Πρωινό του Σαββάτου, τελευταίες ημέρες του Μαΐου. Ηλιόλουστο, σχεδόν καλοκαιρινό… Έτσι όμορφα εξελίχθηκε όλη την ημέρα… Για κάποιο λόγο, ο καιρός άφησε πίσω του το κρύο και τη βροχή των προηγούμενων ημερών και φόρεσε τα καλά του να μας προϋπαντήσει στο σημείο συγκέντρωσης, στην πλατεία Αττικής για την προσδιορισμένη εκδρομή…


Ανεβάζω τις πρώτες φωτογραφίες μέσα από το λεωφορείο, καθώς πηγαίνουμε στην Κόρινθο… Ένα 52άρι πούλμαν, σύγχρονο, γεμάτο. Προετοιμασμένοι στην καρδιά και με χαμόγελα, διατεθημένοι να περάσουμε καλά... Όλοι, από την εκκλησία Αθήνα Αττική. Στη διάρκεια της διαδρομής που δεν είναι μεγάλη, είχαμε πολλά και ενημερωτικά σχόλια για ότι βλέπαμε, απ’ όπου περνούσαμε…


Πρώτη στάση στον Ισθμό της Κορίνθου… Πόσα χρόνια είχα να περάσω από αυτό το μέρος που κάποτε περνούσαμε πιο ταχτικά. Όταν φτιάχτηκε ο καινούριος δρόμος , εδώ στον Ισθμό άρχισε να υπάρχει η παρακμή και να κάνει την εμφάνιση της η… εγκατάλειψη. Ελάχιστα μαγαζιά λειτουργούν πια. Ο οικονομικός μαρασμός είναι εμφανής… Κάποτε ο τόπος έσφυζε από ζωή. Τώρα…


Καθόμαστε να ξαποστάσουμε λίγο σε ένα καφενεδάκι, στον Ισθμό. Πρώτη στάση στην εκδρομή μας. Κι ο παππούς Διονύσης πήρε ένα μαντολάτο… Θύμισες, παλιές… Αλλά για να δούμε περισσότερα πράγματα για τον Ισθμό… Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει το Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα και το πιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί η διώρυγα της Κορίνθου (1880-1893).


Πήγαμε από πιο κοντά να τον δούμε. Ο κόσμος συνοστίζεται για μια φωτογραφία. Δεν είναι εύκολο να περπατήσεις στη μικρή λωρίδα για τους πεζούς… Ο Ισθμός της Κορίνθου ήταν στο παρελθόν στρατηγικό σημείο και για το λόγο αυτό είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους, το οποίο είχε διατηρηθεί μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους (Εξαμίλιον). Αλλά δεν ήταν έτσι πάντα…


Μεταξύ του τείχους και του περιβόλου υπήρχε ο δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου. Η διάνοιξη του ισθμού της Κορίνθου φαίνεται να είχε απασχολήσει αρκετά και τον αρχαίο κόσμο. Ο Ιούλιος Καίσαρας αφού ξανάχτισε από τα θεμέλια την Κόρινθο, που πριν από 100 χρόνια είχε καταστρέψει τελείως ο Μόμμιος σχεδίασε τη διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου, που τη ματαίωσε η δολοφονία του.


Η διώρυγα της Κορίνθου είναι διώρυγα η οποία ενώνει τον Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την πόλη της Κορίνθου. Κατασκευάστηκε όπως είπαμε μεταξύ των ετών 1880-1893, έργο του Έλληνα μηχανικού Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη. Η κατασκευή της είναι αποτέλεσμα της αναπτυξιακής πολιτικής του πρωθυπουργού Χαρίλαου Τρικούπη, ο οποίος με την κατασκευή μεγάλων έργων υποδομής στόχευε στη δημιουργία ενός σύγχρονου και οικονομικά ανεπτυγμένου κράτους.


Ήταν ανάγκη. Στα αρχαία χρόνια μεταξύ του τείχους του Ισθμού και του περιβόλου του υπήρχε η δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου. Τώρα, στο χώρο υπάρχουν πολλά μαγαζιά που περιμένουν τον επισκέπτη να τον εξυπηρετήσουν. Ο περιηγητής έχει τη δυνατότητα να πάρει έναν καφέ ή να ψωνίσει ένα αναμνηστικό. Ναι, αυτή η στάση εδώ ξεκουράζει τους εκδρομείς…


Ψάξαμε λίγο περισσότερο το θέμα μέσω του διαδικτύου… Θέλαμε να μάθουμε πού βρισκόμαστε… Κι έτσι είδαμε ότι η ιδέα της διώρυγας υπήρχε ήδη από την εποχή του Περίανδρου, το 602 π.Χ. Ο πρώτος που προσπάθησε την υλοποίησή του ήταν ο Νέρων, το 66 μ.Χ., σε σχέδια του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, συνέχισε την προσπάθεια ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε. Απλά πράγματα μας φαίνονται σήμερα… Κοίτα όμως από πέρασαν για να φτάσουν σ’ αυτό το σημείο…


Έτσι μαθαίνουμε ότι οι εργασίες για τη διώρυγα άρχισαν το 1880, από την Διεθνή Εταιρεία της Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου. Λόγω έλλειψης κεφαλαίων το έργο ολοκληρώθηκε από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού το 1893. Η διώρυγα έχει μήκος 6.346 m, πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m, στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m. Για μας ήταν μια όμορφη στάση ξεκινώντας την εκδρομή μας. Στο αυριανό σημείωμα θα δούμε για την Αρχαία Κόρινθο. Προετοιμαστείτε να σας… ταλαιπωρήσω λίγο…

Μερικές σκηνές από το έργο, όχι από τη σκηνή όπως αντιληφθήκαμε ως θεατές, αλλά από την περιοχή (Βοτανικός στο ύψος της Αγίας Άννης) όπου παίζεται η παράσταση "Περιμένοντας τον Γκοντό". Το έργο δεν μας ενθουσίασε... Το θέατρο μ’ αρέσει όταν μιλά απλά στην καρδιά του θεατή. Κι αυτό δεν μίλησε…


Τα περίπλοκα νοήματα του έργου και η εμπλοκή του συγγραφέα με κομμάτια της Γραφής, παραποιημένα, στο έργο του, εκεί που κατά τη γνώμη μας δεν είχαν καμιά σχέση και κυρίως, αυτή η ατέλειωτη φιλοσοφία και φλυαρία των ανθρώπων επί σκηνής, ήταν από τα αρνητικά του σημεία…


Μερικές φορές, απροκατάλυπτος, προσπαθώ να παρακολουθήσω τους ανθρώπους της τέχνης (επειδή μ’ αρέσει η πνευματική δημιουργία…) για να την καταλάβω και να ωφεληθώ από αυτήν… Ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ την υπερτίμηση της παράστασης «Περιμένοντας τον Γκοντό».


Το γεγονός ότι μια ομάδα νέων παιδιών, ηθοποιών, η CARTEL, προσπάθησε για το καλύτερο, δεν είναι αρκετό για να τη σώσει… Ευτυχώς η συνέχεια της βραδιάς μας ήταν καλύτερη… Την κάναμε, δηλαδή εμείς καλύτερη, με επιλογές πιο σοφές…

Είχαμε ακούσει πολλά για αυτή τη θεατρική παράσταση και είπαμε να πάμε να τη δούμε. Χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ στη βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού, στα γεωγραφικά όρια του Αιγάλεω για να βρούμε τη θεατρική σκηνή CARTEL και να δούμε το έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό».

Ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσα χρόνια ακούω γι’ αυτή την παράσταση… Απόδειξη και η αφίσα δίπλα, από άλλο, προηγούμενο ανέβασμά της από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος… Δεν την είχαμε δει και αποφασίσαμε να πάμε, όπως είπα… Και το τολμήσαμε χθες το βράδυ…

Ειλικρινά, το λιγότερο είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε ανάμεσα σε χωματόδρομους (στην Αθήνα!) μέχρι να το βρούμε. Η ίδια η παράσταση μας απαγοήτευσε. Όχι η ερμηνεία των ηθοποιών. Αλλά το σενάριο… Αυτό ακριβώς που άλλοι εκθείαζαν.

Ας είναι… Το σημείωμα αυτό γράφτηκε απλά ως καταγραφή της εμπειρίας μας. Και φυσικά δεν προτρέπει κανέναν να πάει να τη δει… Δεν μας εντυπωσίασε, ούτε μας βοήθησε να κατανοήσουμε καλύτερα το έργο το σημείωμα στο πρόγραμμα της παράστασης, φτωχικό σε περιεχόμενο, αν και με μόλις ένα ευρώ. Έτσι δεν μπορέσαμε καν να προσεγγίσαμε τα μηνύματα του έργου. Και, προσωπικά, δεν θεωρώ ότι χάσαμε και τίποτα…

Τα όσα ακολουθούν σχετικά με την υπόθεση του έργου, είναι από την ιστοσελίδα της αξιόλογης θεατρικής ομάδας:

Δύο περιπλανώμενοι αλήτες δίνουν ραντεβού στη βιομηχανική περιοχή του Βοτανικού. Σ' έναν έρημο δρόμο. Στο μοναδικό δέντρο που διακόπτει τη μονοτονία του τοπίου. Περιμένουν κάποιον να έρθει.

«Τίποτα δεν συμβαίνει. Κανένας δεν έρχεται. Κανένας δεν φεύγει. Είναι φοβερό!»

Ο Εστραγκόν έχει την τάση να ξεχνά κάτι αμέσως μόλις συμβεί, είναι ευμετάβολος, συχνά σκεπτικός και κάπως ανυπεράσπιστος, βλέπει συχνά όνειρα, βρωμάνε τα πόδια του, κάποτε -λέει- ήταν ποιητής και πιστεύει ακράδαντα πως «οι άνθρωποι είναι για τα πανηγύρια». Ο Βλαδίμηρος είναι πιο πρακτικός τύπος, κάπως επίμονος, ούτε θέλει να ακούει για όνειρα, θυμάται λεπτομερώς κάθετί που συμβαίνει, έχει βαθιά ελπίδα πως ο Γκοντό θα έρθει, είναι προστατευτικός, ξέρει νανουρίσματα, αλλά μυρίζει το στόμα του.

Καβγαδίζουν, βαριούνται, επαναλαμβάνονται.

Απειλούν ότι θα αυτοκτονήσουν. Κάνουν γυμναστικές επιδείξεις. Παίζουν θέατρο. Και διαρκώς μιλούν για κάποιο ραντεβού. Αρκούν αυτά για να ξεφύγουν από την ανία και την πλήξη της ύπαρξης; Αρκεί να περιμένεις κάτι; Ή κάποιον;

Περιμένοντας τον κύριο Γκοντό

Με την ελπίδα ένα γεγονός (ή πράγμα ή πρόσωπο ή θάνατος) να αλλάξει με τρόπο θαυματουργό την κατάσταση, να παρακαμφθεί το αδιέξοδο. Να σταματήσει αυτή την κατάσταση αναμονής, κατά την οποία η ροή του χρόνου παίρνει την πιο καθαρή, φανερή, δραστική και αδυσώπητή της μορφή. Να πάψει τις στιγμές που μας φέρνουν αντιμέτωπους με το βασικό πρόβλημα της ύπαρξης.

Λίγα λόγια για τον Σάμουελ Μπέκετ 

Ο Σάμουελ Μπέκετ γεννήθηκε το 1906, στο Φόξροκ της Ιρλανδίας (κάπου στα περίχωρα του Δουβλίνου), διαμορφώθηκε ως πνευματική προσωπικότητα κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου και το 1969 πήρε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ανήκει στη γενιά των δραματουργών (Μπέκετ, Ιονέσκο, Ζενέ, Αντάμωφ, Πίντερ, Άλμπυ) που, μακριά ο ένας από τον άλλο, αρνούνται συγχρόνως τους παραδοσιακούς κανόνες που επί αιώνες δέσμευσαν την θεατρική έκφραση και που με πλήθος κοινών στοιχείων, αποκρυσταλλώνουν ένα ολοκαίνουριο είδος σκηνικής γραφής.

Το πιο γνωστό του έργο και -κατά πολλούς- το σημαντικότερο θεατρικό έργο του 20ου αιώνα, γράφτηκε στα 1948-1949, στα ερείπια της καταστροφής του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ πρωτοπαίχτηκε το 1953, στην αποφασιστική για τις εξελίξεις της σύγχρονης δραματικής τέχνης, δεκαετία του 1960.

Ο Ιρλανδός συγγραφέας προτίμησε να γράψει τα αριστουργήματά του στα Γαλλικά, σε μια επίκτητη γι΄ αυτόν γλώσσα, προκειμένου να απαλλαγεί από οποιοδήποτε ύφος και να διοχετεύσει την ευφυΐα του, όχι σε στολίδια, αλλά σε μια απόλυτη σαφήνεια και οικονομία έκφρασης, ως αποτέλεσμα μιας οδυνηρής πάλης με το ίδιο του το εκφραστικό μέσο.

Στο «Περιμένοντας τον Γκοντό», την «ιλαροτραγωδία» που περιγράφει τη ζωή δύο ημερών δύο ηρώων και στο οποίο το ζήτημα της αβεβαιότητας αποτελεί ουσία, δεν υπάρχουν «κλειδιά» που βοηθούν στην αποκρυπτογράφηση. Πρόκειται για ένα έργο - ερώτηση, που αναζητά επίμονα απάντηση στα «Ποιος είμαι;» και «Τι σημαίνει όταν εγώ λέω "εγώ";» και που διαισθητικά παρουσιάζει την αντίληψη του συγγραφέα σχετικά με την ανθρώπινη ύπαρξη. Που στερείται πλοκής -ακόμη πιο ολοκληρωτικά απ' τα υπόλοιπα έργα του «Θεάτρου του Παραλόγου»- και που επιδοκιμάστηκε από κορυφαίους, μα και ανόμοιους, θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς του, όπως ο Ζαν Ανούιγ και ο Θόρντον Ουάιλντερ, οι οποίοι αισθάνθηκαν με την εμφάνισή του, πως το πεδίο της θεατρικής γραφής έπαψε να έχει σύνορα.

Η προστάτις της τέχνης και διάσημη συλλέκτρια έργων τέχνης, Πέγκυ Γκούγκενχαϊμ, είχε πει για τον Μπέκετ πως «είχε διατηρήσει μια τρομερή ανάμνηση της ζωής μέσα στη μήτρα της μητέρας του, απ' την οποία ποτέ δε λυτρώθηκε». Ο Μπέκετ, που ένιωθε τη ρουτίνα σαν «καρκίνο του χρόνου» και την κοινωνική συναναστροφή ως «σκέτη πλάνη», αποτύπωσε στον «Γκοντό» την τρομακτική σταθερότητα του κόσμου.

Όταν ο Alan Schneider, ο πρώτος Αμερικανός σκηνοθέτης του έργου, ρώτησε τον Μπέκετ τι θέλησε να πει με το έργο, έλαβε την απάντηση: «Αν το ήξερα, θα το έλεγα στο έργο». Όταν ο Άγγλος ηθοποιός, που έπαιξε τον Εστραγκόν, PeterWoodthorpe, τον ρώτησε, επίσης, μια μέρα σ’ ένα ταξί, ποιο είναι το θέμα του έργου: «Όλο το θέμα είναι η συμβίωση, Πήτερ· η συμβίωση είναι», απάντησε ο Μπέκετ.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Νίκος Καραγέωργος.

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Γιώργος Γεροντιδάκης, Βασίλης Μπισμπίκης, Κατερίνα Σιώζου, Παναγιώτης Σούλης, Στέλιος Τυριακίδης.

Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί έχουν επιμεληθεί τα σκηνικά, τα κοστούμια και τους φωτισμούς ως μέρος της διαδικασίας των δοκιμών.

Φωτογραφίες – βίντεο: Αθηνά Λιάσκου.

Προβολή - Επικοινωνία: BrainCo.

Παραστάσεις: Από την Παρασκευή 22 Μαΐου στον Τεχνοχώρο CARTEL. Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 9.00 μ.μ.. Τιμές εισιτηρίων: 12€, 8€ (φοιτητικό), 5€ (ατέλειες, ανέργων). Κάθε Παρασκευή γενική είσοδος 8€, 5€ (ατέλειες, ανέργων). Διάρκεια: 90 λεπτά. Τηλέφωνο κρατήσεων: 693 9898258 (ώρες επικοινωνίας 14:00-21:00)

Ιδού μερικοί τίτλοι από τα πρωτοσέλιδα των αθηναϊκών εφημερίδων της 28/05/2015 που υποστηρίζουν τους προβληματισμούς που καταγράφονται στις «Επισημάνσεις». Εδώ ο τίτλος είναι από το ΕΘΝΟΣ.


Τα ίδια και στην εφημερίδα ΛΟΓΟΣ που αυτή τη φορά στοχεύει σωστά, αν και δεν μας έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο, δεδομένης της μικρής κυκλοφορίας του…


Η ΑΥΓΗ επικεντρώνει σε κάτι που στα ΜΜΕ σχολιάστηκε πολύ θετικά μιας και όντως η όποια απόφαση παρθεί θα έχει πολιτική χροιά… Δεδομένου και του ενδιαφέροντος των οικονομικά ισχυρών της γης…


Αντιφατικά βρίσκουν τα μηνύματα Αθήνας – πιστωτών στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Το ζεστό – κρύο που μας δίνουν πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια, δείχνει να έχει εφαρμογή και εδώ κατά την εφημερίδα…


Στα ΝΕΑ προτάσσουν το ΦΠΑ, τις πρόωρες εκλογές και τις ΗΠΑ που κατά την εκτίμηση της έχει εμπλοκή και ως υπερδύναμη έστω και με την όποια υποχώρηση της, φαίνεται ότι είναι σε θέση να επιβάλει μια συμφωνία…


Την εμπλοκή των ΗΠΑ επιβεβαιώνει στο πρωτοσέλιδο της, η ομογενειακή εφημερίδα ΚΗΡΥΚΑΣ προτάσσοντας την ανησυχία του Αμερικανού υπουργού Οικονομικών Τζάκ Λιού για κάποιο «ατύχημα». Κι αυτοί μάλλον κάτι θα ξέρουν περισσότερο…


Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ το παίρνει αλλιώς… Μιλά για (Α)συμφωνία. Μια ιδιότυπη συμφωνία, διαφορετική για τον καθένα από τους εμπλεκόμενους. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα αν λάβουμε υπόψη και τα χθεσινά νέα της τηλεόρασης…


Το κομματικό όργανο του ΚΚΕ, ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, βρίσκει την ευκαιρία να μιλήσει για «νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις». Με τόσες διαφορετικές απόψεις, ποιος έχει δίκιο. Στη δημοσιογραφία υπάρχει ένα ιδιότυπο αξίωμα που λέει: Όλοι! Ο καθένας βλέπει από μια διαφορετική σκοπιά το ίδιο πράγμα.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/05/2015

Ξανά στην ειδησεογραφία το σχέδιο της συμφωνίας που κατά τις εκτιμήσεις κάποιων που αυτοπροσδιορίζονται ως ειδικοί εκτιμούν ότι γράφεται ήδη, όμως οι τελευταίες σελίδες που αφορούν τα σημεία «αγκάθια» αναμένεται να μείνουν κενές μέχρι να βρεθεί η χρυσή τομή Αθήνας – δανειστών. Στο φουλ λοιπόν οι μηχανές του Μαξίμου με ένα καυτό τριήμερο να βρίσκεται μπροστά στους επιτελείς, οι οποίοι θα είναι σε ανοιχτή επικοινωνία με τα ελληνικά κλιμάκια στο Brussels Group.

Την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός δεν σταματά τις επαφές που κάνει σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο, προκειμένου να δοθούν λύσεις στα σημεία που οι συζητήσεις δεν προχωρούν άλλο. To καλό σενάριο αναφέρει πώς έως το Σαββατοκύριακο το προσχέδιο της τελικής συμφωνίας θα είναι έτοιμο, με βάση τις κοινές λύσεις που θα βρεθούν στο Brussels Group, αλλά και την εισήγηση, που εκτός απροόπτου, θα κάνει το Euroworking Group της Πέμπτης.

Το κείμενο της συμφωνίας θα βρεθεί στο επίκεντρο του Eurogroup, πιθανότατα την ερχόμενη Τρίτη 2 Ιουνίου, προκειμένου να δοθεί το πολυπόθητο φως στην ελληνική οικονομία. Η εντολή προς τα τεχνικά κλιμάκια, όπως αποτυπώθηκε και από το πολύωρο τετ α τετ του πρωθυπουργού με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, είναι να επιταχυνθούν οι διαδικασίες σε τρία θέματα.

ΦΠΑ: Κανείς δεν γνωρίζει ακόμα αν θα κυριαρχήσει η άποψη της Αθήνας για τριπλό συντελεστή ή των θεσμών για διπλό. Σε κάθε περίπτωση το μεγάλο «παζάρι» γίνεται για τα προϊόντα που θα τοποθετηθούν στον χαμηλό συντελεστή με την κυβέρνηση να υποστηρίζει πως η εισπραξιμότητα του μέτρου θα κριθεί από την κατανάλωση η οποία δεν πρέπει να υποχωρήσει.

Δημοσιονομικό κενό: Η διαφορά παραμένει περίπου στο 1 δισ. ευρώ, με το Μαξίμου να τονίζει πως το χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί, καθώς διαφέρει ο τρόπος υπολογισμού με τους εταίρους.

100 δόσεις: Στο μέγεθος της εισπραξιμότητας φαίνεται ότι εστιάζεται η διαφορά με τους δανειστές με την Αθήνα να υπολογίζει τα έσοδα στα 600 εκατομμύρια ευρώ. Διαφορετική άποψη «προς τα κάτω» έχουν οι δανειστές. Στη συμφωνία αναμένεται να υπάρχει σαφής αναφορά για το πώς θα κινηθούν τα δυο βασικά ζητήματα που αφορούν το ασφαλιστικό, αλλά και το εργασιακό, τα οποία μετατίθενται χρονικά

Εργασιακό: Πηγές αναφέρουν πως οι δανειστές εξακολουθούν να «στυλώνουν τα πόδια» στην αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά ακόμα και στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων.Οι τελικές συζητήσεις αναμένεται να κινηθούν σε κάθε περίπτωση στα πρότυπα του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO).Και εδώ, πάντως, σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, το ΔΝΤ φαίνεται να είναι αυτό το οποίο πιέζει για άλλες λύσεις που δεν συμβαδίζουν με το πρόγραμμα της Αθήνας.

Ασφαλιστικό: Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος παραμένει έως το 2017 σε αναστολή, δεν θα υπάρχει καμία μείωση κύριας ή επικουρικής σύνταξης, ενώ θα προχωρήσουν και οι συγκεκριμένες κατηγορίες πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που έχουν να κάνουν με τα ευγενή ταμεία.Το ασφαλιστικό, μέσα από αναλογιστικές μελέτες μεταφέρεται χρονικά για το φθινόπωρο με κορυφαίο υπουργό της κυβέρνησης να τονίζει πως «αυτό που θέλει η Ελληνική πλευρά είναι να μην πιάνονται τα θέματα από τους δανειστές αποσπασματικά, αλλά να συζητηθούν συνολικά τον Σεπτέμβριο».

Το ΔΝΤ: Ερωτηματικό εξακολουθεί να αποτελεί η στάση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι εκτιμήσεις που υπάρχουν είναι πως δεν θα σταθεί εμπόδιο, αν και κορυφαία στελέχη του έχουν εμφανιστεί με αρνητικές διαθέσεις το τελευταίο διάστημα.Η εικόνα που υπάρχει πάντως από το Μαξίμου, είναι πως αν και δεν αναμένεται να υπάρξει θετική αξιολόγηση από την Ουάσιγκτον, εντούτοις, θα αποφύγει να σταθεί εμπόδιο στη συμφωνία, Ελλάδας - Κομισιόν.Η κατάσταση μοιάζει να μην είναι απλή από τη στιγμή που η Γερμανική πλευρά θέλει την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα έως τον Μάρτιο του 2016.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ ο οποίος είπε ότι υπάρχει η πεποίθηση, η οποία ενισχύεται, πως η κήρυξη στάσης πληρωμών από μέρους της Ελλάδας μπορεί να αποφευχθεί, μετέδωσε τις προηγούμενες ημέρες  το πρακτορείο ειδήσεων MNI .

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 29.05.2015 στην κρητική εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Ο Σονγκ Ιν-Χο, 25 ετών, περιμένει την απόφαση ενός δικαστηρίου σχετικά με την απόφασή του να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία στη Νότια Κορέα, και θα φυλακιστεί μόλις ο ισχυρισμός του απορριφθεί. Στο πλαίσιο της  Παγκόσμιας Ημέρας Αντιρρησιών Συνείδησης, στις 15 Μαΐου, λέει στην Αμνηστία πώς οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις διαμόρφωσαν τη ζωή του.

Κι εδώ δείτε ένα βίντεο που θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα το θέμα. Δυστυχώς δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους. Ζητήστε βοήθεια από εκείνους που γνωρίζουν αγγλικά. Το πήραμε από της ιστοσελίδα της «Διεθνούς Αμνηστίας».

Μεγαλώνοντας ως Μάρτυρας του Ιεχωβά, η συνείδησή μου διαμορφώθηκε από τη Βίβλο. Διδασκόμαστε να αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας και ότι δεν θα πρέπει να ανταποδίδουμε με βία στη βία. Γι’ αυτό έγινα αντιρρησίας συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Πρωτόδικα κρίθηκα ένοχος και αν απορριφθεί η έφεσή μου, θα φυλακιστώ για 18 μήνες. Αλλά δεν τελειώνει εκεί η ιστορία μου, ούτε καν αρχίζει.

Χαρακτηρισμένος ως εγκληματίας από τη γέννηση του

Στη Νότια Κορέα, εκείνοι που αρνούμαστε για λόγους συνείδησης τη στρατιωτική θητεία, στιγματιζόμαστε, σχεδόν σαν να μας έχουν σημαδέψει από τη γέννησή μας. Είναι σαν ο κόσμος να γνωρίζει ότι ένα παιδί προορίζεται να βρεθεί στη φυλακή, οπότε αποφασίζουν να τους συμπεριφερθούν ως μελλοντικούς εγκληματίες.

Η μητέρα μου είναι Μάρτυρας του Ιεχωβά, αλλά ο πατέρας μου αρχικά ήταν πολύ αντίθετος στη θρησκεία μου. Ήξερε πως ο αγαπημένος του γιος τελικά θα πήγαινε στη φυλακή εξαιτίας της άρνησης της στρατιωτικής θητείας, και κανένας πατέρας δεν το θέλει αυτό. Ως εκ τούτου, πάντα έβαζα τα δυνατά μου για να είμαι ένας καλός, προκομμένος γιος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο πατέρας μου σταδιακά να αλλάξει γνώμη. Ήταν ο πρώτος που υποστήριξε την έφεσή μου.

Όταν ήμουν μαθητής στο δημοτικό, μου ζήτησαν στο μάθημα να γράψω για τις μελλοντικές φιλοδοξίες μου, αλλά το άφησα κενό γιατί ήξερα ότι δεν ήταν εφικτές. Καθώς προοριζόμουν να πάω στη φυλακή έτσι κι αλλιώς, τι νόημα είχε να ονειρεύομαι; Παρόλα αυτά, δεν μπορούσα να το πω στη μητέρα μου γιατί θα ράγιζε η καρδιά της.

Θυμάμαι μια τραυματική εμπειρία όταν κάποιες συμμαθήτριές μου με πλησίασαν και ρώτησαν: “Είσαι μάρτυρας του Ιεχωβά; Η μητέρα μου είπε ότι θα πας φυλακή”. Πολλά χρόνια αργότερα συνειδητοποίησα ότι αυτή η εμπειρία ήταν απλά ο πρόλογος του πώς θα εκτυλισσόταν η ζωή μου.

Ξεχωρίζοντας στο σχολείο

Στην αρχή κάθε σχολικής περιόδου, δάσκαλοι και γονείς με ρωτούσαν την ίδια ερώτηση: “Θα πας πράγματι φυλακή; Είσαι σίγουρος πως θες να είσαι Μάρτυρας του Ιεχωβά;” Η απάντησή μου ήταν η ίδια. Δεν είναι θέμα συμβιβασμού, γιατί πρόκειται για την πίστη, κάτι για το οποίο θα έδινα και τη ζωή μου. Είναι ένα φορτίο που θα πρέπει να σηκώσω μέχρι τέλους.

Φίλοι μου με ρωτούσαν: “Ξέρεις πόσα αρνητικά κουτσομπολιά κυκλοφορούν για σένα;” Τέτοιες στιγμές είναι πολύ πικρές, και αυτές οι οδυνηρές αναμνήσεις είναι πάρα πολλές.

Οι διακρίσεις στο κολλέγιο ήταν ιδιαίτερα σκληρές. Οι φίλοι μου μια φορά με κορόιδεψαν: “Σονγκ Ιν-Χο, δεν μπορείς να βρίσεις, δεν μπορείς να παλέψεις, δεν περνιέσαι για άντρας και δεν είσαι καλός σε τίποτα”. Με περιγελούσαν πολύ και ειλικρινά ήταν πολύ δυσάρεστο. Ένιωθα θυμωμένος. Πέρασα πολύ καιρό να σκέφτομαι: “Αυτό είναι το σωστό που πρέπει να κάνω; Ή δεν ταιριάζει στους άντρες;”

Από τότε που γεννήθηκα, ένιωσα ότι είμαι σε ένα τρένο που ορμά προς έναν αναπόφευκτο σταθμό που λέγεται φυλακή και αισθανόμουν εντελώς αβοήθητος, χωρίς να μπορώ να ξεφύγω.

Μετά την αποφοίτηση, ήθελα να βρω μια καλή δουλειά, αλλά δεν μπορούσα. Ως αντιρρησίας συνείδησης, το να βρω μια δουλειά σε μια αξιοσέβαστη εταιρία ήταν σχεδόν αδύνατο εξαιτίας των διακρίσεων και της προκατάληψης. Σήμερα βοηθώ τους γονείς μου στην εταιρία καθαρισμών τους.

Ζητώντας μόνο εναλλακτικές

Για να προετοιμαστώ για τη δίκη μου, πήγαινα στο δικαστήριο την ίδια μέρα κάθε εβδομάδα και είδα κλέφτες, διαρρήκτες, απατεώνες και βιαστές – εγκληματίες όλων των ειδών, όλους να κάνουν έφεση υποστηρίζοντας ότι οι ποινές τους ήταν παράλογες. Ένιωσα πως αν κάποιος θα έπρεπε να κάνει έφεση, αυτός είμαι εγώ.

Τότε το αποφάσισα. Εάν μου δινόταν η ευκαιρία, ότι κι αν κόστιζε, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να δηλώσω ότι είμαι αθώος, ακόμα κι αν σήμαινε κάποια φυλάκιση.

Είμαι πρόθυμος και έτοιμος να αφοσιωθώ σε οποιαδήποτε μορφή εναλλακτικής υπηρεσίας για την πατρίδα μου, όσο δύσκολη κι αν είναι. Η συνειδησιακή μου αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία δεν έχει καμία σχέση με αποφυγή να υπηρετήσω.

Είμαι ευγνώμων πολίτης, και είναι ευχή μου να μου επιτραπεί να συνεισφέρω στο έθνος με κάποιον άλλο τρόπο αντί της στρατιωτικής θητείας. Όποια και αν είναι η εναλλακτική, είμαι πρόθυμος να την κάνω εφόσον δεν θα είναι ενάντια στη συνείδησή μου.

Αυτό είναι όλο που ζητάμε, στην πραγματικότητα.

Στη Νότια Κορέα, η πλειονότητα των αντιρρησιών συνείδησης είναι Μάρτυρες του Ιεχωβά. Η χώρα φυλακίζει περισσότερους ανθρώπους για τη συνειδησιακή τους αντίρρηση στη στρατιωτική θητεία, απ’ ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος μαζί – με τουλάχιστον 600 άντρες, ηλικίας κυρίως μεταξύ 20 και 24 ετών, να βρίσκονται σήμερα στη φυλακή. Διαβάστε [στα αγγλικά] το δελτίο τύπου και την έκθεση “Καταδικασμένοι σε ισόβια”.

Στηρίξτε ανθρώπους σαν τον Σονγκ Ιν-Χο: καλέστε τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να αναγνωρίσει το δικαίωμα να αντιτίθεται κανείς για λόγους συνείδησης στη στρατιωτική θητεία. Υπογράψτε την έκκληση.

• Αναδημοσίευση από το amnesty.org – 25 Μαΐου 2015

Έργο σταντ στα Καλάβρυτα… Αδελφοί σε δράση. Οι φωτογραφίες έφτασαν σε μένα μέσω του viber. Η νέα, δωρεάν μορφή επικοινωνίας για τα τηλέφωνα αρκεί να έχει κανείς, σύνδεση στο internet.


Στον ίσκιο της πλατείας... Η νέα μορφή έργου που βοηθάει τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον Θεό. Χαίρομαι όταν μεταξύ μας ενθαρρυνόμαστε, ανταλλάσοντας τέτοιες φωτογραφίες…


Όπως βλέπετε, κάποιος έχει ήδη πλησιάσει και θέλει να ενημερωθεί… Τι όμορφο που είναι, να είσαι σε θέση να δώσεις ζωοσωτήριες πληροφορίες για τον Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή…

Μ’ αρέσει κάθε φορά που γράφω για 10.000 νέους αναγνώστες που έρχονται από διαφορετικές Ι.Ρ., μοναδικές να προστεθούν στην παρέα μας… Κάπως έτσι αυξανόμαστε… Και ιδού, ξεπεράσαμε τις 920.000 και βάζουμε πλώρη για τις 930.000!...

Χτίζουμε με σταθερά βήματα αυτό το web site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Διανθίζοντας το με πολλά και ενδιαφέροντα, καθημερινά θέματα… Από απλές προσωπικές μας καταστάσεις, μέχρι το μοίρασμα με εμπειρίες ξεχωριστές που μπορούν να μας δώσουν ενθάρρυνση να συνεχίσουμε να δίνουμε την καθημερινή μάχη για τη ζωή με αξιοπρέπεια…

Δεν πρόκειται για επιστημονική μέθοδο… Απλά είναι τα πράγματα. Όπως και καθετί που κάνουμε στη ζωή μας. Επειδή εκτιμούμε ότι τα ωραία «κρύβονται» μέσα στις απλές καθημερινές στιγμές. Και είναι τόσο εύκολα και προσεγγίσιμα στον καθένα, που δεν χρειάζεται να έχεις σπουδάσει... κοινωνικές επιστήμες για να διακρίνεις αυτή την προσέγγιση, απλά το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να αφήσεις την καρδιά σου να χαλαρώσει και να απολαύσεις κάθε ξεχωριστή στιγμή που είναι σε θέση να δώσει κάτι…

Σε μια εποχή που η στόχευση και ειδίκευση αποτελεί το ζητούμενο για καθένα καθώς πρέπει web site, εμείς εδώ επιχειρούμε με αξιοσημείωτη σταθερότητα, αυτό που κάναμε από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του, περισσότερα από εννιά χρόνια τώρα… Ένα πασπαρτού που είναι σε θέση να μιλά για τα πάντα, χωρίς να χάνει το ενδιαφέρον του.

Κι αυτό το πετυχαίνει επειδή κάνει ξεκάθαρο σε κάθε ευκαιρία, πόσο σέβεται  τον αναγνώστη του, θεωρώντας ότι αυτό έχει ένα υψηλό IQ που το καθιστά ικανό να μοιραστεί αξιόλογα πράγματα.

Το παιχνίδι είναι κάπως έτσι: Ο λόγος, μοιράζεται με την εικόνα… Και άλλοτε παίρνει το προβάδισμα, για να δημιουργήσει λεκτικές εικόνες και να διεγείρει τη φαντασία των αναγνωστών… Άλλοτε πάλι μένει συνειδητά πίσω και αφήνει τις αληθινές φωτογραφίες να «μιλήσουν». Μιλάνε οι φωτογραφίες; Ίσως αναρωτηθεί κάποιος… Και βέβαια μιλάνε, καμιά φορά κραυγάζουν κιόλας…

Συχνά δίνω το λόγο στα δικά σας e-mail και στις επισημάνσεις που κάνετε, καθώς γυρνάτε το διαδίκτυο με τη ειδησεογραφία που σας κάνει εντύπωση… Αν προσέξετε σε προσωπικό επίπεδο, συχνά έχουμε όλοι παρόμοιες απορίες, ενστάσεις, αλλά και εκτιμήσεις…

Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ δεν έχει λόγους να κρύψει την ευαισθησία του σε θέματα που έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους και με όσα αυτοί βιώνουν στο σύντομο πέρασμα τους από τη γη, ως πάροικοι… Και συνεχίζει να νιώθει μέρος μιας όμορφης παρέας, που είναι σε θέση να δημιουργεί, κάνοντας το καλύτερο που μπορεί, ώστε να δικαιολογεί την παρουσία του.

Έτσι αισθάνεται την ανάγκη να πει για άλλη μια φορά ένα μεγάλο «ευχαριστώ» για την εκτίμηση στη δουλειά που κάνουμε εδώ… Μια δουλειά αυθεντική, καθαρή, που δεν κρύβει τίποτα πίσω της, πέρα από την αγάπη της για τον άνθρωπο…

Δείτε πως το "Earthflow" καταπίνει έναν δρόμο στη Ρωσία

Το φαινόμενο Εarthflow προκαλείται από ξαφνική ροή λεπτόκοκκων υλικών που έχουν διαποτιστεί με νερό και μετακινούνται σε μορφή χείμαρρου από την έλξη της βαρύτητας.

Η ταχύτητά του φαινομένου μπορεί να το κάνει αόρατο στο ανθρώπινο μάτι, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει εικόνες σαν αυτές που κατέγραψε το παραπάνω βίντεο. Αυτό εξαρτάται από την ποσότητα του νερού. Όσο περισσότερο, τόσο γρηγορότερη η ροή του εδάφους.

Την σπάνια αυτή περίπτωση κατέγραψε κάποιος στη Ρωσία. Το βίντεο που κάνει το γύρο του διαδικτύου, θα μπορούσε αν είναι απόσπασμα από ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά στη πραγματικότητα είναι κάπου στη Ρωσία. Οι ελάχιστες πληροφορίες που δίνονται προσδιορίζουν την καταγραφή σε δασική περιοχή στην πόλη Zarechnyi.

Η ψυχραιμία του ανθρώπου που καταγράφει είναι τουλάχιστον παροιμιώδης.

Δείτε κι αυτό το βίντεο, τίποτα δεν φτιάχτηκε τυχαία

Απολαύστε ένα μοναδικό ντοκουμέντο, video 2' 22'', γυρισμένο στα βάθη της θάλασσας. Το βίντεο δείχνει πώς σε ένα χταπόδι, που είναι κολλημένο σε βράχο, κρέμονται από το σώμα του εκατοντάδες "σακουλάκια" όπου βρίσκονται μέσα τα χταποδάκια (φαίνονται τα ματάκια τους), και πώς ξαφνικά ένα-ένα βγαίνει από τη σακουλίτσα του υπό το άγρυπνο μάτι της μητέρας. Είναι εντυπωσιακό βίντεο και ιδιαίτερα για παιδιά.