Με προτζέκτορα έγινε κι αυτή τη φορά η προβολή του προγράμματος του Broadcasting Ιουνίου στην Αίθουσα Βασιλείας που συναθροίζεται η Εκκλησία Αθήνα Αττική, στο Περιστέρι…

Ναι, την απολαύσαμε κι αυτή την προβολή παρέα όλοι μαζί οι αδελφοί της εκκλησίας Αθήνα Αττική. Είναι η δεύτερη φορά που το κάνουμε και φαίνεται ότι μια νέα όμορφη συνήθεια γεννιέται…

Από τον Μάιο που το μηνιαίο πρόγραμμα έχει επίσημη μετάφραση με υπότιτλους στην ελληνική γλώσσα κρίθηκε φρόνιμο, αν και μπορεί πια κανείς να το δει από το σπίτι του, τον υπολογιστή του, φτάνει να έχει μια σύνδεση στο διαδίκτυο, να το βλέπουμε ένα Σάββατο στην Αίθουσα όλοι μαζί ή τουλάχιστον όσοι μπορούνε.

Είναι τόσο απλό και τόσο εύκολο… Μπορεί κι εσείς που διαβάζετε αυτό το κομμάτι να το δοκιμάσετε πατώντας ΕΔΩ. Ωστόσο πόσο πιο όμορφη είναι μια τέτοια εποικοδομητική προβολή όταν γίνεται ομαδικά, και την παρακολουθεί μια παρέα φίλων και αδελφών!

Πιο χαλαρά ντυμένοι, βρεθήκαμε στην αίθουσα 10 λεπτά νωρίτερα από το καθορισμένο ραντεβού μας. Για τις 12:30 είχαμε πει και να ‘μαστε εκεί, οι περισσότεροι προετοιμασμένοι για το τι θα βλέπαμε.

Χαμήλωσαν τα φώτα και η προβολή άρχισε… Με τον προτζέκτορα που γίνονται και οι παρουσιάσεις όταν προβλέπει μέρος που έχει να κάνει με τον επίσημο ιστότοπο jw.org ή με την εκπαίδευση μας.

Πόση είναι η διάρκεια του βίντεο; Μία ώρα και κάτι; Για την ακρίβεια 1:05:37. Όση ώρα γινότανε η προβολή, υπήρχε απόλυτη ησυχία στην αίθουσα. Τα μάτια, το μυαλό και η καρδιά ήταν προσηλωμένα στα θέματα που πραγματευόταν η μηνιαία προσέγγιση από τα κεντρικά γραφεία της Εταιρίας που παρουσιάζει πάντα ένας αδελφός από το Κυβερνών Σώμα.

Αλήθειες που όλοι γνωρίζουμε με απόλυτη σαφήνεια σε μια πεντακάθαρη εικόνα και ήχο απ’ όπου μπορούσαμε να αντλήσουμε διδάγματα και να ωφεληθούμε τόσο οι ίδιοι, όσο και στην απόδοση μας στο έργο κηρύγματος. Αυτό που μπορείς να διακρίνεις με την πρώτη ματιά, είναι ότι η παγκόσμια οργάνωση του λαού του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά, είναι σε θέση να παρουσιάζουν παντού το ίδιο πρόσωπο.

Να είστε βέβαιοι ότι θα το διαπιστώσετε κι εσείς αν δοκιμάσετε από ΕΔΩ να το δείτε στον υπολογιστή σας. Αρκεί να μην το κάνετε βιαστικά, αλλά να έχετε το χρόνο, ώστε να βιώσετε πραγματικά τις εμπειρίες που θα δείτε και να διαπιστώσετε την αγάπη και το σεβασμό που είναι διάχυτα παντού…

Μ’ αρέσει η συμμετοχή σ’ αυτή τη προβολή στην Εκκλησία. Και πάντα προσπαθώ να μην την χάνω, αν και είμαι καθημερινά και για πολλές ώρες μπροστά σε ένα ανοιχτό κομπιούτερ συνδεδεμένο στο internet, λόγω της δουλειάς μου. Όμως ετούτη η παρέα είναι άλλο πράγμα… Πιο όμορφη, πιο θετική, πιο παραγωγική…

Μετά την προβολή είχε ετοιμαστεί ένα αναψυκτικό για όσους ήθελαν να βάλουν κάτι στο στόμα τους, λίγο πριν το μεσημεριανό γεύμα. Κατεβήκαμε στο χώρο του ισογείου στο γκαράζ, όπου είχαν ετοιμαστεί τα σχετικά.

Δεν πήρα, όχι από περηφάνια, αλλά επειδή σίγουρα, ως άνθρωπος που έχω ζαχαρώδη διαβήτη τύπου Β, δεν μου κάνει καλό κι έτσι έχω φροντίσει να τα βγάλω από το διαιτολόγιο μου… Ή τουλάχιστον να μη μου είναι απαραίτητα, όπως στα παιδιά. Συμμετείχα λοιπόν με ένα ποτήρι παγωμένο νερό από τον ψύκτη της Αίθουσας…

Χθες, άλλωστε η μέρα ήταν τόσο ζεστή που το χρειαζόμουνα για να νιώσω λίγη δροσιά… Η απότομη άνοδος της θερμοκρασίας είναι ένα πρόβλημα. Θα χρειαστούν ωστόσο μερικά ακόμα σκαμπανεβάσματα μέχρι να καθίσει κάπου σταθερά το θερμόμετρο…

Τι ευλογία είναι αυτή! Μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο έχουν γίνει τρεις γάμοι στην Εκκλησία μας. Ανάμεσα τους και ο δικός μου. Τελευταίος, ο χθεσινός, του Άκη και της Ελένης, στο ξενοδοχείο Πάρκ, στην αρχή της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, απέναντι από το Πεδίον του Άρεως… Θα προσπαθήσουμε να το περιγράψουμε όπως τον ζήσαμε…


Οι αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, προφανώς έχουν χάσει την μπάλα με τις συνεχείς προβολές γάμων, φίλων και αδελφών… Σας διαβεβαιώνω ότι είναι από χαρά, δεν πρόκειται για κομμάτι του ρεπορτάζ. Αυτό για το φίλο μου Κυριάκο που με σχόλιο του μου έκανε γνωστό ότι σήμερα γίνεται ο γάμος του ανιψιού της γυναίκας του στη Ρουμανική Εκκλησία στην Κυψέλη…


Τα παιδιά που παρουσιάζω σήμερα, πρόκειται  για τον Άκη και την Ελένη, όπως είπα, νεαροί αδελφοί στην Εκκλησία μας. Τους θυμάστε; Περάσαμε μαζί τους φανταστικά τη φετινή Πρωτομαγιά, καλεσμένοι τους στο Μεγάλο Πεύκο. Και ρωτώ αν τους θυμάστε, γιατί είχα αφιερώσει τότε αρκετές αναρτήσεις, από εκείνη τη ξεχωριστή μάζωξη…


Χθες ζήσαμε μαζί τους συγκινημένοι, σαν να ήταν δικά μας παιδιά, το δικό τους ταξίδι στο… διάστημα. Εξαιρετικό το περιβάλλον στο ξενοδοχείο Πάρκ. Δεν μας ήταν άγνωστο. Αλλά είδαμε πλευρές του, που ούτε τις υποψιαζόμαστε. Η ειδικά διακοσμημένη αίθουσα, όπου έγινε η τελετή του γάμου, ήταν κατάμεστη από ανθρώπους που ήρθαν να μοιραστούν τη χαρά τους.


Προσπάθησα να καλύψω όσο καλύτερα μπορούσα το χώρο, ώστε να φανεί η παρουσία των ανθρώπων. Δεν διεκδικώ, ασφαλώς το καλύτερο των φωτογραφιών, υπήρχαν άλλωστε εκεί επαγγελματίες του ήχου και της εικόνας που πήραν χιλιάδες καρέ, ώστε να είναι σε θέση, όταν ηρεμήσει το ζευγάρι και οι γονείς από τον καταιγισμό των συναισθημάτων, να ξαναζήσουν στιγμές…


Η δική μου ήταν, όπως πάντα μια απλή δημοσιογραφική ματιά… Που όμως είναι σε θέση να δώσει, σε όσους δεν ήταν παρόντες μια πρώτη γεύση του τι συνέβη χθες στο ξενοδοχείο Πάρκ. Όλοι παρακολουθήσαμε πολύ προσεκτικά την ομιλία του αδελφού Πέτρου. Απλός, κατανοητός, με επισημάνσεις μέσα από την Αγία Γραφή, έδωσε σε όλους μας και προπαντώς στο ζευγάρι, να αντιληφθούν το μέγεθος του εγχειρήματος.


Πολύ λογικό, ο Άκης και η Ελένη να παρακολουθούν προσεκτικά την ομιλία που προηγήθηκε των όρκων… Εκεί στάθηκα περισσότερο… Οι όρκοι που ακολούθησαν αποτελούν ασφαλώς ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο γι’ αυτούς, αλλά αξίζει να τονιστεί πόσο υποδειγματική ήταν και η παρουσία όλων μέσα στην αίθουσα… Αν και δεν άκουγαν πράγματα νέα σε εκείνους, ωστόσο μπορούσες να τους δεις ιδιαίτερα στοχαστικούς…


Αυτή η εικόνα ενός νέου ζευγαριού που ξεκινά τη ζωή του σήμερα, ύστερα από πολύμηνη προετοιμασία είναι, ιδιαίτερα όμορφη, χωρίς αμφιβολία... Αποτυπώνει όλη τη χαρά, την αγάπη, την ευγνωμοσύνη για τον Δημιουργό, τώρα που όλα φτάνουν στο τέλος τους. Στο τέλος, είπα; Ποιο τέλος; Τώρα είναι που αρχίζουν όλα στην κοινή ζωή τους. Τώρα!


Προτίμησα να μη βάλω σ’ αυτή την ανάρτηση άλλες φωτογραφίες από το γάμο. Ούτε από τη δεξίωση που ακολούθησε στην ταράτσα του ξενοδοχείου με φόντο την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό. Όλα όσα ζήσαμε εκεί (και ήταν πολλά και όμορφα…) θα τα κρατήσουμε ακριβά φυλαγμένα στην καρδιά μας. Όπως και τις γνωριμίες μας στο τραπέζι με νέους (σε μας…) αδελφούς που μας γέμισαν ενθάρρυνση… Καλό ταξίδι αδελφοί μας στη νέα σας ζωή!

Εδώ ο Πάνος Χαρίτος ο έμπειρος δημοσιογράφος που έχει την ευθύνη του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ. Διαφημίζουν πραγματικές και αξιόπιστες ειδήσεις. Θα το δούμε, αν έτσι έχουν τα πράγματα. Το χρειαζόμαστε πάντως…


Μόνο η ΑΥΓΗ (επάνω) και ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ (στην αρχή του κειμένου…) είχαν στα πρωτοσέλιδα τους την επαναλειτουργία της ΕΡΤ. Κι αυτό κάτι σημαίνει… Τα συμφέροντα είναι πολλά και μεγάλα και δεν πρόκειται να αφήσουν εύκολα να συνεχίσει να παίζει σωστά το ρόλο της. Αλλά ας μην προδικάζουμε… 



Το τρέιλερ με την επιστροφή της ΕΡΤ στις τηλεοπτικές οθόνες. Ένας έμπειρος δημοσιογράφος στο τιμόνι της…


Φωτογραφικό ρεπορτάζ έκανε το πρακτορείο Reuters την ώρα που “ανέβηκε” ξανά η ΕΡΤ. Ο φωτογράφος του αποτύπωσε το κλίμα που επικράτησε στα παρασκήνια του ραδιομεγάρου, κατά την επαναφορά του σήματος της ΕΡΤ στους δέκτες. Και όπως βλέπετε κι εσείς ήταν συγκινητικό.


Οι άνθρωποι στο κοντρόλ, εκεί που βγαίνει η τελική εικόνα που φτάνει στους δέκτες μας.. Πάντα από το φωτογράφο του πρακτορείου Reuters που δόθηκαν σε ολόκληρο τον κόσμο. Μάλλον λοιπόν που ενδιάφερε να τέτοιο γεγονός και άλλους εκτός Ελλάδος...

Για να είμαστε ειλκρινείς και ΤΑ ΝΕΑ σήμερα έχουν το θέμα στην πρώτη σελίδα τους και μάλιστα με τον τίτλο που έχουμε δώσει κι εμείς. Διότι, απλά, εδώ είναι η είδηση...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/06/2015

Αυτό με τα πίσω – μπρος στην Ελλάδα, είναι λίγο δύσκολο να το αντιληφθούμε και να το κατανοήσουμε… Ή τουλάχιστον να δεχτούμε ότι ως λαός το χρησιμοποιούμε συνεχώς ως να μην μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτό… Είμαστε βέβαια ότι πράγματα μπορεί να γίνουν κι αλλιώς…Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή…

Ήταν 11 Ιουνίου του 2013, όταν η συγκυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ έκλεισε την ΕΡΤ ρίχνοντας μαύρο στις οθόνες μας. Θριαμβολόγησε ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος, (κανείς δεν θυμάται πια το όνομα του…) ότι έκλεισε ένα κακό κεφάλαιο με τους κομματικούς διορισμούς που οι ίδιοι είχαν δημιουργήσει βάζοντας τα δικά τους παιδιά και δημιουργώντας ένα… κομματικό ή μάλλον κυβερνητικό Μ.Μ.Ε. Βεβαίως, αυτό είχε τους τριγμούς του, καθώς αποχώρησε η ΔΗΜΑΡ από τον κυβερνητικό σχηματισμό και μάλιστα, δυο χρόνια αργότερα «τρύγησαν» τους καρπούς τους στις κάλπες.

Να μην ξεχάσουμε την αγάπη των τότε κυβερνώντων στους ιδιώτες ιδιοκτήτες Μ.Μ.Ε. στους οποίες άφησε χώρο ελεύθερο. να δράσουν και να πολλαπλασιάσουν την προπαγάνδα τους, υπέρ τους, αλλά τους έδωσαν και τη διαχείριση του ψηφιακού σήματος DIGEA με τεράστια κέρδη σε όλη την Ελλάδα.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, οι κινήσεις τους δεν πρόσθεσαν τίποτα στα… κομματικά κέρδη τους. Η κάλπη το Γενάρη του 2015 το έδειξε καθαρά αυτό, καθώς τους έστειλε στην αντιπολίτευση… Θυμάμαι εκείνες τις μέρες… Όλοι σοκαριστήκαμε από την απόφαση να ρίξουν «μαύρο» στην ΕΡΤ… Ανεβήκαμε πολλές φορές στη Μεσογείων, στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής όπου έκαναν κατάληψη οι 2.500 περίπου εργαζόμενοι της, τεχνικοί και δημοσιογράφοι…

Αξιοθαύμαστοι σε υπομονή συνέχισαν με συνέπεια και σταθερότητα τη μάχη τους για να πείσουν για το δίκιο τους και μαζί τους οι αλληλέγγυοι. Μέχρι που επενέβησαν τα ΜΑΤ και έδιωξαν τους καταληψίες, ένα χρόνο μετά… Δημιουργήθηκε ένα ψευδεπίγραφο μόρφωμα, αυτό της ΝΕΡΙΤ, που δεν έπεισε κανέναν, αλλά οι ίδιοι νοίκιασαν ακριβώς απέναντι από το ραδιομέγαρο και από εκεί συνέχισαν να εκπέμπουν ήχο και εικόνα διαδικτυακά ως ΕΡΤopen. Και όλα αυτά, μέχρι πριν λίγες μέρες…

Γιατί από την προηγούμενη Πέμπτη η ΕΡΤ επανήλθε ως λογότυπο και με νομοσχέδιο που πέρασε τον προηγούμενο μήνα, γύρισαν πίσω όλοι οι απολυμένοι εργαζόμενοι στην εργασία τους. Οι εργαζόμενοι φυσικά το πανηγύρισαν δεόντως…

Το ζήτημα τώρα, πέρα από τη δικαιολογημένη χαρά των ανθρώπων που επέστρεψαν, είναι τι είδους ΕΡΤ θα έχουμε; Θα είναι η κομματική τηλεόραση, το ραδιόφωνο και η διαδικτυακή ενημέρωση που γνωρίσαμε ή θα προσπαθεί καθημερινά να κρατά μια απόσταση από την εκάστοτε κυβέρνηση, παρέχοντας την ψύχραιμη, αληθινή ενημέρωση που έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός, αφού σε καμιά περίπτωση δεν εμπιστεύεται τα ιδιωτικά Μ.Μ.Ε. που «παίζουν» τα δικά τους εκβιαστικά παιχνίδια, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια…

Οι πολίτες έχουν ανάγκη από μια, όσο γίνεται, αντικειμενική ενημέρωση. Πρέπει  να γνωρίζουν την αλήθεια… Αν αυτό μπορεί να το εγγυηθεί ο… τσομπανάκος, το ηχητικό σήμα που γνωρίζαμε για χρόνια, τότε καλώς…

Διαφορετικά, θα έχει γίνει απλά, μια τρύπα στο νερό… Μια επίσης προσοχή χρειάζεται στο χειρισμό του θέματος από τους πρώην συνδικαλιστές της ΠΟΣΠΕΡΤ. Γιατί είδαμε ήδη κάποια παράπονα… Δεν είμαστε απέναντι στις διεκδικήσεις τους, αλλά αυτό που προέχει αυτή την ώρα κατά την ταπεινή μας εκτίμηση, είναι ότι το σήμα της ΕΡΤ επανέρχεται στις τηλεοπτικές οθόνες μας.

Και με την ελπίδα ότι ακόμη και οι άνθρωποι όταν θέλουν μπορεί να διορθώσουν τραγικά λάθη, όχι και τόσο αθώα, όπως τονίσαμε ήδη, σ’ αυτό το άρθρο μας… Καλή δουλειά ευχόμαστε σε όλους τους συναδέλφους που άντεξαν και στάθηκαν όρθιοι τα δύο αυτά χρόνια. Γιατί, δυστυχώς, κάποιοι δεν άντεξαν αυτή τη δοκιμασία και έφυγαν από κοντά μας…

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 13/06/2015στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
• Το ότι χρειαζόμαστε κάτι καλύτερο στην ενημέρωση είναι περισσότερο από λογικό. Διότι υπάρχουν μέσα όπως αυτό ΕΔΩ (και δεν είναι το μόνο) που διαστρέφουν την αλήθεια…

Με τις ευωδιές ενός ολάνθιστου κήπου που βρήκε η Σούλα με την επιστροφή στο σπίτι που κατέβηκε να παραδώσει στον ιδιοκτήτη της, ως ενοικιαστής, σας καλωσορίζω  στη σημερινή μου ανάρτηση… Γλάστρες υπέροχες και ανθισμένες που χαίρεσαι να τις βλέπεις και αναγαλλιάζει η ψυχή σου καθώς τις «χορταίνουν» τα μάτια σου…


Υπέροχο γιασεμί που μοσχομυρίζει την ατμόσφαιρα… Δεν άντεξε η Σούλα. Το φωτογράφισε, όπως και τα άλλα δυο και μου έστειλε τις φωτογραφίες με e-mail… Μοιραστήκαμε μια όμορφη στιγμή στην αυλή ενός σπιτιού που έζησε μερικά χρόνια και τώρα, πρέπει να φύγει για να βρεθεί κοντά στην οικογένεια της. Συμβαίνουν αυτά.. Δεν είναι η πρώτη φορά που μετακομίζει. Όταν όμως είναι από αγάπη, τότε σίγουρα είναι όμορφα…


Δείτε κι αυτή τη γωνιά της μικρής αυλής… Υπέροχη! Μοναδική! Ευχαριστώ για τη χαρά που μου ‘δωσε στέλνοντας μου τις φωτογραφίες με τις γλάστρες και τα ανθισμένα φυτά της έως χθες αυλής της… Κάπως έτσι, με μικρά πράγματα η ζωή γίνεται πιο όμορφη. Κάπως έτσι δοξάζεις τον Δημιουργό γι’ αυτό το προνόμιο να τα ζεις και να τα απολαμβάνεις…

Αυτά είναι τα ωραία! Να αισθάνεσαι πραγματικά το website του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ότι συνεχίζει να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται, καθώς στην οικογένεια των αναγνωστών προστίθενται συνεχώς κι άλλοι. Έτσι, ξεπεράσαμε αισίως τα 930.000 και οδεύουμε προς τα 940.000 «κλικ» νέων επισκεπτών από ξεχωριστές Ι.Ρ. από όλον τον κόσμο…

Και δεν το κρύβω, χαίρομαι γι’ αυτό… Διότι, όπως και να το κάνεις η καθημερινή ενημέρωση απαιτεί κάποιο χρόνο, δεδομένου ότι δεν κάνουμε εδώ κάτι πρόχειρο, αλλά προσπαθούμε να δώσουμε ότι καλύτερο έχουμε, ώστε να ωφεληθούν κι άλλοι. Εκείνοι, δηλαδή που μας εμπιστεύονται και είναι εδώ μαζί μας, συμμετέχοντας αυτόματα με σχόλια κάτω από τα θέματα και τη μπάρα δεξιά, είτε όταν επισημαίνουν αξιόλογα πράγματα στο προσωπικό μου e-mail.

Προσπαθώ να βρω χρόνο ώστε να απαντώ παντού… Δεν τα καταφέρνω πάντα με επιτυχία, αλλά σας διαβεβαιώνω ότι το προσπαθώ… Θα το διαπιστώσετε αν ρίξετε μια ματιά στη μπάρα δεξιά, στα τελευταία σχόλια που είναι μαζεμένα εκεί… Οι απαντήσεις μου είναι εμφανείς σε κάθε σχόλιο αναγνώστη του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ.

Έχω τους λόγους μου που το κάνω, αυτό. Όπως σας δίνω λογαριασμό από την ανάρτηση που κάνω εδώ κάθε 10.000 νέες επισκέψεις, έτσι θέλω να γίνει εμφανές ότι σας αισθάνομαι πραγματικά φίλους μου, ότι είναι ξεκάθαρο μέσα μου πως, χωρίς εσάς αυτή η δημιουργία θα ήταν ένα γράμμα κενό.

Για μένα, αυτό το Site είναι σαν να γράφω καθημερινά στις σελίδες ενός βιβλίου που γνωρίζω ότι κάποιοι θα το διαβάσουν. Δεν περιμένει εκεί τυπωμένο αυτούς που θα του δώσουν ζωή.

Τη ζωή τη δίνει καθημερινά σε κάθε λέξη και εικόνα που θα κάνει ένα «κλικ» στον εσωτερικό κόσμο του αναγνώστη που εμπιστεύεται τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και δεν τον κρατάει μόνο για τον εαυτό του, αλλά τον διαφημίζει κι αλλού, σε φίλους του  που γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα, σε όλο τον πλανήτη…

Κάπως έτσι γίναμε ένα μικρό χωριό… Εδώ οι λέξεις ενώνουν και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να μοιραστούμε σημαντικά πράγματα… Γι’ αυτό χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω 10.000 νέους ανθρώπους, ανεξαρτήτου φύλλου ή επιπέδου γνώσεων να είναι κοντά μας και να ενθαρρύνουν αυτή την προσπάθεια με ότι αυτό συνεπάγεται. Αυτονόητα τα ευχαριστήρια μας με την επισήμανση ότι όλη αυτή η επιδοκιμασία με γεμίζει με την ευθύνη να γίνεται ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ κάθε μέρα που περνάει και καλύτερος.

Διότι πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης εφόσον είναι δεομένη η καλή θέληση εκείνων που συμβάλλουν στη δημιουργία αυτού του website. Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ συνεχίζει να δίνει τη μάχη του απέναντι στο χρόνο και την ποιότητα στο περιεχόμενο της θεματολογίας του…

Η αφορμή δόθηκε από τον φίλο Άγγελο Φίσκιλη, όταν για δικούς του λόγους δημοσίευσε αυτή τη φωτογραφία στο Facebook. Πρόκειται για τη στοά του City Link που ενώνει τη Βουκουρεστίου με την Αμερικής. Κι εμείς έχουμε ωραίες αναμνήσεις από εκεί… Ένα βράδυ μετά από μια όχι και τόσο καλή θεατρική παράσταση... Μια βόλτα στη νυχτερινή Αθήνα με μηχανή κι ένα ποτήρι κόκκινο ισπανικό, ξηρό, κρασί με θαυμάσιο μεζέ να το συνοδεύει…  Τελικά δεν θέλει πολλά ο άνθρωπος για να νιώσει καλά. Λίγα και καλά… Κι εδώ είναι μια ζεστή γωνιά στο κέντρο της Αθήνας. Εδώ ένα ποτό είναι μια ξεχωριστή απόλαυση.


Καλοκαιρινό κι ανάλαφρο με τις πρώτες νοσταλγίες ετούτο το δημοσίευμα… Του πάνε γάντι τα ξεραμένα, χρυσά στάχυα… Το κουβεντιάζαμε προχθές με τον παππού Διονύση… Παλιότερα, τέτοιον καιρό ετοιμάζονταν για τον θερισμό… Τότε που οι οικογένειες στα χωριά θεωρούσαν υποχρέωση τους να σπείρουν το σιτάρι της χρονιάς για το ψωμί τους. Τότε που ήξεραν τι έβαζαν στο τραπέζι τους και το εμπιστευότανε, γιατί οι ίδιοι πήγαιναν το στάρι στο μύλο, να το αλέσουν για το αλεύρι που θα χρησιμοποιούσε η νοικοκυρά για να ζυμώσει… Τώρα όλα αυτά μοιάζουν πολύ μακρινά…

Ένα όμορφο τραγούδι σε στοίχους Γιάννη Ζαχαριουδάκη και μουσική Κώστα Παπασύκα

Ενορχήστρωση - προγραμματισμός: Παύλος Αρβανίτης

Κιθάρες: Παύλος Αρβανίτης - Κώστας Παπασύκας

Πλήκτρα: Κατερίνα Καραθανάση

Μπουζούκι - Μπαγκλαμαδάκι: Χάρης Βεγλετζής

Επιμέλεια παραγωγής: Οδυσσέας Τσατσούλης

Track 8 από το ομώνυμο cd, copyright 2011

Το τραγούδι ονομάζεται «Τέκνα Ειρήνης» και να οι στοίχοι του

Με θαρραλέα τη ψυχή

αρνήθηκε συμμετοχή

σε μια σκακιέρα σκοτεινή

άβουλο πιόνι να γενεί

Με της αλήθειας τη καρδιά

κόντρα σε κάθε μια ψευθιά

πετούσε πάντοτε ψηλά

ειρήνης άνοιγε φτερά

Αγνό ελεύθερο μυαλό

και με μητρώο καθαρό

οδεύει για τη φυλακή

σαν το πουλί μες στο κλουβί

Ήταν το έγκλημα βαρύ

όπλο στο χέρι ν' αρνηθεί

μα θα του κόψουν τα φτερά

και θα ναι η ποινή βαριά

Κι εγώ αναρωτήθηκα , κοιτώντας τον στα μάτια ρεφρέν ( δις )

είν' η ζωή μου ένα κελί;

ή το κελί μου έχει ζωή;

και αίμα στα ντουβάρια, κι αίμα στα ντουβάρια

Τι κι αν το σώμα στο κλουβί

είναι σε κάποια φυλακή

τι κι αν του κόψαν τα φτερά

να μη πετάει στα ψηλά

Οι φύλακες να απορούν

και κάποιοι να μονολογούν

δε τον εβλέπουν σκυθρωπό

μα πάντα χαμογελαστό

Κι εγώ αναρωτήθηκα , κοιτώντας τον στα μάτια ρεφρεν ( δις )

είν' η ζωή μου ένα κελί;

ή το κελί μου έχει ζωή;

και αίμα στα ντουβάρια, κι αίμα στα ντουβάρια

Τον είδα κάπου το '49

να τον φορτώνουν μεταγωγικά

και εξορία σε ξερό νησί

μάτι ανθρώπου μη τον δει

Είχε μεγάλο τσαγανό

κόντρα να πάει στον ποταμό

είχε ελπίδα στη καρδιά

για τη μεγάλη λευτεριά

Κι εγώ αναρωτήθηκα , κοιτώντας τον στα μάτια ρεφρέν ( δις )

είν' η ζωή μου ένα κελί;

ή το κελί μου έχει ζωή;

και αίμα στα ντουβάρια, κι αίμα στα ντουβάρια.

Γιάννη Ζαχαριουδάκη, ευχαριστώ που μου το επεσήμανες… Εύχομαι να έχεις πάντα τέτοιες εμπνεύσεις. Και να συνεχίσεις να γράφεις. Κάνει σε όλους μας καλό. Πίστεψε με…

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του περιοδικού του συνδικάτου των τεχνικών του ΟΤΕ, η ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ, τεύχος 262. Μπορείτε να το διαβάσετε, όπως κυκλοφορεί τυπωμένο, πατώντας ΕΔΩ.

Πριν δέκα μέρες περίπου ολοκληρώσαμε τη ΦΩΝΗ των ΤΕΧΝΙΚΩΝ του ΟΤΕ τ. 262. Αλλά προέκυψαν τόσα πράγματα στο μεταξύ που αφήσαμε πίσω αυτό το γεγονός για να ασχοληθούμε με την επικαιρότητα… Τώρα που ηρέμησαν κάπως, ας δούμε λίγο πως έχουν τα πράγματα…

Το περιοδικό, λοιπόν, έχει ένα μεγάλο αφιέρωμα στις εκλογικές διαδικασίες που πραγματοποιήθηκαν στην ΠΕΤ ΟΤΕ στις αρχές Μαρτίου και έδωσαν νέα διοίκηση για την επόμενη τριετία… Την τελευταία μου μάλλον, ως υπαλλήλου στο συνδικάτο…

Φυσικά υπάρχει πολύ φωτογραφικό υλικό, τόσο από τις εκλογές, όσο και από τις Γενικές Συνελεύσεις στις ΤΔΕ που προηγήθηκαν σε όλη την Ελλάδα… Και μπορεί για τους αναγνώστες του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ να μη λέει πολλά πράγματα αυτό, αλλά σίγουρα ενδιαφέρει τους αποδέκτες του περιοδικού.

Έχω την ευθύνη της δημοσιογραφικής επιμέλειας του εντύπου, από το 1983, όταν νέος, ήρθα στο Σωματείο που τότε αριθμούσε κάπου 16.000 μέλη  (σήμερα είναι μόλις 5.000) και έβγαζα μια 16σέλιδη, 2χρωμη εφημερίδα με τον ίδιο τίτλο… Ακόμα κι όταν άλλαξε σχήμα και έγινε περιοδικό. Έχω αλλάξει πολλούς 'προϊσταμένους' – υπεύθυνους για τη θέση αυτή στην Εκτελεστική Επιτροπή… Τελευταίος ανέλαβε ο Σπύρος Καράμπουλας. Το τ. 262 που βγάλαμε μαζί, έδειξε ότι υπάρχει ένα καλό επίπεδο επαφής και επικοινωνίας…

Έτσι ετοιμαζόμαστε για το 263 τεύχος καθώς σχεδιάζουμε και προγραμματίζουμε το περιεχόμενο και τη θεματολογία του. Στόχος είναι κι αυτό το φύλλο να κυκλοφορήσει πριν μπούμε για τα καλά στο καλοκαίρι, ώστε να κλείσουμε τους μήνες Απρίλιο. Μάιο, Ιούνιο του 2015… Τρίμηνη είναι, έτσι κι αλλιώς η έκδοση του περιοδικού.

Παράλληλα ενημερώνουμε τακτικά το Site του Σωματείου (δείτε το ΕΔΩ). Η άμεση ενημέρωση όταν υπάρχει λόγος, είναι σίγουρα ένα μεγάλο πλεονέκτημα μιας και τα μέλη της ΠΕΤ ΟΤΕ, οι τεχνικοί του ΟΤΕ μπορεί να είναι πολύ λιγότεροι σήμερα σε σχέση με όταν ήρθα εγώ και συνεργάστηκα μαζί τους, είναι όμως διάσπαρτοι σε όλη την Ελλάδα…

Όσοι έχουν ασχοληθεί στοιχειωδώς με τον συνδικαλισμό ξέρουν ότι, ιδιαίτερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε η ενημέρωση είναι δύναμη. Κι εδώ, στην ΠΕΤ ΟΤΕ, χρόνια τώρα, προσπαθούμε να το κάνουμε με τη μεγαλύτερη δυνατή συνέπεια.

Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό, διότι καμιά φορά (παλιές «παιδικές» ασθένειες του συνδικαλισμού) εμφιλοχωρούν οι μικροπαραταξιακές διαφορές και κάποια πράγματα παραπέμπονται στις καλένδες. Όμως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, πολλοί που είναι γραμμένοι, μέλη του Συνδικάτου, σίγουρα αισθάνονται λίγο καλύτερα, επειδή κάποιοι, συζητούν με τη διοίκηση του ΟΤΕ στο όνομα τους και υπερασπίζονται τα δικαιώματα τους. Κάτι είναι κι αυτό, δε νομίζετε;