Και μετά την Ανάσταση, για τους Ορθόδοξους, όλα είναι ένα σουβλιστό αρνί και έθιμα

PenaΧθες λύπη για το θάνατο του Ιησού, σήμερα χαρά για την Ανάσταση. Την πιστεύουν όμως; Όχι, δυστυχώς, όλα αποτελούν έθιμα, σουβλυστό αρνί αν ο καιρός το επιτρέπει και μαγειρίτσα... Η γιορτή του Πάσχα, με τη μορφή που έχει σήμερα, δεν βασίζεται στην Αγία Γραφή. Επιπλέον, πολλά από τα έθιμά της προέρχονται από αρχαίες ειδωλολατρικές γιορτές της γονιμότητας. Και σήμερα Κυριακή, τσίκνα από τα σουβλιστα αρνιά, τσούγκρισμα με βαμμένα κόκκινα αυγά και στημένες οικογενειακές στιγμές... 

Ιστορική προέλευση: Το Πάσχα ήταν γιορτή των Εβραίων την οποία τηρούσαν σε ανάμνηση της απελευθέρωσής τους από την Αίγυπτο. Ο Χριστός όμως το κατάργησε και το αντικατέστησε με την τήρηση της Ανάμνησης του θανάτου του. (1 Κορινθίους 11:24) Το Πάσχα εισάχθηκε στη Χριστιανοσύνη μετά τους αποστολικούς χρόνους.

Ο καθηγητής θεολογίας Ν. Καλογεράς αναφέρει ότι “οι πρώτοι που εισήγαγαν τις ετήσιες γιορτές των Ιουδαίων στην εκκλησία δίνοντάς τους έννοια χριστιανική, ήταν οι εξ Ιουδαίων χριστιανοί, οι οποίοι και μετά τη μεταστροφή τους στη Χριστιανοσύνη εξακολουθούσαν να τηρούν τις γιορτές του ιουδαϊκού νόμου”. (Χριστιανική Αρχαιολογία, σ. 134, Αθήνα 1902, Έκδοση Α. Κωνσταντινίδης)

Ωστόσο, η Αγία Γραφή καταδίκαζε εκείνους που επέμεναν να τηρούν τον Ιουδαϊκό νόμο.—Γαλάτες 4:9-11.

Κουνέλια και λαγοί: Αυτά είναι σύμβολα της γονιμότητας τα οποία «προέρχονται από αρχαίες τελετουργίες και συμβολισμούς ειδωλολατρικών γιορτών της άνοιξης που γίνονταν στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή». —Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα (Encyclopædia Britannica).

Αβγά: Οι ιστορικοί συνδέουν τα αβγά του Πάσχα με τις ανοιξιάτικες γιορτές της γονιμότητας. Για παράδειγμα, ο καθηγητής Στίλπων Κυριακίδης, σε ειδική μελέτη του, τα συνδέει με την προσφορά αβγών κατά τη λατρεία θεών της γονιμότητας όπως ο Άττις, ο Άδωνις και άλλοι. Ο θάνατος και η ανάσταση του Άττιος γιορτάζονταν από 22 έως 25 Μαρτίου, «όπως περίπου και το Πάσχα». 

Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι δεν πρέπει να λατρεύουμε τον Θεό, ακολουθώντας παραδόσεις και έθιμα που τον δυσαρεστούν. (Μάρκος 7:6-8)

Το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:17 αναφέρει: «“Βγείτε από ανάμεσά τους και αποχωριστείτε”, λέει ο Ιεχωβά, “και πάψτε να αγγίζετε αυτό που είναι ακάθαρτο”». Επομένως, όσοι θέλουν να ευαρεστούν τον Θεό, δεν γιορτάζουν αυτή τη γιορτή.

pasxa

Το Πάσχα είναι ο Ιουδαϊκός εορτασμός της θεϊκής απελευθέρωσης των Ισραηλιτών από την αιγυπτιακή δουλεία το 1513 Π.Κ.Χ. Ο Θεός, έδωσε εντολή στους Ισραηλίτες να θυμούνται αυτό το σπουδαίο γεγονός κάθε χρόνο τη 14η ημέρα του ιουδαϊκού μήνα Αβίβ, ο οποίος ονομάστηκε αργότερα Νισάν.—Έξοδος 12:42· Λευιτικό 23:5.

Η λέξη «Πάσχα» προέρχεται από μια εβραϊκή λέξη που σημαίνει «προσπέραση» και αναφέρεται στην περίπτωση κατά την οποία, ο Θεός γλίτωσε τους Ισραηλίτες από τη συμφορά που θανάτωσε κάθε πρωτότοκο στην Αίγυπτο. (Έξοδος 12:27· 13:15)

Προτού επιφέρει ο Θεός αυτή την καταστροφική πληγή, είπε στους Ισραηλίτες να τινάξουν στο ανώφλι και στους παραστάτες της πόρτας των σπιτιών τους το αίμα ενός σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού. (Έξοδος 12:21, 22, υποσημείωση). Ο Θεός θα έβλεπε αυτό το σημείο και θα “προσπερνούσε” τα σπίτια τους, γλιτώνοντας έτσι τα πρωτότοκά τους.—Έξοδος 12:7, 13.

Ο Ιησούς γιόρτασε το Πάσχα στις 14 Νισάν του 33 Κ.Χ. και αμέσως μετά εγκαινίασε έναν νέο εορτασμό: το Δείπνο του Κυρίου. (Λουκάς 22:19, 20· 1 Κορινθίους 11:20) Το γεύμα αυτό αντικατέστησε το Πάσχα, επειδή τηρείται σε ανάμνηση της θυσίας “του Χριστού [ο οποίος είναι] το πασχαλινό αρνί”. (1 Κορινθίους 5:7)

Η λυτρωτική θυσία του Ιησού είναι ανώτερη από την πασχαλινή θυσία επειδή ελευθερώνει όλους τους ανθρώπους από τη δουλεία στην αμαρτία και στον θάνατο.—Ματθαίος 20:28· Εβραίους 9:15. 

Δείτε περισσότερα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Δημοσιογραφικά

Θηλιά στο λαιμό μας τα Μνημόνια...

Από τις εφημερίδες σήμερα... ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Το... καλοκαίρι του 2013 θα “πέσει” χρήμα στην πραγματική οικονομία... Ενθαρρυντικό; Ή... Υπομονή στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του;

Σοβαρός ο ΚΗΡΗΚΑΣ, η εφημερίδα της Ομογένειας, ανεβάζει ψηλά το θέμα της Εξεταστικής Επιτροπής που απορρίφθηκε χθες στη Βουλή. Οι εδώ εφημερίδες ελάχιστες αναφέρουν το θέμα στα πρωτοσέλιδα τους.

Αυτή είναι η ορθή προβολή του θέματος. Ομερτά... Η οποία επιβάλλει τη σιωπή... Για να ξέρουμε. Κρατήστε το αυτό για την ώρα της κάλπης. Ανάμεσα στα άλλα που πρέπει να θυμόμαστε για τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης.

Δείτε πώς παρουσιάζει το θέμα μια φιλική τους εφημερίδα, η ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ... Προσπαθεί να ερμηνεύσει τη στάση Σαμαρά χθες στη Βουλή για την Εξεταστική που δίνει ένα τράτο στον Γιωργάκη... Αν είναι δυνατόν να τρώει κανείς έτσι, αμάσητη, την τροφή...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 01/12/2012

Δεν είμαι από αυτούς που πανηγύρισαν την επιτυχία στις Βρυξέλλες της συγκυβέρνησης, στο Eurogroup την περασμένη Δευτέρα, επειδή πήραμε τη δόση που κάποιοι περίμεναν ως σωτήρια... Ούτε και με έπεισε το διάγγελμα από τηλεοράσεως, την επόμενη, του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά...

Ξέρω καλά, πως παρά τα όσα λένε -πάντα ψέματα λένε, εξάλλου- τα χρήματα αυτά, όταν φτάσουν να εκταμιευθούν, δεν πρόκειται να πέσουν στην αγορά για να τονωθεί η πραγματική οικονομία...

Ίσως, κατά τα λεγόμενα των υποστηρικτών, να συμβάλουν στην ανάπτυξη... Ίσως βοηθήσουν να ανοίξουν οι δουλειές, να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, να χτυπηθεί το τέρας της ανεργίας που καθώς διευρύνεται δημιουργεί δράματα στην κοινωνία, μερικές φορές και μη αναστρέψιμα. Έχω καθαρή την εικόνα του τι συμβαίνει γύρω μου, δίπλα μου... Ο κόσμος υποφέρει... Κι αυτοί φρόντισαν πριν τους πανηγυρισμούς να “στριμώξουν” ακόμα περισσότερο τους ήδη πρεσαρισμένους μισθωτούς και συνταξιούχους.

Το Μνημόνιο ΙΙΙ που πέρασε με την ψήφο 153 πειθήνιων κομματικών βουλευτών σε ένα άρθρο 700 σελίδων που είμαι βέβαιος ότι δεν διάβασαν, τους έδεσε χειροπόδαρα, ακόμα περισσότερα. Τώρα έχουμε ακόμα μικρότερους μισθούς και συντάξεις, ακόμα μικρότερες αποζημιώσεις σε περίπτωση απόλυσης, ακόμα πιο άγριο το τοπίο των εργασιακών σχέσεων.

Είμαι πια απολύτως βέβαιος ότι έχουν βάλει κερί στ' αυτιά τους και παρωπίδες στα μάτια τους. Δεν ακούν, δεν βλέπουν, δεν αφουγκράζονται τον πόνο μιας ολόκληρης κοινωνίας που περνά τον πιο δύσκολο χειμώνα των τελευταίων 40 χρόνων...

Κλεισμένοι στα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους, ακούν μόνο τις φωνές από τους κομματικούς ινστρούχτορες, τα χειροκροτήματα τους κάθε φορά που ενεργούν ως πειθήνια όργανα και όχι αυτόβουλα ως ζώντες οργανισμοί.

Δεν είδαν, δεν άκουσαν τίποτα για το χειρότερο πρόσωπο των μέχρι τώρα Μνημονίων... Αυτό, που η οικονομική κρίση, οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και η ανεργία βάζουν το πιστόλι στον κρόταφο χιλιάδων Ελλήνων... Δεν είδαν, δεν διάβασαν τα στοιχεία που διαβίβασε στη Βουλή το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη που κάνουν λόγο για 3.124 αυτοκτονίες και απόπειρες αυτοκτονιών σε όλη την Ελλάδα το διάστημα από το 2009 έως και τον Αύγουστο του 2012, φανερώνοντας τις δραματικές διαστάσεις που έχει λάβει το φαινόμενο στη χώρα μας.

Αν τη διάβαζαν θα έβλεπαν ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου, όσο βαθαίνει η κρίση και σκληραίνουν τα μέτρα των εκάστοτε κυβερνήσεων τόσο οι αυτοκτονίες αυξάνονται καθώς το 2009 αυτές ανήλθαν σε 677, το 2010 σε 830, το 2011 σε 927και το 2012 μέχρι τις 31 Αυγούστου 690...

Τη θλιβερή πρωτιά φαίνεται να έχει η Αθήνα, με 355 περιστατικά αυτοκτονιών, ενώ ακολουθεί η Θεσσαλονίκη με 319. Ιδιαίτερα υψηλά είναι τα νούμερα στην Κρήτη, με 199 αυτοκτονίες, ενώ μεγάλος είναι ο αριθμός σε Αιτωλοακαρνανία με 120 περιστατικά, στην Αχαϊα με 87, αλλά και στην Εύβοια με 82 περιστατικά...

Την ίδια ώρα που δίνονταν αυτή η έκθεση στη Βουλή ένας 33χρονος άνεργος στην Πάτρα κρέμονταν με καλώδιο από μια ελιά... Διερχόμενοι εντόπισαν τον άτυχο άνδρα και πρόλαβαν να τον κατεβάσουν από το δέντρο ζωντανό, ωστόσο οι γιατροί δεν κατάφεραν τελικά να τον κρατήσουν στη ζωή. Ο αυτόχειρας σύμφωνα με το ρεπορτάζ ήταν πατέρας ενός 5χρονου παιδιού και αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα καθώς ήταν άνεργος, όπως και η σύζυγός του...

Η κρίση επηρεάζει τις αυτοκτονίες, τονίζουν οι ψυχίατροι, ως οι πλέον ειδικοί. “Οι αυτοκτονίες και η ανεργία είναι άμεσα συνδεδεμένες. Κάθε μέρα γίνονται 10 με 20 απόπειρες, ενώ πολλές αυτοκτονίες δεν καταγράφονται”. Το τελευταίο ας το κρατήσουμε. Ο καθένας γνωρίζει από τον περίγυρό του περιστατικά που αφορούν σε αιφνίδιους θανάτους υγιών ανθρώπων...

Αναρωτιέμαι λοιπόν: Υπάρχει κανένας λόγος να πανηγυρίσει κανείς όταν το υπερβολικά μεγάλο μέρος των χρημάτων από τη δόση, όταν αυτή εκταμιευθεί, θα πάει στην αναδιάρθρωση των Τραπεζών. Των ίδιων αυτών Τραπεζών που κάποτε πίεζαν τα θύματά τους να πάρουν δάνεια γνωρίζοντας πως δεν είναι σε θέση να τα αποπληρώσουν, με αποτέλεσμα να στριμωχτούν ακόμα περισσότερο όταν έχασαν τη δουλειά τους λόγω της μεγάλης ύφεσης. Ας χειροκροτούν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, αν δεν έχουν το σθένος να τον φτύσουν για το πώς κατάντησαν τον κόσμο γύρω τους...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις στη σελίδα 9.

24ωρα θλίψης και κατήφειας

Στα χρόνια της βαθιάς ύφεσης του Μνημονίου ΙΙΙ και της εθνικής κατάθλιψης, οι τίτλοι των εφημερίδων – εδώ από την ΕΛΛΑΔΑ ΑΥΡΙΟ- είναι κάπως έτσι... Άνθρωποι και αριθμοί...

Η αλλιώς έτσι... Η εικονογράφηση από την εφημερίδα “6 μέρες”. Παραστατικότατη... Για όσους ακόμα έχουν δουλειά και είναι σε θέση να διαθέτουν, στοιχειωδώς, πορτοφόλι...

Τίτλος καταπληκτικός, από την ΑΥΓΗ... Για φαντάσου, μια κωμόπολη χάνεται κάθε μέρα... Στοιχεία σοκ, που τσακίζουν... Γροθιά στο στομάχι που νοιώθει να παραπαίει από τις συνεχείς επιθέσεις...

Καθένας προτάσσει τα στοιχεία που εκτιμά ότι έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες τους. Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ας πούμε, τοποθετεί ψηλά την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 24/11/2012

Τις τελευταίες μέρες ζούμε την απόλυτη παράνοια... Και παρ' όλα αυτά αντιμετωπίζουμε με συγκρατημένη αισιοδοξία όλη αυτή την κατάσταση που ξέφυγε από τον... έλεγχο της συγκυβέρνησης των τριών Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Δείτε μαζί μου λίγο τα γεγονότα:

Την περασμένη εβδομάδα πέρασαν άρον – άρον από τη Βουλή, έστω και με απώλειες το Μνημόνιο ΙΙΙ σε ένα άρθρο 700 σελίδων. Κι αμέσως μετά, τον πιο σκληρό προϋπολογισμό για την ερχόμενη χρονιά. Για να φανούν μάλιστα αρεστοί στους εταίρους – δανειστές μας φρόντισαν με μια ασυνήθιστη για τον δημόσιο τομέα κινητικότητα να εκδώσουν την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που ρυθμίζει πολλά πράγματα που πέρασαν στο Μνημόνιο ΙΙΙ προς το χειρότερο... Πρόλαβε το υπουργείο Εργασίας να εκδώσει μια ερμηνευτική εγκύκλιο που γκρεμίζει μισθούς, ωράρια, αποζημιώσεις.

Και όλα αυτά, παρακάμπτοντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες... Τρέμουν τυχόν νέες διαρροές... Κι ενώ περίμεναν με τέτοιες κινήσεις να βγουν οι Ευρωπαίοι και να χειροκροτήσουν το πάθος τους να βάλουν τα πράγματα στη γραμμή που θέλουν, είδαν το Eurogroup της Δευτέρας να μην εγκρίνεται η δόση που θα μας... έσωζε, προσωρινά έστω...

Τι άλλο να κάνουν; Είναι πια σε απόγνωση. Το βλέπεις στους τίτλους των φιλικών τους εφημερίδων, στις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές που τους... λιβανίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ...

Είναι ώρα για θρίλερ, τώρα; Εντάξει καλό είναι το παραμύθι ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά σε λίγο θα αρχίσουν να γελάνε και αυτοί ακόμα που έχουν υποστεί τα χειρότερα από τις πολιτικές τους... Ήδη δεν τους πιστεύει κανείς... Το γεγονός μάλιστα ότι τους εκθέτουν έτσι οι... υποστηρικτές τους, τούς κάνει ακόμα πιο άχρηστους και επικίνδυνους στα μάτια των πολιτών... Είναι και αυτές οι δημοσκοπήσεις που αποτυπώνουν την εχθρική διάθεση του κόσμου απέναντί τους, οπότε κάτι πρέπει να κάνουν και γρήγορα...

Ο λόγος τους αντιμετωπίζεται με απαξίωση. Ακόμη ηχεί στ' αυτιά μας η δήλωση του κ. Σαμαρά από τις Βρυξέλλες ότι τα ταμειακά αποθέματα φτάνουν ως τις 16 Νοεμβρίου. Νωπές είναι επίσης; οι δηλώσεις του κ. Στουρνάρα ότι αν δεν συμφωνήσουμε σε όλα όσα ζητάνε οι εταίροι μας στις 17 Νοεμβρίου η χώρα θα πτωχεύσει, δεν θα υπάρχουν καύσιμα, θα πεινάσουμε...

Γελάμε κάθε φορά που ακούμε αυτά τα χαζά. Διότι όταν αυτοί μιλάνε για πτώχευση δεν αναφέρονται στον απλό κόσμο, εκείνοι περνάνε πολύ δύσκολα τα τελευταία δυο χρόνια, αναφέρονται στις Τράπεζες, αυτά τα ευαγή ιδρύματα που εκμεταλλεύονται ασύστολα, όσους έχουν “δεμένους” με δάνεια και πιστωτικές κάρτες.

Αυτή είναι η αγωνία τους και το ξέρουμε. Σε αυτές άλλωστε, τις Τράπεζες, θα διοχετευθεί η μερίδα του λέοντος, αν και όταν πάρουμε τη δόση... Στην αναδιάρθρωσή τους...

Ας είναι... Παρακολουθούμε την κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία 24ωρα και δεν το κρύβουμε, χαιρόμαστε για την απελπισία στην οποία έχουν περιέλθει... Η δική μας η τάξη, των μισθωτών και των συνταξιούχων, το βιώνει αυτό μόνιμα και καθημερινά τα τελευταία χρόνια. Και ούτε μια στιγμή, όχι μόνο δεν νοιάστηκαν αλλά σε κάθε περίπτωση φροντίζουν να προσθέτουν και άλλα βάρη, φορολογικά ή άλλα...

Στοχευμένα διοχετεύουν μέσα από τα φιλικά τους ΜΜΕ πως “υπάρχει ακόμα λίπος” και λοιδορούν το λαό θεωρώντας πως η απραξία του να αντιδράσει υποδηλώνει ωριμότητα. Ότι δηλαδή αντιλαμβάνεται το δύσκολο αγώνα που δίνει η κυβέρνηση σε όλα τα επίπεδα για τη σωτηρία της χώρας. Πόσο βαθιά νυχτωμένοι είναι...

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στην ομώνυμη στήλη μου...

Στο στόχαστρο και χωρίς μέλλον, οι νέοι μας

Μη μας φοβίζει ο βροχερός καιρός... Όλοι το απόγευμα στη συγκέντρωση και πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία. Κι αύριο το πρωί στις 11 στην 4η Δημοτική Κοινότητα Δήμου Αθηναίων, στην εκδήλωση μνήμης που οργανώνει ο τοπικός ΣΥΡΙΖΑ για τον Σωτήρη Πέτρουλα... Οι καιροί επιβάλλεται να ευαισθητοποιούν τους πολίτες.

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 17/11/2012

Σήμερα θα παραχωρήσω τη στήλη μου στους νέους. Θα τους δώσω βήμα, για να πουν τις δικές τους μεγάλες αλήθειες με την ελπίδα ότι ίσως τις ακούσουν αυτοί που πρέπει:

Οι νέοι σε ολόκληρη την Ευρώπη πληρώνουν το υψηλότερο τίμημα κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης με τις χώρες της Ευρώπης να αντιμετωπίζουν πολύ δύσκολες καταστάσεις. Πιο συγκεκριμένα, οι συνθήκες που επικρατούν στη Νότια Ευρώπη, θα μπορούσαν να είναι η κορυφή του παγόβουνου. Χωρίς κοινωνική και οικονομική αλληλεγγύη, αυτό που συμβαίνει σε αυτές τις χώρες, θα μπορούσε να επεκταθεί σε όλη την Ευρώπη. Η ανεργία των νέων σε χώρες όπως η Κύπρος (27%), η Ελλάδα (55,6%), Ιταλία (35%), Ισπανία (54%) και Πορτογαλία (37,4%) αυξήθηκε φτάνοντας σε απαράδεκτα επίπεδα. Η κατάσταση είναι χειρότερη στην περίπτωση των γυναικών, των μεταναστών και άλλων ομάδων που υφίστανται διακρίσεις.

Οι νέοι βρίσκουν δουλειές που κατά κύριο λόγο χαρακτηρίζονται από έντονα επισφαλείς συνθήκες και έλλειψη συμπαγούς κοινωνικής προστασίας (οι προσωρινές συμβάσεις χρησιμοποιούνται ευρέως και σε γενικές γραμμές στερούνται της απαραίτητης εργασιακής και κοινωνικής προστασίας; Γίνεται ευρεία κατάχρηση των δραστηριοτήτων πρακτικής άσκησης, οι οποίες συχνά παραμένουν χωρίς αμοιβή; οι χαμηλοί μισθοί και οι «εθελοντικές» θέσεις εργασίας μερικού χρόνου οδηγούν σε αύξηση του αριθμού των εργαζόμενων πτωχών, συχνά δεν διασφαλίζεται ένα αξιοπρεπές εισόδημα κατά τη διάρκεια των περιόδων ανεργίας, κλπ.)

Οι συνθήκες αυτές καθιστούν αδύνατη για τους περισσότερους νέους ανθρώπους την προσωπική και οικονομική τους αποδέσμευση από την οικογένεια τους, προκειμένου να ξεκινήσουν μια νέα δική τους οικογένεια, οπότε οδηγούν σε ένα νέο και αυξανόμενο μεταναστευτικό κύμα. Οι νέοι εγκαταλείπουν τις χώρες της Νότιας Ευρώπης για να βρουν αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας στο εξωτερικό. Αυτό προκαλεί «απορρόφηση εγκεφάλων», γεγονός που στερεί τις χώρες από το πιο σημαντικό ανθρώπινο κεφάλαιο στο οποίο πρέπει να βασίζεται η ανάπτυξή τους.

Η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνο αποτέλεσμα των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης, αλλά επίσης και των μέτρων λιτότητας που εφαρμόζονται από τις εθνικές κυβερνήσεις και επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό βασικές υπηρεσίες όπως υγεία, εκπαίδευση και πολιτισμός.

Η λιτότητα είναι οικονομικά και κοινωνικά απαράδεκτη και ταυτόχρονα περιβαλλοντικά μη βιώσιμη. Επίσης, είναι πολιτικά επικίνδυνη και υπονομεύει τη δημοκρατική σταθερότητα. Καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται και τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται, φαινόμενα όπως ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η αδιαλλαξία και η βία επανεμφανίζονται.

Οι πολιτικές αυτές και η μονομερής παραβίαση του κοινωνικού διαλόγου προκάλεσαν την αντίδραση των συνδικάτων σε όλη την Ευρώπη και την κινητοποίηση των νέων, διότι:

  • Είναι άδικο και απαράδεκτο να πληρώνουν οι εργαζόμενοι την κρίση, ενώ οι πραγματικά υπαίτιοι όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα για να την αντιμετωπίσουν αλλά εξακολουθούν να επωφελούνται από αυτήν, όπως σαφώς καταδεικνύουν και τα τεράστια κέρδη των χρηματοπιστωτικών ομίλων,

  • Υπάρχουν εναλλακτικές: Η παραίτηση και η υποταγή δεν αποτελούν επιλογή και δεν πρέπει να αποδεχόμαστε την νεοφιλελεύθερη προσέγγιση που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Οι φόροι χρηματοοικονομικών συναλλαγών, οι επενδύσεις σε έρευνα και ανάπτυξη, η προοδευτική φορολόγηση, η καταπολέμηση της φορολογικής απάτης και της διαφθοράς, ο αγώνας ενάντια στις επισφαλείς μορφές απασχόλησης και η υιοθέτηση ενός Συστήματος για την Κατοχύρωση των Νέων με στόχο την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων είναι κάποια από τα πολλά εναλλακτικά μέτρα που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ανατροπή της κατάστασης.

Από τη διακήρυξη νεολαίων συνδικαλιστών που αγωνίζονται για αξιοπρεπείς θέσεις εργασίας και για ένα κράτος πρόνοιας.

  • Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου...

Βουλή (μοιραίοι) και άβουλοι αντάμα...

Διαβάστε αυτό το υπέροχο κομμάτι της Έλενας Ακρίτα στα σημερινά ΝΕΑ. Η γυναίκα "γράφει" με την πένα της...

Οχι ότι άλλη σκασίλα δεν είχατε, αλλά ήμουνα κρυωμένη την Τετάρτη Των Μέτρων. Απομονωμένη στο δωμάτιο, σε καραντίνα μην κολλήσω όλο μου το σόι!

Και μην ακούτε για έλλειψη φαρμάκων. Εγώ στη γειτονιά μου τα βρήκα όλα - σε πλούσια ποικιλία χρωμάτων και σχεδίων. Αντιβιοτικά. Παυσίπονα S, M, L, XL, XXL. Σπρέι για τη μύτη. Τζελ για την ίδια μύτη. Το άλλο που το κάνεις «φςς φςς μπόινγκ» για τις εισπνοές. Αντιισταμινικά σε λογικές τιμές, βιταμίνες αφρίζουσες, τίλιο με μέλι σε κτηνώδεις ποσότητες.

Γιατί τα καταθέτω όλα αυτά - να, εδώ βρε, στην ολομέλεια; Για να καταστεί σαφές ότι την ημέρα που ψηφιζόταν το Μνημόνιο Νο 4325, το ανοσοποιητικό μου σύστημα ήταν ανύπαρκτο. Τα αντανακλαστικά μου εκμηδενισμένα. Με λίγα λόγια, ήμουνα το όνειρο της κάθε κυβέρνησης: Μια απαθής-παθητική «πολίτις».

Ετσι με βρήκε, Τετάρτη Των Μέτρων, η είσοδος της χώρας στην Κοινωνία της Γαλέρας. Μια κοινωνία όπου άντρες και γυναίκες, νέοι και γέροι, ασθενείς και οδοιπόροι, όμορφοι, άσχημοι, κοντοί, ψηλοί, μελαχρινοί, ξανθοί, αγρότες, εργάτες, φοιτητές, τεχνοκράτες, υπάλληλοι, κομπλεξικοί, ευαίσθητοι, έξυπνοι, ηλίθιοι - όλοι θα κάνουμε την αναπαράσταση του Μπεν Χουρ: θα μπούμε  στις γαλέρες, θα τραβάμε κουπί και θα σκάει ο βούρδουλας στις γυμνές μας πλάτες.

Κουκουλωμένη στο κρεβάτι, συντονισμένη στο Κανάλι της Βουλής, παρακολουθούσα παθητικά να κρίνεται το μέλλον του παιδιού μου. Των παιδιών μας... Μια γενιά που θα στελεχώσει τα παζάρια και τις αγορές της μετανάστευσης. Μια γενιά από είλωτες. Παρίες. Κουπιά στις γαλέρες της ΕΕ!

Και ποιοι θα το ζήσουμε τώρα αυτό; Εμείς οι κλασικοί έλληνες γονείς! Που ανεξάρτητα από ιδεολογίες, ανεξάρτητα από δεξιές κι αριστερές παπαρολογίες, το DNA μας είναι ίδιο κι απαράλλαχτο: να σπουδάσουμε το παιδί, να βρει δουλειά ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ, να παντρευτεί, να μετακομίσει σε διαμέρισμα ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ και να τρώμε κάθε Κυριακή όλοι μαζί στο οικογενειακό τραπέζι...

Και μετά ξυπνήσαμε!

Τετάρτη Των Μέτρων, το ελληνικό Κοινοβούλιο μας σερβίριζε μια πλούσια επιλογή από πιάτα  ημέρας: «ΝΑΙ». «ΟΧΙ». «ΠΑΡΩΝ». «ΑΠΩΝ». «ΙΣΩΣ». «ΘΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΩ». «ΕΧΩ ΗΘΙΚΟ ΔΙΛΗΜΜΑ». «ΚΡΑΤΑΩ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΑ ΧΑΡΤΙΑ ΜΟΥ». «ΘΑ ΨΗΦΙΣΩ ΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΝ» (ή, μάλλον, κατά συνείδησιν του κόμματος με το οποίο τα έχω ήδη κάνει πλακάκια να με στεγάσει). «ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΣΗΜΕΡΑ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ, ΕΧΩ ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟ».

Ξεφτίλα! Ξεφτίλα, ξεφτίλα, ξεφτίλα, ξεφτίλα! Ξεφωνητά, ουρλιαχτά, υστερίες, βρισίδια, τσιρομαχητά. ΕΙΣΤΕ ΑΛΗΤΕΣ. ΕΙΣΤΕ ΨΕΥΤΕΣ. ΕΙΣΤΕ ΚΛΕΦΤΕΣ. ΚΡΕΜΑΛΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΗΣΟΥΜΕ, ΤΟΜΑΡΙΑ. ΗΣΥΧΙΑ ΣΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ. ΛΑΜΟΓΙΑ. ΡΕΜΑΛΙΑ. ΚΑΘΑΡΜΑΤΑ. ΤΙ ΕΙΠΕΣ, ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ; ΕΜΕΝΑ ΕΙΠΕΣ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ, ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ;

Και το περίεργο είναι πως με τόση ταραχή, τόσο άγχος, τόσο στρες που περνάνε, δεν είδα κανέναν να παθαίνει και τίποτα. Μια πίεση, μια δύσπνοια, δυσφορία, ζάλη, σκοτοδίνη, μια αντράλα, μια πεθαίνω-σβήνω-χάνομαι! Τίποτα δεν παθαίνει ο χοντρόπετσος ο άνθρωπος, χαρά μου. Το παχύδερμο - ο κόσμος να χτυπιέται κάτω - δεν παθαίνει τί-πο-τα.

Φταίμε τώρα εμείς να μιλήσουμε για φιγουρατζίδικες τακτικές του κ...λου; Φταίμε τώρα εμείς να μιλήσουμε για μια ελεεινή παρωδία, μια άθλια ξεπέτα που γίνεται στο βήμα της Βουλής - μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν τις πελατειακές τους σχέσεις; Να εξασφαλίσουν την επόμενη εκλογή τους;

- Οταν ο άλλος μιλάει για την Ακρόπολη της Ηπείρου, εννοεί τα παγωτά, φεύγει και πιάνει στασίδι στα κανάλια.

- Οταν η άλλη καταψηφίζει τα μέτρα με γνώμονα το βαθύ πολιτικό σκεπτικό ότι δεν της κάνανε κάτι που ζήτησε στην Κέρκυρα.

- Οταν ο - δεν θυμάμαι ποιος - καταψηφίζει για να μη χαλάσει το χατίρι 5-10 ατόμων που ζητάνε ρουσφέτι στη γειτονιά του!

- Οταν... όταν... άσ' το, μην το ζαλίζεις, η λίστα αυτή τελειωμό δεν έχει!

Αλλά τι να πεις; Τι να πεις έτσι σκατά κι απόσκατα που τα κάναμε κι εμείς; Εμείς οι πολίτες, εμείς οι ψηφοφόροι, εμείς οι «αθώοι του αίματος»... Αυτοί είναι! Αυτοί μας εκπροσωπούν! Αυτούς ψηφίσαμε! Αυτούς στείλαμε στο Κοινοβούλιο. Μπήκαμε στο παραβάν και βάλαμε σταυρουδάκι δίπλα στο όνομα. Δίπλα στο όνομα του πολιτικάντη, του ψηφοθήρα, του χρυσαυγίτη, του δημοκόπου, του αδίστακτου, του οπορτουνιστή, του μιζαδόρου, του δήθεν αριστερού, του δήθεν νεοφιλελεύθερου - του δήθεν. Γενικώς. Γενικώς και καθόλου αορίστως.

Και δεν ισοπεδώνω. Δεν τους παίρνω όλους παραμάσχαλα. Κόντρα στον λαϊκισμό της εποχής, επιμένω και θα επιμένω πως εκεί μέσα υπάρχουν βουλευτές έντιμοι και καθαροί. Βουλευτές σοβαροί. Βουλευτές καλών προθέσεων.

Μόνο που οι φωνές τους πνίγονται. Ισως γιατί τα πιο υπεύθυνα άτομα μετράνε λόγια. Αποφεύγουν κορόνες. Ισως γιατί είναι χαμηλών τόνων... Και τους χαμηλούς τόνους πάντα τους νικάνε οι κραυγές του καιροσκοπισμού. Πάντα τους πνίγουν τα ντεσιμπέλ της χυδαιότητας.

Κι έτσι κάνουν παιχνίδι οι «άλλοι». Οι «επαγγελματίες οραματιστές». Εκεί στη Βουλή... Βουλή, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα. Βουλοί. Και άβουλοι. Αντάμα....

Τετάρτη Των Μέτρων... Στο θολωμένο μου μυαλό, ο ποιητής - κόντρα στα ουρλιαχτά - ψιθυρίζει. «Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει».

Κι εμάς μία από τα ίδια, Μεγάλε! Αν και κόψαμε τα πολλά ταξίδια (παίζει τα διόδια στην εποχή σου να ήταν πιο μανιτζέβελα) κι εμάς μία από τα ίδια... Οπου κι αν στραφούμε η Ελλάδα μας πληγώνει!

Αλλά δεν μας πληρώνει...

Σάββατο στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα

Σπασμένα ακόμα τα τζάμια στις τουαλέτες του πάρκου. Δεν πα να λέμε μέσα από το Blog της ΕΚΑΠ, σιγά μην ευαισθητοποιηθεί κάποιος να αποκαταστήσει τη ζημιά. Και αυτοκίνητα μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Εδώ θέλει ο άνθρωπος να ακούσει τη μουσική του...

Καλά, τα μηχανάκια είναι μια μόνιμη ιστορία. Τα βλέπεις πολύ συχνά μέσα στο πάρκο. Λείπουν και οι φύλακες, ποιος να τους μιλήσει. Λείπει και η αγωγή από το σπίτι που θα επέβαλε σε κάποιον να αφήσει απ' έξω τη μηχανή και να περπατήσει με τα πόδια μέσα στο πράσινο... Κι αυτή η νέα κατασκευή, αριστερά, τι είναι;

Όμορφο πράσινο... Μικρές ελιές... Ξελαμπικάρει το μυαλό, καθαρίζει το μάτι... Ούτε οι πολλοί άνθρωποι της πόλης, ούτε τα αυτοκίνητα... Τα δρομάκια είναι έρημα το μεσημέρι του Σαββάτου. Άντε να δεις καμιά κοπέλα να κάνει τζόκινγκ...

Πράσινο... Υπέροχο πράσινο... Και το χώμα νοτισμένο από τη βροχή. Ίσα που έχει στεγνώσει... Σε μερικές περιπτώσεις έχει ακόμα λακκούβες με νερό. Χρειάζεται προσοχή καθώς περπατάς. Μη λερωθείς από τις λάσπες...

Ιδού και ολίγον φθινόπωρο... Κιτρινισμένα φύλλα στα δέντρα, στο πλάι του πάρκου, όπου οι πολυκατοικίες κάνουν πια αισθητή την παρουσία τους... Και παρά το γεγονός ότι ο καιρός χαλά... Οι άνθρωποι επιμένουν να κάνουν αμέριμνοι τη βόλτα τους...

Τελευταία φωτογραφία με δυο μικρές λιμνούλες νερό μετά τις πρόσφατες βροχές... Δε λέει να στεγνώσουν εύκολα, αλλά “δένουν” με το τοπίο. Πραγματικά, αυτό το πάρκο είναι θησαυρός... Είμαστε τυχεροί που το έχουμε...

Είχα καιρό να κάνω μια βόλτα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Και σήμερα ήταν η ιδανική μέρα. Αφού ξεμπέρδεψα με τα ψώνια της λαϊκής και του σούπερ μάρκετ, ροβόλησα κατά το πάρκο. Βοηθάει και ο καιρός....

Έχει μια ηλιοφάνεια άλλο πράγμα. Μόνο Νοέμβρης δεν δείχνει να είναι... Εντάξει πρέπει να ρίξεις κάτι πάνω σου άμα καθίσεις στον ίσκιο, αλλά αν περπατάς στον ήλιο ούτε αυτό χρειάζεσαι...

Χρειαζόταν αυτή η βόλτα... Ήταν πολύ γεμάτη αυτή η εβδομάδα, με εντάσεις στους δρόμους, κινητοποιήσεις, μια ανάπαυλα κοντά και μέσα στη φύση ήταν απαραίτητη...

Κάθομαι σε ένα παγκάκι και γράφω τις σημειώσεις μου. Γύρω μου ακούγονται τα πουλιά που τιτιβίζουν και χαρούμενες παιδικές χαρές... Και κάπου ανάμεσα στα δέντρα ένα θρόισμα από το ελαφρύ αεράκι που φυσά. Σαν ανάσα... Υπέροχο... Σκέτη απόλαυση...

Το χώμα είναι ακόμα νοτισμένο από τη βροχή, κάπου – κάπου μπορεί να συναντήσεις και λάσπες, θέλει προσοχή καθώς περπατάς στα χωματένια δρομάκια και το πράσινο του πάρκου...

Ξαφνικά εδώ, χάνεις την αίσθηση της πόλης. Νομίζεις πως είσαι σε ένα χωριό. Όπως και στον Εθνικό Κήπο, ο αχός της Αθήνας, ακούγεται σαν από κάπου πολύ μακριά. Εδώ πραγματικά ηρεμείς, χαλαρώνεις, να πάρεις την ανάσα σου, αυτή που μας χρωστά το Σαββατοκύριακο έτσι που τη Δευτέρα να νοιώσουμε ανανεωμένοι στο γραφείο με τις υποχρεώσεις μπροστά μας...

Μια νέα κοπέλα σπρώχνει το παιδικό καροτσάκι της με το μωρό. Πηγαίνει πολύ σιγά, δεν βιάζεται, εδώ κανείς δεν βιάζεται... Δεν έχει λόγους.... Ο περίπατος είναι απόλαυση...

Μια άλλη κυρία, έχει δεμένο ένα σκυλάκι κανίς και ελεύθερο ένα άλλο. Αν καταλαβαίνω καλά, το ελεύθερο το λέει Φαίη. Στέκεται κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου, και φωνάζει: “Φαίη, Φαίη, Φαίη”. Η Φαίη την ακολουθεί σε μια απόσταση 10-15 μέτρων αγνοώντας προκλητικά το αφεντικό και τις εκκλήσεις της με το όνομά της. Γελώ. Έχουν πολύ πλάκα...

Πιο εκεί ένας κύριος κάνει ποδήλατο ρομαντικά. Τον ακολουθούν στον περίπατο δυο μικρά κορίτσια με τα δικά τους ποδήλατα.

Ένας τύπος έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του μέσα στο πάρκο και ακούει μουσική από CD. Στις τουαλέτες ακόμα δεν έφτιαξαν τα τζάμια που έσπασαν... Τι λέω τώρα. Εδώ τις τοποθέτησαν, κλειστές αφού δεν υπάρχει αποχέτευση. Να χαρώ εγώ μελετητές... Θα πρέπει να πληρώθηκαν καλά για τις μελέτες τους...

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA