Με ένα όμορφο τραγούδι ας αποχαιρετίσουμε του Ζώρζ Μουστακί που έφυγε χθες από τη ζωή... Αγαπήσαμε τα τραγούδια του και τη μουσική του... Αυτό που ακούτε είναι το Haiti Cherie.

Αρέσει και σε μας, δεν μπορώ να το ερμηνεύσω αλλιώς, κάθε τόσο να ακούμε μεγαλόστομες εξαγγελίες για την καταπολέμηση της ανεργίας... Πόσο... κούφιες μπορεί να είναι αυτές οι επιθέσεις που δεν έχουν κανένα, απολύτως, αποτέλεσμα. Ο τίτλος από τον ΛΟΓΟ.

Στην ΕΣΤΙΑ το έχουν απλοποιήσει περισσότερο το θέμα, προφανώς για λαϊκή κατανάλωση... Δεν είναι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές που φταίνε, αλλά ο “κυκεώνας της γραφειοκρατίας”, όπως αναφέρει η εφημερίδα αφού “παντού απαιτούνται άχρηστα δικαιολογητικά”. Σαν να μην έχει και πολύ άδικο...

Αυτό, ωστόσο, δεν θα πάψει να δίνει αφορμή σε φιλικές εφημερίδες στην κυβέρνηση, όπως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ εδώ, να προβάλουν τις προθέσεις με το δικό τους ξεχωριστό τρόπο: “Πανικός για μια δουλειά”. Για φαντάσου πού φτάσαμε...

Έλληνες!... Σταθεροί στην έφεση μας για απάτη, έπιασαν στο Ρέθεμνος της Κρήτης έναν διευθυντή που τα... έπαιρνε κάτω από το τραπέζι προκειμένου να κάνει σωστά τη δουλειά του... Όχι που θα αλλάζαμε επειδή ήρθε μια... ψιλοκρίση να ανατρέψει τις ζωές μας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 25/05/2013

Η απεργία των καθηγητών Μέσης Εκπαίδευσης θα πρέπει να μας προβληματίσει. Είτε έχουμε παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, είτε όχι. Στην πρώτη περίπτωση βεβαίως τα πράγματα είναι λίγο πιο δραματικά, όταν πρόκειται για την περίοδο των εξετάσεων κι αυτό μπορεί να επηρεάσει την ψυχολογία τους σε μια δύσκολη καμπή του μαθητικού τους βίου.

Στη δεύτερη μας ανησυχεί μια τέτοια εξέλιξη ως εργαζόμενους που, όπως δείχνουν τα πράγματα βάλλεται το δικαίωμα στην απεργία και με το παραμικρό οι απεργοί επιστρατεύονται δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο...

Αλλά επειδή ίσως έχουμε λίγο μπερδευτεί, ας δούμε τι έγινε με την απεργία τους. Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ πήρε απόφαση για απεργία που έπρεπε να επικυρωθεί από τις τοπικές ΕΛΜΕ. Στο μεταξύ προληπτικά, ο υπουργός Παιδείας επιστράτευσε καθηγητές και σχολικά συγκροτήματα για τις ανάγκες των εξετάσεων. Οι αποφάσεις των ΕΛΜΕ ήταν θετικές ως προς την απεργία συγκεντρώνοντας ένα τεράστιο ποσοστό αποδοχής. Ελάχιστες ήταν αυτές που τοποθετήθηκαν αρνητικά...

Καθηγητές, πολίτες, γονείς κατέβηκαν στην πλατεία Συντάγματος σε μια πολύ μεγάλη συγκέντρωση που είχε όλα τα χαρακτηριστικά της ταξικής αλληλεγγύης έστω κι αν είχε τα αδύναμα σημεία της με τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις. Τα καταθέτω αυτά μετά λόγου γνώσεως μιας και ήμουν παρών δίπλα στην Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας Αθήνας.

Από το σημείο αυτό μέχρι εκεί που την Παρασκευή ξεκινούσαν οι πανελλήνιες υπάρχει ένα κενό, καθώς την Πέμπτη μεσολάβησε το γενικό συμβούλιο των προέδρων των ΕΛΜΕ (άλλο συνδικαλιστικό όργανο αυτό...) το οποίο δεν ανέστειλε την απεργία, αλλά τοποθέτησε την απόφαση αυτή σε νέες ημερομηνίες, ένα δεκαήμερο μετά...

Δεν εξήγησαν επαρκώς ή εγώ δεν κατάλαβα αν και ως γονιός είχα δεδηλωμένο ενδιαφέρον το “γιατί” και το “διότι” της ενέργειας τους. Συνέβη αυτό που συμβαίνει συνήθως στα συνδικάτα, όπου αρχίζουν οι έριδες και ο ένας ρίχνει στον άλλον την ευθύνη για μια τέτοια απόφαση.

Στην πραγματικότητα βέβαια όλοι ήταν ευνοημένοι από μια τέτοια κατάσταση. Οι καθηγητές γιατί τους δόθηκε η ευκαιρία για λίγο να το... παίξουν λιοντάρια ανήμερα, που διεκδικούν αταλάντευτα το δίκιο τους. Οι γονείς γιατί τα βλαστάρια τους δεν θα ταλαιπωρηθούν. Η κυβέρνηση γιατί της βγήκε η πυγμή με την οποία αντιμετωπίσθηκε έγκαιρα το όλο θέμα.

Εκείνοι που φαντάζομαι θα έμειναν μετέωροι ήταν οι απλοί καθηγητές κάτω στη βάση που προσπαθούσαν να μάθουν τι ακριβώς συνέβη και πώς θα έπρεπε να κινηθούν. Το χειρότερο είναι ότι όλοι οι εργαζόμενοι που δέχονται μια ανηλεή επίθεση στις κατακτήσεις τους, αντιλήφθηκαν πόσο δύσκολο είναι να σηκώνεις κεφάλι απέναντι στην εξουσία, ακόμα κι όταν έχουν, που έχουν, δίκιο...

Προσωπικά με κάνουν να θλίβομαι τέτοιες συνδικαλιστικές πρακτικές. Η απεργία είναι ένα πολύ δυνατό όπλο. Για να φτάσεις να κάνεις χρήση του θα πρέπει τουλάχιστον να είσαι αποφασισμένος ότι θα προχωρήσεις μέχρι τέλους. Κάθε πισωγύρισμα πληρώνεται πολύ ακριβά...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Κρήτης ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.