Στο τυπογραφείο ύλη για το τ. 178, της εφημερίδας ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ. Ξεκινάμε!

ilektrikos177

Αυτό είναι το τελευταίο φύλλο του ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ τ. 177, που ολοκληρώσαμε την Παρασκευ΄ή 7/3/2025. Μπορείτε να το δείτε όπως είναι τυπωμένο ΕΔΩ. Σταθερός, όπως πάντα στην παρουσία του! Σταθεροί και οι άνθρωποι που έχουν την ευθύνη έκδοσης του, από το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, τη Διοίκηση του. Από σήμερα βάζουμε μπροστά για το επόμενο... Στέλνω στο τυπογραφείο ύλη για να "στήνεται"

anagrafi.040324

Εδώ, σ' αυτό το τυπογραφείο, την ΑΝΑΓΡΑΦΗ, στο Περιστέρι, γίνεται η τεχνική επεξεργασία του "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου". Η Ανδρομάχη ή Μάχη είναι η κοπέλα που συνεργαζόμαστε. Την ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία, όπως και τους ανθρώπους του τυπογραφείου, Σάκη και Δημήτρη.

ilektrikos.171Η έκδοση μιας εφημερίδας είναι ένας κύκλος. Μόλις ολοκληρωθεί ένα τεύχος και αφού περάσει λίγος καιρός και το χαρούν οι ανθρωποι του, αρχίζουμε να ετοιμάζουμε το επόμενο. Έτσι λοιπόν  τηνπροηγούμενη εβδομάδα, την Τετάρτη 30/4, κατέβηκα στον Πειραιά και παρέλαβα το υλικό για το νέο τεύχος 177. Και σήμερα Παρασκευή. μια μέρα μετά την ΠΟρωτομαγιά έφυγε το πρώτο μεγάλο μέρος της για το τυπογραφείο. Ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι!

Χαίρομαι κάθε φορά που συμβαίνει να  ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία, επειδή είναι απόλυτα σταθεροί και κάνουμε πραγματική δουλειά, όταν βρισκόμαστε από κοντά... Όλα τριγύρω αλλάζουμε κι όλα τα ίδια μένουν, λέει ένας ποιητής. Ο χρόνος φεύγει σαν αέρας. Είναι μια όμορφη διαδικασία που γίνεται, κάθε δίμηνο. Διότι κάθε πράγμα που αξίζει, έχει τη δουλειά του. Τίποτα και πουθενά, κάτι, δε γίνεται "μαγικά" κι από μόνο του.

Το συναίσθημα; Χαρά για κάτι όμορφο που δημιουργούμε τακτικά με συνέπεια και συνέχεια. Μια όμορφη διαδικασία που επαναλαμβάνεται σταθερά, χρόνια τώρα. Και δεν ξέρω το γιατί (ή μάλλον ξέρω...) αλλά μ' αρέσει πολύ όλη αυτή η διαδικασία. Κι αυτό, το κάνουν οι άνθρωποι του να φαίνεται έτσι. Ιδιαίτερα ο πρόεδρος Θύμιος Ρουσιάς! Νιώθω την αγάπη τους, τη ζεστασιά, την καλή συνεργασία τους που αποτυπώνεται και στην ποιότητα της δουλειάς μας.

Και κάπως έτσι η ιστορία μας με το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, σύνεχίζεται. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που θεωρώ μεγάλο προνόμιο μου να συνεχίζω μαζί τους αυτό που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια, από τη γέννηση της εφημερίδας με τους συνταξιούχους του ΗΣΑΠ. Ανθρώπους ξεχωριστούς, με ήθος και συνείδηση που σπάνια βρίσκεις στον κόσμο, στο συνάφι εκείνων που ασχολούνται με τα κοινά. 

Αν και έχω αλλάξει δύο ανθρώπους, στις θέσεις ευθύνης του προέδρου στο Σωματείο, τον Μανώλη Φωτόπουλο στο ξεκίνημα και για 15 χρόνια και τον Θύμιο Ρουσιά τα τελευταία 12 χρόνια, ποτέ δεν είχα πρόβλημα από κανέναν τους. Τον Θύμιο τον ήξερα και συνεργάστηκα μαζί του, άλλα δέκα χρόνια πριν, καθώς ήταν ο Γραμματέας του Σωματείου, επί εποχής Φωτόπουλου.

Εξαιρετικοί άνθρωποι! Είναι από αυτούς που λύνουν, αντί να δημιουργούν προβλήματα, που χαίρονται μ' αυτό που κάνουν και δεν μιζεριάζουν από λάθη που μπορεί να συμβούν. Και επιπλέον, εκτιμούν πολύ τη δουλειά που τους προσφέρω, όλα αυτά τα χρόνια.

Κι όταν λέω «φτιάχνω» την εφημερίδα που βλέπετε, εννοώ ότι τη σχεδιάζω και την υλοποιώ ως έκδοση. Δίνω δηλαδή μορφή στα άψυχα κείμενα. Στην έκδοση που μπορείτε να δείτε πατώντας ΕΔΩ, και που είναι η τελευταία, όπως θα διαπιστώσετε.

Είναι ένα έντυπο «συνδικαλιστικό», με την έννοια ότι προβάλλει τη δράση του Σωματείου, αλλά και δημιουργεί εκείνες τις προϋποθέσεις που είναι απαραίτητες για να διατηρείται (το Σωματείο και οι άνθρωποι του) ενωμένο και αγαπημένο στα μάτια των 2.000- 2.500 περίπου μελών του, συνταξιούχων του ΗΣΑΠ σε όλη την Ελλάδα, όπου κι αν μένουν.

Βέβαια, όπως σε όλους, η πανδημία του Covid-19, δημιούργησε κι εδώ τα προβλήματα της. Εκείνον τον καιρό, θυμάμαι, οι άνθρωποι του Σωματείου, παίρνοντας όλα τα μέτρα ασφαλείας, πήγαιναν τρεις φορές την εβδομάδα στον Πειραιά, στα γραφεία τους και σαν τα μυρμήγκια, ιδιαίτερα ο Θύμιος, ακόμα και από το σπίτι του, μάζευε την ύλη του 16σέλιδου ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ σε σχήμα ταμπλόιντ.

Μ’ αυτόν τον τρόπο και με καλό προγραμματισμό, κατάφεραν να μην χάσουν εκδόσεις, παρά μόνο μία! Άθλος, αν σκεφτεί κανείς, από τι περάσαμε… Και τι περνάμε! Αφού ο φόβος για τον Covid-19 δεν έχει φύγει, εντελώς.

Διατηρούν επίσης ένα εξαιρετικό διαδικτυακό τόπο για την άμεση ενημέρωση των μελών τους. Τις άμεσες ανακοινώσεις τις «ανεβάζει» η Ελευθερία, που έχει και τη γραμματειακή υποστήριξη του Σωματείου. Και τη γενική επιμέλεια έχω εγώ. Δείτε το ΕΔΩ, παρακαλώ.

Γενικά, είμαι πολύ χαρούμενος που συνεργάζομαι μαζί τους. Ακούν τις παρατηρήσεις μου, προσεκτικά και τις περισσότερες φορές τις εφαρμόζουν. Κάνουν τη δουλειά μου δημιουργική και ευχάριστη και τους ευχαριστώ γι’ αυτό. Και καθώς κι εγώ είμαι πια ο ίδιος συνταξιούχος, τους καταλαβαίνω όλο και περισσότερο. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ, αποτελεί ένα πρότυπο δημιουργικότητας.

Κάποιοι λένε ότι τα Σωματεία Συνταξιούχων, είναι για απομάχους της δουλειάς. Που ζουν στο περιθώριο και ζουν με τις μνήμες τους από τα παλιά. Μπορεί να είναι και αυτό, αλλά πιστέψτε με, πολλοί νέοι θα ήθελαν να τους μιμηθούν στη δουλειά που προσφέρουν, εθελοντικά, για το κοινό καλό!

Δημοσιογραφικά

Δεν τον χρειάζονται πια τον μη συνεργαζόμενο Τύπο και τον τιμωρούν, επιδεικτικά…

avgi080814
Πρωτοσέλιδα από την επικαιρότητα… Το θέμα που κυριαρχεί σήμερα είναι οι παλινωδίες περί του νέου φόρου ΕΝΦΙΑ που καλείται ο κόσμος να πληρώσει, ανάμεσα στους τόσους άλλους φόρους. Η προχειρότητα της Πολιτείας δεν έχει τέλος… Ενώ, υποτίθεται ότι, οι τεχνοκράτες τον επεξεργάζονταν ένα χρόνο τώρα, σπεύδουν τρομοκρατημένοι σε νέες αλλαγές. Εδώ η εφημερίδα ΑΥΓΗ.

logos080814
Η ανεργία είναι ένα πολύ «δύσκολο» θέμα και απασχολεί πολλούς στις μέρες μας. Η πρωινή εφημερίδα ΛΟΓΟΣ επιλέγει να το αναδείξει σε πρώτο θέμα και καλά κάνει… Πραγματικά, το τεράστιο καταγραμμένο 27% μαζί με τους χρόνια άνεργους κάνουν εκρηκτική την κατάσταση στην κοινωνία. Οι νέοι έχουν διάθεση να προσφέρουν.. Πού όμως και πώς; Αυτό είναι το ζητούμενο…

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 09/08/2014

Απλά είναι τα πράγματα κι απορώ που μερικοί τα ψάχνουν από δω κι από κει κάνοντας μας να πιστεύουμε πως είναι πολύπλοκα, τάχα μου. Όπως οι σημερινοί κυβερνώντες μας επιχειρούν να «καθαρίσουν» τις ανθρώπινες ζωές, υποβαθμίζοντας τες στη χαμηλότερη δυνατή κλίμακα του βιοτικού επιπέδου, έτσι θέλουν στα ίδια επίπεδα και τον Τύπο.

Επειδή έχει ελεύθερη φωνή δεν τον χρειάζονται… Το λένε ξετσίπωτα. Και δεν είναι, ούτε η πρώτη φορά, ούτε η τελευταία. Είμαστε βέβαιοι ότι με την αλαζονεία που τους διακρίνει θα έχουμε και συνέχεια σε πολλούς άλλους τομείς.

Η περασμένη εβδομάδα θα γραφτεί με μαύρα γράμματα στην ιστορία του Τύπου… Κατά την προσφιλή τακτική των ανθρώπων που απαρτίζουν την σημερινή κυβέρνηση έβαλαν σε τροπολογία του υπουργείου Υγείας, έκρυψαν δηλαδή για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, τα γραμμάτια εξόφλησης προς τους «νταβαντζήδες των ΜΜΕ», όπως σε κρίσεις ειλικρίνειας τους αρέσει να τους αποκαλούν οι ίδιοι, επειδή δεν αντέχουν τις πιέσεις τους, τύπου καταγωγίων.

Έτσι έβγαλαν από τη μέση τις διαφημιστικές εταιρίες και εφεξής οι διαφημιζόμενοι θα τιμολογούνται απευθείας από τα ΜΜΕ και απελευθέρωσαν τις κάθετες και οριζόντιες συμπράξεις ΜΜΕ προς επίτευξη οικονομιών κλίμακας με δυνατότητα διπλό ή και τριπλο-απασχόλησης προσωπικού στα συνδεδεμένα ΜΜΕ. Το μόνο που μένει ακόμα, είναι να δούμε να πέφτει στο τραπέζι η επιταγή της διαγραφής των δανείων τους, για να κλείσει ο λογαριασμός.episimansis

Οι Σαμαράς – Βενιζέλος, έδωσαν το ρουσφέτι τους στους υπερχρεωμένους βαρόνους. Βλέπεις, τους κανακεύουν καθημερινά, κλείνουν τα μάτια στις αδικίες και τις επιθέσεις για υπερφορολόγηση του λαού που αδυνατεί πια να ανταποκριθεί στις δυσβάσταχτες υποχρεώσεις.

Από την άλλη, τιμωρούν τις ανυπότακτες εφημερίδες, εκείνες τις λίγες, τις δακτυλοδεικτούμενες εφημερίδες που επιμένουν να έχουν φωνή και να λένε ελεύθερα την άποψη τους και τη γνώμη τους, κάνοντας κριτική, όταν και όπου εκτιμούν ότι χρειάζεται.

Εκείνες που επέλεξαν συνειδητά να υποστηρίξουν το θεσμικό τους ρόλο και να μη γίνουν κρατικοδίαιτοι εργολάβοι, ούτε προνομιούχοι εφοπλιστές, λαμβάνοντας αντίδωρα σιωπής από τη μνημονιακή εξουσία, όντας συνεφαπτόμενοι της. Για όσες εφημερίδες προτίμησαν να παραμείνουν εναρμονισμένοι με τη ζώσα σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που διαμόρφωσαν οι πολιτικές των μνημονίων και τάχτηκαν στο πλευρό του λαού πολεμώντας με ειδήσεις και άρθρα τους κατακτητές, αλλά και τους συνθηκολογούντες με αυτούς, έχοντας συμβάλει ουσιαστικά στη δημιουργία ενός «σκληρού» αντιμνημονιακού ρεύματος που διαμορφώθηκε στη χώρα. Μια τέτοια στάση αντίστασης δεν θα μπορούσε να παραμείνει ατιμώρητη.

Και φυσικά δεν θα άφηναν αλώβητο τον επαρχιακό Τύπο… Αυτός είναι που τους πονά και τους τσούζει με τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα τους στις μικρές κοινωνίες. Έπρεπε να βρουν τρόπο να τον φιμώσουν. Και τον βρήκαν: Του έκλεισαν το οξυγόνο των υποχρεωτικών δημοσιεύσεων δημόσιων προκηρύξεων.

Σα να μη γνώριζαν ότι η ύπαρξη του περιφερειακού Τύπου βασίστηκε διαχρονικά στο μεράκι των μερακλήδων «εφημεριδάδων» που θυσίασαν προσωπικές και οικογενειακές περιουσίες στο όνομα της αδέσμευτης και αντικειμενικής ενημέρωσης των τοπικών κοινωνιών που απευθύνονται.

Τώρα οι δημοσιεύσεις των δημόσιων προκηρύξεων θα είναι προαιρετικές, πράγμα που πρακτικά σημαίνει: «Γίνει καλό παιδί για να συνεχίσει να είναι ανοιχτός ο κρουνός. Τα κακά τιμωρούνται με οικονομικό αποκλεισμό». Υπάρχει πιο ξεκάθαρο, ξεδιάντροπο μήνυμα με συγκεκριμένους αποδέκτες;

Όλος αυτός ο εφιάλτης θα τελειώσει κάποτε. Οι… σωτήρες που μας κορόιδευαν τόσον καιρό, απομυζώντας τον κόπο μας και τις ζωές μας θα πληρώσουν σύντομα. Η Νέμεσις έρχεται και είναι πολύ σκληρή. Αυτό, το γνωρίζουν οι λογικοί άνθρωποι…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευθεί, αύριο Σάββατο 9/8 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Γεύτηκα και φέτος μια μοναδική κρητική φιλοξενία, έτσι είναι εδώ οι άνθρωποι…

Ας τον καλωσορίσουμε τον Αύγουστο, μουσικά και όμορφα στη ζωή μας, όπως κάνουμε κάθε μήνα μέσα από τα τραγούδια του Παντελή Θαλασσινού, παρμένο από το δίσκο του, το «Καλεντάρι» Ήρθε φουριόζος να μας δώσει χαρά και δύναμη να αντέξουμε το φευγιό, σε δυο μέρες από σήμερα…

dogiomanolaki1.2014
Σήμερα πρώτη μέρα ενός καινούριου μήνα που παραπέμπει στο καλοκαίρι για τα καλά, λέω να θυμηθούμε λίγο τις όμορφες μέρες στο χωριό, τις δικές μου φετινές διακοπές…

dogiomanolaki2.2014
Είχα την ευκαιρία να επισκεφτώ αρκετά εργαστήρια αγγειοπλαστών… Νέα παιδιά στην πλειοψηφία τους, που μπήκαν στο επάγγελμα με όρεξη, με διάθεση και πολλά όνειρα, όπως ο Ανδρέας Δοργιομανωλάκης.

dogiomanolaki3.2014
Και μ’ αρέσει, που σε καιρούς δύσκολους, αυτά τα παιδιά συνεχίζουν να το παλεύουν με αξιοπρέπεια για να μπορέσουν να σταθούν όρθια επιχειρώντας να εκσυγχρονίσουν τα μαγαζιά τους.

dogiomanolaki4.2014
Το βλέπω σ’ αυτό που έχουν κάνει με μεράκι… Τα έργα τους, τις δημιουργίες τους… Και στις κουβέντες τους αναγνωρίζουν την ανάγκη να είναι πιο κοντά ο ένας στον άλλον, συνεργάτες, φίλοι και συνάδελφοι, για να αντιμετωπίσουν την κρίση. Σα να μου φαίνεται πως έχουν απόλυτο δίκιο…

dogiomanolaki5.2014
Τα δημιουργήματα τους είναι εξαιρετικά και κατακτούν την παγκόσμια αγορά. Μέσα από το διαδίκτυο η πελατεία τους διευρύνθηκε. Μια μικρή αλλαγή στη νοοτροπία χρειάζεται ακόμη… Αλλά κι αυτό είναι σε καλό δρόμο, όπως διαπίστωσα από την κουβέντα που έκανα μαζί τους…
karpouzi-1
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 02/08/2014

Δεν νομίζω ότι θα πω κάτι καινούριο, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να καταγράψω στη στήλη μου, αυτό το προνόμιο της φιλοξενίας που ένιωσα και φέτος καθώς σε λίγο, ολοκληρώνω περισσότερες από 30 ημέρες διακοπών στο νησί που γεννήθηκα, την Κρήτη.

Για μας, που η ανάγκη μας κάνει να ζούμε μακριά από τον τόπο που γεννηθήκαμε, κάθε στιγμή κοντά της είναι μοναδική… Θες ο ήλιος, η θάλασσα, ο αέρας, οι άνθρωποι της, όλα όσα μας προσφέρουν απλόχερα και με καθαρή καρδιά, έχουν μια εξαιρετική σημασία.

Χωρίς να θέλω όλο αυτό το χρονικό διάστημα «ξεχάστηκα» λίγο μέσα στο χρόνο… Αν και λόγω επαγγελματικής διαστροφής ενημερωνόμουν για τις ειδήσεις, καταστροφολογικές, πολεμοχαρείς και άγριες ως επί το πλείστον, ζώντας ανάμεσα σε αγαπημένους ανθρώπους που είχαν διάθεση να σου προσφέρουν από το περίσσευμα της ψυχής τους, όλα αυτά μάλλον ήταν καταδικασμένα να μπουν στο περιθώριο… Και δεν το κρύβω ότι το χάρηκα.

Χρειαζόμουν κι εγώ ένα μικρό διάλειμμα τον καιρό των καλοκαιρινών μου διακοπών, ας την πούμε, αποτοξίνωση. Όχι ότι σταμάτησα να γράφω. Αυτό αποτελεί για μένα μια ομορφιά. Το να εκφράζομαι μέσα από τις λέξεις, ώστε να αναδεικνύω τα συναισθήματα εκείνα που μου είναι απαραίτητα προκειμένου να συνεχίσω να αναπνέω και να ζω μοναδικά, όπως μου αρέσει να κάνω την κάθε στιγμή ξεχωριστή είναι για μένα ζήτημα ζωής…

Έτσι χάρηκα τον ήλιο, τη θάλασσα (φέτος με καλή παρέα έκανα αρκετά μπάνια…), τις βόλτες, αλλά πιο πολύ απ’ όλα μου άρεσαν οι παρέες και οι καλές συναναστροφές που συνοδεύονταν με μεζέ και συζήτηση εποικοδομητική που είχε να μου προσφέρει πολλά.

Αυτά είναι που μου λείπουν στην Αθήνα και τα νοσταλγώ… Ο ελεύθερος χρόνος για καλή συντροφιά με ανθρώπους που θα επιλέξω εγώ... Εδώ, στην Κρήτη, είχα την ευκαιρία να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές με ανθρώπους που είμαι απολύτως βέβαιος πως θα τα καταφέρουν και θα επιβιώσουν και μετά την κρίση (αν και όποτε αυτή τελειώσει…)

Κι αυτό γιατί είναι ολιγαρκείς και δεν επιθυμούν πολλά και μεγάλα πράγματα για τον εαυτό τους. Ξέρουν ότι μπορούν να ζήσουν και με λιγότερα και το κάνουν πράξη καθημερινά με τη στάση τους και τη διαγωγή τους.

Ζώντας κοντά τους, ξεχνιέσαι από τα σοβαρά προβλήματα και ξαφνικά αντιλαμβάνεσαι ότι μπορείς να λειτουργήσεις απόλυτα φυσιολογικά, ώστε να ξανακάνεις μικρά σχέδια και όνειρα για το κοντινό ή μακρινό μέλλον…

Φαίνεται λίγο δύσκολο, αλλά είναι μια πραγματική εμπειρία αυτή που καταθέτω σήμερα στη στήλη μου, υπόψη των αναγνωστών μου.

Αύριο επιστρέφω πίσω, στην Αθήνα… Θέλω να πιστεύω ότι ο καιρός για τη συνταξιοδότηση μου δεν θα είναι πολύ μακρύς, ώστε να επιστρέψω πίσω και να καθίσω για πάντα στον τόπο μου. Όσο μπορεί να διαρκέσει αυτό το «για πάντα», μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια και τα περιθώρια που εμείς του δίνουμε στην καθημερινότητα μας…

Για την ώρα, πάντως «φόρτωσα» τις μπαταρίες μου, ώστε να καταφέρω να βγάλω κι αυτό το χειμώνα... Και γι’ αυτό ευγνωμονώ όλους εκείνους που συνεισέφεραν συνειδητά στο να με κάνουν να νιώσω καλά. Το δικό μου καλοκαίρι διακοπών τελείωσε. Ώρα να πάρουν κι άλλοι σειρά, που το δικαιούνται
  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 2/8 στη στήλη μου «Επισημάνσεις» στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Η Blackrock επισημαίνει πως η χώρα μας είναι και σήμερα πολύ κοντά στη χρεοκοπία…

pikrodafnes1.180714Πικροδάφνες άγριες, στην άκρη του δρόμου που ωστόσο είναι γεμάτες όμορφα άνθη. Τις συναντάμε συχνά στα παρτέρια των μεγάλων δρόμων. Καμιά φορά όμως είναι και δίπλα στα σπίτια μας…

pikrodafnes2.180714
Υπέροχη ομορφιά, όπως την είδα πριν λίγες μέρες στους δρόμους που περπατώ στις καλοκαιρινές διακοπές που βρίσκομαι στο χωριό μου Θραψανό στην Κρήτη. Δε χόρταινε η ψυχή μου να τις απολαμβάνει.

pikrodafnes3.180714
Ακόμα μια φωτογραφία από πικροδάφνες… Φέτος διακρίνω στον εαυτό μου μια ευαισθησία να προσέχω πολύ τα λουλούδια… Θα το έχετε διακρίνει, φαντάζομαι. Πάντα μου άρεσε, αλλά αυτή τη φορά κάτι με κάνει να εντείνω την προσοχή μου μου σ’ αυτά.
pikrodafnes4.180714
penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 26/07/2014

Χωρίς νόημα φαίνεται ότι ήταν οι προεκλογικοί πανηγυρισμοί των κομμάτων που συμμετέχουν στη συγκυβέρνηση, ότι η πορεία της ελληνικής οικονομίας, από την καλή διαχείριση που είχαν επί των ημερών τους, έδωσαν πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο μάλιστα και μοίρασαν υπό τύπον χαρτζιλικιού στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες και τους ένστολους.

Ωστόσο η αλήθεια φαίνεται να είναι εντελώς διαφορετική. Όχι πως δεν την γνωρίζαμε αλλά όταν έρχεται ένας τραπεζικός κολοσσός να λειτουργήσει ως ελεγκτής της οικονομίας μας και επισημαίνει ένα ζήτημα που αφορά την αύξηση του χρέους, τότε αυτό μάλλον θα πρέπει να προβληματίσει πολύ…

Αλλά ο Έλληνας, όπως έδειξε και η τελευταία εκλογική μάχη για τις Ευρωεκλογές και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, δεν έχει κατανοήσει και πολλά πράγματα... Ή έχει χάσει εντελώς την ελπίδα του σ’ ένα καλύτερο αύριο που δικαιωματικά του ανήκει και αφήνει τα πράγματα στην τύχη τους.

Το να δίνει τη δυνατότητα, ψηφίζοντας παραδοσιακά εκείνους που τον οδήγησαν σ’ αυτήν την κρίση είναι ζήτημα ευφυΐας, θέμα προς διερεύνηση ψυχοκοινωνιολόγων…episimansis

Η έκθεση της Blackrock που η συγκυβέρνηση με τον έλεγχο που διαθέτει στα ΜΜΕ φρόντισε να περάσει στα ψιλά ή στις εσωτερικές σελίδες των εφημερίδων, αναφέρει ξεκάθαρα πως όχι μόνο δεν μειώθηκε το δημόσιο χρέος που μας οδήγησε στα καταστρεπτικά για τους Έλληνες Μνημόνια, αλλά ήταν κι ο θάνατος μας, αφού όχι μόνο δεν τιθασεύεται στο πέρασμα των χρόνων, αλλά διευρύνεται κιόλας…Το 174,1% έφτασε το εθνικό χρέος, αυξημένο κατά 13,5% σε σχέση με το 2013!

Στο δείκτη κινδύνου της Blackrock που δείχνει τις χώρες που βρίσκονται αντιμέτωπες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες χρεοκοπίας με βάση τα δημοσιονομικά τους στοιχεία φιγουράρει η Ελλάδα και μάλιστα στις πρώτες θέσεις.

Το αντίθετο ισχύει με τη Νορβηγία, η οποία χάρη στα εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα χρέους, αλλά και ένα θεσμικό πλαίσιο πολύ ισχυρό στην εφαρμογή κινδύνων από χρηματοδοτικούς κραδασμούς, η οποία εμφανίζεται ως η πιο ασφαλής χώρα. Γερμανία, Ολλανδία και Φινλανδία ακολουθούν, ενώ το αντίστροφο ισχύει για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία, την Ιταλία και την Ελλάδα.

Μάλιστα η χώρα μας είναι πρώτη στη σχετική λίστα, η οποία συντάχτηκε τον Ιούνιο. Αν είχε γίνει τον Ιούλιο, τότε ενδεχομένως θα ήταν πρώτη η Αργεντινή.

Υψηλή «βαθμολογία» πήρε η Ελλάδα και στο top 10 της Standard & Poors με τις πιο επικίνδυνες χώρες για χρεοκοπία. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το μοντέλο αξιολόγησης του οίκου, πρώτη είναι η Αργεντινή και δεύτερη η Βενεζουέλα, ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος είναι στην 5η και την 6η θέση αντίστοιχα, όταν η Αίγυπτος βρίσκεται στη δέκατη θέση.

Το χειρότερο είναι ότι όλοι οι δείκτες εισροής χρημάτων στην Εφορία είναι ιδιαίτερα χαμηλοί, ένδειξη ότι δεν υπάρχει καθόλου ρευστό στην αγορά για να καλύψει ούτε τις καθημερινές ανάγκες. Έτσι το πλεόνασμα για τον Ιανουάριο – Ιούνιο 2014 σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, είναι πολύ μικρότερο από τις αρχικές εκτιμήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.

Να λοιπόν κάτι που ως ενεργοί πολίτες θα έπρεπε να μας ενδιαφέρει… Να ερωτήματα που θα έπρεπε να θέτουμε στους κάθε είδους πολιτικάντηδες που έχουν κυβερνητικές ευθύνες, αντί να τους χειροκροτούμε στους προσεκτικά επιτηδευμένους δεκάρικους τους, είτε μέσα στη Βουλή, είτε όταν έρχονται στις εκλογικές περιφέρειες για να «αφουγκραστούν» τους ψηφοφόρους τους.

Ως πότε θα τους ανεχόμαστε να μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας, ότι τάχα μου ενδιαφέρονται για το δικό μας καλό και για τη… σωτηρία της Ελλάδας; Κάποτε πρέπει να λογοδοτήσουν για όλα αυτά, θέτοντας τους οριστικά στο περιθώριο.

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αυτό το Σάββατο 26/7 στην εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Τα ψεύτικα, μεγάλα λόγια για την τουριστική ανάπτυξη στην Κρήτη τουλάχιστον, που είδα...

witnessΓια την νέα τακτική που ακολουθούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά μέσω της μαρτυρίας μέσω των stands κάνει λόγο το παγκόσμιο κανάλι ειδήσεων BBC. Μιλάει για τα αποτελέσματα στους σταθμούς των τρένων στην Αγγλία, το πως αυτό το έργο σχετίζεται με το παρελθόν, αλλά και για "διάσημους" που είναι μέλη της οργάνωσης..... Πολλά και ενδιαφέροντα ΕΔΩ με την προυπόθεση ότι γνωρίζετε αγγλικά.


Δράμα 2014: «Μη Δίνετε Ευκαιρία στον Διάβολο», ένα σύγχρονο Δράμα που πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις και να προσαρμόσουμε την ζωή μας… Δείτε κι ΕΔΩ πως η ύπαρξη του Θεού αποδεικνύεται στα Μαθηματικά. Ενα δημοσίευμα από ΤΟ ΒΗΜΑ...

kipros2014
Διαβάστε πιο αναλυτικά από αρχείο pdf ΕΔΩ, τι έγραψε κυπριακή εφημερίδα για την πρόσφατη Διεθνή Συνέλευση στη μεγαλόνησο. Έστω και χαμηλά, οι εφημερίδες πια, γράφουν.

penΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 19/07/2014

Από πότε αρχίσαμε να ακούμε τα μεγάλα λόγια των πολιτικών που μας κυβερνούν, σχετικά με τον τουρισμό; Θα ήταν εκεί γύρω στο φετινό Μάρτη, όταν η Ρεθυμνιώτισσα αρμόδια υπουργός κ. Κεφαλογιάννη έδινε στοιχεία τέτοια που έλεγαν ότι φέτος περιμένουμε μεγάλο πλήθος τουριστών… Και ότι όλα είναι έτοιμα, τους περιμένουμε τους ξένους τουρίστες κι αυτό, αναμφίβολα, θα βοηθούσε στην ανάκαμψη της οικονομίας.

Τώρα, ζώντας στην καρδιά της τουριστικής περιόδου, δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι έτσι έχουν τα πράγματα… Η κίνηση στα μαγαζιά είναι περιορισμένη. Αυτό δεν είναι ιδέα μου, καταγράφεται στα ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων, όπου προσεγγίζουν με κάθε καλή διάθεση το θέμα, αλλά αντιλαμβάνονται κι εκείνοι, όπως και κάθε ένας από εμάς ότι οι ξενοδοχειακές μονάδες δεν «βουλιάζουν» από τουρίστες και τα καφέ με τις ταβέρνες που βρίσκονται κοντά σε παραλίες είναι άδεια από κόσμο… Τι συμβαίνει λοιπόν και ποια εξήγηση δίνουν οι ειδικοί;

Το πρόβλημα με την οικονομία δεν είναι μόνο και αποκλειστικά δικό μας, ελληνικό… Ανάλογο ζήτημα φαίνεται ότι αντιμετωπίζουν και στις χώρες τους οι τουρίστες που φτάνουν μέχρι το νησί μας αναζητώντας φτηνές διακοπές μέσω γραφείων. Κλείνουν πακέτα allinclusive. Δεν είναι διατεθειμένοι να βγουν έξω από τα ξενοδοχεία τους, όπου τους παρέχονται όλα και να τονώσουν, κατά κάποιο τρόπο, την τοπική αγορά.episimansis

Ιδιοκτήτες μαγαζιών με φαγητά καφέ ή ποτά είναι απογοητευμένοι…

Λένε στο ρεπορτάζ εφημερίδας που διαβάζω: Η κίνηση είναι μέτρια και μάλλον χειρότερη από πέρσι. Ακόμα και οι τουρίστες που μπαίνουν και τρώνε μας αφήνουν πολύ λίγα χρήματα. Επιπλέον μας κάνουν παζάρια και ζητούν κεράσματα και εκπτώσεις. Ακούμε συνέχεια το «κάνε μου καλύτερη τιμή, τι θα με κεράσεις κ.λπ» ακόμα κι αν ο λογαριασμός που κάνουν είναι 10 ευρώ το άτομο.

Είναι φυσικό ότι και οι ξένοι, όπως και οι Έλληνες, χρόνο με το χρόνο ξοδεύουν ολοένα και λιγότερα χρήματα. Ενδεικτικό είναι αυτό που αναφέρουν στα Μάλια: Κάποτε εδώ υπήρχαν 35 εστιατόρια που τάιζαν 2.000 τουρίστες ημερησίως. Τώρα έχουν μείνει μόνο 10 και δεν ταΐζουν ούτε 500.

Μερικοί επιχειρηματίες που πίστεψαν τους πολιτικούς και επένδυσαν χρήματα ελπίζοντας ότι θα κερδίσουν κάτι, τώρα βλέπουν να βυθίζονται στα χρέη, αφού σε πολλές περιπτώσεις η μείωση στην κίνηση φτάνει και το 50% σε σχέση με πέρσι, με δεδομένο ότι ο κόσμος δεν έχει χρήματα. Τραγικό να βιώνεις τέτοιες καταστάσεις, Ιούλιο μήνα…

Το επίσης αψυχολόγητο στοιχείο που αφορά την τιμή πόρτας για τους Έλληνες της τελευταίας στιγμής είναι ότι ζητούν διπλάσια ή και τριπλάσια από την τιμή που δίνουν στα πακέτα των ξένων πρακτορείων. Την ίδια ώρα στο e-mail μου φτάνουν πολύ ελκυστικές προσφορές για τριήμερες ή τετραήμερες διαμονές σε τετράστερα ή πεντάστερα ξενοδοχεία στην Ελλάδα… Ειλικρινά, αδυνατώ να ερμηνεύσω το γεγονός. Και δεν επιχειρώ να το κάνω… Κι αν γράφω σήμερα γι’ αυτό το θέμα, είναι γιατί, πέρα από τη δυσκολία των συνανθρώπων μας που βλέπω να θέλουν, αλλά να μη μπορούν να πάνε, έστω και ολιγοήμερες διακοπές, αντιλαμβάνομαι και την προσπάθεια εκείνων που ζουν από τον τουρισμό να αντιμετωπίσουν τα μύρια όσα προβλήματα προκειμένου να επιβιώσουν.

Και δεν αναφέρομαι μόνο στις μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες, αυτές μάλλον έχουν τον τρόπο να τα βγάζουν πέρα καθώς εκτός από τα πακέτα που κλείνουν για όλη τη σεζόν με τα διεθνή τουριστικά πρακτορεία, έχουν απέναντι τους κι ένα λίγο πιο φιλικό κράτος για τη φορολόγηση τους. Εκείνοι που αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες είναι οι ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων και διαμερισμάτων, οι οποίοι καταγγέλλουν ως επιζήμια και καταχρηστική τη φορολογική πολιτική της κυβέρνησης, αφού θεωρεί ότι ο Φόρος Ακίνητης της Περιουσίας (ΦΑΠ) είναι αυξημένος έως και 2.000% σε σχέση με τον αντίστοιχο των ξενοδοχειακών καταλυμάτων και ζητούν ενιαία φορολογική αντιμετώπιση.

Αντί λοιπόν οι πολιτικοί μας να ασχολούνται με μεγαλόστομες, αισιόδοξες δηλώσεις ας βγουν λίγο έξω από τα καλά κλιματιζόμενα γραφεία τους και τις παχιές πολυθρόνες τους και ας δουν την πραγματικότητα με τα μάτια τους. Όχι μόνο μέσα από τις εκθέσεις των χρυσοπληρωμένων ειδικών συμβούλων που μνημονεύουν με ευλάβεια αριθμούς, αγνοώντας τον άνθρωπο και τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν ως προβλήματα που επιχειρούν να τα λύσουν με αλχημείες. Ίσως έτσι προσφέρουν κάτι στον Έλληνα που περνά δύσκολα, από όποια μεριά κι αν βιώνει το πρόβλημα… Απορώ που τόσο απλά πράγματα δεν είναι σε θέση να τα κατανοήσουν…

  • Το κείμενο αυτό θα δημοσιευθεί, αύριο Σάββατο στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Με καλές προοπτικές ξεκινά ο φετινός τρύγος των σταφυλιών, μακάρι να είναι έτσι...…

me.vuleaki.0714Με τον αδελφό Νίκο Βουλελάκη στις αρχές του Ιούλη στο Ηράκλειο της Κρήτης, όταν υποδεχτήκαμε τους 400 και πλέον αδελφούς από όλον τον κόσμο που έκαναν κρουαζιέρα στη Μεσόγειο, αμέσως μετά τη Διεθνή Συνέλευση των Μαρτύρων του Ιεχωβά, Αθήνα 2014.

xoros.kritikos

Και χορό έστησαν οι Κρητικοί στο λιμάνι του Ηρακλείου δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα πολύ όμορφη… Τέτοια που δεν χόρταινε να βλέπει ανθρώπου μάτι… Ευχαριστώ γι’ αυτή τη μοναδική ομορφιά που απόλαυσα μ’ αυτή τη συναναστροφή…

 
Δύο βίντεο που προβλήθηκαν στη Διεθνή Συνέλευση, Αθήνα 2014.
Επάνω: «Παράδεισος». Κάτω: «Ανάσταση».
 
 
Δείτε ΕΔΩ το αρχαίο δράμα της Διεθνούς Συνέλευσης που είδαμε από τις γιγαντοοθόνες του ΟΑΚΑ «Ούτε Ένας Λόγος Δεν Απέτυχε». Κι ΕΔΩ δείτε τι έγραψε ένας διαδικτυακός τόπος για τη Διεθνή Συνέλευση, Αθήνα 2014 καθώς και πολλές φωτογραφίες από το χώρο…

StafiliaΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 12/07/2014

Είναι νωρίς ακόμα, αλλά οι τίτλοι στις τοπικές εφημερίδες επισημαίνουν ότι ο τρύγος ξεκινά με καλές προοπτικές… Το έψαξα λίγο το πράγμα. Ούτε ένα τσαμπί λιάτικο σταφύλι δεν υπάρχει ακόμα ώριμο για να φάμε. Είναι αγουρίδες, τότε; Διάβασα πιο προσεκτικά το κομμάτι. Μιλά για πρώιμες ποικιλίες, γι’ αυτό προβλέπεται να αρχίσει ο τρύγος στα μέσα του Ιουλίου και γύρω στις 5 Αυγούστου αναμένεται να ξεκινήσει ο τρύγος των επιτραπέζιων σταφυλιών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των εξαγωγικών επιχειρήσεων.

Οι ειδήμονες λένε πως φέτος θα είναι μια καλή χρονιά… Οι ποσότητες των επιτραπέζιων σταφυλιών θα είναι υψηλότερες κατά 35% σε σύγκριση με πέρσι, ενώ η χρονιά φαίνεται να είναι πιο όψιμη κατά δέκα περίπου μέρες…

Μια κάποια αισιοδοξία υπάρχει και σχετικά με τα επίπεδα των τιμών, συγκριτικά με πέρσι, αφού οι ελληνικές εξαγωγές δεν αναμένεται να συμπέσουν με τις μεγάλες ποσότητες που «ρίχνουν» στην ευρωπαϊκή αγορά η Ιταλία και η Ισπανία.episimansis

Προσωπικά δεν αισθάνομαι και δεν είμαι ειδικός με τέτοια ζητήματα, αν και όταν κατεβαίνω για διακοπές στο χωριό μου, μου αρέσει να πηγαίνω στα χωράφια και να βλέπω από κοντά την όποια παραγωγή. Ωστόσο οι πληροφορίες επιμένουν ότι οι εξαγωγές επιτραπέζιων σταφυλιών σουπέριορ και ραλί αναμένεται να ξεκινήσουν στις 15 Ιουλίου. Πρόκειται για μικρές ποσότητες που δεν είναι ικανές να καθορίσουν τα επίπεδα στα οποία θα κινηθεί η αγορά.

Σχετικά με την ποιότητα των σταφυλιών, φαίνεται να είναι αρκετά καλή. Θα τα δω κι εγώ από κοντά την ερχόμενη εβδομάδα. Ξέρω τα αμπέλια που κάνουν πρόωρα καρπούς και τα επισκέπτομαι πάντα, λίγο πριν τις 20 Ιουλίου, οπότε και κορυφώνονται οι ζέστες που ταλαιπωρούν ανθρώπους και φυτά.

Μια τέτοια πολύ υψηλή θερμοκρασία της προηγούμενης εβδομάδας φοβούνται ότι ως καύσωνας ίσως επηρεάσει την ποιότητα τους και δημιουργήσει προβλήματα στα κλήματα τους.

Ας είναι, ο χρόνος θα δείξει… Αυτό που παρατηρώ, είναι ότι έχει λιγοστέψει πολύ η παραγωγή… Αρκετοί είναι αυτοί που ξερίζωσαν τα αμπέλια τους, επιθυμώντας να μπουν στην επιδοτούμενη καλλιέργεια ειδικών ποικιλιών που προορίζουν τους καρπούς τους για κρασί..

Και αρκετοί επίσης είναι εκείνοι που έμειναν πιστοί στην ελιά, ένα διαχρονικό δέντρο που οι καρποί τους είναι σε θέση να θρέψουν σωστά μια οικογένεια.

Τα χρόνια άλλαξαν… Στις παιδικές μου μνήμες, η εποχή του τρύγου είχε κάτι το εξαιρετικά ξεχωριστό. Γινόταν πανηγύρι από τα γέλια και τις φωνές στα πολλά αμπέλια και τους οψιγιάδες... Σήμερα, όλα είναι διαφορετικά. Και σ’ αυτό, νομίζω ότι έπαιξε μεγάλο ρόλο το σύστημα που δουλεύονται τα σταφύλια και οι επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις στοχευμένες καλλιέργειες που δεν καταλάβαμε ποτέ τι είχαν στο νου τους, εκείνοι που σχεδίαζαν.

Σήμερα ψάχνουμε να φάμε ένα τσαμπί σταφύλι… Σαν τους τουρίστες καταντήσαμε που βλέπαμε κάποτε και γελούσαμε... Ένα τσαμπί σταφύλι κι ένα μικρό αμπέλι, ίσα να βγάζουμε το κρασί και τη ρακή της χρονιάς. Μόνο αυτό θέλουν πια, οι περισσότεροι. Ή μόνο αυτό μπορούν…

  • Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο (12/07/2014) στη στήλη μου «Επισημάνσεις» στην κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ.

Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο απέδωσε σε μια πρώτη φάση, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, αλλά είχα μια ευχάριστη έκπληξη από τον Μιχάλη. Παρά τις δυσκολίες βγάλαμε το λάδι της χρονιάς μας. Ευγνώμονες!

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA