Τα λουλούδια ομορφαίνουν τις ζωές μας. Και μας κάνουν να βλέπουμε πιο αισιόδοξα!

Durmaz1.060522
Ο φίλος μας Yaşar Durmaz από τη Σμύρνη της Τουρκίας, "ανεβάζει" καθημερινά υπέροχες φωτογραφίες με λουλούδια, σαν αυτά που σας έχουμε σήμερα, στον τοίχο του στο Facebook. Μας αρέσουν πολύ και δεν παραλείπουμε να κάνουμε ένα λάικ στα κοινωνικά δίκτυα, επειδή μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή εκεί έξω, παρά τις δυσκολίες της, είναι όμορφη. Δείτε ΕΔΩ μερικά λουλούδια του.

durmaz1.240522
Είναι από τις όμορφες αναρτήσεις στο διδίκτυο που μας δίνουν κουράγιο, δύναμη και ελπίδα για τη ζωή. Και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Αν αυτά τα λουλούδια αντέχουν και συνεχίζουν να είναι τόσο όμορφα, μπορούμε κι εμείς, σίγουρα, να συνεχίζουμε να δίνουμε, με αξιοπρέπεια, τις μάχες μας στην καθημερινότητα μας. Δείτε άλλο ένα δημοσίευμα του ΕΔΩ.

Durmaz2.060522
Ομορφιές ξεχωριστές, με τις οποίες είναι γεμάτη ολόκληρη η γη και όχι μόνο ο μικρόκοσμος μας. Για την Σμύρνη, την πόλη της Τουρκίας που μένει ο Yaşar Durmaz έχουμε γράψει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, αν και δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να πάμε. Δείτε ΕΔΩ καθώς, στόχος μας είναι να γνωρίσουμε όσο περισσότερα μέρη του κόσμου, μπορούμε. Δείτε κι αυτό ΕΔΩ.

durmaz2.240522
Θα συνεχίσουμε λοιπόν να γράφουμε σ' αυτό το site, όσο η αφορμή με τα λουλούδια είναι εδώ... Κι όσο τα λουλούδια "κρατάνε" τη ζωντάνια τους, τόσο αυτά θα γίνονται όλο και πιο εντυπωσιακά, όλο και πιο όμορφα. Κάθε εποχή έχει πραγματικά υπέροχα πράγματα να μας δώσει. Ακόμα κι όταν, χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί, λόγω των οιώσεων της εποχής...

Durmaz3.060522

«Το Μυστικό της Ανταλάιν»… Μια πολύ όμορφη κινηματογραφική ταινία που είδαμε…

Posted in Επικαιρότητα

adaline1
Μια αφίσα για την ταινία «Το Μυστικό της Ανταλάιν» που είδαμε το Σάββατο στα VILLAGE CINEMAS στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, αίθουσα 17. Υπέροχη ταινία…

adaline2
Η ιστορία μιας αγάπης που βοηθάει να περάσουν πολλά και σοβαρά προβλήματα τα οποία αφορούν και τη σχέση με το μέλλον. Ταινία φαντασίας που συναρπάζει…

adaline3
Μας άρεσε πολύ, αν και οι σημερινοί νέοι δεν ανταποκρίνονται πολύ σε τέτοιου είδους ταινίες… Στην παράσταση των 20:50 που παρακολουθήσαμε δεν ήταν περισσότεροι από 50 άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες…


Αυτό είναι το τρέιλερ της ταινίας με ελληνικούς υπότιτλους… Έτσι, για να πάρετε μια γεύση για το περιεχόμενο της. Προσωπικά σας τη συστήνω ανεπιφύλακτα… Εμάς μας άρεσε πολύ…
adaline
Το Σάββατο που μας πέρασε είπαμε να πάμε σινεμά. Και επιλέξαμε τα VILLAGECINEMAS στον Αϊ Γιάννη Ρέντη με τις 20 αίθουσες. Η δική μας που προβάλλονταν η ταινία «Το Μυστικό της Ανταλάιν» ήταν εσωτερική, κλιματιζόμενη. Δεν έχουν ακόμα ανοίξει τα θερινά τα σινεμά. Την ερχόμενη εβδομάδα θα το κάνουν…

Μας άρεσε πολύ η ταινία, το θέμα της, η κινηματογραφική πλοκή της, η ερμηνεία των κεντρικών ηρώων της ιστορίας και είπαμε να το μοιραστούμε μαζί σας.

Έτσι επιλέξαμε μερικές φωτογραφίες και το τρέιλερ της ταινίας. Αξίζει όμως να δείτε και μερικά πράγματα για το έργο όπως αποτυπώνονται από τους δημιουργούς της:

Η Ανταλάιν Μπόουμαν (Μπλέικ Λάιβλι) είναι 27 χρονών – εδώ και οκτώ περίπου δεκαετίες. Γεννημένη στις αρχές του 20ού αιώνα, ήξερε πως ποτέ δεν θα κατάφερνε να πάρει μια γεύση από τη μαγεία του 21ου αιώνα, ώσπου ένα σχεδόν μοιραίο τροχαίο ατύχημα αλλάζει για πάντα τη ζωή της, καθώς καταφέρνοντας να γλιτώσει οριακά από τον θάνατο, κατακτά με έναν μαγικό τρόπο την αιώνια νιότη.

Στην ηλικία των 27 ετών, η νεαρή γυναίκα σταματά να μεγαλώνει, για τις επόμενες οκτώ σχεδόν δεκαετίες. Ζει μια ζωή μοναχική, αφού δεν επιτρέπει στον εαυτό της να έρθει κοντά με κανέναν, από φόβο μήπως αποκαλυφθεί το μυστικό της.

Η μόνη που το γνωρίζει είναι η πλέον ηλικιωμένη κόρη της, Φλέμινγκ (Έλεν Μπέρστιν). Όμως μια τυχαία συνάντησή της με τον χαρισματικό φιλάνθρωπο Έλις Τζόουνς (Μισιέλ Χουϊσμαν), αναζωπυρώνει το πάθος της Ανταλάιν για ζωή και έρωτα και η Άνταλαϊν για πρώτη φορά μοιάζει έτοιμη να μοιραστεί τη ζωή της με κάποιον.

Όταν το μυστικό της κινδυνεύει κατά τη διάρκεια ενός σαββατοκύριακου στο σπίτι των γονιών του (Χάρισον Φορντ και Κάθι Μπέικερ), η Άνταλαϊν παίρνει μια απόφαση που θα αλλάξει την ζωή της για πάντα…

Και μερικά ακόμα στοιχεία για την ταινία:

Μετά από ένα περίεργο ατύχημα, η 29χρονη Άνταλαϊν μένει για πάντα νέα. Ζώντας για δεκαετίες μια μοναχική ζωή, απομακρυσμένη ακόμη και από την… ηλικιωμένη πλέον κόρη της, θα ερωτευτεί έναν γοητευτικό φιλάνθρωπο και θα αναρωτηθεί σοβαρά για τις επιλογές της. Ρομαντικό δράμα που μετατρέπει την παραμυθένια σεναριακή ιδέα του σε κοινότοπο, ξεπερασμένο χολιγουντιανό μελόδραμα.

Αν και μοιάζει διασκευασμένο από κάποιο γυναικείο μπεστ σέλερ, το σενάριο της «…Άνταλαϊν» είναι παραδόξως πρωτότυπο, γραμμένο απευθείας για την οθόνη από τους Σάλβαντορ Πάσκοβιτς και Τζέι Μιλς­ Γκούντλοου («Η Πρώτη Αγάπη»). Το πραγματικά πρωτότυπο εδώ είναι βέβαια μόνο η βασική ιδέα, η οποία θέλει την 29χρονη Άνταλαϊν, γεννημένη στην αρχή του προηγούμενου αιώνα, να πέφτει θύμα ενός παράξενου αυτοκινητικού ατυχήματος το οποίο την αφήνει για πάντα νέα. Αδυνατώντας να δεσμευτεί και ζώντας για δεκαετίες μοναχική ζωή, θα ερωτευτεί έναν γοητευτικό φιλάνθρωπο και θα αρχίσει να αναρωτιέται σοβαρά για τις επιλογές της.

Τα πράγματα όμως θα μπλεχτούν ακόμη περισσότερο όταν γνωρίσει τον πατέρα του, μια σεναριακή σύμπτωση τραβηγμένη απ’ τα μαλλιά, την οποία η ταινία αντιμετωπίζει –αντίθετα με το «θαύμα» της αιώνιας νεότητας– με αταίριαστη, αναληθή σοβαροφάνεια. Ίσως τελικά η συνολική επιμονή στην καθαρά παραμυθένια­ και –γιατί όχι;– χιουμοριστική διάθεση έσωζε αυτό το ρομαντικό δράμα από την παγίδα της κοινότοπης, ξεπερασμένης χολιγουντιανής συνταγής, την οποία δεν μπορεί εδώ να υπερασπίσει ούτε το αμήχανο, χωρίς καμία χημεία πρωταγωνιστικό δίδυμο.
  • ΗΠΑ. δραματική 2015. Διάρκεια: 110΄. Διανομή: ODEON.

Άλλη μια βραδιά όμορφη με φίλους… Στην Κυψέλη, στου Στέφανου και της Έλενας…

Posted in Επικαιρότητα

spetsieri.e1.220515
Παρασκευή βράδυ ανταποκριθήκαμε στην πρόσκληση του Στέφανου και της Έλενας και πήγαμε σπίτι τους, στην Κυψέλη. Ήταν μια ξεχωριστή συναναστροφή με φαγητό, καλή κουβέντα και μουσική λάιβ. Υπέροχη, όχι αυτά τα εκτρώματα που είδαμε χθες (όσοι είδαν…) στο διαγωνισμό της EUROVISION.

spetsieri.e2.220515
Αυτό είναι το ζευγάρι που μας φιλοξένησε… Ο Στέφανος με τη σύζυγο του, Έλενα και πλάι τους η μαμά του Στέφανου και πεθερά της Έλενας, Εσθήρ… Η αλήθεια είναι ότι τέτοια αγάπη δεν τη βρίσκεις εύκολα ανάμεσα σε πεθερά και νύφη ή το αντίθετο… Εδώ όμως υπάρχει και είναι αληθινή…

spetsieri.e3.220515
Και εδώ η Εσθήρ με τον σύζυγό της, Γιάννη, ο οποίος είχε φέρει την κιθάρα του μαζί του και έπαιξε μερικά υπέροχα τραγούδια… Το περιβάλλον ήταν όμορφο, η ατμόσφαιρα καλή. Θέλαμε να τραγουδήσουμε κι εμείς μαζί του, αλλά δεν ξέραμε του στοίχους. Είπαμε, την άλλη φορά να κάνουμε καλύτερη προετοιμασία…

spetsieri.e4.220515
Ναι, ήταν για μας μια υπέροχη βραδιά που την απολαύσαμε με την όμορφη παρέα μας… Η Έλενα είχε φροντίσει να έχει ένα πολύ πλούσιο και υπέροχο σε γεύσεις τραπέζι, αλλά και μια ατμόσφαιρα, ιδανική για να εξελιχθεί πολύ ωραία η βραδιά μας… Ευχαριστούμε για όλα, καλή μου…

spetsieri.e5.220515
Ο Στέφανος σερφάρει στο τάμπλετ του την ώρα που, πεθερά και νύφη, φωτογραφίζονται… Μιλάμε για μουσική και ψάχνει στο διαδίκτυο να βρει στοιχεία για να υποστηρίξει την άποψη του. Και τα βρίσκει εύκολα. Είναι πια προσιτή στον καθένα αυτή η διαδικασία, αν και όχι αξιόπιστη πάντα…

spetsieri.e6.220515
Η αποκάλυψη της βραδιάς, ο Γιάννης με την κιθάρα του. Έπαιξε ελληνικά και ξένα τραγούδια… Αλλά και δικά του… Με ευαισθησία στην κάντρι μουσική, πράγμα που άρεσε σε όλους μας. Όπου ξέραμε τους στοίχους, τον συνοδεύαμε στο τραγούδι… Το χειροκρότημα, δικαιολογημένα, του άξιζε και με το παραπάνω…

spetsieri.e7.220515
Τρεις μήνες πριν, στο σπίτι του Γιάννη και της Εσθήρ στα Σεπόλια με καλή παρέα επίσης, περάσαμε μια υπέροχη βραδιά… Και τότε τον άκουσα πρώτη φορά να παίζει και να τραγουδά… Ενθουσιάστηκα… Αλλά έπρεπε να σεβαστώ ένα… απαγορευτικό και να το κρατήσω αποκλειστικά για τον εαυτό μου…


Προχθές άρθηκε αυτό το απαγορευτικό που είχε να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την ταπεινοφροσύνη του Γιάννη που θα τον δείτε και θα τον ακούσετε από το βίντεο που τράβηξα εκείνη την ημέρα… Ο Γιάννης δεν είναι επαγγελματίας, αν και με τον τρόπο που παίζει θα τον ζήλευαν πολλοί που ζουν από αυτή τη δουλειά… Ευχαριστούμε!

Μια όμορφη βραδιά στο σπίτι του Βασίλη και της Κούλας Δεδότση, στο Γέρακα

Posted in Μαρτυρίες

dedotsis2
Η βραδιά ήταν πολύ όμορφη. Και λίγο πριν πάρουμε το δρόμο για την επιστροφή ο Βασίλης ζήτησε να φωτογραφηθούν μαζί με τη σύζυγό του Κούλα με τον παππού Διονύση…

dedotsis1
Έβγαλα άλλες δύο από το φόβο μη κάτι συμβεί και ιδού οι ίδιοι από μια διαφορετική πλευρά στο τόσο φιλόξενο σπίτι τους… Ήταν για μας μια αναζωογονητική βραδιά…
dedotsis3
Την περασμένη Πέμπτη το βράδυ είχαμε ορίσει το ραντεβού στο σπίτι του Βασίλη Δεδότση στο Γέρακα. Το ήθελα κι εγώ πολύ και η σύζυγος του Κούλα, ετοίμασε πολύ όμορφα, ξεχωριστά φαγητά για την παρέα μας…

Η βραδιά κύλησε τόσο όμορφα που ξαφνικά είδαμε ότι είχε κιόλας πάει 11… Ούτε ο παππούς Διονύσης δεν διαμαρτυρήθηκε ότι κουράστηκε, ούτε κανείς από μας… Ο Βασίλης έχει το χάρισμα να σε παρασέρνει καθώς μιλάει… Ανάμεσα στα άλλα αναφέρθηκε και στο πρόσφατο ταξίδι του με την Κούλα στην Αυστραλία:

Έπειτα από μια «μακρά» περίοδο απουσίας μας στην Αυστραλία, (μόλις 36 ημερών), για τη Διεθνή Συνέλευση στη Μελβούρνη, στις 17-19 Οκτωβρίου, επιστρέψαμε και πάλι στα πατρώα εδάφη και στην ενεργό υπηρεσία!

Χωρίς αμφιβολία ήταν για εμάς μοναδική εμπειρία, πραγματικά εμπειρία ζωής, καθώς είδαμε και ακούσαμε πολλά. Όμως, πάνω από όλα, ήταν πολύ συγκινητικό να βρίσκεσαι επί τρεις ημέρες σε ένα υπέροχο στάδιο, με 70.000 και πλέον αδελφούς σου από 60 χώρες και εθνικότητες!

Ήταν επίσης κάτι το πρωτόγνωρο για εμάς, να βλέπεις αυτές τις χιλιάδες των αδελφών μας, να καταφτάνουν στο κέντρο της Μελβούρνης όπου βρισκόταν το στάδιο, με τρένα και λεωφορεία, τα οποία είχαν αναρτήσει σε περίοπτη θέση πανό, με τα λόγια:

«Διεθνής Συνέλευση Μαρτύρων του Ιεχωβά. Σας καλωσορίζουμε στην πόλη μας, να μας ξανάρθετε!».

Είχα την ευκαιρία, να συναντήσω αρκετούς παλαίμαχους αδελφούς και πολύ αγαπητούς συναγωνιστές, να εκφωνήσω επίσης ομιλίες σε όλες τις ελληνικές εκκλησίες, στη Μελβούρνη και στο Σύδνεϋ.

Επιπρόσθετα, είχα το προνόμιο να δώσω μια μικρή συνέντευξη σε δύο αγγλόφωνες εκκλησίες, σχετικά με τα νέα μας από την Ελλάδα, και να συμμετάσχω στο ζωοσωτήριο έργο κηρύγματος σε Κινεζικό τομέα, συνεργαζόμενος με Κινέζους αδελφούς!

Έτσι επιστρέψαμε και πάλι στην Ελλάδα στις 19 Νοεμβρίου, και στις γνωστές και τόσο προσφιλείς δραστηριότητες, να αναζητούμε τους «αξίους», σε μια κοινωνία ετοιμοθάνατη, μεταφέροντας ελπίδα και παρηγοριά μέσω της Αγίας Γραφής, σε ανθρώπους που βογκούν και στενάζουν σε ένα τόσο πονηρό κόσμο!

Ομολογουμένως, αποτελεί τραγική ειρωνεία αλλά και φοβερή υποκρισία, από μέρους πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών, να προβαίνουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις, για «τον σεβασμό και την προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων», όταν τα μάτια μας και τα αυτιά μας συγκλονίζονται με τα όσα διαδραματίζονται σε πολλά σημεία του πλανήτη, όπου ο θρησκευτικός φανατισμός, η πολιτική αδιαλλαξία, τα φυλετικά μίση και πάθη κυριαρχούν, με αποκορύφωμα την ανελέητη σφαγή αμάχων και ιδιαίτερα μικρών παιδιών!

Χωρίς αμφιβολία, η θρησκευτική και πολιτική αντιπαλότητα, έχουν αιματοκυλίσει και συνεχίζουν να αιματοκυλούν τον πλανήτη μας, με αποτέλεσμα, το ανθρώπινο αίμα να ρέει αδιάκοπα!

Ως θρησκευτικός αντιρρησίας συνείδησης, Χριστιανός Μάρτυρας του Ιεχωβά, και έχοντας «πληρώσει» με βαρύτατο τίμημα (εννιάχρονη φυλάκιση), τη συνειδητή μου άρνηση σε κάθε είδους βία και σε οιονδήποτε πόλεμο, θλίβομαι βαθιά και συγκλονίζομαι, για το αθώο αίμα που χύνεται σε πολλές περιοχές της γης, και μάλιστα με τις ευλογίες θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών!

Παράλληλα, η απογοήτευση που εισπράττουμε καθημερινά, λόγω της ασυνέπειας, της αναλγησίας και της υποκρισίας αυτών που εμπιστεύτηκαν και εμπιστεύονται οι άνθρωποι, δημιουργούν σε όλους τους ειλικρινά σκεπτόμενους ανθρώπους αισθήματα πικρίας, θλίψης και δυστυχώς ακόμη και ψυχικής διαταραχής!

Καθώς μελετώ στοχαστικά την Αγία Γραφή και την συσχετίζω με τα όσα διαδραματίζονται στις ημέρες μας, διάβασα μια πολύ ενδιαφέρουσα προφητική αναγραφή στο βιβλίο του Ησαϊα, (κεφάλαιο 50 και εδάφιο 11), η οποία σκιαγραφεί καταπληκτικά την εποχή μας καθώς και τους πολιτικούς, οι οποίοι θέλουν να εμφανίζονται μάλιστα και ως εθνοσωτήρες!

«Όλοι εσείς που ανάβετε φωτιά, κάνοντας τις σπίθες να λαμπυρίζουν, περπατήστε στο φως της φωτιάς σας και ανάμεσα στις σπίθες που προκαλέσατε.»

Σύμφωνα με τα προφητικά λόγια αυτού του εδαφίου, οι ανθρώπινοι ηγέτες, πολιτικοί και θρησκευτικοί, έρχονται και παρέρχονται. Μάλιστα ένα  χαρισματικό άτομο, ίσως αιχμαλωτίσει για λίγο τη φαντασία των ανθρώπων, υποσχόμενο προεκλογικά, «λαγούς με πετραχήλια»!

Εντούτοις, αντί να ανάψει μια «δυνατή φωτιά», όπως αναμένουν οι οπαδοί και υποστηρικτές του, ίσως καταφέρει να προκαλέσει μόνο λίγες «σπίθες», οι οποίες δίνουν λίγο μόνο φως  (και σε αρκετές περιπτώσεις ούτε και αυτό το λιγοστό φως), ή λίγη θερμότητα, αλλά σύντομα σβήνουν!

Έτσι, δεν είναι άξιο απορίας το γεγονός, ότι δύο λέξεις διαδέχονται επί σειρά ετών η μία την άλλη στα στόματα των ανθρώπων, οι οποίοι δυστυχώς ενθουσιάζονται από τα μεγαλόσχημα λόγια και υποσχέσεις των πολιτικών και θρησκευτικών ηγετών. Αυτές οι λέξεις είναι: Αλλαγή - Απαλλαγή!

Πραγματικά, πόσο αληθινά αποδεικνύονται τα λόγια της Αγίας Γραφής, όπως αναφέρονται στο βιβλίο Ψαλμοί 146:3-6:

«Μη θέτετε την εμπιστοσύνη σας  ούτε σε γιο χωματένιου ανθρώπου, από τον οποίο δεν υπάρχει σωτηρία!»

Καθώς οι πρόσφατες εξελίξεις, τοπικές και διεθνείς, πιστοποιούν πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η ανθρώπινη διακυβέρνηση έχει αποτύχει παταγωδώς, η Αγία Γραφή μας διαβεβαιώνει, ότι ο Θεός δεν θα επιτρέψει στους ανθρώπους, να θέσουν σε κίνδυνο την ύπαρξη της ανθρώπινης οικογένειας. Αντίθετα, υπόσχεται πως σύντομα, «ο πονηρός δεν θα υπάρχει πια και θα παρατηρήσεις τον τόπο του και εκείνος δεν θα υπάρχει.» (Ψαλμός 37:10)

Είναι πολύ παρήγορο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να μπορείς να ανταλλάσσεις σκέψεις και απόψεις με ανθρώπους που σκέφτονται καθαρά, ανυπόκριτα και αμερόληπτα!

Η στρατηγός... Ζωή ή πώς οι δημοσιογράφοι με τους εκδότες, παραπληροφορούν…

Posted in Δημοσιογραφικά

ethnos210515
Ιδού πώς παρουσίασαν το θέμα με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου οι εφημερίδες της Πέμπτης 21/05/2015. Εδώ ο τίτλος από το ΕΘΝΟΣ που δίνει μεγάλη διάσταση στο θέμα.

kathimerini210515
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έδωσε τη δεύτερη φωτογραφία στο πρωτοσέλιδο της και φυσικά όλες είχαν αναλυτικά ρεπορτάζ στις εσωτερικές τους σελίδες…

ef.sintakton210515
Λίγο διαφορετικά το τοποθετεί η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ που εκτιμά ότι αυτό έχει να κάνει με την εκρηκτική προσωπικότητα της προέδρου της Βουλής.

el.tipos210515
Επαρκώς άγριο το βλέμμα της κ. Κωνσταντοπούλου στο πρωτοσέλιδο του ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΤΥΠΟΥ. Στα αποκόμματα μέσα στο δημοσίευμα η ΑΥΓΗ επάνω και κάτω η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
avgi210515
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/05/2015

Κάπως έτσι υποδέχτηκαν οι εφημερίδες το τελευταίο επεισόδιο της Τετάρτης 20/5, έξω από τη Βουλή με ήρωες την πρόεδρο της, Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον αστυνομικό διευθυντή που είχε την ευθύνη φύλαξης του Κοινοβουλίου… Οι φωτογραφίες δείχνουν μια πολύ αυστηρή πρόεδρο η οποία… επιπλήττει τον αστυνόμο επειδή δεν άφησε τους απεργούς εργαζόμενους να φτάσουν ώς τη Βουλή προκειμένου να διαμαρτυρηθούν.

Προφανώς κάποιοι «παίζουν» με τα νεύρα ενός λαού που έχει λόγους να αισθάνεται ιδιαίτερα παραγκωνισμένος, με την πλάτη στο καναβάτσο, χωρίς καμία προοπτική μπροστά του… Και είναι φανερό ότι θέλουν να τον αποπροσανατολίσουν από τα πραγματικά του προβλήματα που δεν είναι και λίγα καθώς… βιώνει μια πολύ δύσκολη περίοδο συνεχούς λιτότητας, τα τελευταία έξι χρόνια των μνημονίων.

Δείτε λίγο το πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίζεται αυτή η ιστορία που τα μέσα ενημέρωσης δίνουν σελίδες ολόκληρες για να προβάλουν μια… στριφνή και περίεργη πρόεδρο της Βουλής, επειδή απλώς κινείται σε αντισυμβατικές γραμμές και έξω από τη λογική που αναπαράγει το σύστημα που εξυπηρετούν.episimansis

Στην Ευρώπη διαβουλεύονται τρεις μήνες τώρα, χωρίς ορατά αποτελέσματα. Στην αγορά και τα τελευταία αποθεματικά σε ρευστό, στερεύουν… Κάθε φορά μας «διαβεβαιώνουν» από την κυβέρνηση ότι στο τέλος του μήνα θα πληρωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου. Αυτός είναι ο προγραμματισμός. Τόσο βαθύς, που δεν ξεπερνά τον ένα μήνα. Και στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι ακόμα πιο τραγικά…

dimokratia210515Κι άντε μετά να κάνεις σχέδια, όνειρα για το αύριο… Το κοντινό, όχι το μακρινό μέλλον. Αυτά είναι απαγορευτικά πια… Έτσι το… κουτόχορτο που μας ταΐζουν για να μας κρατούν «απασχολημένους», έχει να κάνει με την στρατηγό… Ζωή!

Η αλήθεια είναι ότι κάνει και η ίδια ότι μπορεί για να συντηρήσει αυτή την κατάσταση… Δίνει «τροφή» στα ΜΜΕ με τη στάση της και τη συμπεριφορά της. Τη θυμόμαστε στις επιτροπές της Βουλής στην προηγούμενη κυβέρνηση ή πάνω στα κάγκελα της ΕΡΤ, στη Μεσογείων, μαζί με την Ραχήλ Μακρή να προβάλλουν τον εαυτό τους…

Δεν μας εκπλήσσει που λειτουργούν έτσι οι πολιτικοί. Αυτό ξέρουν να κάνουν και το κάνουν καλά… Διότι αν ήθελαν πραγματικά να δουλέψουν με διακριτικό τρόπο και να έχουν αποτελέσματα, ασφαλώς και θα μπορούσαν να το κάνουν…

Αν, ας πούμε, η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου ήθελε να έχει ανοιχτή την πρόσβαση στη Βουλή εκείνων που ήθελαν να διαμαρτυρηθούν, θα μπορούσε απλά να σηκώσει το τηλέφωνο από το γραφείο της και να ενημερώσει το Μαξίμου ή τον αρμόδιο υπουργό για τα Σώματα Ασφαλείας, ώστε με εντολή τους να αποσυρθούν οι αστυνομικές δυνάμεις από το σημείο…

Ώρες – ώρες, αυτοί που μας κυβερνούν δίνουν την αίσθηση ότι δεν είναι βέβαιοι πως άλλαξε στις 25 Γενάρη η κατάσταση κι αυτοί βρίσκονται στο τιμόνι της εξουσίας. Λειτουργούν όπως τότε, που ήταν αντιπολίτευση… Βρίσκονται στους δρόμους… εναντίον του εαυτού τους…

Προσέξτε το αυτό. Ο κόσμος, οι πολίτες ζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις. Εύκολο να τα… παίξουν εντελώς, με όσα βλέπουν και ζουν καθημερινά.

Ας το ξεκαθαρίσουμε για να μη… μπερδευόμαστε με απλά, κατά τη γνώμη μου πράγματα… Η αστυνομία έχει να επιτελέσει μια συγκεκριμένη δουλειά και η κυβέρνηση επίσης, όπως και η Βουλή. Οι ρόλοι είναι διακριτοί. Σε καθεστώτα που θέλουν να λέγονται και να είναι δημοκρατικά, αυτά είναι καθορισμένα, ξεκάθαρα…

Και εν πάση περιπτώσει, πέρα από το σόου που έχει ανάγκη η τηλεόραση για να κρατά το ενδιαφέρον των ταλαιπωρημένων πολιτών ζεστό, η ουσία είναι άλλη: Η χώρα χρειάζεται μια υπεύθυνη κυβέρνηση για να νιώθουν οι πολίτες ασφαλείς (όσο μπορούν στο πλαίσιο μιας ανθρώπινης διακυβέρνησης…) και να μπορούν να σχεδιάσουν μερικά πράγματα για το κοντινό αύριο. Κάθε άλλο φρονούμε ότι είναι εκ του πονηρού, απλά για να… ροκανίζουν το χρόνο, χωρίς κανένα πλάνο σχετικά με το πώς θα κυβερνήσουν…

  • Διαβάστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ δυο ακόμα δημοσιεύματα που σχετίζεται με το θέμα
  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ιδού, πώς αλλάζει χρώμα η φύση, καθώς πλησιάζει το καλοκαιράκι… Χρυσίζει πια…

Posted in Επικαιρότητα

kalokeriazi1
Σας το είχα υποσχεθεί από χθες πως σήμερα θα σας δώσω τις φωτογραφίες από τη δεύτερη φουρνιά, εκείνων που τράβηξα στο Μεγάλο Πεύκο την περασμένη Κυριακή… Και ενώ χθες έβαλα ότι είχε πράσινο, σήμερα σας έχω μια φύση που χρυσίζει, ήδη… Μας δείχνει μπροστά το καλοκαίρι που έρχεται…

kalokeriazi2
Δεν κρατάνε πολύ τα χρώματα της άνοιξης στα χωράφια που δεν ποτίζονται… Γρήγορα κιτρινίζουν… Μπορείς και να το πεις ότι χρυσίζουν. Και είναι πραγματικά όμορφο γιατί, κάπου εκεί ανάμεσα βλέπεις ξαφνικά κάποιο φυτό που κρατάει ακόμα την όποια πρασινάδα του, πριν γίνει καλοκαιρινό φρύγανο…

kalokeriazi3
Μ’ αρέσει κι αυτή η πλευρά της φύσης… Που νομίζεις ότι είναι παρατημένη στην τύχη της, αλλά κάποιος τη φροντίζει μ’ αγάπη. Κι εμείς, ξέρουμε ποιος είναι Αυτός. Και καθημερινά Τον ευχαριστούμε γι’ αυτήν και για τις τόσες άλλες προμήθειες του…

kalokeriazi4
Αυτός είναι κι ένας ακόμα λόγος που θαυμάζω τη Δημιουργία… Γι’ αυτό μ’ αρέσει να γυρνώ με τις ώρες στην άγρια φύση! Εκεί που ο άνθρωπος δεν έχει βάλει το χέρι του, αλλά μπορείς να διακρίνεις αυτή τη μοναδική ομορφιά παρατηρώντας την στις λεπτομέρειες της.

kalokeriazi5
Κάτι τέτοιες ώρες αναρωτιέμαι πως δεν παίρνουμε μαθήματα εμείς που ψαχνόμαστε να αγοράσουμε ακριβά και καλά ρούχα για να είμαστε κοινωνικά αποδεκτοί. Και στριμωχνόμαστε οικονομικά σε καιρούς δύσκολους για να το πετύχουμε, ενώ εκείνα το έχουν δοσμένο από τον Δημιουργό.

kalokeriazi6
Αφήνω τον εαυτό μου να θαυμάζει αυτή την όμορφη φύση… Που πρέπει να σκύψεις, να πας κοντά της για να τη δεις, να την αφουγκραστείς, να κρατήσεις όλη αυτή την ομορφιά… Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι, κουβαλώντας στις πλάτες τους, ένα σωρό προβλήματα, προσπερνάνε αδιάφορα…

kalokeriazi7
Κι όμως, ίσως αν άφηναν τον εαυτό τους να χαλαρώσει λιγάκι ίσως ήταν σε θέση να βρουν και τις λύσεις στα προβλήματά τους. Συμβαίνει καμιά φορά να είναι μπροστά μας και μην τη βλέπουμε. Τέτοιες ώρες, είναι όμορφη μια βόλτα στη φύση. Ιδιαίτερα αν ζει κανείς στην πόλη, είναι πολύ μεγάλο πλεονέκτημα…

kalokeriazi8
Σε μένα, έχει λείψει αυτή η χαρά, καθώς τα τελευταία 40 χρόνια ζω στην Αθήνα… Και οι μνήμες στο παιδικό μυαλό υπάρχουν… Ψάχνουν κάθε φορά να βρουν ευκαιρίες να βγουν στην επιφάνεια και να δημιουργήσουν μια όμορφη ατμόσφαιρα. Παιχνίδια του μυαλού…

kalokeriazi9
Μπορεί… Αλλά τέτοιες ωραίες εικόνες, ζωντανές δεν τις συναντά καθημερινά… Γι’ αυτό και δεν χάνω την ευκαιρία, όταν πέφτουν στην αντίδραση μας, να τα αναδεικνύω από αυτό το Site στο οποίο η φωτογραφία καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος της… Συχνά – πυκνά θα βλέπουμε τέτοια πράγματα…

Η εξοχή όπως την είδαμε την περασμένη Κυριακή… Ας πάμε πρώτα στο πράσινο…

Posted in Επικαιρότητα

prasino1.meg.pefko
Τις φωτογραφίες αυτές τις τράβηξα την Κυριακή που μας πέρασε από την εξοχή του Μεγάλου Πεύκου, στα όρια με τα Μέγαρα. Βγήκα μια βόλτα έξω από το σπίτι της αδελφής Καίτης και «ανακάλυψα» σημεία που η Μαρία, η κόρη της, όταν τα είδε δήλωσε ότι δεν τα γνώριζε…

prasino2.meg.pefko
Τις χώρισα σε δύο μέρη, επειδή ήταν πολλές… Σήμερα το πράσινο και αύριο τις άλλες, αυτές που παραπέμπουν στο καλοκαίρι που έρχεται… Και ήδη αισθανόμαστε τις ζέστες του… Είναι όμορφες κι έτσι είπα να δώσω χώρο γι’ αυτές στο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

prasino3.meg.pefko
Ξέρω πως σε πολλούς εδώ μέσα αρέσουν τα λουλούδια. Το βλέπω που τα ανεβάζετε στους τοίχους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όσοι διαθέτετε και το διαβάζω στα e-mail σας. Κι εμένα μ’ αρέσουν. Ίσως, επειδή γεννήθηκα σε χωριό, όπου οι αγροτικές περιοχές είχαν πολλά λουλούδια.

prasino4.meg.pefko
Ομορφαίνουν το μάτι και από κοντά μυρίζουν υπέροχα, όπως αυτό το γιασεμί που γέμισε το φράκτη του σπιτιού που, εκεί που το είδα… Ήταν μεσημέρι, την ώρα που το φωτογράφησα... Σκέψου να ήμουν εκεί, την ώρα που χαράζει η μέρα και η πρωινή υγρασία είναι που τα κάνει ακόμα πιο όμορφα.

prasino5.meg.pefko
Θα μπορούσα με τις ώρες να τα παρατηρώ και να τα προσέχω… Αλλά ήταν η ώρα του φαγητού και με περίμεναν στο τραπέζι… Άρα, δεν θα μπορούσαν να μείνω περισσότερο… Πήρα μαζί μου όλη αυτή την ομορφιά και να, που είμαι τώρα σε θέση να τις μοιραστώ μαζί σας… Έχει κι αυτό την ομορφιά του…

prasino6.meg.pefko
Κι αυτή η τριανταφυλλιά, δεν είναι υπέροχη; Δε χόρταιναν τα μάτια μου να απολαμβάνουν την ομορφιά τους και η μύτη μου τις μυρωδιές τους… Δείτε: Λειτουργεί και ως φυσικός φράκτης στο σπίτι που τα φύτεψαν οι ιδιοκτήτες της. Πανέμορφα, λευκά τριαντάφυλλα…

prasino7.meg.pefko
Δεν ξέρω πώς το λένε αυτό τα θαμνώδες φυτό με τα λευκά ανθάκια που μοιάζει, αλλά δεν είναι γιασεμί… Είναι όμως θαυμάσιο πραγματικά κι αυτή την εποχή, όπως βλέπετε είναι στα καλύτερα του. Ωστόσο υπάρχει ο χώρος για να αναπτυχθούν…  Πράγμα που θα γίνει οπωσδήποτε.

prasino8.meg.pefko
Το ίδιο φυτό από μια άλλη πλευρά. Μπορεί να μην είναι στα καλύτερα του, αλλά η φωτογραφία είναι αυθεντική. Σίγουρα δεν έχει υποστεί και μιά επεξεργασία με φώτοσοπ ή άλλο φωτογραφικό πρόγραμμα… Αυτό άλλωστε είναι κάτι που κάνει αυτό το Site να ξεχωρίζει. Ελάχιστες ξένες φωτογραφίες χρησιμοποιεί. Οι περισσότερες είναι τραβηγμένες από μένα τον ίδιο…

prasino9.meg.pefko
Προτιμώ να χαμηλώσω λίγο την κάμερα στο ύψος του φυτού και να φωτογραφήσω αυτά τα μοναδικά άγρια άνθη του αγρού. Μοιάζουν μεγάλα επειδή πήγα πολύ κοντά τους, αλλά δεν είναι έτσι στην πραγματικότητα… Δημιουργούν όμως μια αίσθηση όμορφη… Από αυτή που χρειαζόμαστε για να νοιώσουμε καλύτερα…

Όμορφη φιλοξενία στο Μεγάλο Πεύκο που μας άρεσε ιδιαίτερα, πολύ ξεχωριστή!

Posted in Επικαιρότητα

keti1.170515
Την Κυριακή που μας πέρασε πήγαμε μια βόλτα στο Μεγάλο Πεύκο να δούμε την αδελφή Καίτη και τα παιδιά με την εγγονή της. Ήταν όμορφη μέρα, με ηλιοφάνεια, καλοκαιρινή. Ο παππούς Διονύσης, θυμόταν καλά το δρόμο και μας οδήγησε ως το σπίτι.

keti2.170515
Η Καίτη είναι δεξιά στη φωτογραφία και δίπλα της η κόρη της Μαρία και η εγγονή της Βασιλική. Στο πρόγραμμα μας ήταν απλά να τους δούμε, να καθίσουμε λίγο και μετά να κατέβουμε σε μια παραλιακή ταβέρνα για να φάμε ψάρι. Αυτά ήταν τα σχέδια μας. Αλλά εκείνοι είχαν ετοιμάσει, άλλα πράγματα…

keti3.170515
Το φαγητό είχε στρωθεί στο τραπέζι… Και δε χωρούσε πια καμιά διαπραγμάτευση… Έτσι καθίσαμε μαζί τους και απολαύσαμε αυτό το μεσημεριανό γεύμα… Ζήτησα την άδεια τους να τραβήξω μερικές φωτογραφίες. Μου την έδωσαν με χαρά… Εδώ η οικογένεια Αρχοντάκη με τον Γιάννη, τη Βασιλική και τη Μαρία…

keti4.170515
Κι όταν λέω ότι απολαύσαμε το καλομαγειρεμένο φαγητό μαζί τους το εννοώ… Φαίνεται άλλωστε και στη φωτογραφία που μας τράβηξε η μικρή Βασιλική. Απασχολημένοι στα πιάτα μας, κουβεντιάζοντας και απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή που μείναμε εκεί… Ναι, ήταν για μας μια μοναδική εμπειρία. Πήραμε και δώσαμε ενθάρρυνση…

keti5.170515
Άλλη μια φωτογραφία από τη θέση που κάθομαι, που δείχνει πόσο όμορφα περάσαμε αυτό το κυριακάτικο μεσημέρι… Ο παππούς Διονύσης είχε ζήσει εδώ, στο Μεγάλο Πεύκο, στην περιοχή Νεράκι με τη γυναίκα του Ανδρομάχη κοντά οκτώ χρόνια, ίσως και περισσότερα…

keti6.170515
Έφυγε από εκεί για την Κρήτη το 2006, όταν πέθανε η γυναίκα του, να πάει κοντά στην κόρη του… Από τότε είχε επιστρέψει κανά δυο - τρεις φορές… Οι καλές σχέσεις όμως υπάρχουν και διατηρήθηκαν μέσω τηλεφωνικών επαφών. Το να πάμε, τώρα που είναι στην Αθήνα να τους δούμε από κοντά, τον χαροποίησε ιδιαίτερα…

keti7.170515
Και φυσικά πήρα πολλά, προσωπικά από αυτή τη συναναστροφή. Μας περίμεναν σπίτι κι άλλοι αδελφοί από την τοπική Εκκλησία που ήξεραν τον παππού και ήθελαν να τον δουν… Κουβεντιάσαμε πολύ. Μας είπαν τις εμπειρίες τους, τους είπαμε τα δικά μας. Έτσι συμβαίνουν αυτά…

keti8.170515
Επιστρέψαμε γύρω στις 3:30 το μεσημέρι. Να ξεκουραστούμε λιγάκι επειδή το βράδυ στις 7:30 είχαμε συνάθροιση… Ήρθε για πρώτη φορά και ο παππούς Διονύσης. Το ήθελε πάντα, αλλά δεν είναι εύκολο στα 97 σου να κάνεις προγραμματισμό… Όλοι χάρηκαν που τον είδαν. Και μετά στο σπίτι του Άρη και της Χάρις, είχαμε μια καλή παρέα…

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA