Ολοκληρώθηκε και το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ και στάλθηκε στο πιεστήριο...

ilektrikos.178

Αυτό είναι το  φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 178, που ολοκληρώσαμε χθες και πήρε το δρόμο του για το πιεστήριο. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Σε καμιά εβδομαδα στα σδπίτια όλων των μελών του Σωματείο μέσω των ΕΛΤΑ...

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε στο στήσιμο της. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη. Εξαιρετικοί και απόλυτα συνενοήσιμοι.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Δημοσιογραφικά

Κυβερνήτες για γέλια και για κλάματα...

Κανένας προγραμματισμός, όλα τα κάνουν στο πόδι... Νύχτα έριξαν το μαύρο στην ΕΡΤ. Στο σκοτάδι και με αδιαφάνεια προσπαθούν τώρα να ανοίξουν ένα πειρατικό κανάλι και να... προσαρμοστούν σχεδόν 37 μέρες μετά, στην απόφαση του ΣτΕ. Κι αυτό το κάνουν μ' έναν τρόπο αστείο και επικίνδυνο... Άντε μετά να τους εμπιστευτείς.... Ωστόσο, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ, συνεχίζουν να εκπέμπουν πρόγραμμα, μέσω internet, με αξιοπρέπεια. Δείτε τους ΕΔΩ.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 27/07/2013

Έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες για την πρόσληψη δημοσιογράφων σ' αυτό το εξάμβλωμα που ονομάζουν Δημόσια Τηλεόραση. Μ' έναν τρόπο που είναι για γέλια και για κλάματα. Οι πρώτοι 500 που θα στελεχώσουν το πρόγραμμα προσλαμβάνονται με δίμηνες συμβάσεις ώς... δασοπυροσβέστες. Εποχιακό επάγγελμα η δημοσιογραφία! Αν είναι δυνατόν... Και όμως ζούμε τέτοιες καταστάσεις και το επαγγελματικό μας Σωματείο δεν αντιδρά διότι απλά, ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές ακόμα δεν έχει συνέλθει ακόμα σε Σώμα. Τα μικροκομματικά παιχνιδάκια δεν τους αφήνουν...

Με την προκήρυξη φωτογραφίζονται συγκεκριμένες θέσεις, για τις οποίες φαίνεται να έχουν ήδη επιλεγεί τα πρόσωπα που θα τις επανδρώσουν. Προβλέπονται παραδείγματος χάριν διευθυντές ειδήσεων και ενημέρωσης, οι οποίοι μπορεί να είναι απόφοιτοι είτε πανεπιστημιακής, είτε τριτοβάθμιας ή και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης!
Προβλέπονται επίσης θέσεις για 32 ηλεκτρολόγους μηχανικούς, ενώ στην ΕΡΤ δούλευαν μέχρι τώρα μόλις 12!

Παρά τις σχετικές διαβεβαιώσεις που είχε δώσει ο αρμόδιος υφυπουργός Π. Καψής, η προκήρυξη αποκλείει πολλές κατηγορίες εργαζομένων (όπως τα μουσικά σύνολα και ολόκληρη την νομική υπηρεσία) ενώ ανοίγει θέσεις εργασίας σε ειδικότητες που σχετίζονται με την κυβερνητική προπαγάνδα. “Προβλέπονται όμως 20 συν 10 πολιτικοί συντάκτες” λένε συνάδελφοι από την Ένωση Συντακτών Μακεδονίας - Θράκης. “Είναι το ράδιο ΟΝΝΕΔ, με ταμπέλα ΔΤ”.

Σημειώνεται επίσης ότι, παρά τις σχετικές υποσχέσεις, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ δεν πριμοδοτούνται από την προκήρυξη παρά με 200 μόρια, που αντιστοιχεί σε μόλις 1,5 χρόνο εργασίας για κάποιον που προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα και θα θέσει υποψηφιότητα.

Επίσης, παρά τις σχετικές εξαγγελίες, δεν προβλέπονται θέσεις για το ίντερνετ, ενώ οι δημοφιλείς και ιστορικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί της ΕΡΤ απαξιώνονται πλήρως. Δημιουργείται ένα ραδιόφωνο με 37 ανθρώπους προσωπικό στην Αθήνα, ενώ καταργούνται οι περιφερειακοί ραδιοφωνικοί σταθμοί. Σε περιοχές όπως ο Έβρος, το Ιόνιο ή οι Κυκλάδες δεν θα υπάρχει κανένας δημοσιογράφος, ενώ σε ολόκληρη την Κρήτη προβλέπεται μόνον ένας!

“Σε εθνικά ευαίσθητες περιοχές, όπως η Κομοτηνή, η Ξάνθη ή η Φλώρινα οι ξένοι σταθμοί κάνουν πάρτι” σχολιάζει οι γνωρίζοντες “χάρις σε μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι ήταν ευαίσθητη στα εθνικά θέματα. Πρόκειται για εθνικό έγκλημα”.

Ιδιαίτερη σημασία έχει η πλήρης απαξίωση της ΕΤ-3, που είχε καταφέρει τα προηγούμενα χρόνια να αποκτήσει την δική της φυσιογνωμία και το δικό της κοινό. “Πρόκειται για ταφόπλακα της εικοσιπενταετούς πορείας της ΕΤ-3, γυρνάμε στο 1978 όταν είχε ένα γραφείο κάπου στη Βενιζέλου”.

“Στην πόλη απ' όπου ξεκίνησε η ραδιοφωνία στην Ελλάδα, καταργείται ο 9,58, το πολιτιστικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Η προχειρότητα είναι κωμικοτραγική. Προβλέπονται δύο παρουσιαστές ειδήσεων και 2 αθλητικών εκπομπών, αλλά καμία μακιγιέζ. Ακόμη και το δημοσιογραφικό ταμείο ονομάζεται ΤΣΠΕΑΘ, ενώ εδώ και χρόνια έχει αντικατασταθεί από το ΤΑΠ ΜΜΕ”. Τόση προχειρότητα πια; Ούτε αυτό δεν το γνωρίζουν;

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι οι υπόλοιπες 1.500 θέσεις θα προκηρυχθούν μόλις εκκενωθεί το ραδιομέγαρο της ΕΡΤ, αλλά οι εργαζόμενοι στην Αγία Παρασκευή αμφισβητούν όλη την διαδικασία. Σύμφωνα με νομικούς κύκλους στην Αθήνα, όποιος υπογράψει τις δίμηνες συμβάσεις δεν θα μπορεί να διεκδικήσει νομικά την ακυρότητα της απόλυσης του με το λουκέτο στην ΕΡΤ, τα αναδρομικά χρήματα που του αναλογούν καθώς και την επαναπρόσληψη του από το διάδοχο σχήμα.

Στην Αγία Παρασκευή έχει σχηματιστεί η πεποίθηση ότι, σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση δεν προτίθεται να επαναπροσλάβει τους 2000 από τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, όπως είχε υποσχεθεί.

Το μοντέλο πρόσληψης που επιλέγεται με την προκήρυξη δεν στηρίζεται σε κάποια σύμβαση, που γνωρίζουν όσοι υποβάλλουν υποψηφιότητα. Πρώτα θα επιλεγούν και μετά θα τους παρουσιάσουν την σύμβαση, που θα πρέπει να δηλώσουν ότι αποδέχονται, έστω και αν η σύμβαση διαρκεί μόνο για 2 μήνες. Αν μετά το τέλος του διμήνου δεν είναι αρεστοί στην διοίκηση, απολύονται χωρίς δυνατότητα αντίδρασης. Πιθανότατα το ίδιο ελαστικό μοντέλο, χωρίς συμβάσεις αορίστου χρόνου αλλά με πληρωμή με μπλοκάκι, να εφαρμοστεί και για τις μελλοντικές προσλήψεις, όσες τελικά πραγματοποιηθούν.

Θα το γράψω για άλλη μια φορά κι ας γίνομαι κουραστικός: Οι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι κι εμείς καθόμαστε και τους κοιτάζουμε να εκπέμπουν ένα πειρατικό πιλοτικό πρόγραμμα και δεν αντιδρούμε. Τι άλλο περιμένουμε να δούμε, αλήθεια;

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται το Σάββατο 27/7/2013 στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.

Επιτέλους, κάτι αρχίζει και κινείται...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 20/07/2013

Χρειάστηκε λοιπόν να έρθει το πολυνομοσχέδιο τη Βουλή, μέσα στον Ιούλιο, για να μας κάνει να αφυπνιστούμε λίγο και να αντιληφθούμε σε τι δεινή θέση βρισκόμαστε... Χιλιάδες εργαζόμενοι θα βρεθούν εκτός παραγωγής μέχρι το Σεπτέμβρη κι αυτό δεν μπορούν το χωνέψουν εύκολα. Ο κύκλος όλο και κλείνει, ο κίνδυνος, όλο και πλησιάζει...

Ποιος έχει τώρα κουράγιο και δύναμη να σχεδιάζει στοιχειωδώς τις διακοπές του, να κάνει κοντοπρόσθεσμα σχέδια και όνειρα; Απ' όπου κι αν το δεις, το μέλλον είναι θολό και πουθενά δε φαίνεται ίχνος ελπίδας που να εκπορεύονται από τη γη και τους ανθρώπους και να προδίδει μια κάποια σιγουριά και αισιοδοξία...

Στους ανθρώπους πάντα άρεσαν οι μεγάλες κουβέντες... Και τώρα βλέπουν πόσο προδομένοι είναι. Οι χθεσινοί φίλοι, έγιναν εχθροί. Και ουδείς πείθετε πλέον για τις αγαθές προθέσεις τους...

Κάποτε άκουγα να λένε: “Φταίμε κι εμείς που περάσαμε στον καταναλωτισμό, χωρίς μέτρο, τη στιγμή που θα μπορούσαμε να κάνουμε και με λιγότερα”. Σήμερα όλο και λιγοστεύουν αυτές οι φωνές... Η οργή και ο θυμός μεγαλώνουν. Δεν ξέρω πια πως θα “μαζέψουν” τα καταστροφικά αποτελέσματα τους. Το καζάνι είναι έτοιμο να εκραγεί. Γιατί θα εκραγεί, έτσι όπως το πάνε... Αποτελεί νόμο της φυσικής κι αλίμονο σ' αυτούς που τον αγνοούν. Θα θρηνήσουν θύματα...

Την αρχή ξεκίνησαν φέτες -φέτες. Έκλεισαν την ΕΡΤ σε μια νύχτα και πέταξαν στο δρόμο 2.650 εργαζόμενους. Ύστερα ήρθε η σειρά των καθηγητών, των σχολικών φυλάκων, των δημοτικών υπαλλήλων, της δημοτικής αστυνομίας. Ο κατάλογος όλο και μεγαλώνει και βλέπουμε μέσα σ' αυτόν τον διπλανό μας, το γείτονα, αυτόν που ως χθες δεν αντιδρούσε επειδή έκρινε πως είναι βολεμένος και πως δεν τον αφορούσε το θέμα των απολύσεων.

Τώρα που η ανεργία χτυπά απειλητικά την πόρτα του και βλέπει να χάνει τον κόσμο κάτω από τα πόδια του, καταλαβαίνει τα ψέμματα τους. Το χρέος της χώρας για τη σωτηρία της οποία υποτίθεται ότι γίνονται όλα τούτα, είναι 317 δισ. ευρώ . Όσο ήταν κι όταν χτυπούσαμε την πόρτα των τροϊκανών ζητώντας τους βοήθεια κι εκείνοι μας επέβαλαν μια σειρά σκληρά μέτρα με τη μορφή των Μνημονίων. Ο καθένας καταλαβαίνει ότι ένα τέτοιο χρέος δε βγαίνει ούτε με τα... πετρέλαια της Βραζιλίας. Και τα παιδιά των παιδιών μας θα πληρώνουν και τέλος στη μαύρη τρύπα δεν θα φανεί...

Το μόνο που διακρίνουμε εμφανώς να αλλάζει είναι η λίστα της ανεργίας που συνεχώς διογκώνεται, ενώ το τοπίο γύρω μας μοιάζει με βομβαρδισμένο και οι ψυχές των γνωστών μας βιοπαλαιστών είναι δηλητηριασμένες, ζώντας καθημερινά στην αβεβαιότητα και στη δυστυχία ότι κάθε καινούρια μέρα που ξημερώνει μπορεί να είναι αυτός το επόμενο θύμα για το... θράσος που έχει να θέλει μια αξιοπρεπή δουλειά που θα του επιτρέπει να βγάζει τα προς το ζειν...

Το μόνο ενθαρρυντικό σημείο είναι ο πανελλαδικός ξεσηκωμός της περασμένης Τρίτης. Στην Αθήνα μα και στις περιφερειακές συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα είδαμε κάτι να αλλάζει. Οι τάξεις των απεργών πύκνωσαν... Κι αυτή τη φορά συμμετείχαν κι εκείνοι που δεν απειλούνται άμεσα, αλλά ξέρουν καλά πως, αργά ή γρήγορα θα έρθει και η σειρά τους να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο της ανεργίας με ότι αυτό συνεπάγεται...

Είναι πια φανερό και στον τελευταίο που διαθέτει στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο πως δεν ενδιαφέρονται να σώσουν τη χώρα. Να την ξεθεμελιώσουν θέλουν, να απορυθμίσουν κι άλλο τις εργασιακές σχέσεις, να καταστρέψουν το εμπόριο, να διαλύσουν τη μεσαία τάξη που είχε μια ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, να επιστρέψουν στον μεσαίωνα και να γίνει ακόμα πιο εύκολος ο κοινωνικός και ταξικός διαχωρισμός, όπου οι πλούσιοι είναι πιο λίγοι και πλουσιότεροι, ενώ οι φτωχοί ακόμα περισσότεροι, διαθέσιμοι προς εκμετάλλευση...

Το παιχνίδι θα το χάσουν γιατί δεν ξέρουν να τηρούν τους κανόνες... Ούτε μια ανάσα, ούτε ένα περιθώριο ανάσας δε δίνουν. Το κοινωνικό καζάνι θα εκραγεί με απρόβλεπτες συνέπειες... Ας είναι σίγουροι ότι αυτό θα συμβεί με μαθηματική ακρίβεια... Εδώ θα είμαστε και θα το δούμε...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο, Σάββατο, στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Αδέσμευτη Γνώμη: Ένας μήνας μετά…

Το πρώτο βίντεο του Γιώργου Τσιάρα για το πώς στήθηκε η “Αδέσμευτη Γνώμη”.

Το δεύτερο βίντεο από την ίδια διαδικασία. Όταν υπάρχουν άνθρωποι και θέληση γίνονται ακόμα και στις μέρες μας θαύματα.

Αυτό ήταν το πρωτοσέλιδο της απεργιακής “Αδέσμευτης Γνώμης” κι ΕΔΩ πατήστε για να διαβάσετε όλο το περιεχόμενο της...

Συμπληρώθηκε ένας μήνας από τότε που στήσαμε στην Κολοκοτρώνη 8 το απεργιακό φύλλο της “Αδέσμευτης Γνώμης”.

Δυστυχώς όμως, μετά και τις πρόσφατες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ, είναι φανερό πως θα κάνουμε καιρό να ξαναδούμε απεργία στον κλάδο – πόσο μάλλον απεργιακό φύλλο, που κάτι μου λέει πως θα χρειαστεί να περάσουν άλλα 38 χρόνια για να ξαναπιάσουμε στα χέρια μας. Δηλαδή αισίως το 2051!

Γι΄ αυτό και εγώ βάλθηκα να φτιάξω αυτά τα δυο «βιντεάκια» – slide show, τόσο σαν μικρό αφιέρωμα στους εκατοντάδες ανθρώπους που δούλεψαν – άμεσα, έμμεσα και …ενδιάμεσα – για να βγει το ιστορικό φύλλο της 15ης Ιουνίου, όσο και σαν καταγραφή του (επίσης ιστορικού) χώρου εργασίας μας, στην συνεταιριστική μας Εφημερίδα των Συντακτών, που φιλοξένησε την έκδοση. Αλλά και σαν απόδειξη ότι η εφημερίδα, το «χαρτί» ντε, δεν θα πεθάνει ποτέ, όσο ο κόσμος έχει ανάγκη από τυπωμένες αλήθειες κι ελεύθερες φωνές!

Ελπίζω μέσα από τις εικόνες αυτές -τα βλέμματα, την κίνηση, τις χειρονομίες- να μεταφέρω και σε σας λίγη από την ένταση, από την αγωνία και την χαρά που συνοδεύει τη δημιουργία μιας εφημερίδας.

  • Χρησιμοποίησα δυο Olympus Pen. Θολώματα, κουνήματα και κοντινά πορτραίτα τα φρόντισε ο πιστός μου Nikon 50/1.4, φτιαγμένος γύρω στο 1980. Στην κοντή εκδοχή έβαλα υπόκρουση Lorrena McKennitt, το Santiago. Στην μακριά, Nina Simon, το Sinner Man (από την ταινία The Thomas Crown Affair, 1969).

Του Γιώργου Τσιάρα.  Δημοσιεύτηκε στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Κινητικότητα, η νέα λέξη για την απόλυση...

Σε κατάληψη και οι εργαζόμενοι του Δήμου Μίνωα. Η φωτογραφία, προχθεσινή, από το παλιό δημαρχείο Θραψανού, με μαύρες σημαίες...



Κι άλλοι εργαζόμενοι στους δρόμους για τη δουλειά τους. Για ένα κομμάτι ψωμί με αξιοπρέπεια. Βαρύς είναι ο φόρος αίματος που ζητούν. 12.500 εργαζόμενοι σε απόλυση, είναι πολλοί...



Για όλα αυτά η ΓΣΕΕ έχει κηρύξει 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία για την Τρίτη 16 Ιουλίου. Δύσκολη μέρα, αλλά ποιος διαλέγει τον καιρό; Το ζήτημα είναι να μη σκύψουμε το κεφάλι...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 13/07/2013

Οι εξελίξεις προμηνύονται θερμές στο αμέσως προσεχές διάστημα. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται με την κατάθεση και τη ψήφιση νέου πολυνομοσχεδίου για καίριο χτύπημα στην παιδεία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, την υγεία και σε άλλους δημόσιους οργανισμούς. 12.500 συνολικά θα είναι οι εργαζόμενοι από τους καθηγητές, τους σχολικούς φύλακες, τους εργαζόμενους στους δήμους, στη δημοτική αστυνομία, τους χώρους υγείας και από άλλους δημόσιους οργανισμούς που θα τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας – απολύσεων μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Την ίδια στιγμή οι συμφωνίες της κυβέρνησης με την τρόικα ορίζουν με σαφήνεια ότι μέσα στο 2013 θα γίνουν ακόμη 2.000 απολύσεις στο Δημόσιο, θα τεθούν σε καθεστώς διαθεσιμότητας – απολύσεων 12.500 εργαζόμενοι και για το 2014 θα απολυθούν άλλοι 11.000, έτσι οι απολύσεις θα φτάσουν τις 15.000. Τα οργανογράμματα που αποφασίστηκαν προβλέπουν ότι ο αριθμός των διαθεσιμότητων και των απολύσεων θα καθορίζεται κάθε δίμηνο με την εποπτεία της τρόικας.

Η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα ανησυχητική για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας για το σύνολο των καθηγητών και την ίδια τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Το Προεδρικό Διάταγμα των υποχρεωτικών μετακινήσεων για τους εκπαιδευτικούς μπορεί κάθε στιγμή να τεθεί σε ισχύ, το ίδιο κι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τις απολύσεις, ενώ η εφαρμογή του νέου πειθαρχικού κώδικά θέτει ήδη σε αργίες εκπαιδευτικούς.

Τα σχολεία το Σεπτέμβριο με τους καθηγητές σε διαρκές καθεστώς διαθεσιμότητας - απολύσεων θα ξεκινήσουν με τεράστιες ελλείψεις καθηγητών και θα λειτουργήσουν σε βάρος των μορφωτικών αναγκών των μαθητών.

Ο κλάδος των εκπαιδευτικών επιβάλλεται να αντιδράσει. Η ΟΛΜΕ και οι ΕΛΜΕ με κεντρικό σύνθημα «Τα σχέδια της κυβέρνησης διαλύουν την παιδεία και τους δημόσιους οργανισμούς, ξεκληρίζουν τους εργαζόμενους – Να σταματήσουμε τις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα – Να ανατρέψουμε την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ- ΔΝΤ» πρέπει στη βάση των αποφάσεων του συνεδρίου και σε συντονισμό με άλλες ομοσπονδίες και άλλα σωματεία να οργανώσουν τις κινητοποιήσεις και τις δράσεις του κλάδου.

Σε μια τέτοια κατεύθυνση οι καθηγητές μαζί με τους γονείς και την κοινωνία αποφασίζουν να υπερασπιστούν τη δημόσια παιδεία, την υγεία τους δημόσιους οργανισμούς και κάθε δημόσια παροχή και υπηρεσία κοινωνικών αγαθών, προκειμένου να συνδεθούν καλύτερα με τον αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Χρειάζεται συντονισμός των αγώνων με τα σωματεία εργαζομένων που βρίσκονται στο στόχαστρο των απολύσεων, όπως των ΟΤΑ, της Υγείας, τα σωματεία στους σχολικούς φύλακες και στη δημοτική αστυνομία και άλλα πρωτοβάθμια σωματεία στον ιδιωτικό τομέα. Από κοινού και σε ενιαίο μέτωπο, χωρίς αναμονή. Όλοι αυτοί ετοιμάζουν τώρα πολύμορφο και αποφασιστικό αγώνα με διαδηλώσεις, καταλήψεις, εκδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες. Σ' αυτό έχει συντονιστεί και η ΓΣΕΕ με πανελλαδική απεργία στις 16 Ιουλίου.

Ένα είναι βέβαιο: Κανείς εκπαιδευτικός και κανένα σχολείο δεν περισσεύει!
Κι αυτό που χρειάζεται είναι
δουλειά για όλους, αγώνας ενάντια στην ανεργία, όχι στα κλεισίματα και στις απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Μ' αυτό το πνεύμα καλούν τους πολίτες της χώρας, τους γονείς, τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς, να υπερασπίσουν το δημόσιο σχολείο και το δικαίωμα στη μόρφωση για όλα τα παιδιά, να αγωνιστούν από κοινού για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής κυβέρνησης - Ε.Ε. - Δ.Ν.Τ.

Ο καθένας μπορεί να δει ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια ανοχής... Οι άνθρωποι είναι αδίστακτοι. Μην έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι θα εξαιρεθεί από μια τέτοια πολιτική που διαλύει τα πάντα στο πέρασμα της. Ο επόμενος στόχος θα είναι εκείνοι. Λάθος το παίζουν “σωτήρες”, το πιο σωστό θα ήταν “οδοστρωτήρες” και κατεδαφιστές των πάντων...

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.
  • Δείτε ΕΔΩ το περιεχόμενο ολόκληρου του πολυνομοσχεδίου...

Διακοπές: Απόδραση στη φύση...

Μια βόλτα στην εξοχή, στο αμπέλι με τα λιάτικα σταφύλια είναι επιβεβλημένη... Σε δυο βδομάδες θα είναι εντελώς έτοιμα για να κόψει κανείς...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 06/07/2013

Χρειάζεται ο άνθρωπος να δημιουργεί τις προϋποθέσεις που θα τον βοηθήσουν να χαλαρώνει λίγο, να απολαμβάνει τις στιγμές και να επικεντρώνει το ενδιαφέρον του, ξεκούραστος πια, στους επόμενους στόχους του... Κάπως έτσι, η ανάγκη για όλα τα παραπάνω δημιούργησε τις κατακτήσεις για τους εργαζόμενους.

Τι σας λέω τώρα, ιστορία... Ναι, ιστορία, αλλά όχι γενική και αόριστη, ιστορία των τελευταίων χρόνων, όπου ο άνθρωπος έχει ξεφύγει από τα δεσμά της δουλείας και άρχισε να αισθάνεται ότι πρέπει να διεκδικεί. Και το έκανε με επιτυχία και πολύ καλά αποτελέσματα...

Βεβαίως, για να θέτουμε τα πράγματα στη σωστή σειρά, όλα τούτα δεν έγιναν έτσι ξαφνικά. Χρειάστηκαν αγώνες, συνεχείς προσπάθειες κι έχουμε αναφορές σε ανθρώπους που έχασαν ακόμα και τη ζωή τους για ένα τέτοιο προνόμιο. Όχι μόνο για το δικαίωμα στις διακοπές, αλλά και γι' αυτό. Οι τελευταίες είχαν ενταχθεί σε μια σειρά εργατικών κατακτήσεων οι οποίες βλέπουμε να καταπατούνται στις μέρες μας με τη μεγαλύτερη ευκολία στο όνομα της κρίσης και τη διάσωσης της Οικονομίας... Και το χειρότερο είναι ότι η συνεχής πλύση εγκεφάλου από τα συνεργαζόμενα ΜΜΕ, έχει καταφέρει να μας πείσει ότι “μάλλον έχουν δίκιο” κι ότι “τέτοιες υπερβολές και σπατάλες πρέπει να κοπούν για το καλό μας”...

Γνωρίζοντας πόσο άδικο είναι αυτό για τον εργαζόμενο, προσωπικά κι ενώ έχω υποστεί τόσα, όσα και η υπόλοιπη κοινωνία, από τις σκληρές πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν τα τρία τελευταία χρόνια, αντιδρώ σ' αυτή τη λογική με όλη μου τη δύναμη, προσπαθώντας να μην αισθάνομαι ένοχος που ως εργαζόμενος, μπορώ να κάνω χρήση ενός τέτοιου “προνομίου”.

Οι διακοπές είναι κατάκτηση, ανάγκη, υποχρέωση μιας Πολιτείας που θέλει κι αρέσκεται να ισχυρίζεται ότι έχει ακόμα δείγματα κοινωνικής επίφασης. Η αρμύρα της θάλασσας, ο καθαρός αέρας του βουνού, η πιο χαλαρή καθημερινότητα πέρα από τον όποιο προγραμματισμό υλοποίησης και διευθέτησης υποχρεώσεων, η παρέα με ανθρώπους που αγαπάς και σε εκτιμούν, έχει να προσφέρει πολλά στον ανθρώπινο οργανισμό. Ποιος δεν είναι σε θέση να το καταλάβει και να το κατανοήσει αυτό;

Προσωπική παράκληση προς τους αναγνώστες μου: Δεν χρειάζεται να αισθάνεται κανείς ενοχή, επειδή μπορεί ακόμα να κάνει χρήση ενός τέτοιους δικαιώματος. Το προβλέπουν οι εργατικοί νόμοι, οι διεθνείς συμβάσεις... Νόμοι που τους κατέκτησαν με τους αγώνες τους άνθρωποι που έχουν στηθεί στον τοίχο από τους κυβερνώντες και προσπαθούν να τους αφανίσουν με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, έξω και πέρα από κάθε στοιχειώδη κοινοβουλευτική διαδικασία.

Έχουμε δικαίωμα στο χαμόγελο... Στο να είμαστε κοντά και δίπλα στους αγαπημένους μας, χωρίς τα τρεξίματα της καθημερινότητας, γεγονός που θα μας επιτρέψει να νοιώσουμε ξανά άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν με αξιοπρέπεια και όχι να εργάζονται με σκυμμένο το κεφάλι, απλά για να επιβιώνουν...

Χρειάζεται ίσως να ξαναδιαβάσουμε την ιστορία του εργατικού κινήματος τα τελευταία εκατό χρόνια... Να ξαναδούμε μερικά πράγματα, πιο καθαρά. Οι κυβερνήσεις αυτού του κόσμου, έρχονται και παρέρχονται... Αυτό όμως που πρέπει να μείνει στη συνείδηση μας καθαρό είναι ότι για τίποτα και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να απεμπολούμε δικαιώματα και κατακτήσεις με το αίμα και τις θυσίες πρωτοπόρων της τάξης μας.

Σ' αυτή τη λογική αισθάνομαι καλά που είμαι στην Κρήτη αυτόν τον καιρό, στο πατρικό μου και προσπαθώ να ρουφήξω κάθε στιγμή που ζω με φίλους ή περπατώντας σε τόπους που αγάπησα, επειδή γεννήθηκα και είδα εδώ, το φως της ζωής. Η φύση δημιούργησε προϋποθέσεις ψυχικής ανάτασης όπου οι άνθρωποι νοιώθουν πιο χαλαροί, συζητούν, μοιράζονται πράγματα, ακόμα κι ο ήλιος της Κρήτης μου φαίνεται πιο όμορφος...

Ή μήπως όλα αυτά είναι στο μυαλό μου; Ακόμα κι έτσι να είναι, νοιώθει κανείς υπέροχα στις διακοπές του. Κι αυτό το προνόμιο δεν πρέπει να το χαρίσουμε σε κανέναν!

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεαι σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου "Επισημάνσεις".

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA