Ανήμερα Δεκαπενταύγουστο και η Λένορμαν άδεια... Μια φωτογραφία που ξενίζει ακόμα κι εμάς που ζούμε στην Αθήνα, δεκαετίες τώρα...

Την είδα στον κινηματογράφο αυτή την ταινία και θέλω να τη μοιραστώ μαζί σας... Μια ταινία για έναν μουσικό που με τους στίχους του σημάδεψε την εναλλακτική ροκ σκηνή της χώρας μας. Ο Γιάννης Αγγελάκας ξεκίνησε το μουσικό του ταξίδι την δεκαετία του 80 και ως σήμερα η ποίηση του παραμένει το ίδιο επίκαιρη. Η ταινία τον ακολουθεί στην καθημερινότητά του. Θίγει μέσα από τη ματιά του το πολιτικό αδιέξοδο της χώρας, τον τρόπο που διαμορφώνει την πραγματικότητα η τηλεόραση και αναζητά τη διέξοδο από τις πόλεις προς τους αγαπημένους τόπους που εγκαταλείψαμε. Στα 2 χρόνια που διήρκεσαν τα γυρίσματα, βλέπουμε τις μουσικές συναντήσεις με τους συντρόφους του και την εξέλιξη των μουσικών διαδρομών τους μέσα από μια αναζήτηση στα ακούσματα της παιδικής τους ηλικίας, το ρεμπέτικο, τα ηπειρώτικα πολυφωνικά, τις κρητικές μελωδίες. «Μέσα μου ο αέρας που φυσά δεν λέει να ημερέψει, μου ξεσηκώνει την καρδιά και μου σκορπάει την σκέψη». Σκηνοθεσία: Αγγελική Αριστομενοπούλου, Παραγωγή: Ελληνική, Σκηνοθέτης: Αγγελική Αριστομενοπούλου, Χρήστος Μπάρμπας, Χρόνης Πεχλιβανίδης, Φωτογραφία: Δημήτρης Διακουμόπουλος, Μοντάζ: Ηρώ Βρετζάκη, Ιωάννα Πογιαντζή, Γωγώ Μπεμπέλου, Παραγωγή: Χρόνης Πεχλιβανίδης, Onos Productions, Παρουσιαστής: Λεωνίδας Αντωνόπουλος.

Ήθελα, είχα ανάγκη να βγω λίγο έξω από τα όρια της πόλης. Δεν το έκανα τον Δεκαπενταύγουστο, διότι η επομένη μέρα ήταν εργάσιμη. Κι έχω αναλάβει την ευθύνη, έναντι του προσωπικού της ΠΕΤ ΟΤΕ που είναι σε καλοκαιρινή άδεια, να κρατάω ανοιχτά τα γραφεία...

Εντάξει, δεν εμφανίστηκε κανείς εκτός από την καθαρίστρια και τον ταχυδρόμο που έφερε ένα γράμμα. Ούτε και χτύπησε το τηλέφωνο από μέλη του Σωματείου που να ζητάνε κάτι από τους συνδικαλιστές. Μόνο ένας φοιτητής πήρε και ήθελε κάτι στην πανεπιστημιακή έρευνα που κάνει για τους εναερίτες... Προφανώς θα εξυπηρετηθεί από τη Δευτέρα... Αυτό ήταν που με έκανε να φύγω για μια μικρή βόλτα στην Εύβοια.

Ξεκίνησα για την Ερέτρια. Να δω λίγο την αδερφή μου τη Μαλάμω και τον άνδρα της, Νίκο. Και να μείνω ένα βράδυ κοντά τους για να επιστρέψω πίσω στη βάση μου, την Κυριακή. Δεν ειδοποίησα κανέναν. Έφυγα έτσι... Για καθαρά τεχνικούς λόγους το έκανα, το σωστό θα ήταν να ειδοποιήσω...

Δεν ξέρω αν θα τους βρω εκεί... Κι αν δεν τους βρω, δεν χάθηκε κι ο κόσμος... Θα το ξαναδοκιμάσω, μια άλλη φορά... Εξάλλου αυτό που μετράει είναι το ταξίδι, η διαδρομή, η αλλαγή περιβάλλοντος, αυτό θέλω, αυτό χρειάζομαι αυτή την ώρα...

Η ζέστη καλά κρατεί στην Αθήνα... Μια βόλτα εκτός των τειχών λίγη δροσιά... Και τη χρειαζόμαστε... Εντάξει είναι κάπως ενθαρρυντικά όσα ακούμε από την ΕΜΥ. Θα δροσίσει, λέει. Εδώ είμαστε και θα το δούμε...

Για την ώρα, το ταξίδι μετράει... Κι αυτό θα το κάνουμε από το πρωί του Σαββάτου ώς το απόγευμα της Κυριακής. Θα έχετε την ευκαιρία να δείτε εικόνες εδώ... Δεν πρόκειται να καθίσουμε με σταυρωμένα τα χέρια και το ξέρετε...

• Τι σου κάνουν οι εκλογές! Η Μέρκελ νοιώθει την ανάγκη να απευθυνθεί στους ψηφοφόρους, εν όψη των εκλογών του Σεπτεμβρίου στη χώρα της, με ένα απλό, ανθρώπινο τρόπο. Κι έτσι έφτιαξε την προσωπική της ιστοσελίδα όσο πιο απλή μπορούσε, απευθυνόμενη στο θυμικό των ψηφοφόρων της. Δείτε το ΕΔΩ. Βεβαίως δεν ξέρετε Γερμανικά για να διαβάστε τι λέει, αλλά σε κάθε περίπτωση μπορείτε να αντιληφθείτε την λογική της... Οι εικόνες που βάζει από τη ζωή της “μιλάνε” από μόνες τους...

Σας το χρωστούσα από χθες... Αφού σας έδωσα φωτογραφίες από το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, ώρα να δείτε δυο βίντεο... Στην πραγματικότητα είναι ένα, σε δύο εκδοχές... Τις χθεσινές φωτογραφίες με... κίνηση.