Φωτογραφία παρμένη από τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Θραψανού, Γιώργο Μαυραντωνάκη, το τελευταίο βράδυ μου, στο χωριό μου... Είμαι στο ανοιχτό θεατράκι, περιμένοντας να μαζευτεί ο κόσμος για να ξεκινήσει ο καραγκιόζης. Σκέψη και περισυλλογή... Η αλήθεια είναι ότι από το σημείο αυτό ανέβασα τρεις ξεχωριστές φωτογραφίες στο Facebook με αφορμή την παράσταση του καραγκιόζη...

Το πρώτο Σαββατοκύριακο του Αυγούστου στην Αθήνα... Μετά την επιστροφή, λένε, πως χρειάζεται ένας ικανός χρόνος για να προσαρμοστείς... Υποθέτω ότι δεν το ακούτε πρώτη φορά, αυτό... Ίσως μάλιστα και να σας έχει συμβεί κι εσάς στη ζωή... Σε όλους μπορεί να συμβεί...

Αλλά εγώ δεν έδωσα αυτή την πολυτέλεια στον εαυτό μου. Με το που ήρθα, έπεσα με τα μούτρα στη δουλειά... Με περίμενε ο Θύμιος στο Σωματείο Συνταξιούχων του ΗΣΑΠ να βγάλουμε τον ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ. Κι έτσι βούτηξα στα βαθιά, χωρίς κανένα περιθώριο ομαλής επανένταξης στον εαυτό μου.

Δεν πειράζει... Καθόλου δε μ' ενοχλεί αυτό, μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια... Αυτό που κάπως μου φάνηκε είναι η ζέστη. Ανυπόφορη... Δεν ήθελα να ανοίξω αιρκοντίσιον σπίτι. Αρκετά το “ανέχομαι” καθημερινά στη δουλειά μου, όπου δεν έχω άλλη επιλογή...

Στο σπίτι όμως, το Σαββατοκύριακο, μπορώ να κάνω και με λίγο ιδρώτα παραπάνω. Μόνη ελπίδα η θάλασσα και το... μπάνιο μου. Η δροσιά τους είναι σωτήρια...

Και η πρώτη με καλή παρέα παρέα είναι υπέροχη, το κάτι άλλο... Εκεί που υπήρχε αμμουδιά γινόταν βεβαίως το αδιαχώρητο. Η ιδέα της θαλασσινής δροσιάς όμως, ήταν ομολογώ, η καλύτερη. Και το θέλαμε και το είχαμε ανάγκη, ως άνθρωποι...

Τελικά ήταν μοναδικά στον τόπο που διαλέξαμε να πάμε. Και πιο όμορφη η παρέα. Το καλαμπούρι, το αστείο, η συζήτηση που σοβαρεύει όταν χρειάζεται και χαλαρώνει όταν είναι ανάγκη. Με σεβασμό ο ένας στον άλλον...

Μούλιασα στο νερό... Τόσο μου άρεσε που δεν μπορούσα να βγω. Το έκανα μόνο όταν, ύστερα από αρκετή ώρα, άρχισα να παγώνω. Η πρόκληση για παγωτό μετά το μπάνιο, ήταν ακόμα καλύτερη. Την τόλμησα την υπέρβαση. Δεν το κάνω και κάθε μέρα. Προσέχω την υγεία μου. Αυτό το υπέροχο παγωτό ήταν ένα από τα ελάχιστα που έχω φάει το φετινό καλοκαίρι...

Επέστρεψα κατά τις οκτώ στο σπίτι... Έκανα ένα μπανάκι να βγάλω από πάνω μου την αρμύρα και άρχισα το διαδικτυακό μου ταξίδι στις ιστοσελίδες που παρακολουθώ για τη δημοσιογραφική μου ενημέρωση... Επιπλέον ετοίμασα αρκετές από τις αναρτήσεις της επόμενης μέρας, είτε με δικές μου σημειώσεις, είτε με αναδημοσιεύσεις αξιόλογων κομματιών...

Κάπως έτσι πέρασε το πρώτο καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο, μετά την επιστροφή μου στην Αθήνα, ύστερα από ένα μήνα διακοπών στα πάτρια εδάφη. Η προσαρμογή άρχισε καλά...