Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Πέντε χρόνια ζωής, ακόμα...

Επειδή η φαντασία μας μπορεί να κάνει τα πράγματα όπως θέλει... Κι όλα μπορούν να αλλάξουν αν εμείς το θέλουμε στα αλήθεια και το επιδιώξουμε με όλη μας την καρδιά...

Αυτό είναι το βίντεο για το οποίο μιλάει ο Σπύρος στο γραφτό του. Δείτε το είναι μικρό, όμορφο και χαριτωμένο. Έχει βεβαίως μια αδυναμία. Δεν έχει ελληνικούς υπότιτλους, μπορείτε όμως να δείτε τη γλώσσα του σώματος. Βοηθάει πολύ...

Το κείμενο που ακολουθεί το διάβασα πριν από λίγο στο site, Protagon. Είναι του φίλου μου Σπύρου Σεραφείμ, ραδιοφωνικού παραγωγού που τα τελευταία χρόνια αποδεικνύεται δεινός αρθρογράφος. Με έβαλε σε σκέψεις και είπα να τις μοιραστώ μαζί σας...

Αν καταφέρει να κάνει το ίδιο και σε σας τότε έχει πετύχει το σκοπό για το οποίο τα έγραψε αυτά τα λόγια, ο Σεραφείμ:

Υπόθεση εργασίας: Σου έλεγαν ότι έχεις να ζήσεις άλλα πέντε χρονάκια. Τι θα ήθελες να κάνεις; Τα παιδιά, έχουν ήδη τις απαντήσεις...

Πιθανώς, διαβάζεις αυτό το κείμενο και κάθεσαι κάπου, άρα μπορείς να σκεφτείς πιο άνετα τι θα έκανες αυτά τα 5 χρόνια ζωής. Μην το σκέφτεσαι. Το πρόβλημα και το όλο θέμα ξεκινά από το γεγονός ότι... κάθεσαι. Το ίδιο και το παιδί σου. Αν δεν έχεις, τότε εκείνο/α των φίλων σου, των συγγενών σου, των γειτόνων, των συναδέλφων. Μάθε, λοιπόν, ότι τα παιδιά μας θα ζήσουν κατά πέντε έτη λιγότερο από τη γενιά μας και προς τα πίσω, ακριβώς λόγω της καθιστικής ζωής - και αυτό θα συμβεί για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δε χρειάζεται να περιγράψουμε τον τρόπο ζωής μας -από καναπέ σε καρέκλα γραφείου, με κάποια ηλεκτρονική συσκευή στα χέρια- ούτε να υπεραναλύσουμε τις αρνητικές συνέπειες του καθισιού.

Τι θα έκανες, λοιπόν, αν είχες 5 χρόνια ζωής; Η designedtomove.org σκέφτηκε να μας ενεργοποιήσει, να δώσει κίνηση στη ζωή μας - και στα παιδιά μας. Βασικά, εκείνα έβαλε να απαντήσουν στην ερώτηση «τι θα έκανες αν είχες πέντε χρόνια ζωής;». Έφτιαξε και ένα πολύ όμορφο βίντεο με πρωταγωνιστές το μέλλον αυτού του πλανήτη. Και να οι μηχανές του χρόνου, τα φάρμακα για την ίαση των ασθενών, οι νίκες επί παγκόσμιων πρωταθλητών, οι έρευνες για εξωγήινους, ιδού οι ερμηνείες μπροστά σε κοινό εκατομμυρίων ανθρώπων, να οι βόλτες στο φεγγάρι μέσα στις απαντήσεις τους, με ολόκληρα κομμάτια αμηχανίας, γλυκιάς προσμονής για το αύριο και όρεξης για ζωή.

Όπως μου είπαν κάποιοι που τους το έστειλα, αυτό το βίντεο κόβει σουλάτσα εδώ και πάρα πολύ καιρό στο διαδίκτυο. Εντάξει, δεν το ήξερα, αλλά ποτέ δεν είναι αργά και για δράση, άλλωστε. Πάρε το παιδί σου, λοιπόν, βγείτε έξω, περπατήστε, αρχίστε να ζείτε με έναν άλλο τρόπο ζωής, που θα έχει κίνηση, άρα περισσότερη υγεία, επομένως θα δώσεις πίσω επιπλέον πέντε χρόνια ζωής στο τέκνο σου.

Άντε, τι κάθεσαι, σήκω, βγάλε την παντόφλα, περπάτα, κουνήσου - άντε, «σκουριάσαμε»...

Βάλτε και το δικό σας το μυαλό να κάνει θετικές σκέψεις... Τις χρειαζόμαστε. Να ξεφύγουμε από την παγίδα της καθημερινότητας που μας βάζει στο περιθώριο και όχι στο κέντρο των εξελίξεων. Κι αν καταφέρετε και κάνετε “φωναχτά” τις σκέψεις σας και να τις καταγράψουμε εδώ, τότε αυτό το Site θα έχει πετύχει, έναν από τους στόχους του.

Να ενεργοποιήσει με τη θεματολογία του, ανθρώπους που σέβονται και αγαπούν τη ζωή και αντιλαμβάνονται τι μεγάλο προνόμιο είναι να αναπνέουμε παραγωγικά αυτόν τον αέρα...

O Μιχάλης Καλογεράκης, ένας εφευρέτης και πολυμήχανος ηλεκτρολόγος μηχανικός και ηλεκτρονικός από την Κρήτη, μιλάει στον δημοσιογράφο Ιωσήφ Παπαδόπουλο για όσα έχει επιτύχει στους τομείς της αιολικής και ηλιακής ενέργειας και στις εναλλακτικές μορφές καυσίμου που παράγει, χρησιμοποιώντας σάπια φρούτα, σακχαροκάλαμο και νερό με την μορφή υδρογόνου.

Μπροστά σε ένα... θερμό χειμώνα...

Σώζουν την πατρίδα... Με τόση ανιδιοτέλεια... Με συμβολικούς μισθούς... Όπως για παράδειγμα τα 37.604,16 ευρώ το μήνα που παίρνει ο Παντελής Καψής. Δηλαδή 451.250 ευρώ το χρόνο! Κι εμείς ακόμα τους κοιτάμε... Άξιος ο μισθός τους! (ναι, ξέρω... Λαϊκίζω ανεπίτρεπτα!) Χθες έγινε η αποκάλυψη από τους εργαζομένους της ΕΡΤ. Και αργά το βράδυ ο κ. Καψής αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση και να πει ότι δεν πρόκειται για το μισθό του, αλλά για τη λειτουργία του πολιτικού του γραφείου...

Δυο διαφορετικοί κόσμοι δίπλα μας. Ο πλούσιος και ο φτωχός... Ένα καταπληκτικό βίντεο που θα πρέπει όλοι να το δουν για να λάβουν ένα μήνυμα που δεν πρέπει να ξεχνάμε και να το εφαρμόζουμε…

Άλλη μια εργάσιμη εβδομάδα (και τι εβδομάδα; Αυγουστιάτικη!) έφτασε στο τέλος της. Δύσκολη από πολλές απόψεις... Πολλά μαγαζιά είναι κλειστά, λόγω των ημερών και με δεδομένο ότι πολλά, άλλα έκλεισαν για πάντα, λόγω της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής, η κατάσταση είναι μάλλον τραγική...

Ύστερα, λείπουν και οι φίλοι... Κατάφεραν και φέτος να δώσουν την ευχαρίστηση για μερικές μέρες διακοπών... Δυσκολεύονται κι αυτοί, όμως προτίμησαν να δώσουν μια ανάσα ζωής στον εαυτό τους...

Είδατε, άλλωστε και τη φωτογραφία της Λένορμαν ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο, άδεια... Επομένως κάπου πήγαν οι κάτοικοι της. Ωστόσο δεν έλειψαν (παλιά μου τέχνη, κόσκινο...) η άσκηση τρομοκρατίας από τα ΜΜΕ. Τι κι αν οι εφημερίδες που έχουν δει την κυκλοφορία τους να είναι στα τάρταρα κι έχουν μειώσει τις σελίδες τους στις 48 στα ταμπλόιντ. Καθημερινά γράφουν για τα σχέδια της δικομματικής κυβέρνησης περί πλειστηριασμών της Α' κατοικίας, για το σεισμόσημο, για την κατεδάφιση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας και για το πογκρόμ των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα...

Για τον ιδιωτικό δεν υπάρχει αναφορά αν και εκεί οι κυβερνώντες με τα συνεχή μνημόνια τους έχουν φέρει την απόλυτη εργασιακή ζούγκλα... Άσε πια που η καταγραμμένη ανεργία τον Μάιο κοντεύει να φτάσει το ιλιγγιώδες 28%, αν σκεφτεί κανείς και πόσοι άλλοι μακροχρόνια άνεργοι δεν έχουν τη δυνατότητα να καταγραφούν σ' αυτές τις λίστες της ντροπής...

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο επιβεβαιώνομαι πια, ότι οι... σωτήρες μας μάλλον για την απρόσκοπτη καταβολή του δικού τους βουλευτικού ή υπουργικού ή πρωθυπουργικού ή προεδρικού μισθού, ενδιαφέρονται...

Διότι, ενώ ζητάνε συνεχώς θυσίες από τον ελληνικό λαό δεν βγήκε ποτέ, ένας από αυτούς να πει ότι αποποιείται του μισθού και των επιμέρους αποζημιώσεων του, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα, αντί να κουτσουρεύουν κι άλλο τον ήδη κουτσουρεμένο μισθό των εργαζομένων και των συνταξιούχων...

Ψιλά γράμματα θα μου πείτε... Αν είχαν οι πολιτικοί μια στοιχειώδη “τσίπα” θα ήταν αλλιώς, όλα γύρω μας... Σκέψεις, καθώς ο Αύγουστος φτάνει στην τελευταία εβδομάδα του και θα δούμε φίλους και γνωστούς να επιστρέφουν στη βάση τους με την ευχή για “καλό χειμώνα”...

Μόνο που όλοι ξέρουν πως ο φετινός χειμώνας θα είναι πιο θερμός από όσους έχουμε γνωρίσει ώς τώρα... Το ξέρουν κι αυτοί που προκαλούν για να φτάσουμε σ' αυτή την κατάσταση... Και τρέμουν στην ιδέα ότι ο Έλληνας μπορεί να αφήσει τη βολή του από τον καναπέ του σπιτιού του, επειδή μπορεί να φοβηθεί ότι μαζί με το σπίτι θα του τον πάρουν κι αυτόν και θα βγει στο δρόμο... Λέτε να το δούμε κι αυτό;

  • Το θέμα με τον Καψή δημιουργήθηκε χθες, οπότε καταλαβαίνετε ότι το θέμα έγινε μπεστ σέλερ στα κοινωνικά δίκτυα. Έτσι ο κ. υπουργός αναγκάστηκε να βγάλει ανακοίνωση. Δείτε ΕΔΩ τι λέει...
  • Ας θυμηθούμε τι έλεγαν οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ. ΕΔΩ, ολόκληρο το δημοσίευμα...

Εμπνευσμένες πινακίδες στο Πόρτο Μπούφαλο

Σας είχαμε υποσχεθεί ότι θα σας δίναμε περισσότερες πινακίδες από το Πόρτο Μπούφαλο, κυρίως από την ταβέρνα “Ακρογιάλι”. Εδώ άλλο ένα “σωσίβιο” με μήνυμα... Όπως φαίνεται ο αέρας στην περιοχή είναι κάτι το μοναδικό, τουλάχιστον τις δυο μέρες του Αυγούστου που την γνώρισα εγώ... Ο αέρας ήταν δυνατός όλη τη χρονιά, φέτος, μου είπαν.

Παράκληση: “Αν μείνετε ευχαριστημένοι πείτε το στους φίλους σας, αν όχι πείτε το σε μας”. Έξυπνο σε κάθε περίπτωση. Και δείτε δεξιά στην είσοδο της ταβέρνας. Με ποιο εξαιρετικό τρόπο καλωσορίζουν τους πελάτες τους. Τελικά, δεν χρειάζονται και πολλά πράγματα για να νοιώσει κανείς καλά... Είμαι πια απολύτως βέβαιος..

Κρασί από το κελάρι του Νίκου σαν χάδι”, μάλλον στο λαρύγγι γιατί στην τσέπη, αλλιώς θα το έβλεπε με 8 ευρώ το κιλό στο χύμα κρασί... Προσωπικά δεν ήπια αλκοόλ, γιατί δεν μου έκανε κέφι μόνος μου... Η πληροφορία είναι όμως από το διπλανό τραπέζι που οι πελάτες το σχολίαζαν φωναχτά... Καλή η οργάνωση, αλλά στις τιμές χρειάζεται μια κάποια καλύτερη προσέγγιση...

Τι διαθέτει το μαγαζί; Δείτε το σ' αυτή την πινακίδα. Κάτι σαν πίνακας σχολικός και τα φαγητά γραμμένα με λευκή κιμωλία... Μια παρόμοια πινακίδα στην άλλη πλευρά του μαγαζιού πληροφορούσε τους μη γνωρίζοντες ελληνικά στα αγγλικά... Πλούσιος αναμφίβολα ο κατάλογος. Καλομαγειρεμένα τα φαγητά. Και καλό το σέρβις. Το πρόβλημα με τις τιμές του όμως δεν άφηνε πολύ κόσμο να πλησιάσει...

Μια ακόμα ταμπέλα, λίγο πιο πέρα από την ταβέρνα, στο Πόρτο Μπούφαλο... Αναφέρει ότι “απαγορεύονται” σ' αυτό το σημείο της ακτής “βάρκες και τρέιλερ”. Τρέιλερ δεν είδα, αλλά από βάρκες, το βλέπετε κι εσείς δεν ήταν καθόλου λίγες... Πώς μας αρέσει, ως Έλληνες, να παρακάμπτουμε συνειδητά τις εντολές και τα “απαγορεύεται”.

Ραντεβού στη σημερινή πανσέληνο

Ένας λαμπερός ουρανός κι ένα γεμάτο φεγγάρι θα απολαύσουμε απόψε. Άσε που το σημερινό φεγγάρι θα είναι μπλε, σπάνιο στην ομορφιά του, φαινόμενο...

Χάρις Αλεξίου: "Εχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραια"... Αφιερωμένο εξαιρετικά, σε όσους ξέρουν να ζουν...

Η πανσέληνος του Αυγούστου είναι από τις πιο όμορφες, λένε. Κι έτσι θα ΄ναι γιατί χιλιάδες αρχαιολογικοί χώροι θα παραμείνουν σήμερα ανοιχτά προκειμένου να υποδεχτούν ένα υπέροχο φυσικό φαινόμενο.

Δείτε μερικές από τις εκδηλώσεις που βρήκαμε στο internet με είσοδο ελεύθερη, ώστε να το εκμεταλλευτείτε με το έτερον ήμισυ σας, αν είσαστε τυχεροί και έχετε...

Περισσότεροι από 100 Αρχαιολογικοί Χώροι, Μνημεία και Μουσεία σε όλη την Ελλάδα, από τη Ζώνη του Έβρου μέχρι τη Φαιστό της Κρήτης και από το Παλαιό Φρούριο της Κέρκυρας μέχρι το Ηραίο της Σάμου, θα παραμείνουν ανοιχτοί τη βραδιά της 21ης Αυγούστου 2013 στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την Αυγουστιάτικη Πανσέληνο.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, με μουσικές συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, παρατηρήσεις, ξεναγήσεις και άλλες εκδηλώσεις ή και απλές επισκέψεις στους Αρχαιολογικούς χώρους, τα Μνημεία και τα Μουσεία, προσφέρει, με ελεύθερη είσοδο στον κόσμο, μια βραδιά χαράς και αισιοδοξίας «Στο Φώς του Φεγγαριού».

Οι αρχαιολογικοί χώροι της Ακρόπολης και του Σουνίου δεν θα παραμείνουν ανοιχτοί μετά τις 20.00 για την βραδιά της Πανσελήνου, για λόγους ασφαλείας των επισκεπτών, εξαιτίας των έργων που εκτελούνται στους χώρους αυτούς.

Ειδικότερα για το Σούνιο, όσοι επιθυμούν, μπορούν να απολαύσουν τον ναό του Ποσειδώνα από το γειτονικό ύψωμα, όπου η πρόσβαση είναι ελεύθερη.

Επίσης, στον λόφο του Φιλοπάππου (άνδηρο Πικιώνη) η Φιλαρμονική Ορχήστρα του δήμου Αθηναίων θα παρουσιάσει μουσική εκδήλωση με τίτλο «Στου Φιλοπάππου είναι η αγάπη μου κρυμμένη κάπου» (ώρα έναρξης 21.30).

Στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο η επίσκεψη στην περιοδική έκθεση «Το Ναυάγιο των Αντικυθήρων- Το Πλοίο, οι Θησαυροί, ο Μηχανισμός» θα είναι δωρεάν (από τις 20:00 έως τις 23:00) και στον κήπο του Νομισματικού Μουσείου Αθηνών θα δοθεί μουσική εκδήλωση, με την υποστήριξη της Εταιρείας Μουσείων Εστίασης ΑΕ με τη Λίνα Νικολακοπούλου και την Αργυρώ Καπαρού (ώρα έναρξης 21.00).

Τέλος, ο αρχαιολογικός χώρος του Αμφιαραείου θα πλημμυρίσει από ηχογραφημένη ορχηστρική μουσική, ενώ στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας θα τραγουδήσουν ο Βασίλης Λέκκας και η Μελίνα Κανά.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει επίσης η προσπάθεια να ενωθούν νοερά όσα νησιά του νότιου Αιγαίου συμμετέχουν στη γιορτή (Άνδρος, Πάρος, Αντίπαρος, Μήλος, Αμοργός, Σίφνος, Ίος, Κέα, Κίμωλος, Σαντορίνη, Σύρος, Ικαρία, Σάμος), καθώς στις 22:00 ή/και στις 23:00 θα ακουστεί το ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας» σε απαγγελία των Άντι Γκαρσία (1996, από την ταινία του, «Marcos Zurinaga Muerte en Granada»), Μάνου Κατράκη (1971, ελληνική απόδοση από τον Νίκο Γκάτσο, από το έργο του Σταύρου Ξαρχάκου «Θρήνος για τον Ιγνάθιο Σάντσιεθ Μεχίας»), Νότη Περγιάλη (δεκαετία του 1950, απόδοση στα ελληνικά από τον Στάθη Σπηλιωτόπουλο).

  • Οι περιφέρειες και οι εκδηλώσεις που θα γίνουν αναλυτικά στην ιστοσελίδα του υπουργείου Πολιτισμού
  • Δείτε ΕΔΩ περισσότερες εκδηλώσεις σ' όλη την Ελλάδα.
  • Αλλού έχουν όρθιες τις μπασκέτες. Στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα, στο Κολωνό, 2,5 χρόνια τώρα ο δήμος Αθηναίων δεν καταφέρνει να τις σηκώσει με αποτέλεσμα δυο “ανοιχτά” γηπεδάκια μπάσκετ να είναι κλειστά... Δείτε το σχετικό δημοσίευμα ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε τι συμβαίνει δίπλα μας. Κι έρχονται δημοτικές εκλογές και θα' ρθουν να μας ξαναζητήσουν την ψήφο μας...

Κυριακή, λίγο πριν το δρόμο της επιστροφής

Έφτιαξα ένα βίντεο με όλες τις φωτογραφίες τις οποίες τράβηξα στο διήμερο. Με τίτλους αρχής και τέλους. Τώρα μαθαίνω... Συγχωρήστε μου ότι “τρέχουν” γρήγορα οι φωτογραφίες... Θα μάθω να ρυθμίζω και τους χρόνους, πού θα πάει...

Ήταν ξεχωριστό το πρωινό της Κυριακής στο Πόρτο Μπούφαλο... Σηκώθηκα κατά τις 7 και έκανα μια βόλτα με τα πόδια στην περιοχή... Μου αρέσει αυτή ώρα. Ο κόσμος κοιμάται ακόμα κι έτσι μπορείς άνετα να περπατήσεις σ' ένα άγνωστο τόπο...

Κάπου μισή ώρα κράτησε αυτό... Ύστερα σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να κατέβω κάτω στην παραλία,στο”Ακρογιάλι μπας και είχαν ανοίξει να πιω έναν καφέ. Αμ δε... Οι άνθρωποι κοιμούνται του καλού καιρού...

Κάθισα κάπου ένα μισάωρο περιμένοντας... Δεν κουνήθηκε φύλλο σ' αυτό το χρονικό διάστημα... Μόνο κάτι ψαράδες έπαιρναν τις βάρκες τους να πάνε να σηκώσουν τα δίκτυα τους...

Εντυπωσιακό το γεγονός με το αυτοκίνητο του φούρναρη που προμήθευε με ψωμί την ταβέρνα. Πέρασε μια φορά κορνάροντας δυνατά, πέρασε δεύτερη κορνάροντας απελπισμένα, τίποτα, την τρίτη φορά κατέβηκε, έβαλε το ψωμί που ήξερε πως θέλουν σε δυο νάιλον σακούλες μπήκε μέσα στην αυλή και τα έβαλε στο πόμολο της εσώπορτας... Κι ύστερα έφυγε... Δυο ώρες μετά πέρασα ξανά μήπως είχαν ανοίξει το μαγαζί για να πιω καφέ, τα ψωμιά ήταν ακόμα εκεί...

Γύρισα σπίτι και πήρα τη μηχανή. Να κάνω ένα λίγο πιο μακρινό ταξίδι από αυτό που έκανα νωρίτερα με τα πόδια... Κινήθηκα παραλιακά, 200 μ. από τη θάλασσα ακολουθώντας τη βραχώδη κατατομή της περιοχής, ορεινή στη μεγάλη της έκταση...

Ο δρόμος αν και στενός (μόλις που χωράει ένα μεγάλο φορτηγό αυτοκίνητο...) είναι ασφαλτοστρωμένος και οδηγεί σε μικρές κατοικίες μεμονωμένες, στη μέση του πουθενά, σε υπέροχους κολπίσκους του Ευβοϊκού και σε κάποια ιχθυοτροφεία. Είδα δύο τέτοια στη διαδρομή μου. Το πρώτο καθαρά από ψηλά, το δεύτερο το υπέθεσα, διότι μια τεράστια σιδερένια πόρτα έκλεινε το δρόμο και απαγόρευε τη συνέχει της διαδρομής...

Σχολίαζα χθες κάτι ανάλογο που είχε κάνει στα κόσκινα το υπουργείο Άμυνας... Ε, το ίδιο πράγμα ακριβώς έκανε και ο ιδιώτης εδώ... Ποιος, αλήθεια, θα τον ενοχλούσε στο καιρό όπου το ίδιο το κράτος ενθαρρύνει την παρανομία;

Επέστρεψα στο Πόστο Μπούφαλο... Κοντεύει 10 και ο ήλιος έχει ρίξει τις ακτίνες του πάνω τους. Οι πρώτοι τολμηροί έχουν κατέβει στη θάλασσα να κολυμπήσουν... Φισάει και σήμερα, αλλά όχι όπως χθες...

Με τη μηχανή μου πάω απέναντι στο ξενοδοχείο “Έξις”. Εδώ λειτουργούν. Έφαγα πρωινό και ήπια ένα διπλό εσπρέσο. Και ήρθα στα ίσια μου... Στα ηχεία, διακριτικά, παίζει ο “Μελωδία” και δυο - τρεις παρέες Ελλήνων, ανάμεσα τους και ένα ζευγάρι Γερμανών, παίρνει το πρωινό τους...

Όμορφα αυτή η Κυριακή που ξημέρωσε... Δυο βαθιές ανάσες θα πάρω και νωρίς το απόγευμα θα ξεκινήσω για την επιστροφή μου στην Αθήνα...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA