σε ένα σημαντικό πέρασμα βοήθησε στην ανάπτυξη της Αράχωβας σε μεγαλύτερο βαθμό από τα γειτονικά της μέρη. Ο οικισμός απέχει 12 χιλιόμετρα από τους Δελφούς, που βρίσκονται δυτικότερά και 160 χιλιόμετρα από την Αθήνα. Εδώ ήρθαμε χθες εκδρομή με φίλους. Αλλά περισσότερα γι' αυτή, αύριο.


Η επικρατέστερη άποψη για την προέλευση της ονομασία της είναι πως προέρχεται από τη νοτιοσλαβική λέξη Οrechova που σημαίνει καρυδότοπος. Όμως υπάρχουν ακόμη δύο εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας της. Σύμφωνα με την πρώτη, η περιοχή ήταν γνωστή στα χρόνια της Επανάστασης ως "Ράχωβα", λέξη ελληνικής ρίζας, η οποία προέρχεται από το συνδυασμό "ράχις" και "ωβάς", κι η οποία χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει την οικιστική ένωση κατοίκων που ζούσαν σε μικρότερα μορφώματα.


Σύμφωνα πάντως με τον Αραχωβίτη συγγραφέα του πονήματος "Ο παππούς μου κι εγώ στην Αράχωβα" (εκδόσεις "Α. Πιτσιλός", Αθήνα, 1998, σελ. 13) Γεώργιο Θ. Σύρο, η ονομασία αυτή πιθανόν να προέρχεται από το παλαιό χωριό Ράχωβο Γρεβενών, εκ του οποίου ήρθαν κάτοικοι διωγμένοι από τους Τούρκους κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Η άλλη εκδοχή θέλει τη λέξη να προέρχεται από την ελληνική "ράχις" και τη σλαβική "ova" (τόπος), άρα "Αράχωβα" (Αράχοβα) = "ραχότοπος"


Το κλίμα της Αράχωβας είναι ξηρό το καλοκαίρι, με δροσιά και ψύχρα ακόμη τις βραδινές ώρες, ειδικά στο Λιβάδι, ενώ το χειμώνα επικρατεί κρύο με αξιόλογες βροχές και χιονοπτώσεις. Χιονίζει πυκνά με ΒΔ ή ΝΔ ανέμους, αρκετές φορές μέσα στην πόλη, αλλά ο Νότιος προσανατολισμός της, που έχει ως αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη έκθεση στον ήλιο, δεν ευνοεί στη διατήρηση του χιονιού για αρκετές μέρες.


Ο τοπικός ΒΑ άνεμος (Κατεβατός), δεν ευνοεί σε φαινόμενα την Αράχωβα, παρά μόνο επικρατεί τσουχτερό κρύο με διαστήματα ηλιοφάνειας, σε αντίθεση με άλλες περιοχές. Αυτό συμβαίνει γιατί η Αράχωβα βρίσκεται στις νότιες πλαγιές του Παρνασσού, οπότε ο ορεινός όγκος Παρνασσού εμποδίζει σε μεγάλο βαθμό τη διέλευση συστημάτων από το Βορά.


Το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών έχει τοποθετήσει μετεωρολογικό σταθμό στην Αράχωβα, όπου μπορείτε να δείτε μετεωρολογικά δεδομένα και πρόβλεψη καιρού. Η περιοχή της Αράχωβας έχει πανάρχαια ιστορία. Είναι γεμάτη από αρχαίες οικίσεις που ανάγονται ως το 1200 π.Χ. και διάσπαρτα ίχνη της αρχαιότητας από τον Παρνασσό ως το Ζεμενό κι ως κάτω στην κοιλάδα του Πλειστού. Στο Κωρύκειο Άντρο τα αρχαιότερα ίχνη ανάγονται στα νεολιθικά χρόνια (3000 π.Χ. περίπου).


Στη δυτική πλευρά της Αράχωβας υπήρχε η Ανεμώρεια ή Ανεμώλεια, πόλη ομηρική, αναφερόμενη από τον Όμηρο, στη θέση μεταξύ του σημερινού νεκροταφείου και της τοποθεσίας «Ελένη», κάτω από τον Κατοπτήριο βράχο. Στα Ομηρικά Χρόνια ήταν μία από τις επίσημες οκτώ φωκικές πόλεις, αφού η Αράχωβα και η γύρω περιοχή άνηκαν κατά την αρχαιότητα στη Φωκίδα. Τα νεότερα χρόνια μετά την εφαρμογή του νόμου ΒΧΔ (6-7-1899) ανήκει στα διοικητικά όρια της Βοιωτίας με πρωτεύουσα τη Λιβαδειά. Οι πληροφορίες είναι από τη Wikipedia.