Από το πάνελ της χθεσινής Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης για τον ΕΔΟΕΑΠ. Και τώρα θα αρχίσουν να καταφθάνουν τα E-mail των παρατάξεων που προτείνουν υποψηφίους τις εκλογές...

Πραγματοποιήθηκε τελικά χθες η Έκτακτη Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ. Όσοι μπαίνετε τακτικά στη σελίδα μου θα το είδατε. Οι άλλοι, συνάδελφοι, που πήγαν στα Site της ΕΣΗΕΑ ή της ΠΟΕΣΥ δεν είδαν τίποτα...

Δεν είναι άδικο και παράξενο να περιφρονούν την ενημέρωση προς τα μέσα (τους συναδέλφους) εκείνοι που είναι ταγμένοι να την υπηρετούν προς τα έξω; (τους πολίτες γενικότερα...)

Ωραία ερωτήματα θέτω, θα μου πεις... Αλλά να, ήθελα κι εγώ που δεν τα κατάφερα χθες, λόγω υποχρεώσεων που δεν μπορούσαν να αναβληθούν, να καθίσω ώς το τέλος της συνέλευσης, να μάθω τι έγινε, τι συζητήθηκε, τι αποφασίστηκε, πέρα από τις ημερομηνίες των εκλογών για τα μέλη της διοίκησης του ΕΔΟΕΑΠ που προέρχονται από τους δημοσιογράφους της Αθήνας που κι αυτά από τις συνδικαλιστικές παρατάξεις τα μάθαμε.

Χθες βράδυ, ας πούμε, διάβασα αυτές τις ανακοινώσεις

Δημοσιογράφοι για τη Δημοσιογραφία

Εκλογές στις 12 και 13 Μαρτίου αποφάσισε η επαναληπτική Γενική Συνέλευση της ΕΣΗΕΑ για ανάδειξη των πέντε (05) μελών της Ένωσης, που μαζί με τα άλλα τέσσερα (04) μέλη από τη Θεσσαλονίκη και τους διοικητικούς υπαλλήλους θα συγκροτήσουν το νέο 9-μελές Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ.

Στη συνέλευση προσήλθαν 1.117 συνάδελφοι στο ξενοδοχείο «ΚΑΡΑΒΕΛ» από τους 4.000 ταμιακώς εντάξει, σε σύνολο 5.718 μελών μας.

Μετά τη διαπίστωση απαρτίας, αφού συγκεντρώθηκε το ¼ των ταμειακώς εντάξει, μίλησαν πολλοί συνάδελφοι, μεταξύ των οποίων οι πρόεδροι της ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, κ.λπ. καθώς και ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γ. Αναστασόπουλος, που ζήτησε συστράτευση και ομόνοια για τα προβλήματα του κλάδου, ενώ ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ και Αντιπρόεδρος του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ Πάνος Σόμπολος πρότεινε συγκρότηση Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ από προσωπικότητες του χώρου, υπεράνω κομμάτων και παρατάξεων, για την συγκρότηση ενός μετώπου για την σωτηρία του ΕΔΟΕΑΠ.

Επισήμανε, με λύπη του, ο Πάνος Σόμπολος το γεγονός ο αντιπρόεδρος του ΕΔΟΕΑΠ διορίστηκε παράλληλα με τα καθήκοντα του στην διοίκηση και ως αναπληρωτής διευθυντής του γραφείου του Οργανισμού μας στην Θεσσαλονίκη, ενώ υπέβαλε εσχάτως την παραίτησή του επειδή δεν θα μπορούσε να βάλει εκ νέου υποψηφιότητα, μιας και το καταστατικό απαγορεύει να είναι υπάλληλος και συγχρόνως αντιπρόεδρος του Οργανισμού.

Προηγουμένως, είχε ασκηθεί έντονη κριτική κατά του παραιτηθέντος Δ.Σ. του ΕΔΟΕΑΠ και προσωπικά κατά της Ελένης Σπανοπούλου για το θέμα των αποθεματικών του Οργανισμού, για τις αθρόες προσλήψεις στον ΕΔΟΕΑΠ, για τις συμβάσεις που υπέγραψε το Δ.Σ., «το κούρεμα» των ομολόγων, τις περικοπές στη περίθαλψη, κ.α.

Τέλος, μίλησε ο πρόεδρος του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ Κ. Τσουπαρόπουλος, ο οποίος αφού έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τα ταμεία, απεκάλυψε ότι έχει συγκροτηθεί επιτροπή από τους πρώην και νυν προέδρους ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ και ΕΤΑΠ-ΜΜΕ, προκειμένου να συναντηθούν τα μέλη της επιτροπής με τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά με αντικείμενο τα προβλήματα του Κλάδου.

Πρωτοβουλία για την Ανατροπή

Στις 12-13 Μαρτίου, για τον ΕΔΟΕΑΠ στηρίζουμε και ψηφίζουμε

ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΗ και ΠΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ

Η παρουσία και απολογία της παραιτηθείσης προέδρου του ΕΔΟΕΑΠ στην γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΑ δεν στάθηκε ικανή – πώς θα μπορούσε, άλλωστε; – να την απαλλάξει από τη μορφή εκατοντάδων συναδέλφων. Γι’ αυτούς και, προφανώς, για εμάς, η τέως πρόεδρος και τα άλλα μέλη της διοίκησης ήταν πολιτικά έκπτωτα πολύ προτού αποφασίσουν τελικώς (και με μεγάλη καθυστέρηση) να παραιτηθούν.

Ζητούμε από τους συναδέλφους – συνταξιούχους, άνεργους και εργαζόμενους – να καταψηφίσουν την Ελένη Σπανοπούλου και όσα από τα άλλα μέλη της ΕΣΗΕΑ στο απερχόμενο ΔΣ θέσουν εκ νέου υποψηφιότητα, γιατί:

• Αποδείχθηκαν διοικητικά ανίκανοι, στην καλύτερη περίπτωση. Άφησαν την κλοπή των αποθεματικών από κυβέρνηση, τρόικα και ΤτΕ να εκτυλίσσεται επί μήνες προτού δήθεν καλέσουν τον κλάδο σε πανστρατιά για την υπεράσπιση του ταμείου – εντελώς προσχηματικά, όπως αποδεικνύεται στην πράξη.

• Επέδειξαν αντιδημοκρατική συμπεριφορά, αρνούμενοι πεισματικά να παραιτηθούν παρά την γενική κατακραυγή που δέχθηκαν στη γενική συνέλευση του περασμένου Ιουνίου. Άλλωστε, ήταν η πρόεδρος και ορισμένα μέλη του ΔΣ που τη μετέτρεψαν σε αρένα, αρνούμενοι πραξικοπηματικά να συνεχίσουν τη διαδικασία.

• Παραπλανούν συστηματικά τους ασφαλισμένους, πουλώντας τους «παραμύθια» ότι ο ΕΔΟΕΑΠ μπορεί να μείνει αυτόνομος και αλώβητος. Ότι, δήθεν, οι δημοσιογράφοι και οι διοικητικοί στα ΜΜΕ εξακολουθούν να αποτελούν τον περιούσιο λαό και διαφέρουν από τους εργαζόμενους σε άλλους κλάδους.

• Είναι πολιτικά ανεπαρκείς, καθώς – εσκεμμένα – επιμένουν να αποκρύπτουν την πραγματική εικόνα και αιτία του προβλήματος: την πολιτική κεφαλαίου, κυβέρνησης και ΕΕ για ανατροπή όλων των κεκτημένων στην αγορά εργασίας (μαζί και στα ΜΜΕ) και το ασφαλιστικό (μαζί και στον ΕΔΟΕΑΠ και το ΕΤΑΠ-ΜΜΕ) και βίαιης αναδιανομής του πλούτου υπέρ των οικονομικά ισχυρών και τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια ζώνη φτηνής εργασίας, χωρίς καμία υποχρέωση για την εργοδοσία.

Για όλους αυτούς τους λόγους, στις επερχόμενες εκλογές για το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, στις 12-13 Μαρτίου

• καλούμε τους συναδέλφους να στηρίξουν αγωνιστές που έχουν αποδείξει ότι δεν σκύβουν το κεφάλι σε απειλές και εκβιασμούς. Ότι δεν είναι διαπλεκόμενοι ούτε συχνάζουν στους προθαλάμους και τα σαλόνια της εξουσίας. Ότι θα τα βγάζουν όλα στη φόρα, χωρίς φόβο και πάθος, για να μαθαίνουμε όλοι τι συμβαίνει στα άδυτα και τα παρασκήνια των ΔΣ, των κάθε λογής διαβουλεύσεων και της διαχείρισης του ιδρώτα και του πλούτου μας.

• Τους καλούμε να στηρίξουν τον ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΗ και την ΠΟΠΗ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΙΔΟΥ, για να δώσουν τον αγώνα και από τις επάλξεις του ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ, μην επιτρέποντας στην επόμενη διοίκηση να κάνει ευθανασία και να βάλει οριστικά ταφόπλακα στα ασφαλιστικά μας δικαιώματα.

Επίσης, στις επερχόμενες εκλογές για το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, είναι ανάγκη και υποχρέωση όλων μας να κλείσουμε την πόρτα στους υπεύθυνους της ήττας και τους εκφραστές της υποταγής. Σε όλους όσοι βάζουν τις προσωπικές και μικροπολιτικές τους φιλοδοξίες πάνω από τις ανάγκες και τα συμφέροντα χιλιάδων εργαζομένων, συνταξιούχων και ανέργων, που γίνονται έμποροι αυταπατών και ψεύτικων ελπίδων για μερικά «κουκιά», για τις θέσεις και τα οφίτσια.

Σε αυτούς οι οποίοι, στις πιο κρίσιμες στιγμές, έχουν αποδειχθεί ανήμποροι ή απρόθυμοι να ορθώσουν το ανάστημά τους στα αφεντικά και την κυβέρνηση, όπως έκανε η πλειοψηφία του σημερινού ΔΣ. Που δίνουν το δικαίωμα στην  κάθε Σπανοπούλου να κάνει ρελάνς, με την προκλητική τους κωλυσιεργία και στο θέμα του ΕΔΟΕΑΠ, με την αρνητική τους στάση στην διεξαγωγή γενικής συνέλευσης και, τέλος, με την απόρριψη της πρότασης που κατέθεσε η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή να πραγματοποιηθεί 24ωρη απεργία την ημέρα της συνέλευσης, όταν τελικώς αναγκάστηκαν να τη δεχτούν την πραγματοποίησή της.

Καλούμε τους συναδέλφους σε ενεργή συμμετοχή στον αγώνα και σε υπερψήφιση του ψηφοδελτίου της Ανατροπής. Για να μην χάνουμε το δάσος πίσω από το δέντρο και να δώσουμε συντονισμένα τη μάχη με όλους τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους, τους νέους και τις νέες, για ένα αύριο που μας αξίζει. Για αξιοπρεπείς αμοιβές, καθολική ασφάλιση, αντικειμενική ενημέρωση.

Πρωτοβουλία για την Ανατροπή(Financial Crimes, Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, ανένταχτοι αγωνιστές)

Δεν θέλω να προσθέσω κάτι... Και οι δύο άνθρωποι που προτείνουν από την παραπάνω παράταξη είναι συνάδελφοι αξιόλογοι. Τους γνωρίζω προσωπικά και το λέω μετά λόγου γνώσεως. Όμως, βρε παιδί μου, είναι δυνατόν να μη βλέπουν, εκεί στην ΕΣΗΕΑ, πέρα από τη μύτη τους; Και να πεις πως δεν έχουν κόσμο, να το καταλάβω... Αλλά τόσο προσωπικό έχουν...

Έχω την αίσθηση ότι “σνομπάρουν” τι νέα τεχνολογία, επειδή ακριβώς δεν τη γνωρίζουν...

• Δείτε κι ΕΔΩ την ανακοίνωση από το Blog των Μαχόμενων Δημοσιογράφων.

Μάρτης σήμερα... Ας τον καλοδεχτούμε στη ζωή μας. Έτσι όμορφα, όμως κάνουμε κάθε καινούριο μήνα. Με το ομότιτλο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίσκο του “Καλεντάρι”...

Κι είναι σαν να μπαίνει η άνοιξη... Έχει καιρό βέβαια ακόμα για να μας προκύψει ημερολογιακά, αλλά όπως και να το κάνουμε, παρά το κρύο και την παγωνιά οι μυγδαλιές άνθισαν κιόλας... Ο χειμώνας τελειώνει. Τα τελευταία ξεσπάσματα του βλέπουμε...

Και Αραβία θα γίνουμε στην Κρήτη!... Να γιατί θέλω να πάω, εγώ... Τουλάχιστον να ζήσουμε αξιοπρεπώς στο τέλος του βίου μας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/3/2013

Ήταν όντως εκκωφαντικά τα μηνύματα των πρόσφατων εκλογών τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ιταλία. Και στις δυο περιπτώσεις με κυρίαρχη αυτή της Ιταλίας συνέβη αυτό ακριβώς που φοβόταν οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι αγορές. Οι εκλεκτοί τους καταδικάστηκαν στην κάλπη και τώρα διατείνονται ότι θα υπάρξει μια περίοδος πολιτικής αστάθειας... Αστάθειας για ποιους; Μάλλον για όσους επιδιώκουν να εκτελούν πρόθυμα τα καλά και συμφέροντα τους.

Στη μεν Κύπρο “τιμωρήθηκε” ο εκλεκτός του ΑΚΕΛ, από το οποίο προέρχονταν ο απερχόμενος πρόεδρος κ. Χριστόφιας που οδήγησε τη χώρα του στην αγκαλιά του ΔΝΤ, ενώ στην Ιταλία ο πολύς τεχνοκράτης κ. Μόντι, τύπου Παπαδήμου “πάτωσε”, καταφέρνοντας απλά να μπει στη Βουλή και τη Γερουσία...

Εδώ μάλιστα, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα καθώς η χώρα μοιράστηκε στα τρία: ανάμεσα στην κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, στην κεντροδεξιά του Σύβιο Μπερλουσκόνι και στο κίνημα του Μπέπε Γκρίλο που αντιτίθενται τόσο στην πρώτη, όσο και στη δεύτερη...

Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του ηθοποιού Γκρίλο, ήταν το σύνθημα του “Όλοι είναι κλέφτες”. Μ' αυτό το σύνθημα έστειλε το κόμμα του στην πρώτη θέση τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία της γείτονας χώρας...

Ενδιαφέρον; Σίγουρα, αν μετρήσει κανείς την αγανάκτηση όλων εκείνων των πολιτικών που δέχτηκαν ανάλογα με τα δικά μας ζητήματα αυξημένης, υπέρμετρης λιτότητας, χαμένες θέσεις εργασίας και μια ανεργία που καλπάζει...

Αναρωτιέμαι αν παίρνουν μαθήματα και οι δικοί μας εδώ, σχετικά μ' αυτό που τους περιμένει στην περίπτωση που στηθούν κάλπες στην Ελλάδα... Ένα είναι βέβαιο: Κανείς λαός δεν κάθεται υπομονετικά να υφίσταται όλο αυτό το πισωγύρισμα στο Μεσαίωνα... Κάποια στιγμή θα αντιδράσει. Δυναμικά. Και τότε θα τρίβουν τα μάτια τους και τα φιλικά τους ΜΜΕ θα προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάσταση, αδυνατώντας να αποδώσουν την αλήθεια των πραγμάτων.

Ακολουθεί σε λίγο και η Ισπανία. Χώρα που οι κάτοικοι της επίσης υφίστανται τις απελπιστικές πολιτικές λιτότητας. Είμαι βέβαιος ότι ανάλογα αποτελέσματα θα έχουμε και εκεί...

Εν τω μεταξύ δεν έχουν φαντασία... Παντού το ίδιο ατυχές επιχείρημα: ο μπαμπούλας της πολιτικής αστάθειας και ακυβερνησίας. Λες και τώρα, με τις όποιες πλειοψηφίες διαθέτουν, κυβερνούν αυτοί... Λες και δεν καταλαβαίνει και ο τελευταίος πολίτης ότι επειδή φοβούνται τους δικούς τους, επιδιώκουν μέσω των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου να ξεπουλήσουν όλα τα φιλέτα της Ελλάδας στους “επενδυτές”. Αυτούς δηλαδή που επιδιώκουν τσάμπα να κερδοσκοπήσουν, αδιαφορώντας για τη διάσωση τη χώρας.

Η τρομοκρατία που ασκείται στο λαό δεν έχει προηγούμενο. Σε κάθε ευκαιρία απειλούν κραδαίνοντας την κατάσχεση κάθε περιουσιακού στοιχείου. Πόσο να το αντέξει αυτός ο πολίτης;

Το ξέρω σας απασχολεί κι εσάς το φαινόμενο, ενώ ο τόπος έχει επιστρέψει τριάντα χρόνια πίσω, οι αντιδράσεις είναι από πολύ μικρές έως χαλαρές και μεμονωμένες. Κι ακόμα πως έχουν καταφέρει να μας πείσουν να θεωρούμε τους εαυτούς μας υπαίτιους της συμφοράς που μας βρήκε και πολλοί συνάνθρωποι μας να οδηγούνται στην αυτοκτονία...

Οι δύο εκλογικές διαδικασίες στην Κύπρο και την Ιταλία δείχνουν το δρόμο... Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Φτάνει να το πιστέψουμε κι εμείς και να σηκωθούμε από την πολυθρόνα του εφησυχασμού μας. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην τοπική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Σκεφθείτε, αν η οικονομική ανέχεια που βιώνουμε καθημερινά μας έκανε να... κόψουμε και το φτηνό σουβλάκι, τότε τα πράγματα είναι τραγικά... Μια ολόκληρη σελίδα δίδει σήμερα ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ καθώς, έρευνα δείχνει 30% κάτω τον τζίρο που αφορά τα καταστήματα γρήγορου φαγητού...

Στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπως μας λέει η τοπική εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ, η κατάσταση είναι ακόμα πιο τραγική. “Ούτε σεφτέ δεν κάνουν στην αγορά”. Κι άντε τώρα να καλύψεις τις ανάγκες σου, τα ενοίκια, την Εφορία και να πας κι ένα κομμάτι ψωμί στην οικογένεια σου...

Και τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα... Στην εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ βρήκαν ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων που ζουν με τα τρία ανήλικα κορίτσια τους σε... κλούβα. Θεέ μου, πού έχουμε φτάσει; Μα, δεν υπάρχει ένα κράτος πρόνοιας να αναλάβει τις ευθύνες του; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά στα 2013;

Σαν από άλλο πλανήτη η επίσκεψη του Γάλλου προέδρου κ. Ολάντ στη χώρα μας. Ιδιόμορφες επενδύσεις και όπλα έχει να προσφέρει. Δείτε πως την παρουσιάζει η χθεσινή ΝΙΚΗ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 23/2/2013

Τη βδομάδα που μας πέρασε είχαμε δύο 24ωρες απεργιακές πανελλαδικές απεργίες. Η μία, την Τρίτη που μας πέρασε, εσωτερική, δική μας, των δημοσιογράφων και η άλλη την Τετάρτη, αφορούσε όλο τον υπόλοιπο κόσμο κάτω από την ομπρέλα της ΓΣΕΕ.

Και στις δύο περιπτώσεις το κυρίαρχο της διεκδίκησης ήταν η προάσπιση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που δέχονται τη μεγαλύτερη επίθεση αμφισβήτησης ποτέ στην ιστορία της ύπαρξης τους.

Δεν τις θέλουν για να είναι εκείνοι που θα ορίζουν τη φτώχεια μας. Θέλουν να καταργήσουν κι αυτόν ακόμα τον υποτυπώδη διάλογο ανάμεσα στους κοινωνικούς εταίρους που οι ίδιοι θεοποίησαν, αλλά τώρα τους δυσκολεύει... Αφού βρήκαν τη φόρμουλα με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, τι ανάγκη έχουν;

Ας τους δείξουμε πως πρέπει να μας υπολογίζουν περισσότερο. Μη μένουμε απαθείς. Θα μας αποτελειώσουν. Δεν το βλέπετε;

Η αίσθηση μου (και δεν είναι μόνο δικιά μου, αλλά όλο και περισσότεροι γύρω μου δείχνουν να το αντιλαμβάνονται) είναι ότι ουδόλως ενδιαφέρονται να σώσουν από την πτώχευση την Ελλάδα.

Και τελικά, ας το δούμε λίγο το πράγμα. Αφού σέντς τσακιστό δεν υπάρχει στα νοικοκυριά να καλύψουν τις πραγματικές τους ανάγκες ποια στάση πληρωμών θα τους επηρέαζε περισσότερο; Ότι παίρνουμε (όσοι παίρνουμε ακόμα...) το δίνουμε στις υποχρεώσεις μας στις τράπεζες και το υπόλοιπο το χρησιμοποιούμε για την επιβίωση μας, πια.

Και δείτε το κι από μια άλλη σκοπιά: Στην εξαθλίωση που μας οδηγούν αυτοί πρέπει να φοβούνται. Από πού θα εισπράξουν τις υπερβολικές απαιτήσεις τους, Εφορία, τράπεζες, ΔΕΚΟ; Από τους μακροχρόνια άνεργους; Από τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που τους πετσόκοψαν μισθούς και συντάξεις;

Το παρατηρήσατε; Μετά την κατακραυγή που ξεσηκώθηκε για τον τρόπο που λειτουργούν, πιεστικά, οι εισπρακτικές εταιρίες άλλαξαν τακτική. Προειδοποιούν ότι η συζήτηση καταγράφετε και ότι θα παραμένει στα αρχεία τους για ένα χρόνο και μετά ρωτούν πότε θα μπορέσει ο πελάτης να καταβάλει την οφειλή του. Ολίγον πιο ευγενικά, είναι αλήθεια. Έβαλαν νερό στο κρασί τους. Είδαν ότι “ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος” και άλλαξαν τακτική.

Εξάλλου όλο και γιγαντώνει ένα κίνημα που όλο αυτό το διάστημα πέρασε στα χαμηλά, αλλά αν το ξαναδούμε λίγο πιο προσεκτικά θα αντιληφθούμε το μέγεθος της αδικίας. Φόρο ακίνητης περιουσίας, το γνωστό χαράτσι στο λογαριασμό της ΔΕΗ, πληρώνουν και εκείνοι που το ακίνητο τους είναι υποθηκευμένο στην τράπεζα που τους έδωσε το δάνειο έως ότου το αποπλήρωσαν... Εάν οι τράπεζες λόγω της υποθήκης είναι πραγματικοί ιδιοκτήτες, δεν θα έπρεπε αυτές να πληρώσουν το χαράτσι; Προσέξτε αυτή την ενδιαφέρουσα “λεπτομέρεια”. Αφορά πολλούς γύρω μας που πήραν ένα σπίτι με σκοπό, αντί για το ενοίκιο να το δίνουν εκεί, με την προοπτική, κάποτε, να γίνει δικό τους.

Τέτοιες τραγικές ιστορίες ακούμε και βλέπουμε γύρω μας κι αυτοί το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονταν ήταν να... σπάσουν την απεργία των δημοσιογράφων και να δείξουν στην τηλεόραση την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου κ. Ολάντ που ήρθε στη χώρα μας ως ντίλερ όπλων... Η αγωνία τους ήταν να δείξουν πως έχουν την... αποδοχή των Ευρωπαίων ηγετών. Αυτό τους μάρανε... Δεν βλέπουν που δεν θέλει να τους δει άνθρωπος στη χώρα τους, πέρα από τους βολεμένους δικούς τους εγκάθετους, διορισμένους στο δημόσιο...Αυτό το δημόσιο που κατακρίνουν. Ο αγώνας για τις συλλογικές συμβάσεις δεν πρέπει με τίποτα να σταματήσει. Πιο οργανωμένα, πιο δυναμικά, πιο ενωτικά. Δεν περιμένουμε στωικά το θάνατο μας...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Μια αλίευση από τα χθεσινά φύλλα των εφημερίδων, όπου πρώτο ρόλο στην ειδησεογραφία παίζει η πτώση του μετεωρίτη στη Ρωσία. Και βέβαια δεν έλειψαν οι υπερβολές του Τύπου: Ο μετεωρίτης της Αποκάλυψης... Και τι ξέρουν αυτοί για την Αποκάλυψη; Από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ.

Είναι σαν οι δημοσιογράφοι να άνοιξαν ξαφνικά τις Γραφές και να διάβασαν για τον Αρμαγεδδώνα. Λέω “σαν” ,γιατί έτσι έτσι όπως χρησιμοποιούν τη λέξη δεν αποδίδουν το πραγματικό της νόημα. Αρμαγεδδώνας, συνάδελφοι, είναι η τελική μάχη. Κι όταν αυτή γίνει δεν θα υπάρχουμε για να την περιγράψουμε στα έντυπα μας...

Εντυπωσιακές οι μαρτυρίες των Ρώσων σύμφωνα με την ESPRESSO στην οποία ανήκει και αυτός και ο παραπάνω τίτλος για τον Αρμαγεδδώνα. Βεβαίως για να κάνει ακόμα πιο δραματική την αφήγηση προσθέτει ότι το φαινόμενο είχε “χτυπήσει” και την Ελλάδα. Τι λέτε, ορέ παλικάρια... Πότε συνέβη αυτό και δεν το πήραμε είδηση;

Στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ αναφέρονται στο παγκόσμιο σοκ, από τη “βροχή” των μετεωριτών στη Ρωσία. Την γράφω μέσα σε εισαγωγικά τη λέξη βροχή γιατί την ίδια ώρα όλα τα άλλα μέσα μιλούσαν για ΕΝΑΝ μετεωρίτη και τα θραύσματα του. Το ίδιο βράδυ η ΝΑSΑ, σε ζωντανή μετάδοση στο internet, αναφέρονταν σε έναν άλλον μετεωρίτη που πέρασε ξυστά από τη γη...

Η ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ παρουσιάζει το ίδιο θέμα, κάπως καλύτερα... “Ο ουρανός έπεσε στο κεφάλι τους”. Για την ακρίβεια ο μετεωρίτης που ήρθε από τον ουρανό, ήταν ο δράστης. Σημειώνουμε πάντως πως ο αριθμός των τραυματιών διέφερε από εφημερίδα σε εφημερίδα. Και μου κάνει εντύπωση, γιατί στις ίδιες πηγές προστρέχουν...

Στη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ χαρακτηρίζουν light τον Αρμαγεδδώνα που έπεσε στη Ρωσία. Έτσι είναι, δημοσιογραφική αδεία, ο καθένας λέει, αδάπανα, ότι θέλει... Το είδαμε κι αυτό!... Ένας light Αρμαγεδδώνας!... Μαζευτείτε λίγο βρε συνάδελφοι, κάνετε όσο μπορείτε πιο αναξιόπιστο το επάγγελμά μας... Ποιος σας είπε ότι έχουμε το δικαίωμα να αυθαιρετούμε έτσι στους χαρακτηρισμούς;

Αλλά υπάρχουν και χειρότερα... Η απίστευτη ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ βρίσκει (φοβερή αυτή η ερευνητικότητα της σε ότι αφορά τους μοναχούς...) τη μοναχή της Δρέσδης, αγνώστων λοιπόν στοιχείων, που πρόλαβε στα 23 της να οραματιστεί το... γεγονός και να το... καταγράψει... Σίγουρα, ζούμε στα 2013;

Στην ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ, το ίδιο θέμα με τον μετεωρίτη το πάνε λίγο πιο κινηματογραφικά. Βλέπουν τον πόλεμο των άστρων. Και... όπου να' ναι θα εμφανιστούν και οι εξωγήινοι, συνάδελφοι. Και θα 'ρθουν εκεί στην εφημερίδα να σας ελέγξουν για τις ανακρίβειες... Να είστε βέβαιο ότι αυτό θα συμβεί, όπως το λέω...

Πιο ήρεμα οι “6 Μέρες” δίνουν στο θέμα μια λογοτεχνική διάσταση, διανθίζοντάς το δημοσίευμα τους με μια υπέροχη φωτογραφία. Όντως, ο κόσμος τρόμαξε.. Δεν είναι και λίγο να βλέπεις έναν ουρανό να φλέγεται και τον μετεωρίτη με τα θραύσματα του να έρχεται κατά πάνω σου...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 16/2/2013

Ποτέ δεν ξέρεις πού θα πετύχεις την ενδιαφέρουσα είδηση ή το καλό σχόλιο. Αν όμως έχεις την τάση να το ψάχνεις, όπως εγώ και ξέρεις να ξεχωρίζεις πένες που αξίζουν, το πράγμα δεν είναι και τόσο δύσκολο.

Ας πούμε, την περασμένη Κυριακή έριχνα μια ματιά, όπως κάνω πάντα, στον Τύπο. Πρωί, χαλαρά και πέρα από την ειδησεογραφία της εβδομάδας σταμάτησα σε ένα άρθρο της Μαριάννας Τζιαντζή που μέσα σε ένα τηλεοπτικό περιοδικό, ένθετο στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κάνει το δικό της ενδιαφέρον σχόλιο για το πώς αντιμετωπίζει η μικρή οθόνη το χιούμορ.

Και γιατί μπορεί να έχει ενδιαφέρον ένα τέτοιο θέμα; Διότι περίσσεψε στις μέρες μας η κατήφεια, η κατάθλιψη, το “κλείσιμο” στον εαυτό μας καθώς έχουμε να αντιμετωπίσουμε δεκάδες προβλήματα από την πολιτική λιτότητας και υπερφορολόγισης που εφαρμόζεται για μας, χωρίς μια ελπίδα διαφυγής.

Η Μαριάννα εντοπίζει μια αλήθεια που λίγο να καθίσεις κοντά στη μικρή οθόνη,το διακρίνεις καθαρά: Είναι άχαρο να γελάς μ ετα χάλια των άλλων και δυστυχώς συμβαίνει με πολλές εκπομπές που χαρακτηρίζονται ψυχαγωγικές.

Λέει, χαρακτηριστικά, η καλή συνάδελφος: Εκτός από το “Ζητείται ελπίς”, υπάρχει και το “Ζητείται γέλιο”. Κι ενώ οι έμποροι της ελπίδας έχουν πολλαπλασιαστεί, το προϊόν “γέλιο” έχει εξαφανιστεί από τα ράφια της τηλεοπτικής αγοράς. Και πραγματικά, φέτος δεν προβάλλεται ούτε μια νέα σειρά, λες και το γέλιο είναι είδος πολυτελείας, λέες και το χαμόγελο βρίσκεται υπό διωγμό.

Είναι πολύ φυσικό, τονίζει με έμφαση η αρθρογράφος, όταν το χαμόγελο σπανίζει στην πραγματική ζωή, να το γυρεύουμε στην τηλεόραση. Χαρακτηριστικά αναφέρει ότι στη Νέα Υόρκη, τις πρώτες εβδομάδες μετά το τρομοκρατικό πλήγμα στους Δίδυμους Πύργους η τηλεθέαση της σειράς “Φιλαράκια” εξακοντίστηκε στα ύψη: οι άνθρωποι που είχαν κάθε λόγο να νιώθουν πόνο και φόβο, στράφηκαν σε ένα ανάλαφρο με γέλιο “κονσέρβα” και με νέους πρωταγωνιστές που μιλούσαν για τη φιλία, την παρέα, τους έρωτες, για μια καθημερινότητα την οποία βάραιναν οι μεγάλες σκιές...

Το θέμα αυτό πραγματεύτηκε ο συνάδελφος Σταύρος Θεοδωράκης σε μια εκπομπή τους στους “Πρωταγωνιστές”, στα τέλη του Γενάρη και κει ακούστηκαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Ας πούμε, ακούστηκε μια αλήθεια: Οι άνθρωποι δεν γελάνε πια με τον τηλεοπτικό Λάκη Λαζόπουλο, όχι γιατί δεν τον θεωρούν ως τον καλύτερο στο είδος του, αλλά γιατί η εποχή άλλαξε και το “Αλ Τσαντίρι” παραμένει το ίδιο. Δεν γελάνε με την παρέα του “Ράδιο – Αρβύλα”, ούτε με το “Όλα μπάχαλο φέτος” του Θέμου Αναστασιάδη. Δεν τον ενδιαφέρουν τα τηλεψώνια, τα “τηλεκαημένα” δεν τον ενδιαφέρουν τα σαρδάμ, οι γκάφες, οι κορώνες και οι σαχλαμάρες των βουλευτών ή των καλεσμένων στα τηλεοπτικά πάνελ. Κάποτε ο πολιτικό – καλλιτεχνικός κόσμος μας διασκέδαζε. Τώρα πολλούς μας πνίγει...

Όταν διασκεδάζουμε περισσότερο με τις τηλεοπτικές διαφημίσεις παρά με τις κωμικές εκπομπές, τότε κάτι δεν πάει καλά στη σχέση μας με το γέλιο. Κι όμως η ιστορία μας δείχνει άλλα πράγματα. Σε δύσκολες και φτωχές εποχές γεννήθηκαν θεατρικές και κινηματογραφικές κωμωδίες χωρίς ημερομηνία λήξεως. Το βλέπουμε σε πολλές παλιές ελληνικές ταινίες που συχνά βάζει και ξαναβάζει η τηλεόραση. Έχουμε μάθει σχεδόν απέξω τις ατάκες των πρωταγωνιστών, αλλά γελάμε..

Το γέλιο είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και ακριβώς γι' αυτό συμφωνούμε με την Μαριάννα Τζιαντζή που θεωρεί κραυγαλέα την απουσία της από την τηλεόραση, σήμερα...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ που από χθες είναι στα περίπτερα, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.