Σπασμένα ακόμα τα τζάμια στις τουαλέτες του πάρκου. Δεν πα να λέμε μέσα από το Blog της ΕΚΑΠ, σιγά μην ευαισθητοποιηθεί κάποιος να αποκαταστήσει τη ζημιά. Και αυτοκίνητα μέσα στο πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Εδώ θέλει ο άνθρωπος να ακούσει τη μουσική του...

Καλά, τα μηχανάκια είναι μια μόνιμη ιστορία. Τα βλέπεις πολύ συχνά μέσα στο πάρκο. Λείπουν και οι φύλακες, ποιος να τους μιλήσει. Λείπει και η αγωγή από το σπίτι που θα επέβαλε σε κάποιον να αφήσει απ' έξω τη μηχανή και να περπατήσει με τα πόδια μέσα στο πράσινο... Κι αυτή η νέα κατασκευή, αριστερά, τι είναι;

Όμορφο πράσινο... Μικρές ελιές... Ξελαμπικάρει το μυαλό, καθαρίζει το μάτι... Ούτε οι πολλοί άνθρωποι της πόλης, ούτε τα αυτοκίνητα... Τα δρομάκια είναι έρημα το μεσημέρι του Σαββάτου. Άντε να δεις καμιά κοπέλα να κάνει τζόκινγκ...

Πράσινο... Υπέροχο πράσινο... Και το χώμα νοτισμένο από τη βροχή. Ίσα που έχει στεγνώσει... Σε μερικές περιπτώσεις έχει ακόμα λακκούβες με νερό. Χρειάζεται προσοχή καθώς περπατάς. Μη λερωθείς από τις λάσπες...

Ιδού και ολίγον φθινόπωρο... Κιτρινισμένα φύλλα στα δέντρα, στο πλάι του πάρκου, όπου οι πολυκατοικίες κάνουν πια αισθητή την παρουσία τους... Και παρά το γεγονός ότι ο καιρός χαλά... Οι άνθρωποι επιμένουν να κάνουν αμέριμνοι τη βόλτα τους...

Τελευταία φωτογραφία με δυο μικρές λιμνούλες νερό μετά τις πρόσφατες βροχές... Δε λέει να στεγνώσουν εύκολα, αλλά “δένουν” με το τοπίο. Πραγματικά, αυτό το πάρκο είναι θησαυρός... Είμαστε τυχεροί που το έχουμε...

Είχα καιρό να κάνω μια βόλτα στο αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Και σήμερα ήταν η ιδανική μέρα. Αφού ξεμπέρδεψα με τα ψώνια της λαϊκής και του σούπερ μάρκετ, ροβόλησα κατά το πάρκο. Βοηθάει και ο καιρός....

Έχει μια ηλιοφάνεια άλλο πράγμα. Μόνο Νοέμβρης δεν δείχνει να είναι... Εντάξει πρέπει να ρίξεις κάτι πάνω σου άμα καθίσεις στον ίσκιο, αλλά αν περπατάς στον ήλιο ούτε αυτό χρειάζεσαι...

Χρειαζόταν αυτή η βόλτα... Ήταν πολύ γεμάτη αυτή η εβδομάδα, με εντάσεις στους δρόμους, κινητοποιήσεις, μια ανάπαυλα κοντά και μέσα στη φύση ήταν απαραίτητη...

Κάθομαι σε ένα παγκάκι και γράφω τις σημειώσεις μου. Γύρω μου ακούγονται τα πουλιά που τιτιβίζουν και χαρούμενες παιδικές χαρές... Και κάπου ανάμεσα στα δέντρα ένα θρόισμα από το ελαφρύ αεράκι που φυσά. Σαν ανάσα... Υπέροχο... Σκέτη απόλαυση...

Το χώμα είναι ακόμα νοτισμένο από τη βροχή, κάπου – κάπου μπορεί να συναντήσεις και λάσπες, θέλει προσοχή καθώς περπατάς στα χωματένια δρομάκια και το πράσινο του πάρκου...

Ξαφνικά εδώ, χάνεις την αίσθηση της πόλης. Νομίζεις πως είσαι σε ένα χωριό. Όπως και στον Εθνικό Κήπο, ο αχός της Αθήνας, ακούγεται σαν από κάπου πολύ μακριά. Εδώ πραγματικά ηρεμείς, χαλαρώνεις, να πάρεις την ανάσα σου, αυτή που μας χρωστά το Σαββατοκύριακο έτσι που τη Δευτέρα να νοιώσουμε ανανεωμένοι στο γραφείο με τις υποχρεώσεις μπροστά μας...

Μια νέα κοπέλα σπρώχνει το παιδικό καροτσάκι της με το μωρό. Πηγαίνει πολύ σιγά, δεν βιάζεται, εδώ κανείς δεν βιάζεται... Δεν έχει λόγους.... Ο περίπατος είναι απόλαυση...

Μια άλλη κυρία, έχει δεμένο ένα σκυλάκι κανίς και ελεύθερο ένα άλλο. Αν καταλαβαίνω καλά, το ελεύθερο το λέει Φαίη. Στέκεται κάτω από τον ίσκιο ενός δέντρου, και φωνάζει: “Φαίη, Φαίη, Φαίη”. Η Φαίη την ακολουθεί σε μια απόσταση 10-15 μέτρων αγνοώντας προκλητικά το αφεντικό και τις εκκλήσεις της με το όνομά της. Γελώ. Έχουν πολύ πλάκα...

Πιο εκεί ένας κύριος κάνει ποδήλατο ρομαντικά. Τον ακολουθούν στον περίπατο δυο μικρά κορίτσια με τα δικά τους ποδήλατα.

Ένας τύπος έχει παρκάρει το αυτοκίνητό του μέσα στο πάρκο και ακούει μουσική από CD. Στις τουαλέτες ακόμα δεν έφτιαξαν τα τζάμια που έσπασαν... Τι λέω τώρα. Εδώ τις τοποθέτησαν, κλειστές αφού δεν υπάρχει αποχέτευση. Να χαρώ εγώ μελετητές... Θα πρέπει να πληρώθηκαν καλά για τις μελέτες τους...