Η «Μεγάλη Αμερικανική Εγκυκλοπαίδεια» αναφέρει ότι στις ρωμαϊκές καλένδες, δηλαδή τις πρώτες ημέρες των ρωμαϊκών μηνών, “τελούνταν εορτές και ευωχίες προς τιμήν της Ήρας και του Ιανού, περίφημες δε ήταν οι καλένδες του Ιανουαρίου, κατά τις οποίες εορταζόταν η έλευση του νέου έτους με ανταλλαγή δώρων και επισκέψεων”.—(Εκδόσεις Σ. Δημητρακόπουλου, Αθήνα, 1978), Τόμ. 12, σ. 473.Τι πρέπει να ξέρουμε και πώς να προετοιμαστούμε για την Ανάμνηση - Μέρος Α’
Η νύχτα έχει απλωθεί, αλλά το ολόγιομο φεγγάρι χαρίζει στην Ιερουσαλήμ το απαλό του φως. Είναι το βράδυ της 14ης Νισάν του 33 Κ.Χ. Ο Ιησούς και οι απόστολοί του έχουν γιορτάσει το Πάσχα, σε ανάμνηση της απελευθέρωσης του Ισραήλ από τον αιγυπτιακό ζυγό 15 αιώνες νωρίτερα. Έχοντας μαζί του τους 11 όσιους αποστόλους του, ο Ιησούς θεσπίζει τώρα ένα ειδικό γεύμα —ένα γεύμα που θα τηρείται σε ανάμνηση του θανάτου τον οποίο πρόκειται να υποστεί πριν τελειώσει εκείνη η ημέρα.— Ματθ. 26:1, 2. Ο Ιησούς λέει μια ευλογία και δίνει το άζυμο ψωμί στους αποστόλους, λέγοντας: «Πάρτε, φάτε». Κατόπιν, παίρνει ένα ποτήρι κρασί, κάνει ξανά μια ευχαριστήρια προσευχή και λέει: «Πιείτε από αυτό, όλοι σας». (Ματθ. 26:26, 27) Ο Ιησούς δεν θα δώσει στους πιστούς ακολούθους του κάτι άλλο να φάνε, έχει όμως πολλά ακόμα να τους πει αυτή την ιστορική νύχτα.
Με αυτόν τον τρόπο, ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση του θανάτου του, η οποία αποκαλείται επίσης «το Δείπνο του Κυρίου». (1 Κορ. 11:20) Ίσως κάποιοι ρωτήσουν: Γιατί πρέπει να τηρούμε την Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού; Τι σημαίνει το ψωμί και το κρασί; Πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε για την Ανάμνηση; Ποιοι πρέπει να παίρνουν από τα εμβλήματα; Και πώς νιώθουν οι Χριστιανοί για όσα αναφέρουν οι Γραφές σχετικά με την ελπίδα τους; Ως απόγονοι του Αδάμ, κληρονομήσαμε την αμαρτία και το θάνατο. (Ρωμ. 5:12) Κανένας ατελής άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει στον Θεό λύτρο για τη δική του ζωή ή τη ζωή άλλων. (Ψαλμ. 49:6-9) Ωστόσο, μέσω του θανάτου του, ο Ιησούς κατέβαλε το μόνο αποδεκτό λυτρωτικό αντίτιμο — το τέλειο σώμα του και το χυμένο αίμα του. Παρουσιάζοντας στον Θεό την αξία του λύτρου, ο Ιησούς μάς έδωσε τη δυνατότητα να απελευθερωθούμε από την αμαρτία και το θάνατο και να λάβουμε το δώρο της αιώνιας ζωής. —Ρωμ. 6:23· 1 Κορ. 15:21, 22. Η φωτογραφία από την Καβάλα.
Η προμήθεια του λύτρου αποδεικνύει ότι ο Θεός αγαπάει τον κόσμο της ανθρωπότητας. (Ιωάν. 3:16) Η θυσία του Ιησού πιστοποιεί ότι και εκείνος μας αγαπάει. Ακόμα και κατά την προανθρώπινη ύπαρξή του ως ο «δεξιοτέχνης εργάτης» του Θεού, ο Ιησούς “έτρεφε συμπάθεια για τους γιους των ανθρώπων”! (Παρ. 8:30, 31) Η ευγνωμοσύνη μας για τον Θεό και τον Γιο του πρέπει να μας υποκινεί να είμαστε παρόντες στην Ανάμνηση του θανάτου του Ιησού, υπακούοντας έτσι στην εντολή: «Εξακολουθήστε να το κάνετε αυτό σε ανάμνησή μου».—1 Κορ. 11:23-25. Όταν ο Ιησούς θέσπισε την Ανάμνηση, δεν μετέτρεψε θαυματουργικά το ψωμί και το κρασί στην κατά γράμμα σάρκα και στο κατά γράμμα αίμα του. Αντίθετα, είπε για το ψωμί: «Αυτό σημαίνει το σώμα μου». Όσο για το κρασί, δήλωσε: «Αυτό σημαίνει το “αίμα μου της διαθήκης”, το οποίο θα χυθεί για χάρη πολλών». (Μάρκ. 14:22-24) Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι το ψωμί και το κρασί έπρεπε να θεωρούνται σύμβολα, ή αλλιώς εμβλήματα. Η φωτογραφία από τη Βραζιλία.
Σε εκείνη τη βαρυσήμαντη περίσταση το 33 Κ.Χ., ο Ιησούς χρησιμοποίησε άζυμο ψωμί που είχε μείνει από το δείπνο του Πάσχα. (Έξοδ. 12:8) Στις Γραφές, το προζύμι υποδηλώνει κάποιες φορές φθορά ή αμαρτία. (Ματθ. 16:6, 11, 12· Λουκ. 12:1) Επομένως, το γεγονός ότι ο Ιησούς χρησιμοποίησε άζυμο ψωμί ήταν σημαντικό, επειδή αυτό αντιπροσώπευε κατάλληλα το αναμάρτητο σώμα του. (Εβρ. 7:26) Γι’ αυτόν το λόγο, στην Ανάμνηση χρησιμοποιείται τέτοιο ψωμί. Το κρασί που χρησιμοποίησε ο Ιησούς στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. αντιπροσώπευε το αίμα του, και σήμερα το ποτήρι με το κρασί στην Ανάμνηση αντιπροσωπεύει το ίδιο. Στο Γολγοθά, ένα μέρος έξω από την Ιερουσαλήμ, το αίμα του χύθηκε «για συγχώρηση αμαρτιών». (Ματθ. 26:28· 27:33) Εφόσον το ψωμί και το κρασί της Ανάμνησης συμβολίζουν την ανεκτίμητη θυσία του Ιησού που προσφέρθηκε για χάρη της υπάκουης ανθρωπότητας και εμείς θεωρούμε πολύτιμη αυτή τη στοργική προμήθεια, είναι κατάλληλο να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για τον ετήσιο εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου. Η φωτογραφία από την Ολλανδία.
Συμβαδίζοντας με το πρόγραμμα ανάγνωσης της Αγίας Γραφής για την Ανάμνηση το οποίο υπάρχει στο βιβλιάριο Καθημερινή Εξέταση των Γραφών, μπορούμε να στοχαζόμαστε τα όσα έκανε ο Ιησούς λίγο πριν πεθάνει. Αυτό θα μας βοηθήσει να προετοιμάσουμε την καρδιά μας για το Δείπνο του Κυρίου. «Περιμένουμε με ανυπομονησία την ημέρα της Ανάμνησης», έγραψε μια αδελφή. «Αποκτά περισσότερο νόημα χρόνο με το χρόνο. Θυμάμαι τότε που στεκόμουν στην αίθουσα κηδειών . . . , και καθώς κοίταζα τον αγαπημένο μου πατέρα, εκτίμησα πραγματικά μέσα από την καρδιά μου το λύτρο. . . . Ήξερα απέξω όλα τα εδάφια και πώς να τα εξηγώ! Αλλά μόνο όταν ένιωσα την ψυχρή πραγματικότητα του θανάτου η καρδιά μου πλημμύρισε από χαρά για όλα όσα θα κάνει για εμάς αυτό το πολύτιμο λύτρο». Πράγματι, καθώς προετοιμαζόμαστε για την Ανάμνηση, είναι καλό να αναλογιζόμαστε πώς μας απελευθερώνει η θυσία του Ιησού από τη μάστιγα της αμαρτίας και του θανάτου. Η προετοιμασία μας για την Ανάμνηση θα μπορούσε να περιλαμβάνει επίσης σχέδια για να αυξήσουμε με κάποιον τρόπο τη διακονία μας, ίσως υπηρετώντας ως βοηθητικοί σκαπανείς την περίοδο της Ανάμνησης. Καθώς προσκαλούμε σπουδαστές της Γραφής και άλλους στο Δείπνο του Κυρίου, θα νιώθουμε χαρά μιλώντας για τον Θεό, τον Γιο του και τις ευλογίες που επιφυλάσσονται σε όσους ευαρεστούν τον Ιεχωβά και τον αινούν.—Ψαλμ. 148:12, 13. Η φωτογραφία από την Σλοβακία.
Καθώς προετοιμάζεστε για το Δείπνο του Κυρίου, εξετάστε τι έγραψε ο απόστολος Παύλος στη Χριστιανική εκκλησία της Κορίνθου. (Διαβάστε 1 Κορινθίους 11:27-34) Ο Παύλος επισήμανε ότι όποιος παίρνει από το ψωμί και πίνει από το ποτήρι ανάξια είναι «ένοχος όσον αφορά το σώμα και το αίμα του Κυρίου», του Ιησού Χριστού. Συνεπώς, κάθε χρισμένος πρέπει να «επιδοκιμάζει . . . τον εαυτό του ύστερα από λεπτομερή εξέταση» και μόνο τότε να παίρνει από τα εμβλήματα. Διαφορετικά, «τρώει και πίνει κρίση εναντίον του εαυτού του». Εξαιτίας της ανάρμοστης διαγωγής τους, πολλοί Κορίνθιοι ήταν «αδύναμοι και άρρωστοι, και αρκετοί [κοιμούνταν] τον ύπνο του [πνευματικού] θανάτου». Πιθανώς, κάποιοι έτρωγαν και έπιναν τόσο πολύ πριν ή κατά τη διάρκεια της Ανάμνησης ώστε δεν βρίσκονταν ούτε σε διανοητική ούτε σε πνευματική εγρήγορση. Όσοι έπαιρναν από τα εμβλήματα με τέτοιον ανάξιο τρόπο επέσυραν πάνω τους τη θεϊκή αποδοκιμασία. Η φωτογραφία από την Αθήνα.
Η συνέχεια αύριο…
Σχόλια (0)