Με ένα όμορφο τραγούδι ας αποχαιρετίσουμε του Ζώρζ Μουστακί που έφυγε χθες από τη ζωή... Αγαπήσαμε τα τραγούδια του και τη μουσική του... Αυτό που ακούτε είναι το Haiti Cherie.

Αρέσει και σε μας, δεν μπορώ να το ερμηνεύσω αλλιώς, κάθε τόσο να ακούμε μεγαλόστομες εξαγγελίες για την καταπολέμηση της ανεργίας... Πόσο... κούφιες μπορεί να είναι αυτές οι επιθέσεις που δεν έχουν κανένα, απολύτως, αποτέλεσμα. Ο τίτλος από τον ΛΟΓΟ.

Στην ΕΣΤΙΑ το έχουν απλοποιήσει περισσότερο το θέμα, προφανώς για λαϊκή κατανάλωση... Δεν είναι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές που φταίνε, αλλά ο “κυκεώνας της γραφειοκρατίας”, όπως αναφέρει η εφημερίδα αφού “παντού απαιτούνται άχρηστα δικαιολογητικά”. Σαν να μην έχει και πολύ άδικο...

Αυτό, ωστόσο, δεν θα πάψει να δίνει αφορμή σε φιλικές εφημερίδες στην κυβέρνηση, όπως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εδώ, να προβάλουν τις προθέσεις με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο: “Πανικός για μια δουλειά”. Για φαντάσου πού φτάσαμε...

Έλληνες!... Σταθεροί στην έφεση μας για απάτη, έπιασαν στο Ρέθεμνος της Κρήτης έναν διευθυντή που τα... έπαιρνε κάτω από το τραπέζι προκειμένου να κάνει σωστά τη δουλειά του... Όχι που θα αλλάζαμε επειδή ήρθε μια... ψιλοκρίση να ανατρέψει τις ζωές μας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/05/2013

Η απεργία των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης θα πρέπει να μας προβληματίσει. Είτε έχουμε παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, είτε όχι. Στην πρώτη περίπτωση βεβαίως τα πράγματα είναι λίγο πιο δραματικά, όταν πρόκειται για την περίοδο των εξετάσεων κι αυτό μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία τους σε μια δύσκολη καμπή του μαθητικού τους βίου.

Στη δεύτερη μας ανησυχεί μια τέτοια εξέλιξη ως εργαζόμενους που, όπως δείχνουν τα πράγματα βάλλεται το δικαίωμα στην απεργία και με το παραμικρό οι απεργοί επιστρατεύονται δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο...

Αλλά επειδή ίσως έχουμε λίγο μπερδευτεί, ας δούμε τι έγινε με την απεργία τους. Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ πήρε απόφαση για απεργία που έπρεπε να επικυρωθεί από τις τοπικές ΕΛΜΕ. Στο μεταξύ προληπτικά, ο υπουργός Παιδείας επιστράτευσε καθηγητές και σχολικά συγκροτήματα για τις ανάγκες των εξετάσεων. Οι αποφάσεις των ΕΛΜΕ ήταν θετικές ως προς την απεργία συγκεντρώνοντας ένα τεράστιο ποσοστό αποδοχής. Ελάχιστες ήταν αυτές που τοποθετήθηκαν αρνητικά...

Καθηγητές, πολίτες, γονείς κατέβηκαν στην πλατεία Συντάγματος σε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της ταξικής αλληλεγγύης έστω κι αν είχε τα αδύναμα σημεία της με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Τα καταθέτω αυτά μετά λόγου γνώσεως μιας και ήμουν παρών δίπλα στην Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας.

Από το σημείο αυτό μέχρι εκεί που την Παρασκευή ξεκινούσαν οι πανελλήνιες υπάρχει ένα κενό, καθώς την Πέμπτη μεσολάβησε το γενικό συμβούλιο των προέδρων των ΕΛΜΕ (άλλο συνδικαλιστικό όργανο αυτό...) το οποίο δεν ανέστειλε την απεργία, αλλά τοποθέτησε την απόφαση αυτή σε νέες ημερομηνίες, ένα δεκαήμερο μετά...

Δεν εξήγησαν επαρκώς ή εγώ δεν κατάλαβα αν και ως γονιός είχα δεδηλωμένο ενδιαφέρον το “γιατί” και το “διότι” της ενέργειας τους. Συνέβη αυτό που συμβαίνει συνήθως στα συνδικάτα, όπου αρχίζουν οι έριδες και ο ένας ρίχνει στον άλλον την ευθύνη για μια τέτοια απόφαση.

Στην πραγματικότητα βέβαια όλοι ήταν ευνοημένοι από μια τέτοια κατάσταση. Οι καθηγητές γιατί τους δόθηκε η ευκαιρία για λίγο να το... παίξουν λιοντάρια ανήμερα, που διεκδικούν αταλάντευτα το δίκιο τους. Οι γονείς γιατί τα βλαστάρια τους δεν θα ταλαιπωρηθούν. Η κυβέρνηση γιατί της βγήκε η πυγμή με την οποία αντιμετωπίσθηκε έγκαιρα το όλο θέμα.

Εκείνοι που φαντάζομαι θα έμειναν μετέωροι ήταν οι απλοί καθηγητές κάτω στη βάση που προσπαθούσαν να μάθουν τι ακριβώς συνέβη και πώς θα έπρεπε να κινηθούν. Το χειρότερο είναι ότι όλοι οι εργαζόμενοι που δέχονται μια ανηλεή επίθεση στις κατακτήσεις τους, αντιλήφθηκαν πόσο δύσκολο είναι να σηκώνεις κεφάλι απέναντι στην εξουσία, ακόμα κι όταν έχουν, που έχουν, δίκιο...

Προσωπικά με κάνουν να θλίβομαι τέτοιες συνδικαλιστικές πρακτικές. Η απεργία είναι ένα πολύ δυνατό όπλο. Για να φτάσεις να κάνεις χρήση του θα πρέπει τουλάχιστον να είσαι αποφασισμένος ότι θα προχωρήσεις μέχρι τέλους. Κάθε πισωγύρισμα πληρώνεται πολύ ακριβά...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Όταν ο Τύπος μοιάζει να είναι μακρινός και ξένος προς τις εξελίξεις... Δείτε το πρωτοσέλιδο της ΒΡΑΔΥΝΗΣ πριν τρεις μέρες... Οι ραγδαίες εξελίξεις τον κατέστησαν ετεροχρονισμένο...

Επιστράτευση; Ποια επιστράτευση; Για να υπάρξει τέτοια πρέπει να υπάρχει και απεργία. Και απεργία των εκπαιδευτικών δεν υπάρχει σε ισχύ... Από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ δίνει τη δική της ερμηνεία πριν ακόμα από την ανατολή της απεργίας των εκπαιδευτικών... Οι εξελίξεις, έτσι ανατρεπτικές που ήταν έχουν παγώσει...

Καμία αγωνία πια δεν έχουν οι μαθητές που ξεκίνησαν σήμερα τις πανελλαδικές εξετάσεις τους. Κι ο κόσμος αισθάνεται πιο απογοητευμένος... Δεν υπάρχουν στοιχεία ωριμότητας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 18/05/2013

Την περασμένη Τρίτη το internet βούιξε με την περίπτωση της σταρ Αντζελίνας Ζολί που με ένα συγκινησιακά φορτισμένο άρθρο της στους “Νιου Γιορκ Τάιμς” αποκάλυψε ένα πολύ προσωπικό της ζήτημα: Πώς και γιατί πήρε την απόφαση να προχωρήσει σε διπλή μαστεκτομή.

Το γεγονός ότι η Αντζελίνα είναι μια όμορφη κοπέλα ήταν βούτυρο στο ψωμί των εφημερίδων της επομένης. Σκεφθείτε ότι τα ΝΕΑ την έκαναν πρώτο θέμα με τεράστια φωτογραφία εννοείται, που το στήθος της έδινε παράσταση. Όχι δεν φωτογραφήθηκε επί τούτου η ηθοποιός, οι άνθρωποι που επιμελήθηκαν το πρωτοσέλιδα έψαξαν και βρήκαν μια προκλητική φωτογραφία από τους κινηματογραφικούς ρόλους που κατά καιρούς έχει υποδυθεί. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο άλλωστε κάτι τέτοιο...

Ας είναι... Όσο και αν το θέμα είναι σοβαρό δικαιούται άραγε να δίνει τόσο βάρος μια εφημερίδα και να αποσιωπά ή να υποβαθμίζει άλλες μεγάλες ειδήσεις της ημέρας, όπως ήταν το ταξίδι του πρωθυπουργού κ. Αντ. Σαμαρά στην Κίνα ή η επιστράτευση των καθηγητών μπροστά στις εξετάσεις των παιδιών της Γ' Λυκείου;

Ερωτήματα θέτω μάλλον σε λάθος ακροατήριο αν και ως αναγνώστΕς έχετε το δικαίωμα να συμμετέχετε σε έναΝ διάλογο που σας (και μας) αφορά. Το γεγονός μάλιστα ότι η ίδια εφημερίδα εκτός από το πρωτοσέλιδο δίνει και τις 2 – 3 -4 και 5 σελίδα αναδεικνύοντας κάθε λεπτομέρεια του θέματος είναι ένα επιπλέον ζήτημα...

Τίτλοι όπως: “Δεν αισθάνομαι λιγότερο γυναίκα, αλλά πιο ισχυρή” εξάπτουν τη φαντασία και δίνουν ίσως τη δυνατότητα σε άλλες γυναίκες να δουν ένα ίδιο ζήτημα με πιο καθαρή καρδιά. Είναι το μόνο θετικό στοιχείο που μπορώ να δω...

Η διάσημη ηθοποιός εξηγεί γιατί πήρε την απόφαση να υποβληθεί σε προληπτική μαστεκτομή και εκφράζει τις ευχαριστίες της δημόσια προς το σύντροφο της ζωής της, Μπράντ Πιτ, ο οποίος είναι στοργικός μαζί της και την υποστηρίζει... Το μήνυμα είναι σαφές: Όποιος έχει μια σύζυγο ή μια σύντροφο που περνά κάτι τέτοιο ας γνωρίζει ότι η θετική στάση του αποτελεί ένα πολύ σημαντικό μέρος αυτής της διαδικασίας.

Ναι, δεν αντιλέγω... Είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση και μακάρι να μη χρειαζόταν η βασική ηρωίδα ενός τέτοιου θέματος να ήταν μια ηθοποιός με το φυσικό κάλλος της Αντζελίνας Ζολί...

Θα μου άρεσε να βλέπω πιο συχνά τέτοια θέματα στις εφημερίδες αντί να δίνουν ατέλειωτο χώρο στην πολιτική και σ' αυτούς που την υπηρετούν, αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια τετρημένα...

Αλλά είπαμε, οι εφημερίδες έχουν άλλες προτεραιότητες... Να υπηρετούν τα αφεντικά τους, συνεισφέροντας στον αποπροσανατολισμό των αναγνωστών που τους εμπιστεύονται ακόμα και καταθέτουν καθημερινά τον οβολό τους για να τις αγοράσουν.

Το σημερινό σχόλιο πήρε αφορμή από την εξομολόγηση μιας διάσημης ηθοποιούς που αποφασίζει να... τσαλακωθεί στα μάτια των ανδρών θαυμαστών της προκειμένου να βοηθήσει κάποιες άλλες γυναίκες να ξεπεράσουν τη ντροπή και να αντιμετωπίσουν με αξιοπρέπεια ένα πρόβλημα υγείας.

Υπ' αυτήν την έννοια της βγάζω το καπέλο... Σεμνά, ταπεινά και με μετριοφροσύνη η Αντεζολίνα Ζολί, μιλά... Και τα ΜΜΕ διαθέτουν χώρο για να φιλοξενηθούν οι απόψεις της... Όταν συμβαίνει αυτό, έχω την αίσθηση ότι μια χαραμάδα φωτός περνάει στη σκοτεινιά και διαλύει την κατήφεια και την έντονη ενοχική μοναξιά που προσπαθούν να μας επιβάλουν. Φτάνει να είμαστε να είμαστε ανοιχτοί στο να τη δεχτούμε...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Ο κ. Θεοχάρης είναι ένας υπάλληλος κρατικός που, προφανώς, κάνει τη δουλειά του. Το θέμα είναι γι' αυτούς που τον διόρισαν σ' αυτή τη θέση για να εκπροσωπεί το επίσημο κράτος και να... τρομοκρατεί τον κόσμο με τα ραβασάκια της Εφορίας που στέλνει στους φτωχούς φορολογούμενους...

Αυτά είναι τα εφιαλτικά σενάρια που διαβάζει κανείς στις εφημερίδες. Και το χειρότερο δεν είναι που τα διαβάζει, αλλά που τα ζει, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, αφού όλο και κάποιον νέο άνεργο έχουμε μέσα στην οικογένεια μας. Ο τίτλος είναι από την εφημερίδα ΛΟΓΟΣ.

Καμιά φορά βέβαια οι εφημερίδες ξεφεύγουν τελείως αναδεικνύοντας ένα δικό τους θέμα όπως κάνει σήμερα η ΕΣΤΙΑ. Με το δικό της στιλ επικεντρώνει το πρόβλημα στην Αθήνα και τη συνειδητή υποβάθμιση της. Αλλά δεν είναι υποκριτικό να αναδεικνύουμε δημοσιογραφικά το πρόβλημα της Αθήνας και να κρατάμε καλά “κρυμμένη” τη “δολοφονία” χιλιάδων πολιτών που είδαν τη ζωή τους να ανατρέπεται από τη μια στιγμή στην άλλη...

Κατά τα άλλα το θέμα της απεργίας των καθηγητών (που ακόμα δεν... αποφάσισαν) είναι σε πολλές εφημερίδες πρώτο θέμα. Εδώ μια καλή προσέγγιση από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ. Η πιο ήπια. Γιατί η λάσπη πέφτει με το φτυάρι σε άλλα πρωτοσέλιδα σαν το παρακάτω, από την ΠΑΤΡΙΔΑ του Ηρακλείου Κρήτης...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 11/05/2013

Δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία... Κάθε άλλο. Ποιος δεν το βλέπει; Ποιος δηλαδή, που δεν έχει τσίμπλα στα μάτια για να τον εμποδίζει να δει καθαρά αυτό που συμβαίνει γύρω μας, δίπλα μας.

Φυσικά εμείς που γνωρίζουμε από μέσα τα πράγματα και έχουμε δουλέψει στη δημοσιογραφία για περισσότερα από 30 χρόνια είμαστε, καιρό τώρα, σίγουροι ότι τα δελτία ειδήσεων της τηλεόρασης είναι ελεγχόμενα και κατευθυνόμενα από τους κυβερνώντες, τους δανειστές μας και τους τροικανούς.

Και ιδού ότι επιβεβαιώνει την άποψη μας. Η είδηση κυκλοφορεί με αριθμούς: Απολύτως ελεγχόμενο είναι το πεδίο στα δελτία ειδήσεων. Τα στοιχεία πολιτικής πολυφωνίας δείχνουν πως η τρόικα με κάθε τρόπο έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο στα δελτία ειδήσεων, μετά και τη βολική “εξαφάνιση” του Alter από τις τηλεοπτικές οθόνες.

Μετά τις εκλογές του Ιουνίου και ώς το Δεκέμβριο του 2012 η τρικομματική κυβέρνηση που εφαρμόζει την πολιτική του Μνημονίου έχει το 63,4% του χρόνου στην τηλεόραση που αντιστοιχεί στα πολιτικά κόμματα. Η ΝΔ έχει το 34,8% το ΠΑΣΟΚ το 13,7%,η ΔΗΜΑΡ το 6,9% και τα μη κομματικά στελέχη της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά του 8%. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στο 21,4% οι Ανεξάρτητοι Έλληνες στο 5,2%, η Χρυσή Αυγή στο 5,1% και το ΚΚΕ στο 4%.

Ο ΑΝΤ1 δίνει το 73,2% του χρόνου του στην τρικομματική το Mega 69,3%, ο Σκάι 67,1%, η ΝΕΤ 64,2%, το Star με 57,7% ο Alpha 56,1% και το Μακεδονία TV 55,8%.

Όμως το πλέον εντυπωσιακό στοιχείο είναι, πως το ΔΝΤ, με δηλώσεις των εκπροσώπων του και αναφορές των δημοσιογράφων καταλαμβάνει το 57,2% του υπόλοιπου χρόνου των δελτίων ειδήσεων, καλύπτοντας όλους τους άλλους. Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι έχουν το 14,1%, οι εργοδότες με μόλις 6,9%, οι ΟΤΑ με 4,4%οι ειδικοί και οι επιστήμονες με 3,1%, οι ΜΚΟ με 2,5% οι διεθνείς προσωπικότητες με 2,1% και όλοι οι άλλοι με 9%. Στην πραγματικότητα, αν προστεθεί ο χρόνος που δίνουν τα δελτία ειδήσεων στην τρικομματική κυβέρνηση και εκείνος που αφιερώνεται στο ΔΝΤ, ο λόγος της τρόικα είναι απόλυτος κυρίαρχος στα δελτία ειδήσεων.

Αναρωτιέται κανείς γιατί οδηγείται στην κατάθλιψη βλέποντας καθημερινά δελτία ειδήσεων; Το βέβαιο είναι ότι δεν υπάρχει ελεύθερο ρεπορτάζ με καθαρά δημοσιογραφικά κριτήρια. Τα πράγματα δεν δείχνουν να είναι καλύτερα στις εφημερίδες. Αυτό είναι και το ζήτημα που αφορά τις χαμηλές κυκλοφορίες σε συνδυασμό με τις πολύ υψηλές τιμές πώλησης τους αναφορικά με το περιεχόμενο τους.

Το χειρότερο απ' όλα είναι ότι ο ανεξάρτητος επαρχιακός Τύπος ψυχορραγεί, καθώς αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη σκληρή πραγματικότητα που τον έχουν οδηγήσει... Έχουν κόψει κάθε μορφή οικονομικής στήριξης προς τους εκδότες, ενώ εξαπλασίασαν σχεδόν τα έξοδα των ταχυδρομικών αποστολών στους συνδρομητές τους σε όλη την Ελλάδα. Ήδη από τον Αύγουστο του 2011 που πάρθηκαν αυτά τα μέτρα στο πλαίσιο των εφαρμοστικών νόμων των Μνημονίων πολλά έντυπα διέκοψαν την κυκλοφορία τους ή από μηνιαία έγιναν διμηνιαία ή ακόμα χειρότερα, τριμηνιαία.

Το αντίκτυπό τους στα τυπογραφεία είναι επίσης εμφανές... Πολλά έκλεισαν ή φυτοζωούν απολύοντας πολύ κόσμο, κυρίως τεχνικό προσωπικό. Αναρωτιέμαι αν αυτό ήθελαν τελικά... Να κλείσει ή να συρρικνωθεί ο μη ελεγχόμενος Τύπος.

Στην Αθήνα οι μεγαλοεκδότες το λένε όσο πιο καθαρά γίνεται: Ζητούν να κλείσουν οι μικρές σε κυκλοφορία εφημερίδες για να λιγοστέψουν τα... κομμάτια της πίτας από τη κρατικής ρεκλάμα... Έτσι, ξεδιάντροπα. Χωρίς καμιά τσίπα και αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που αυτό θα έχει παραπέρα στη διόγκωση της ανεργίας.

Προτροπή της στήλης: Αντιμετωπίστε τους με πολύ επιφύλαξη. Επαγγέλλονται το ψεύδος στο όνομα δήθεν της αλήθειας κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Τετάρτη στην πλατεία Κλαυθμώνος στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ. Δείτε το μόνοι σας και βγάλτε τα συμπεράσματα σας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/05/2013

Ένα στοιχείο που έχει μέσα της η Πρωτομαγιά είναι η ενότητα, η δυνατότητα δηλαδή να μπορούν όλοι μαζί οι εργαζόμενοι να γιορτάζουν και να τιμούν τους νεκρούς της τάξης τους, αναδεικνύοντας διαχρονικά τους αγώνες και τις κατακτήσεις... Λυπάμαι, αλλά αυτό που έζησα φέτος στο κέντρο της Αθήνας δεν είχε τίποτα, μα τίποτα από αυτό.

Θεώρησα αυτονόητη την υποχρέωση μου ως εργαζόμενου να πάω στη συγκέντρωση... Διάλεξα κιόλας να ακολουθήσω αυτή των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ – ΕΚΑ. Αν μη τι άλλο έδινε την αίσθηση της ενότητας και υπέθεσα πως οι καιροί ευνοούν τη μαζικότητα και σε συνάρτηση με την απελπισία των Μνημονίων, θα οδηγούσαν πολλούς ανθρώπους στην απόφαση να συστρατευθούν, έστω για μια μέρα, με αφορμή την Εργατική Πρωτομαγιά...

Το πόσο λάθος έκανα το διαπίστωσα όταν πήγα... Στην πλατεία Κλαυθμώνος δεν ήταν ούτε 100 άνθρωποι. Η εξέδρα άδεια και οι λιγοστοί παρευρισκόμενοι είχαν πιάσει στασίδι στον ίσκιο ή ένα τραπέζι στα καφέ της πλατείας για... ουζάκι... Η αλήθεια είναι πως ο ανοιξιάτικος ήλιος ήταν πολύ δυνατός, ανυπόφορος...

Χρειάστηκε να έρθουν τα μπλόκα του ΣΥΡΙΖΑ για να γεμίσει η Σταδίου από κόσμο. Και τότε βγήκε η Σέβη Σαλουφάκου από το ΕΚΑ για την κεντρική ομιλία και στη συνέχεια διαβάστηκε το ψήφισμα των συγκεντρωμένων που περιείχε τα προβλήματα των εργαζομένων προς διεκδίκηση.

Ύστερα ξεκίνησε η πορεία για το Σύνταγμα... Παρακολουθούσα από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον όλη αυτή τη διαδικασία. Οι συγκεντρωμένοι έφτασαν στο ύψος της οδού Αμερικής και αντί να συνεχίσουν ευθεία, έστριψαν αριστερά για να “πιάσουν” Πανεπιστημίου κι από εκεί να φτάσουν στην πλατεία Συντάγματος. Η απορία μου λύθηκε νωρίς καθώς πηγαίνοντας στο Σύνταγμα από τη Σταδίου “έπεσα” πάνω σε ΚΚΕέδες γνωστούς μου που... έφευγαν. Είχε τελειώσει η συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στον ίδιο χώρο...

Λίγο αργότερα έφταναν από τη Σταδίου άλλοι συγκεντρωμένοι από το Μουσείο ή από τα Χαυτεία. Και λίγο πιο μετά κι άλλοι... Και κάθε ομάδα ήταν μεν στην πλατεία, αλλά σε άλλο σημείο.

Η καρδιά μου γέμισε θλίψη. Αν δεν μπορούμε για τόσο απλά πράγματα να συνεννοηθούμε, ως εργαζόμενοι, δεν υπάρχει η παραμικρή ελπίδα να παλέψουμε οργανωμένα ενάντια στην τρόικα, τους δανειστές μας και στους εδώ διαχειριστές της εξουσίας. Πραγματικά, καμιά ελπίδα...

Δεν είναι δυνατόν να βιώνουμε ως λαός τα χειρότερα που μπορεί να μας συμβούν και να μην έχουμε τη δυνατότητα να βρούμε κοινούς τόπους, τουλάχιστον στα αυτονόητα, όπως είναι η Πρωτομαγιά.

Το ζύγισα πολύ πριν γράψω αυτό το κομμάτι. Ξέρω πως κάποιοι που με εκτιμούν θα στεναχωρηθούν με τις διαπιστώσεις μου. Λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια μου. Μια αλήθεια μέσα από όσα είδα και έζησα και όχι γενικώς και αορίστως, όχι μέσα από διηγήσεις τρίτων...

Μια μόνο σπίθα ελπίδας υπάρχει: Να αλλάξει αυτό: Να ζήσω να δω ενωμένους τους ανθρώπους, πέρα από πολιτικά κόμματα και τακτικές... Αυτό δηλαδή που τους αξίζει... Ενωμένους απέναντι στα πραγματικά προβλήματα...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στη στήλη μου “Επισημάνσεις” στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.