Στην Αγόριανη (Επτάλοφος λέγεται σήμερα…) για φαγητό και γνωριμία με τον τόπο…
Ένα γεύμα αγάπης στην ταβέρνα του κυρ Γιάννη, το μπαλκόνι της Αγόριανης… Όλοι μαζί καθισμένοι στο ίδιο τραπέζι με παραγγελιά τηλεφωνική, από το δρόμο, χωρίς ταλαιπωρίες και αναμονές, όπως συνήθως συμβαίνει όταν πάς σε ένα τουριστικό μέρος σε ώρα αιχμής… Αυτά είναι τα ωραία της καλής συναναστροφής…
Η πρώτη ματιά, μόλις αφήσαμε τα αυτοκίνητα στο δημόσιο παρκινγκ του χωριού για να πάμε με τα πόδια στην ταβέρνα. Στη βουνοπλαγιά είναι χτισμένο το χωριό... Ψιλόβρεχε κιόλας και δυσκολευτήκαμε λίγο με τις ομπρέλες δυο – δυο, σ’ αυτά τα κακτράχαλα μονοπάτια… Ήταν όμως όμορφα…
Γύρω μας πετρόχτιστα σπίτια και ξύλο στα πορτοπαράθυρα… Είναι τα μόνα που μπορούν να αντέξουν σε τέτοιες ακραίες καιρικές συνθήκες. Με υγρασία, χιόνια, βροχές και χαμηλές θερμοκρασίες… Προσεγμένο το χωριό, περιποιημένο. «Πουλάει» τον τουρισμό στους επισκέπτες του. Ξέρει τι έχει να δώσει και το δίνει με τον καλύτερο τρόπο…
Μετά το γεύμα κατεβήκαμε στην πλατεία του χωριού… Με την τεχνιτή πηγή και τους πλατάνους που αυτή την εποχή επιχειρούν να βγάλουν τα πρώτα πράσινα φυλλαράκια τους… Από μακριά μοιάζουν γυμνά δέντρα. Είναι όμως μόνο για τώρα και δεν πρόκειται να κρατήσει πολύ. Σε δυο εβδομάδες όλα θα είναι διαφορετικά.
Ευκαιρία για μια αναμνηστική φωτογραφία… Η Τερέζα με τη Ζωή ομορφαίνουν το τοπίο… Στιγμές ωραίες, ξεχωριστές που έμειναν χαραγμένες στο μυαλό μας… Μια εβδομάδα μετά, είναι σα να τις ζω ξανά, καθώς διαλέγω μερικές για να τις βάλω σ’ αυτό το σημείωμα του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.
Άλλη μια όψη της πλατείας της Αγόριανης. Υπέροχη στην όψη. Μοναδική! Προσπαθούσα να βρω γωνίες που να αποδίδουν αυτή τη σπάνια φυσική ομορφιά του τοπίου. Σκέφτομαι πόσο δροσερό θα είναι αυτό, Ιούλιο – Αύγουστο, όταν ο καύσωνας θα ταλαιπωρεί του κατοίκους της πόλης…
Σχέδια για το πού θα πάμε και τι θα κάνουμε στη συνέχεια… Έτσι γίνονται τα καλύτερα. Στο πόδι… Φυσικά έχει γίνει προεργασίας και το μόνο που μένει είναι μια τελευταία πινελιά. Που θα της δώσει δύναμη και διάθεση για το καλύτερο που μπορεί να προκύψει. Αυτό είναι που ομορφαίνει την εκδρομή…
Λίγο πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής… Ο ήλιος που δεν μπορούμε να δούμε γιατί κρύβεται πίσω από τα βαριά σύννεφα στο μαυρισμένο ουρανό, έχει αρχίσει να γέρνει στη δύση του. Θα χρειαστεί να μείνουμε λίγο ακόμα εδώ… Υπάρχουν κι άλλα όμορφα πράγματα που μπορούμε να απολαύσουμε. Και θα το κάνουμε…
Σχόλια (0)