Αυτές τις φωτογραφίες θα τις δείτε στο Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ. Ζωντανή ιστορία...

ekthesi001
Οι άνθρωποι έχουν γούστο και είναι δημιουργικοί! Στις 11 το πρωί, της 7/6/2023, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της Έκθεσης Φωτογραφίας του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ και όλα ήταν έτοιμα από πολύ νωρίς. Οι άνθρωποι του Σωματείου είναι εκεί, για να σας δείξουν τα πάντα και να σας ξεναγήσουν στα εκθέματα. Ακόμα όμως και τώρα να πάτε, τις φωτογραφίες θα τις δείτε στο διάδρομο που οδησγεί στα γραφεία του Σωματείου.

ekthesi02
Η Έκθεση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του Μουσείου Ηλεκτρικών Σιδηροδρόμων στο Μέγαρο ΗΣΑΠ του Πειραιά. Ή αλλιώς για να γίνει πιο κατανοητό, για να πάτε ώς εκεί θα διαλέξετε μια καθημερινή μέρα για να είναι ανοιχτό το Σωματείο, θα πάρετε τον Ηλεκτρικό σιδηρόδρομο και θα κατέβετε στο τερματικό σταθμό του Πειραιά. Εκεί ρωτάτε και θα σας πούν.

ekthesi03
Τα εκθέματα είναι φωτογραφίες των σταθμών του ΗΣΑΠ, των συρμών και των χώρων εργασίας του χθες και του σήμερα. Μια όμορφη αναπόληση στο παρελθόν. Κι αν δεν το ξέρει κανείς αυτό, πώς μπορεί να χτίζει το μέλλον; Όμορφες στιγμές νοσταλγίας.

ekthesi04
Για όσους δεν καταφέρουν να πάνε τότε στα εγκαίνια, η Έκθεση θα παραμένει ανοιχτή καθημερινά από τις 9:00 π.μ. μέχρι και τις 14:00 για αρκετό καιρό. Μπορείτε ωστόσο να κάνετε ένα τηλέφωνο στο Σωματείο 2105228664, 2104190755 και εκείνοι θα σας πουν. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Είναι ευκαιρία, να κατέβετε μια βόλτα στον Πειραιά!

ekthesi05
Μην την χάσετε αυτή την ομορφιά! Η Έκθεση περιέχει θησαυρούς που αξίζει να του δει κανείς. Εξάλλου ο Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος εμπνέει πάντα όμορφα συναισθήματα. Και να ξέρετε ότι εκεί, θα υπάρχουν χαμογελαστοί άνθρωποι για να σας ξεναγήσουν.

Είδα πώς βγάζουν το μέλι από τις κερύθρες

Posted in Κρήτη

Ο Αγησίλαος ετοιμάζει τα πλαίσια με το μέλι να τα βάλει στο ειδικό μηχάνημα...

Χθες το μεσημέρι ο Αγησίλαος έπιασε να βγάλει το μέλι από τις κερύθρες και ζήτησα να δω πώς γίνεται. Δεν είχα ξαναδεί και πρέπει να πω ότι μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση. Ο Αγησίλαος έχει “στήσει” ένα μικρό εργαστήριο στο παλιό καφενείο του πατέρα του. Πρόκειται για ένα μηχάνημα που με τη φυγόκεντρο δύναμη μπορεί να ξεχωρίσει το μέλι από το κερί.

Εδώ, βέβαια, έχουν στήσει ολόκληρη πατέντα. Στο παλιό, χειροκίνητο μηχάνημα,τοποθέτησαν μηχαν΄λη ηλεκτρική και για να είναι πιο ελεγχόμενη χωρίς να καίει πολύ ρεύμα έβαλαν πάνω στα 220 Volt έναν μετατροπέα, φορτιστή μπαταρίας αυτοκινήτου, από τον οποίο ηλεκτροδοτείται.

Θέλει πολύ υπομονή όλη η διαδικασία. Πραγματικά, δυο ώρες μετά, δεν είχε βγάλει ούτε τρία κιλά μέλι. Τώρα αντιλαμβάνομαι γιατί το καλό μέλι είναι τελικά φθηνό στην τιμή που πωλείται.

Παρατηρώ τη δουλειά του Αγησίλαου. Βγάζει με πολύ προσοχή τα πλαίσια μέσα από την κυψέλη, όπου οι μέλισες έχουν χτίσει με επιμέλεια και φροντίδα τις κυψέλες τους. Όσες έχουν γεμίσει, οι μέλισες τις κλείνουν πάλι με κερί φυσικό. Και χρειάζεται πολύ προσοχή και ειδικά εργαλεία για να το αφαιρέσει ο μελισοκόμος πριν το βάλει μέσα στο μηχάνημα για να αρχίσει η περιστροφή και να βγει μ' αυτό τον τρόπο το μέλι χωρίς να χαλάσουν κυψέλες από το κερί που έχουν φτιάξει οι μέλισες.

Τέσσερα τέτοια πλαίσια χωράνε στο μηχάνημα. Και κάπου μισή ώρα για να φύγει το μέλι από μέσα, να πέσει κάτω, μέσα στον μεταλλικό κύλινδρο κι από κει να μπει μέσα στις γυάλινες συσκευασίες και να προωθηθεί στην κατανάλωση.

Ύστερα, κατά το μεσημέρι, ο Αγησίλαος ετοιμάζει ένα... κοκτέιλ για τα μελίσια του. Αυτή την εποχή, μεσούντος του καλοκαιριού, δεν υπάρχει πολύ τροφή έξω στη φύση και γι' αυτό σε λίγο θα πάνε τα μελίσια στη Σύμη, όπου υπάρχει άφθονη τροφή και νερό και νερό όλο το καλοκαίρι. Και τους βάζει ζάχαρη με νερό σε αναλογία ένα προς ενάμιση. Τρελαίνονται οι μέλισες από τη χαρά τους.

Αν δεν το κάνω αυτό, υπάρχει ο κίνδυνος, οι μέλισες για να επιβιώσουν να αρχίσουν να τρώνε το μέλι τους”, λέει ο Αγησίλαος.

Μυστικά των μελισοκόμων. Με προσοχή, με αγάπη και φροντίδα για τα μελίσια του, ασχολείται μ' αυτά μέχρι αργά το μεσημέρι...

Η θεία η Αννιώ και ο γιός της, Γιάννης...

Posted in Κρήτη

Η αυλή της Στασούλας. Πολλές φορές τα πρωινά κάθομαι εδώ και γράφω...

Τους βλέπω κάθε τόσο στο σπίτι της Στασούλας και τους χαίρομαι. Λέω για τη θεία μου την Αννιώ και τον ξάδελφό μου Γιάννη Θεοδωράκη που τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις που αναπτύχθηκαν είναι οι καλύτερες.

Λέω τα τελευταία δέκα χρόνια, γιατί μέχρι τότε, με αφορμή τα άθλια κομματικά πάθη, ο πατέρας μου Λευέρης και ο θείος Αντίγονος, ο μικρότερος αδελφός του από τα εννιά που ήταν, δεν μιλιόντουσαν. Ο ένας δεξιός, ο άλλος καμάρωνε δημοκράτης, κόλλησαν μόνοι τους τις ταμπέλες και χωρίς να το θέλουν δημιούργησαν τεχνητά χωρίσματα.

Και λίγο πριν πεθάνουν, είδαν το λάθος τους και προσπάθησαν να το διορθώσουν. Αγκαλιάστηκαν, άφησαν χώρο να φανεί η αγάπη που την έκρυβαν επιμελώς, κυνηγημένοι από τα κομματικά πάθη και ξανάνοιωσαν αδέλφια. Είπαν πως έχασαν τσάμπα χρόνια, πως δεν άξιζε για κανέναν μια τέτοια συμπεριφορά που πονούσε αντί να δίνει χαρά.

Άργησαν πολύ, αλλά ευτυχώς για όλους μας διόρθωσαν το λάθος. Τώρα μας λείπουν και οι δύο. Ήταν πραγματικά ωραίοι κουμαλήδες. Κι εμείς ξαναβρίσκουμε τις ρίζες μας. Η θεία Αννιώ έχει βρει αποκούμπι στη Στασούλα. Όλα τα παιδιά της έφυγαν από το χωριό. Τα δύο αγόρια, ο Γιώργος κι ο Κωστής μένουν μόνιμα και εργάζονται στην Αθήνα, η κόρη, η Βαγγελιώ παντρεύτηκε στα Χανιά και ασχολήθηκε με την πολιτική, είναι αντιδήμαρχος και ο μικρός, ο Γιάννης μένει Ηράκλειο. Είναι πιο κοντά και πετιέται με το παραμικρό στο χωριό. Έχει φτιάξει κι ένα εξοχικό σπίτι για να μένει με τη γυναίκα του και τα τρία παιδιά του όταν έρχεται στο Θραψανό...

Βραδιές παρέας όμορφες που γεμίζουν τον άνθρωπο

Posted in Κρήτη

O Λάμπρος μας φωτογραφίζει από ψηλά. Χρειάστηκε να ανέβει στην ταράτσα. Όμορφη παρέα.

Τι είναι αυτό που κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται όμορφα, γεμάτοι, να μοιράζονται πράγματα και χωρίς ιδιαίτερα βαθιές αναλύσεις να είναι καλά; Είναι οι παρέες, οι φίλοι, τα βραδινά τραπέζια, που ξεκινούν από το τίποτα και καταλήγουν αργά τα μεσάνυχτα με ιστορίες, ανέκδοτα, γεγονότα.

Ζήσαμε χθες βράδυ μια τέτοια όμορφη παρέα. Είμασταν στην Sport Cafe” στο Αρκαλοχώρι, όταν τηλεφώνησε η αδελφή μου η Στασούλα, να μας πει πως στο σπίτι μας περίμεναν φίλοι που ήρθαν να μας δουν, ο Αιμίλιος και η γυναίκα του Κατινιώ. Ολοκληρώσαμε το παιχνίδι που ήταν σε εξέλιξη και επιστρέψαμε στο χωριό. Στο χώρο που βάζουμε τη μηχανή κάθονταν οι άντρες, ο Αιμίλιος, ο Μενέλαος, ο Αγησίλαος και ο αδελφός του Μιχάλης. Κι απέναντι στο δρόμο, οι γυναίκες, η Στασούλα, η Κατινιώ, η Χρυσούλα, η Ιωάννα κάθονταν στη βεγγέρα τους. Ήταν κοντά δέκα το βράδυ. Σηκώθηκαν και οι δυο, ο Αιμίλιος και η Κατινιώ, να μας χαρετίσουν. Είχαν ανέβει Αθήνα στα παιδιά τους και μόλις επέστρεψαν. Κι έβαλαν προτεραιότητα να έρθουν να μας δουν.

Ήπιαμε δυο ρακές μαζί τους κι ύστερα, σε χρόνο ρεκόρ, η Στασούλα έστρωσε τραπέζι στην αυλή, να πιούμε ένα κρασί με το... βρισκούμενο. Έτσι λένε τα τραπέζια που δεν είναι προγραμματισμένα...

“Η κρίση έπληξε και τα cafe”

Posted in Δημοσιογραφικά

Ολόκληρη σελίδα δίνει η “Πατρίδα” στο ρεπορτάζ του Γιάννη Ζωράκη, με τον τίτλο που βάζω κι εγώ στο σημείωμά μου. Έχει τρεις φωτογραφίες με επιχειρήσεις από καφετέριες που έχουν στις τζαμαρίες κολλημένο το σήμα “ενοικιάζεται” και ένα ιδιοκτήτη που μιλάει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Ε, άμα κλείνουν και καφετερίες, τότε είναι να ανησυχούμε πραγματικά. Κι εγώ που νόμιζα ότι όλα μπορείς να τους τα κόψεις εκτός από τον καφέ...

Πάντως στο Θραψανό που βλέπω και στο Αρκαλοχώρι που πηγαίνουμε, δεν βλέπω να έχουν πρόβλημα. Λιγότερο κόσμο ναι, αλλά όχι και πρόβλημα...

Το βλέπεις παντού ένα γύρο... Ο κόσμος είναι "μαζεμένος". Δεν έχει πολλά έξοδα, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα απαραίτητα, δεν είναι καιρός για σπατάλες. ..

Στην "Sport Cafe" έχουν βάλει τη ΝΕΤ που δείχνει το φιλικό του Παναθηναϊκού με τη γερμανικη Γκλάντμπαχ. Έχουν καθίσει όλοι οι βάζελοι και βλέπουν στην τηλεόραση του Cafe. Και σχολιάζουν τους παίκτες. Έχουν πλάκα οι φίλαθλοι. Την άποψή τους πρέπει οπωσδήποτε να τη λάβει υπόψη του ο Τεν Κάτε. "Κάποιοι δεν χρειάζονται στην ομάδα και πρέπει να τους δώσει ο ΠΑΟ". Ατμόσφαιρα εφημερίδας. Αθλητικό τμήμα. Άρχισε να μου λείπει. Και να, που είναι μπροστά στα μάτια μου.

Πιο δίπλα παίζουν ένα πρωτάθλημα τάβλι. Το πάθος για τη νίκη είναι μεγάλο. Ούτε που ασχολούνται με την Τ.V.

Εντυπωσιακό για την εποχή το σημερινό πρωτοσέλιδο της "Πατρίδας". Εν μέσω Ιουλίου η ηρακλειώτικη εφημερίδα προσπαθεί να προσδιορίσει το μέγεθος της κρίσης στο νομό.

Καλοκαιρινές διακοπές, έτσι χωρίς πρόγραμμα...

Posted in Κρήτη

Καλοκαίρι 2009 στη δροσερή πηγή της Σήμης, κοντά στη ΒΙάννο, μια Κυριακή μεσημέρι. Με την αδελφή μου, Στασούλα και τη γυναίκα του Αιμίλιου, Αντιγόνη.

Οι περισότεροι άνθρωποι αρέσκονται να βάζουν ένα πρόγραμμα στη ζωή τους. Αυτή την ώρα θα ξυπνήσουν, αυτή θα πάνε στη δουλειά τους, κάποια συγκεκριμένη ώρα θα σχολάσουν και θα πάνε, είτε στο σπίτι τους να ξεκουραστούν, είτε σε άλλη δουλειά να συνεχίσουν... Καλοκουρντισμένα μηχανάκια όπου μήνες ολόκληρους κρατάνε ένα πρόγραμμα που, είτε το έχουν επιλέξει οι ίδιοι, είτε το έχουν επιβάλει οι συνθήκες.

Κι έρχεται καλοκαίρι... Ο υδράργυρος χτυπάει στο κόκκινο, οι ρυθμοί αναγκαστικά πέφτουν. Χρειαζόμαστε, ανάγκη πάσα, να βγούμε από το πρόγραμμα, να λειτουργήσουμε πιο χαλαρά. Να κοιμηθούμε περισσότερο, να κινηθούμε νωχελικά, να πάρουμε ένα μεσημεριανό υπνάκο, να αφήσουμε για λίγο πίσω τις παλιές συνήθειες... Πόσο θα κρατήσει αυτό; Όσο κι αν κρατήσει, θα μοιάζει πάντα λίγο. Θα μας χρειάζεται κάτι περισσοτερο.

Αλλά το καλό θα έχει κι όλας συντελεστεί. Κάπου ο οργανισμός θα έχει κάνει το... σέρβις του. Κάπου θα είμαστε πιο προετοιμασένοι να επιστρέψουμε στην προγραμματισμένη επαγγελματική ζωή μας.

Τέτοιες μέρες βιώνω τώρα... Οι διακοπές στο δίνουν αυτό το προνόμιο κι εγώ δεν είμαι, για τίποτα στον κόσμο, διατεθημένος να το χάσω...

Μέρες ζεστές, νωχελικές, του Ιουλίου. Με τα τζιτζίκια, κάπου κοντά, να έχουν “στήσει” τρελό τραγούδι, όμορφο, χαλαρωτικό, τέτοιο που δεν εμποδίζει καθόλου έναν υπνάκο τ' απομεσήμερο. Ανοίγω τις πόρτες μου και κάνει ρεύμα στο διαμπερές διαμέρισμα που μένουμε. Μια φυσική δροσιά έρχεται να γεμίσει τα πνευμόνια μου. Φτιάχνω έναν καφέ. Διαβάζω τις εφημερίδες μου. Αυτή είναι ζωή... Ζωή των διακοπών!

Πανικός τον Ιούλιο, γίνεται;

Posted in Κρήτη

Στη Χερσόνησο δεν καταλαβαίνουν από... πανικούς μέσα στον Ιούλιο... Ισως και να μη διαβάζουν εφημερίδα, οπότε...

Όχι κι έτσι βρε αδέρφια. Μην προσπαθείτε να... πανικοβάλετε τους ανθρώπους ντάλα καλοκαίρι. Ο κόσμος έχει ανάγκη να ηρεμίσει, να χαρεί λίγο τις διακοπές του, να “φορτώσει” τις μπαταρίες του, για το δύσκολο χειμώνα που εχουμε μπροστά μας. Δεν του φτάνει η οικονομική κρίση και οι επιπτωσεις της που ήδη βιώνει; Πρέπει να να νοιώθει πάνω του και το φόβο της πανδημίας;

Διαβάζω στην “Πατρίδα”, στη σελ. 9, τη δημοσίευση λεπτομεριών από τις συνομιλίες της συμμορίας Βλαστού – Σκαρλάτου και άλλων, το έχουν εξοβελίσει τόσο μέσα το θέμα για την πανδημία από την γρίπη των χοίρων.

Ο τίτλος αποκαλυπτικός: “Πανικός από την αύξηση των ασθενών με τον ιό της γρίπης”. Το δημοσίευμα μιλάει για 19 άτομα που προσήλθαν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου. Η εφημερίδα αναδεικνύει ως είδηση την εκτίμηση των “ειδικών” ότι το 50% από αυτούς έχει νοσίσει από τον ιό.

Οι ασθενείς είναι ξένοι, το δημοσίευμα κάνει λόγο για μια 45χρονη Βρετανίδα που έκανε διακοπές στα Χανιά και παρουσίασε συμπτώματα της νέας γρίπης με υψηλό πυρετό.

Έλεος ρε παιδιά!... Είναι δυνατόν με τέτοια ελαφρότητα να σπέρνουν τον πανικό; Δε λέω ότι δεν πρέπει να προσέχουμε, αλλά από το σημείο της ενημέρωσης να φτάνουμε στην τρομοκράτηση έχει και μια απόσταση

Και καλά, κάποιοι αναγνώστες είναι σε θέση να το διακρίνουν. Είναι όμως όλοι έτσι; Και είναι αυτός ο ρόλος της εφημερίδας; Όχι βέβαια... Έχουμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι τις ευθύνες μας...

Κυριακή με ζέστη στη Χερσόνησο

Posted in Κρήτη

 

Ο Λάμπρος στο αμπέλι καθώς ψάχνουμε να βρούμε να φάμε μερικές ρώγες από πρόωρα γινομένο σταφύλι.... 

Ανεβασμένη πολύ η θερμοκρασία και σήμερα. Δεν το καταλαβαίνω και πολύ, γιατί είμασταν και σήμερα, τελευταία ημέρα της Περιφερειακής Συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο ξενοδοχείο της Χερσονήσου Terra Maris, όπου ο κλιματισμός στην κεντρική αίθουσα συνεδρίων, είναι πολύ καλός. Υπάρχει μια δροσιά εντυπωσιακή.

Ο καιρός έχει μεγάλη φωτεινότητα. Είμαστε κι όλας προς το τέλος του δεύτερου δεκαημέρου του Ιουλίου.

Τέτοιον καιρό, θυμάμαι, κάνει μεγάλες ζέστες. Του προφήτη Ηλία ήταν πάντα η πιο ζεστή μέρα του χρόνου. Πήγαμε με τον Λάμπρο στο αμπέλι της Στασούλας και του Αγησίλαου που πέρσι, τέτοιον καιρό φάγαμε το πρώτο σταφύλι από το μαύρο, το λιάτικο. Και την περασμένη εβδομάδα βρήκαμε ρώγες. Αλλά τώρα πια θα έχει κανονικό σταφύλι, ολόκληρο και αξίζει πολλά, αυτή πρώτη “καθαρή” γεύση.

Στοχάζομαι πως οι μέρες περνάνε γρήγορα όταν “περνάνε” καλά. Σήμερα κλείνουμε δύο εβδομάδες στην Κρήτη, κοντά στην αδελφή μου Στασούλα με το γιο μου τον Λάμπρο. Δύο εβδομάδες και παρά το γεγονός ότι τις πρώτες μέρες δούλεψα για να ολοκληρώσω δύο περιοδικά που ήταν σε εκκρεμότητα, ένοιωσα πολύ όμορφα. Χαλάρωσα. Νοιώθω κι όλας άλλος άνθρωπος...

Δεν με πειράζει που φεύγει έτσι γρήγορα ο χρόνος. Θα ήθελα βέβαια να κρατούσε άλλο τόσο -τουλάχιστον- και η μια βδομάδα που απέμεινε μοιάζει λίγη. Ωστόσο πρέπει ολα να γίνουν κατά πως σχεδιάστηκαν. Αφού εγώ ξεκουράστηκα και “φόρτισα” τις μπαταρίες μου, δεν πρέπει το ίδιο να κάνουν και οι άλλοι συνάδελφοί μου στην εφημερίδα;

Έχω την αίσθηση ότι θα γυρίσω πίσω ανανεωμένος. “Δεμένος” πιο πολύ με το γιο μου, καθώς όλες αυτές τις μέρες των διακοπών ήρθαμε πιο κοντά και μοιραστήκαμε πράγματα. Και με τις ζέστες του είναι όμορφο το καλοκαίρι...


Αυτό είναι το χωριό μου, το όμορφο Θραψανό, που ονειρευόμουν να ζήσω, κάποτε...

Αυτό είναι το χωριό μου, το Θραψανό... Φωτογραφημένο στις 6 Ιουλίου 2012. Τον αγαπώ αυτόν τον τόπο. Και κάποτε, ονειρευόμουν να ζήσω εκεί αρκετό καιρό, όταν θα έβγαινα στη σύνταξη.  Τώρα πια είμαι συνταξιούχος, έχοντας αλλάξει άποψη και πρωτεραιότητες στη ζωή μου... Η στιγμή που νόμιζα ότι δεν θα ερχόταν ποτέ, ήρθε! Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για το χωριό μου...

spiti.ktiti.dek23

Όταν η ζωή δεν το βάζει κάτω… Οι βουκαμβίλιες που ξεράθηκαν από την παγωνιά του Γενάρη 2017, όταν το χιόνι το έστρωσε για τα καλά στο χωριό (δες την ακριβώς από κάτω φωτογραφία, διότι είναι πολύ σπάνιο το χιόνι στο χωριό μας σε υψόμετρο 350 μ.). Χρειάστηκε να περιμένουμε λίγο... Αλλά ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα, όσο είμαστε όρθιοι, μπορούμε και αντέχουμε τις αντιξοότητες… Η φωτογραφία αυτή, είναι τραβηγμένη το Νοέμβρη του 2023 όταν βάψαμε με άλλο χρώμα την εξωτερική και εσωτερική αυλή του σπιτιού...

xionismeno.spiti090117

Φωτογραφία τραβηγμένη στις 9/1/2017, στο χιονιά που άρεσε σε όλο το Θραψανό. Το πατρικό μου σπίτι, χιονισμένο. Απόλαυση οφθαλμών… Ευχαριστώ όσους είχαν την καλοσύνη και την προνοητικότητα να μου στείλουν αυτή τη φωτογραφία… Κάθε εποχή στο χωριό μου είναι όμορφη. Έτσι το βλέπω εγώ, έχοντας προσωπικά βιώματα… Οι όμορφες βουκαμβίλιες, από αυτόν τον πάγο, ξεράθηκαν, σε αντίθεση με την τριανταφυλλιά που, για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε πολύ δυνατή και άντεξε... Αλλά η ζωή δεν σταματά! Ξαναπέταξαν πράσινα κλαριά, ξαναζωντάνεψαν!

parteria6

Φτιάξαμε και τα παρτέρια στα δυο περιβολάκια στην εξωτερική αυλή... Ο επόμενος στόχος, αν το θέλει ο Θεός και τον καταφέρουμε, είναι να μπουν πλακάκια και στις αυλές, τόσο στην εσωτερική, όσο και στην εξωτερική. Και μια πραγματική εξώπορτα που θα προστατεύει το σπίτι μας, καλύτερα, από τους ανόητους που δεν λείπουν. Ο στόχος παραμένει. Ελπίζω να τα καταφέρουμε να τον υλοποιήσουμε σ' αυτή τη ζωή.

thrapsano.arxio

Και μια ιστορική φωτογραφία που δείχνει το χωριό των πιθαράδων... Κρήτη, Θραψανό, 1958-1962, φωτογραφία του Roland Hampe. Την είδαμε δημοσιευμένη στη εφημερίδα ΠΑΤΡΙΣ Ηρακλείου της 10/5/2023. Τα νέα παιδιά, στις μέρες μας, συνεχίζουν αυτή την τέχνη. Αν τα βοηθούσε λίγο και η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα... Δείτε κι αυτό ΕΔΩ το υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό που προβλήθηκε το Φλεβάρη του 2024  από την ΕΡΤ 3.

patris220624

Από την ημερήσια Ηρακλειώτικη εφημερίδα, ΠΑΤΡΙΣ. Την είδαμε δημοσιευμένη στη στήλη Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, το Σάββατο 22/6/2024 με την ένδειξη: 1958-1962, Κρήτη, Θραψανό. Φωτογραφία Roland Hame (πηγή: Άσπρο και Μαύρο). Η φωτογραφία έχει και μια ακόμα συναισθηματική αξία για μένα. Τραβήχτηκε, όταν εγώ γενήθηκα. Και προφανώς έχει επιχρωματιστεί. Δεν υπήρχε χρωματιστό φίλμ, τότε...

egkainia.domis.agioplastikis

Κάτι μεγάλο και όμορφο έγινε στο χωριό μας. Ένα κέντρο Μινωικής αγγειπλασττικής. Για να θυμόμαστε την ιστορία, το ξεκίνησε ο πρώην δήμαρχος Θραψανού, Μανόλης Λαδωμένος, αλλά διάφορες δυσκολίες που δεν γνωρίζομαι δεν το άφησδαν να ολοκληρωθεί. Το εεκαινία σε ο δήμρχος κ. Κεγκέρογλου! Χαιρόμαστε που ένα σημαντικό και εμβληματικό έργο πολιτιστικής υποδομής, είναι πραγματικότητα. Ως αποτέλεσμα συνένωσης δυνάμεων του Δήμου Μινώα, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, με την αρωγή της Περιφέρειας Κρήτης.

Ξεκίνησε να λειτουργεί στο χωριό μας, το Θραψανό, μια αξιόπιστη Δομή Αγγειοπλαστικής...

Σε ποια φάση βρίσκεται σήμερα η σελήνη; Θέλετε να ξέρετε;

Κάποτε το θέλαμε να επιστρέψουμε, όσο τίποτα άλλο... Τώρα, δεν είμαι πια βέβαιος...

elies.a.nikola1.081220

Μια προσπάθεια πριν τρία χρόνια να ξαναφτιάξω τις ελιές μου σε συργασία με συγχωριανό μου φίλο και συμμαθητή από το σχολείο δεν έχει αποδώσει ακόμα, τρία χρόνια τώρα. Πέσαμε σε κακές εποχές. Ξηρασία, κακοχρονιά, δεν έχουμε πάρει ούτε ένα κιλό λάδι. Ας ελπίσουμε πως στο μέλλον τα πράγματα θα είναι καλύτερα...

livades.diakopes2013

Η Λιβάδα... Η τεχνιτή λίμνη στο χωριό μου που τα καλοκαίρια περνούσα πολλές ώρες εδώ... Πανέμορφη και πάντα έχει κάτι εξαιρετικό να σου δώσει... Δείτε ΕΔΩ ένα βίντεο που τραβηξα πριν μερικά χρόνια από τη λίμνη. Έτσι είναι και σήμερα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα... Η ίδια ομορφιά! Μόνο που εγώ δεν μπορώ να είμαι κοντά της, πια, με τη συχνότητα που ήμουν κάποτε...

panoramiki.livada.2014

Ιδού και μια πανοραμική φωτογραφία της λίμνης, που τράβηξα το χειμώνα του 2014 όταν κατέβηκα στο χωριό, για να μαζέψω τις ελιές μου...  Ελάτε, αν θέλετε, να σας πάω στις ελιές μου στου Μπουρμά. Δείτε ΕΔΩ. Τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καρπό και από ότι δείχνουν τα πράγματα, ούτε και φέτος... Λογικό. Για να δώσουν καρπό, πρέπει να καλλιεργηθούν σωστά και φυσικά να βάλεις λιπάσματα. Κι αν το δεις από οικονομική άποψη, δεν είμαι βέβαιος ότι αξίζει τον κόπο...

 

 

Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΜΑΣ

Η Αγία Γραφή περιγράφει μερικές φορές τους ανθρώπους με βάση την εργασία που έκαναν. Μιλάει για τον “Ματθαίο, τον εισπράκτορα φόρων”, τον “Σίμωνα τον βυρσοδέψη” και τον “Λουκά, τον αγαπητό γιατρό”. (Ματθ. 10:3· Πράξ. 10:6· Κολ. 4:14) Κάτι άλλο που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους είναι οι πνευματικοί διορισμοί ή τα προνόμιά τους. Διαβάζουμε για τον Βασιλιά Δαβίδ, τον προφήτη Ηλία και τον απόστολο Παύλο. Αυτοί οι άντρες εκτιμούσαν τους θεόδοτους διορισμούς τους. Παρόμοια και εμείς, αν έχουμε προνόμια υπηρεσίας, πρέπει να τα εκτιμούμε.

Ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά για την ανθρωπότητα ήταν να ζει για πάντα εδώ στη γη. (Γέν. 1:28· Ψαλμ. 37:29) Ο Θεός πρόσφερε γενναιόδωρα στον Αδάμ και στην Εύα διάφορα πολύτιμα δώρα που τους έδιναν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν τη ζωή. (Διαβάστε Ιακώβου 1:17) Ο Ιεχωβά τούς χάρισε ελεύθερη βούληση, την ικανότητα να κάνουν λογικές σκέψεις και τη δυνατότητα να αγαπούν και να απολαμβάνουν φιλίες.

Ο Δημιουργός μιλούσε στον Αδάμ και τον συμβούλευε για το πώς να δείχνει την υπακοή του. Ο Αδάμ μάθαινε επίσης πώς να καλύπτει τις ανάγκες του καθώς και πώς να φροντίζει τα ζώα και τη γη. (Γέν. 2:15-17, 19, 20) Ο Ιεχωβά προίκισε επίσης τον Αδάμ και την Εύα με τις αισθήσεις της γεύσης, της αφής, της όρασης, της ακοής και της όσφρησης. Έτσι μπορούσαν να απολαμβάνουν πλήρως την ομορφιά και τα άφθονα αγαθά του παραδεισένιου σπιτιού τους. Για το πρώτο ανθρώπινο ζευγάρι, οι δυνατότητες να έχουν απόλυτα ικανοποιητική εργασία, να νιώθουν πλήρεις και να κάνουν ανακαλύψεις, ήταν απεριόριστες.

Τι μπορούμε να μάθουμε από τα λόγια που είπε ο Ιησούς στον Πέτρο; Χρειάζεται να προσέξουμε ώστε να μην αφήσουμε την αγάπη μας για τον Χριστό να εξασθενήσει και την προσοχή μας να αποσπαστεί από τα συμφέροντα της Βασιλείας. Ο Ιησούς γνώριζε πολύ καλά τις πιέσεις που σχετίζονται με τις ανησυχίες αυτού του συστήματος πραγμάτων. Ας μάθουμε, να εκτιμούμε όσα έχουμε...

ΕΝΑ SITE "ΑΠΑΓΚΙΟ" ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Αυτόν τον ιστότοπο τον «παλεύω» πολλά χρόνια. Πολύ πριν γνωρίσω την αλήθεια και βρω σκοπό στη ζωή μου. Φανταζόμουν τον εαυτό μου συνταξιούχο στο χωριό, με μια σχετικά καλή οικονομική επιφάνεια, δεδομένης μιας καλής σύνταξης που είχα οικοδομήσει πολλά πάνω της και ήθελα να έχω κάτι, για να περνάω το χρόνο μου.

Σήμερα, όλα έχουν αλλάξει γύρω μου, όλα εκτός από το Site αυτό. Δηλαδή, άλλαξε κι αυτό λιγάκι προσανατολισμό… Αντί να περνάει την ώρα του με κούφια δημοσιογραφικά θέματα, που δεν είχαν να προσφέρουν και πολλά πράγματα στους ανθρώπους, προσφέρει ελπίδα για ένα βέβαιο, καλύτερο αύριο.

Αυτήν την αληθινή ελπίδα, προσπαθεί να βάλει στις καρδιές των αναγνωστών του και να τους ενθαρρύνει να πιστέψουν ότι όλες αυτές οι δυσκολίες κάθε μορφής που ζούμε είναι παροδικές. Τα ωραία, είναι μπροστά μας... Και μπορούμε να τα ζήσουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά.

Αρκεί να μη στηριζόμαστε στην αξιοπιστία των ανθρώπων που σήμερα είναι κι αύριο όχι… Ούτε στις δυνάμεις μας. Αλλά στον Λόγο Εκείνου που είναι απόλυτα αξιόπιστος και να ακολουθούμε στη ζωή μας τις φωτεινές προειδοποιητικές  πινακίδες που έχει βάλει στο δρόμο μας…

ΚΡΕΟΝΤΑΣ, τέλος...

Το φύλλο που βλέπετε εδώ είναι το τελευταίο της εκδοτικής προσπάθειας του Εξωραϊστικού Συλλόγου της Κολοκυνθούς,  “Κρέοντας”. Δείτε το ΕΔΩ. Είναι το τεύχος 25 κι ΕΔΩ δείτε το αμέσως προηγούμενο. Ο ΚΡΕΟΝΤΑΣ αναγκάστηκε να αναστέλλει την έκδοσή του στην πρώτη μεγάλη οικονομική κρίση. Σε δύσκολες εποχές δεν άντεχε άλλο, τα δυσβάσταχτα οικονομικά βάρη. Βέβαια κάθε φύλλο που αναστέλλει την έκδοσή του, θέλει να ελπίζει και ονειρεύεται την επανέκδοση του... Μακάρι να γίνει έτσι. Και να μην είναι μόνο οι καλές προθέσεις των ανθρώπων του Συλλόγου...

Στο ρόλο του Συνταξιούχου

Αν έχεις κάπου να κρατηθείς, αν μπορείς να περιμένεις, η υπομονή αμείβεται.
Άπό τις 24/10/2020 είμαι πια συνταξιούχος!… Όλα εξελίχθηκαν καλά, όπως το περίμενα και τον Νοέμβρη του 2020 μπήκαν τα χρήματα της σύνταξης μου στο λογαριασμό μου. κι από τότε όλα γίνονται κανονικά, στην ώρα τους... Η αγωνία μου μετρούσε από τον Νοέμβριο του 2019, οπότε και κατέθεσα τα χαρτιά μου. Μια διαδικασία που κράτησε σχεδόν ένα χρόνο! 

Όλα αυτά έγιναν μέσα σε μια πρωτόγνωρη, δύσκολη εποχή του κορονοϊού Covid-19, με λοκντάουν και χωρίς τις μικρές εφημερίδες που βγάζω. Και όμως, όλα πήγαν καλά! Με τη βοήθεια ανθρώπων που μας αγαπούν, των παιδιών της Σούλας, δεν έχασα καμιά από τις ρυθμίσεις που είχα κάνει... Και δεν στερηθήκαμε τίποτα, από τα βασικά πράγματα. Ο Ιεχωβά να τους ευλογεί!

Δοξάζω τον Ιεχωβά για την καλή έκβαση του πράγματος! Και τον ευχαριστώ, γιατί αν δεν ήταν το ισχυρό χέρι Του να με οπλίζει με υπομονή και εγκαρτέρηση, όλα θα ήταν πολύ πιο δύσκολα!

Μικρές πινελιές αγάπης

athina1

Γεμάτος όμορφες, ξεχωριστές πινελιές, είναι αυτός ο ιστότοπος που διαβάζετε. Ξεκίνησε, για να καλύψει κάποιες ανάγκες έκφρασης, με δημοσιογραφικό κυρίως περιεχόμενο και τον βλέπουμε να εξελίσσεται ουσιαστικά σε ένα σημείο συνάντησης και επαφής, ανάμεσα σε φίλους. Και η αναφορά στις πινελιές δεν είναι καθόλου τυχαία. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν και οι ζωγράφοι; Μόνο που εδώ το πράγμα μοιράζεται, ανάμεσα στις λέξεις και τις εικόνες. Και περιγράφουν μια ζωή πραγματική, όχι από αυτές που κυριαρχούν στη φαντασία και στο διαδίκτυο.

Δοκιμασία από τον Covid-19

Ότι μέχρι χθες, μόνο ως θεωρία γνωρίζαμε, το είδαμε να εφαρμόζεται στη ζωή μας... Και πήραμε τα μαθήματα μας. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Το "φευγιό" της αδερφής μου

Η Γιωργία μας "έφυγε" για πάντα από κοντά μας το 2011. Και ο θάνατος του Γιάννη έναν ακριβώς χρόνο, μετά. Λιγοστεύουμε...

Έφυγε και ο Κωστής μας

Λιγοστεύουμε... Μετά τη Γεωργία μας, "έφυγε" και ο Κωστής μας. Τον αποχαιρετήσαμε (δείτε ΕΔΩ) με συγκίνηση... Θα τα ξαναπούμε αδελφέ!

Developed by OnScreen - Content by Nikos Theodorakis - Powered by FRIKTORIA