Μάρτης σήμερα... Ας τον καλοδεχτούμε στη ζωή μας. Έτσι όμορφα, όμως κάνουμε κάθε καινούριο μήνα. Με το ομότιτλο τραγούδι του Παντελή Θαλασσινού από το δίσκο του “Καλεντάρι”...

Κι είναι σαν να μπαίνει η άνοιξη... Έχει καιρό βέβαια ακόμα για να μας προκύψει ημερολογιακά, αλλά όπως και να το κάνουμε, παρά το κρύο και την παγωνιά οι μυγδαλιές άνθισαν κιόλας... Ο χειμώνας τελειώνει. Τα τελευταία ξεσπάσματα του βλέπουμε...

Και Αραβία θα γίνουμε στην Κρήτη!... Να γιατί θέλω να πάω, εγώ... Τουλάχιστον να ζήσουμε αξιοπρεπώς στο τέλος του βίου μας...

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/3/2013

Ήταν όντως εκκωφαντικά τα μηνύματα των πρόσφατων εκλογών τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ιταλία. Και στις δυο περιπτώσεις με κυρίαρχη αυτή της Ιταλίας συνέβη αυτό ακριβώς που φοβόταν οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και οι αγορές. Οι εκλεκτοί τους καταδικάστηκαν στην κάλπη και τώρα διατείνονται ότι θα υπάρξει μια περίοδος πολιτικής αστάθειας... Αστάθειας για ποιους; Μάλλον για όσους επιδιώκουν να εκτελούν πρόθυμα τα καλά και συμφέροντα τους.

Στη μεν Κύπρο “τιμωρήθηκε” ο εκλεκτός του ΑΚΕΛ, από το οποίο προέρχονταν ο απερχόμενος πρόεδρος κ. Χριστόφιας που οδήγησε τη χώρα του στην αγκαλιά του ΔΝΤ, ενώ στην Ιταλία ο πολύς τεχνοκράτης κ. Μόντι, τύπου Παπαδήμου “πάτωσε”, καταφέρνοντας απλά να μπει στη Βουλή και τη Γερουσία...

Εδώ μάλιστα, τα πράγματα γίνονται όλο και πιο περίπλοκα καθώς η χώρα μοιράστηκε στα τρία: ανάμεσα στην κεντροαριστερά του Πιερ Λουίτζι Μπερσάνι, στην κεντροδεξιά του Σύβιο Μπερλουσκόνι και στο κίνημα του Μπέπε Γκρίλο που αντιτίθενται τόσο στην πρώτη, όσο και στη δεύτερη...

Το εντυπωσιακό στην περίπτωση του ηθοποιού Γκρίλο, ήταν το σύνθημα του “Όλοι είναι κλέφτες”. Μ' αυτό το σύνθημα έστειλε το κόμμα του στην πρώτη θέση τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία της γείτονας χώρας...

Ενδιαφέρον; Σίγουρα, αν μετρήσει κανείς την αγανάκτηση όλων εκείνων των πολιτικών που δέχτηκαν ανάλογα με τα δικά μας ζητήματα αυξημένης, υπέρμετρης λιτότητας, χαμένες θέσεις εργασίας και μια ανεργία που καλπάζει...

Αναρωτιέμαι αν παίρνουν μαθήματα και οι δικοί μας εδώ, σχετικά μ' αυτό που τους περιμένει στην περίπτωση που στηθούν κάλπες στην Ελλάδα... Ένα είναι βέβαιο: Κανείς λαός δεν κάθεται υπομονετικά να υφίσταται όλο αυτό το πισωγύρισμα στο Μεσαίωνα... Κάποια στιγμή θα αντιδράσει. Δυναμικά. Και τότε θα τρίβουν τα μάτια τους και τα φιλικά τους ΜΜΕ θα προσπαθούν να ερμηνεύσουν την κατάσταση, αδυνατώντας να αποδώσουν την αλήθεια των πραγμάτων.

Ακολουθεί σε λίγο και η Ισπανία. Χώρα που οι κάτοικοι της επίσης υφίστανται τις απελπιστικές πολιτικές λιτότητας. Είμαι βέβαιος ότι ανάλογα αποτελέσματα θα έχουμε και εκεί...

Εν τω μεταξύ δεν έχουν φαντασία... Παντού το ίδιο ατυχές επιχείρημα: ο μπαμπούλας της πολιτικής αστάθειας και ακυβερνησίας. Λες και τώρα, με τις όποιες πλειοψηφίες διαθέτουν, κυβερνούν αυτοί... Λες και δεν καταλαβαίνει και ο τελευταίος πολίτης ότι επειδή φοβούνται τους δικούς τους, επιδιώκουν μέσω των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου να ξεπουλήσουν όλα τα φιλέτα της Ελλάδας στους “επενδυτές”. Αυτούς δηλαδή που επιδιώκουν τσάμπα να κερδοσκοπήσουν, αδιαφορώντας για τη διάσωση τη χώρας.

Η τρομοκρατία που ασκείται στο λαό δεν έχει προηγούμενο. Σε κάθε ευκαιρία απειλούν κραδαίνοντας την κατάσχεση κάθε περιουσιακού στοιχείου. Πόσο να το αντέξει αυτός ο πολίτης;

Το ξέρω σας απασχολεί κι εσάς το φαινόμενο, ενώ ο τόπος έχει επιστρέψει τριάντα χρόνια πίσω, οι αντιδράσεις είναι από πολύ μικρές έως χαλαρές και μεμονωμένες. Κι ακόμα πως έχουν καταφέρει να μας πείσουν να θεωρούμε τους εαυτούς μας υπαίτιους της συμφοράς που μας βρήκε και πολλοί συνάνθρωποι μας να οδηγούνται στην αυτοκτονία...

Οι δύο εκλογικές διαδικασίες στην Κύπρο και την Ιταλία δείχνουν το δρόμο... Μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Φτάνει να το πιστέψουμε κι εμείς και να σηκωθούμε από την πολυθρόνα του εφησυχασμού μας. Δεν έχουμε παρά να δοκιμάσουμε...

• Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο στην τοπική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου “Επισημάνσεις”.