Ολόκληρη σελίδα δίνει η “Πατρίδα” στο ρεπορτάζ του Γιάννη Ζωράκη, με τον τίτλο που βάζω κι εγώ στο σημείωμά μου. Έχει τρεις φωτογραφίες με επιχειρήσεις από καφετέριες που έχουν στις τζαμαρίες κολλημένο το σήμα “ενοικιάζεται” και ένα ιδιοκτήτη που μιλάει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Ε, άμα κλείνουν και καφετερίες, τότε είναι να ανησυχούμε πραγματικά. Κι εγώ που νόμιζα ότι όλα μπορείς να τους τα κόψεις εκτός από τον καφέ...

Πάντως στο Θραψανό που βλέπω και στο Αρκαλοχώρι που πηγαίνουμε, δεν βλέπω να έχουν πρόβλημα. Λιγότερο κόσμο ναι, αλλά όχι και πρόβλημα...

Το βλέπεις παντού ένα γύρο... Ο κόσμος είναι "μαζεμένος". Δεν έχει πολλά έξοδα, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα απαραίτητα, δεν είναι καιρός για σπατάλες. ..

Στην "Sport Cafe" έχουν βάλει τη ΝΕΤ που δείχνει το φιλικό του Παναθηναϊκού με τη γερμανικη Γκλάντμπαχ. Έχουν καθίσει όλοι οι βάζελοι και βλέπουν στην τηλεόραση του Cafe. Και σχολιάζουν τους παίκτες. Έχουν πλάκα οι φίλαθλοι. Την άποψή τους πρέπει οπωσδήποτε να τη λάβει υπόψη του ο Τεν Κάτε. "Κάποιοι δεν χρειάζονται στην ομάδα και πρέπει να τους δώσει ο ΠΑΟ". Ατμόσφαιρα εφημερίδας. Αθλητικό τμήμα. Άρχισε να μου λείπει. Και να, που είναι μπροστά στα μάτια μου.

Πιο δίπλα παίζουν ένα πρωτάθλημα τάβλι. Το πάθος για τη νίκη είναι μεγάλο. Ούτε που ασχολούνται με την Τ.V.

Εντυπωσιακό για την εποχή το σημερινό πρωτοσέλιδο της "Πατρίδας". Εν μέσω Ιουλίου η ηρακλειώτικη εφημερίδα προσπαθεί να προσδιορίσει το μέγεθος της κρίσης στο νομό.

Καλοκαίρι 2009 στη δροσερή πηγή της Σήμης, κοντά στη ΒΙάννο, μια Κυριακή μεσημέρι. Με την αδελφή μου, Στασούλα και τη γυναίκα του Αιμίλιου, Αντιγόνη.

Οι περισότεροι άνθρωποι αρέσκονται να βάζουν ένα πρόγραμμα στη ζωή τους. Αυτή την ώρα θα ξυπνήσουν, αυτή θα πάνε στη δουλειά τους, κάποια συγκεκριμένη ώρα θα σχολάσουν και θα πάνε, είτε στο σπίτι τους να ξεκουραστούν, είτε σε άλλη δουλειά να συνεχίσουν... Καλοκουρντισμένα μηχανάκια όπου μήνες ολόκληρους κρατάνε ένα πρόγραμμα που, είτε το έχουν επιλέξει οι ίδιοι, είτε το έχουν επιβάλει οι συνθήκες.

Κι έρχεται καλοκαίρι... Ο υδράργυρος χτυπάει στο κόκκινο, οι ρυθμοί αναγκαστικά πέφτουν. Χρειαζόμαστε, ανάγκη πάσα, να βγούμε από το πρόγραμμα, να λειτουργήσουμε πιο χαλαρά. Να κοιμηθούμε περισσότερο, να κινηθούμε νωχελικά, να πάρουμε ένα μεσημεριανό υπνάκο, να αφήσουμε για λίγο πίσω τις παλιές συνήθειες... Πόσο θα κρατήσει αυτό; Όσο κι αν κρατήσει, θα μοιάζει πάντα λίγο. Θα μας χρειάζεται κάτι περισσοτερο.

Αλλά το καλό θα έχει κι όλας συντελεστεί. Κάπου ο οργανισμός θα έχει κάνει το... σέρβις του. Κάπου θα είμαστε πιο προετοιμασένοι να επιστρέψουμε στην προγραμματισμένη επαγγελματική ζωή μας.

Τέτοιες μέρες βιώνω τώρα... Οι διακοπές στο δίνουν αυτό το προνόμιο κι εγώ δεν είμαι, για τίποτα στον κόσμο, διατεθημένος να το χάσω...

Μέρες ζεστές, νωχελικές, του Ιουλίου. Με τα τζιτζίκια, κάπου κοντά, να έχουν “στήσει” τρελό τραγούδι, όμορφο, χαλαρωτικό, τέτοιο που δεν εμποδίζει καθόλου έναν υπνάκο τ' απομεσήμερο. Ανοίγω τις πόρτες μου και κάνει ρεύμα στο διαμπερές διαμέρισμα που μένουμε. Μια φυσική δροσιά έρχεται να γεμίσει τα πνευμόνια μου. Φτιάχνω έναν καφέ. Διαβάζω τις εφημερίδες μου. Αυτή είναι ζωή... Ζωή των διακοπών!

Στη Χερσόνησο δεν καταλαβαίνουν από... πανικούς μέσα στον Ιούλιο... Ισως και να μη διαβάζουν εφημερίδα, οπότε...

Όχι κι έτσι βρε αδέρφια. Μην προσπαθείτε να... πανικοβάλετε τους ανθρώπους ντάλα καλοκαίρι. Ο κόσμος έχει ανάγκη να ηρεμίσει, να χαρεί λίγο τις διακοπές του, να “φορτώσει” τις μπαταρίες του, για το δύσκολο χειμώνα που εχουμε μπροστά μας. Δεν του φτάνει η οικονομική κρίση και οι επιπτωσεις της που ήδη βιώνει; Πρέπει να να νοιώθει πάνω του και το φόβο της πανδημίας;

Διαβάζω στην “Πατρίδα”, στη σελ. 9, τη δημοσίευση λεπτομεριών από τις συνομιλίες της συμμορίας Βλαστού – Σκαρλάτου και άλλων, το έχουν εξοβελίσει τόσο μέσα το θέμα για την πανδημία από την γρίπη των χοίρων.

Ο τίτλος αποκαλυπτικός: “Πανικός από την αύξηση των ασθενών με τον ιό της γρίπης”. Το δημοσίευμα μιλάει για 19 άτομα που προσήλθαν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου. Η εφημερίδα αναδεικνύει ως είδηση την εκτίμηση των “ειδικών” ότι το 50% από αυτούς έχει νοσίσει από τον ιό.

Οι ασθενείς είναι ξένοι, το δημοσίευμα κάνει λόγο για μια 45χρονη Βρετανίδα που έκανε διακοπές στα Χανιά και παρουσίασε συμπτώματα της νέας γρίπης με υψηλό πυρετό.

Έλεος ρε παιδιά!... Είναι δυνατόν με τέτοια ελαφρότητα να σπέρνουν τον πανικό; Δε λέω ότι δεν πρέπει να προσέχουμε, αλλά από το σημείο της ενημέρωσης να φτάνουμε στην τρομοκράτηση έχει και μια απόσταση

Και καλά, κάποιοι αναγνώστες είναι σε θέση να το διακρίνουν. Είναι όμως όλοι έτσι; Και είναι αυτός ο ρόλος της εφημερίδας; Όχι βέβαια... Έχουμε κι εμείς οι δημοσιογράφοι τις ευθύνες μας...

Ο Λάμπρος στο αμπέλι καθώς ψάχνουμε να βρούμε να φάμε μερικές ρώγες από πρόωρα γινομένο σταφύλι.... 

Ανεβασμένη πολύ η θερμοκρασία και σήμερα. Δεν το καταλαβαίνω και πολύ, γιατί είμασταν και σήμερα, τελευταία ημέρα της Περιφερειακής Συνέλευσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, στο ξενοδοχείο της Χερσονήσου Terra Maris, όπου ο κλιματισμός στην κεντρική αίθουσα συνεδρίων, είναι πολύ καλός. Υπάρχει μια δροσιά εντυπωσιακή.

Ο καιρός έχει μεγάλη φωτεινότητα. Είμαστε κι όλας προς το τέλος του δεύτερου δεκαημέρου του Ιουλίου.

Τέτοιον καιρό, θυμάμαι, κάνει μεγάλες ζέστες. Του προφήτη Ηλία ήταν πάντα η πιο ζεστή μέρα του χρόνου. Πήγαμε με τον Λάμπρο στο αμπέλι της Στασούλας και του Αγησίλαου που πέρσι, τέτοιον καιρό φάγαμε το πρώτο σταφύλι από το μαύρο, το λιάτικο. Και την περασμένη εβδομάδα βρήκαμε ρώγες. Αλλά τώρα πια θα έχει κανονικό σταφύλι, ολόκληρο και αξίζει πολλά, αυτή πρώτη “καθαρή” γεύση.

Στοχάζομαι πως οι μέρες περνάνε γρήγορα όταν “περνάνε” καλά. Σήμερα κλείνουμε δύο εβδομάδες στην Κρήτη, κοντά στην αδελφή μου Στασούλα με το γιο μου τον Λάμπρο. Δύο εβδομάδες και παρά το γεγονός ότι τις πρώτες μέρες δούλεψα για να ολοκληρώσω δύο περιοδικά που ήταν σε εκκρεμότητα, ένοιωσα πολύ όμορφα. Χαλάρωσα. Νοιώθω κι όλας άλλος άνθρωπος...

Δεν με πειράζει που φεύγει έτσι γρήγορα ο χρόνος. Θα ήθελα βέβαια να κρατούσε άλλο τόσο -τουλάχιστον- και η μια βδομάδα που απέμεινε μοιάζει λίγη. Ωστόσο πρέπει ολα να γίνουν κατά πως σχεδιάστηκαν. Αφού εγώ ξεκουράστηκα και “φόρτισα” τις μπαταρίες μου, δεν πρέπει το ίδιο να κάνουν και οι άλλοι συνάδελφοί μου στην εφημερίδα;

Έχω την αίσθηση ότι θα γυρίσω πίσω ανανεωμένος. “Δεμένος” πιο πολύ με το γιο μου, καθώς όλες αυτές τις μέρες των διακοπών ήρθαμε πιο κοντά και μοιραστήκαμε πράγματα. Και με τις ζέστες του είναι όμορφο το καλοκαίρι...

Στιγμιότυπο από τη Χερσόνησο. Εδώ, μάλλον δεν κάνουν και τόσο διάκριση σε σχέση με την καταγωγή των τουριστών...

Διαβάζω στις τοπικές εφημερίδες του Ηρακλείου άρθρα για τον τουρισμό. Αν δεν τα βάλουν τώρα τέτοια άρθρα, πότε θα τα βάλουν; Και ξεχωρίζω έναν τίτλο που υπό κανονικές συνθήκες θα θα έπρεπε να υπάρχει: “Οι Γάλλοι θεωρούνται ως οι χειρότεροι τουρίστες”. Η εφημερίδα κάνει χρήση μιας δημοσκόπησης με τη συμμετοχή 4.500 ξενοδοχείων παγκοσμίως, από τον μεγάλο τουριστικό οργανισμό “Espedia”.

Οι Γάλλοι λοιπόν θεωρούνται τσιγκούνηδες, αγενείς και πολύ κακοί στο χειρισμό άλλης γλώσσας εκτός από τη δικιά τους. Οι Ιάπωνες θεωρούνται καθαροί, τακτικοί, ευγενικοί, ήσυχοι και δεν κάνουν σχετικά παράπονα. Οι Αμερικανοί είναι οι πιο γενναιόδωροι, αλλά ακατάστατοι, “φωνακλάδες” και κακοντυμένοι. Οι Βρετανοί έρχονται δεύτεροι για τη συνολική τους συμπεριφορά, ευγένεια και ησυχία που τους διακρίνει, ενώ μόνο οι Ιταλοί τους ξεπερνούν στο γούστο γα τα ρούχα που φοράνε.

Οι Έλληνες; Ανύπαρκτοι στους διεθνείς τουριστικούς οργανισμούς. Δε μου κάνει εντύπωση. Κλεισμένοι στο μικρόκοσμο και τη μιζέρια τους δεν τρελαίνονται να γνωρίσουν νέους τόπους, ανθρώπους, πολιτισμούς...

Μια φωτογραφία από την αίθουσα της Περιφερειακής Συνέλευσης στο ξενοδοχείο Terra Maris στη Χερσόνησο.

Τρεις μέρες με δεκάδες διδασκαλίες μοναδικές εμπειρίες, δύναμη σε ανθρώπους που έχουν αποφασίσει να κρατούν ένα συγκεκριμένο τρόπο στη ζωή τους.

Δεν είναι απλά και εύκολα πράγματα αυτά. Δεν τα κάνουμε κάθε μέρα. Δυστυχώς, βάζουμε άλλες προτεραιότητες στη ζωή μας. Μερικές φορές μας ξενίζει αυτή η σταθερότητα.

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον τις τοποθετήσεις από το βήμα των ομιλητών. Απλοί, κατανοητοί, με συχνές αναφορές στα εδάφια της Αγίας Γραφής. Με επιδείξεις απλές και παραδείγματα από ανθρώπους που αναλαμβάνουν να παίξουν ρόλους σε αρνητικά ή θετικά παραδείγματα. Ο χρόνος περνά άνετα. Η μεγάλη αίθουσα συνεδρίων του Terra Maris είναι κλιματιζόμενη και παρά το γεγονός ότι μέσα βρίσκονται περισσότεροι από 1.000 ανθρώπους που κάνουν υποδειγματική ησυχία.

Παρακολουθούν προσεκτικά τους ομιλητές, ανοίγουν τις γραφές τους, κρατούν σημειώσεις και σαν σφουγγάρια παίρνουν όλα τα θετικά στοιχεία που έχουν μπροστά τους.