Έφτιαξα ένα βίντεο με όλες τις φωτογραφίες τις οποίες τράβηξα στο διήμερο. Με τίτλους αρχής και τέλους. Τώρα μαθαίνω... Συγχωρήστε μου ότι “τρέχουν” γρήγορα οι φωτογραφίες... Θα μάθω να ρυθμίζω και τους χρόνους, πού θα πάει...

Ήταν ξεχωριστό το πρωινό της Κυριακής στο Πόρτο Μπούφαλο... Σηκώθηκα κατά τις 7 και έκανα μια βόλτα με τα πόδια στην περιοχή... Μου αρέσει αυτή ώρα. Ο κόσμος κοιμάται ακόμα κι έτσι μπορείς άνετα να περπατήσεις σ' ένα άγνωστο τόπο...

Κάπου μισή ώρα κράτησε αυτό... Ύστερα σκέφτηκα πως καλό θα ήταν να κατέβω κάτω στην παραλία,στο”Ακρογιάλι μπας και είχαν ανοίξει να πιω έναν καφέ. Αμ δε... Οι άνθρωποι κοιμούνται του καλού καιρού...

Κάθισα κάπου ένα μισάωρο περιμένοντας... Δεν κουνήθηκε φύλλο σ' αυτό το χρονικό διάστημα... Μόνο κάτι ψαράδες έπαιρναν τις βάρκες τους να πάνε να σηκώσουν τα δίκτυα τους...

Εντυπωσιακό το γεγονός με το αυτοκίνητο του φούρναρη που προμήθευε με ψωμί την ταβέρνα. Πέρασε μια φορά κορνάροντας δυνατά, πέρασε δεύτερη κορνάροντας απελπισμένα, τίποτα, την τρίτη φορά κατέβηκε, έβαλε το ψωμί που ήξερε πως θέλουν σε δυο νάιλον σακούλες μπήκε μέσα στην αυλή και τα έβαλε στο πόμολο της εσώπορτας... Κι ύστερα έφυγε... Δυο ώρες μετά πέρασα ξανά μήπως είχαν ανοίξει το μαγαζί για να πιω καφέ, τα ψωμιά ήταν ακόμα εκεί...

Γύρισα σπίτι και πήρα τη μηχανή. Να κάνω ένα λίγο πιο μακρινό ταξίδι από αυτό που έκανα νωρίτερα με τα πόδια... Κινήθηκα παραλιακά, 200 μ. από τη θάλασσα ακολουθώντας τη βραχώδη κατατομή της περιοχής, ορεινή στη μεγάλη της έκταση...

Ο δρόμος αν και στενός (μόλις που χωράει ένα μεγάλο φορτηγό αυτοκίνητο...) είναι ασφαλτοστρωμένος και οδηγεί σε μικρές κατοικίες μεμονωμένες, στη μέση του πουθενά, σε υπέροχους κολπίσκους του Ευβοϊκού και σε κάποια ιχθυοτροφεία. Είδα δύο τέτοια στη διαδρομή μου. Το πρώτο καθαρά από ψηλά, το δεύτερο το υπέθεσα, διότι μια τεράστια σιδερένια πόρτα έκλεινε το δρόμο και απαγόρευε τη συνέχει της διαδρομής...

Σχολίαζα χθες κάτι ανάλογο που είχε κάνει στα κόσκινα το υπουργείο Άμυνας... Ε, το ίδιο πράγμα ακριβώς έκανε και ο ιδιώτης εδώ... Ποιος, αλήθεια, θα τον ενοχλούσε στο καιρό όπου το ίδιο το κράτος ενθαρρύνει την παρανομία;

Επέστρεψα στο Πόστο Μπούφαλο... Κοντεύει 10 και ο ήλιος έχει ρίξει τις ακτίνες του πάνω τους. Οι πρώτοι τολμηροί έχουν κατέβει στη θάλασσα να κολυμπήσουν... Φισάει και σήμερα, αλλά όχι όπως χθες...

Με τη μηχανή μου πάω απέναντι στο ξενοδοχείο “Έξις”. Εδώ λειτουργούν. Έφαγα πρωινό και ήπια ένα διπλό εσπρέσο. Και ήρθα στα ίσια μου... Στα ηχεία, διακριτικά, παίζει ο “Μελωδία” και δυο - τρεις παρέες Ελλήνων, ανάμεσα τους και ένα ζευγάρι Γερμανών, παίρνει το πρωινό τους...

Όμορφα αυτή η Κυριακή που ξημέρωσε... Δυο βαθιές ανάσες θα πάρω και νωρίς το απόγευμα θα ξεκινήσω για την επιστροφή μου στην Αθήνα...