Σημερινός τίτλος του ΛΟΓΟΥ. Τρέχουν να μαζέψουν τα αμάζευτα... Τα... συνεταιράκια τους στην Ευρώπη σφυρίζουν τώρα αδιάφορα... Αφού πρώτα έβαλαν τους 153 βουλευτές που τώρα “ξεφωνίζουν” στο διαδίκτυο να ψηφίσουν τα απεχθέστερα μέτρα κατά του λαού...

Άρχισαν και οι... απειλές από τους οσφυοκάμπτες... Φοβερός ο τίτλος της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ! Από τη μια αναφέρεται στο τελεσίγραφο Σαμαρά (για φαντάσου ποιος στέλνει τελεσίγραφα, ο κ. κωλoτούμπας) κι από την άλλη, με μικρότερα γράμματα από κάτω: Πάνω από 3,4 εκτ. Έλληνες φτωχοί και αποκλεισμένοι...

“Πελάγωσαν” και στην ΕΣΤΙΑ... Ε, δεν το περίμεναν αυτό από τους Ευρωπαίους “φίλους” μας. Και τώρα αναδεικνύουν τη θεωρία του εκβιασμού... Τι, τους εκβιάζουν κι αυτούς; Κι εγώ που νόμιζα πως ο εκβιασμός ήταν αποκλειστικά δικό τους προνόμιο...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 10/11/2012

Το ότι βιώνουμε δύσκολους καιρούς ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει. Έχουμε κουραστεί να δεχόμαστε επιθέσεις που έχουν στο στόχαστρο τους τη μια τις κατακτήσεις αιώνων και την άλλη οτιδήποτε έχει σχέση με τη σταθερότητα και τη σιγουριά... Αυτό που επιδιώκουν είναι να θεωρούμε πάντα τους εαυτούς μας ότι αιωρούνται στο κενό και δεν έχουμε τη δυνατότητα να αντισταθούμε και να αντιδράσουμε.

Αυτό που είδαμε το διήμερο 6 και 7 Νοεμβρίου με τις κινητοποιήσεις των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ σε ότι αφορά τουλάχιστον τις συγκεντρώσεις και τα συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας, δεν ήταν ότι καλύτερο περιμέναμε... Όντως χρειάζεται να μας... αναλάβει ομαδικά ένας ψυχίατρος. Ολόκληρο το λαό και όχι μεμονωμένα άτομα...

Πώς γίνεται να παρακολουθούμε αποσβολωμένοι, χωρίς να αντιδρούμε σε ότι μήνες τώρα σχεδίαζαν, πώς γίνεται να... ξαναψηφίζουμε αυτούς που συνετέλεσαν στο έγκλημα και συνεχίζουν να κάνουν ότι μπορούν για να μας αποτελειώσουν;

Εκτός κι αν μας αρκεί μια κάποια “τιμωρία” με τα ποσοστά των τριών κομμάτων που μετέχουν στην συγκυβέρνηση να χάνουν από τη κάλπη να καταρακυλούν...

Με συγχωρείται αλλά εμένα αυτό δεν μου είναι αρκετό... Εκτός κι αν δεν έχουμε αντιληφθεί ακόμα το μέγεθος όσων περιέχονται στο 3 Μνημόνιο και σφυρίζουμε αδιάφορα...

Πόσοι και ποιοι ανάμεσά μας επεδίωξαν να βρουν και να διαβάσουν αυτό το πολυνομοσχέδιο των 500 σελίδων που οι τροϊκανοί δανειστές επέβαλαν να ψηφίσουν οι Έλληνες βουλευτές μέσα από τη διαδικασία ενός άρθρου; Και μη μου πείτε δεν μας αφορά να το ψάξουμε. Αύριο θα κάνουμε αυτή ακριβώς την κριτική στους βουλευτές που το ψήφισαν. Πώς το ψήφισαν, αφού δεν το διάβασαν; Αρκεί να συντάσσεται κανείς σαν το πρόβατο στο μαντρί κάτω από την κομματική ομπρέλα; Εμείς λέμε, όχι!... Αυτοί που το ψήφισαν ίσως έχουν κάποιες περισσότερες και πιο τεκμηριωμένες απαντήσεις...

Στις μέρες του 3ου Μνημονίου ο χειρότερος σύμβουλος είναι η απογοήτευση, η απόσυρση και ο επιλεκτικός ωχαδερφισμός... Μας έχουν κάνει να πιστέψουμε ότι έχουμε μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που βρισκόμαστε και που αύριο θα είναι ακόμα χειρότερη καθώς έρχεται χειμώνας και τα προβλήματα θα πολλαπλασιάζονται, λόγω και των καιρικών συνθηκών.

Στη Βουλή με τις εκάστοτε πλειοψηφίες που διέθετε η εξουσία “πέρασαν” πολλοί νόμοι και διατάγματα που δεν εφαρμόστηκαν ποτέ στη ζωή επειδή κρίθηκε ότι δεν αντιπροσώπευαν, αυτοί που τα ψήφισαν τη λαϊκή αποδοχή. Πολλοί νόμοι κρίθηκαν εκ των υστέρων αντισυνταγματικοί και μπορεί να ταλαιπωρήθηκαν κάποιοι στις αίθουσες των δικαστηρίων, αλλά δικαιώθηκαν...

Το χειρότερο θα ήταν να σκύψουμε ταπεινωτικά το κεφάλι κάτω από το βάρος της ήττας και της ολοκληρωτικής κατάθλιψης. Νίκη θα ήταν να βγούμε πιο δυνατοί, πιο αποφασισμένοι, πιο έτοιμοι για όλα. Γνωρίζοντας πως έχουν χάσει το μέτρο, με τη συσπείρωση και την αλληλεγγύη από τα χαμηλά, ξεκινώντας από τη γειτονιά θα τα καταφέρουμε να τους ανατρέψουμε. Κι αυτούς και τις πολιτικές που πιστεύουν.

Η ιστορία γράφεται και από απλούς, αλλά αποφασισμένους ανθρώπους. Όχι μόνο στα πολυτελή έδρανα της Βουλής που νομοθετούν ερήμην του λαού που τους εξέλεξε. Ας το έχουμε υπόψη μας αυτό. Κάνει καλό στην ψυχολογία και είναι η αλήθεια.

Η επόμενη μέρα πρέπει να μας βρει πιο δυνατούς, έξω και μακριά από τους κομματικούς μηχανισμούς που εγκλωβίζουν τη σκέψη και παγιδεύουν το μυαλό. Η επόμενη μέρα πρέπει να έχει αισιόδοξα, φωτεινά χρώματα. Ας τους επιστρέψουμε με τόκο το μαύρο που θέλησαν να βάλουν στις ζωές μας. Ο αγώνας για αξιοπρεπή επιβίωση, ας γίνει καθημερινός, χωρίς πισωγυρίσματα... Μέχρι την τελική δικαίωση...

• Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στην ομώνυμη στήλη μου, “Επισημάνσεις”.