Εικόνες ντροπής που κάνουν από προχθές το γύρο του κόσμου... Οι αγρότες που διαμαρτύρονται για τα δικά τους αιτήματα, σε μια άλλη μορφής διαμαρτυρία, μοίρασαν μικρές σακούλες με ντομάτες και λαχανικά στους πολίτες. Και ιδού η λαχτάρα να πάρουν από μία...

Δεν ξέρω, προσωπικά με άγγιξαν πολύ αυτές οι εικόνες... Κι ασυναίσθητα το μυαλό μου πήγε στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης που επιχειρεί η κυβέρνηση με το να χαρακτηρίσει τους πιτσιρικάδες που έπιασε η αστυνομία για τη ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης, ως τρομοκράτες...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/2/2013

Θα τις είδατε, φαντάζομαι τις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η ασφάλεια για τους τέσσερις συλληφθέντες ως δράστες της ληστείας στην Αγροτική Τράπεζα στο Βελβεντό της Κοζάνης. Πρόσωπα, που όσο κι αν προσπάθησαν οι τεχνικοί της, να επαναφέρουν “για να είναι αναγνωρίσιμοι” κατά τη δήλωση του υπουργού Δημόσιας Τάξης κ. Δένδια, δεν κατάφεραν και πολλά πράγματα...

Και προσέξτε τώρα: Με παιδιά έχουμε να κάνουμε. Που πρέπει να τιμωρηθούν για την παραβατική συμπεριφορά τους, αλλά όχι και να τους προστεθούν και όλα τα βάρη της... τρομοκρατίας. Ποια συνειδητοποίηση μπορεί αν έχει ένα 20χρονο παιδί που τυχαίνει να ήταν φίλος του Αλέξη Γρηγορόπουλου και παρών, εκείνο το μοιραίο βράδυ της 6/12/2008 στη δολοφονία του, στα Εξάρχεια;

Σε ποιους απευθύνονται τα ΜΜΕ όταν γίνονται δικαστές και τους καταδικάζουν, πριν ακόμα καθίσουν στο εδώλιο του κατηγορούμενου, όχι για την πράξη της κλοπής που συνελήφθησαν, αλλά για τις ιδέες τους; Δεν ξέρω αν σας απασχολούν εσάς τέτοια ερωτήματα, αλλά εμένα μου τριβελίζουν το μυαλό από την πρώτη στιγμή. Πιο συντεταγμένο κράτος, ποια Πολιτεία και στο όνομα ποιου νόμου έχει το δικαίωμα να φέρεται έτσι σε ανθρώπους που κατηγορούνται για παραβατική συμπεριφορά; Δεν έχουν ακούσει τίποτα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Έχουν χάσει άνθρωποι το αίμα τους γι' αυτό. Και η ιστορία είναι γεμάτοι παραδείγματα.

Έχω την αίσθηση και μακάρι να κάνω λάθος, αλλά αποτελεί πια βεβαιότητα, ότι έχουν αναλωθεί στο πώς να κάνουν την μνήμη να μη λειτουργεί. Χρησιμοποιώντας ως εργαλείο το φόβο (εν προκειμένω είναι σαν να λένε: Δες, αύριο μπορεί να έρθει η δική σου η σειρά, αν αποφασίσεις να φύγεις από το κοπάδι των υπάκουων πολιτών, εκείνων που βλέπουν ακόμα τα χειραγωγημένα τηλεοπτικά δελτία των 8 από τον καναπέ του σπιτιού τους και τους αφορά το θέμα άμεσα).

Αναρωτιέμαι γιατί να δίνουμε αξία στις τηλεπερσόνες που πληρώνονται πανάκριβα για να διαμορφώνουν την επικαιρότητα στα μέτρα εκείνων που μας κυβερνούν...

Ήρθε η ώρα να βάλουμε λίγο το μυαλό μας να δουλέψει. Αρκετό χώρο δώσαμε στο θυμικό μας. Δεν βοηθά να εμμένουμε σ' αυτό. Εκείνοι θα συνεχίσουν να επιχειρούν, γιατί θέλουν να μας ελέγχουν καθημερινά. Τους αρέσει να βάζουν μπροστά την δήθεν πτώχευση της χώρας για να μας αποτελειώσουν, χωρίς να μιλάμε, χωρίς να είμαστε σε θέση να αρθρώσουμε έναν στοιχειώδη αντίλογο.

Για να αποδείξουμε, αν μη τι άλλο πως είμαστε άνθρωποι με λογική σκέψη, ικανοί ακόμα να καθορίσουμε το μέλλον μας. Για προσπαθήστε το. Είναι ζήτημα αξιοπρέπειας πια...

• Το κείμενο αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην εβδομαδιαία εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.