Στο γραφείο μου, στην ΠΕΤ ΟΤΕ, είμαι μόνος αυτόν τον καιρό λείπουν όλοι σε άδεια... Από το προσωπικό, ουδείς άλλος... Και όλα όσα συμβαίνουν πρέπει να τα κάνω εγώ...

Περσινή φωτογραφία από την καμμένη Πάρνηθα... Εϊναι πνεύμονας πρασίνου δίπλα στην Αθήνα κινδυνεύει...

Είμαι καλά! Αυγουστιάτικα στο γραφείο μου... Καταρχήν έχω δουλειά σε μια εποχή που η ανεργία τσακίζει... Δεν μπορώ να καλύψω επαρκώς όλες τις ανάγκες μου, μιας και το να χάνεις μια καλή δουλειά, όπως ήταν η εργασία μου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ έχει τις επιπτώσεις της στην κάλυψη συγκεκριμένων υποχρεώσεων. Έχω μπει όμως σε διαδικασία ρυθμίσεων και δεν κάμπτεται το ηθικό μου, διότι δεν είμαι μόνος μου...

Οι πολιτικές που με έφεραν ώς εδώ, οδήγησαν κι άλλους, πολλούς, τους περισσότερους, και μάλιστα σε πολύ χειρότερη κατάσταση... Τα είδατε στο χθεσινό δημοσίευμα για την Ισπανίδα δημοσιογράφο Κριστίνα Φαλλαράς... Βεβαίως είναι παλιό το δημοσίευμα, ο δικός της κατήφορος άρχισε το 2008, αλλά ο καθένας ξέρει το βάρος του δικού του φορτίου... Έτσι δεν είναι; Τα ξέρετε καλά αυτό...

Στο γραφείο όμως πραγματικά αυτή την περίοδο, καθώς πλησιάζουμε τον Δεκαπενταύγουστο, η ηρεμία είναι φοβερή. Ελάχιστα χτυπά το τηλέφωνο. Ακόμα και οι συνδικαλιστές απουσιάζουν. Έχουν κι αυτοί ανάγκη από μικρές διακοπές. Ο χειμώνας ο φετινός θα 'ναι δύσκολος...

Ακούω ειδήσεις... Καίγεται από χθες βράδυ η Πάρνηθα, ξανά, στη Βαρυμπόμπη... Κι όλη η Αθήνα μυρίζει καμμένη... Αυτή την ώρα η φωτιά είναι σε ύφεση, αλλά ξύπνησαν τραγικές μνήμες από την Πάρνηθα... Φυσάει ακόμα ένας πολύ δυνατός αέρας, επικίνδυνος για τη φωτιά... Κι έχω για παρέα μου το ραδιόφωνο της ΕΡΤ. Κατάφερα και το βρήκα στη διαδικτυακή μορφή του. Το έχω στη μπάρα δεξιά, επάνω, αλλά μην το ψάχνετε τώρα και χαλάτε το χρόνο σας. Πατήστε ΕΔΩ και θα ανοίξει μια νέα σελίδα για να το ακούσετε κι εσείς από τον υπολογιστή σας... Κι ΕΔΩ για να δείτε την τηλεόραση της ΕΡΤ. Είναι ότι πιο σοβαρό αυτή την ώρα...

Γράφω, διαβάζω, κάνω σε καλύτερες συνθήκες αυτά που έκανα και στις διακοπές μου. Για μένα αυτή η ζωή είναι όμορφη κι εγώ το παλεύω... Θέλω να ζω φυσιολογικά, όπως όλοι, κάνοντας αυτό που μου αρέσει...

Ευτυχώς είναι εδώ ο Θοδωρής και παλεύουμε μαζί να ολοκληρώσουμε τη ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΟΤΕ που έβαλα μπροστά πριν κατέβω στην Κρήτη για διακοπές και ήδη τα 2/3 είναι έτοιμα... Ξέρουμε ότι οι εποχές είναι κακές... Άντε τώρα να πεις σε κείνους που έχουν υποχρέωση να δώσουν αυτό που λείπει να ολοκληρώνουν και να τη δώσουν. Μέσα στον Αύγουστο.... Αυτό που για μένα είναι απλό, για άλλους έχει τις δυσκολίες του.

Ο φετινός Αύγουστος με τις ζέστες του επιδεινώνει κάπως την κατάσταση... Κι ωστόσο δεν το βάζουμε κάτω. Κάνουμε τα βήματα που χρειάζονται... Μικρά, αλλά σίγουρα, σταθερά για να έχουμε αποτέλεσμα...

Αυτή η εβδομάδα που διανύουμε και η ερχόμενη είναι από τις πιο δύσκολες. Το ξέρουμε... Έχουμε ξαναζήσει την Αθήνα πολλά χρόνια και σε άλλες σχετικά καλύτερες εποχές...

Εγώ, παρ' όλα αυτά, θα είμαι καθημερινά εδώ να σας κρατώ συντροφιά... Με απλά γραφτά, για να ροκανίζουμε το χρόνο μέχρι να επιστρέψετε κι εσείς και να μπούμε σε μια σειρά...

• Δείτε ΕΔΩ τη συμβαίνει στη Βαρυμπόμπη με τις φωτιές...
  

Το απόγευμα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα...

Ο υπουργός Πολιτισμού της κυβέρνησης Σαμαρά, Πάνος Παναγιωτόπουλος, αποδοκιμάζεται την Κυριακή το βράδυ στο Ηρώδειο, όταν πήρε το λόγο να χαιρετίσει την έναρξη των εργασιών του 23ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Φιλοσοφίας. Τι περίμεναν δηλαδή, όσο είναι και παραμένουν προκλητικοί; Να τους χειροκροτούν;

Φωτογραφία παρμένη από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Γιώργο Μαυραντωνάκη, το τελευταίο βράδυ μου, στο χωριό μου... Είμαι στο ανοιχτό θεατράκι, περιμένοντας να μαζευτεί ο κόσμος για να ξεκινήσει ο καραγκιόζης. Σκέψη και περισυλλογή... Η αλήθεια είναι ότι από το σημείο αυτό ανέβασα τρεις ξεχωριστές φωτογραφίες στο Facebook με αφορμή την παράσταση του καραγκιόζη...

Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου στην Αθήνα... Μετά την επιστροφή, λένε, πως χρειάζεται ένας ικανός χρόνος για να προσαρμοστείς... Υποθέτω ότι δεν το ακούτε πρώτη φορά, αυτό... Ίσως μάλιστα και να σας έχει συμβεί κι εσάς στη ζωή... Σε όλους μπορεί να συμβεί...

Αλλά εγώ δεν έδωσα αυτή την πολυτέλεια στον εαυτό μου. Με το που ήρθα, έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά... Με περίμενε ο Θύμιος στο Σωματείο Συνταξιούχων του ΗΣΑΠ να βγάλουμε τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. Κι έτσι βούτηξα στα βαθιά, χωρίς κανένα περιθώριο ομαλής επανένταξης στον εαυτό μου.

Δεν πειράζει... Καθόλου δε μ' ενοχλεί αυτό, μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια... Αυτό που κάπως μου φάνηκε είναι η ζέστη. Ανυπόφορη... Δεν ήθελα να ανοίξω αιρκοντίσιον σπίτι. Αρκετά το “ανέχομαι” καθημερινά στη δουλειά μου, όπου δεν έχω άλλη επιλογή...

Στο σπίτι όμως, το Σαββατοκύριακο, μπορώ να κάνω και με λίγο ιδρώτα παραπάνω. Μόνη ελπίδα η θάλασσα και το... μπάνιο μου. Η δροσιά τους είναι σωτήρια...

Και η πρώτη με καλή παρέα παρέα είναι υπέροχη, το κάτι άλλο... Εκεί που υπήρχε αμμουδιά γινόταν βεβαίως το αδιαχώρητο. Η ιδέα της θαλασσινής δροσιάς όμως, ήταν ομολογώ, η καλύτερη. Και το θέλαμε και το είχαμε ανάγκη, ως άνθρωποι...

Τελικά ήταν μοναδικά στον τόπο που διαλέξαμε να πάμε. Και πιο όμορφη η παρέα. Το καλαμπούρι, το αστείο, η συζήτηση που σοβαρεύει όταν χρειάζεται και χαλαρώνει όταν είναι ανάγκη. Με σεβασμό ο ένας στον άλλον...

Μούλιασα στο νερό... Τόσο μου άρεσε που δεν μπορούσα να βγω. Το έκανα μόνο όταν, ύστερα από αρκετή ώρα, άρχισα να παγώνω. Η πρόκληση για παγωτό μετά το μπάνιο, ήταν ακόμα καλύτερη. Την τόλμησα την υπέρβαση. Δεν το κάνω και κάθε μέρα. Προσέχω την υγεία μου. Αυτό το υπέροχο παγωτό ήταν ένα από τα ελάχιστα που έχω φάει το φετινό καλοκαίρι...

Επέστρεψα κατά τις οκτώ στο σπίτι... Έκανα ένα μπανάκι να βγάλω από πάνω μου την αρμύρα και άρχισα το διαδικτυακό μου ταξίδι στις ιστοσελίδες που παρακολουθώ για τη δημοσιογραφική μου ενημέρωση... Επιπλέον ετοίμασα αρκετές από τις αναρτήσεις της επόμενης μέρας, είτε με δικές μου σημειώσεις, είτε με αναδημοσιεύσεις αξιόλογων κομματιών...

Κάπως έτσι πέρασε το πρώτο καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο, μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα, ύστερα από ένα μήνα διακοπών στα πάτρια εδάφη. Η προσαρμογή άρχισε καλά...

Για πρώτη φορά στη χώρα μας, από την Κυριακή 4 έως το Σάββατο 10 Αυγούστου

Ανοίγοντας νέους δρόμους και αναζητώντας απαντήσεις σε ερωτήματα που, πολλές φορές, ξεπερνούν τις ανθρώπινες γνωστικές δυνατότητες, βοηθώντας έτσι στη διερεύνηση των ορίων της ανθρώπινης σκέψης, μάλλον η  φιλοσοφία είναι ακριβώς αυτό: σκέψη πάνω στην ίδια τη σκέψη και τις δυνατότητές της.

Με τη σοφία να είναι αυτό που, ίσως, θα βοηθούσε περισσότερο από οτιδήποτε τον κόσμο μας να γίνει καλύτερος, και την Αρχαία Ελλάδα να έχει γεννήσει τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, το 23ο  Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας πραγματοποιείται για πρώτη φορά στη χώρα μας, από την Κυριακή 4 έως το Σάββατο 10 Αυγούστου.

Η Φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής

Η επιστήμη, που το όνομά της δηλώνει την αγάπη για τη σοφία, και ασχολείται με ερωτήματα, προβλήματα ή απορίες που μπορούμε να αποκαλέσουμε οριακά, θεμελιώδη ή έσχατα, όπως αυτά της ύπαρξης, της γνώσης, της αξίας, της αιτίας, της γλώσσας και του νου, η Φιλοσοφία, αυτήν τη χρονιά, βρίσκεται στον φυσικό της χώρο, την Ελλάδα, με το φετινό Παγκόσμιο Συνέδριο να αναλύει το θέμα: «Η Φιλοσοφία ως έρευνα και τρόπος ζωής».

Η επίσημη  έναρξη των εργασιών του Συνεδρίου θα γίνει στο Ωδείο  Ηρώδου του Αττικού, όπου θα πραγματοποιηθεί και μεγάλη μουσική εκδήλωση προς τιμή των συνέδρων, ενώ οι πολυήμερες και πολυπληθείς εργασίες θα συνεχιστούν στους χώρους της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στην Πανεπιστημιούπολη. Και φυσικά, ορισμένες συνεδρίες, με βαθύ συμβολικό νόημα, θα γίνουν στον Αρχαιολογικό Χώρο της Ακαδημίας Πλάτωνος, στο λίκνο της Αθηναϊκής Δημοκρατίας, την Πνύκα, στο Λύκειο του Αριστοτέλη και στην Αγία Φωτεινή Ιλισού, όπου έλαβε χώρα ο διάλογος του Πλάτωνος, «Φαίδρος».

Επιστροφή στις κλασικές πηγές της Φιλοσοφίας

Με το 2013 να σηματοδοτεί τη συμπλήρωση 2.400 ετών από την ίδρυση  και λειτουργία της Ακαδημίας του Πλάτωνος, η οποία ιδρύθηκε στην Αθήνα, γύρω στο 387 π.Χ., από τον Πλάτωνα, και έκλεισε οριστικά το 529, όταν καταργήθηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό και, σύμφωνα με τον θρύλο, στην είσοδο της υπήρχε η επιγραφή: «αγεωμέτρητος μηδεὶς εἰσίτω», που απαγόρευε την είσοδο σε κάποιον αγεωμέτρητο, δηλαδή σε κάποιον που δεν κατείχε επαρκώς τις έννοιες της Δικαιοσύνης, της Ισότητας και της Ακρίβειας, το φετινό Συνέδριο θα είναι μία επιστροφή στις κλασικές πηγές της Φιλοσοφίας.

Στο Συνέδριο, που διοργανώνεται από τη Διεθνή Ομοσπονδία Φιλοσοφικών Εταιρειών (FISP) και την Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρεία, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ - UNESCO και της Προεδρίας της Ελληνικής Δημοκρατίας, περισσότεροι από 2.000 σύγχρονοι θεράποντες της Φιλοσοφίας, από 105 χώρες του κόσμου, θα δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα του ανθρώπου του 21ου  αιώνα και θα στείλουν μηνύματα για αξίες, θέσεις, πνευματικούς προσανατολισμούς και τη στάση των φιλοσόφων στον σύγχρονο κόσμο.

Μεταξύ των συνέδρων, συγκαταλέγονται κορυφαίες πνευματικές  και φιλοσοφικές προσωπικότητες του κόσμου, όπως οι: Γίργκεν Χάμπερμας, Ουμπέρτο Έκο,  Αλέξανδρος  Νεχαμάς, Μπιλ Μακμπράιτ,  Ντέρμοτ Μόραν, Λούκα Σκαραντίνο, Γιώργος Αναγνωστόπουλος, Εβάνδρο Αγγάτσι, Τζων Μακντάουελ, Ενρίκο Μπέρτι, Τζουλιάνα Γκοντσάλες, Γκέραντ Ζέελ, Μαριέτα Στεπάνυαντς, Πασχάλ Εντζέλ και πολλοί άλλοι.

Πληροφορίες
Οι εργασίες του Συνεδρίου θα είναι ανοιχτές για παρακολούθηση και συμμετοχή, με σχετική αίτηση στην ηλεκτρονική διεύθυνση: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., και καταβολή οικονομικής συνδρομής για την κάλυψη των εξόδων του Συνεδρίου.

• naftemporiki.gr

Από τα όμορφα μέρη του Θραψανού, η λίμνη της Λειβάδας που έκανα συχνά τα απογεύματα τη βόλτα μου. Καμιά φορά τραβούσα φωτογραφίες, για να τις μοιραστώ μαζί σας στο Facebook.

Πέρασμα η Λειβάδα... Εδώ ένα απόγευμα συνάντησα τρία άλογα με τους αναβάτες τους, Μου άρεσε πολύ το θέαμα. Θέλησα να τα φωτογραφήσω. Ήταν αδύνατον να μπουν και τα τρία στο κάδρο μου. Το ένα όμως χώρεσε, άνετα...

Πάει και ο Ιούλιος... Απόψε το βράδυ ολοκληρώνει τον κύκλο του και αύριο το πρωί παραδίδει σκυτάλη στον Αύγουστο... Αναρωτιέμαι συχνά, κάθε που τελειώνει ένας μήνας, πώς έφυγε τόσο γρήγορα...

Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά για τούτον εδώ, που ήταν για μένα, μήνας διακοπών και μάλιστα στο χωριό μου, το Θραψανό, είναι πως ήταν από τους πιο όμορφους που έχω ζήσει...

Κι αυτό είναι ίσως που τον έκανε στα μάτια μου να φαίνεται σαν μια... αναπνοή. Εσείς βέβαια που με παρακολουθείτε και με διαβάζετε καθημερινά, ξέρετε καλά πως δεν έφυγε έτσι, αδάπανα... Έζησα υπέροχα και κατέγραψα μοναδικές εμπειρίες στο Site αυτό, δικαιώνοντας τον τίτλο του...

Καταρχήν ούτε που το... πρόσεξα πως φέτος δεν πήγα ούτε μια μέρα για μπάνιο στον Τσούτσουρα... Όχι ότι η θάλασσα δεν μου αρέσει, ιδιαίτερα οι θάλασσες του νότου έχουν μια ομορφιά ξεχωριστή... Αλλά το πρόγραμμά μου ήταν “γεμάτο” κι επίσης ένοιωθα γεμάτος ο ίδιος.

Πέρασα πολλές ώρες πηγαίνοντας στο Ηράκλειο, μελετώντας με τον Διονύση και τον Γρηγόρη... Τι υπέροχοι άνθρωποι! Και πόσο τυχερός αισθάνομαι που τους γνώρισα από κοντά και μιλήσαμε τόσες ώρες για σοβαρά πράγματα..

Ύστερα, εκεί που νόμιζα πως η οικονομική δυσκολία των καιρών δεν θα με άφηνε να συνεχίσω τις εργασίες, κατάφερα να κάνω ακόμα δυο – τρία σημαντικά βήματα στο πατρικό μου... “Ξαναζεστάθηκε” έτσι η αγάπη μου για επιστροφή στον τόπο μου, όταν οι συγκυρίες το επιτρέψουν...

Παρά το γεγονός ότι ο Ιούλιος είναι ένας κατά βάση ζεστός μήνας, δεν ένοιωσα ούτε μια στιγμή εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα που συνοδεύουν έναν καύσωνα... Το δωμάτιο της Στασούλας που έμεινα ήταν ψηλά, διαμπερές και ο παραμικρός αέρας δημιουργούσε μια ξεχωριστή δροσιά. Έτσι ακόμα και τα μεσημέρια μου ήταν όμορφα. Δε λέω για τα βράδια γιατί χρειαζόμουν οπωσδήποτε σεντόνι κι έκλεινα λίγο τα παραθυρόφυλλα... Το κρύο ήταν μπόλικο...

Περπάτησα πολύ στο χωριό... Είτε με τα πόδια, είτε με τη μηχανή... Είδα ξανά τον ανιψιό μου Μανώλη να κάνει ερασιτεχνική εκπομπή στον, σύγχρονο πια, ραδιοφωνικό σταθμό του που εκπέμπει στα μεσαία... Μου θύμισε έναν ενεργό 1162 που κάποτε κάναμε μαζί εκπομπή από το σπίτι του παππού...

Εντόπισα και έφαγα πολλά φρούτα, με μέτρο, τα περισσότερα πάνω από τα δέντρα... Αυτή είναι η ομορφιά του χωριού... Σύκα, σταφύλια, βανίλιες, γιαρμάδες, κορόμηλα και άγρια, αμύγδαλα και φυσικά πολλά ξελάγγουρα και ντομάτες χωρίς πολλά λιπάσματα που μόλις είχαν κοπεί από τον κήπο...

Μ' αυτά και μ' αυτά ο Ιούλιος μου συμπεριφέρθηκε πολύ όμορφα, ξεχωριστά θα έλεγα. Ακόμη και σήμερα που ρυθμίζω τις τελευταίες λεπτομέρειες για την επιστροφή μου στην Αθήνα, όλα κυλούν όμορφα...

Και το βράδυ στις 10 θα σαλπάρω με το KNOSSOS PALACE για τον Πειραιά... Την Πέμπτη το πρωί, θα βρεθώ στη δουλειά μου, να πιάσω το νήμα από κει που το άφησα... Σα να μην πέρασε μια μέρα...

Μια όμορφη ανθισμένη πετούνια... Σε πήλινη γλάστρα παρακαλώ... Ενθύμιο από τις φετινές διακοπές μου στο χωριό μου, Θραψανό...