Ο Σονγκ Ιν-Χο, 25 ετών, περιμένει την απόφαση ενός δικαστηρίου σχετικά με την απόφασή του να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία στη Νότια Κορέα, και θα φυλακιστεί μόλις ο ισχυρισμός του απορριφθεί. Στο πλαίσιο της  Παγκόσμιας Ημέρας Αντιρρησιών Συνείδησης, στις 15 Μαΐου, λέει στην Αμνηστία πώς οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις διαμόρφωσαν τη ζωή του.

Κι εδώ δείτε ένα βίντεο που θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα το θέμα. Δυστυχώς δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους. Ζητήστε βοήθεια από εκείνους που γνωρίζουν αγγλικά. Το πήραμε από της ιστοσελίδα της «Διεθνούς Αμνηστίας».

Μεγαλώνοντας ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, η συνείδησή μου διαμορφώθηκε από τη Βίβλο. Διδασκόμαστε να αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας και ότι δεν θα πρέπει να ανταποδίδουμε με βία στη βία. Γι’ αυτό έγινα αντιρρησίας συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Πρωτόδικα κρίθηκα ένοχος και αν απορριφθεί η έφεσή μου, θα φυλακιστώ για 18 μήνες. Αλλά δεν τελειώνει εκεί η ιστορία μου, ούτε καν αρχίζει.

Χαρακτηρισμένος ως εγκληματίας από τη γέννηση του

Στη Νότια Κορέα, εκείνοι που αρνούμαστε για λόγους συνείδησης τη στρατιωτική θητεία, στιγματιζόμαστε, σχεδόν σαν να μας έχουν σημαδέψει από τη γέννησή μας. Είναι σαν ο κόσμος να γνωρίζει ότι ένα παιδί προορίζεται να βρεθεί στη φυλακή, οπότε αποφασίζουν να τους συμπεριφερθούν ως μελλοντικούς εγκληματίες.

Η μητέρα μου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά ο πατέρας μου αρχικά ήταν πολύ αντίθετος στη θρησκεία μου. Ήξερε πως ο αγαπημένος του γιος τελικά θα πήγαινε στη φυλακή εξαιτίας της άρνησης της στρατιωτικής θητείας, και κανένας πατέρας δεν το θέλει αυτό. Ως εκ τούτου, πάντα έβαζα τα δυνατά μου για να είμαι ένας καλός, προκομμένος γιος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο πατέρας μου σταδιακά να αλλάξει γνώμη. Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε την έφεσή μου.

Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, μου ζήτησαν στο μάθημα να γράψω για τις μελλοντικές φιλοδοξίες μου, αλλά το άφησα κενό γιατί ήξερα ότι δεν ήταν εφικτές. Καθώς προοριζόμουν να πάω στη φυλακή έτσι κι αλλιώς, τι νόημα είχε να ονειρεύομαι; Παρόλα αυτά, δεν μπορούσα να το πω στη μητέρα μου γιατί θα ράγιζε η καρδιά της.

Θυμάμαι μια τραυματική εμπειρία όταν κάποιες συμμαθήτριές μου με πλησίασαν και ρώτησαν: “Είσαι μάρτυρας του Ιεχωβά; Η μητέρα μου είπε ότι θα πας φυλακή”. Πολλά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτή η εμπειρία ήταν απλά ο πρόλογος του πώς θα εκτυλισσόταν η ζωή μου.

Ξεχωρίζοντας στο σχολείο

Στην αρχή κάθε σχολικής περιόδου, δάσκαλοι και γονείς με ρωτούσαν την ίδια ερώτηση: “Θα πας πράγματι φυλακή; Είσαι σίγουρος πως θες να είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά;” Η απάντησή μου ήταν η ίδια. Δεν είναι θέμα συμβιβασμού, γιατί πρόκειται για την πίστη, κάτι για το οποίο θα έδινα και τη ζωή μου. Είναι ένα φορτίο που θα πρέπει να σηκώσω μέχρι τέλους.

Φίλοι μου με ρωτούσαν: “Ξέρεις πόσα αρνητικά κουτσομπολιά κυκλοφορούν για σένα;” Τέτοιες στιγμές είναι πολύ πικρές, και αυτές οι οδυνηρές αναμνήσεις είναι πάρα πολλές.

Οι διακρίσεις στο κολλέγιο ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Οι φίλοι μου μια φορά με κορόιδεψαν: “Σονγκ Ιν-Χο, δεν μπορείς να βρίσεις, δεν μπορείς να παλέψεις, δεν περνιέσαι για άντρας και δεν είσαι καλός σε τίποτα”. Με περιγελούσαν πολύ και ειλικρινά ήταν πολύ δυσάρεστο. Ένιωθα θυμωμένος. Πέρασα πολύ καιρό να σκέφτομαι: “Αυτό είναι το σωστό που πρέπει να κάνω; Ή δεν ταιριάζει στους άντρες;”

Από τότε που γεννήθηκα, ένιωσα ότι είμαι σε ένα τρένο που ορμά προς έναν αναπόφευκτο σταθμό που λέγεται φυλακή και αισθανόμουν εντελώς αβοήθητος, χωρίς να μπορώ να ξεφύγω.

Μετά την αποφοίτηση, ήθελα να βρω μια καλή δουλειά, αλλά δεν μπορούσα. Ως αντιρρησίας συνείδησης, το να βρω μια δουλειά σε μια αξιοσέβαστη εταιρία ήταν σχεδόν αδύνατο εξαιτίας των διακρίσεων και της προκατάληψης. Σήμερα βοηθώ τους γονείς μου στην εταιρία καθαρισμών τους.

Ζητώντας μόνο εναλλακτικές

Για να προετοιμαστώ για τη δίκη μου, πήγαινα στο δικαστήριο την ίδια μέρα κάθε εβδομάδα και είδα κλέφτες, διαρρήκτες, απατεώνες και βιαστές – εγκληματίες όλων των ειδών, όλους να κάνουν έφεση υποστηρίζοντας ότι οι ποινές τους ήταν παράλογες. Ένιωσα πως αν κάποιος θα έπρεπε να κάνει έφεση, αυτός είμαι εγώ.

Τότε το αποφάσισα. Εάν μου δινόταν η ευκαιρία, ότι κι αν κόστιζε, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να δηλώσω ότι είμαι αθώος, ακόμα κι αν σήμαινε κάποια φυλάκιση.

Είμαι πρόθυμος και έτοιμος να αφοσιωθώ σε οποιαδήποτε μορφή εναλλακτικής υπηρεσίας για την πατρίδα μου, όσο δύσκολη κι αν είναι. Η συνειδησιακή μου αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία δεν έχει καμία σχέση με αποφυγή να υπηρετήσω.

Είμαι ευγνώμων πολίτης, και είναι ευχή μου να μου επιτραπεί να συνεισφέρω στο έθνος με κάποιον άλλο τρόπο αντί της στρατιωτικής θητείας. Όποια και αν είναι η εναλλακτική, είμαι πρόθυμος να την κάνω εφόσον δεν θα είναι ενάντια στη συνείδησή μου.

Αυτό είναι όλο που ζητάμε, στην πραγματικότητα.

Στη Νότια Κορέα, η πλειονότητα των αντιρρησιών συνείδησης είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η χώρα φυλακίζει περισσότερους ανθρώπους για τη συνειδησιακή τους αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία, απ’ ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί – με τουλάχιστον 600 άντρες, ηλικίας κυρίως μεταξύ 20 και 24 ετών, να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή. Διαβάστε [στα αγγλικά] το δελτίο τύπου και την έκθεση “Καταδικασμένοι σε ισόβια”.

Στηρίξτε ανθρώπους σαν τον Σονγκ Ιν-Χο: καλέστε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να αναγνωρίσει το δικαίωμα να αντιτίθεται κανείς για λόγους συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Υπογράψτε την έκκληση.

• Αναδημοσίευση από το amnesty.org – 25 Μαΐου 2015