Όμορφες αναμνήσεις από τα αθώα παιδικά μου χρόνια… Ψηφίδες, η ζωή μου!

ego.sta 4

Την βρήκα μέσα στα πράγματα μου. Ναι, είμαι εγώ στην ηλiκία των 4-5 χρονών. Φωτογραφημένος στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, στο χωριό, μπροστά σε μia πολύ μεγάλη και πολύ όμορφη μαργαρίτα που είχε στο περδικάρι μας. Η φωτογραφία γράφει πίσω: "22-1-64 προς τον Αγαπημένο μου αδελφό Κώστα για ενθύμιο της παιδικής μου ζωής" Αυτά κι αν είναι ενθυμια! Υπήρξα παιδί...

sxolio

Θυμάμαι αυτή τη φωτογραφία... Θα πρέπει να είμαι τρίτη δημοτικού ή μικρότερος και ήταν από τις κλασικές φωτογραφίες που βγάζαμε στο σχολείο. Νομίζω ο ίδιος φωτογράφος μας την έκανε και κορνίζα. Η μητέρα μου, την είχε σε περίοπτη θέση στο πατρικό μας κι εγώ την κληρονόμησα. Θα τη δείτε σπίτι μου... Παραπέμπει σε όμορφες παιδικές μνήμες...

ikogenia
Τις φωτογραφίες αυτές τις έχει η Στασούλα μας, στο δικό της σπίτι… Αν θυμάμαι καλά τις είχαμε στο πατρικό μου, πριν βάλω μπροστά να το φτιάξω στη σημερινή του μορφή, όπως το βλέπετε στο τέλος αυτής της ιστοσελίδας, χαμηλά. Σ’ αυτή εδώ, είναι όλη η οικογένεια μου και εγώ. Όρθιοι, από αριστερά, η Στασούλα, δίπλα της η Γεωργία (δεν ζει πια…), ο Κωστής μας (που κι αυτός δεν ζει πια) και η Μαλάμω. Και καθιστοί, η μητέρα μου Παπαδιώ, με εμένα πάνω στα πόδια της και φυσικά ο πατέρας μου, Λευτέρης Θεοδωράκης (του Κουμαλή). Θα πρέπει να είναι τραβηγμένη από κάποιον πλανόδιο φωτογράφο, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού μας, από αυτούς με τον τρίποδα και τις πλάκες που περνούσαν από τα χωριά τα παλιά χρόνια κι έβγαζαν μεροκάματο με τέτοιες φωτογραφίες.  Έτσι ήταν τότε οι εποχές...

mbambas.mama
Μια ακόμα φωτογραφία του πατέρα μου με τη μητέρα μου, όταν ήταν νεώτεροι, που επίσης είναι μεγάλη κορνίζα σήμερα στο σπίτι της Στασούλας. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι αυθεντική. Απ’ ότι θυμάμαι από τις διηγήσεις τους, ο πατέρας μας, "έπεσε" χρονικά να πάει στρατιώτης, σε μια εποχή που τα πράγματα δεν ήταν και τόσο αυστηρά, λίγο μετά τη Γερμανική Κατοχή. Και επειδή είχε (τότε) τρία παιδιά να μεγαλώσει, συχνά «έφευγε» από το στρατό για ένα – δυο χρόνια, μέχρι που η αστυνομία (χωροφυλακή τότε…) να τον εντοπίσει και να του ζητήσει να… επιστρέψει πίσω στη μονάδα του.

Εδώ, μάλλον πρόκειται για μοντάζ. Τα έκαναν αυτά, στην εποχή των παιδικών μου χρόνων... Με ένα πρωτόγονο τρόπο, αλλά τα έκαναν, οι πλανόδιοι φωτογράφοι... Δηλαδή μόνταραν, δυο διαφορετικές φωτογραφίες σε μία και σε πολλές περιπτώσεις έβαζαν μάλιστα και… χρώματα, σε ασπρόμαυρες φωτογραφίες, σε μια εποχή που η χρωματιστή φωτογραφία δεν είχε εμφανιστεί ακόμα, ευρύτατα, στη ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ την τεχνική, αλλά ήταν σαν να... ζωγράφιζαν, τη φωτογραφία!

Αχ, πώς λαχταρώ τη στιγμή που θα τους ξαναδώ και θα τους σφίξω στην αγκαλιά μου και τους δύο! Η μητέρα μου, πρόλαβε και γνώρισε την αλήθεια, αλλά και στον πατέρα μου, θα του δοθεί η ευκαιρία να μάθει… Ήταν δεκτικός, έντιμος, δίκαιος, καθαρός...

dimotiko

Και άλλη μια φωτογραφία από το σχολείο μας. Στην κάτω αυλή. Με τη δασκάλα μας κ. Καλλιόπη Κριτσωτάκη που την αγαπούσαμε πολύ κι "έφυγε" τόσο γρήγορα από κοντά μας... Πολλούς από αυτούς τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριες, έχω χρόνια να τους δω... Αλλά μερικοί θυμούνται τα πάντα. Και είναι αλήθεια ότι όσο μεγαλώνουμε τέτοιες μνήμες είναι που τρυβελίζουν το μυαλό μας. Κι ας μη θυμόμαστε τι φάγαμε χθες! Έχω βάλει τον εαυτό μου μέσα σε ένα κόκκινο πλαίσιο. Έτσι κι αλλιώς, όλοι, μια... κοψιά είμαστε!

Επικαιρότητα

Συνεργάτης εν αγνοία μου, με χιούμορ όμως...

Το εξώφυλλο του τ. 128 της εφημερίδας τα “Τα Νέα του Ελληνικού”, όπου εμφανίζομαι ως... συνεργάτης. Τα παιδιά του Συλλόγου χρησιμοποίησαν στη σελ. 3 ένα κομμάτι που έγραψα εδώ, στο Site του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ ολόκληρη την εφημερίδα και διαβάστε το κομμάτι μου...



Εδώ, ένα κομμάτι από το δημοσίευμα που πήραν από το Site μου... Έχουν χιούμορ όμως κι αυτό είναι ωραίο στις μέρες μας. Ειλικρινά το χάρηκα...

Με τα παιδιά του Συλλόγου του Ελληνικού Αρκαδίας έχουμε μια πολύ καλή σχέση. Θαυμάζω το έργο τους κι εκείνοι εκτιμούν το ενδιαφέρον μου για το χωριό τους. Στο προτελευταίο φύλλο της εφημερίδας τους “Τα Νέα του Ελληνικού” τ. 128 είδα με έκπληξη να... αναδημοσιεύουν ένα κομμάτι που έγραψα για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα με πολύ χιούμορ... Βεβαίως είμαι έτοιμος για όλα. Δεν έχουν τα κομμάτια που δημοσιεύονται εδώ κοπιράιτ. Ελεύθερα διατίθενται...

Βεβαίως είναι όμορφο να αναφέρει κανείς την πηγή. Και είναι σωστό γιατί τα πνευματικά δικαιώματα του όποιου έργου έχουν την αξία τους...

Αυτούς τους ανθρώπους στο Σύλλογο του Ελληνικού τους χαίρομαι. Αγαπούν το χωριό τους και το δείχνουν σε κάθε ευκαιρία... Μακάρι να τους μιμούνταν κι άλλοι... Ευτυχώς βλέπω και στο δικό μου το χωριό και κάνουν αξιόλογες προσπάθειες. Και τους αξίζουν έπαινοι γι' αυτό...

Αντί να ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο για το τομάρι τους, βάζουν ψηλά τον πήχη των προσδοκιών τους και επιζητούν το καλύτερο που μπορούν για το χωριό που γεννήθηκαν, μεγάλωσαν και, όπου κι αν πήγαν δεν τον ξεχνούν... Τον αγαπούν και ονειρεύονται να έρθουν μια μέρα ξανά πίσω και να “τελειώσουν” εκεί που είναι οι ρίζες τους...

Λέω στο μότο αυτού του Site σχετικά με τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ “επειδή οι ρίζες είναι ιερές” και το εννοώ με την έννοια της κουλτούρας και της πολιτισμικής παράδοσης... Και το βλέπετε, ακόμα και τώρα που προβάλω μια αξιόλογη προσπάθεια, μιας ομάδας ανθρώπων από ένα άλλο χωριό. Έχω στο νου μου πόσο σπουδαίος είναι ο τόπος που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε.

Αυτό που μου αρέσει με το Σύλλογο του Ελληνικού είναι ότι όλες οι διοικήσεις, διαχρονικά, έχουν προσανατολιστεί στον ίδιο στόχο και σκοπό, να κάνουν το καλύτερο που μπορούν για το χωριό τους.

Δείτε ΕΔΩ το τελευταίο φύλλο των “Των Νέων του Ελληνικού” και διαβάστε το. Κι ΕΔΩ περιηγηθείτε στο Site τους... Πολύ αξιόλογη η προσπάθεια... Μπράβο τους!

Όχι στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας

Η... εξυπνάδα του καταστηματάρχη δεν έχει όρια... Αυτή τη φορά όμως με την πίεση να ανοίγει και την Κυριακή βλέπει το τέλος του να έρχεται γρήγορα...

Οργισμένο δελτίο Τύπου εξέδωσε η ΓΣΕΕ σχετικά με το νομοσχέδιο που κατέθεσαν σήμερα στη Βουλή και αφορά στο άνοιγμα των καταστημάτων και τις Κυριακές:

Τη χαριστική βολή στους εμπόρους και στους εμποροϋπαλλήλους δίνει το νομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης το οποίο εισέρχεται προς ψήφιση σήμερα στη Βουλή.

Η ΓΣΕΕ βρίσκεται στο πλευρό της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων και των υπόλοιπων φορέων του εμπορίου που αντιδρούν στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και πραγματοποιούν από κοινού σήμερα συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Κοραή και πορεία στη Βουλή.

Ας καταλάβουν επιτέλους οι κυβερνώντες ότι το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές σημαίνει λουκέτο των καταστημάτων τις καθημερινές.

Εάν η Κυβέρνηση θέλει να στηρίξει τα πολυκαταστήματα και τις πολυεθνικές, ας το πει ξεκάθαρα. Το επιχείρημά της ότι ο καταναλωτής δεν έχει χρόνο για αγορές είναι τουλάχιστον αστείο.

Η ΓΣΕΕ θα συνεχίσει τον αγώνα για την ανατροπή των πολιτικών που οδηγούν στη φτώχεια, στην εφιαλτική αύξηση της ανεργίας και κατ΄ επέκταση στα λουκέτα στην αγορά.

Λίγο πιο χαλαρά, ας δούμε ολόκληρη την ταινία "Ποτέ την Κυριακή" με τη Μελίνα Μερκούρη που ξαναγίνεται επίκαιρη μετά την απόφαση της κυβέρνησης να ανοίξει τα μαγαζιά και τις Κυριακές...

Περάσαμε ολοταχώς και τα 530.000 “κλικ”

Ένας προσεγμένος προσωπικός ιστότοπος είναι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ. Δομημένος με καλά υλικά, προσπαθεί να διακρίνει κάποια θετικά στοιχεία στην καθημερινότητα μας. Ε, ένα λίγο τοπικισμό τον έχει, αν και κάνει προσπάθειες να τον αποβάλει...

Μικρά ρεκόρ που συνεχίζουν να τρέχουν καθώς βρίσκομαι τρεις εβδομάδες τώρα στο χωριό μου Θραψανό του νομού Ηρακλείου της Κρήτης...

Το γεγονός ότι έχω στη διάθεση μου χρόνο που προσπαθώ να τον εκμεταλλευτώ παραγωγικά, μου δίνει τη δυνατότητα να γράφω και πιο πολύ, ώστε να ενισχύεται περισσότερο αυτή η επικοινωνία μαζί σας...

Κάνω αυτό που μ' αρέσει να κάνω: Αναδεικνύω μικρές καθημερινές στιγμές χωρίς εντάσεις με τον απλό τρόπο μιας κουβέντας σα να ήταν (όπως είναι...) απλές ιστορίες...

Κι αυτό τον τρόπο προβολής αποδεικνύεται ότι τον επικροτείτε... Δείτε, τρεις βδομάδες τώρα στην Κρήτη και ήδη το κοντέρ επισκεψιμότητας έχει δεχτεί και έχει καταγράψει περισσότερες από 20.000 επισκέψεις. Τελευταίο ρεκόρ, οι 530.000 επισκέψεις που συμπληρώθηκαν ήδη αποδεικνύοντας ότι υπάρχει χώρος και ανάγκη για την παρουσία ενός ιστότοπου που καταγράφει απλές καθημερινές στιγμές, χωρίς να προσφεύγει σε εντυπωσιακές καταστάσεις, πέρα από την ουσία...

Δεν είναι και το πιο εύκολο αυτό, γιατί συνεχώς ισορροπείς ανάμεσα σε ναρκοπέδια και δεν ξέρεις, παρά την προσοχή που επιδεικνύεις, πότε θα πατήσεις την περόνη και θα... ανατιναχτείς, θα γίνεις δηλαδή, παρόλο που δεν το θέλεις, ένα ίδιο Site σαν τόσα άλλα, γύρω σου...

Ναι, προσπαθώ καθημερινά και οι εκατοντάδες επισκέψεις, σταθερές πια, δείχνουν ότι μάλλον βρίσκομαι σε καλό δρόμο. Δεν θέλω κατ' ανάγκη να συμφωνείτε μαζί μου. Η διαφωνία είναι καλή, αρκεί να γίνεται με επιχειρήματα και όχι στη βάση οποιουδήποτε φανατισμού... Ένα από τα πράγματα που κάνει τον κόσμο που ζούμε όμορφο, παρά τις στρεβλώσεις του, είναι ότι συμβιώνουν μαζί και δίπλα – δίπλα, πολλά διαφορετικά ή εντελώς αντίθετα πράγματα...

Ναι ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ θα συνεχίσει να δίνει μικρές καθημερινές μάχες... Για μένα αποτελεί βραβείο, το να έρχεστε εδώ, να διαβάζετε την άποψη μου και είτε να τη σχολιάζετε στη μπάρα δεξιά στο Site, όπως έχετε τη δυνατότητα, είτε να με παίρνετε τηλέφωνο στο κινητό μου και να το κουβεντιάζουμε ζωντανά... Ακόμα κι ένα απλό SMS στο κινητό μου είναι σημαντικό για μένα...

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό ον. Συμμετέχει, δρα, μοιράζεται... Έτσι κάνω κι γω όλα αυτά τα χρόνια της διαδικτυακής μου εμπειρίας παρά το γεγονός ότι κοντεύω τα 54 χρόνια μου και οι υπολογιστές με το internet έχουν μπει στη ζωή μας τα 25 τελευταία χρόνια... Και γιατί να είναι υπόθεση μόνο των νέων; Αναρωτιέμαι και το παλεύω καθημερινά να χρησιμοποιώ αυτή την τεχνολογία προς τη σωστή κατεύθυνση, χωρίς να παραμελώ να ζω, όπως έχουμε υποχρέωση και ευθύνη σαν άνθρωποι...

Είμαι υποχρεωμένος λοιπόν να πω από εδώ, ένα μεγάλο “ευχαριστώ” για την εμπιστοσύνη που δείχνετε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Με φορτώνετε με την ευθύνη να συνεχίσω την ίδια πορεία, που διαπιστωμένα οδηγεί προς τη σωστή κατεύθυνση... 530.000+ επισκέψεις είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση που χρειάζεται, έτσι κι αλλιώς σωστή διαχείριση... Να είστε καλά!

Με τον λόγο της αλήθειας στην καρδιά...

Από τις φετινές εργασίες της 3ήμερης Συνέλευσης Περιφερείας των Μαρτύρων του Ιεχωβά στην Κρήτη, 2013. Κάπου 1.300 άνθρωποι παρακολούθησαν καθημερινά τις εργασίες της...



Στο ξενοδοχειακό συγκρότημα GRETA MARIS και στη μεγάλη αίθουσα συνεδρίων του ισογείου πραγματοποιήθηκε και φέτος η Συνέλευση. Με 51 πολύ ενδιαφέροντα μέρη, φύγαμε όλοι πολύ πιο εποικοδομημένοι... Οι φωτογραφίες, πλην της πρώτης, είναι μερικών χρόνων. Ωστόσο το ξενοδοχείο παραμενει το ίδιο όμορφο...



Το περιβάλλον ιδιαίτερα όμορφο, εξαιρετικό για στοχασμό της καρδιάς μπροστά σε όσα όμορφα ακούσαμε... Εδώ, άνθρωποι από όλοι την Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου απόλαυσαν ένα εξαιρετικό πνευματικό συμπόσιο...

Όταν πέρσι έγραψα εδώ, σ' αυτό το Site ένα κομμάτι σχετικά με τη Συνέλευση Περιφερείας Κρήτης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, αντιμετώπισα μια πολύ όμορφη έκπληξη. Το δημοσίευμα έγινε τοπ σε αναγνωσιμότητα. Δείτε το ΕΔΩ και προσέξτε στη μπάρα δεξιά με τα πιο διαβασμένα δημοσιεύματα. Είναι πρώτο...

Έχει ήδη συγκεντρώσει 8.537 “κλικ”! Άνθρωποι από όλον τον κόσμο το διάβασαν και το σχολίασαν θετικά. Γιατί; Διότι απλά είχα γράψει ευθαρσώς την άποψη μου, ώς όφειλα, δημοσιογραφικά...

Αλλά μήπως αυτό δεν κάνω καθημερινά εδώ; Με όποιο θέμα κι αν καταπιάνομαι; Δεν είναι μήπως αλήθεια ότι συχνά τονίζω πως η ελευθερία του να γράφω την άποψη μου είναι που κάνει αυτό το Site διαφορετικό;

Αν έχετε την υπομονή να διαβάσετε τη γνώμη των ανθρώπων που μπήκαν στον κόπο να τη διατυπώσουν ευθαρσώς για το προηγούμενο κομμάτι μου, θα αντιληφθείτε τη διαφορά για την οποία μιλώ. Είναι ότι είχα την τόλμη να μιλήσω χωρίς ταμπού και προκαταλήψεις για ένα θέμα που έχει να κάνει με θρησκευτικά ταμπού και προκαταλήψεις: Τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και τα πιστεύω τους...

Φέτος παρακολούθησα ξανά αυτή την τριήμερη Συνέλευση Περιφερείας στο ίδιο ξενοδοχείο με πέρσι, το GRETA MARIS. Μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά για μένα, πολύ καλύτερα. Δεν ήμουν απλός θεατής, παρατηρητής. Συμμετείχα και ο ίδιος παρακολουθώντας μέσα από το δικό μου αντίτυπο της Αγίας Γραφής. Και πρέπει να πω ότι απόλαυσα αυτό το πνευματικό τραπέζι που στρώθηκε μπροστά μου... Ακούς, διαβάζεις, συγκρίνεις, μιλάς, εμβαθύνεις στο “Λόγο του Θεού που είναι Αλήθεια”.

Υπάρχει άραγε πιο ενθαρρυντικό στις τραγικά δύσκολες μέρες από το να ακούς ότι αυτό το σύστημα πραγμάτων φτάνει στο τέλος του κι ένας άλλος, νέος κόσμος, θα έρθει, όπου εκείνοι που θα ζήσουν εκεί δεν θα ΄χουν ούτε πόνο, ούτε δάκρυ, ούτε ασθένειες... Θα είναι πραγματικά παραδεισιακός...

Είναι υπέροχο να τα ακούς όλα αυτά από ανθρώπους, που το πιστεύουν στ' αλήθεια και το στηρίζουν ολόκαρδα μέσα από το Λόγο του Ιεχωβά, την Αγία Γραφή.

Τρεις μέρες φανταστικές, παρέα με εξαιρετικούς ανθρώπους που ξέρουν να ακούν στοχαστικά και να μιλούν, μόνο όταν έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν...

Για μένα, προσωπικά, ήταν μια όαση δύναμης και αισιοδοξίας σ' έναν κόσμο που παραδέρνει από την εξουσία αναξιόπιστων πολιτικών. Τόσα χαμογελαστά πρόσωπα μαζεμένα, είχα καιρό να δω...

Βαφτίστηκαν 14 νεοί αδελφοί, ενώ επισκέπτης μπεθελίτης από την Αθήνα στη Συνέλευση ήταν ο αδελφός Δημήτρης Μάνης που καθήλωσε με την εύστοχες παρεμβάσεις του και τις τρεις ημέρες το ακροατήριο.

Πενήντα μία ξεχωριστές ομιλίες και τοποθετήσεις και δεν είδα να αποσπάται το ενδιαφέρον των ανθρώπων που συμμετείχαν, ούτε στιγμή. Ούτε είδα μια στιγμή μιζέριας ή γκρίνιας. Ούτε θλίψη για το μέλλον που έρχεται και θα έχει πολλές δυσκολίες. Η ελπίδα και η δύναμη της αισιοδοξίας πρυτάνευε παντού...

Η ομιλία του Γ. Γ. της ΓΣΕΕ κ. Ν. Κιουτσούκη

Άλλη μια φωτογραφία από τις σημερινές κινητοποιήσεις στην Αθήνα...

Στη Γενική Απεργία ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ την 16-7-2013

Συναδέλφισσες – οι,

Είμαστε και πάλι εδώ όλοι μαζί. Είμαστε εδώ να υπερασπιστούμε τις ζωές μας, τις ζωές μας και τη ζωή των οικογενειών μας.

Είμαστε εδώ σε άλλη μια γενική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ η οποία αποτελεί τη συνέχεια των αγώνων των εργαζομένων αλλά και την απαρχή νέων κινητοποιήσεων με μεγαλύτερη πυκνότητα.

Είμαστε εδώ για να δηλώσουμε και να διαδηλώσουμε ότι οι απολύσεις και τα μέτρα τους δεν θα περάσουν.

Είμαστε εδώ για να τους πούμε ότι εμείς δεν θα γίνουμε αριθμοί στα λογιστικά τους τερτίπια, ούτε σκοπεύουμε να αποτελέσουμε τις Ιφιγένειες για να διασωθεί το σύστημα.

Είμαστε εδώ χιλιάδες άνθρωποι… Άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, από άγνωστους επώνυμους γονείς, από άγνωστους ήρωες παππούδες και γιαγιάδες…

Δεν είμαστε πορφυρογέννητοι, δεν είμαστε γόνοι δωσίλογων, δεν είμαστε γόνοι εφοπλιστών, δεν βγάλαμε εμείς χρήματα σε φορολογικούς παραδείσους…

Δεν φοροδιαφεύγουμε, δεν είμαστε φοροκλέφτες… Δεν είμαστε εμείς οι διεφθαρμένοι.

Εμείς πληρώνουμε τους τόκους και τα πανωτόκια των τραπεζιτών, των τοκογλύφων δανειστών, των απανταχού αεριτζήδων που οι κυβερνήσεις τους επιβραβεύουν τοποθετώντας τους σε θέσεις παχυλά αμειβόμενες…

Είμαστε εδώ για να τους πούμε ότι δεν καταστρέψαμε εμείς τις εργασιακές σχέσεις, δεν ευθυνόμαστε εμείς για το πάρτυ των GOLDEN BOYS, για το πάρτυ των συμβούλων, για τα γλέντια και το φαγοπότι των μιζαδόρων που κανείς τους δεν τολμά να αγγίξει…

Δεν είμαστε εμείς αυτοί που προδώσανε, δεν είμαστε εμείς αυτοί που καταστρέψανε την οικονομία και τη κοινωνία…Δεν παραδώσαμε εμείς τη χώρα στους κερδοσκόπους και στους Νεογιάπηδες…

Δεν είμαστε εμείς που παραδώσαμε την εθνική μας ανεξαρτησία και την κυριαρχία…

Δεν ανακοινώσαμε εμείς από το Καστελόριζο την χρεοκοπία μετά το Λεφτά υπάρχουν…

Δεν διοργανώσαμε φιέστες με τα Ζάππεια, δεν υπογράψαμε προγραμματικές συμφωνίες, δεν στείλαμε επιστολές υποταγής στους εταίρους και δανειστές μας.

Εσείς, όλοι εσείς οι πολιτικοί, οι δήθεν αξιοκράτες, οι υποτακτικοί των Τροϊκανών, οι βιαστές των ψυχών, οι καταστροφείς της ζωής μας, οι ανήμποροι να ορθώσετε ανάστημα στους εταίρους μας, εσείς υπογράψατε το λάθος και συνεχίζετε να βαδίζετε πάνω στο ίδιο λάθος, διαπράττοντας νέα εγκληματικά λάθη, εάν είναι λάθη και όχι συνειδητή επιλογή σας.

Ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις έδιναν στους Γερμανούς στη κατοχή, ονοματεπώνυμα και διευθύνσεις δίνονται και σήμερα, στον Ράϊχενμπαχ, στον Φούχτελ, στον Σόϊμπλε και στη Μέρκελ.

Εσείς μιλάτε για την Πατρίδα, εσείς μιλάτε για την σωτηρία της Ελλάδος τρία χρόνια τώρα χωρίς να ντρέπεστε, χωρίς να κοκκινίζετε… Μιλάτε για την Πατρίδα λες και είναι πουκάμισο αδειανό…όμως ΟΧΙ.

Η Πατρίδα δεν είναι αδειανό πουκάμισο.

Η Ελλάδα δεν είναι η χώρα των διεφθαρμένων Ελλήνων, δεν είναι η χώρα των πρεζάκηδων που δίνουν γη και ύδωρ για να πάρουν τη δόση τους…

Εσείς δίνετε γη και ύδωρ για να κρατήσετε ζωντανές τις 100 οικογένειες που λυμαίνονται τον δημόσιο πλούτο… Δίνετε γη και ύδωρ για να πάρουμε τη δόση μας να πληρώσουμε τους τόκους και τα πανωτόκια, για να πληρώσουμε τις αμαρτίες των τραπεζιτών, για να καλύψετε όλους αυτούς που βρίσκονται στις λίστες, όλους αυτούς που λήστεψαν την έρμη την πατρίδα μας.

Τα χιλιόμετρα των μέτρων σας μας έπνιξαν.

Οι ανθρωποθυσίες σας διέλυσαν τις οικογένειές μας.

Οι λογιστικές σας απάτες όπου από τη μία κρύβατε το χρέος και από την άλλη το εμφανίζατε, μας χρεοκόπησαν, μας έφεραν έως εδώ. Χρεοκοπήσατε τη χώρα μας και αναστήσατε την ιδεοληψία του θατσερικού μοντέλου, του μοντέλου σκληρής λιτότητας, του σκληρού νεοφιλελευθερισμού που όπου και αν εφαρμόσθηκε άφησε πίσω του συντρίμμια.

Σε τρία χρόνια μας κλέψατε τους μισθούς μας, κλέψατε τις συντάξεις και τις εισφορές μας, κουρέψατε τα αποθεματικά στα ταμεία μας και τις οικονομίες μιας ζωής.

Σε τρία χρόνια η εφαρμογή των μνημονίων 4πλασίασε την ανεργία, πολλαπλασίασε τα λουκέτα, οδήγησε την οικονομία σε ύφεση, τους Έλληνες στην φτώχεια, την Ελλάδα στον κατήφορο….

Σε ένα κατήφορο χωρίς γυρισμό… Σε έναν δρόμο ολισθηρό και αδιέξοδο, σε έναν δρόμο που σε κάθε μέτρο του, σκοτώνονται αθώες ψυχές.

Επικαλείστε την αλήθεια και είστε βουτηγμένοι μέσα στο ψέμα…

Επικαλείστε την Πατρίδα και δίνετε τα πάντα στους έχοντες και κατέχοντες, ενώ γνωρίζετε πολύ καλά ότι το χρήμα δεν έχει ούτε χρώμα, ούτε κόμμα, ούτε πατρίδα, ούτε θρησκεία…

Επικαλείστε την Πατρίδα και στο όνομά της συντελείτε τα μεγαλύτερα εγκλήματα…

Στο όνομα του λαού, των ανέργων που εσείς δημιουργήσατε, στο όνομα των αγέννητων παιδιών μας, διαπράττετε καθημερινά κι ένα νέο μεγάλο έγκλημα..

Στο όνομα της πατρίδας καταστρέφετε κάθε μέρα που περνά όλο και περισσότερους πατριώτες.

Αγωνίζεστε τάχα για το μέλλον μας, την ώρα που είστε ανίκανοι να διασφαλίσετε το παρόν μας. Δείχνετε ανήμποροι να πείτε ΕΩΣ ΕΔΩ στους τοκογλύφους δανειστές μας…ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ…

Έχετε καταντήσει τροχονόμοι των μέτρων.

Έχετε καταντήσει διαχειριστές της φτώχειας, διαχειριστές της προκρούστιας λογικής και σε λίγο θα είστε οι διαχειριστές του χάους…

Διαχειριστές των κοινωνικών ερειπίων και των οικονομικών συντριμμιών, που θα είναι το αποτέλεσμα των πράξεών σας. Μας χαρακτηρίζετε συντεχνίες για να περάσετε τα σχέδιά σας. Μας χαρακτηρίζετε συντεχνίες γιατί αντιστεκόμαστε στη φτώχεια και στη διάλυση. Σας απαντάμε:

Ναι λοιπόν, είμαστε συντεχνία. Όχι όμως αυτή που εσείς εννοείτε.

Είμαστε η συντεχνία των Ελλήνων.

Είμαστε η συντεχνία των φτωχών Ελλήνων. Των φτωχών αλλά τίμιων Ελλήνων.

Των καθημερινών ανθρώπων, των ανθρώπων του μόχθου και της βιοπάλης, των ανθρώπων, όχι των αριθμών του υπουργού οικονομικών, του υπουργού του οργανωμένου οικονομικού εγκλήματος, του δοτού υπουργού, του εκπροσώπου των τραπεζιτών, του εκπροσώπου των βιομηχάνων, του ιδρυτή του χάους.

Μιλάτε για βήματα προόδου και μας οδηγείτε 50 χρόνια πίσω.

Μιλάτε για αξιοκρατία, για αξιολόγηση, για δικαιοσύνη, για μεταρρυθμίσεις, για εξυγίανση και εμείς ρωτάμε:

Είναι αξιοκρατία να βάζεις πρόεδρο σε μια τράπεζα αυτόν που πτώχευσε την εταιρεία του και έστειλε στην ανεργία 1000 οικογένειες;

Αξιολογήσατε αυτόν που βάλατε στη παγκόσμια τράπεζα;

Είναι δικαιοσύνη να τα παίρνετε μόνο από τα συνήθη και μόνιμα υποζύγια τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους;

Αποτελεί μεταρρύθμιση η μεταφορά πλούτου από το δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα;

Αποτελεί εξυγίανση η απόλυση χιλιάδων υπαλλήλων που το έγκλημα που έκαναν ήταν να βρουν μια δουλειά ή να δανεισθούν και να αγοράσουν ένα σπίτι;

Κύριοι του Κοινοβουλίου, καταλάβετέ το.

Δεν πάει άλλο, δεν αντέχουμε άλλο. Έχουμε ξεπεράσει προ πολλού τα όριά μας.

Μη δοκιμάζετε τις αντοχές μας. Το δίλημμά σας είναι ένα. Ή με τη κοινωνία ή με τη τρόϊκα.

Οι φτωχοί, οι πεινασμένοι, οι άνεργοι, όλοι εμείς δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε, δεν έχουμε τίποτα να χάσουμε.

Μας τα πήρατε όλα. Τη ζωή μας όμως, δεν θα σας αφήσουμε να την πάρετε.

Είμαστε εδώ και θα συνεχίσουμε να είμαστε εδώ.

Θα γίνουμε ο χειρότερος εφιάλτης σας.

Θα δώσουμε κι άλλες μάχες και είμαστε αποφασισμένοι να τις κερδίσουμε.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

ΑΠΕΝΑΝΤΙ στο διαίρει και βασίλευε.

Ας κάνουμε πράξη το η ισχύς εν τη ενώσει.

Μόνον όλοι μαζί μπορούμε να ανατρέψουμε αυτές τις βάρβαρες πολιτικές.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ – ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ!

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

thrapsano.arxio

Μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων μερικές δεκαετίες πίσω... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία Roland Hampe. Την είδααμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλίου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά στις μέρες μας συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA